Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
11-01-2009
De Enten op de parkeerboom
De Enten op de parkeerboom
De, wat ik noem de
Ontario-Falso op MM106, werd zon 20 jaar geleden geënt. Het is een vruchtbaar,
maar beurtjaar gevoelig ras, middelmatige of iets kleinere vruchten die vrij
vlug geel kleuren, matig van smaak, die integraal naar de sapverwerking gaan. De
naam van het echte ras is nog niet achterhaald.
De boom is klein gebleven,
maar goed breed uitgegroeid. Twee jaar geleden heb ik er een parkeerboom van
gemaakt. Ik heb de meeste takken doorgezaagd en kroonenting toegepast met een
twintigtal rassen.
Vorig jaar (2de
groeijaar) droeg de Pomme Rose reeds
een paar vruchten. Half december vorig jaar heb ik de saptrekkers, die waren
blijven staan, weggesnoeid. Straks gaan de sappen volledig naar de enten in hun
derde blad. Wellicht zullen er al een paar vruchten meer te plukken zijn.
De enten zelf worden na de vorst nog wel wat bijgeknipt.
De fotos
1.De parkeerboom
2. Cornish Gilliflower
3. Pearappel De ent groeit precies als een perenboompje! Hoe zien de vruchten er uit?
We hebben een zeer koude
nacht achter de rug. Gisteren om middernacht -13°C, vanmorgen -14.
De thermometer om iets voor
10 u
Parallel met onze weg
loopt de Berkemei. Trouwens toen we hier in 62 kwamen wonen was ons
huisnummer: Berkemei, 16! Toen was er in het dorp nog maar één verharde weg!
Dit is de zuidkant. Daar
wonen onze naaste buren.
Aan de noordkant heb je de
Mollenhoeve (gelegenheidsonderkomen, geen vaste woonst), waar een genevertje
altijd klaar staat.
Let op het prachtige silhouet van de linde.
Zijn vleeskoeien houden er blijkbaar niet van om in de
donkere stal te blijven.
De sneeuw vormde de aanleiding om het huis vanuit de diverse richtingen
te fotograferen.
1. Vanuit het westen
2. Idem
3. Vanuit het zuiden
4. Idem
5.Vanuit de zuid-oost kant
6. Van oost naar westkant
met het afdak waaronder ik de
appelen bewaar. Bij een lichte vorst worden ze afgedekt met een oud tapijt.
Komt er een vorstperiode, dan verhuizen de bakken naar de nevenliggende kelder.
Deze verhuis deden we dit jaar met Kerstmis bij het begin van de vorstperiode.
Het is 12 jaar geleden dat we zon strengere vorstperiode kregen. Er zijn jaren
geweest dat de vruchten de ganse winter onder het afdak bleven.
7. De oude veranda aan de
noordkant
8. de noordkant aan de
westkant
9. Naar het noorden zie je
een stukje van de schuur met op de voorgrond de verplante, geënte okkernoot
Broadview. Erachter liggen de weiden van de Mares. Zie de 3 vorige winterse landschapsfoto's van de Schijnvallei.
Ik heb net volgend bericht naar de Mailgroep Tuinieren gestuurd. Misschien zijn er onder lezers van de blog personen met ervaring betreffende aardperen?
'In tegenstelling met Corpus teel ik al dertig jaar
aardperen.
Maar met het aanleggen vorig jaar van de aardgasleidiing
door mijn tuin ben ik het witte ras kwijtgespeeld. Nog vroeger heb ik ooit ook een
dik roodachtig ras gehad.
Anderzijds heb ik nog wel een rood ras. Dit ras geeft elk jaar
mooie , gele bloemen, die ook in een siertuin niet zouden misstaan (cfr kleine zonnebloem).
Vanzelfsprekend zijn de knollen kleiner dan de witte, die het slechts in een
zeldzaam jaar tot wat bloeien brengen.
Ik begrijp niet goed waarom men niet direct de webstek voor
het bestellen van de rode, de Baltische - en de Canadese aardperen kan geven?
Tussen haakjes van de beide laatste heb ik nog nooit gehoord. Heeft iemand
hiermee ervaring?'
(Tussen haakjes: ik heb net de buitenthermometer gezien en die duidt al - 11° C aan!)
