Ik heb het over “pijn hebben”. Mannen zijn doetjes en klagers, het minste dat die iets mankeren klagen die steen en been , precies of ze zijn stervende. Onlangs hoorde ik 2 vrouwen uitweiden over hun man, hoe een “kleinzeer”  hij wel was. Ja, zegt ze, een beer van een vent, sterk als een paard, maar oei als hij iets mankeert! Een klein kind dat valt maakt er minder spel van dan mijnheer diehard. Een tijdje terug, terwijl hij een werkje deed, sneed hij in zijn hand met een stanleymes, och god, ik moest hem verzorgen precies of zijn laatste uur was geslagen! Ontsmetten, een verband,.. en zou U den doktoor niet bellen,.. waar is mijn SIS kaart,.. of voer mij naar de spoed…

Ja, dat houdt U niet voor mogelijk wat voor een geweeklaag dat was, voor een sneetje van niemendal! Het werkje werd niet meer uitgevoerd, dat was de eerste maand niet mogelijk met zo een wonde, zei hij. Ja, zegt haar vriendin, ze moesten hun regels eens krijgen iedere maand, of een kind baren dan pas zouden ze weten wat pijn is. De wereldbevolking zou drastisch verminderen.

Waar ze het ook roerend over eens waren, was dat vrouwen harder zijn en meer pijn kunnen afbijten, zonder te klagen. Wat ongetwijfeld zo is, maar wat vrouwen over het hoofd zien is, dat wij pure macho’s zijn en gewoon om aandacht vragen (en nog krijgen ook), wat de pijn fel doet verminderen! We danken jullie hiervoor, maar begrijp ook,  als ge niet met een hamer werkt, kunt ge niet op je vingers slaan, hé!. Ik zou toch wel eens willen weten hoe dat voelt een kind kopen, want momenteel wordt dat ook pijnloos gedaan hé, of vergis ik mij, sterke dames?

Tot gauw

rocor

10-02-2010 om 13:02 geschreven door Rocor

Een woord dat weinig gebruikt wordt, maar het wordt wel veel gedaan! We beseffen dat niet en veel is niet genoeg. Tal van cholesterolverhogende lekkernijen zijn in aanbod! Allemaal voor onze primitieve genoegens… In mijn “jongte” werd kerstfeest op een ander manier beleefd. Men sloeg de ogen ten hemel, men dankte de HEER. Maar vooral men bad, men knielde neer,  nederig en devoot. God was dichtbij en ik voelde dat eigenlijk ook zo toen.

Nu is de kerk meer gesloten dan open. Ik denk dat ik weet hoe dat komt, de pastoor brengt te veel overuren binnen en in crisistijd kan dat niet. Hij moet beseffen dat hij zijn job aan het verliezen is en dat ze hem gaan buiten smijten!? en kan die wel doppen? Erg vind ik dat als dat zo verder gaat, en men blijft vasthouden aan die kerkelijke principes, er binnen enkele jaren een GB staat in plaats van een Godshuis.

Dat feestvieren op eindejaar, dat heeft niets meer te maken met devotie. Alles is in het teken van de feesttafels. Vroeger moesten we op kerstnacht naar de nachtmis, nu schenkt men champagne en zijn de tafels rijkelijk gevuld met lekkere gerechten, zo maar af te halen bij de traiteur en waar flink voor betaald wordt. Bidden doet men niet meer. Ziet U nog iemand een gebedje of een kruisteken slaan voor het eten?  Mocht U dat doen dan bekijkt men U alsof ge van een ander planeet komt. Moesten wij geconfronteerd worden met een ramp zoals in Haïti, Onze Lieve Heer zou weer populair worden en zijn feestdagen zouden weer gevierd worden. Niet meer schransend maar biddend. Dan beseft een mens maar hoe klein hij is! Een veeg van de natuur en men is alles kwijt…

20-01-2010 om 20:25 geschreven door Rocor

Sommige jonge mensen die in ons land verblijven en wonen, dat in veel gevallen ook hun land van geboorte is, moeten ophouden om het slachtoffertje uit te hangen. Geen kans krijgen, ik heb ook nooit iets gehad, u krijgt helemaal niets. Als U iets wil in het leven, geraak je eraan door te werken, dus weet u wat u moet doen! Op het werk of in de sport, of in de school, waar je goed in bent, gewoon de beste willen zijn.

Pas op, ik ben geen racist, mijn familie heeft zich al danig ingespannen om kinderen van die mensen op te vangen tijdens de vakantie, waar we altijd respect en dankbaarheid voor krijgen, wat ook wederzijds is. Wat die jonge mannen zouden moeten weten, na al die tijd hier, dat het leven hier een lange competitie is, een man met ballen aan zijn lijf, wil toch de beste zijn, een vrouw wil toch kansen krijgen, wel hé, weet u wat, doe er wat aan.

In alle ambachten is het mogelijk om vooruit te komen. Kom niet af: ik vind geen werk, wees godver de beste, en U hebt werk! Of u nu bouwvakker of chauffeur of kelner, of in de sport, of in de school, wees gewoon de beste. Ik ken veel mensen van allochtone afkomst die de beste zijn, daarbij stipt en nooit ziek, ongelooflijke gasten, maar daar is veel voor te doen, bedenk dat eens, en vraag het hen. Op een gans jaar zwee dagen ziek zijn oké, maar niet langer. Het gedacht: ik heb geen goesting vandaag, komt bij ieder mens wel eens op, maar ga toch werken, het betert wel. De zieligaard uithangen is toch zo makkelijk.

