Inhoud blog
  • Bezinning bij de derde zondag van de Advent
  • WOENSDAG IN DE TWEEDE WEEK VAN DE ADVENT
  • TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
  • EEN GEDACHTE BIJ DE ADVENT
  • BIJ DE EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Doorheen de dagen
    Ervaringen besproken
    19-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ’t Wordt Pasen

    als de jonge zonnestralen

    ook bij ons zichtbaar worden.

     

    ’t Wordt Pasen

    als de naam van iedere medemens

    met respect wordt uitgesproken.

     

    ’t Wordt Pasen

    als de woorden die mensen spreken

    liefde en waardering schenken.

     

    ’t Wordt Pasen

    als alles wat we vertellen

    vreugde en geluk mag brengen.

     

    ’t Wordt Pasen

    als het oude verhaal van bevrijding

    ook ons levensverhaal wordt.

     

    (Ziekenzorg)

    19-04-2017 om 18:23 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    MARIA MAGDALENA OP PAASMORGEN

     

    Toen al de anderen waren weggegaan

    – Ik zag ze bij de tuinmuur in de verte 
    nog redetwisten en verwoed gebaren,
    Petrus voorop de stofwolk die de weg wees –

    scheen het stiller dan ooit.
     
    En ik besefte opeens dat ik alleen was
    en de angst om de geboorte van de bleke dag
    te storen had de krekels zelfs bevangen
    zo stil en weifelend rees het licht,
    dat bomen grijparmen werden, bloemen valse ogen,
    en ik moet zelf een smalle kaars geweest zijn,
    daar in de dunne mist, bij het lege graf.
     
    En de twee mannen die in witte kleden
    plotseling  voor mij stonden schenen beelden
    uit een oud geheimzinnig speelliedje
    en maakten mij weer tot een kind. En juist
    als in dat spel van vroeger hield ik bei
    mijn handen tegen mijn gezicht gedrukt
    en schreide, wat ik vroeger had gezongen:
    Waar hebben ze mijn meester neergelegd?
     
    Ik was een schreiend kind, ik moest maar weggaan
    voordat ze zouden lachen om mijn dwaasheid;
    ik moest maar weggaan, net als al de anderen,
    weg uit de spooktuin, weg uit het valse licht,
    als al de anderen. En ik keerde me om
    en veegde met mijn mouw mijn tranen weg,
    toen ik de tuinman zag. 
     
    Hij stond er zo gerust en groot. 
    En ’t was of al de bloemen
    nu opeens bloemen werden en de bomen
    hun groen herkregen, toen hij naar mij keek,
    en of ik niet alleen meer was, en of
    het graf achter mijn rug niet meer bestond,
    niet meer als leegte, als holle angst, en of
    een leeuwerik opschoot in zijn stem: Maria!
     
    Ik heb het al zo vaak verteld, Johannes,
    maar steeds als jij mij met Pasen aanziet is het
    alsof ik hem mijn naam weer hoor zeggen,
    misschien omdat jij op hem lijkt misschien,
    omdat het licht van deze dag jouw kleed zo wit
    maakt als het zijne op die ochtend.
     
    Maar nee, dat is het niet 
    het is omdat het brood dat jij nu in je handen hebt
    en mij te eten geeft zijn lichaam is.
    Zijn leven, en daarom hoor ik hem vandaag
    en meer en ik wil je zeggen dat vandaag
    zijn liefde pas geopenbaard wordt,
    want je weet, Johannes, dat hij die ochtend in de tuin zei:
    houdt me niet vast.
     
    En zie nu komt hij zelf, nu komt hij zelf 
    om mij weer naar zich toe te trekken,
    vast te houden, vast te houden. O, ik weet het wel,
    ik kan niet zeggen wat ik zeggen wil vandaag,
    maar ‘k ben een kaars die van zijn glorie brandt en
    ik ben zo gelukkig want zijn leven is mijn leven.
    En dit witte brood, o deze liefde is sterker dan de dood.

     

    Michel van der Plas

     

    18-04-2017 om 09:55 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    16-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PASEN

    PASEN ERVAREN

    Enkele overwegingen over

    - De noodzaak om ‘Pasen’ te ervaren: mensen hebben, diep in hun binnenste, nood aan een onaantastbaar fundament om in een grondhouding van hoop, door het leven te  kunnen gaan. Dorothee Sölle is er in geslaagd dit op een enige wijze onder woorden te brengen in haar onvolprezen boek: ‘Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk’, een titel, die ontleend is aan het boek ‘Spreuken.

    - Hoe kleine, schijnbaar onbenullige ervaringen, een diepe inhoud kunnen openbaren, voor wie met open oog en oor ontvankelijk in het leven staat … en observeert … en dieper denkt. De zo begaafde dichteres en Bijbelkenner Ida Gerhardt heeft vanuit deze ingesteldheid die ‘werkelijkheid achter de werkelijkheid’ gevoeld en doorgegeven.

     

    ‘Ik kan u geen leven zonder leed of pijn beloven.

    Ik kan ook niet beloven

    dat alles gauw veel beter zal gaan.

    Ik kan niet beloven dat binnenkort

    honger en onrecht en oorlog verdwenen zullen zijn.

    Ik geloof ook niet dat ik het zelf nog beleven zal.

     

    Maar daarom heb ik broeders en zusters nodig,

    ik heb troost nodig,

    want dat alles is een groot verdriet.

    Ik heb die traditie van zoveel eeuwen nodig,

    die christelijke traditie,

    die terugkijkt naar de Joden en naar Jezus

    want die vertelt verhalen

    die over bevrijding en over leven gaan.

     

    Het is van groot belang dat je mag geloven,

    dat een blinde al eens ziende is geworden,

    of dat een verlamde al eens is gaan dansen,

    en zeker dat een heel volk ooit eens

    van die gulzige vleespotten van Egypte is weggetrokken,

    dit Egypte achter zich heeft gelaten.

     

    Zulke verhalen herhalen en blijven herhalen,

    is voor mij de betekenis van de christelijke traditie.

    Ik denk almaar terug aan wat ooit gebeurd is

    met het oog op mijn toekomst,

    én met het oog op de toekomst van ons allen.

     

    Ik heb die hoop nodig,

    die groeit uit een terugblik op dit verleden:

    Er is al eens iemand uit de doden opgestaan.’

                                

    (vrije bewerking van een tekst van Dorothee Sölle)

     

    PASEN

     

    Een diep verdriet dat ons is aangedaan

    kan soms, na bittere tranen, onverwacht

    gelenigd zijn. Ik kwam langs Zalk gegaan,

    op Paasmorgen, zéér vroeg nog op den dag.

     

    Waar onderdijks een stukje moestuin lag

    met boerse rijtjes primula verfraaid,

    zag ik, zondags getooid, een kindje staan.

    Het wees en wees en keek mij stralend aan.

     

    De maartse regen had het' s nachts gedaan:

    daar stond zijn doopnaam, in sterkers gezaaid.

                                

    Ida Gerhardt

     

    En dan is er nog dit:

    PASEN 

    In het doodspunt van de tijd,
    in de donkerste der nachten,
    dieptepunt van antimachten,
    grondverloren elk verwachten,
    werd het Pasen, nieuwe tijd,
    nieuwe toekomst, wonderwijd.

                        

    In dit morgenlijk begin,
    in dit heden van Gods dromen
    – leven aan de dood ontkomen –
    ingeplant en opgenomen,
    gaan wij vol verwondering,
    nieuwe mens, de toekomst in.

                          

    Inge Lievaart

     

    ZALIG PASEN





    16-04-2017 om 11:14 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    15-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    DERTIENDE STATIE

    JEZUS WORDT VAN HET KRUIS AFGENOMEN

     

    Toen ze alles hadden voltrokken

    wat over Hem geschreven staat,

    namen ze Hem af van het kruishout.