Vorige nacht heeft het gesneeuwd. Vanmiddag enkele foto's geknipt. Om 23 u is er een open hemel en het kwik is intussen tot -6 ° C gezakt. Morgenochtend zal dat nog een heel pak lager zijn. Ik troost mij met de gedachte dat er een isolerende sneeuwlaag ligt.
Deze namiddag nodig wat prei gerooid. We zaten door onze voorraad. Ik had een moeilijker karwei verwacht met de vorst sinds Kerstmis. Ik heb 's morgens toch tweemaal - 8° gezien. Tussen de prei staat nogal wat muur en die begroeiing heeft grotendeels het indringen van de vorst belet. Voor morgen voorspelt men wat sneeuw en voor dinsdag en woensdag opnieuw een klare vrieshemel met dan strenge vorst. Daarna kan het weer zachter worden.
De fruittuin van de Jardin
du Luxembourg had een fijne stand op de Euro croqpom te Nevers. Ik heb er
enkele fotos van.
Op een van de reizen met
de Nationale Boomgaardenstichting had ik al het genoegen de Jardin du
Luxembourg te bezoeken. Dit kan enkel mits toelating. Als gids hadden we de heer
Michel Prat, de conservator en auteur van fruitboeken, vooral snoeien.
Ik herinner mij hoe de
leifruitliefhebbers in de hoogste hemel waren: prachtige leivormen, enkele en
dubbele U-kandelaars, gobelets, palmetten, schotels, vazen, liggende snoeren en
ander spalierwerk. Er hing een afbeelding van de legendarische peer Louise
Bonne dAvranche in 1867 aangeplant en gedurende 50 jaar gevormd als palmet met
aan de 2 zijden 9 gelijkvormige armen + een middeltak in de bovenste U = 19 takken. De boom was 5 m hoog. De buitenste
takken waren samen 14,80m lang! De totale taklengte bedroeg 96 m. Men oogstte tot 100 kg vruchten per jaar. In 1978 ging
de 111 jaar oude boom dood. Het geraamte is te zien in de orangerie.
Het eerder kleine fruitplantsoen,
- nu erkend als verzamelboomgaard met 320 appel - en 220 peervariëteiten - ligt aan
de zuidkant en is goed afgesloten achter hekken en met netten gedekt tegen de
vogels. Daarbij worden de vruchten nog afzonderlijk ingepakt in papierzakken.
De mooiste vruchten zijn immers bestemd voor de senaat.
De Jardin du Luxembourg
ligt in het Quartier Latin en is een van de bekendste tuinen van Parijs, nog 23
Ha groot. Het Palais du Luxembourg, van 1615 tot 1627 gebouwd voor Maria de
Medici, de koningin-weduwe en moeder van Louis XIII herbergt nu de Franse
Senaat.
Hartelijke wensen voor een fijn,
gelukkig, gezond, voorspoedig, vruchtbaar 2009
Daniel Willaeys
Hier
de tuin van een verre voorvader François Willaeys, Brugs raadslid en zijn vrouw Anne-Thérèse Vleys.
De tuin paalde aan deze van Eekhouteabdij.
Aangelegd
in het verlengde van zijn moestuin, werd de tuin uitgewerkt volgens de
richtlijnen van de tijd.
Hij
bestond uit twaalf rechthoekige parterres, sommige met een grasmat, andere met
bloembedden of met laagstammige fruitbomen. Kleine monumentjes vrolijkten de
tuin op en achterin stond een groot standbeeld in een monumentale nis, omringd
door een waterpartij met fontein. De dames koesterden zich in de zon op het
grastapijt, de heren wandelden rond of verpoosden op een bank en de tuiniers deden
het onderhoud. Rondom verhieven zich de torens van de Onze-Lieve-Vrouwkerk, die
van de Eekhouteabdij en het Belfort, terwijl het silhouet van de
patriciërshuizen langs de Dyver zich op de achtergrond aftekenden.
Op
deze plaats is nu het Groeninge Museum gebouwd, in de schaduw van de Onze-lieve-Vrouwkerk te Brugge.