Stop U niet weg achter het geloof, gelovig zijn daar is niets mis mee, dat ben ik ook, maar in alle godsdiensten is alles zo aangepast, dat ik denk: DAT beste mijnheer pastoor, zo heeft mijn God het niet bedoeld. Dat maakt U er zelf van, weet u wat? Ik maak mijn godsdienst zelf, ik zal altijd eerlijk, lief, en dankbaar zijn, en zeker bidden als ik tijd heb, en dat zal mijn God wel op prijs stellen. Hij weet dat ik een gezin heb waar ik voor moet werken, een heel leven lang. Ik heb een heel laag zelfbeeld als ik niet werk. Daarom heb ik dat zonder zelfbeklag gedaan, 60 jaar lang.

Tot gauw rocor

03-01-2010 om 00:00 geschreven door Rocor

Als mannen dat zeggen tegen een meisje, wat bedoelen ze dan? Ik wil met je naar bed en dan zien we wel, of bedoelen ze echt ik zie je graag. Maar er zijn nu heel veel gebroken relaties, dan denk ik, dat seks een enorme rol is gaan spelen, en dat na een tijdje als het opwindende eraf is. Men denkt: het was leuk maar bye bye, andere en vuriger. Wat is nu eigenlijk het goede systeem? Twee mensen ontmoeten elkaar op een party en het klikt, als het 3 uur later is, vrijen ze in de auto, of gaan ze naar huis bij de ouders waar niemand zich vragen stelt. Dan vraag ik mij af? Wordt dat iets, is dat een goede basis om samen een huwelijk of een relatie te beginnen?

Naar het schijnt is dat nu de gewoonste zaak bij de jonge mensen, en mannen hebben niets liever. Het stiekeme van vroeger hoeft niet meer, maar huwelijken hoeven precies ook niet meer. Een verbond tussen twee mensen was vroeger toch de hoeksteen van onze samenleving? Men werkte er een gans leven aan, maar wat zeker is: liefde kan niet zonder seks en andersom ook niet. Nu jong zijn, samen wat neuken heerlijk. Voor mij is dit bangelijk voor onze maatschappij, vroeger bleef men soms samen omdat de man de centjes naar huis bracht, dat was het ook niet natuurlijk, maar als nu de seks voorbij is: ‘Dag schat! Het was ongelooflijk opwindend, we blijven toch vrienden hé? En bel mij eens.’ (hij bedoeld als je nog eens goesting hebt). Voelt dat niet aan als tweedehands en veelgebruik?

Wordt dat nu de toekomst van onze jeugd, genieten en nog eens genieten van elkaars lichaam? Maar wat als er kinderen van komen, dan worden de ouders ingeschakeld, die al een gezin hebben grootgebracht. Onlangs had ik een discussie met jonge mensen, die zegden: “Maar oude man toch, u blijft toch niet samen als het niet meer klikt?” Wat klikt er dan niet meer? De seks of de verplichtingen tegenover elkaar, of liefde bijvoorbeeld?

Ik weet het niet meer...

Tot gauw 

rocor.

20-12-2009 om 13:25 geschreven door Rocor

Iedere vrouw houdt ervan om bekeken te worden door mannen en doen er dan ook alles aan om dat in de hand te werken. Dat begint al met hun kledij, dat is niet simpel, te veel bloot trekt de verkeerde mannen aan, dan denken die macho’s direct: ‘Die ga ik eens binnendoen!’, geef de hormonen vrije baan. Als u de seut uithangt en niets laat zien, denken ze ‘ja dag tante nonnetje!’ U hebt de verkeerde keuze gemaakt, wie niet waagt blijft maagd.

Dames laat eens wat been of arm zien hé, dan stijgen je kansen met 10%. Laat U daarentegen wat inkijk borsten zien is dat goed voor 60%. De kansarmen die niets uitspreiden, blijven verweest achter en moeten het hebben van fantasie en zelfbevrediging. Een split, dat juist niet het onderste uit het kannetje laat zien, is nu bijzonder populair. Dat vinden mannen uitdagend en spannend, tot zo ver hun inschatting van het hoger gelegen lichaamsdeel reikt. Voeten zijn schijnbaar de laatste tijd ook in, op blote voeten lopen dat is het einde.

De navel met ringetje door op 50 jaar laten bewonderen is niet haalbaar. Navel staren kan amper tot 25 jaar. Een kleine zichtbare tattoo met hartje, doorklieft met een pijl op de schouder geeft hun gedachtegang een vreemde wending, ze willen dan op meerdere ontdekkingstochten gaan, om alsnog te vinden, wat mannen altijd zoeken. Wat U als vrouw zeker nooit mag doen is een jeansbroek dragen als u derrière niet juist geproportioneerd is, dat is fout , helemaal fout, het verhoopte effect is weg

Als u wat overgewicht hebt, helemaal niet erg, laat je ogen hun werk doen, staar langer dan 10 seconden en U zult verbluft zijn van het resultaat.

Als er nog vragen zijn…

Rocor tot gauw

12-12-2009 om 12:27 geschreven door Rocor

Hebt U de bijsluiter al eens gelezen als u iets mankeert? Eerst staat er voor wat het goed is, in EEN zin! U moet het ook gans je leven innemen, anders gaat u te vroeg dood. Dan staat er een epistel lang waar u voor moet oppassen als u het toch neemt, het zou kunnen dat Uw maag het medicijn niet verdraagt. Stoppen en naar de dokter gaan! Als ge problemen hebt met de lever: niet aan beginnen, bij hart stoornissen: onmiddellijk stoppen en naar de arts gaan, als je evenwicht uit evenwicht is ophouden: zeker oppassen bij het autorijden, als er tand bloedingen zijn: naar de apotheker of je arts.

