Zoals ik al vermeldde is la mamma overleden in de nacht van 10 januari... de laatste weken waren een bang afwachten... steeds die onrust... elke dag bij haar aan bed zitten... hand vasthouden... over koetjes en kalfjes praten... wij dan want zij kon niets meer zeggen alleen mijn hand strelen... tot zondag toch want dan kwam er geen reactie meer... m'n afspraken had ik voorlopig afgezegd... toen maandagochtend om 8 u de telefoon rinkelde wist ik het... het was gebeurd... en om eerlijk te zijn... ik voel me opgelucht... voor haar en voor ons... want ze wist het... het laatste wat ik haar hoorde zeggen was enkele dagen tevoren en dat was : "ben ik nu versleten?"... en het was inderdaad zo... gewoon OP.

Nu zijn m'n dagen gevuld met de voorbereidselen voor de uitvaart... ik had vorige week al een tekst opgemaakt met een korte beschrijving van haar leven... foto opgezocht en uitgeprint... we moesten alleen nog een ondernemer zoeken... dat is ook gebeurd... gisteren haar kasten leeggemaakt in het rusthuis... de rest halen we later op... en de hele dag zitten sorteren wat weg mag of niet... een heel emotionele klus... 103 jaar geleefd en wat schiet ervan over... wat waardeloze spullen... eens te meer heb ik me voorgenomen de rest van mijn gegeven jaren te genieten van wat ik nog genieten kan... toen ik de spullen zat uit te zoeken zat ik te bedenken hoeveel keren ik dit al gedaan heb... eerst m'n schoonmoeder die om de haverklap verhuisde... dan la mamma van haar grote appartement naar een service flat... dan mijn tante die mij de zorg voor haar nalatenschap had opgelegd... een andere tante waarvan de spullen bij ons in de garage werden opgeslagen... la mamma nog eens van de service flat naar het rusthuis en nu voor de laatste keer haar schamele spulletjes... en wat zo erg is... ik kan niks weggooien... haar beeldjes in biscuit... ik heb ze een plaatsje gegeven in de living maar moest er wel andere spullen voor opruimen... toen de "voorganger" gisteravond bij ons kwam om de muziek en tekst te bespreken keek hij eens even rond en merkte terloops op dat hijzelf een strak en modern interieur had... maar de man moest nog 40 worden... zou wel eens willen weten of hij dat kan volhouden... nu is ons interieur nooit strak en modern geweest... ik hou meer van een gezellig nest... zal toch de volgende weken eens moeten gaan snoeien want het loopt de spuigaten uit... er zit al een hele boel opgeslagen in een kast en regelmatig wordt die kast onderzocht wat er weg mag maar de oogst is altijd mager... weggooien kan niet... verkopen gaat niet... ik heb al veel weggegeven maar er komt steeds weer vanalles binnen zoals nu.

Over het algemeen hou ik me goed zolang ik thuis m'n gewone dingen doe maar als ik in het rusthuis kom heb ik het heel kwaad... het personeel daar is werkelijk fantastisch... la mamma verbleef er bijna 8 jaar en dat schept een band... gisteren kwam ik er "droog" binnen maar toen Juan me zag... een schat van een knuffelbeer... pakte die me vast voor een van zijn beroemde knuffels en op slag was m'n rust weg... en janken maar... ik heb het al gezegd vroeger en herhaal het nog maar eens... niets dan lof voor de verpleging... tot het laatste toe werd la mamma in de watten gelegd.