Nog Kaapse Bes

Reactie op de blog:

‘Beste, dit is niet juist, physalis pubescens is ten eerste niet hetzelfde als physalis pruinosa, ten tweede wordt de naam Kaapse bes of Kaapse kruisbes gebruikt voor physalis peruviana, ook wordt die ananaskers genoemd’

In 2000 zaaide ik Physalis pubescens van de Franse firma Terre de Semences die wegens moeilijkheden met de Franse staat opging in Kokopelli . (Bij Terre de Semences was geen ras vermeld.)

Deze firma verkoopt

Physalis “Physalis pubescens Aunt Molly”

This variety has small orange fruit with a taste which certain people say is close to a mandarin.
The variety “Aunt Molly” – called ‘Aent Moll’ by the Dutch of Pennsylvania is doubtless derived from the variety “Goldie” which was distributed by the seed merchant Walter Schell of Harrisburg, Pennsylvania, in 1920. The botanist William Darlington described this variety, with orange fruit in 1837 and named it Physalis Pennsylvania with a question mark. It was, in fact, introduced from the Caribbean in the 17th century.

Physalis “Physalis pubescens Goldie”

The sweet apricot colored berries are around 2 cm in diameter. The plants are profusely branching and very productive. They bear until frost.

Physalis “Physalis Peruviana”

Often called “goldenberry” in English. Sometimes (botanically) called “physalis edulis”. This Physalis is considered by certain people to be one of the best fruits of the solanaceae family. The height of the plant varies from 50 cm to 1 m. This plant is perennial in tropical or subtropical regions. Cultivated as an annual in our regions it takes a long time to grow. The plant can produce 200 g. of fruits. The fruit is yellow-orange in colour and is covered in a husk. When the fruit is ripe the husk turns brown and the fruit falls to the ground. They are used in preserves and jams and are eaten raw or dried.
This species is originally from Peru.

De Amerikaanse firma trade winds fruit uit Santa Rosa Californië USA

Verkoopt: ·  Physalis pruinosa - Aunt Molly's Ground Cherry

50-75 seeds per pack. A famous heirloom of the ground cherry, Aunt Molly's bears golden orange fruits with a clean citrus-like ground cherry flavor. Fruits can be eaten fresh or used in desserts and salads. Small, shrubby...

Physalis pruinosa - Ground Cherry
100 seeds per pack. Tomato relative producing orange colored fruits about the size of a cherry tomato. Flesh has tomato texture and consistency with hints of tomato flavor combined with pineapple. Plant as perennial or...

Physalis pubescens - Goldie Ground Cherry
40-60 seeds per pack. A prolific variety of ground cherry bearing medium sized fruits that ripen to a golden yellow. Fruits have an excellent and very sweet flavor, with a hint of strawberry and pineapple. Plants can grow to…

Ook de Engelse firma Haddons. ·  Atherstone  Warwickshire  GB  verkoopt

• Dwarf Cape Gooseberry - Physalis pruinosa, also known as 'Ground Berry'.
• A dwarf version of the standard Cape Gooseberry growing up to 90cm in height. Produces a tasty small round berry, yellow-orange in colour.
• Delicious raw, also as part of a mixed fruit salad or cooked for flans and tarts. Ripe fruits will store in their husks for several weeks if kept cool and dry.

Conclusie: Physalis pubescens en Physalis pruinosa zijn wel degelijk synoniemen.

In het Nederlands kan je die best vertalen als goudbes, Physalis pubescens. De Engelse firma heeft het over dwarf Cape Goosberry.

De ananaskers, Physalis peruviana wordt inderdaad algemeen benoemd als Cape Goosberry.

Problemen met Physalis

In Seizoenen 5/2013 verscheen een artikel ‘Kleurrijke bessen in ‘papieren’ verpakking’. Ik verneem er het bestaan van Physalis coztomatl, blijkbaar ook hier te kweken.

Tot nog toe gebruikten wij in het Nederlands altijd Kaapse bes voor de Physalis pruinosa of pubescens naar de vertaling van de eerste Engelse naamgeving Cape gooseberry, verwijzend naar de historische betekenis. Ik maakte er goudbes van naar de kleur van de bessen. Nog ten tijde van de zeilvaart en problemen met scheurbuik als gevolg van vitamine C tekort, had men ontdekt dat deze bessen, die in het wild groeien in de meer gematigde staten van V.S. dit probleem konden oplossen. De in een vlies gehulde bessen blijven maanden goed en zijn gemakkelijk mee te nemen. Men ging ze massaal kweken rond kaap de Goede Hoop in Zuid Afrika voor bevoorrading van de zeilschepen.