‘Ja man!’, denk ik dan, als dat geen indekken is. Als ge dood gaat zeggen ze “Heeft U de neven verschijnselen niet gelezen?” Maar het is toch waar, maar het voordeel van de twijfel is er toch ook nog? Stel dat ge het niet neemt en toch te vroeg doodgaat. Ach ja dat stond er ook nog: “Het zou kunnen dat U impotent wordt”, dan denk ik hé, dat veel mannen nog liever 10 jaar leven en met opgeheven hoofd door het leven gaan dan 12 jaar met hangende pootjes, als U begrijpt wat ik bedoel.

Aan U de keuze…

Tot gauw rocor

06-12-2009 om 23:10 geschreven door Rocor

Ik en krijg onder mijne voeten van mijne kinderen en kleinkinderen omdat ik fouten schrijve, zoo zoo denk ik dan mischien zijn mijne oogen niet zoo goed meer en daarbij, de sprake is in al die jaaren al zoo dikwijls veranderd dat ik het en niet meer en weete. Als ik op mijnen computer beezig zijn, geeft dat ding altijd maar aan dat ik en verkeerd beezig ben.

“Maar wat is er mis als ik schrijve, ik ben hier gansch alleene in den avond zoo verre van U, ik zie U zitten alsof ik bij U zate, schoone van mij, gij en gaat nooit uit mijne gedachte,en bij nachte ook niet ; een gevoel van malsche warmte komt in mijne leden ene helsch vure brand heelegansch in mijnen herte.” Allee zeg, wat is daar misse mede dat ik alzoo mijne liefde bekijf, ik en begrijpe het niet meer. Ik en zegge tegen mijne kleinkinderen geef mij een eens voorbeeld hoe jullie tegenwoordig ene liefdes brief schrijft.

Het gaat zoo: “hei macho ik zien ou geren ik ben keineig aant werken, wanneer zie ik U eens, ik weet een cool caffee, een cola kost daar maar 2 euro (ze betalen hun verbruik zelf) dan kunnen wij misschien bij U blijven slapen.” Lap zeg is dat zoveel beter? Dan heb ik liever mijne romantische liefdes verklaring… Wat vind U mensen hier staan 18 fouten in dit verhaaltje, de computer kan ik die nog vertrouwen?

Tot gauw rocor

29-11-2009 om 20:45 geschreven door Rocor

Het is ooit anders geweest, wie vroeger zogezegd de broek droeg, was de baas. Hij nam de beslissingen als het er op aan kwam, en dat was meestal de man, omdat hij kostwinner was. Nu beslist man of vrouw, het maakt niet meer uit, en zo hoort het ook, maar daar gaat het nu niet om.

Is U het ook al opgevallen dat de vrouwen werkelijk de broek dragen? Negen van de tien meisjes en vrouwen van alle leeftijden dragen een broek, jeans of geklede broeken, een rok ziet men bijna niet meer. Het is goed warm en ge moet niet meer zo zedig gaan zitten en ge kunt je benen ongestoord over elkaar leggen. Ge moet niet contant je rok omlaag trekken om het toch wat fatsoenlijker te houden. Om je dagelijkse werk te doen niets makkelijker dan een jeansbroek. Ge kunt U zo goed bewegen. Ik vind het ook mooi, maar…

Ge voelt mij al komen, het oog wil ook wat. Zeker mannen vinden: als een broek heel gespannen de lichaamsvormen aanneemt, zeker aan de achter kant, zijn we tevreden. Maar toch zijn we heel blij dat de mode weer in richting van de minirok gaat.

Een vrouw in imkerkledij zoals in sommige landen zal hier nooit mode zijn. Wat ik wel mooi vind is een lang kleed met een split dat een beetje bil laat zien het minst hersenbestuurde onderdeel van een vrouw, maar kan mits prettig geproportioneerd bijzonder fraai zijn. Ooit was er een wet die verbood dat vrouwen een broek droegen en zich kleden als mannen, alleen als ze de leidsels van een paard vast hielden kon het. Nu houdt ze de leidsels van een man vast. Een vrouw die een overall of een lange broek droeg, was vroeger een halve vent. Dan zijn het nu allemaal halve mannen, maar hoop doet leven als de lente eraan komt! Mannen hé!

Tot gauw rocor.

25-11-2009 om 22:46 geschreven door Rocor

Van een huis naar een appartement, mensen denken dat is simpel. U pakt uwen boel op en het is klaar. Men moet al beginnen met de helft in te leveren, uw spade en je grasmachine hebt ge niet nodig op een appartement, die spulletjes van je Vader zaliger waar U zo van hield kunnen niet mee, erg hé.

Wat een mens allemaal verzameld en bijhoud, dingen waar u van denkt: dat kan ik nog gebruiken. Vergeet het, een oude wieg, naaigerief, een tapijt, een blaker, boeken, …. Ik had me voorgenomen dingen die ik in een jaar niet gebruik, weg te smijten. Na enkele jaren hebt U toch nog een container nodig om het weg te voeren of naar de kringloop winkel te doen.

