|
‘Zon en Zee’! Voor iedereen een begrip in Westende en vroeger ook daarbuiten! Het was immers sinds 1933 een succesrijk vakantiecentrum, van groot belang voor de handelaars in ons dorp! In het jaar 2000 werden nog 144.000 overnachtingen geregistreerd. Er waren toen wel klachten over de kwaliteit van de opvang en over het feit dat het centrum soms meer op een bouwwerf geleek. Er werd ook weinig promotie gevoerd. Waarom ook, de directie vond het niet nodig … omdat ze toch altijd volk genoeg hadden. De prijzen konden ook allesbehalve sociaal genoemd worden, in vergelijking met het Militair Vakantiekamp van CDSCA en van de ‘Floréal’ in Nieuwpoort.
Was dat omdat Zon en Zee de reputatie had het meest luxueuze centrum voor Sociaal Toerisme te zijn? Het had inderdaad heel wat te bieden: zwembad, golfterrein, fitnesscentrum, manege, videoscoop, ultramoderne keuken en modern restaurant.
Men had dus gewoon de directie moeten vervangen om er weer een bloeiend centrum van te maken. De subsidies stroomden binnen dankzij de directeur-generaal voor Toerisme Jacques Vitse. Deze werd in januari 1990 veroordeeld voor het verlenen van miljoenensubsidies voor bouwwerken die nooit uitgevoerd werden. De directeur van het centrum Gilbert Verheyden werd eveneens veroordeeld voor het plegen van onrechtmatige handelingen van allerlei aard, met andere woorden voor corruptie.
Johan Vande Lanotte (SP-a) was van 1999 tot 2003 minister van Begroting, Maatschappelijke Integratie en Sociale Economie in de regering Verhofstadt. De opvang van asielzoekers was één van zijn bevoegdheden.
Het aantal asielzoekers was gestegen van 12.898 in 1990 tot 42.691 in 2.000.*
* Vergelijking: in 2019 vroegen 27.742 vreemdelingen asiel aan, in 2020 waren er dat minder door corona, maar t.e.m. oktober toch nog
12.860
Oorspronkelijk moesten de OCMW’s financiële hulp bieden maar om allerhande redenen (beletten dat ze gingen samenwonen in de grote steden, dat ze zwartwerk zouden uitvoeren en eventueel gemakkelijker malafide daden zouden kunnen stellen), werd dat door een programmawet van 2.1.2001 vervangen door materiële opvang. Dat eiste echter meer opvangplaatsen. Om die te vinden werd, ook al vooraleer de wet gestemd was, een schrijven gericht aan eigenaars van grote gebouwen en zo kwam het dat ‘Zon en Zee’ (eigendom van het ACW) aangeboden werd aan de Staat.
Op 6 december 2000 besliste de Ministerraad, onder impuls van Johan, een deel van Zon en Zee aan te kopen om er een opvangcentrum voor 750 asielzoekers in te richten. Hij en zijn collega-minister van Toerisme Renaat Landuyt vonden dat het sociaal toerisme toch geen toekomst meer had. Renaat vond dat Spanje en Turkije voor mensen met kleine inkomens goedkoper waren dan een weekje ‘Zon en Zee’. Het ACW vond dat een centrum dat volgens hen nog slechts voor 50% bezet werd, niet langer rendabel was. Waarom ze kort daarvoor nog voor miljoenen francs werken lieten uitvoeren, zal altijd een raadsel blijven. Hun bewering werd toen alleszins als ‘twijfelachtig’ aangezien.
Alhoewel het aankoopcomité van het Ministerie van Financiën de waarde van het centrum schatte op maximum 360 miljoen frank, betaalde de regering er 555 miljoen voor. Begrijpe wie kan!
Duinenzicht’ en ‘Formatio’
Einde 2000 kochten de grootste politievakbond van het land, de NSVP (Nationaal Syndicaat van het Politie- en Veiligheidspersoneel) en de militaire vakbond ACMP (Algemene Centrale van het Militair Personeel) het vroegere ‘Ons Rustoord’. Er werd een omheining geplaatst om het af te scheiden van het asielcentrum. De bouwheer NV Formatio had volle vertrouwen in een nieuwe en bloeiende toekomst. Daarom werd op geen miljoen euro gekeken.
Enerzijds bestond het nu uit een vakantiecentrum met een capaciteit van 48 kamers met 200 bedden en appartementen voor 2 tot 8 personen en anderzijds uit een internationaal congres- en vormingscentrum voor seminaries, congressen, productvoorstellingen, feesten,... met alle denkbare voorzieningen (auditorium voor 200 personen, cabines voor simultaanvertaling en 11 vergaderzalen voor 15 tot 200 personen.
