Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
24-11-2011
MISPELS
MISPELS
De mispelaar Mespilus
germanica uit de Rozenfamilie/ Rosaceae is de enige soort van het
geslacht Mespilus. De mispelboom (mispelaar/mispelstruik) is inheems in
Europa en Azië. In Nederland en België wordt hij geteeld, maar is er ook
inheems en verwilderd. De mispel is al eeuwenlang in cultuur. De Romeinen
bevorderden de cultuur.
Bij ons thuis in
West-Vlaanderen stonden twee mispels in de haag. De ene boom had lekkere, zij
het kleine vruchten, terwijl de andere groter waren maar absoluut niet lekker. Wij
waren op het gehucht wel de enigen die mispels hadden.
Eenmaal heb ik een paar
wilde mispels gezien op een bergwand in de Ardennen. Ik las dat in het
Muziekbos bij Ronse in de Vlaamse Ardennen de grootste verzameling van wilde
mispels te vinden is.
Zelf heb ik een vijftal
bomen staan, vier op onderstam meidoorn, de andere wellicht op kwee (Ik heb op oudste
onderstam (1963) nooit uitschieters
gezien, dit in tegenstelling met de regelmatig te verwijderen, doornige takken
op de onderstammen van de andere bomen.
Eind mei staan mispels
getooid met grote, witte bloemen. Een mispel is zelfbestuivend. Een boom
volstaat. Mijn bomen zijn niet hoger dan 3 m. Nochtans heb ik bij een tuinder
in Rilaar, op vruchtbare leemgrond, vele jaren terug een reuzenexemplaar gezien
met een horizontale tak van zeker 10 m.
Vorige week heb ik de
vruchten geoogst. Ze begonnen te vallen. Voor het ras Royal kwam ik te laat: zo
goed als alles gevallen en voor een deel al geplunderd door de merels.
De spreuk Zo rot als een
mispel is niet juist. De geëigende term om een rijpe mispel te benoemen is beurs. Ligt de vrucht fris, dan blijft
die een tiental dagen goed. Pas daarna begint de aftakeling of rotting. Meestal
zie je dan een puntje witte schimmel verschijnen. Dergelijke vruchten zijn niet
meer te genieten.
Bij rijpe mispels
verwijder ik de kroonblaadjes boven en pits het zeer korte steeltje af, eigenlijk
is het alleen een vasthechting. Dan gaat de vrucht in de mond en het
vruchtvlees, dat smaakt naar appel en banaan wordt afgekloven van de stenen, die
vervolgens uit de mond worden genomen.
Er zijn al jaren geweest
dat het vruchtvlees verwerkt werd tot confituur. Eerst door een roerzeef
steken.
Een mispel is rijk aan
vitamine C en zou goed zijn voor de spijsvertering.
Vanavond ontmoette ik
verre buur Guy. Hij had nog nooit van mispels gehoord. Het proeven van de rijpe
vruchten met appel-bananensmaak viel hem wel mee.
FOTOMATERIAAL
1.De bladeren zijn verdwenen. De vruchten hangen
er nog.
2.Let
bij deze foto op de verschillende, niet uitgegroeide, verdroogde vruchtjes. Ik
weet er nog niet het fijne van. Een tijd terug dacht ik verwantschap te
ontdekken met de takmonilia bij pruimen. Ik verzamel deze mummies zorgvuldig om
ze te verbranden.
3.Bakken
vruchten
4.Idem
5.Rijke
oogst
6.Idem
7.Detail
Op de Kerstmarkt
te Zoersel op 10 en 11 december zullen o.a. deze vruchten aangeboden worden op
de stand van COZOEGO. Aleide komt straks terug van een maand bezoek aan haar
projecten in het droge noorden van Kameroen.
Deze pompoen is ovaalvormig en
groen-wit gespikkeld. Het vlees is wit en we gebruiken het als vulstof bij
bereidingen. Bakken als bij de Japanse of Hokkaïdo pompoen is er niet bij. Deze
pompoen behoort tot een duidelijk andere soort die men vooral teelt voor zijn
sierwaarde. Vorig jaar bewaarde ik een gedeelte van de vruchten in de living en
die zijn tot heden praktisch allemaal
intact. Het andere gedeelte lag in een onverwarmde, maar vorstvrije veranda,
doch deze zijn vorige winter wel bezweken.
De pel van de siampompoen is zeer
hard. Als we er een willen gebruiken laten we die enkele keren op de grond botsen
tot hij voldoende barst.
De zwarte zaden zijn, licht
geroosterd, te gebruiken als de naaktzadige zaden van de Godiva pompoen.
Ongeveer 15 jaar geleden was er een
plant ontkiemd op een gunstige plaats zonder dat ik deze gezaaid had. Het werd een
nooit geziene oogst van 40 grote pompoenen.