Het artikel in Seizoenen neemt de tweede Engelse benaming ground cherry over als grondkers. Kaapse bes gebruiken is veel zinvoller.

Ik schreef meermaals over de Physalis.

Als je bovenaan links bij zoeken goudbes invult krijg je het meeste te zien.

Het vervolg van mijn verhaal is minder positief.

Jaren ging alles schitterend. Drie jaar terug zag ik voor ’t eerst dat de goudbessen veel minder groeiden. Vorig jaar deden ze het echter totaal niet meer in de moestuin en ook de Tomatillo’s begonnen het minder te doen doch gaven nog vruchten.

In de belendende kippenren zag ik wel nog een paar gave goudbesplanten.

Dit jaar bleef een stuk van de geploegde moestuin verder onbewerkt liggen. Er verschenen massaal goudbessen. Toen ik ze begin juli flink uitdunde zagen ze er nog gezond uit. Daarna merkte ik dat ze niet meer groeiden en gele vlekken in de bladeren kregen. Ik vergelijk het met mosaïc virus in frambozen.

Desondanks kon ik op 17 september de eerste vruchten rapen. Als goudbessen rijp zijn vallen ze af. Rijpe Ananaskersen daarentegen blijven vastgehecht aan de struik.

Op een paar andere plaatsen zie ik toch nog gave planten. Ook de paar voorgekweekte Ananaskersen die ik kreeg van Juul groeien voorbeeldig.

Ook dit jaar vertonen de tomatillo’s meer weerstand.

FOTO’S

Misschien kunnen de foto’s meer duidelijkheid brengen.

Gezonde goudbes

Goudbessen die het minder doen.

Op 17/9 verzamelde goudbessen

Idem

De goudgele vruchten

Tomatillo

Idem

8. Ook de Tomatillo heeft last van vergeling

9. Vruchten

VERVOLG

10. Ananaskers (warm voorgekweekte planten)

11. Idem

12. Ananaskers  1,30 m

13. bloei

14. Zich vormende vruchten

15. Ook de yacon –gekocht plantje- groeit voorspoedig

16. Idem, 1,70 m

17. Ernaast oca’s

Jefkenspeer

Ik hield de Jeskespeer al een tijdje in de gaten. Enkele dagen geleden was er nog geen val. Toen ik daarstraks nog eens ging kijken was er wel veel val. Het signaal om ze onmiddellijk te plukken. Vandaag hadden we eindelijk ook een dag zonder regen.

De Jefkespeer is gekweekt door de proost Jan de Pameleirre - tevens pastoor van de Sint-Pieterskerk in Denderwindeke - in de priorij van de Premonstratenzers of 'Witheren' te Ninove en zijn hovenier Jozef (Jef) Thiebaut.

Door de tijd heen kreeg ze de naam van de hovenier, die het ras verspreidde: Jefkespeer.

Toen de Franse revolutie ook de Denderstreek overspoelde, werden alle kerkelijke goederen onder de hamer gebracht.
De boomgaard kwam terecht in de handen van de Ninoofse notaris Chaboceau, die de peer zijn naam gaf: Beurré Chaboceau, goed voor de burgerij, doch in de volksmond bleef het Jefkespeer.

Het is een eerder kleine, doch fijn smakende vrucht aan een gezonde boom, een goede groeier als ik vergelijk met mijn andere bomen. Naast de hogere middentak zijn er een drie, vier schuin zijwaarts groeiende takken, doorhangend van de vruchten, zodat ik ze van de grond kon plukken.

Men geeft als rijpheid begin oktober, maar midden en eind september lijkt mij realistischer, gezien het late seizoen dit jaar. Enkele vruchten zijn nu al op smaak. Het zou een zelf bestuivend ras zijn.

Bij Adrian Baggeley te Woodborough

Vier jaar terug waren we al eens bij hem op bezoek te Woodborough (gemeente Lowdham), halverwege Nottingham en Southwell.  Zie blog van 7/9/2009.