De foto van de o.L.Vrouwkerk is van Vikki Shanagan, uit Washington State (de staat, niet Washington District of Columbia van het Witte Huis) op onze schitterende wandeling ma. 30 dec. in het winters-zonnige Brugge met heel veel bezoekers. Vikki verblijft enkele dagen bij ons. Zij is biologe en collega van dochter leen in het American College te Douala, Kameroen.
Garden of the Willaeys-Vleys Family at Groeninge,
Bruges 1759
Een appel op mijn Verlanglijst Reinette des Capuçins
Een appel op mijn Verlanglijst
Reinette des Capuçins
Een appel met veel kwaliteiten: een goede handappel, om te verwerken op taart, voor sapbereiding, voor appelmoes en in de oven en eventueel ook voor ciderbereiding.
Geel vlees, zeer
geparfumeerd, knappend. Het zuur wordt in evenwicht gehouden door de suiker.
En niet te vergeten met
een natuurlijke bewaring tot maart, april.
AANVULLING: Door bij boomkwekerij De Linde te gaan kijken zie ik dat de Veurnse Renet een synoniem is en die heb ik al, maar de enting droeg nog niet. Ik ben nu nog meer benieuwd.
Brogdale is een plaats in
Faversham, ongeveer 12 km voorbij Canterbury in Kent, Engeland.
Daar bevindt zich de
grootste fruitverzameling van Europa.
Het geheel werd in 1990,
onder het bewind van Tatcher geprivatiseerd met uitzondering van de vruchtbomen
collecties die afhankelijk bleven van het Ministerie voor landbouw dat in
Engeland DEFRA heet (Department for Environment,
Food andRural Affairs).
De gronden werden verkocht
en de werking werd overgenomen door de Brogdale Trust.(Bij ons een vzw, in
Nederland een stichting).
Eind vorig jaar kwam er een
nieuw beheer door Reading University en het Farm Advisory Service Team (FAST).
Het team dat nu de National
Fruit Collection beheert werkt onder de professoren Nick Battey en Paul
Hadley, beiden van het Centre for Horticulture and Landscape van de
universiteit van Reading en Tim Biddlecombe van FAST.
De universiteit van
Reading heeft de breedste agrarische interesse van alle Engelse universiteiten.
De interesse voor tuinbouw dateert al van meer dan een eeuw terug en dekt alles
van biotechnologie tot tuinhistorie. FAST is de
grootste adviesgroep voor fruit in Engeland met meer dan 20 stafleden. Hun
hoofdkwartier hebben ze naar Brogdale overgebracht. Tim Biddlecombe is een
afgestudeerde van Wye en begonzijn
loopbaan in Brogdale als verantwoordelijke voor de rassenproeven met peren en
frambozen.
FAST staat in voor het
onderhoud van de Nationale Fruitcollectie.Nigel Baker is de farm manager.
De universiteit van
Reading is verantwoordelijk voor de verzorging en het wetenschappelijk
onderzoek. Het team bestaat uit 8 academici met een ruime expertise. Er zijn
experts voor het onderhoud van de collecties, gewasdeskundigen (crop
physiologists), moloculaire biologen, database expertenen een statistieker. Dr MattOrdidge werd aangesteld als full-time
onderzoeker. Mary Pennell en Penny Hale behoren tot de onderhoudsstaf. Prof Andy
Greenland (National Institute of Agricultural Botany) houdt met zijn team
toezicht over het wetenschappelijk en onderhoudswerk.
Verder is er, zoals in het
verleden, een adviesgroep van DEFRA , voorgezeten doorprofRoger Smith (Royal Botanic Gardens, Kew) die periodiek samenkomt en het
geheel evalueert.
Het wetenschappelijk en onderhoudswerk
van de Nationale Collectie volgt een aantal uitgestippelde wegen. Het
onderhoudswerk zet de lange reeks van aantekening van waarnemingen verder. Er
komen bijkomende registraties van bloei en rijpheidsdata in verband met de
klimaatsverandering. De perencollectie werd vermeerderd en wordt op een nieuwe
locatie opgeplant. Er zijn plannen om de algemene collectie aan te vullen met
commerciële rassen en met historisch waardevolle rassen. Men wil de waarde van
de collecties nog vergroten voor hen die geïnteresseerd zijn in het ontwikkelen
van nieuwe rassen en wetenschappelijk werk, zodat het een actieve collectie is
en niet simpel een museum. Er zijn plannen om de zekerheid van de collectie in
de toekomst te verhogen door het ontwikkelen van cryo-preservation technieken (bewaring onder extreem lage temperaturen) en men werkt nauw samen met de
collegas van de Nordic Fruit Collection van de universiteit van Kopenhagen.