Dit jaar is een plant uitgeschoten
op de composthoop. De ranken hebben zich naar alle kanten verspreid, tot in de
top van bomen in de omgeving, ranken van ongeveer 15 m en meer. Er hangen 19
grote en nog een aantal onvolgroeide vruchten. Met de vorst van half oktober
zijn de bladeren voor t grootste stuk bevroren. De jonge vruchten werden ook geraakt
door de vorst, de volgroeide niet. Met het warme weer konden ze verder rijpen.
De ranken zijn nog groen en sommige bladeren slechts gedeeltelijk bevroren. Het
is duidelijk dat deze soort pompoenen een langer teeltseizoen nodig heeft dan
de andere.
Uiteindelijk heb ik de vruchten
geoogst op 11 november (Vorige blog).
In
het verleden schreef ik al over pompoenen. Voor de geïnteresseerden is achtergrondinformatie
te lezen uit een brochure die ik destijds schreef.
Toen ik vandaag, 11/11/2011
mijn Siampompoenen oogstte
zat deze vlinder ernaast te
zonnen.
Deze vlindersoort heeft twee generaties per jaar: de eerste van midden juni tot eind augustus; de tweede van eind augustus tot eind mei van het volgende jaar. Onze vlinder zal dus nog ergens een beschutte plek moeten vinden om te overwinteren, meestal in een holle boom.
met als gids Frans Van
Gils. Ik maak dankbaar gebruik van zijn notas voor dit verslag. Een grote
groep van 40 man was opgedaagd aan de kerk van Halle-Kempen. De kerk dateert
van 1500, doch van voor 1300 stond hier al een kapel. In 1914 werd de kerktoren
opgeblazen.
Hier staat een eerste bord
over de Halse bossen, die zich uitstrekken aan de zuid-westkant van het dorp.
De meeste gronden zijn eigendom van het OCMW van Ranst. We wandelen over de
straat de Paardenmarkt. Frans vond in een document dat Halle in 1621 74
paarden telde. Hoeveel zouden het er nu zijn met de huidige paardenliefhebberij?
In 1625 breekt de pest uit. 1/3 van de bevolking bezwijkt. De slachtoffers
werden hier begraven.
Het bosbestand bestaat
voor t grootste stuk uit Corsicaanse den (of is het Oostenrijkse?), ook grove
den (Pinus silvestris), maar in mindere mate. In deze herfsttijd vallen de
verkleurende bladeren van loofhout op: Amerikaanse vogelkers, wat berk en eik.
Later zullen we ook Amerikaanse eiken en enkele oude zomereiken zien.
Over enkele trage wegen
door het bos, met o.a. een krater van een V2, komen we aan de hoeve De hoge Cutse
op Liefkenshoek, daterend van 1725, in steen herbouwd door burgemeester Nuyts
in 1844. Stamvader Eyskens kocht de 5 Ha in 1912 voor 2500 B. Frank. De huidige
bewoner Eyskens vertelde dat hier tijdens de oorlog 13 joden ondergedoken leefden.
De enige nog levende stuurt nog elk jaar met Nieuwjaar een kist appelsienen van
zijn plantage in Israel. De plaatselijke beek heet Lieveke.
Aan conferentieoord St.
Martinus staat, op de hoek met de watermolen, de oude St Jozefkapel. Het altaar
dateert uit de tijd van Rubens (17 de eeuw).
Dichter tegen de Schijn -
een bijrivier van de Schelde, die zijn naam gaf aan het Tervierenhof te Deurne,
ontspringt aan de trappisten van Westmalle, - zien we de laagte voor het
reservewater voor de watermolen. Deze functioneerde van voor 1350 tot
1600.De Schijn zorgde voor het drinkwater van
Antwerpen en water voor bier. Destijds telde Antwerpen 48 brouwerijen. Een tijd
wou men ook water van de Nete betrekken. Daarvoor groef men de Herentalse
vaart, doch veel verder dan een verbinding met de Schijn kwam men niet.
We wandelen een eind over
de Lemmekensbaan, destijds een schakel in de verbinding Breda, Hoogstraten,
Lier, Mechelen, Brussel. Op grondgebied Schilde ligt de verkaveling Dreihoek,
gronden van baron Van de Werve, die maar eventjes 700 Ha van de 2 094 van
Schilde bezat. Een van de kleinmannen heeft een mooie, grote rups ontdekt en
houdt die in zijn handen. Er een foto van maken lukt niet. Ik dacht terug aan
de kleuterschool op de Reiger te Ichtegem. Men zette mij boven op de
meidoornhaag om de rupsen te vangen.
We maken een zijsprong in
het bos op afgravingsgebied ten tijde van het starten van de verkaveling de
Dreihoek. Nu is het een vlak heidegebied met struikheide, maar ook dopheide.
Frans Kerstens had er deze zomer de Nachtzwaluw gehoord. Een nieuw broedgebied ?
