Ik ben op het oorlogspad... zoals ik al vertelde lig ik in strijd met het OCMW... deze voormiddag belde ik naar de directeur van het rusthuis... legde hem mijn "zaak" uit en de brave man zegde me te komen want ik kon la mamma's sieraden komen halen... dus ikke hoopvol gezind naar daar getrippeld... moest een tijd chambreren want de man is drukbezet... toen hij eindelijk tijd voor me had vertelde hij me doodleuk dat de sieraden al verzonden waren en dat haar niet opgehaalde zakgeld heel waarschijnlijk zou gebruikt worden om haar verblijfkosten aan te vullen... bij deze waarschuw ik iedereen die het ongeluk heeft in een instelling van het OCMW terecht te komen... geef desnoods volmacht aan je kinderen om je zakgeld af te halen en zeg hen dat ze je sieraden liefst weghalen vooraleer je dood bent... dat is wat ik mijn kinderen ga vertellen... hij gaf me wèl het telefoonnummer van iemand van het OCMW om te contacteren wat ik zonet heb gedaan... ik kreeg een heel arrogant vrouwmens aan de lijn die me aansprak als "mevrouwtje" en me behandelde als een onmondig kind... het haar op m'n armen staat er nóg van overeind... die zegde me dat ik een schriftelijke aanvraag moet sturen voor de juwelen en dit voor "emotionele redenen"... nu vraag ik je... waar halen ze het lef... zomaar iemands prive spullen aanslagen... ik ga toch eventjes m'n woede laten bekoelen voor ik die brief ga schrijven... als ik schrijf wat ik nu denk en voel krijg ik zeker niets meer terug... dan maar zoete broodjes bakken zeker... gggggrrrrrrrrrrrrr...

Oooooooo was ik maar als allochtoon geboren!!! 

31-01-2011 om 23:28 geschreven door natoken

31-01-2011 om 22:16 geschreven door Petra/Huismusje