    (Handelingen, 13,29)

     

    Hij zal ons armzalig lichaam herscheppen

    om het gelijkvormig te maken

    aan zijn verheerlijkt lichaam.

    (Filippenzerbrief, 3,21)

     

    DE HEER JEZUS

    in zijn gemarteld gebroken lichaam

    wordt Hij van het kruis afgenomen.

    De menigte is weg.

    Bij de dood houdt alle vertoning op.

    De vrienden zijn gebleven

    of schuchter beschaamd uit hun schuilplaatsen gekomen.

    Zij helpen. Hun handen zijn zachter dan ooit eerder,

    en trager.

    Zij willen nog niet denken nu.

    Hun herinnering zit vol

    aanwijzingen en woorden en voorspellingen

    die geen rekening houden met dood en einde en voorbij.

    Geloof is vergezicht

    op de nieuwe aarde, op de nieuwe hemel.

     

    HEER JEZUS,

    enige ogenblikken hebt Gij weerloos wegend

    gelegen in de macht van vriendenhanden,

    op de schoot gestrekt van de Moeder

    die Uw eerste liefste gelovige was.

    Alles zal herbeginnen.

    Niets is uit, niets is vergeefs.

    Uw kruisweg werd thuisweg.

    Het geledigde kruis blijft Uw troon,

    het hout wordt verheerlijkt,

    alle lijden heeft een bestemming.

    Door U.

     

    VEERTIENDE STATIE

    JEZUS WORDT BEGRAVEN

     

    De inwoners van de stad antwoordden:

    Het is het graf van de man Gods

    die uit Judea gekomen was.

    (2 Koningen, 23,17)

     

    De laatste vijand die onttroond wordt is de dood.

    (Romeinerbrief. 15,26)

     

    DE HEER JEZUS

    wordt neergelegd in een nieuw graf

    dat voor een ander was gereedgemaakt.

    Voor Hem is alles nu voorlopig,

    de windselen en de lijkwade,

    de balsem en het aroma van kruiden,

    de barmhartige bezorgdheid.

    Even voorlopig en zelfs nutteloos

    zijn sluitsteen en rotsmuur.

    de zekerheid van de zegels

    het kohort van de koele wachters.

    en de anonieme nacht.

    Het zaad in de aarde,

    de korrel in de voor,

    de zon achter de kim.

    Alles is belofte.

     

    HEER JEZUS,

    Gij ligt in het graf van een vriend

    als een dode, gebed en gebalsemd.

    Voor drie dagen maar,

    hebt Gij gezegd.

    Dan wandelt Gij in de tuin

    in het heilig licht van de morgen,

    weer zichtbaar verheerlijkt onzichtbaar.

    De laatste vijand, de dood,

    voor altijd en altijd overwonnen.

    Passie wordt Pasen wordt paradijs.

    Wij leven U achterna.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    15-04-2017 om 13:40 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    14-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    ELFDE STATIE

    JEZUS WORDT AAN HET KRUIS GENAGELD

     

    Jezus ... aan wie gij u vergrepen hebt

    door Hem aan het kruis te slaan.

    (Handelingen, 5,30)

     

    Met Christus ben ik gekruisigd,

    en toch leef ik.

    (Galatenbrief, 2,20)

     

    DE HEER JEZUS

    wordt geheel gelijk aan het kruis

    dat Hij droeg en dat Hem thans zal dragen:

    de rechte stam van het lichaam

    (van gemarteld hoofd tot verscheurde voetzool)

    en het dwarshout van de doorspijkerde armen en handen.

    De Man die al goeddoende

    – prekend genezend zegenend –

    door zijn land liep

    wordt voor altijd de Gekruisigde.

    Vier nagels rechtop

    in de wig van de wonden.

     

    HEER JEZUS,

    vanop het kruis bemoedigt Gij en vertroost,

    verzoent Gij en verenigt.

    Naast U staat de Moeder, naast U sterft verlost

    de moordenaar.

    Metterdààd herhaalt Gij uw zaligsprekingen

    voor geringen en zachtmoedigen,

    rechtvaardigen en zuiveren,

    barmhartigen en vredesgezinden,

    treurenden en vervolgden.

    Aan hén belooft Gij troost, opbeuring,

    bijstand en bescherming –

    het Land en het Koninkrijk.

     

    TWAALFDE STATIE

    JEZUS STERFT AAN HET KRUIS

     

    Daar zult gij sterven op de berg die gij beklimt.

    (Deuteronomium, 32,50)

     

    Ik zal niet sterven, ik zal leven

    en verhalen hoe Jahwe handelt

    (Psalmen, 118, 17)

     

    DE HEER JEZUS

    sterft aan het kruis,

    door ons, voor ons.

    De aarde – zo bericht ons de Schrift –

    werd door duisternis overvallen en beefde,

    de tempelvoorhang scheurde doormidden

    en de doden wandelden uit hun graven te voorschijn.

    Johannes schrijft in het boek van Openbaring

    dat het stil werd in de hemel, een half uur lang.

    Alles wat voorlopig was is voorbij.

    De waarachtige geschiedenis van de mensen begint.

    Gelijk in de hemel

    alzo ook op de aarde.

     

    HEER JEZUS,

    Gij zijt voor ons gestorven.

    Gij zijt voor ons gestorven:

    vijf korte woorden zijn het,

    die tegelijk vreselijk zijn, én vol troost.

    Wij zijn verlosten, nooit meer alleen,

    nooit meer vergeten of verweesd.

    Want Gij leeft, en wij zullen leven.

    De dood is niet meer, géén verdriet duurt,

    alle tranen gedroogd.

    Wij verdwijnen niet, wij komen thuis.

    Bij de Zoon, bij de Vader.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    14-04-2017 om 07:55 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    13-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    NEGENDE STATIE

    JEZUS VALT VOOR DE DERDE KEER

     

    Ik denk: als ze maar niet om mij lachen,

    en triomferen als mijn voet struikelt;

    haast verlies ik de grond waar ik sta.

    (Psalmen, 38, 17-18)

     

    Zijn engelen zullen U op de handen nemen,

    opdat ge uw voet niet zult stoten aan een steen.

    (Lukas, 4,11)

     

    DE HEER JEZUS,

    valt voor de derde keer, en ligt.

    Men geraakt het gewoon,

    het is gewoon niet meer de moeite

    van het opdringen waard.

    Soldaten, tegenstanders en hogepriesters

    achterin achteraan in de massa

    gnuiven van zelfverzekerdheid:

    Hij kan niets méér dan wij,

    wij hoeven géén vrees te hebben voor

    een plotselinge manifestatie

    van macht en mirakel,

    niet voor Zijn meesterschap over het lichaam,

    niet voor Zijn bevelende stem tot de stof.

     

    HEER JEZUS,

    driemaal begeeft Gij, driemaal staat Gij weer recht.

    Gij wankelt verder tussen het volk dat gaapt

    en niet begrijpt.

    Gij hebt in deze stad over gespreide mantels gelopen,

    over palmtakken en lovertwijgen,

    Gij werdt gedragen op verende schouders

    in een wolk van sympatie.

    Nu gevoelt Gij de harde grond,

    het harde kruishout

    en de mensen – een hard geslacht.

    En tweeduizend jaar later, wij

    U méér nabij?

     

    TIENDE STATIE

    JEZUS WORDT ONTKLEED

     

    Zij verdelen samen mijn kleren:

    er wordt om mijn mantel geloot.

    (Psalmen, 22, 19)

     

    Is niet het lichaam méér dan de kleding?

    (Matheus, 6,25)

     

    DE HEER JEZUS

    wordt van zijn kleren beroofd.

    Hij wordt de schamelste van allen,

    ontluisterd en te kijk gesteld.

