Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Ja het is raar... de vorige weken hoopte ik met heel m'n hart dat la mamma vlug zou heengaan want de kinderen, man en ik konden het gewoon niet meer aanzien hoe iemand die je lief is zo verschrompelt tot er haast niets meer overblijft dan een zielig omhulsel... toen het eindelijk gebeurd was had ik het zo druk met alles te regelen en me opgelucht te voelen dat er geen plaats overschoot om echt te treuren... nu alles voorbij is buiten nog enkele formaliteiten krijg ik plots een gedachte en wil die met mama delen... kom dan tot het besef dat ze onherroepelijk uit m'n leven verdwenen is... wat me telkens weer een schok geeft... raar toch.
Het leven gaat echter verder... de maandag na de begrafenis hadden we clubvergadering en ze hebben me opgezadeld met een boel werk... ben al de hele dag aan het werk maar heb er nu even het bijltje bij neergelegd... blogpauze.
Gisteren naar poppentheater Van Campen geweest met vrienden... dat was al maanden voordien besproken... zoals altijd heb ik genoten van de voorstelling... prachtige decors... toffe tekst... in 't aaaantwaaarps natuurlijk... het speelt zich af in de tijd van de Spaanse bezetting maar men gooide er van tijd tot tijd eens een modern item tussen... dubbel lachwekkend... na de voorstelling zaten we droog en moesten we dringend gedrenkt worden... dat werd een wijncafeetje... type franse bistro... afgebladderde tafels... harde houten stoelen maar zalige wijn... een koppig goedje ook... na enkel twee glazen voelde ik me al high worden... natuurlijk de tijd uit het oog verloren en toen we opstapten bemerkten we tot onze schrik dat het bijna half één was... oei en wij waren met bus en tram gekomen... 't manneke wilde niet dat de anderen ons thuis brachten met hun wagen... wuifde stoer alle hulp af... ik kon hem wel levend villen... wij dus op zoek naar een tram of bus die het nog deed... en dat met wijn-waggel-benen en zere voeten... toen we aan de zoveelste halte bot vingen voelde ik me in een zeer moorddadige stemming komen... maar dan... eindelijk nog een tram gevonden... daarna nog een bus ook die tot bijna onze deur reed... de chauffeur was niet echt enthousiast maar ik heb mijn meest ongelukkige gezicht getrokken en we mochten er nog op... een ander stel vloog er gewoon af omdat ze op zijn venster hadden geklopt... manmanman was ik blij dat ik eindelijk thuis was... we hadden een hele wag afgelegd tevoet en 't manneke thuis maar klagen hoeveel pijn hij wel heeft... raar toch want ik heb hem niets horen zeggen gisteren... durfde niet denk ik. den apsjaar!!!
Reacties op bericht (3)
24-01-2011
Mijn eerste gedachte was ook... en die pijlijke heup!
Ik denk dat ik ook een taxi had opgebeld ... La mama, ja lieve schat zoals Bojako ben ik haast elke dag tegen mijn ma bezig . Ze staat hier op de kast met een theelichtje erbij. Elke dag als ik voorbij kom dan zeg ik wat tegen haar en 's avonds altijd een goeie nacht want moet dan het lichtje uitdoen! Je zal haar nog lang missen maar de pijn wordt minder hoewel... soms zo ik ma nog zo graag eens willen vastpakken en horen lachen! Het is voor jou allemaal nog zo dichtbij! Dikke knuffel een kus
24-01-2011 om 16:06
geschreven door natoken
..
mijne zilveren had er aangehangen voor een taxi! Soms moeten ze hun moedwilligheid in hunne portemonnee voelen, dan zullen ze de volgende keer wel een lift aannemen. Baai de wee, ik dacht dat uwe knappe een pijnlijke heup had ? Die zal dan vandaag toch ook wel de gevolgen van de nachtelijke wandeling voelen zeker
Wat uw mama betreft : ge blijft daar in gedachten gesprekken mee voeren, ik doe dat nog altijd, zeker wanneer het iets is waar ik graag haar gedacht over gehad had. En weet ge ... ik krijg nog altijd antwoord, want ik weet wat ze op mijn vragen zou geantwoord hebben. Heel dikke smak van Jack
24-01-2011 om 10:48
geschreven door bojako
*
Raar, ik moest van de week ook plots denken aan de poppenkast, maar dan wel in een andere context. Ooit de Poesjenellenkelder bezocht, maar dat is ondertussen al bijna veertig jaar geleden. Wordt hoog tijd dat ik day nog eens doe. En die moeilijke momenten betreffende je mama, tja, die ga je nog wel enkele keren hebben. Het was al zoveel jaren dat je elke week op bezoek ging en nog kon praten met haar. Nu val je natuurlijk in een zwart gat. Gelukkig heb je de club nog die je voldoende bezigheid geeft!!! En wat je halve trouwboek betreft, ik heb hem vinnig zien stappen, dus ik kan me levendig voorstellen dat je hem moeilijk kan bijbenen met pijnlijke en voeten en elastieke benen. maar op het einde kwam toch alles goed, net als in een mooi sprookje. Gelukzakske! Big kisssss
24-01-2011 om 03:14
geschreven door Petra/Huismusje
Wat uw mama betreft : ge blijft daar in gedachten gesprekken mee voeren, ik doe dat nog altijd, zeker wanneer het iets is waar ik graag haar gedacht over gehad had. En weet ge ... ik krijg nog altijd antwoord, want ik weet wat ze op mijn vragen zou geantwoord hebben. Heel dikke smak van Jack