Als U vraagt aan je kinderen of kleinkinderen of ze iets kunnen gebruiken kijken ze naar U zo van: ‘Allee zeg, wat vraagt ons Vader nu? Wat kunt ge daar nu in hemelsnaam nog mee aanvangen, dingen uit de prehistorie goed voor het museum?’ Een van de kleinkinderen zei: “Pepe, ik wil je boormachine wel en je automatische schroef machine”, juist het enige wat ge kunt gebruiken in een appartement, om een kader of een foto aan de muur te hangen.

Een mooie eetkamer of een salon van enkele jaren oud zo goed als nieuw en voor U zo waardevol. Voor de rest van de wereld waardeloos of een troostprijs. Ik herinner me nog een tante die dacht dat alles wat ze bezat van onschatbare waarde was. Toen ze overleed lieten ze één, zelfs twee schatters komen omdat ze er aan twijfelden of dat wel correct was. Er kwam een opkoper de boel ophalen, gratis, anders moest ge er nog voor betalen om het huis leeg te halen. Moest ons tante dat horen, ze draait zich om in haar graf. Als we haar bezochten in onze jeugd, moesten we niet gaan zitten anders zouden we  haar dure meubels kunnen bevuild hebben met onze armoedige klederen aan.

Eigenlijk hé, hebben je spullen alleen maar de waarde die je er zelf aan geeft. Voor iemand anders zijn dat gewoon nog propere dingetjes, die misschien nog goed zijn als bergkast in de garage. Ha weet ge wat nog waarde had? Die kleine groene container die ge bijna niet open kreeg, voor klein gevaarlijk afval. Dat was een schoon gerief voor een visser aan de waterkant, zei hij.

Uw sleutels om aan je auto te werken? Vergeet het. Vroeger zag ge U motor nog liggen, nu is alles elektronisch, men schakelt hem aan de computer en leest af wat er schort. Geen gezoek of gesleutel meer. Die carbuur lamp van ons vader zijn eerste fiets, kunt ge dat kwijt op een appartement? Ik denk het niet… dus weg ermee.

Antiek, stokoud, oud, nieuwe antiek, modern, Ikea, zelfgemaakt? Wat is de exacte waarde, als ik zeer eerlijk mag zijn, dat zelfgemaakt kastje heeft nog altijd mijn voorkeur. Anderen denken er anders over, maar goed ook.

Tot gauw, rocor

15-11-2009 om 15:22 geschreven door Rocor

Ik bewonder oudere mensen die nog tevreden zijn met hun lichaam, ook al is het niet meer zoals vroeger. Een lichaam van 60 jaar en ouder, kan er ook nog prachtig uitzien. Van een rimpeltje in je gelaat hoef je zeker geen drama te maken, ik zeg altijd als je ogen schitteren en je gevoel van fierheid er nog is en U nog steeds in de spiegel kijkt vooraleer ge Uw huis verlaat, dan voelt ge U nog mooi.

Doe er wat aan als iets je stoort. Je haar? Ga naar de kapper hé, verander je kapsel eens, laat het eens verven. Zeker geen grijs, laat eens wat bloot zien, dat doet iedereen. U kent toch nog die uitdrukking? Pas op! ZE vallen er bijna uit als ze zich voorover buigt. Zo ver hoeft U niet te gaan, maar voor mannen een weelde van verbeelding. Mooi gekleed gaan is duur ik weet het, maar U goed voelen in een nieuw kleedje of een pakje dat strak zit, een mooi sieraad, de winkels hangen er vol van, niet eens zo duur. Eens wat hogere hakken, een andere bril, het maakt veel uit en ge zult U stukken beter voelen.

Men zal zeggen: “Amai, die madam van ’t zesde, die komt er nogal voor zeg, ze ziet er 20 jaar jonger uit! Die is zeker op zoek naar ne rijken!” Laat ze praten… wat telt is je goed voelen. Wie ben ik om te zeggen hoe het moet? Maar: een nieuwe handtas, zo een moderne moet ge U zeker aanschaffen.

“Dit verhaaltje niet online zetten!”, wist iemand me te vertellen. “Weet gij wat mij dat zal kosten jong?”

Tot gauw 

rocor

08-11-2009 om 00:00 geschreven door Rocor

Wat mij is opgevallen: er zijn getrouwde koppels die in het restaurant of café zitten en geen woord tegen elkaar zeggen. Ze kijken zo wat onverschillig rond en hebben samen niets meer te bespreken. Erg vind ik dat, is alles al gezegd vraag ik mij dan af, of is uw vrouw zoals een mooi en open boek dat ge al zo dikwijs hebt gelezen en doorbladerd waarvan ge woord voor woord kent? Of heeft uw bladwijzer zijn beste tijd heeft gehad?

Natuurlijk, achter 20 of 30 of nog meer jaren kent ge elkaar door en door en weet ge soms al op voorhand na de eerste woorden wat er zal volgen. Toen U nog jong was, kon u nog eens opscheppen hoe goed en hoe sterk en slim U wel was, maar nu kunt ge u vrouw niets, maar dan ook niets meer wijsmaken. Zeker als U op pensioen bent en alle dagen thuis zit. Ze weet alles van je en kent ook je minder goede kanten, als die er al zouden zijn.

“Wilt ge al wat zwijgen?”, zegt mijn vrouw soms. Dat is mijn minpunt, ik bemoei mij met alles, heb over alles en ieder onderwerp een mening en af en toe heb ik nog gelijk ook. Als men weinig zegt, kan men niemand kwetsen, dat is juist. Maar naast elkaar leven en je woorden wikken en wegen, niet aan mij besteed. Niet lullen maar bijblijven, leute maken en veel lachen en over seks praten als het past, nee soms?