    Het lichaam van de volwassen man

    ontoonbaar, nog enkel raadbaar,

    verdwenen onder sluiers van bloed.

    Onheelbaar geschonden.

    Zie de Mens,

    zoals de mensen Hem gemaakt hebben.

    Weerloos overgeleverd aan de wereld.

    Het Lam dat voor zijn scheerder stom blijft.

     

    HEER JEZUS,

    in dat bitterste uur

    hebt Gij U willen vereenzelvigen

    met alle hulpelozen

    die overgeleverd zijn aan de grillen en begeerten,

    aan de hartstocht en de harteloosheid

    van anderen.

    In alle komende eeuwen.

    Tot in onze tijd.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    13-04-2017 om 08:40 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    12-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    ZEVENDE STATIE

    JEZUS VALT VOOR DE TWEEDE KEER

     

    Dan struikelen de helpers

    en vallen die geholpen worden.

    (Jesaja, 31,3)

     

    Heer, ontferm gij u, richt mij op.

    (Psalmen, 41, 11)

     

    DE HEER JEZUS

    valt andermaal.

    Wat weegt Hem het zwaarst:

    de vermoeidheid of het onbegrip en de onverschilligheid?

    de pijn van het lichaam of het eelt van de ziel?

    En toch gaat Hij voor hen de zwaarste weg

    tot het einde toe.

    Met vallen en opstaan.

    Klein worden, tot de vernedering en de vernietiging toe.

    Oordeel, voorbeeld.

    Voor allen die op Hem neerkijken

    en voor de nog onzichtbaren

    in de toekomst.

     

    HEER JEZUS,

    Gij kent onze zwakheid en onze trots,

    onze bezorgdheid om de schone schijn te bewaren,

    onze angst om niet goed voor de dag te komen.

    Gij laat ons kiezen.

    Voor de waan van de wereld

    of voor U.

    Voor U.

     

    ACHTSTE STATIE

    JEZUS ONTMOET DE WENENDE VROUWEN

     

    Laat mij daarom weeklagen en kermen,

    barrevoets lopen en naakt,

    laat mij huilen als de jakhals

    en kermen als de uil oehoe.

    (Micha, 1,8)

     

    Dochters van Jerusalem,

    ween niet over Mij,

    maar ween over uzelf en over uw kinderen.

    (Lukas, 23,28)

     

    DE HEER JEZUS

    spreekt hen aan als

    Dochters van Jerusalem,

    kinderen van zijn stad.

    Wie zijn zij?

    Is de vrouw van de Honderdman onder hen?

    De echtgenote van Jaïrus?

    De zieke die de zoom van Zijn mantel greep

    en genezen werd van de kwaal waaraan zij zo lang al leed?

    En Petrus' schoonmoeder die door Hem werd aangeraakt

    en opstond uit haar koorts?

    En het meisje van twaalf jaar dat Hij uit de dood terugriep?

    Zij tonen hun medelijden en hun verdriet.

    Zij zijn de zachte kern in een harde verharde massa.

     

    HEER JEZUS,

    Dochters van Jerusalem,

    hebt Gij hen genoemd,

    de schreiende vrouwen

    die met haar tranen getuigen.

    Gij zendt hen vriendelijk terug

    naar haar huis en kinderen,

    naar haar werk en toekomst,

    naar de dag van morgen

    die ànders zal zijn nà deze bejegening.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    12-04-2017 om 07:50 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    11-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    VIJFDE STATIE

     

    JEZUS ONTMOET SIMON VAN CYRENE

     

    Nu is wat mij dreigde genaderd,

    er is geen mens die mij helpt.

    (Psalmen, 22,12)

     

    Ik geef u kracht, ik kom u zeker te hulp.

    (Jesaja, 41,10)

     

    DE HEER JEZUS

    ziet, tussen de massa die hard is en zonder hart,

    één enkele man naar hem toekomen.

    Er is moed nodig om uit de anonimiteit te treden,

    om bij name genoemd te worden,

    om te doen wat anderen niet durven.

    Simon van Cyrene,

    wij hebben zijn daad van liefde bewogen bewonderd.

    Simon van Cyrene draagt het kruis van een vreemde,

    de àndere Simon. de Steenrots, laat verstek gaan.

    Ik ken hem niet, zegt de eerste, maar hij is een mens

    die hulp behoeft.

    Ik ken Hem niet, zegt de tweede, ik heb Hem nooit gezien.

     

    HEER JEZUS,

    iemand van ons heeft U geholpen

    terwijl de menigte nieuwsgierig dichterbij drong,

    terwijl de leerlingen angstig van op afstand toekeken,

    terwijl de schepping onbeweeglijk wachtte.

    Gij hebt mensen nodig

    om mensen te verlossen.

    Wij hebben anderen nodig

    die ons naar U verwijzen.

    Altijd zal er iemand zijn

    die de eerste stap zet

    en in wiens spoor wij zullen volgen.

     

    ZESDE STATIE

     

    JEZUS ONTMOET VERONICA

     

    Zie mij aan in uw mateloos erbarmen,

    wend uw aanschijn niet af.

    (Psalmen, 69,17-18)

     

    Hij zal zijn aanschijn niet van u afwenden.

    (2 Kronieken, 30,9)

     

    DE HEER JEZUS

    laat zich de attentie van Veronica welgevallen.

    Een vrouw op de lijdensweg,

    wie is zij? vanwaar komt zij?

    Zij is er,

    zij komt.

    Zij baant zich een weg

    tegen de stroom in,

    menselijk zonder menselijk opzicht,

    bewogen door geen andere macht

    dan de liefde die medelijden is.

    Rijker dan ooit tevoren gaat zij heen,

    met Zijn beeld op het witte lijnwaad

    waarmee zij zweet en bloed wilde betten.

     

    HEER JEZUS,

    er zijn wellicht geen woorden gesproken

    van U tot Veronica,

    van Veronica tot U.

    Haar daad immers was duidelijk genoeg.

    Uw dankbaarheid ook.

    Tweemaal tastbaar.

    En onvergetelijk.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    11-04-2017 om 08:10 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    10-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    DERDE STATIE    

    JEZUS VALT ONDER HET KRUIS

     

    Als door boeven geveld,

    zo bent u gevallen.

    (2 Samuel, 3,34)

     

    Mocht hij vallen, geveld is hij nooit,

    want de Heer heeft zijn hand reeds gegrepen.

    (Psalmen, 37,24)

     

    DE HEER JEZUS

    geeft ons een voorbeeld van de hoogste moed:

    die van de zichtbare vernedering.

    Een mens onder de mensen.

    Hij ligt en zwijgt

    met alle wonden.

    Het hout is hard, de straatkeien

    en de plotselinge belangstelling van de menigte

    die niets méér is dan nieuwsgierigheid.

    Tussen gewoel en geweld

    van kijkers en knechten

    staat Hij op, staat Hij recht.

     

    HEER JEZUS,

    geef ons inzicht én uitzicht.

    Laat ons niet overmand worden door last of leed,

    niet toegeven aan de bekoring

    om het op te geven of te versagen.

    Verleen ons de durf om van U te zijn,

    genoemd met Uw naam,

    gered door Uw bloed.

    Uw getuigen voor U

    niet enkel op een feestelijk moment

    met velen samen,

    maar altijd in het gewone leven van alledag

    en soms alléén.

     

    VIERDE STATIE

    JEZUS ONTMOET ZIJN MOEDER

     

    Zij ontmoeten elkander, genade en waarheid,

    gerechtigheid en vrede.

    (Psalmen, 85,11)

     

    Want dit zegt Jahwe:

    Zoals een moeder haar zoon troost,

    zo troost Ik u.