Deze vogel is al tientallen jaren uit de streek verdwenen. Toen ik mijn eerste
enting geleerd uit een boekje- verwezenlijkte, begin mei 1963, hoorde ik de
nachtzwaluw op het braakland met veel brem, waarop later de verkaveling van de
Verscheurde Hoeve en de Berkemei kwam. Zou men niet best deze trage weg
afsluiten?
De rand waarover we verder
wandelen ligt minstens een meter hoger. Na nog wat weggetjes komen we op het
Sniederspad, genoemd naar de broers Snieders:Renier, tijdgenoot van Conscience en arts in het Nederlandse Bladel
schreef streekromans. Zijn broer August was te Antwerpen hoofdredacteur van het
Katholiek Blad van Antwerpen en eveneens romanschrijver. Beide broers kwamen
elkaar halverwege Antwerpen Bladel te gemoet. Het tracé werd in 1937
ingehuldigd. In 1988 werd het gedeeltelijk GR route, ter hommagevoor de 100 ste verjaardag van het overlijden
van Renier Snieders. Momenteel wordt het stuk naar Liefkenshoek verkaveld en
verdwijnt daar een strook bos.
Aan de Bergen staat het
kapelletje Van den Nieuwenhuyzen en zijn compagnon, herbouwd in 1900. Elk heeft
zijn arduinen steen.
Na afloop gaan we nog een
pint drinken in De Pelikaan, een goed draaiend dorpscafé. Ik hoor dat de
brouwer van Halle destijds een soort trippel brouwde: de tuimelaar van maar
eventjes 9°.Ter vergelijking de trippel
van Westmalle heeft9, 5°. Een
plaatselijke amateur- brouwer Hermans lijkt de oorspronkelijke tuimelaar al
dicht te benaderen. De dorpsbrouwerij is al een tijdje afgebroken voor het
nieuwe dorpsplein.
Bij het terug naar huis
fietsen merk ik dat de wind uit het Noorden komt, pal tegengesteld aan de zuidenwind
van de vorige dagen. Het blijft helemaal overtrokken, maar droog. Thuis wijst
de thermometer 13°. Vorige vrijdag, met stralend zonneweer, las ik 19°. We
hadden dit jaar een zeer warm begin van de herfst.
FOTO'S
Kerk van Halle
Halse bossen
Frans Van Gils
De heer Eyskens
Frans Kerstens (links)
Op de brug van de Schijn
Idem
Kapelleke Van Den Nieuwenhuyzen
We zijn terug in het dorp. Ronny Van Soens, in het midden, dankt de gids. Op de achtergrond het voormalige gemeentehuis, nu bibliotheek.
"Red Elstar
"
Een gekregen boompje dat ook dubbel geënt is en droeg dit jaar voor het eerst 5
appels met een verhaaltje.
Dit boompje staat naast een goudrenet met een ruwe schil.
Het gevolg was dat door kruisbestuiving het een Elstar werd met ruwe schil.
Ik denk dat ik ze verder uit elkaar zal moeten zetten.
Ik heb ooit een sterappel en een goudrenet naast elkaar zien staan, beide
hoogstam.
De sterappels hadden allemaal het uiterlijk van de goudrenet maar de goudrenet
bleef gewoon goudrenet.
de sterappel bleef aan de binnenkant gewoon rood.
Mijn commentaar:
Van een dergelijke
kruisbestuiving heb ik nog nooit gehoord en ik heb twijfel bij de waarnemingen.
Kruisbestuiving zorgt voor
betere vruchtzetting, betere zaadvorming en mooier gevormd vruchtvlees.
Gedeeltelijk bestoven vruchten vertonen een mindere kant. Anderzijds komen de
erfelijke eigenschappen pas tot uiting in het nageslacht, als de zaden zelf gezaaid
worden en er na verloop van jaren vruchten gevormd worden, die gewoonlijk, maar
niet altijd, zeer afwijkend zijn van de ouders.
1.Mijn elstar appelen zijn
ook verruwd.
2.De ene appel is een
goudreinet; de andere zeker geen echte boskoop, maar een zaailing. In dit geval
mogelijks een kruising van Boskoop met sterappel, maar dan nog is het een zeer onwaarschijnlijk
toeval: het uiterlijk van een goudreinet en innerlijk de roodverkleuring van
een sterappel. Trouwens er staat niets over dezelfde grootte? en kleurt een sterappel innerlijk wel zo rood?
Ik heb er geen duidelijk beeld meer van. De sterappel is bij mij afgestorven en
van de dubbele sterappel waren er dit jaar maar een paar vruchten, opgegeten
door de vogels. Vorig jaar ook geen vruchten.
Uit een onderzoek
blijkt dat geheugenoefeningen zoals het lezen van boeken en tijdschriften,
zelfs op oudere leeftijd een heilzaam effect hebben.
