Een meisje van honderd<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Klein en broos.
Verwonderd om zoveel drukte,
voor wie eigenlijk en waarom?
Vreemde mensen dringen
plots haar wereldje binnen,
een groots feest wordt voorbereid.
Voor haar hoeft het wellicht niet,
een vaag vertrouwd gezicht
volstaat.
Een meisje van honderd
met de dag nog brozer,
met de dag een ietsje meer verward.
wandelt door een denkbeeldig huis.
Een huis met vele kamers volgestouwd
met vergeten dingen die ze er gewoon achterlaat.
Haar herinneringen leiden al lang
een eigen leven ver weg van haar.
Zelfs de herinnering aan herinneringen
redt dit mensje van bijna honderd niet
Heel uitzonderlijk iets van zeventig
of tachtig jaar geleden.
Of haar vader nog in leven was
wou ze weten.
Fons, de man die haar liefde
en kinderen gaf is verdwenen,
voorgoed weggewist.
Of toch niet helemaal? Stel dat er
door de speciale verjaardagskaart,
met uiterste zorg door haar dochter
aangemaakt, boordevol fotos
met hoogtepunten uit een eeuw leven,
in een klein kamertje van dat
imaginaire huis een gloeilampje
aan het branden gaat en dan
een glimlach van herkenning op
haar fijn gerimpeld gelaat.
Zou dat niet prachtig zijn?
Dit, lieve Myette is mijn hartewens
speciaal voor jou en voor La Mamma,
een meisje dat eerlang de grens oversteekt,
hop naar de honderd en één!
Van Titike, zeer genegen.
10-07-2007 om 14:53
geschreven door Titipoes
|