Deze morgen 27 april 2018, verrassing alom, maar ik vond toch wel een krantje van ‘Groen’ in mijn brievenbus, zeker? Volgens de verantwoordelijke uitgeefster, Meyrem Almaci, is het een informatief drukwerk dat niet valt onder de regels van reclamedrukwerk. Het is waterloos gedrukt om een energieverslindende droogoven te vermijden, om liters water uit te sparen en om de drukkers toe te laten om in een gezonde omgeving te werken.
Deze drukwijze wordt eveneens toegepast bij de dagbladen ‘De Morgen’, ‘Het Laatste Nieuws’ en ‘De Tijd’ die van de persen rollen in het Eco Print Center in Lokeren.
Omdat ik daar, dat zal jullie wel niet verwonderd hebben, een blogartikel van wilde maken, was ik verrast te lezen dat ‘niets in deze uitgave mag vermenigvuldigd of openbaar gemaakt worden zonder toestemming van de uitgever’.
Ik richtte dus maar een aanvraag aan de uitgever, die me die via de lokale afdeling, de toelating gaf.
Bedankt!
De vroegere manier van propaganda voeren
Bij vorige verkiezingen zag ik van de Groenen nog maar zelden een folder, zeker niet met foto’s van de lokale kandidaten, hoogstens één bij de Europese, federale of Vlaamse verkiezingen.
Groenen werden ooit afgeschilderd als ‘rabiaat vegetarisch etende, in geitenwollensokken gehulde mensen die hun dagen bij voorkeur doorbrengen in de Wielewaal of het Zwin om er in alle rust naar de vogels te kijken.’ De clichébeelden van de verrekijker, de knapzak, de seitan* en de tofu** hebben lang koppig standgehouden, maar stroken nu allang niet meer met de werkelijkheid. De tijd van de soberheid, van liever boterhammen dan belegde broodjes, behoort tot het verleden.
* een eiwitrijk vegetarisch product, met een op vlees lijkende vezelstructuur
** een vleesvervangend sojaproduct, ook gekend onder de naam sojakaas
In Middelkerke wordt al een hele tijd niet meer over Groen gesproken.
Erica Blomme staat al dertig jaar op de lijst, nu op de tweede plaats. Ze is nu ook 'voorzitter'. Die titel mag nu wel gebruikt worden. Dat is ooit anders geweest.
Groen geraakte de voorbije twee legislaturen in de vergetelheid door het feit dat ze een progressief kartel vormden met de SP-a. Ze hadden geen eigen verkozene in de gemeenteraad. Dat is trouwens, in de politieke geschiedenis van de gemeente, nog nooit het geval geweest. Geert Verdonck en Lode Maesen behartigden de laatste twaalf jaar wel op degelijke wijze de belangen van hun kartelgenoten. De groene partij kon ook al enkele keren geen volle lijst aan de kiezers voorstellen (1988, 1994, 2000) en dat is altijd een grote handicap. De kiezer ziet dat als een bewijs van onvermogen.
Jos Geysels, de ‘uitvinder’ van het cordon sanitaire tegen het ‘Vlaams Blok/Belang’, zei ooit ‘Groene politiek is geen luxepolitiek’. Die luxe wordt ook vandaag nog niet nagestreefd, verre van daar, maar de partij heeft in de voorbije jaren toch ingezien dat er best wat vernieuwing nodig was en dat de vroegere soberheid niet tot in het absurde mocht nagestreefd worden. Zo was ik ook verwonderd dat de partij op 11 mei 2018 een lentedrink aanbiedt in Middelkerke. Inderdaad, zelden gezien of gehoord!
Ze plaatsen ook al enkele jaren berichten op een facebookpagina en bereiken ook daarmee veel meer potentiële kiezers.
De inhoud van de krant ‘Hier in Middelkerke’
De lokale afdeling krijgt vijf van de acht pagina’s ter beschikking.
Volgende onderwerpen worden erin behandeld:
Milieudienst: onderbemand of ondermijnd? In tegenstelling tot andere gemeenten, telt de milieudienst van Middelkerke
slechts één milieuambtenaar, die bovendien ontslagen is
Spermaliestraat: tijd voor een nieuw wegdek met een deftig fietspad
Brugfiguren, die mensen die in armoede leven of die het slachtoffer zijn van sociale uitsluiting, de weg wijzen naar de
diensten waar ze recht op hebben (studietoelagen, onderwijscheques, goedkope medische zorg, betaalbare sport- en
creaclubs, psychische, huiswerk- of budgetbegeleiding, invullen papieren, luisteren als ze hun hart willen luchten)
Bouwwoede in Westende: verzet tegen parkeer- of woontorens en zeker in natuurgebied
Zwerfvuil: toetreden tot statiegeldalliantie (is ondertussen gebeurd via druk door PK)
Dierenwelzijn: van Middelkerke een diervriendelijke gemeente maken
Pagina ‘Ja, Groen is iets voor mij!’ Met aankondiging van de Lentedrink in ‘De Branding’ op vrijdag 11 mei en met een oproep door de Vlaamse partijleiding om lid te worden.
Heeft een groene partij veel toekomst op lokaal vlak?
Bovenaan de kop van de krant staat ‘Groen werkt voor iedereen’
Men kan dat natuurlijk opvatten als ‘Iedereen profiteert ervan’ maar ook als ‘alle politieke partijen hebben al lang ingezien dat men de voordelen van de natuur, van een gezonde en veilige levenswijze niet meer kan negeren’. Iedereen maakt er dus propaganda voor. Ze beloven het allemaal, maar of ze het ook uitvoeren?
Kijk eens naar de hierboven aangehaalde onderwerpen uit het krantje.
Buiten de meerderheid wil iedereen een einde stellen aan de bouwwoede. Iedereen wil ten strijde trekken tegen zwerfvuil. Iedereen vindt het rechtvaardig dat dieren niet mishandeld of verwaarloosd worden. Iedereen beweert een eerlijke, gezonde en menselijke samenleving te willen.
Het is misschien minder concreet maar iedereen vindt inderdaad ook dat de overheid moet zorgen voor de bescherming van mens en milieu, de duurzame aanwending van grondstoffen en het behoud van de natuur.
Misschien zullen de groene partijleden moeten tonen of bewijzen dat ze ook interesse hebben voor een gezond beheer van financies, voor landbouw, voor toerisme, voor erfgoed, … Ze zullen stelling moeten nemen bij grote evenementen, bij organisatie van sportwedstrijden, bij aankopen van kunstwerken, …
Veel thema’s waarmee de partij op Vlaams vlak groot succes boekt, komen op lokaal vlak niet aan bod: migratie, kernstop, luchtvervuiling, gelijkberechtiging van mannen en vrouwen, dierproeven, onverdoofd slachten, abortus, minder auto’s …
Besluit
Als Groen de bedoeling heeft om mee te werken aan de noodzakelijke veranderingen na 18 jaar heerschappij van de Open VLD, dan wens ik ze veel succes.
Bronnen
Verkiezingsbijlage van ‘De Morgen’ van 10 mei 2004, artikel ‘Hoe leeft de partij’ van Tom Cochez
|