Als man en vrouw met kinderen en kleinkinderen hebt ge toch altijd klap, alleen al de vergelijkingen tegenover vroeger kunt U eindeloos over praten zeker van mijn generatie. Hetgeen mij nog het meest opvalt, is de openheid die er nu is. Alles is bespreekbaar, dingen die men nu zegt en bespreekt, waar men vroeger recht mee in de hel kwam, is nu het gewoonste onderwerp. Men kan over alles ernstig discuteren zonder iemand te kwetsen.

Tot gauw rocor

31-10-2009 om 19:55 geschreven door Rocor

Ze was pas 20, hij 50 jaar, ze was heel knap, mooi gezicht met grote ogen. Een meisje waar mannen naar kijken, en nog eens kijken, en denken: ze zou het mij maar één keer moeten vragen. Arabelle noemde ze, en niet bewust van haar schoonheid, noem dat maar een zeldzaamheid bij vrouwen. Ze was briljant en tevens charmant in haar eenvoud en had een figuurtje waaraan ons lieve heer danig veel tijd had besteed. De lijnen van haar lichaam vloeiden in elkaar, zodanig perfect dat de mannelijke fantasie in gang schoot met de eerste aanblik, mannen weten waarom ze dat doen en doen geen enkele poging om die zondige gedachten in te dijken.

Hij was 50, gewone vent, maar hij had iets, hij had iets in zijn ogen dat vrouwen aanstaat en geheimzinnig vinden. Hij woonde in hetzelfde gebouw en kwamen elkaar tegen zowat halverwege de gang, en hun klederen raakten elkaar, ze keken beiden om, hij knikte diskreet. Ze vond hem knap, hij had een donkere huid, zijn zwarte haren plat tegen zijn hoofd gekamd. Kortom: liefde op het eerste gezicht. Arabelle, zo heette ze, woonde nog bij haar ouders, en toen hij iets simpel kwam vragen, wisten ze het beiden: ze waren verliefd en beleefden de mooiste stiekeme tijd van hun leven.

Nu nog die ouderwetse ouders inlichten. Papa zei: “Nen oude snoeper, dat is het!” De mama: “Hij is zo oud als ik! Over mijn lijk! Niet met mijn mooie dochter”, maar ze moesten inbinden, anders waren ze hun dochter kwijt. Resultaat: ik heb nooit zo een goed koppel gekend, ze bleven verliefd zolang hij heeft geleefd, ze hadden samen 3 kinderen, die nu nog met veel liefde over hun overleden papa spreken.

Zij is achtergebleven met de kinderen en kleinkinderen, de herinneringen en de vele goede dingen van het leven samen met hem. Weet ge wat ze eens zei tegen mij? “Moest ik opnieuw beginnen, ik zou hetzelfde doen”. Daaraan ziet ge, het is niet de schoonheid of de centen die het altijd doen, maar de liefde en de passie, vandaar, MAMA IK ZIE HEM GRAAG!

Tot gauw rocor.

25-10-2009 om 12:36 geschreven door Rocor

Ik zat in de auto toen mijn vrouw haar GSM afging, het ging zo:

“Ja ik ben het!” Ik dacht bij mezelf: wie is wie aan de andere kant van de lijn? Geen idee. Mijn vrouw beantwoord het verhaal van de andere kant met “Jaja, allee jong, dat meent ge niet! Nee zeg, dat kan toch niet, is dat waar? Neen ,ja ja, hoe? Maar kind toch! Ik dacht…toch, wat gij nu zegt, ach neen zeg, ongelooflijk, wie zegt nu zoiets, niet te geloven, man man, dat wist ik niet, waar haalt ze het, met mij ook niet, dat doe je toch niet, wanneer zegt ge,wat zegt gij nu, is’t waar, die durft nogal zeg met zo iemand, laat mij niet lachen, geen respect als ik goed begrijp, ja gij ook tot ziens!” Telefoon gesprek beëindigd.

“Waar ging het over en wie was dat?”, vroeg ik. “Ge hebt niets gemist, ik zelfs trouwens ook niet”, zei ze. Ja zegt mijn vrouw, “Ik wilde ook nog iets zeggen maar ze heeft al ingelegd, haar verhaal was af.” Mensen zijn mondiger geworden, dat is juist, en laten niet meer met zich sollen, maar beleefdheid en de bereidheid om toch ook eens naar een ander te luisteren is weg. Ze zeggen hun ding, zeggen dag en dat was het.

Wat mij ook opvalt is, als ge zelf iets meemaakt waarvan ge denkt: dat moet ik eens vertellen in gezelschap, dan is U verhaal nog niet ten einde of men onderbreekt U en vertellen iets veel straffer waar U verhaal kinderpraat bij lijkt en helemaal niet interessant.

Alles is bespreekbaar, ja ja, maar ge moet de kans krijgen.

