Gisteren was het mijn verjaardag... geen grote feesten meer voor mij... degenen die aan me hebben gedacht worden hierbij heel erg bedankt want het kan zo'n plezier doen als je merkt dat mensen aan je denken.

Al enkele dagen is zoon hier aan het rondstommelen om die sakkerse schotelantenne in orde te maken... dat betekent ladder op naar het dak... met vuile voeten terug naar binnen... wat frutselen aan dat kastje... nee nog niet goed... terug het dak op... enzovoort enzoverder... om gek te worden... heeft een nieuwe videorecorder geïnstalleerd want ik heb de vorige gemold... nu moet ik weer terug leren programmeren terwijl 't manneke over m'n schouder staat te bevelen terwijl hij zelf er niet aan denkt dat ding aan te raken... toen we gisteren thuiskwamen van een bezoekje aan familie kreeg ik de volle laag... zoon had uuuuren zitten prutsen om de paar 1000 kanalen te sorteren en was ze terug kwijt geraakt... resultaat een humeur om op te schieten... maar het is een doorzetter en die geeft niet op vooraleer hij het gevonden heeft... om 12,30 u heb ik hem dan eindelijk de deur kunnen uitwerken om uitgeteld m'n bed in te  duiken... slecht geslapen ook nog... zit met een beginnende verkoudheid... keelpijn en het snot... moeten zo dadelijk naar ons jaarlijks dinertje van de club... wordt weer een "zware" dag.

Als ik dit overleef hoor je me morgen wel weer!

30-11-2007 om 23:04 geschreven door wijsneusje

30-11-2007 om 22:53 geschreven door wijsneusje

30-11-2007 om 15:54 geschreven door paz

29-11-2007 om 16:54 geschreven door madame

29-11-2007 om 13:47 geschreven door Ludovikus

Eerst en vooral SORRY SORRY SORRY dat ik je verjaardag ben vergeten.. maar je zal op mijn blogje wel gelezen hebben dat er hier de laatste dagen andere zaken meegespeeld hebben.
Vandaag dus een late,  maar niet minder welgemeende heel dikke kus en hop naar de honderd zoals je lieve mama.
Dikwijls benijd ik uw rustig leventje, maar als ik dan die voorstelling krijg van uw ventje die over uw schouder staat te zagen en te bevelen, dan berust ik maar vredig in mijn lot.
Je hebt toch een schat van een zoon die ondanks de weerwil van je man er toch probeert voor te zorgen dat je die verdomde schotelantenne eindelijk aan de praat krijgt.
Ik ben nu eindelijk bijna door mijn snot, keelontsteking, het lijkt dan toch onder de mensen te zitten hé?
Ach... volgende vrijdag gaan we eens goed om al onze mizerie lachen hé zoeteke?
Nog een extra dikke smak van Jack.

29-11-2007 om 11:06 geschreven door bojako