Ik was me juist aan het afvragen hoe lang het zou duren voor er iemand mijn afwezigheid zou opmerken en wat zie ik daar... ons Titi die zich ongerust aan het maken is... wel ik moet zeggen dat het mijn oude hart geweldig goed doet dat er toch iemand zich zorgen maakt... merci Titi... moest ik erin geloven ik zou een kaarsje voor je branden.

Nee... ik ben niet ziek... ook niet geweest... was alleen druk bezig met andere zaken... de nieuwsbrief voor onze club moest weer opgesteld en verzonden worden... tussenin een dagje uit naar de tuinen van Meise... dat was op donderdag... een prachtig zonnige dag alweer... gisteren was het poetsen en 's avonds met vrienden gaan eten... ja alweer... voor degenen die het interesseert... ik zit hier met een ferme kater want de wijn was weer lekker en... zeg nu zelf... je kunt toch niet om 10 u al naar huis... dus neem je er nog eentje... nee geen koffie want dan geraak ik niet in slaap... en nog eentje want je bent nog niet uitgekletst... dan nog eentje op de nagedachtenis van onze Paddy... enfin jullie weten wel hoe zo'n dingen gaan he... en dank U zeer... ik heb heerlijk geslapen... geen ronddwalende moederloze soldaatjes ontmoet... ik heb nooit die chance... het enige wat ooit in mijn slaapkamer verzeild geraakt is een eenzame mug en natuurlijk mijn huismijten en daar kan ik mijn moedergevoelens niet aan kwijt.

Mei is altijd een drukke maand... doorzeefd met feestdagen en dat betekent extra golftornooien... en voor wie nog altijd denkt dat wij aan elitaire golf doen... nee hoor het is minigolf... ik zou die "grote golf" wel eens willen proberen maar onze portemonnee laat zoiets niet toe... zondag EN maandag wordt er weer gespeeld... vrijdag komen de kinderen eten want ze moeten onderling afspreken wie er voor de katten gaat zorgen... we gaan namelijk voor enkele dagen met de club naar Kent... tuinen en kastelen bewonderen... de week zal weeral vlug voorbij zijn... wat ik vooral een probleem vind is het inpakken... ik heb de kleinste valies uitgezocht maar 't manneke vindt die ook te groot... het zijn maar enkele dagen maar je moet evenveel meenemen alsof je voor 2 weken op reis gaat... met ons wisselvallig weer weet je toch nooit wat je gaat krijgen dus ben ik steeds op alles voorbereid wat manlief natuurlijk belachelijk vindt maar owee als ik iets vergeten ben!!!

Ten titel van inlichting... die Irakezen en Marokkanen heb ik niet meer gehoord... alleen mijn trouwe Egyptenaar heb ik nog... die nodigde mij en echtgenoot uit om eind juni bij hem te komen eten... hij zou voor ons Egyptisch koken... ik heb dat eens voorzichtig ter sprake gebracht maar kreeg het deksel op m'n neus... no way... "was ik soms op m'n koppeke gevallen"... nu moet ik die jongen voorzichtig aan zijn verstand brengen dat ik niet kan ingaan op zijn uitnodiging en dat vind ik nu echt moeilijk.. ik als boogschutter hou van nieuwe uitdagingen... mensen van allerlei slag ontmoeten... maar wordt steeds door huisband afgeremd en dat vind ik vreselijk... ik heb mooi hem eraan te herinneren dat we op die manier vele interessante vrienden hebben gemaakt maar het haalt niets uit... toen ik 12 jaar geleden onze club mee heb opgericht kreeg ik ook de wind van voren... "wat vang je nu weer aan, ben je soms zot geworden"... ik ben van principe dat als je nooit iets probeert er ook nooit iets gebeurt... ik heb ook wel verscheidene keren m'n neus gestoten maar dat moet je er maar bijnemen... that's life... afwisseling van spijs doet eten nietwaar.

27-05-2007 om 17:33 geschreven door huismusje/troubadoerke

26-05-2007 om 23:05 geschreven door bojako

26-05-2007 om 23:01 geschreven door bojako

26-05-2007 om 22:13 geschreven door Titipoes

26-05-2007 om 13:46 geschreven door Ludovikus