Alle bestaande gebouwen werden vernieuwd, met nieuwe ramen en de graspleinen werden heraangelegd. Er kwam een restaurant voor 180 personen.
Het enige dat ontbrak was het succes en dat was te wijten aan slecht beheer … en aan de aanwezigheid van de buren (?).
De reacties op de verkoop
Een asielcentrum in hun dorp viel niet in goede aarde bij de Westendenaars en dat voor meerdere redenen.
Westende zou minder aantrekkelijk worden voor toeristen, met minder inkomsten voor de handelaars tot gevolg. De vier handelszaken aan de ingang van het centrum leefden haast uitsluitend van de vakantiegangers die er verbleven: de fietsenwinkel met verhuur van strandkarretjes, de dagbladhandel met speelgoed en strandartikelen, de bakkerij-patisserie en de café-tearoom ‘Ter Duinen’. De andere handelszaken in het dorp kregen ook wel wat vakantiegangers over de vloer, maar toch in mindere mate.
Sommige inwoners, aangevoerd door de immobiliënhandelaars, vreesden dat hun eigendom in waarde zou dalen omdat kandidaat-kopers zouden afgeschrikt worden door het bestaan van het asielcentrum.
Men vond het aantal voorziene asielzoekers (750) veel te hoog in verhouding tot 1000 dorpsbewoners. Het familiaal karakter van het dorp zou verdwijnen.
Er werd gevreesd voor hogere onveiligheid (door criminaliteit, op medisch gebied).
Bovendien vonden de mensen het opvangen in zo’n luxueus centrum en het onredelijk veel (belasting)geld besteden aan personen, die voor het grootste deel vluchtten uit economische redenen, ongepast.
Natuurlijk waren er ook die gewoon niet zo van vreemdelingen hielden.
Er werd een actiecomité opgericht dat bestond uit vertegenwoordigers van bovenstaande groepen. Door hun tegenstanders werden ze beschouwd als racisten. Het comité diende klacht in bij het gerecht op basis van het feit dat Zon en Zee bestemd was voor verblijfsrecreatie en dat niemand er mocht wonen, wat de asielzoekers toch deden.
De reacties van het toenmalig gemeentebestuur
Op 14 december 2000 telefoneerde de kabinetschef van Vande Lanotte naar wijlen burgemeester Frank Verlinde om hem het ‘blijde’ nieuws mee te delen. Deze antwoordde: “Voor mij geen probleem. Ik trek het mij niet aan. Ik vertrek op congé”. Dat heeft hij waarschijnlijk gedaan in een bui van ontgoocheling. Zijn partij SVHV (Stem Van Het Volk met Volksunie-inslag) had op 8 oktober 2000 een zware nederlaag geleden en verloor drie zetels waardoor hij naar de oppositie verwezen werd.
Zijn opvolger Michel Landuyt verklaarde op de televisie: “Ik heb een alternatief, namelijk de kazerne van Lombardsijde.” Hij wilde het probleem dus doorschuiven naar Nieuwpoort. Dat was al zijn eerste ernstige blunder. Spijtig genoeg zouden er nog veel volgen. Hij had eigenlijk gewoon eens moeten overleggen of spreken met het actiecomité. Zo hadden veel moeilijkheden en misverstanden kunnen vermeden worden.
De acties van het actiecomité
Om het standpunt van het actiecomité duidelijk te maken, werden teksten geschreven die in boekvorm uitgegeven werden. Die vielen goed in de smaak van de Westendenaars en ze werden ook gelezen door de Middelkerkse politici, die nochtans probeerden dat halsstarrig te ontkennen.
De verkoop van die pennenvruchten aan 100 BFr per stuk, bracht dus een aardige stuiver op, wat toeliet daarmee een zeer groot deel van de gerechtskosten en advocaathonoraria te betalen.
Daarin werd de asielwetgeving behandeld en werden alle gebeurtenissen die zich in het centrum hebben afgespeeld gedurende de 3-jarige openingsperiode vermeld.
De zes boeken kregen volgende titels:
Deel 1: Zon en Zee – Vakantiecentrum of Asielcentrum?
Deel 2: Een jaar later… Hoe lang worden de Westendenaars nog voor de gek gehouden?
Deel 3: Racisme of Vrije Meningsuiting? Rechtstaat of Ministers die hun eigen wetten niet toepassen?