Ook computeractiviteiten zouden een beschermend
effect tegen geheugenverlies hebben bij mensen boven 70 jaar. De kansen op
geheugenverlies zou bij regelmatige computergebruikers met de helft verminderen.
Om de 2 jaar vindt in
Villeneuve dAscq, een nieuwe stad ten zuiden van Lille (Rijsel), een knap opgezette fruitexpo plaats. Doch ook de streekeigen
tuingewassen krijgen een plaats.
Als bindelement had men
dit jaar leifruit. Met veel museummateriaal van diverse afgestorven leifruitvormen
( snoeren, palmetten,
(dubbele)U-vormen enz.) had men knappe structuren gemaakt. Spijtig, met mijn
macrolens lukte het niet om behoorlijke fotos te maken.
Er waren een reeks oudere fotos
van machtige leivormen tegen huizen, waaronder een heel aantal uit Wallonië.
Het geheel gaf een zeer
mooie en verzorgde indruk.
Op de stand van Nord en
Pas de Calais maakte ik kennis met de nieuwe voorzitter Pierre Coustenoble. In
zijn boomgaard, net over de schreve, de grens met Frankrijk, heeft hij op de
Catsberg o.a. de Reinette dArmorique staan, een zeer late appel, die pas in
het volgend jaar te genieten is en lang bewaart. Nog een ander ras dat ik graag
zou beproeven is de Calleville Blanc dHiver. Met het warmer wordende klimaat
kan dit ras het wellicht ook bij ons doen? Dit ras wordt al vermeld in de 1600
jaren en was eertijds een luxefruit in Frankrijk.
Er was een promotiestand
voor een oude, winterharde sla. Let op de rode randen; wellicht verwant met Wonder der vier jaargetijden? Ik kreeg een staal mee. Die geef ik een plaats
in de plastiekkoepel, om ze te beschermen tegen mijn loslopende kippen. Ik las net dat men een zeer strenge winter mag verwachten? Kunnen de plantjes tegen meer dan -12° C?
Van de gelegenheid maakte
ik gebruik om een streng gerookte look aan te schaffen. Deze look houdt het een
jaar uit. Een decoratieve streng met 20 knollen kostte 11.
Ze hebben er een paar
eigen struikbonenrassen: Lingots du Nord en Flageolet vert, beiden om als
droogboon te consumeren. Van het streekras carottes de Tilques zou nu ookzaad te verkrijgen zijn.
Fruithappening van het RLVA te Geraardsbergen 16/10
Fruithappening van het RLVA te Geraardsbergen 16/10
Voor de 9de
keer organiseerde het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen een
fruithappening, ditmaal te Geraardsbergen.
Voor mij is dit steeds een
zeer boeiende dag met veel vragen en contacten.
Ik herinner mij vooral de
lange babbel met Bart Vanden Hove van de Fruitwerkgroep Velt Wevelgem. Sinds
enkele jaren zet hij mee zijn brede schouders onder de Veltfruitboomactie in
West-Vlaanderen.
Van hem vernam ik het
bestaan van de rijke verger (boomgaard in het Frans) van Pierre Coustenoble op
de zuidflank van de Catsberg, net over de schreve (Dit is het West-Vlaams voor
grens). Pierre is de huidige président
van de Crocqueurs de Pommes Nord et Pas de Calais.
Fotos
Dubbel Flip
Triophe de Vienne
Beurré Alexander Lucas
Comtesse de Paris
Jelena, van Jacques
Bosschaerts, ter ere van Jelena De Belder van het Arboretum van Kalmthout
Essing, een appel van de
Vlaamse Ardennen van de boomkwekerij De Bock, Oudenaarde.
Bart Vanden Hove van de
fruitwerkgroep Velt Wevelgem
Vandaag 24 okt. 2011, onder schitterend
herfstweer, heb ik de 3 struiken Sarpo Mira gerooid, zeer laat geplant op 23
mei.
De rode aardappelen zijn wel niet moeders
mooiste, maar er zitten zeer grote kleppers tussen. De opbrengst is groot. Aantasting
door de aardappelplaag is er niet gekomen. Het vroege ras Biogold en het late ras
Toluca bezweken wel aan de plaag, evenals de rode Raja, die nog gevoeliger
bleek, maar anderzijds een aardappel is die zeer in onze smaak valt.
Twee planten waren al iets vroeger afgestorven.
De derde plant had nog een levende stengel die bezweek onder de vorsten van de
laatste dagen. Bij deze laatste plant vond ik de enige rotte patat.
Nu nog ondervinden hoe ze in onze smaak
vallen. Hieronder de persmededeling van Velt en de smaakbeoordeling van Jos
Pauwels.
Dit persbericht werd toegestuurd door Velt (www.velt.be) , uit het tijdschrift
Seizoenen, november-december 2008, p. 12-13 (Tekst : Luc Vanhoegaerden).