Men werkt aan een nieuwe
National Fruit Collection website en database (nog enkele maanden geduld).
De klimaatsverandering
krijgt extra aandacht. De reeds lang bijgehouden waarnemingen duiden aan dat
over de laatste 20 jaar de gemiddelde bloeidatavoor Bramley met 5 dagen vervroegd zijn en voor Cox met 8 dagen.
Men is zeer
geïnteresseerdom sommige nieuwe
moloculair genetische technieken te gebruiken om de genetische verscheidenheid
van de collectie te onderzoeken. Men wil starten met de appelcollectie en hoopt
speciale karakteristieken te vinden die van nut kunnen zijn bij het ontwikkelen
van nieuwe rassen. Bv kwaliteitseigenschappen intelen in fruit met een hoger
vitamine C gehalte.
Veel van dit werk zal niet
direct zichtbaar zijn voor de bezoekers.
Op de viering van 30 jaar
Croqueurs de Pommes te Nevers 15-16 november 2008 was het interessant vruchten
uit verschillende streken in Frankrijk te zien en te vergelijken.
De eerste foto echter komt
uit Doesburg. De vruchten werden wellicht iets te vroeg geplukt.
Gisteren kwam een
fruitkennis enten halen van de Grand
Champion. Ik heb deze peer al meer dan 40 jaar staan en ben er zeer tevreden
over. Het is een lekkere, zoete , sappige bruine peer, iets onder de middelmaat,
helemaal schurftvrij.
De vruchten rijpen half september
en een maand later bereiken ze hun volle rijpheid met in de mond smeltend
vruchtvlees.
Deze peer is wat bekend
geweest rond de jaren 60. Ze staat enkel vermeld in de Nederlandse Rassenlijst
van 1962. Bij de beschrijving spreekt men over een zekere schurftgevoeligheid;
iets wat ik nooit heb ondervonden.
Grand Champion is een
mutatie (USA 1943) van de peer Gorham.
De peer Gorham is dan weer het product van de
kruising tussen Williams Bon Chrétien en Josephine de Malines (USA 1910).
Op 9 juni 2008 berichtte
ik over de jonge plantjes van 4 nieuwe frambozenrassen uit Engeland. (Zie
aldaar).
Straks ga ik de 2
herfstframbozen afknippen tot tegen de grond. Ze hebben nog hun best gedaan om
vruchten te dragen, maar het groeiseizoen was een stuk tekort.
In de Proeftuin Pamel
hebben ze wel vruchten gedragen, maar daar ligt vloeidarm en waarschijnlijk
werden ze ook vroeger geplant.
Mijn struiken zijn stevig
uitgegroeid en dat belooft voor volgend jaar.
Fotos:
Herfstframbozen:
Marcela
Autumn Treasure
Zomerframbozen
Cascade Delight
Cowichan
Mijn zomerframbozen staan
op een opgehoogde rij. Dit maakt dat ze minder te lijden hebben van de te natte
grond die we hier in de winter hebben. Een van de volgende dagen wordt die nog
verder opgehoogd en de nog open plekken worden verder beplant.
In maart rol ik de
worteldoeken op, zodat ik een onbegroeide, zwarte bodem heb die goed opwarmt overdag
en s nachts warmte uitstraalt, zodat lentenachtvorst minder schade kan
berokkenen. Half mei, na de ijsheiligen krijgen ze opnieuw een mulchlaag van
voor een stuk verteerde houtsnippers. Tussen de rijen laat ik de onkruiden welig opschieten tot eind juni.
Dan gaan de doeken er weer op. De groenbemesting zit eronder.
Tweederde van de
sterren-restaurants in Nederland kookt zoveel mogelijk met biologische
ingrediënten.
Niet in de eerste plaats om redenen van milieu of dierenwelzijn, maar omdat de smaak
aantoonbaar beter is. Dat blijkt uit onderzoek van het VARA radioprogramma
Vroege Vogels. Voor een groot gedeelte van de restaurants met Michelin ster is
biologisch eten dagelijkse kost. Een snel toenemend aantal topkoks kiest voor
vlees, groenten, fruit, kruiden, zuivel en zelfs wijn die biologisch
geproduceerd zijn.