    (Jesaja, 66,13)

     

    DE HEER JEZUS

    ziet zijn moeder,

    de eerste en laatste getuige,

    de eerste en laatste toevlucht.

    Zij bleef op de achtergrond

    in de dagen van glorie,

    maar is Hem nabij op de weg van zijn lijden,

    op de weg naar zijn dood.

    Zij wéét wat verdriet is en leed.

    Daarom zegt zij weinig.

    Of véél: met haar oogopslag en haar groet,

    met haar onmachtige handen.

     

    HEER JEZUS,

    zoon van Maria,

    Gij zijt van haar weggegaan

    uit gehoorzaamheid aan de Vader.

    Gij hebt gekozen.

    Niet voor een vreedzaam en veilig bestaan,

    beneden in het land van de mensen,

    maar voor de berg van het offer.

    Eén kort ogenblik lang

    wordt Gij weer het kind en de knaap van Nazareth.

    Daarna, en voorgoed,

    De Man-van-smarten naast de Moeder-van-smarten.

    Een teken van tederheid in het tumult rondom.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    10-04-2017 om 10:45 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    09-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN KRUISWEG VOOR DE GOEDE WEEK

    EERSTE STATIE

     

    JEZUS WORDT TER DOOD VEROORDEELD

     

    Gij hebt de rechtvaardige gevonnist en vermoord.

    (Jakobus, 5,6)

     

    Hij die de zondaar vrijspreekt

    en hij die de rechtvaardige veroordeelt:

    beiden zijn ze Jahwe een gruwel.

    (Spreuken, 17,15)

     

    DE HEER JEZUS

    staat voor Pilatus,

    voor de redeloze vrees van de rechter

    voor de macht van de massa.

    Pilatus zegt: Zie de Mens!

    Dat betekent: Hier is hij, zo is hij,

    zo hebt gij hem gemaakt,

    zo lever ik hem aan u over.

    Pilatus zegt: Zie, ik was mijn handen

    in water wit.

    Ongewassen handen voeren Jezus weg.

    De Heer van het Leven wordt verwezen tot de Dood.

    De daad bij het woord.

     

    HEER JEZUS,

    wat blijft over van alle namen

    waarmee wij U hebben genoemd:

    Rabbi en Leraar,

    Meester en Magister,

    Gezalfde en Gezegende,

    Verlosser en Heiland,

    Eerstgeborene en Bruidegom,

    Zoon van David, Zoon van God.

    Alleen nog maar:

    Lam, dat onze zonden wegdraagt.

     

     

    TWEEDE STATIE

     

    JEZUS NEEMT ZIJN KRUIS OP

     

    Ik blijf u dragen en torsen,

    ik zal u redden.

    (Jesaja, 46,4)

     

    Als iemand zijn kruis niet draagt en mij volgt,

    kan hij mijn leerling niet zijn.

    (Lukas, 14,27)

     

    DE HEER JEZUS

    neemt het kruis op zijn schouders,

    van Gabbata tot Golgota,

    van het Rechtsplein tot de Schedelplaats.

    Hij torst het teken van schande en verlossing,

    van vernietiging en voortbestaan,

    van bestraffing en heil.

    Hij gaat de kruisweg, de weg van de keuze.

    Hij predikt met zijn leven, met zijn dood.

    Want Hij kwam niet om te verklaren,

    maar om te vervullen.

     

    HEER JEZUS,

    aan het teken van het kruis

    – het éérste dat wij leerden vragen

    en het lààtste dat ons wordt meegegeven –

    zal men zien dat wij Uw leerlingen zijn,

    dat wij van U zijn.

    Leer ons aanvaarden wat ons overkomt

    want het komt uit Uw handen.

     

    Anton van Wilderode: ‘De weg die Hij ging’

    Foto’s: Kerk Waarschoot





    09-04-2017 om 20:12 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    08-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.PALMZONDAG

    ZONDAG 9 APRIL 2017

    PALMZONDAG

    Vandaag is het de eerste dag van een week die onze geschiedenis diepgaand heeft beïnvloed. Met applaus en gejuich halen wij vandaag een Man in van wie wordt gezegd dat Hij een Koning is, maar Hij rijdt op een ezel. Er wordt gezegd dat Hij de Redder van de wereld is, maar zijn volgelingen zijn vissers die niets anders bezitten dan een enorme geestdrift en een begrensde liefde. Er wordt gezegd dat Hij de eeuwen zal trotseren, maar de officiële leiders hebben het net al gespannen. De kruisbalk ligt gereed en het graf wacht.

    Met Palmzondag loopt onze weg doorheen het groen, maar Witte Donderdag en Goede Vrijdag komen al in zicht – dagen die een cruciale rol spelen op onze weg naar Pasen.

    (Zondagsvieringen Dominicanen)

     

    Laat u leiden door het voorbeeld van onze Heer:

    Hij was Gods gelijke en evenbeeld,

    maar wilde zich niet vastklampen aan die gelijkheid.

    Uit eigen beweging heeft Hij de gestalte

    van een dienstknecht aangenomen,

    en is mens geworden.

    Bovendien, als mens was Jezus maar gering,

    deemoedig en gehoorzaam tot de dood,

    ja zelfs, tot de dood aan een kruis.

    (Brief aan de christenen van Filippi 2,6-8)

     

    Nadat zij de lofzang gezongen hadden, gingen zij naar de Olijfberg.

    Toen sprak Jezus tot hen:

    ‘In deze nacht zult ge allen aanstoot aan Mij nemen.

    Want er staat geschreven:

    Ik zal de herder slaan

    en de schapen van de kudde zullen verstrooid worden.

    Maar na mijn verrijzenis zal ik u voorgaan naar Galilea.’

    ---

    Toen zei Petrus: ’Al zouden allen aanstoot aan U nemen, ik nooit.’ 

    Jezus zei: ‘Voorwaar, Ik zeg u:

    nog deze nacht voor het kraaien van de haan,

    zult gij Mij driemaal verloochenen.’

    Petrus antwoordde hem:

    ‘Al moest ik met U sterven, in geen geval zal ik U verloochenen.’

    In diezelfde geest spraken ook al de leerlingen. 

    ---

    Zijn verrader had een teken met hen afgesproken door te zeggen:

    ‘Die ik zal kussen, Hij is het; grijpt Hem.’

    Hij ging recht op Jezus af en zei: ‘Gegroet Rabbi’ en hij kuste Hem.

    Jezus sprak tot hem: ‘Vriend, zijt ge daarvoor hier?’

    (Uit Matteüs 26)

     

    EEN VERHAAL VAN ALTIJD

     

    Meer dan tweeduizend jaar is het geleden dat Jezus op zo’n laffe manier vermoord werd, en toch is die vreselijke gebeurtenis ook vandaag bijzonder herkenbaar. Neem het begin: Judas Iskariot, een van de twaalf apostelen, wil Jezus aan de hogepriesters overleveren als ze hem maar genoeg betalen.  Dertig zilverlingen bieden ze, en dat is ongeveer de prijs die voor een slaaf moest betaald worden. Jezus is dus een slaaf waard. Niet meer, maar ook niet minder. En voor die waarde, dus voor dat geld, verkoopt Judas Hem aan zijn vijanden. Het gaat dus om geld, en dat is ook vandaag heel herkenbaar: geld en bezit, en nog meer geld en meer bezit beheersen heel dikwijls het leven, en ze zetten de mens heel dikwijls aan tot oneerlijkheid en valsheid, tot leugen en loze beloften, en tot nog zoveel meer verwerpelijke houdingen die hem zeer zwaar kunnen aantasten. Kijk maar naar  Judas: hij ziet geen licht meer in de duisternis die hij Jezus, maar ook zichzelf heeft aangedaan, en hij maakt een einde aan zijn leven.