Adrian is lid van de selecte Fruitgroep van de Royal Horticultural Society en de Friends of Brogdale. Hij is vooral bekend als prijswinner op de grote fruitshows. Vele keren haalde hij er hoofdprijzen met zijn prachtige fruitpresentaties. Op de Tatton zomershow 2012 haalde Adrian de RHS Hogg medaille binnen voor een presentatie met 6 fruitvariëteiten: rode bessen Red Lake en Stanza, de kersen Lapins en Summer Sun, zwarte bes Ben Sarek en de stekelbes Keepsake. Bovenop nog een eerste prijs voor de mooiste fruitkorf. Op de grote RHS herfstshow 2012 won hij meerdere eerste prijzen Er was er een in class 11, wat staat voor een verzameling van negen borden met perfecte appelen en peren. Verdere eerste prijzen voor keukenappelen, peren als groep of voor enkele variëteiten. Ook zijn fruitkorf werd weer de mooiste bevonden. Die telde niet minder dan 28 verschillende fruitsoorten.

(Vul bij Google in: Tatton park summer Fruit show en je komt terecht op FRUIT FORUM van Joan Morgan met de foto’s.)

Adrian ontvangt ons eerst bij zijn kleinfruit (soft fruit in het Engels). Hij heeft  er 28 stuks: rode, witte en zwarte bes (waaronder Big Ben). Hij weet Marjon blij te maken met een jonge plant. Ook een aantal blauwe bessen doen het goed in een aangepast plantgat.

De bessen vallen danig in de smaak. Hij heeft o.a. ook Reuben, de nieuwe herfstbraam. Te vergelijken met de herfstframbozen. In hetzelfde jaar bloeien deze en geven vruchten. Dit gaat door tot de eerste vorst. In openlucht rijpt Reuben echter te laat in deze streek. Ik ben benieuwd wat het in mijn tuin wordt.

Adrian heeft een grote variatie aan fruit: 85 appelrassen. Zijn favoriete appel is Crowngold. Ook Otava is een van zijn lievelingen. Dit is ook mijn topappel; 50 peren, waaronder o.a. Beth, een lekkere peer die ik vorige week ook heb geplukt. 32 pruimen, waarbij enkele beschutting vinden achter speciaal opgerichte, houten schuttingen. Dit jaar zijn er maar weinig vruchten. Hij heeft Shiro, een grote, gele Japanse pruim (Prunus salicina). Als je er in bijt loopt het sap langs je mond. Het vraagt echter veel zorg om de zeer vroeg bloeiende struik bij vorstgevaar steeds in te pakken en overdag weer uit te pakken. De 11 kersen staan in een grote kooi met fijne draad er rond. Een plastieken zeil boven houdt de vruchten droog ; vier perziken, twee abrikozen, zeven druiven. De pitloze Himrod (in serre) ziet er aantrekkelijk uit  In een andere serre staan zelfs negen vijgenvariëteiten in plastiek zakken op een meter van elkaar, met onderin een dikke laag brokken van stenen en pannen die verhinderen dat de wortels door de afwaterringsgaatjes dringen. Hij verkiest White Marseilles boven Brown Turkey. Zijn favoriet is evenwel Rouge de Bordeaux.

Zoals bij de druiven al vermeld, behaalt Mr Baggeley de beste en mooiste resultaten met zijn houten afrasteringen Op zijn zuidelijk georiënteerd hellend terrein heeft hij zeven houten ‘muurtjes’ gebouwd. Hij noemt ze arme-mensen-muurtjes. Zo’n constructie bestaat uit drie houten panelen van 1,8m, gevat tussen palen van 12 bij 12 cm. De panelen bevinden zich 20 cm boven de grond. De panelen zijn bespannen met draad waaraan bamboestokken werden bevestigd om de espaliervormen te leiden.

Zo’n houten muurtje heeft tal van voordelen volgens Mr Baggeley. Het voornaamste voordeel is de hogere temperatuur die erop gehaald wordt. Op een zonnige dag worden de 40°C probleemloos bereikt. De bomen vangen veel minder wind en regen dan de vrij staande bomen. Je kan aan vorstbescherming doen door er een fleece voor te hangen. In de afrijpingstijd kun je een net hangen ter voorkoming van vogelschade. De vruchtkwalieit is ontegensprekelijk beter dan op de vrij staande bomen. Vruchten zijn groter, de dekkleur is meer uitgesproken en de vruchten hebben duidelijk minder te lijden van windschade. De opbrengst is hoger. Hij kweekt er vooral delicatere vruchten tegen.

