|
Het gemeentebestuur heeft dan toch zijn zin doorgedreven of zoals sommige beweren ‘volhard in de boosheid’. De liefhebbers van ons erfgoed, die het gebouw als dorpsgezicht wensten bewaard te zien, werden dus eens te meer ontgoocheld. De lokale verenigingen van Lombardsijde mogen fluiten naar een ontmoetingscentrum of bezoekerscentrum. De ‘ziel van het dorp’ wordt niet gespaard.
Bij een eerste poging tot openbare verkoop op 17 september 2015 was niemand geïnteresseerd (‘te hoge instelprijs was de enige reden’, volgens de burgemeester). Van de dertien aanwezigen (nieuwsgierigen) bracht zelfs niemand een bod uit. Het leek toen wel een komedie.
De instelprijs werd met 60.000 euro verlaagd. Lode Maesen van het Progressief Kartel noemt die prijs ‘belachelijk laag’: 'je dorp in de solden zetten’.
Men kan die eerste poging gerust vergelijken met de opvoering van een komisch stuk.
Fred Vandenbussche, onze gelegenheidsblogger wilde zijn bedenkingen kwijt bij deze verkoop van een stuk erfgoed.
Hij beschrijft daarna op treffende wijze hoe de tweede poging van de verkoop verlopen is.
Mijn vorige artikels daarover:
21.9.2015 “Lombardsijde: wat gebeurt er met de pastorie van bijna 100 jaar oud?
Houdt ons gemeentebestuur dan echt niet van ons erfgoed?” Map Erfgoed
19.12.2015 ‘Moet die pastorij nu echt verkocht worden?’ map ‘Godsdienst – Kerken’
Leve ons erfgoed!
Middelkerke heeft een schepen voor erfgoed, de onvermijdelijke Landuyt. Middelkerke heeft een gemeentelijke dienst voor Erfgoed. Middelkerke neemt deel aan (en betaalt grof voor) een intergemeentelijke Erfgoedcel. En als Middelkerke een onroerend goed verkoopt waar een erfgoedbeestje op zit zegt het: “we weten het niet”, of “we weten het, maar niet met zekerheid”, “misschien”, “vermoedelijk”. Hetgeen neerkomt op: zoekt u het vooral zelf uit, trek uw plan.
Gelooft u dat? Ja, dus.
De verkoop van de Lombardsijdse pastorie bracht dat weer eens aan het licht. Wat zitten al die erfgoedhoeders en erfgoed-ologen hele dagen te doen, als ze er zelfs niet in slagen kandidaat-kopers uitsluitsel te geven over al de mogelijkheden en eventuele problemen van een onroerend goed, dat bovendien eigendom is van de gemeente zelf? Met de vingers draaien?
Al langer dan een jaar was beslist dat de pastorie te koop zou gesteld worden, een beslissing die op zichzelf al heel betwistbaar is. De schepen van erfgoed en zijn gemeentelijke dienst hadden dus ruimschoots de tijd om de intergemeentelijke cel en alle hogere besturen te raadplegen en om zelf op te zoeken wat kan en wat beslist niet kan met de ex-pastorie, al was het maar om de kandidaat-kopers correct voor te lichten. Allicht zullen een aantal kooplustigen zich op eigen initiatief links en rechts geïnformeerd hebben. Wat ze daar hoorden weten we dus niet, ook niet of ze allemaal hetzelfde hoorden dan wel of de ene al meer info kreeg dan de andere, het à la tête du client waarvoor Middelkerke berucht is.
Ja, we moeten vooral oppassen voor een teveel aan transparantie en openheid van bestuur nietwaar.
Wat onze erfgoed-”kenners” en-“deskundigen” en -liefhebbers hadden kunnen doen is een openbaar document opstellen waarin objectief het erfgoedaspect van de pastorie wordt belicht zodat iedereen voor de verkoop al wist waaraan zich te houden en wat te verwachten. De lat voor alle kandidaat-kopers gelijk leggen dus. Of is dat nu net wat “ze” wilden vermijden? Ik durf het bijna niet denken.
Fred Vandenbussche
Voor 321.3OO euro mogelijkheden en onzekerheden
Het is bij de tweede poging dus toch gelukt: de pastorie van Lombardsijde is verkocht. Wie de koper precies is (een relatief jong koppel, volgens de ene bron uit Ledegem, volgens de andere uit Edegem), en wat de plannen zijn met het toch wel charmante gebouwtje is tijdens de openbare verkoping niet duidelijk geworden. Wel kennen we de prijs: de pastorie kost de koper 321.300 euro, zijnde 280.000 voor de vroegere eigenaar (het gemeentebestuur dus) en 41.300 aan allerhande (notaris)kosten en taksen.
De verkoping, onder leiding van notaris Isabelle Verhaeghe (geflankeerd door de état major van het gemeentehuis – Janna, Michel, Liliane en Pierre, zoals we sedert 'The Sky Is The Limit' allemaal de gemeentesecretaris mogen noemen) - startte met zes aanbiedingen en liep uit op een duel van twee gegadigden. Sprongsgewijs schoven we daardoor op van 210.000 naar 280.000 euro, afgehamerd met een flessenopener van Coca-Cola want de notaris was haar hamer vergeten.
Is dat veel, of is dat weinig? Daar had ieder van de ongeveer dertig aanwezigen achteraf zijn eigen mening over. De discussie ging er vooral over dat in het bijna honderd jaar oude gebouw behoorlijk nog wat zal moeten geïnvesteerd worden om het enigszins bruikaar te maken. De elektrische installatie is twijfelachtig, er zijn veel kamers, maar allemaal piepklein. De pastorie is, in tegenstelling tot wat het volksgeloof wil, niet wettelijk beschermd of geklasseerd, maar ze staat wel op de lijst van het bouwkundig erfgoed. Dat betekent dat ze in elk geval niet mag gesloopt worden en dat elke verandering onderhevig is aan de voorafgaande zegen van een commissie die niet alleen notoir traag is, maar ook onvoorspelbaar. Met andere woorden: het gebouw biedt, zoals de notaris zei, veel mogelijkheden, maar daar tegenover staat ook een lange reeks onzekerheden. Wat mag en kan verbouwd worden? Kan bijvoorbeeld een horecazaak? We weten het niet met zekerheid. En hoe overleeft een eventueel beginnende zaak daar de op handen zijnde renovatie van het dorpscentrum en de doortocht tussen Nieuwpoort en Middelkerke, met alle bijhorende verkeersperikelen? Schepen Liliane Dewulf zei al dat een deel van die werken zeker voor de volgende legislatuur zal zijn, na 2018 dus.
Voor 1 april moet de koper zijn 280.000 euro afleveren aan de gemeentekas. Zal onze schatkist nog wel dicht kunnen? Geen paniek! De Janna’s en Michels en Pierres van deze wereld zijn allicht al volop op zoek naar deuren en vensters om dat leuke bedrag door te kieperen.
Fred Vandenbussche
|