Tot gauw  rocor

17-10-2009 om 14:24 geschreven door Rocor

U komt vrienden tegen: “Ha lang geleden, hoe is dat met jullie en de kinderen?” Er ontstaat een gesprek midden op straat. Wat is dan het besluit? “Weet u wat? We gaan samen eens iets eten dan kunnen we wat bijpraten.” Er wordt een datum afgesproken, niet duur, ieder betaald zijn deel in het eethuis, een aangename avond, niemand moet koken, de kinderen zijn bij ons moeder. Soms denk ik nog aan hoe het was toen we nog jong waren, en er vrienden werden uitgenodigd. Mijn vrouw kookte dan zelf, dat noemde ‘de maison’, er was veel werk aan, maar het resultaat was altijd heel lekker en er was steeds over, men kon zich eens laten gaan. Om het op te noemen: het begon met aperitief met warme hapjes, dan volgde Sint-jakobsschelp gevuld met krab in een kaassaus. Efkens wat bijpraten en dan volgde tomatensoep met ballekes, tomaten uit den hof, iedereen wilde nog een tweede maal soep. Het was wijn naar keuze, wit of rood, uit een karaf op voorhand op kamertemperatuur gebracht. Een sorbet tussendoor smaakt altijd verfrissend, dan kwam het hoofdgerecht, lamszadel met kroketjes: zelf gemaakte. Met warme groenten, witlof of worteltjes en erwtjes, voor de kinderen met appelmoes, even rusten en dan kwam het nagerecht, zeer speciaal. Er waren twee keuzes: pudding met Custard en Bordelese peren, of crème glacé met warme chocolade.

Een straffe koffie met een cognac of een praline sloot het geheel af. Ongelooflijk lekker en niet te evenaren. U vraagt zich misschien af: Wat wilt U daar mee zeggen? Ewel, mijn vrouw werkte er zeer lang aan, was op die avond steendood en vermoeid, had bijna niet aan de gesprekken kunnen deelnemen, en bleef achter met een berg vuile schotels want er bestond nog geen afwasmachine. Het weerzien was goed gelukt, maar bijpraten? Geen tijd gehad. Vrouwen die koken? Goeie vraag, koppels die uit eten gaan, de eethuizen zitten vol!

Tot gauw

rocor

12-10-2009 om 22:20 geschreven door Rocor

Het is mooi om zien, een moeder op de fiets en de kinderen ook met een klein fietsje op weg naar school. Wat doet ze? Ze rijdt in het midden van de baan, haar twee kindjes laat ze voor zich uitrijden, geen automobilist kan er voorbij. Ze denkt bij zichzelf: ‘Wacht jullie maar tot ik aan de school ben, ik neem geen risico.’ Ze beschermd haar kindjes als een moeder kloek. Vervelend voor de man achter het stuur, maar ontroerend mooi om te zien, juist zoals in de natuur. Mensen die hun kinderen naar school brengen met de auto overdrijven toch vind ik, ze willen hun kind afzetten aan de poort, en werkelijk aan de poort, geen 20 meter verder. Eigenlijk zou men het rijvak over de speelplaats moeten leggen, dat zou nog makkelijker zijn.

Ik begrijp het, ouders zijn bezorgd, maar de auto parkeren een eindje van de school, even meegaan, kusje geven, nog wat nakijken, dat zou toch ook kunnen. Wat doen ze nu ze? Stoppen voor de school, gooien alle deuren open, blokkeren gans de straat, blijven zelf in de auto zitten, roepen de kinderen nog wat na. Allé zeg, dat doet ge toch niet? Wat me ook ongerust maakt: een moeder met zo een overdekt hondenkarretje achter zich aan dat ze meetrekt met haar fiets. Ik vind dat zo onveilig, het kind onder zo een plastiek tentje. Nu wordt elk kind naar school gebracht, in mijn tijd was dat in kleine groepjes, wat kattenkwaad uithalend, eens belleke trek doen, al knikkerend voortgaan, vieze mannen bestonden toen niet. Of toch wel?.

Natuurlijk, het verkeer is heel druk geworden, niet meer te vergelijken. Men heeft nu ‘kiss and ride’ plaatsen, iemand van de school zet de kinderen over straat, ook 30 km/u beperking, snelheidszones, de kinderen dragen helmen en fluoricerende vestjes. Allemaal heel veilig en netjes, maar het groepjes vormen is weg. Het zijn allemaal individuen geworden, elk kind apart. Nu er veel ouders zijn die beiden voltijds werken om het huis af te betalen, ziet ge soms nogal toestanden. Een moeder met drie kinderen, een kind op een fietsje dat amper kan rijden, het tweede kind in een kinderzitje vooraan en een slapende baby achteraan. Onlangs zag ik een vrouw met een kindje op de fiets, terwijl ze haar kinderwagen met een baby in, met de hand voorttrok al rijdende, doe het maar na hé! “Voorzichtig zijn!”, zei ons Moeder, we woonden 5 kilometer van de school. Ze gaf ons een kruisteken in plaats van een ‘kiss and ride’, was met de benenwagen en we hebben het overleeft.

Tot gauw  rocor.

04-10-2009 om 16:05 geschreven door Rocor

Maakt U dat ook soms mee, er komt een wandelaar naar het oversteek pad gegaan, niet gehaast, en U laat hem oversteken. Het is Uw plicht dat weet ik wel, maar als die mens dan naar U kijkt of steekt zijn hand omhoog, of schenkt U een glimlachje, of geeft een knikje, dan kan dat toch plezier doen vind U niet? Dat noemt leuk omgaan met elkaar. Iemand die invoegt of ritst en een saluut geeft, automatisch lacht U terug. Wat ik ook altijd tof vind is als je een trucker voorrang geeft en als ge hem terug voorbij rijdt flikkert hij met zijn lichten. Meer moet dat allemaal niet zijn.