Met dank aan lezer Jos Pauwels die één van de acht Velt-tuiniers is die het ras
dit jaar uitprobeerde. Zijn persoonlijke bevindingen vindt u na
dit artikel.
In haar ledentijdschrift Seizoenen van februari-maart 2007 besprak Velt, de Vereniging voor
Ecologisch Leven en Tuinieren uitvoerig de levenswijze van de Phytophtora-schimmel, die
de aardappelplaag veroorzaakt. Velt wees er toen op dat de plaagresistentie
verschilt van ras tot ras. In de veredelingssector gaat men immers voortdurend
op zoek naar rassen met een duurzame resistentie, die ook de nieuwe varianten
van de schimmel aankunnen.
Sarpo Mira scoort sterk
Van 2002 tot 2006 liep een proefprogramma binnen het Interprovinciaal Proefcentrum voor de Biologische Teelt
(PCBT) met als doel de plaagresistentie tegen Phytophtora in het
aardappelloof na te gaan bij een aantal commercieel beschikbare rassen.
Tegelijkertijd werd de bestendigheid van deze resistentie in de loop van de
testperiode geëvalueerd.Niet minder dan 56 rassen werden in het onderzoek getest.
Eén ras, Sarpo Mira, kreeg de hoogste score voor plaagresistentie in het
loof: sterk tot heel sterk.
Bekijk info over plaagresisitentie bij deze 56 rassen.
In een voortgezet onderzoek van het PCBT bevestigde het ras in 2008 zijn hoge
resistentiegraad. Het weerstond immers met glans de hoge plaagdruk die zich
vanaf begin juni 2008 voordeed bij de aardappelteelt.
Nieuwsgierig
Door intensieve veredeling legde een Hongaars kweekprogramma in de
vroege jaren 1980 de basis voor het ras Sarpo Mira. Begin 2001 kwam het ras
voor het eerst voor op de rassenlijst in Groot-Brittanië, en momenteel wordt
het ras vanuit Denemarken verdeeld in Europa. Sarpo Mira is een late, licht
bloemige tot vastkokende ovale aardappel met wit tot crèmekleurig vruchtvlees
en met een roze tot rood aanlopende schil. Sarpo Mira maakte ons nieuwsgierig.
Dus onderwierpen we dit aardappelras tijdens het voorbije groeiseizoen aan een
veldtest in een biotuin. We kregen voor ons testprogramma klassiek geteeld
pootgoed van het biobedrijf De Brabander in Kersbeek-Miskom.
Frietjes?
Einde april 2008 zetten Velt-tuiniers 12 kg pootaardappelen uit op acht
groentetuinen in Limburg (Dilsen-Stokkem, Hoeselt, As en Zepperen), Vlaams
Brabant (Berg-Kampenhout, Veltem, Wilsele) en Brussel (Sint-Stevens-Woluwe). De
testgronden varieerden van zeer droog grof zand en lemig zand tot lichte
zand-leem- en vochtige leemgrond. Het ras gaf na een viertal maanden een
tiental fors uitgegroeide knollen per struik. De opbrengst op de testpercelen
lag gemiddeld rond 1,3 kg per struik. Door het grote formaat van de knollen is
Sarpo Mira een aanrader voor liefhebbers van frietjes.
Karakteristieken
De teelt van Sarpo Mira toont een aantal opvallende kenmerken:
Het pootgoed liet zich eerder moeilijk voorkiemen. De beste resultaten werden verkregen
door scheutvorming binnenskamers, op een laagje vochtig gehouden overjaarse
compost gemengd met kokosvezel.
De groen-grijs gekleurde bladeren plooiden dicht bij valavond.
Het uitbundig groeiende gewas stoelde breed uit en had een lange
stengelgroei.
Het afrijpen begon pas laat in het seizoen, vanaf midden september.
In vergelijking met andere klassiek geteelde aardappelrassen leek
Sarpo Mira ons weinig wind- en droogtegevoelig.
Ziektresistentie
Wat ziekteresistentie betreft, stelden we een zekere schurftgevoeligheid
op de knollen vast. Op enkele groeiplaatsen was er een beperkte aantasting door
Alternaria merkbaar. Wat bovenal opviel was de
zeer sterke weerstand van Sarpo Mira tegen de aardappelziekte in het loof.
Alleen op de erg natte tuingronden in Zepperen en Dilsen-Stokkem werden er
tijdens het rooien enkele aangetaste knollen gesignaleerd.
Gevoeligheidsresitentie
Het mechanisme dat Sarpo Mira een sterke weerstand geeft tegen
Phytophtora, is bekend als de zogenaamde gevoeligheidsresistentie. Eenmaal de
schimmel is binnengedrongen in een plantencel sterven door overgevoeligheid
de omringende cellen af. De schimmel kan zich niet verder ontwikkelen. Daardoor
blijft de aantasting lokaal. De sporenvorming wordt ingedijkt. Bij een hoge
infectiedruk, zoals dat in 2008 op al de testplaatsen het geval was, vertoonden
de bladeren karakteristieke, kleine ingedijkte zwarte plekjes op afgestorven
bladgedeelten.