Deel 4: Blunderboek van Johan Vande Lanotte en Michel Landuyt. Hoe schandalig de Westendenaars belogen en
bedrogen worden!
Deel 5: Overheid: Volharding in de boosheid! Toppunt van onbeschaamdheid. Actiecomité: Hoop op doorbraak en
gerechtigheid in 2003!
Deel 6: ‘De Overwinning’ of ‘Gerechtigheid is geschied’
Op 13 juni 2003 besliste de rechter dat het centrum tegen 13 december 2003 moest gesloten worden omdat de asielzoekers woonden in een centrum voor verblijfsrecreatie.
Wat gebeurde er verder in die 20 jaar of in de 17 jaar na de sluiting?
De verkoop van het centrum: een lijdensweg
De staat wilde het centrum zo rap mogelijk kwijt, maar dat viel lelijk tegen.
Vooreerst moest de ministerraad zich akkoord verklaren met de verkoop. Dat gebeurde op 14.10.2003, op voorwaarde dat de verkoopprijs de geschatte waarde van 9.660.000 euro zou bereiken.
De bodemattesten, als die al ooit bestaan hadden, bleken verstreken te zijn, zogezegd door een vergetelheid.
Op 21 mei 2004 liet de kalfsvleessector via de rechter beslag leggen op het domein omdat ze eerst een tegoed aan te veel betaalde belastinggelden wilden terugkrijgen. De overheid tekende daartegen verzet aan en dat betekende weer uitstel.
Het Federaal Agentschap voor de opvang van Asielzoekers (Fedasil) bleef tot eind oktober 2004 verantwoordelijk voor gebouwen en personeel. Op 3 november 2004 werden de sleutels overhandigd aan de Regie der Gebouwen. Zij betaalden het personeel verder tot 1 januari 2005.
Op 2 november 2005 werd eindelijk beslist dat ‘Zon en Zee’ mocht verkocht worden. Het hoogste bod bedroeg 9.005.000 euro, 655.000 euro te laag dus, maar toch gaf de ministerraad toestemming voor de verkoop.
Tegenover een aankoopprijs van 13,6 miljoen euro, betekende dat dus een verlies van meer dan 4,5 miljoen euro. Reken daarbij ‘nog gedane investeringen’ (194.428 euro), ’onderhoudskosten’ (94.970 euro), ‘verwarming tijdens leegstand’ (47.924 euro) en ‘gerechtskosten’ (13.071 euro), dan komt het totaal geleden verlies volgens het Rekenhof op 5.177.724 euro (meer dan 200 miljoen BFr!) of 37%.
Bij akte van 22 december 2005 heeft de Belgische Staat het centrum verkocht. Een feestelijke dag voor Westende!!! Hoge verwachtingen, maar…!
Enthousiasme rap bekoeld
Amper één dag na de “verkoop” en na het ‘feesten’ besliste de Brugse rechtbank van eerste aanleg dat de verkoopovereenkomst niet mocht goedgekeurd worden. Er was immers een klacht van de nv Parsifal Ontwikkeling uit Wilrijk omdat de verkoopsvoorwaarden zouden gewijzigd zijn na het indienen van hun offerte.
Op 8 maart 2006 besliste een rechter in Brugge dat de federale overheid het centrum wel mocht verkopen.
Op 8 januari 2007 verscheen de verkoop in het Staatsblad met de namen van vijf NV’s – kopers, in de volgorde van hun koopaandeel, van hoog naar laag: Twin Invest of Twin Properties (deel van NV Gromabel voor 50%), de Ieperse Bouwmaatschappij of IEBO* (25%), de Immogroep Joye (de broers uit De Haan voor 12,5%), Immo Kamar (Charles Depoorter uit Middelkerke voor 6,5%) en Sissau Immobiliën (van het agentschap in Middelkerke voor 6,5%)
*met zetel in Nieuwpoort, samengesteld uit
BVBA IMMAD uit Nieuwpoort, met Luc Wille als vaste vertegenwoordiger
NV FABIOLA (zetel in Diksmuide) en NV ZEEPARKEN (zetel in Oostduinkerke) beide vertegenwoordigd door Guido Declercq uit
Oostduinkerke.
NV NOORDZEEPARKEN (zetel in Middelkerke) vertegenwoordigd door Louis Dobbelaere.
Einde februari 2007 verkondigden de kranten dat het consortium van nieuwe eigenaars het gele hoofdgebouw zou uitbesteden aan een koppel van echte Westendenaars, Jan Dobbelaere en Stefanie Surmont, die actief zouden zijn onder de naam ‘Zeester Vakanties’. Zij zouden zich specialiseren in de korte verblijfsformule. Zij startten tegen de paasvakantie 2007 met het ‘Aparthotel Zon en Zee’ met 22 appartementjes en 8 studio’s.