Ik zat onlangs met mijn vrouw in de auto, en nog enkele dames. Komt er toch een zéér, maar dan ook een zéér kort gerokte dame met de fiets aangereden. Ik stond voor een hartverscheurende keuze: laat ik ze voorgaan of niet? Ik liet mijn goed hart spreken, want ze had normaal geen voorrang. Ik laat ze voorgaan en genoot van het schouwspel, we konden zelfs de kleur bepalen van het kledingstukje dat gedragen werd. Alléé, U weet wel, ik moet er geen tekening bijmaken zeker? Wat zeggen die dames tegen mijn vrouw in de auto? “Het is weer een vrouw, hij laat ze wel passeren, schoon billen hé rocor!” Lap, met al mijn gentleman zijn had ik het nog gedaan ook, ge laat dan U hart en U gevoelens en U hormonen spreken en dan speelt ge zo uit.

Ik werd beloont met een glimlach, wat ik toen dacht moeten jullie niet weten, maar ik kreeg ook nog een knipoogje. Meer of nog minder moet het en kon het eigenlijk ook niet zijn. Ik keek ze nog na om te zien of ze wel veilig aan de overkant kwam. Ik was bezorgd, meer moet U daar niet achter zoeken, weet ge wat mij gezelschap zei? “Gaat er dan bijwonen hé!” Enfin ja, dat was erover, zoiets zegt ge toch niet? Vrouwen zien het verschil niet tussen goed en kwaad? Ik ben zeer goed opgevoed en voelde mij beledigd, wat denken die wil? Omdat ik jullie niets wil onthouden: het besproken kleding STUKJE hierboven beschreven was van rode kleur en het merk … Het ontgaat me, ik kan er niet opkomen.

Tot gauw 

rocor

27-09-2009 om 19:33 geschreven door Rocor

Iedere week 50 frank meedoen voor later, om U te leren dat er veel voor te doen was, vooraleer men wat gegaard had en dat sparen op de bank veel opbracht. In iedere gemeente, hoe klein ze ook is, vind u in iedere straat zo een aantal banken om U centjes te plaatsen tegen hoge rentes. U krijgt 1 percent, als dat geen gigantisch bedrag is! U kunt uw geld beter in een kous bewaren onder je bed, het is zelfs veiliger en niemand weet ervan, maar de banken maken nu toch weeral reclame na hun instorting, op de spaarder zijn kosten natuurlijk.

'Zwart met een klontje suiker', vind ik goed gevonden, ‘Of met een wolkje melk mijnheer?’ of ‘Fier procent’. Nog zoiets: ‘Heeft uw zoon een goed rapport, dan moet U bij ons sparen!’, gelezen op een affiche bij de bank. ‘Bij het minste onheil kunt U ons bellen', U ziet dan een zwarte kat die de baan oversteekt. Denken die nu echt dat mensen debielen zijn? Nog efkens en het wordt zoals in Japan, daar moet u geld geven om U geld te bewaren.

Dat vond ik een goede, enkele jaren terug had een bank volgende reclame: als je geld stortte kreeg je een flinke interest gedurende 6 maand. Een man had een flinke som op zijn spaarboek staan, en vroeg om het op die goede opbrengst te zetten voor 1 jaar, maar dat ging niet zei de bediende, het moest vers kapitaal zijn. “Oke!”, zei de man, “betaal mij alles cash uit ik wil niets meer met jullie te maken hebben!” Hij nam zijn geld op, liep een blokje om, kwam terug in de bank en zei: “Ik ben hier met vers kapitaal”, wat prompt gebeurde aan die hoge intrest natuurlijk.

Begrijpt U dat? Om U te lokken kreeg U een hoge intrest, maar niet voor de trouwe spaarder. Die domme man loste dat rap eens op, gelijk had hij.

Dat smerig geld, hoe kan dat zo belangrijk zijn? Maar hebt er maar eens geen…

Tot gauw rocor.

20-09-2009 om 20:41 geschreven door Rocor

Ik rijd naar Brussel met de wagen en luister naar de radio. Het was nog vroeg in de morgen, tot plots een stem zegt: “Er  is een spookrijder is gesignaliseerd op de A12 Brussel-Antwerpen, hou uiterst rechts.” Ik denk bij mezelf: ik bén op de A12, tot plots een auto op mij komt afgestormd. Ik ontwijk nipt, enkele seconden doodsangst, ik kan gelukkig invoegen het was niet druk. Alle auto’s beginnen te claxonneren, de man rijdt vrolijk verder, zich van geen kwaad bewust.

Dan begin ik te zweten en dank de heer. Ik ben door het oog van een naald gekropen. Wat een mens dan allemaal denkt, ge verwenst dat die kerel zijn rijbewijs heeft gekregen, een inschattingssfout heeft gemaakt, kortom: ge kunt hem vermoorden. Maar denkt U dan later, hij zal het niet vrijwillig gedaan hebben. Dat zeker niet, maar 50 meter verder en het was ‘dag Rocor’ geweest! Vraagt die man zich dan niets af als die wagens op hem afkomen en plots allemaal opzij gaan?

Ik keek in het dagblad ‘s anderendaags, niets gebeurd. Die man is zeker de eerstvolgende afrit afgereden en ‘s avonds tegen zijn vrouw gezegd: “Wat deden die mensen allemaal raar op de snelweg.” Hoe een mens zijn  leven aan een zijden draadje kan hangen hé. Maar als ik heel eerlijk mag zijn, als ge alle dagen op de baan bent doe ik ook soms stomme dingen waarvan ik nadien denk, was dat nu echt nodig? Neem je tijd, ge komt er wel, dat haastig zijn heeft toch geen zin. Het duurt niet lang meer vooraleer de files tussen Brussel en de Boomse Steenweg elkaar raken. Ik leerde een man kennen uit Australië hier op bezoek in België, toen ik hem vroeg hoe hij ons verkeer vond zei hij: “Jullie op -en afritten liggen zo dicht bij elkaar, op 20 kilometer tussen Antwerpen en Sint-Niklaas zijn er zes, bij ons liggen ze 100 kilometer van elkaar! Jullie wonen op een zakdoek, niet te verwonderen dat het druk is.”