De meeste chef-koks vinden dat biologische producten zoals vlees en groente een
betere smaak hebben en van hogere kwaliteit zijn dan de niet-biologische
producten. Daarom koopt 97 procent regelmatig biologische producten en kiest
ruim tweederde zoveel mogelijk biologische ingredinten. Vooral vlees, groenten
en fruit zijn populair: meer dan zestig procent van de sterrenrestaurants kiest
waar ze kunnen voor biologisch.
De reden is simpel volgens eigenaar-kok Martin Kruithof van de Lindenhof in
Giethoorn (**): Wij kiezen voor kwaliteit. Dus wil ik de beste glazen, het
beste bestek en uiteraard ook de beste ingredinten. Kies voor smaak en dan kom
je bij producten die op een natuurlijke manier groeien.
Het onderzoek is verricht onder alle 83 restaurants die een of meer sterren
haalden in de Michelingids 2009.
Onlangs heb ik twee grote,
reeds dragende noten uitgeplant. (Fotos op http:// blog.seniorennet.be/fruit)
De noten werden geplant
door eekhoorns, eksters of Vlaamse gaaien. Er is veel kans op goede noten,
gezien de oudste exemplaren, doch met een zaainoot weet je nooit.
In de namiddag stond nog een bezoek aan de galerie Exelmans te Neeroeteren op het programma. Daar was heel veel moois te zien.
De galeriehouder vertelde o.a. over het project voor de beeldenstoet gemaakt naar aanleiding van de tentoonstelling van de beelden uit China. In keramiek zijn ze veel duurzamer (gebakken op 600 °) in vergelijking met terracotta (gebakken klei) dat poreus is en niet geglazuurd. Bij het terracottaleger zijn de oorspronkelijke kleuren vergaan. Keramieken beelden zouden het er heelhuids van afgebracht hebben.
Op de derde foto Charles Pauwels (met baard) in gesprek met
de galeriehouder.
Maaseik, Terracota leger van de eerste keizer van China te Xi'an
Maaseik, Terracotta
leger van de eerste keizer van China te Xian
Met Art Fan in een volle
bus onder leiding van Charles en Dinora Pauwels-De Waele naar Maaseik.
de Zondag van Gazet Van
Antwerpen van deze dag 14 dec. bevatte net een bijdrage over Zoersel, met o.a. Uit
de kunst over Charles Pauwels. Dinora plezierde ons elk met een exemplaar.
Leesvoer voor onderweg.
In Maaseik kregen we eerst
een inleiding met powerpoint presentatie over de Chinese geschiedenis en de
eenmaking onder de eerste keizers met als hoofdstad Xian.
Qin Shin Huan Di die
leefde van 259 tot 210 voor Chr, wist de andere rijken van China te onderwerpen
en te verenigen in een eerste keizerrijk dat centraal bestuurd werd vanuit Xian
(Sian uitspreken).
Hij standaardiseerde het
systeem van maten en gewichten en het Chinese karakterschrift, dat hetzelfde
wordt geschreven, maar in diverse landsdelen anders wordt uitgesproken.
Hij begon ook met de bouw
van de fameuze Chinese muur.
In het hiernamaals wou hij
blijven heersen en liet 700.000 dwangarbeiders vele jaren werken aan een immens
mausoleum met als bewakers het terracottaleger dat in 1974 ontdekt werd en
sindsdien beetje bij beetje opgegraven en gerestaureerd wordt.
In Maaseik zijn 14 van
deze beelden te zien, in marsorde opgesteld.
Daarnaast worden nog een
200 tal andere grafgiften getoond o.a. de eerste gouden munt.Veel kleinere beelden uit de tweede
keizerlijke dynastie, de West Han (202 tot 9 j. na Chr.) zijn sierlijker van
ontwerp.
Na het bezoek wacht nog
een interessante documentaire film (12 minuten) als samenvatting.
Wat de foto's betreft: je mag niet fotograferen met flits en het is er vrij duister. Dus een lange sluitertijd en intussen niet bewegen of bibberen!