Het centrum maakte toen nog deel uit van het RUP ‘Westende-dorp’. Daarin waren voorzien: 40 % bebouwing en slechts twee bouwlagen toegelaten plus eventueel een dakwoning of één verdiep met teruggetrokken gevel. Een laag is de ruimte tussen een vloer en het daarboven liggend plafond.
De kelderverdiepingen worden niet meegerekend.
Die beperkingen stonden die ondernemers natuurlijk niet aan en ze stelden alles in het werk om het gemeentebestuur op andere gedachten te brengen.
Op 17 oktober 2006 besliste het college inderdaad om het studiebureau Sum in Brugge te belasten met de opmaak van een afzonderlijk BPA/RUP, nummer 29 ‘Zon en Zee’, gescheiden van het RUP ‘Westende-dorp’, om van dat laatste te kunnen afwijken.
Waaraan moet zo’n plan allemaal voldoen?
Vooraleer zo’n plan kan goedgekeurd worden, moet eerst de weerslag ervan op het leefmilieu ingeschat worden. Indien de te verwachten effecten aanzienlijk zijn, dan moet er een PLAN-MER opgemaakt worden. (MER Milieu Effecten Rapport).
Begin 2009 werd de nota afgerond en rondgestuurd naar de adviserende overheden.
Geïnteresseerden kunnen die vinden op http://www.lne.be/merdatabank/uploads/nthnvg2059.pdf
Zowel het agentschap ‘Natuur en Bos’ (ANB), het agentschap ‘Ruimtelijke Ordening Vlaanderen’ als de Vlaamse Milieumaatschappij oordeelden dat het studiebureau zijn huiswerk niet goed gemaakt had omdat er een beoordeling ontbrak over de beheersing van het oppervlakte- of grondwater. Dat is natuurlijk zeer belangrijk aangezien er een ondergrondse parking zou aangelegd worden.
Werd de habitatrichtlijn wel gevolgd of m.a.w. werden de natuurlijke habitats en populaties van wilde dier- en plantensoorten voldoende beschermd? Dat werd, in opdracht van de gemeente, in april 2010 onderzocht door een gespecialiseerd studiebureau.
Op 17 augustus 2010 werd door de dienst MER geconcludeerd dat de herziening van het BPA geen aanleiding gaf tot aanzienlijke milieueffecten en dat de opmaak van een plan MER niet nodig was.
Op 5 april 2011 greep dan de plenaire vergadering voor dit RUP plaats. Daar werd door de betrokken overheden en adviserende administraties en instellingen advies uitgebracht over het voorontwerp van het plan. Het RUP bleek dus aan alle eisen te voldoen.
En de tijd ging voorbij maar de ruïne bleef
Het centrum werd ondertussen inderdaad met de grond gelijkgemaakt, op het gele gebouw en één gebouw in de Matthieulaan na.
Op 11 mei 2011 werd dan toch eindelijk het voorontwerp van een nieuw ‘Ruimtelijk Uitvoeringsplan’ (RUP) nummer 29 ‘Zon en Zee’ door de gemeenteraad goedgekeurd.
Nu moest nog slechts het openbaar onderzoek gebeuren.
De gemeentelijke commissie voor ruimtelijke ordening (GECORO) kwam op 6 september 2011 bijeen om alle ingediende adviezen, opmerkingen en bezwaren te bundelen.
Het schepencollege nam dan nog eens drie weken en besprak dat advies van de commissie op 27 september 2011. Nog zes weken sudderen en op 8 november 2011 werd het ontwerp van RUP Nr 29 definitief vastgesteld.
Vier organisaties/ bedrijven dienden meerdere bezwaren in. Ze kwamen allemaal uit dezelfde hoek, die van de eigenaars uiteraard. Het waren klachten over technische kenmerken van de gebouwen, over parkeermogelijkheden, over verharding van de wegen en over zonnepanelen.
En wat mag er dan toch nog gebeurd zijn tussen 2011 en 2018?
Op 17.1.2012 verklaart Janna Opstaele nog wel dat er 450 woongelegenheden zouden gebouwd worden naast het aparthotel en dat er een park met centraal plein zou komen dat voor iedereen toegankelijk zou zijn. De plannen waren toen volgens haar al opgestuurd naar de provincie.
Een park aanleggen op privaat terrein, dat kon uiteraard niet!