    Judas die Jezus verkoopt en Hem met een kus verraadt, de apostelen die op de vlucht slaan, Petrus die ondanks zijn zelfzekerheid Jezus drie keer verraadt, de hogepriesters die Jezus absoluut dood willen, de soldaten die van wreedheid een plezier maken, de toeschouwers en de misdadigers die Jezus bespotten: het is allemaal zo vreselijk herkenbaar, en het gebeurt vandaag elke dag. En wie zijn wij in dat vreselijke verhaal? Slaan ook wij op de vlucht als er hulp van ons verwacht wordt? Zijn ook wij ontrouw als ons dat iets opbrengt? Kunnen ook wij wreed zijn tegenover mensen met wie we niet zo goed overeenkomen? Lachen ook wij met de ellende van onze medemensen in nood?

    Laten we niet vergeten dat we vandaag niet zozeer Jezus’ lijden en dood herdenken, maar dat we vieren dat Hij tijdens het Laatste Avondmaal brood nam, de zegen uitsprak, het brak en aan zijn leerlingen gaf met de woorden: ‘Neem, eet: dit is mijn lichaam.’ Hij nam ook de wijn op, bad een dankgebed, reikte de beker aan zijn leerlingen en zei: ‘Drink allen hieruit, want dit is mijn Bloed van het Verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van de zonden.’

    Dat is wat we vandaag vieren: dat Jezus onder ons is blijven wonen en dat we Hem elke viering in ons mogen opnemen, zodat we Hem blijvend kunnen gedenken en niet zullen leven naar het voorbeeld van de wrede betrokkenen in zijn lijdenverhaal, maar naar Hem ‘die bestond in goddelijke majesteit, Jezus Christus de Heer’ zoals Paulus het zo indrukwekkend zegt in zijn brief aan de Filippenzen. Laten we leven in zijn Naam en naar zijn woorden en daden. Amen.

    (Romain Debbaut)

     

    ONS ALBASTEN VAASJE

     

    Heer Jezus,

    nu wij de week van uw lijden binnengaan,

    willen wij door ons gebed en onze liefde

    dicht bij U blijven:

    wij willen zijn als de vrouw

    met het albasten vaasje vol kostbare nardusolie

    die al haar liefde

    in één gebaar aan U wil tonen.

    Samen met U

    gaan wij de ‘Goede Week’ in,

    een week van angst, lijden, verloochening en dood …

     

    Open ons innerlijk

    opdat wij mogen voelen wat U voelde,

    opdat wij zouden meevoelen met zovelen

    die dagelijks verloochend en gedood worden.

     

    Alleen als wij deze week

    onze blik gericht houden op U,

    als wij bereid zij met U de weg te gaan,

    zult U ons hart verzachten

    om anderen in hun lijden bij te staan

    en zult U ons de hoop geven

    dat de dood niet het laatste woord heeft.

     

    Iny Driessen









    08-04-2017 om 09:26 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    07-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    ALLES VOOR ALLEN

                      

    Wij leven te veel ons eigen leven en denken er veel te weinig aan, hoe wij door God met elkander en allen tezamen met Hem verenigd zijn. Wij moeten ons door niemand in liefde laten overtreffen. Wij moeten er steeds op uit zijn onze medemens te helpen. Onze tegenwoordigheid, waar dan ook, moet voor de mensen een lust, een feest, een troost zijn.
    Alles voor allen.
    Medeleven voor elkander, belangstelling in elkander.
    Geen hinderlijke belangstelling.
    Rekening houden met geslotenheid van bepaalde karakters.
    De mensen menen het zoveel beter dan zij het doen.
    Daarom verdraagt de liefde alles.
    Met de ogen Gods mensen en dingen bezien.
    Erop studeren elkander te dienen.

                     

    DE TUIN VAN ONS HART

    Ook wij zijn kruisvaarders.
    Ook wij willen het heilige land, dat Jezus eenmaal toebehoorde, weer voor Christus herwinnen, niet het land ver over de zee, maar het heilige land in het binnenste van onze ziel, de tuin van ons hart, dat eenmaal aan Jezus werd toegewijd en Hem toebehoort.
    Geve God, dat ons dezelfde geestdrift bezielt, welke eens de kruisvaarders huis en hof deed verlaten om zich geheel in dienst te stellen van hun heilig ideaal.
    Gaan wij naar hun voorbeeld ook de eenzaamheid van de Karmel in om er de eeuwige waarheden van ons geloof te overwegen en na te denken over de betekenis ervan voor ons leven.
    Met Maria, die onder de bescherming van de H. Josef haar Jezus uit Egypte over de Karmel naar Nazaret terugvoerde, naar de plaats waar zij Hem ontving, mogen wij een ogenblik op de Karmel uitrusten.                           

                  

    (Titus Brandsma, 1881-1942)

    07-04-2017 om 07:03 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    03-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    DE GESTORVENE

                   

    Zeven maal om de aarde te gaan,
    als het zou moeten op handen en voeten;
    zeven maal, om die éne te groeten
    die daar lachend te wachten zou staan.
    Zeven maal om de aarde te gaan.

                  

    Zeven maal over de zeeën te gaan,
    schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
    kon uit de dood ik die éne doen keren.
    Zeven maal over de zeeën te gaan –
    zeven maal, om met zijn tweeën te staan.

                   

    Ida Gerhardt

    03-04-2017 om 22:01 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    01-04-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 1 APRIL 2017

    5de VASTENZONDAG A – 2 APRIL 2017
    ‘DOORHEEN DE DOOD …’

    ‘Wie in Mij gelooft zal leven, ook al is Hij gestorven.’ zegt Jezus ons vandaag in het evangelie. Hij had weet van Gods trouw door dood en duisternis heen, en Hij ging ons voor op die weg. In geloof en vertrouwen!
    Met de opwekking van zijn vriend Lazarus wilde Hij ons tonen: ‘Mijn woorden wekken tot leven.’

    Dit zegt God, de HEER:
    ‘Mijn volk,
    Ik zal jullie mijn adem geven
    zodat jullie weer tot leven komen,
    Wat ik gezegd heb, zal ik doen’
    (Uit Ezechiël 37,12-14)

    Er was iemand ziek,
    een zekere Lazarus uit Betanië,
    het dorp van Maria en haar zuster Martha.
    De zieke Lazarus was haar broer.
    De zusters van Lazarus stuurden Jezus de boodschap:
    ‘Heer, hij die Gij liefhebt, is ziek.’
    Toen Jezus dit hoorde, zei Hij:
    ‘Deze ziekte voert niet tot de dood …’
    (Uit Johannes 11,1-45)

    ‘… OP HET SPOOR VAN HET LEVEN’

    De Lazarussen van vandaag ?
    Ik denk hier aan die dame die rechtover een verzorgingsinstelling woonde. Als de tijd gekomen was dat zij zichzelf moeilijk kon behelpen deed zij haar aanvraag en kwam zij op de wachtlijst terecht onder nummer 24. Telkens zij vanuit haar voorkamer de lijkwagen zag voorrijden, schoof zij een plaats op. Naarmate dat getal steeds maar kleiner werd groeide haar tegenzin, zodat het op den duur voor haar geen leven meer was. Leven was voor haar de wachtkamer van de dood geworden. Leven was alleen maar stilletjes doodgaan.

    De Lazarussen van vandaag ?
    Er zijn nog mensen die stilletjes doodgaan, ook al staan ze niet op een wachtlijst voor een verzorgingsinstelling. Mensen die grondig teleurgesteld, niets meer verlangen van het leven, die in ruzie en conflicten zo getreiterd worden dat zij geen leven meer hebben, die ontgoocheld zijn in mensen, soms in hun eigen kinderen, soms in zichzelf, zodanig dat het leven voor hen niets anders is dan stilletjes doodgaan.