Conclusie
De uitgevoerde Velt-test bevestigde de PCBT-resultaten: Sarpo Mira biedt
ook voor de gewone biotuinier goede teeltperspectieven. Het ras Sarpo Mira
vormt momenteel een waardevol alternatief in de jaarlijks weerkerende strijd
tegen de Phytophtora-schimmel. Samen met andere resistente rassen die in de
beroepsteelt in ontwikkeling zijn (Bionica, Biogold) maakt het een
aardappelteelt met een beperkte Phytophtora-aantasting absoluut mogelijk. De
Deense verdeler van Sarpo Mira (Danespo) wil in 2009 biologisch pootgoed van
Sarpo Mira op de markt brengen. Vanaf 2009 vind je bij Ecoflora ( www.ecoflora.be
), onder voorbehoud, pootgoed van Sarpo Mira.
En dit schreef Jos Pauwels later, na afloop van
de Velt-proef in zijn groentetuin (2008). Sarpo Mira was eerst
afgerijpt eind oktober. De gemiddelde opbrengst lag rond de 2 kg per struik. Er
is wel een zekere schurftaantasting op de knol. Het vruchtvlees is wit, de knol
is zeer hard (moeilijk door te snijden), de smaak vind ik persoonlijk als
kookaardappel niet zo lekker. Deze is onvergelijkbaar met Charlotte, Ratte,
Cornes de Gattes. Als frietaardappel is hij nogal aan de droge
kant maar met de baktijd iets te verminderen zou dit wel eens anders kunnen
zijn. Tenslotte als pureeaardappel is hij wel lekker.
Steenbakkerij Desta te Minderhout en de Scheldebrouwerij te Meer
Steenbakkerij
Desta te Minderhout en de Scheldebrouwerij te Meer
6
okt. Senioren Zoersel
In de jaren 60 heb ik nog
een werkende steenoven te Ravels bezocht. Na een bezoek aan een natuurgebied
met E. H. Frans Segers, de stichter van de Wielewaal, gingen we ons opwarmen
boven de steenoven. Overal op geregelde afstand was er een opening voor het
bijvoegen van antraciet kolen. Onze kleren waren vlug droog. Ik herinner mij
nog het gesjerp van krekels, die goed aardden in dit warm klimaat.
Te Minderhout-Hoogstraten
werden we rondgeleid door de heer Desmedt, de eigenaar van dit familiaal
bedrijf Desta met een dertigtal
werknemers. Men heeft nog een 20 Ha eigen klei, maar werkt ook met aangevoerde
klei. Het bedrijf ligt in een reuzengrote hal. Heel veel is geautomatiseerd. We
gingen kijken naar de ruimtes voor kleiopslag en vermaling. De bulldozer brengt
2,5 m3 per keer aan. We zagen de ruwe stenen, klaar voor het bakproces. De
wandeling voert naast en op de oven, een warme aangelegenheid. Er zijn grote kokers
om de restwarmte van de ovens te benutten voor het voordrogen. Voor het
bakproces heeft men gedurende enkele dagen een warmte nodig van een goede 1100°
C. Alles is computergestuurd. De afvalgassen worden al een tijd opgevangen en
gefilterd, zodat haast geen rook meer uit de schouw komt. Het bezoek eindigt
met een kijk op de afgewerkte stenen en klinkers. Met deze laatste wordt in
Nederland veel meer bestraat dan bij ons. Voor het leggen van steen worden al
robotten ingezet.
Na het middagmaal in de
Eiken rijden we naar de KMO zone van Meer voor het bezoek aan de
Scheldebrouwerij. De vestiging hier is nog geen 10 jaar oud. Het is een
uitbreiding van het moederbedrijf in Goes, Zeeland.
We kregen uitleg over de
ingrediënten en het brouwproces. Gebrande mout smaakt niet slecht.
Hier brouwt men een
tiental bieren. Achteraf gaan we er zeven van proeven in de Eiken.
Een curiositeit van de Scheldebrouwerij is het hondenbier.
Een hondenliefhebber met een achttal honden had aangedrongen om ook iets te
maken voor zijn honden. Het werd een weddenschap: als 7 van de 8 honden het
goedje lustten zou hij een brouwsel bestellen. Het werd een soort bouillon die
bij alle honden in de smaak viel. Dit werd een nieuw succesartikel voor de
brouwerij, dat naar overal uitgevoerd wordt. Trouwens de meeste bieren
vertrekken ook naar het buitenland.
De zeven geproefde bieren:
Witheer, een witbier met
ook wat tarwe van 5 % vol. alc.