Tussen serres (plastiek tunnels) en bomen vindt hij nog plaats voor een aantal groenten.

Tussendoor was het voor mij interessant John A. Beswick, chairman van RHS Fruit Group Midland Branch terug te spreken. Ik leerde hem kennen op de Europom, okt. 2010 te Wisley.

Adrian vroeg mij naar de woelmuizenvangst en hoe ik de emmer precies ingroef en hoeveel water in de emmer moest?

(Als je boven links bij zoeken woelmuizen invult kom je op de betreffende blogs terecht.)

Mijn antwoord: na zeven opeenvolgende vangsten van woelmuizen ving ik 2 spitsmuizen –dit vond ik erg jammer- want spitsmuizen, met hun scherp snoetje, zijn als insecteneters nuttige dieren. Gedaan met het verdrinking-vangen. Ik vraag mij af of je geen voorwerpen met een diepe,, rechte wand zou kunnen ingraven, zonder water, waaruit woelmuizen niet zouden kunnen ontsnappen? Daarna kan je ze nog altijd uitschakelen en een eventuele spitsmuis sparen. Nu - bij het oproepen van de betreffende blogs - merk ik dat toen iemand dit al suggereerde.

FOTO’S

De pup ‘Four Bells’, dichtbij het terrein van Adrian, waar we de vorige maal kwamen.

Adrian Baggeley

Idem

Uitdelen van documentatie over zijn soft fruit

Adrian en Jeanpierre

Appel

Idem

Rode appel

Peren

VERVOLG

Appel

Peren

Idem

Zeekool

Catillac of Pondspeer

Pruim

Idem  (Een Rivers pruim)

Muurtje met peren

Appelen

De Peer Beth

Dit jaar is het een goed jaar voor de peren. Mijn Kempische zandgrond is niet direct de beste grond voor peren, daarbij komen nog de late nachtvorsten. Beth is wel een van de laatste bloeiers.

Mijn vroegste is de peer Beth, seizoen eind augustus, midden september. Ik heb de peer leren kennen te Brogdale (Faversham), de grote fruitverzameling in Engeland. Naast de 2.200 appelen hebben ze er ook 500 peren.

Ik heb er diverse busuitstappen naar ingericht. Op een van die bezoeken had ik de eer Henk Houtman, de sterkhouder van de POMolgische Vereniging Noord- Holland en een bevriende fruitteler mee te hebben. Ze logeerden bij ons. Te Brogdale viel Beth danig in de smaak, een peer met sappig, smeltend vruchtvlees. Later deed hij mij een boompje cadeau.

Beth is een Engelse peer van East Malling uit een kruising van Beurré Superfin x Williams’ Bon Chrétien. Kreeg haar naam in 1974. Het is een kleine tot middelgrote vrucht.

Jim Arbury van Wisley in zijn boek Pears omschrijft ze als een betrouwbare en flinke drager met een plezante smaak. Een aanrader.

Foto’s

Op naar Sir John Starkey

We hebben sir John Starkey 4 jaar terug leren kennen ter gelegenheid van de viering van de 200 jarige  Bramley’s Seedling moederboom

(Vul bij zoeken, linksboven bramley in en je komt op de blogs van toen!) Sir John is een man met veel talenten: fruitkweker, dichter, zanger!

Tussen haakjes: Sir betekent van adellijke bloede.

Als we het domein oprijden zijn we niet alleen. Er is een ganse sliert auto’s van genodigden.

Eerst gaan we de oudere aanplant bekijken. Een Bramley behoort egaal groen te zijn. Een iets kleurende kloon blijkt uit den boze.

We vernemen ook dat hij op een andere plaats een cox boomgaard heeft, geen roodkleurende Queen Cox’s of Cox’s Rouge Des Flandres, die hebben niet meer de uitstekende smaak. Daarom grijpt hij terug naar de oorspronkelijke Cox’s Orange Peppin.

Sir John plantte een nieuwe Bramley boomgaard precies 100jaar nadat zijn grootvader John Ralph Starkey dat deed in 1910. Via de plaatselijke universiteit bekwam hij klonen van de oorspronkelijke boom. Deze bomen groeien op eigen wortel. Ze zijn dus niet geënt.