    De Lazarussen van vandaag komen in één punt overeen : voor hen is de dood het absolute einde. Het korte leven hier en nu moet voldoening schenken, doet het dat niet, dan rest alleen de wanhoop. Hun leven verloopt uiteindelijk in de wachtkamer van de dood.

    Zou dat de bedoeling zijn van Diegene die de mens de levensadem gaf, die uit dode materie, langs welke weg van evolutie ook, een menselijk wezen vormde, en nog bezig is het te vormen ?
    De Christus nam gelijk een scheppingswoord van God in zijn mond toen Hij riep : ‘Lazarus, kom naar buiten’. Knipper met je ogen in het felle zonlicht en leef. Gij moogt niet doodgaan op die manier. Leven is geen wachtkamer van de dood. Gij moet echt leven. ‘Doe die zwachtels eraf. Help die mens dat hij herleeft’. Zo gaf Hij ons een wenk dat we elkaar tot leven moeten wekken.
    ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven ook al is Hij gestorven.’ Als wij Hem durven volgen, ook al is Hij op weg naar Jeruzalem, op weg naar zijn kruisdood, zullen we de diepste dimensie van het leven ervaren. Meer dan oppervlakkig genieten is leven zich ten diepste verbonden weten met God in geloof, hoop en liefde. Daarin ligt onze echte bevrijding uit de wachtkamer van de dood.
    (Manu Verhulst)

    ZO IS STERVEN … 

                      

    Zoals het graan
    dat overrijp zich neerbuigt
    naar de aarde waaruit het is ontsproten.
    Zo is het sterven van een mens
    een terugkeer naar de Andere
    die zijn oorsprong was.

                

    Zoals een schip
    de haven van bestemming binnenvaart:
    de lange omvaart en de stormen zijn voorbij.
    Zo is het sterven van een mens
    geruisloos binnenvaren in God
    die haven van bestemming is.

               

    Zoals een regendruppel in de zee verdwijnt:
    onzichtbaar oceaan geworden is.
    Zo zal een mens in God ontslapen
    in God verdwenen
    oneindigheid geworden zijn.

                          

    Manu Verhulst













    01-04-2017 om 09:37 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    29-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    HET VERSTAND GEBRUIKEN

    Het is jammer, dat de mensen hun verstand, waarmee zij reeds hier op aarde God kunnen zien, zo weinig gebruiken: dat zij zich de tijd niet gunnen, van tijd tot tijd zo diep door te denken, dat zij Gods werking en Gods wezen in de dingen beschouwen.
    En moet dit in het algemeen jammer worden genoemd, nog meer valt het te betreuren, dat zij, wier verstand door studie scherper kan onderscheiden, zich zelfs die moeite niet getroosten.

                                 

    GOD LEREN ZIEN

    Wat ik als noodzakelijk voor deze tijd beschouw, is de beschouwing van al wat is in zijn afhankelijkheid en zijn voortkomst van God, wiens werk wij daarin moeten zien, wiens ‘zijn’ wij daarin moeten onderscheiden, die wij daarin moeten erkennen en aanbidden, allereerst in onszelf.
    God is daar en Hij openbaart zich daar aan ons. Hij wil daar gezien en erkend worden. Hij is tenslotte nergens beter voor ons kenbaar dan in de grond van ons wezen.
    Leefde die gedachte aan Gods inwoning, aan de algehele afhankelijkheid van de hele natuur van God, aan Gods leiding en openbaring in alles, welke andere daden zouden er worden gesteld om ze in overeenstemming te doen zijn met hun karakter van Gods openbaring.
    De mensen moeten weer God zien en in de aanschouwing van God leven.

    (Titus Brandsma, 1881-1942)









    29-03-2017 om 17:52 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    27-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    MET LEGE HANDEN

                        

    Steeds opnieuw 

    groeien wij vast 

    aan welvaart, voorrecht of gelijk. 

    We bouwen ons 

    een burcht van zekerheden 

    waarin de ziel 

    geen adem krijgt. 
     
                                        

    Zalig

    wie zulke muren sloopt 

    en tegen beter weten in 

    een weg aanlegt 

    door chaos en woestijn.          

                                             
    Zalig

    wie onrecht recht trekt, 

    klein wordt, 

    groot maakt, 

    hoop geeft, 

    brood deelt, 

    omziet naar verschopten.          

                                       
    Zalig 

    wie zich omkeert

    van meer naar genoeg, 

    en mens durft zijn 

    met lege handen.

                           

    Kris Gelaude

     

    27-03-2017 om 16:35 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    25-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 26 MAART 2017

    4de VASTENZONDAG A – 26 MAART 2017
    ‘HEER, MAAK DAT IK ZIEN KAN’

                     

    Vorige zondag kregen we een beeld van Jezus, als de Bron van Levend water, de bron van het echte Leven opdat ook wij tot een volkomen leven zouden komen. In de meest letterlijke en diepzinnige betekenis van het woord is Hij leven-gevend …
    Vandaag wordt Jezus voorgesteld als ‘het Licht voor de wereld’. Zoals (vrijwel) steeds wordt een wonderbare genezing belicht als een ‘TEKEN’, met name als een gelegenheid om een diepere, ‘symbolische’ boodschap door te geven. Waar mensen gevangen zitten in een of andere vorm van duisternis – kwaad, onderdrukking, misbruik, eigenwaan of wat dan ook – daar wil de Heer bevrijding en licht brengen, daar wil Hij zelf Licht en baken voor ons worden. En dan wordt alles anders …

    Broeders en zusters, eens was u duisternis
    maar nu bent u licht, door uw bestaan in de Heer.
    Ga de weg van de kinderen van het licht.
    Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid.
    (Brief aan de christenen van Efese 5,8-9)

    In het voorbijgaan zag Jezus iemand die al vanaf zijn geboorte blind was.
    Hij spuwde op de grond.
    Met het speeksel maakte hij wat modder,
    streek die op de ogen van de blinde en zei tegen hem:
    ‘Ga naar het badhuis van Siloam en was u daar.’
    De man ging weg, waste zich, en toen hij terugkwam kon hij zien.
    ---
    Toen riepen de farizeeën tegen de man:
    ‘Jij, sinds je geboorte ben je een en al zonde,
    en nu wil jij ons de les lezen?’
    En ze joegen hem weg.
    Jezus hoorde dat en zocht hem op.
    Hij vroeg: ‘Gelooft u in de Mensenzoon?’
    ‘Als ik wist wie het was, Heer,
    zou ik in hem geloven,’ zei hij.
    ‘U kijkt naar hem en u spreekt met hem,’ zei Jezus.
    Toen zei de man: ‘Ik geloof, Heer,’
    en hij boog zich voor Jezus neer.
    En Jezus zei nog:
    ‘Ik ben in de wereld gekomen om het oordeel te vellen.
    Dan zullen zij die niet zien, zien
    en zij die zien, zullen blind worden.’
    Een paar Farizeeën
    die bij hem stonden en dat hoorden, zeiden:
    ‘Wij zijn toch zeker niet blind!’
    ‘Was u maar blind,’ zei Jezus,
    ‘dan zou u zonder zonde zijn.
    Maar u beweert dat u kunt zien,
    en dus blijft uw zonde.’
    (Enkele verzen uit Matteüs 9)

                    

    LATEN WIJ BIDDEN OM LICHT IN ONS LEVEN

    Weer heeft het evangelie een diepe inhoud. Jezus toont dat Hij licht brengt, ja zelfs het LICHT is VOOR DE WERELD: onder de schijn van dat Licht gezien wordt alles anders voor ons en worden ook wij zelf andere mensen.

