Het altijd over het weer hebben wordt vervelend daarom nu even over het onweer... ik hoop dat iedereen de storm heeft doorstaan zonder alteveel schade... bij ons waaide enkel een metalen ladder om die nog in de tuin stond en vernielde een... toch al pokdalige tuinstoel... maar zoon belde vanuit zijn werk gisteravond omdat hij hoorde dat mijn deel van Antwerpen het zwaarst getroffen was en de jongen wilde vaststellen of pa en ma niet onder puin bedolven lagen... wat niet het geval was... pa was driftig aan het kaarten met zijn maten beneden in de living en ik zat rustig met den buddy te spelen... enfin wat je rustig noemt... onweer maakt me allesbehalve rustig... integendeel... ik zit dan met m'n knieën en billen samengedrukt... m'n kop ingetrokken... m'n maag in een knoop... de rest van m'n ingewanden in een dubbele knoop... te wachten tot de vlaag over is... die Boze Frank waarschuwt ons al van tevoren wat ons kan te wachten staan en daar zit je dan... samen met de kat te bibberen... op Facebook las ik hier en daar over hagelbollen als knikkers zo groot... als het dan nog pruimen waren maar hagelbollen... wat kan je daar nu mee doen... opvangen en in je gin-tonic mikken... die gin-tonic is dan voor de zenuwen... elk excuus is wel goed... ik zit al 50 jaar in angstige verwachting dat ééns die wiebelende lantarenpaal m'n living induikelt... vroeger kwam daar nog de TV-antenne bij maar die is gelukkig van het dak gehaald... is toch al één zorg minder... ééns... vele jaren terug is ooit een deel van het dak weggewaaid en dat terwijl mij platte bedrust was voorgeschreven door de dokter vanwege een dreigende miskraam... nou moe... je zou voor minder een miskraam krijgen... daar lig je dan te liggen terwijl het water van de trappen loopt... gelukkig waren toen net la mamma en pa bij ons en pa en 't manneke hadden de taak in een hevige storm het dak op te kruipen om de roofing er terug op te leggen en met stenen te verzwaren... nu ben ik geen mens om trauma's te koesteren maar dat voorval zal toch de rest van m'n leven op m'n schouders blijven drukken... er zijn van die momenten die je nooit vergeet... waar ik nu wel ontzettend spijt van heb is dat ik maandag het terrasje grondig heb gepoetst met het oog op mijn visite vandaag... al dat werk om zeep.

Gisteren was een hectische dag... voor de middag naar de kine voor eerste behandeling... die heeft electrische stroomprikkels door m'n heup gejaagd en... weet je wat... bij het naar huis gaan mankte ik amper... is dus veelbelovend... morgen volgende sessie met zwaardere prikkels... als jullie mij volgende keer zien aan komen springen als een kangoeroe is dat haar schuld hoor... teveel stroom... na de kine naar huis voor een boke... dan naar de golf voor een puf-puf ronde... zelfs de bal was te lui om het hole te bereiken... na één ronde zagen we het voor gezien en vlijden we ons neer voor een drankje en een puf-puf babbel... dan naar de supermarkt om voer voor kaarters en visite vandaag in te slaan... vlug naar huis voor weer een boke... geen tijd en zin om te koken... de kaarttafel klaarzetten met hapjes en drank... de heren begroeten met een opgeluchte zucht en dan eindelijk rust... ik zit nog niet neer of het onweer barst los... de kat komt beschutting bij mij zoeken... na het onweer even stroomonderbreking en net valt uit... miljaaaaaarde!!! dan maar wat mahjong spelen en regelmatig terug proberen... eindelijk... oef... terug online... wat worden we toch afhankelijk van dat net... op slag ben je al je contacten kwijt... dan telefoon van zoon... ondertussen was de avond al bijna voorbij... kaarters vertrokken in de tweede onweersgolf... opruimen en bed in... heb wel goed geslapen... en nu is het weeral tijd voor middagboke en alles klaarzetten voor visite... dada en tot vrijdag!

29-06-2011 om 14:37 geschreven door natoken

29-06-2011 om 11:56 geschreven door BOJAKO