Ons Natoken kan het niet laten mij onder m'n "inktpot" te schoppen he... ze heeft ergens wel gelijk hoor want ik ben een lui varken... mea culpa... ik moest al lang vrienden uitnodigen voor een etentje bij ons maar stelde het altijd maar uit... het was te warm of te nat of het paste me niet... heb dan eindelijk toch maar de knoop doorgehakt of gebeten en gisteren zijn ze bij ons op visite gekomen... dat betekent enkele uren voer aanslepen... dat voer klaarmaken... en aangezien de vriendin een keukenprinses is... m'n uiterste best doen om niet in affronten te vallen... dinsdag kwamen de vrienden van 't manneke kaarten en daar moeten ook hapjes voor klaargezet worden... woensdag kwamen dochter en schoonzoon eten... weer uitgebreid koken... zoon kan door zijn werk niet mee aan tafel schuiven dus wordt zijn portie apart gezet en ingevroren... die hebben we hem daarstraks gaan brengen... deze voormiddag gaan petanquen... we zijn gelukkig droog gebleven maar amaai was het koud zeg... eens thuis heb ik me in een fleece dekentje gewikkeld en in de zetel genesteld tot ik terug op kamertemperatuur was gekomen... morgen is het weer golf... men heeft ons goed weer beloofd... ben benieuwd... ik ga in elk geval m'n winterpanty alvast bovenhalen en m'n damarke ook.

Na al dat kokkerellen kan ik voorlopig geen eten meer ziennnnnn... vandaag hadden we restjesdag en ziet de frigo er weer opgeruimd uit... bij die etentjes hoort natuurlijk wijn en ik voel m'n lever pruttelen... die heeft er ook eventjes genoeg van... dus volgende week wordt er een hele sobere.

Ik las bij Ludovikus dat zijn Lea zich er dapper doorheen slaat en hoorde via via dat Bojako's operatie geslaagd is... ik wens hen allebei een heel spoedige genezing... tot mijn groot verdriet kon ik hen niet bezoeken... ze weten wel waarom... ik schijn de laatste tijd niets dan zieke mensen om me heen te verzamelen... daarstraks nog met een clublid gesproken die moest afhaken om gezondheidsredenen... al enkele maanden krijg ik elke dag een zieke chatvriend op bezoek die ik probeer op te beuren... het houdt gewoon niet op... dan ben ik dankbaar dat ik tot op heden gespaard ben gebleven van ernstige kwalen... sommige dagen weet ik wel niet direct te zeggen welk onderdeel van m'n lijf GEEN pijn doet maar dat is maar reuma en daar kan je mee leven... wat Mus meemaakt is een ander paar mouwen... mijn hart gaat uit naar haar want ooit was ik ook bijna de klos.

Natoken ben je nu tevreden... heb ik m'n huiswerk goed gemaakt?
Ik ga nu m'n oud vermoeid karkas naar m'n bedstee slepen in de hoop morgen jong en fris te verrijzen... haha... zal wel weer niks worden.

19-10-2010 om 02:58 geschreven door Petra/Huismusje

17-10-2010 om 18:36 geschreven door natoken