    Maar er is nog een andere opvallende vaststelling in dit stukje evangelie: de manier waarop mensen omgaan met deze blinde man. De Farizeeën kelderen hem; ze schelden en schimpen, en menen zo zelf groot te worden. Het toont alleen hun eigen trieste kleinheid. En het werkt als een boemerang: hun misprijzen keert terug op henzelf. Niet de blinde mens wordt afgebroken, zelf worden zij zielige schepsels! Hun verwaande, zelfvoldane hoogmoed belet hen om de grootheid van die kleine mens te zien: zijn nederige geloof ontgaat hen, en veel meer nog ontgaat hen de boodschap van Jezus. Hun verstokte eigenwaan maakt hen ziende blind en zo blijven zij gevangen in zichzelf. Zij zien niet hoeveel ruimer, hoeveel mooier de ware wereld is!

    Hoe anders is de blinde man! Open, ontvankelijk en zonder vooroordelen! Zijn blindheid, zijn beperking helpt hem daarbij. Hij is er wijzer door geworden. Hij liep reeds zo vaak tegen een muur en moest al zoveel opgeven en loslaten dat hij niet meer vol is van zichzelf. Zo kan hij in alle nederigheid tot Jezus zeggen: ‘ik geloof, Heer’. Zo kan hij deemoedig en rustig zijn verhaal doen aan zijn belagers. Vrij van alle hoogmoed kan hij onbevangen naar de andere toegaan. Zijn nederigheid maakt hem groot. Zoals Jezus trouwens zelf zegt: wie zich verheft, zal vernederd worden. En zoals eveneens in de lofzang van Maria staat: ‘kleinen en armen maakt Hij groot’.

    Hoe anders dan de farizeeën is ook Jezus zelf. Zomaar in het voorbijgaan, merkt Hij die kleine mens op, misprezen, uitgesloten, verschopt. Hij loopt er niet aan voorbij maar meteen ziet hij zijn leed en gaat Hij mede lijden. Letterlijk: hij lijdt mee en hij draagt mee. Zozeer leeft en lijdt en draagt Hij mee dat het leed wordt opgeheven: de blinde man wordt ziende.

    Jezus zwijgt ook niet voor de valsheid van de Farizeeën. Zonder enige vrees ontmaskert hij de leugen van de wereld, de leugen van de groten, de leugen van de opgeblazen eigenwaan.

    Een paar Farizeeën die bij hem stonden en dat hoorden, zeiden:


    ‘Wij zijn toch zeker niet blind!’
    ‘Was u maar blind,’ zei Jezus,
    ‘dan zou u zonder zonde zijn.
    Maar u beweert dat u kunt zien,
    en dus blijft uw zonde.’


    Zo tekent deze genezing ten volle Jezus’ grootheid. Jezus voert uit wat Maria in haar loflied over God zelf had gezongen: ‘Hij drijft uiteen wie zich verheven wanen, heersers stoot hij van hun troon en wie gering is geeft hij aanzien.’
    Daarom kunnen wij alleen maar danken, en wij bidden:


    Heer Jezus, wees Gij zelf het Licht vóór onze ogen,
    wees ook het Licht in onze ogen.

           

    De blinde

          

    Tussen de mensen verloren
    zit ik en ergens gaat hij.
    Hopeloos laat ik mij horen,
    maar hij is al voorbij.
    O Jezus Christus van Nazareth,
    hebt U geen oog voor mij?

               

    Hoort U mij soms dan niet vragen
    waar ik op aarde toe dien?
    Onverwacht licht in mijn dagen,
    bent U het antwoord misschien?
    O Jezus Christus van Nazareth,
    geef dat ik U mag zien.

                     

    Meester vol mededogen,
    stem die vervaagt in de wind,
    gun me het licht van uw ogen,
    houd me niet langer blind.
    O Jezus Christus van Nazareth,
    maak toch dat ik U vind.

                  

    Michel van der Plas















    25-03-2017 om 07:48 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    23-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DOORDENKEN OP DONDERDAG

    HET LIJDEN VERDRAGEN

    Laat ik beginnen met iets dat voor sommigen negatief lijkt: de berusting in lijden en rampen.
    Ik weet dat er zijn die de prediking van berusting uit de tijd achten, die veeleer verzet en opstand prediken dan berusting, maar wij leven nu eenmaal in een wereld waarin het leed niet te vermijden is, waarin het lijden om onze eigen zonden en tekortkomingen een plaats heeft.

    Het getuigt van miskenning van de ware verhoudingen, indien wij ons niet instellen op iets dat wij niet kunnen ontgaan.

    En nu kan het een ogenblik de indruk wekken van kracht, indien wij het lijden niet verdragen en daartegen in opstand komen. Eerbied en verering kunnen wij slechts hebben voor wie het lijden met ware heldenmoed, offervaardigheid en liefde verdraagt.

                

    LIEFDE VERZACHT LEED

    Wat zou de wereld een geheel andere gedaante hebben, indien de opstandige kreten verstomden, de klaagtonen wegstierven. Indien het lijden werd gezien, zoals Christus het deed zien aan de leerlingen van Emmaüs.

    Dat wil niet zeggen dat alle leed op aarde zou moeten bestendigd worden. De liefde zou meer leed verzachten en wegnemen, dan de opstand en het verzet ooit zullen vermogen uit de wereld te bannen.

    Ik weet niet of de wereld van onze tijd niet de meeste behoefte heeft aan mannen en vrouwen die moed hebben, offervaardigheid en liefde om het lijden van deze tijd te dragen. Wie maakt in brandende liefde en stervensmoed nog waar, wat Onze Lieve Heer toch gezegd heeft: dat zijn juk zoet en zijn last licht is?

    (Titus Brandsma, 1881-1942)

    23-03-2017 om 10:17 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    20-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GEDICHT VAN DE WEEK

    ALS IK U AANSCHOUW

                   

    O Jezus, als ik U aanschouw,
    Dan leeft weer, dat ik van U hou
    En dat ook Uw hart mij bemint,
    Nog wel als Uw bijzondren vriend.

                

    Al vraagt mij dat meer lijdensmoed,
    Och, alle lijden is mij goed,
    Omdat ik daardoor U gelijk
    En dit de weg is naar Uw Rijk.

                

    Ik ben gelukkig in mijn leed,
    Omdat ik het geen leed meer weet,
    Maar 't alleruitverkorenst lot,
    Dat mij vereent met U, o God.

                

    O, laat mij hier maar stil alleen,
    Het kil en koud zijn om mij heen,
    En laat geen mensen bij mij toe:
    't Alleen zijn word ik hier niet moe.

                 

    Want, Gij, o Jezus, zijt bij mij,
    Ik was U nimmer zo nabij.
    Blijf bij mij, bij mij, Jezus zoet,
    Uw bijzijn maakt mij alles goed.

                  

    Titus Brandsma
    Geschreven in de strafgevangenis van Scheveningen, 12-13 februari 1942.

              

    LAATSTE GEDICHT
                  

    Het leed kwam telkens op mij aan.
    Onmogelijk om het af te weren
    Met geen tranen te bezweren
    'k Had het anders lang gedaan.

                

    Toen ging het boven op mij staan
    tot ik stil lag zonder wenen.
    Duldend, wachtend moest ik leren
    En toen eerst is het heengegaan.

                 

    Dat is nu al een poos geleên.
    Ik zie het nu van verre nog
    En ik begrijp niet, waarom toch
    Ik toen zo leed met veel geween.

                 

    Titus Brandsma
    Geschreven in het doorgangskamp Amersfoort, voorjaar 1942.