Mug, met een mooie,
bittere smaak, ontwikkeld door Barend van de Mug in Middelburg; eveneens 5 %
vol. alc. Niet slecht.
Schoenlappertje, een
geurig fruitbier met zwarte bessen uit Zeeland. Het bier heeft een rode kleur, een
fruitig aroma en een fris zure afdronk. Bier zonder kunstmatige zoetstoffen,
eveneens met 5 % vol. alc. Zeker het beste fruitbier dat ik ooit proefde. De
vraag is of men het nog zal brouwen. Niet bekend en aldus te weinig vraag.
Dulle Griet, een donker
bier van 6,5 % vol. alc. Viel niet in mijn smaak o.w.v. de duffe mout.
Lamme Goedzak, een blond
bier van 7 % vol. alc vond ik beter.
Zeezuiper, een goudblonde,
moutige triple van hoge gisting met 8% vol.alc. met nagisting in de fles viel
veruit het meest in mijn smaak.
Tenslotte proefden we nog
Oesterstout van 8,5 % vol.alc. Geef mij maar veel liever een Guinness. Ik heb
die leren waarderen in Ierland.
Admission is $4 and is cash only. To keep the
line moving quickly exact change is appreciated
The truck of apples arrived early this morning
and we've now added the list of apples available to buy and taste,
as well as the list of apple trees for purchase to our website. This year we
have over 41,000 pounds of delicious apples and 25% of them are
organic!
We have a bike valet service at our main
entrance. Biking and walking are your fastest, easiest and cheapest
way to access the event. If you do drive, there is a FREE shuttle
bus from the UBC Campus West Parkade
No pets are allowed in the botanical garden.
Please leave your furry friends at home
BC Fruit Testers Association will be hosting a
physical display of the nearly 200 apple varieties that are still
grown in British Columbia. Members of the association are also
on-hand to give demonstrations of grafting and cider-pressing. Try
to stump them with apple varieties from your garden, as they are
experts at identifying apples (hint: bring along six apples from
your unidentified tree)
We are
also pleased that our friends at the UBC Farm will be joining the fun
with Heritage Orchard Tours. See below for more information:
On October 15 and 16, 2011 the
UBC Farm is excited to be joining the UBC Botanical Garden Apple
Festival. In addition to a booth on-site at the festival both days, we
will be offering tours of the UBC Farm Heritage Orchard on Saturday
October 15 at 10am, noon and 2pm.
The UBC Farm Heritage Orchard
was designed, grafted and planted as a student directed study beginning
in 2005. A sanctuary for apple culture, the orchard is composed of ~120
trees, including ~70 varieties of apples and a handful of plums. 2011
marks our first year of significant harvest for market sales and the
orchard is producing gorgeous apples. Come visit this urban agricultural
gem for tours with UBC
Farm staff who care for the orchard on SATURDAY October 15 at the UBC
Farm! Meet at the UBC Farm entrance gate. No UBC Farm orchard tours will
be offered on Sunday.
The UBC Farm is a 20-30 minute
walk, a 10 minute bike ride and a 5 minute drive from the Botanical
Garden. See map
link for details. Tours of the UBC Farm Heritage Orchard are free,
though donations are gratefully accepted.
For more about the UBC Farm
Orchard, check out this post
on the Friends of the UBC Farm blog. Also, be sure to follow the UBC
Farm on Facebook
and Twitter
for info about its research, learning, and quirky site happenings.
Op zaterdag rijden we met enkele fruitvrienden naar
Frans-Vlaanderen, Villeneuve d'Ascq
Pomexpo 13ème
Samedi 22 et
dimanche 23 octobre, la biennale POMEXPO revient pour célébrer notamment les
arbres palissés et bien sûr mettre en valeur les innombrables variétés de
pommes, de poires et de scoubidous...à l'espace Concorde de 10h à 18h.
Expositions, animation
(services Éducation à l'environnement et Développement durable), dégustations
(pommes, jus, poires cuites et crues), conseils en plantation, marché des
producteurs.
Op de Fruithappening kun je terecht voor alles wat je weten wil over streekeigen fruit en fruitbomen in de ruimste zin van het woord: veel infostands en infosessies maar ook heel wat interessante binnen- en buitenactiviteiten.