Het bezoek werd besloten met appelsap van Bramley met Golden, een lekkere mengeling van zoet en zuur. Hij liet ook appelmoes  (sauce in het Engels) van Bramley proeven die maar matig werd geapprecieerd.

Ik plukte liever de grote bramen die weelderig in de zijkanten groeiden. Daarna heb ik bij verdere bezoeken geen goede bramen meer gezien.

Daarop reed iedereen naar de pub ‘Nag’s Head’. Nagh is het dialect voor paard. We gingen dus naar de herberg ‘De Paardenkop’. Onderweg passeerden we de ‘4 Bells’ waar we vier jaar terug lunchten.

FOTO’S

Aankomst

Ontvangst

Bramley’s Seedling

Eigenlijk te gekleurd

2 Jarig boompje op eigen wortel

Bij de jongste aanplant

Idem

John met bindbuisdraad. Let op de uitgebogen takken

Uitgebogen en wat getorcheerde (gewrongen) takken

VERVOLG

Uitleg over het uitbuigen en wringen

Proeven van het appelsap Rita schenkt uit

Rita met echtgenoot Guido

John Beswick met Adrian

John A. Beswick  Chairman RHS Fruit Group Midlands Branch

Nags’ Head

Idem

Alfons en Lydia profiteren van de WI-fi

De toog

Misschien kan u helpen?

Op de blog over de Veldstraat - de tweede foto -  ziet u Bart op de scooter

Op 4/09/13 18:58, bart@develdstraatzoersel.be schreef:

> Beste mensen

> 

> De traktor heeft het begeven. Maw de electrische scooter (scootmobiel)

> is ernstig defect. Wie kan boer Bart helpen? Weet u zo'n ding ergens

> aan de kant staan. Al is het maar om deze vrijdag en zondag te lenen.

> Voor even of voor eeuwig,

> ik zal u dankbaar zijn.

> Bart

Dag 4 21 aug. Peter Glazebrook, Sir John Starkey en Adrian Baggeley

Naar deze dag keek ik het meest uit.

We stoppen te Kelham, bij Newark in Nottinghamshire voor een kort bezoek bij Peter Glazebrook, een doorwinterde tuinier, gespecialiseerd in reuzengroenten.

Glazebrook won over vele jaren honderden prijzen met verschillende soorten groenten. Dergelijke prijskampen zijn bij ons onbekend.

Sinds 2012 is Peter houder van de zwaarste ui ooit: 18lb 1 OZ (8,193 kg)

“we provides our onions with quality light in winter and spring, all onions  intended for the giants need good high levels of light, C02 input, a minimum of 15c at night when planted, clean sterilized soil based compost, ventilation and shading on hot days,”

Hij staat driemaal in het Guines Book of Records met de zwaarste aardappel (8lb 4oz, 3.8kg), de zwaarste pastinaak  met een wortellengte van 5,63 m (36 X de gemiddelde lengte van een pastinaak) en de langste biet (21 feet, 6,4008m).

Tegen de gevel van een gebouw staat een lange schacht (+/- 7m) met 6 buizen, gevuld met compost. Hierin kweekt hij wortelen, pastinaak en biet.

We zagen bij hem reuzenuien, preien, bieten, een soort courget  of zomerpompoen (zij noemen het marrow). Van deze laatste bezorgde hij zaad aan een Nederlander die er mee het Guiness book haalde.

Alfons Goedgezelschap had opgemerkt dat aan een kant van  een eik de grond bedekt was met hellende golfplaten naar een serre toe. De wortels eronder kregen geen water en op deze manier stopte hij de groei: geen concurrentie voor de serre en daarbij nog een betere vochtvoorziening.

FOTO’S

Adrian Baggeley en Peter Glazebrook

Peter & Adrian

Achter Jeanpierre de 7 m lange kweekschacht

Pronkbonen, in jong stadium te eten als snijboon.

Aan het loof laat hij slechts 1 aardappel groeien

Uien voor zaad

Uien voor ’t gewicht

Idem

Tabaksplant

VERVOLG  1

Komkommers

Reuzentomaten

Ria met de voorzitster van de regionale fruitgroep

Mooie trostomaten

Marrow

Idem

Reuzenprei

Idem

Biet

VERVOLG  2

De groep

Idem

Idem

Afscheid

Idem

Discovery, een vroege, resistente Engelse appel

Zijn pauw

Idem

Moeilijk instappen

31 aug. 1 ste Oogstfeest Project Veldstraat Zoersel

Bart Gysels is de initiatiefnemer van dit sociaal-ecologisch project dat dit jaar gestart is. Hierbij kan hij rekenen op een flinke groep medewerkers.