              

    (Titus Brandsma werd geboren op 23 februari 1881 bij Bolsward in Friesland. Na 6 jaren gymnasium in het Brabantse Megen trad hij in 1898 in het klooster der paters Karmelieten in Boxmeer.
    Op 17 juni 1905 werd hij priester gewijd. Na verdere studie in Rome gaf hij van 1909 tot 1923 les aan het studiehuis van de Karmelieten in Oss. In 1923 werd hij hoogleraar in de wijsbegeerte en vroomheid aan de in dat jaar opgerichte universiteit in Nijmegen.
    In 1935 werd hij door de aartsbisschop Johannes de Jong van Utrecht benoemd tot geestelijk adviseur van de R.K. Journalistenvereniging.
    Tijdens het tweede jaar van de Duitse bezetting zette hij de leiding van de katholieke kranten aan tot verzet. Dit werd hem noodlottig. Hij werd gearresteerd op 19 januari 1942 en verbleef in gevangenissen in Scheveningen, Amersfoort en Kleve, totdat hij op 19 juni 1942 aankwam in het concentratiekamp in Dachau, waar hij op 26 juli zou sterven.
    Zijn zaligverklaring op 3 november 1985 door paus Johannes Paulus II mag beschouwd worden als een bekroning van zijn werken, bidden en handelen.)







    20-03-2017 om 15:22 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)
    18-03-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZONDAG 19 MAART 2017

    3de VASTENZONDAG A – 19 MAART 2017
    ‘NAAR U GAAT MIJN VERLANGEN, HEER …’

                 

    Vandaag krijgen we twee lezingen die over water spreken en allebei een heel diepe inhoud hebben. In de eerste plaats de twijfel van de Joden, die door Mozes uit Egypte zijn weggeleid. Na hun aanvankelijk enthousiasme bij de uittocht gaan ze morren door de ontberingen in de woestijn. Het zijn gevoelens die we ook wel kennen: na een geestdriftig begin, kunnen er nadien omstandigheden komen, die zwaar vallen en doen twijfelen. Het water, waarvan sprake in de eerste lezing is letterlijk te nemen: de Joden worden opstandig omdat ze hun dorst niet kunnen lessen in de dorheid van de woestijn.
    Maar deze lezing uit ‘Exodus’ is slechts een oudtestamentische inleiding op de diepere inhoud van het evangelie: in het gesprek met de Samaritaanse vrouw maakt Jezus zichzelf kenbaar als levend water, als de bron van echt en waarachtig leven. Zonder verbondenheid met Hem kwijnen wij weg. Merkwaardig is bovendien dat Jezus dit aan een Samaritaanse openbaart, iemand van ‘dat minderwaardige volkje’ (in de ogen van de Joden) en dan ook nog een vrouw! Verbazingwekkend! En zeker niet zonder betekenis! Hoe zou Jezus in onze tijd oordelen over ‘harde waarheden’ die ook vandaag wel eens uit onverwachte hoek naar ons toekomen?

                        

    Daar, in de woestijn van Sion, leden de mensen hevige dorst;
    zij bleven almaar tegen Mozes mopperen en morren:
    ‘Waarom hebt u ons weggevoerd uit Egypte
    als we toch met kinderen en vee van de dorst moeten sterven?’
    (Exodus 17,3)

    Jezus antwoordde:
    ‘Iedereen die drinkt van dit water, krijgt weer dorst,
    maar wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven,
    krijgt in eeuwigheid geen dorst meer;
    integendeel: het water dat Ik hem zal geven,
    zal in hem opborrelen als een bron van eeuwig leven.’
    (Johannes 4,13-14)

                       

    BIJ U, BRON VAN LEVEN …

                 

    De lezingen die we zonet hoorden – het gemopper van de Joden in de woestijn na de euforie bij de uittocht uit Egypte, en het gesprek van Jezus met de Samaritaanse – spelen zich niet af in ons land, waar we doorgaans niet te klagen hebben over te weinig regen of tekort aan water. Ze hebben plaats in dorre streken, woestijn of nog net niet, waar de watervoorziening en de bevoorrading in water een dagelijkse nood en kommer is. Als de regen maanden uitblijft, gaat de natuur ten onder. Je ziet het soms in de subtropen, en het is een zielig zicht, dat zelfs cactussen kunnen afsterven door de maandenlange droogte. Het gras op de weiden wordt ros, er komen kale plekken tussen, met zand dat al even ros is. De dieren kwijnen weg, gieren cirkelen in de lucht en af en toe ligt er een kadaver. Ook mensen lijden en verzwakken onder droogte en hitte.

    In deze context spreekt Jezus: zoals drinkwater van levensbelang is voor plant en dier en mens, zo is Hij bron van volkomen en waarachtig Leven. Alleen bij Hem komen wij ten volle tot Leven, zonder Hem is ons leven maar een schaduw, verdorren wij en kwijnen wij weg. Het gaat hier niet om mystiekers of grote heiligen: Jezus spreekt voor gewone mensen, zoals wij. We moeten ook niet denken aan uitzonderlijke praktijken, waarin die verbondenheid met Hem beleefd wordt. In ons dagelijkse leven kan Hij tot ons komen, en kunnen wij bij Hem zijn: door een stil gebed of een simpele gedachte doorheen de dag kan ons dagelijkse leven dieper worden.

    Belangrijker nog is dat we Hem ontmoeten in het gewone leven zelf. Dan worden gewone dingen ongewoon, door de diepgang, die zij krijgen. De vreugden, die wij kennen, worden een geschenk uit zijn hand; en zelfs het leed, dat ons overkomt en misschien drukt, wordt een geschenk. We worden meer met Hem verenigd, want ons leed en verdriet wordt een afspiegeling van het leed dat Hij zelf te dragen had.

    Zelden of nooit komt Hij tot ons op een spectaculaire wijze, maar Hij komt tot ons, gans onverwacht, in duizend, duizend dingen. Laten wij dan ook de aandacht voor de diepgang in de dagelijkse dingen niet verliezen.

    CHRISTUS REDDER

          

    U, Jezus, bent de Messias,
    u onze heilige Heer.
    Zo heeft uw vriend het beleden,
    zo noemen wij u ook heden,
    morgen en altijd weer.

                 

    U komt van God gezonden,
    u hebt bij ons gewoond
    en als zijn grote genade
    met uw barmhartige daden
    hem aan de mensen getoond.

                   

    U bent de Christus, de redder,
    u het verlossende woord;
    u brengt de eeuwige vader
    tot al zijn schepselen nader
    die hij in uw stem aanhoort.

                 

    U beeldt hem uit op de aarde:
    God van barmhartigheid
    die zich heeft weggegeven
    en als de bron van het leven
    ons van de dood bevrijdt.

                   

    U zij de macht en de glorie,
    Christus die wonderen doet.
    Rots van de stervelingen,
    hoor ons vandaag tot u zingen,
    God, op de aarde ontmoet.

                

    Michel van der Plas

















    18-03-2017 om 09:32 geschreven door Omer

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Dagboek/bedenkingen
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 11/12-17/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 21/08-27/08 2023
  • 31/07-06/08 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 22/05-28/05 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 17/04-23/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 03/04-09/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 13/03-19/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 30/01-05/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 19/12-25/12 2022
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 29/08-04/09 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 30/05-05/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 14/02-20/02 2022
  • 27/12-02/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 06/12-12/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 22/11-28/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 17/05-23/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 01/03-07/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 08/02-14/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 25/01-31/01 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 11/01-17/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 27/07-02/08 2020
  • 13/07-19/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 08/06-14/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 11/05-17/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 17/02-23/02 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 09/12-15/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 29/04-05/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 08/04-14/04 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 01/10-07/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 25/12-31/12 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 11/01-17/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2021
  • 21/12-27/12 2015
  • 14/12-20/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 27/10-02/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 11/08-17/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 04/11-10/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 26/08-01/09 2013
  • 19/08-25/08 2013
  • 12/08-18/08 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 26/12-01/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 28/11-04/12 -0001

    Blog als favoriet !

    Categorieën
  • Dagboek/bedenkingen (1617)


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!