Bij de infostands maak je kennis met Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen, de Nationale Boomgaarden Stichting , verschillende pomologen (vruchtendeskundigen), een gespecialiseerde boekenstand, boomkwekerij Sylva, Vogel Opvang Centrum Geraardsbergen , Landschapsbeheer Vlaamse Ardennen (landschapsteam), Natuurpunt Boven-Dender, VELT Geraardsbergen, Imkervereniging Ons Denderbieken,
Je kan er ook fruitsappen en een heel aantal minder bekende appel- en perensoorten proeven. Er is een koken-met-fruit-demo, een voordracht Fruit bewaren, inmaken, verwerken door Yves Hendrickx van de Nationale Boomgaardenstichting, een demonstratie houtsnijden en houtdraaien, een snoeidemonstratie en een demonstratie enten, een fototentoonstelling Leven in de boomgaard, een vertelsessie van Keltische godin Renata Bruggeman die je ook haar liefdesdrank laat proeven, Verder neemt natuurgids Herman De Waele je mee op een mooie wandeling langs een notenboomgaard en een boomgaard in Onkerzele en tonen de compostmeesters van Geraardsbergen je hoe je je groenafval hergebruikt in je eigen tuin. Terwijl je inspiratie voor de tuin opdoet verkennen de kinderen de knutselhoek. Aan de bar kun je verpozen bij een drankje en een versnapering. Die dag is ook de mobiele fruitpers aanwezig. Laat je eigen fruitsap persen, hiervoor is het nodigvooraf in te schrijven.
De fruithappening vindt plaats op zondag 16 oktober in zaal de Spiraal, Zakkaai 29 in Geraardsbergen.
Toegankelijk van 10 tot 18u, activiteiten starten om 10u (snoeidemo, kookdemo en voordracht) of om 14u (snoeidemo, entdemo, natuurwandeling, kookdemo, vertellen, enz..) Doorlopend van 10 tot 18 uur info- en proefstanden, advies, boekenhoek, pomologen, gratis wedstijd, knutselhoek, mobiele fruitpers, fototentoonstelling, bar,...
De fruithappening is een organisatie van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen in samenwerking met Stad Geraardsbergen.
VRT Radio 1 Peeters en Pichal 12/10 9-11u Plant een Boom 1970 en
VRT Radio 1 Peeters en Pichal 12/10 9-11u
Plant een Boom 1970 en
Dank zij fruitvriend Paul Bekaert, die mij gehoord had, heb
ikzelf de uitzending kunnen beluisteren via het internet. Gisteren voormiddag
had ik Spaans. Onderweg had ik nog Prof emer. van de landbouwfaculteit Univ.
Gent, M. Van Miegroet gehoord, intussen 89, °10 sept. 1922.
Paul zei mij te googlelen naar Peeters en Pichal. In de
rechterkolom, iets naar beneden staat: voorbije uitzendingen herbeluisteren.
Seizoen 2011-2012 12/10/11 10-11u Schuif
de geluidsbalk ongeveer op 1 derde, na de verkeersinformatie.
Ik kreeg vandaag een telefoontje van Herman De Winné in
verband met de uitzending morgen van Radio 1 tussen 9 en 11.
Het gaat over de boomplantacties van begin der zeventigerjaren.
In 1970 was ik daar als voorzitter van het plaatselijke Groencomité
nauw bij betrokken.
Ik stuurde hem nog volgende aanvulling;
Ter Attentie van Herman De Winné
Betreft Plant de Boom
U vroeg naar boomrestanten van die tijd.
Een aanvulling die ik nog graag wou vermelden.
Wij wonen op een hoeve langs een landbouwweg die naar het
geklasseerde Zoerselbos loopt, met veel wandelaars en fietsers.
In de winter 1970 kwamen de gemeentewerkers alles langs de
weg proper maken: dit wil zeggen
alle opslag en spontane boomvorming verwijderen.
Toen mijn vrouw Aleide dit zag heeft zij direct de schepen
van openbare werken opgebeld, die direct kwam en de mannen opdroeg de bomen te
sparen die net naast de gracht groeiden. Na 40 jaar is dit een dreef geworden
met vooral zomereik en ratelpopulier met een paar berken en meidoorn, nu
ongeveer 45 jaar oud, al respectabele bomen. Ook de Gagel is nog niet helemaal
verdwenen.
In de Fruit Grower van
oktober lees ik over de proevenvan
DrMichelle Fountain te East Malling Research.
Bij een goede bestuiving
zijn de bessen groter en gelijkvormiger. Hommels zijn eveneens goede
bestuivers. Honingbijen vliegen niet op zwarte bessen.
De proefopzet bestond uit series
van 12m lange vliegkooien met de rassen Ben Gairn en Ben Hope.
De resultaten zijn
duidelijk, zei Dr Fountain. Met enkel de wilde bijen bekwamen we de maximale
bestuiving van Ben Gairn tijdens zonnig, warm weer.
Ben Hope bloeide later
tijdens slecht weer met 10mm tot 15mm regen en lage temperaturen. Dan zorgen de
hommels uit nestboxen voor de bestuiving, want in dergelijk weer zijn de wilde
bijen ook weinig actief. In vergelijking met de zetting in de vliegkooien was
de zetting in open veld tot 40 % lager.
Bij het studieonderzoek
identificeerde men 13 verschillende rassen wilde bijen die fourageren op de
pollen en de nectar van zwarte bes.