Na de spookrijder was het ook druk in mijn hoofd of wat dacht U? Een onoverzichtelijke bocht op de autobaan neem ik vanaf nu uiterst rechts.

Tot gauw rocor

13-09-2009 om 13:22 geschreven door Rocor

Voor alles je tijd nemen, een uur ontbijten, praten en de krant lezen, naar de zee kijken en het weer bespreken dat er niet zo goed uitziet. Veel wind, maar geen paniek. Het kan zalig zijn, niets doen, ik betrap mijn eigen erop dat ik dat wreed goed kan volhouden, de luierik uithangen. Als men gans het jaar bezig is kan een mens dat moeilijk geloven dat u U niets moet aantrekken en de telefoon stil blijft, alleen de kinderen die bellen hoe het met je gaat. Pluk de dag want morgen kan het anders zijn met je gezondheid en dan hé?, leven doen wij beter nu, dan plannen maken die 10 jaar verder liggen, op onze leeftijd toch.

Ik lees in mijn horoscoop dat ‘de vakantie voor mij genieten is van lekker eten en drinken, wat wandelen en een terrasje doen, lezen, een verhaaltje schrijven, eens gaan fietsen’. Hoe kunnen die dat weten, en mooiste van al: het is nog juist ook, en ze weten het van iedereen, straf hé. We gaan niet zeuren over prijzen maar wat ik zag aan zee, kersen die thuis 7.5euro kosten voor 1 kilo, kosten aan zee 7.5euro voor een 1/2 kilo. Kwestie van overdrijven kan dat tellen vind U niet?

Maar niet getreurd: we zijn op vakantie met duizenden, genieten moeten we. Hier is zoveel te doen! Ik hoor de bel van de soepkar, verschillende mensen komen buiten met hun potje. Vervolgens opeten met een geboterd baggetje en wat kaas, alles kan, niets moet, zeker geen werk zoeken. De zee heeft toch altijd iets speciaal, dat houdt je bezig. Men kijkt ernaar en het ontspant je, het is altijd anders, ik ga er graag naartoe. Mensen kijken en beoordelen is dan je meest vermoeiende werk.

Mosselen gaan eten is er altijd bij, met frietjes en met een pintje bier smaken ze best vind ik, ieder zijn goesting natuurlijk. Dat die Fransmannen niet afkomen “U moet daar wijn bij drinken!”, niets overtreft enkele frisse pintjes bier bij mosselen en frietjes. Vroeger was het een ongeschreven wet, bij rood vlees rode wijn, bij vis witte wijn. Wat zei een topchef? “U mag rood drinken bij alle gerechten. Wat zeg ik? Men kan klassebieren drinken bij alle eten, de kwaliteitsbieren hebben wij en nog de beste van de wereld ook. Je eigen smaak volgen dat moet je en naar je portemonnee luisteren. In het warenhuis kost een flesje wijn 6 euro, in het restaurant maal vijf, en van hetzelfde merk.”

Weet je wat? Doe je goesting en doe het met mate(n)…

SMAKELIJK!  
tot gauw rocor

09-09-2009 om 23:19 geschreven door Rocor

Vroeger was dat zo, als U vrouw of man wegviel, bleef men achter in de rouw, zelden nam men nog een andere partner. Dat betaamde niet, en het mocht zeker niet te rap gaan, men deed er jaren over om zeker niet de indruk te wekken dat u de overledene vergeten was. Er waren uitzonderingen: als een vrouw achterbleef met kinderen en ze nam een andere man, dan werd het getolereerd en was het niet voor de seks, anders wat een schande!

Als men toen een kind had, een ‘voorkind’ noemde dat toen, zonder getrouwd te zijn, was dat precies een ramp voor de maatschappij. Als ge in die situatie als meisje verkeerde, was U een verdorven mens, voor mijnheer pastoor was U de grootste zondares van de wereld. Den huichelaar, hij had het kind liever zelf gemaakt. U moest beroep doen op je familie om je kindje groot te krijgen. Nu zijn het allemaal voorkinderen en heeft men al een gezin vooraleer men getrouwd is.

Als ik nu rondom mij kijk, zijn de overgebleven vrouwen lustige weduwen, die genieten van het leven, en gelijk hebben ze. Als ze het geld hebben gaan ze op reis, gaan lekker eten, hebben veel vrienden en vriendinnen en hebben veel leute. En zeggen ze, hij zou hetzelfde gedaan hebben, probeer daar maar eens tussen te komen.

Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn zegt men, maar met de mogelijkheden die er nu zijn om te genieten van het leven, dan is een lat relatie een goede uitvinding. Na de leute en het genieten, ieder terug in zijn eigen huis, enne: belt gij morgen eens?

Uw partner verliezen waar ge alles mee opgebouwd hebt, dat moet verschrikkelijk zijn. Men denkt er veel aan en men voelt zich soms zo alleen. Uw kinderen jaja, maar die hebben het zo druk. “Ons ma heeft altijd een plantrekker geweest, ze doet dat goed”, ze voelen je gemis niet.

Nog wat genieten zeker?

29-08-2009 om 12:58 geschreven door Rocor