Voor meer info: vul bij Google in : ‘veldstraat Zoersel”

Ik merk dat ik geen foto's heb van de grote tent waar veel medewerkers te eten en te drinken aanboden. Blijkbaar had ik mijn handen vol en viel er veel te babbelen.. Een prachtinitiatief.

Foto’s

De site

Idem

Veredelde korenbloemen

Bart Gysels, de initiatiefnemer

Leen Laenens, dit voorjaar verkozen als algemeen en eerste vrouwelijke voorzitter van de Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren vzw

Jong publiek

Bijenhotel

Tent

Nele

VERVOLG

Een van de keramieken van Nele

Wenskaarten

Boodschap tas

Schilderij van Berten Peeters

Berten en Nele

Bezoekers

Keramiek

Postuurtjes

Tevreden medewerkers

Levens Hall

De rit naar Levens Hall loopt lange tijd parallel met Yorkshire Dales National Park, landschappelijk mooi, maar de A65 is niet erg breed, zoals meerdere wegen in Groot-Brittannië. Ik merk dat Els wat inhoudt als zware vrachtwagens ons gaan passeren.

Levens Hall ligt al in Cumbria, het Lake District.

De tuinen werden hier aangelegd rond de jaren 1700 door de Fransman Guillaume Beaumont, die zijn opleiding had gehad bij André Le Notre te Versailles.

Levens Hall is vooral bekend om zijn vorm snoei, in het Engels topiary. Levens Hall is recognised by the Guinness Book of Records as having the oldest Topiary garden in the world.

We verkennen de tuin op eigen houtje.

In de bloemborders staat een grote Ginkgo biloba (Japanse notenboom).

Tussen de vorm snoei kom ik er vanzelfsprekend Antoon tegen, die hier zijn hart kan ophalen als liefhebber van gesnoeide vormen.

Iets verder zijn er borders met groenten, zeekool, zaadvenkel, courgetten, enz.

Om de grazers van het parklandschap uit de tuin te houden is er de Ha-Ha, die de indruk geeft dat de tuin doorloopt in de wei, maar opgelet, je zou wel naar beneden kunnen tuimelen.

Als ik verder naar achter wandel hoor ik buizerds. Tussen haakjes veel roofvogels heb ik in Engeland niet gezien. Iemand beweerde aan die kant een paar rode wouwen te hebben gezien. Meer waarschijnlijk waren het de buizerds die ik gehoord had.

Er zijn een paar kleine percelen met fruitbomen, waaraan te weinig wordt gedaan. Snoeien blijft zo goed als achterwege.

Op de bloemborder aan de achterzijde zie ik vooral hommels; minder vlinders dan je zou verwachten, wel een kleine vos en een paar dagpauwogen.

Daarachter hoor ik spelende kinderen. Er is een kleine doolhof aangelegd met wilgentenen. In het centrum een beeldhouwwerk van een haas. Kleine meisjes die ik het vraag weten het: “Not a rabbit, but a hare!”

Verder joelen kinderen op het speelplein. Ze mogen gratis binnen op Levens Hall.

De terugrit gaat via de autoweg, een kleine omweg, maar rapper. Het wordt echter een lange rit: de voorziene kleine twee uur wordt ruim het dubbele, steeds stilstaan en enkele meters opschuiven wegens werken, die net lijken op te houden als we er laat eindelijk voorbijkomen.

Gelukkig is het nog niet te laat voor het dinner.

FOTO’S

1. Yorkshire Dales National Park

2. Idem

3. Idem

4. Idem

5. Idem

6. Schapen in overvloed

7.  Dales. Els in de achteruitkijkspiegel

8. Nog eens de achteruitkijkspiegel

9. Levens Hall

VERVOLG  1

10. De topiary van Levens Hall

11. De majestatische Gingko biloba of Japanse notenboom

12. Bladeren

13. Topiary

14. Idem

15. Kasteel

16. Topiary

17. Idem

18. HA-Ha