Ik heb daar geen verdere informatie meer over gevonden, maar daar is inderdaad niets van in huis gekomen.
En de jaren verstreken …
Heeft het lang geduurd om de nodige vergunningen te bekomen?
Vonden de eigenaars het ogenblik niet gunstig genoeg om met zo’n omvangrijk project te beginnen?
Begon de appartementenmarkt wat verzadigd te geraken?
Wie zal het zeggen, behalve de eigenaars. Spijtig genoeg mocht ik geen antwoord ontvangen op mijn vraag daaromtrent.
Ik zal wel nog eens navragen bij de gemeente en dan eventueel mijn artikel aanvullen.
De start van een nieuwe toekomst voor ‘Zon en Zee’
De groepen die de gronden en gebouwen aankochten vormden tot dan toe de ‘NV Zon en Zee’.
Op 25 juli 2018 werd ‘Zon en Zee’ gesplitst in 2 grote onderdelen: ‘Zon en Zee New nv’ en ‘Zon en Zee Zuid’.
‘Zon en Zee New’ is een project van de ondernemende familie Dobbelaere onder de leiding van de ouders Louis en Christiane Dobbelaere-Dewulf. Zoals hierboven reeds gezegd zit Louis Dobbelaere in de firma IEBO via Kriss Vakantieservice BVBA, Henri Jasparlaan 179. Deze laatste firma kocht kort na de openbare verkoop de hotelgebouwen (gele gebouwen) over van de NV Zon en Zee. Jan Dobbelaere en Stefanie Surmont baten dus het Aparthotel uit in opdracht van Kriss Vakantieservice BVBA.
Het project van ‘Zon en Zee New NV’ kreeg de naam ‘West Bay’ met zetel in de Vakantiestraat Nr 4. Samen met hun ouders staan de kinderen Veerle, Katrien en Jan samen met hun respectieve partners Christophe Bouve, Van Nevel Koen en Stefanie Surmont in voor verkoop, verhuur, hotelaccommodatie en bouw van het project. Zij startten met de bouw sedert 1 mei 2019. Er worden een 200 -tal vakantie-appartementen gebouwd. De toegang tot de vakantiestraat zal niet langer afgesloten zijn door poorten. Fietsers en voetgangers zullen er vrij gebruik kunnen van maken, auto’s evenwel niet. Ziehier een foto van de doorgang, met ‘Duinenzicht’ op de achtergrond.
West Bay omvat eveneens de Westendse Bouwmaatschappij NV (constructie) die geleid wordt door Ir bouwkunde en projectcoördinator Katrien Dobbelaere met een contactzetel in het verkoopkantoor in de Essex Scottishlaan 49.
Wie meer informatie wenst over het project, kan die vinden op west bay - je tweede huis aan zee en in mijn vroeger artikel van 10.6.2019 “Zon en Zee … goede, daarna nare herinneringen maar nu opnieuw positieve blik op de toekomst.”
Zon en Zee Zuid
In één van mijn vorige artikels heb ik het al gehad over de gebroeders Jonathan en Jochen Debucquoy. Dat was in verband met de restauratie van Duinzicht (het vroegere ‘Ons Rustoord’) en van de vakantiewoningen waarvan de camping ‘Kompas’ de vroegere eigenaar was.
Zij verwierven bij de splitsing van Zon en Zee het gedeelte Zon en Zee Zuid, dat aanleunt bij de Matthieulaan. Wat zij van plan zijn met het terrein waar vroeger het hoofdgebouw en de paviljoenen stonden, dat zal de toekomst moeten uitwijzen.
Besluit
Twintig jaar is een hele tijd. Men zegt dat de administratieve molen langzaam maalt en het project 'Zon en Zee' is daar nog maar eens een bewijs van. Vande Lanotte heeft ooit gezegd dat in Zon en Zee nooit meer een vakantiecentrum zou komen en dat blijkt ook uit te komen, al heeft Johan hier nooit meer een vinger in de pap gehad. Het zal nooit meer hetzelfde zijn als in de periode van de vorige eeuw, maar nu is er eindelijk beweging gekomen in het project. Het wordt weliswaar geen vakantiecentrum maar nu rust de hoop op de eigenaars/huurders van de vakantiewoningen die gebouwd worden. Zullen zij eindelijk voor een stuk bijdragen in de heropbloei van ons dorp?
Bronnen
http://www.dekamer.be/FLWB/pdf/51/2779/51K2779001.pdf
http://www.ejustice.just.fgov.be/tsv_pdf/2005/06/07/05079809.pdf
|
