Dit jaar geen Witloof

Enkele dagen geleden stelde ik tot mijn verbijstering vast dat er geen witloof meer stond, zelfs niet een plantje. Ik had het in de verste uithoek gezaaid en er niet meer naar omgekeken. Over de kiemkracht heb ik zekerheid. Het pakje nagekeken: kiemkrachtig tot 2010.

Zijn het de slakken geweest? Aan die kant dacht ik ze minder talrijk. Een andere hypothese zijn de houtduiven. Van een tuinier hoorde ik dat ze ook dit gewas lusten. Zelf niet geconstateerd. In elk geval laten ze mijn salade nog steeds met rust.

Vroeger moest ik altijd afschermen tegen de konijnen. Nu deze verdwenen zijn komen er andere belagers. Welke? Ik heb er voorlopig het raden naar.

De schuldigen hebben geen visitekaartje nagelaten.

Ik ga de proef op de som nemen. Straks zaai ik opnieuw een rij witloof. Die wordt afgedekt tegen de duiven. Maar misshien vinden de slakken, die intussen flinke kleppers zijn geworden, opnieuw(? )de gedekte tafel?

Bloeiwijze Japanse - en Boechoutse Wijnbes

Op 25 maart berichtte ik over de Boechoutse Wijnbes, een hybridisatie tussen Japanse Wijnbes en Dormanred?

Daarom is het interessant om de bloeiwijze van beiden te vergelijken. De gelijkenis is er, zeker bij de puntige, nog gesloten bloem. De open bloem van de Boechoutse heeft al meer weg van een frambozenbloem. Dormanred wijkt duidelijk af van beide voorgaanden.

1.   Japanse Wijnbes

2.   Boechoutse Wijnbes

3.   Dormanred

De Physalisbessen

Bij mij zaaien de Physalisbessen zichzelf uit.

Twee jaar terug kreeg ik van Jules Reyniers plantjes van de tomatillo (Physalis ixocarpa). Vorig jaar al hadden die zichzelf uitgezaaid. Het is een groene variëteit die ongeveer een meter hoog wordt. Ondanks de zwakke zomer hadden we een overvloed aan vruchten. Ongeoogste vruchten zorgden voor nieuw zaad dat dit voorjaar ter plaatse uitkwam. Tijdens het regenweer heb ik er enkele uitgeplant die intussen al beginnen te bloeien.

De goudbessen (Physalis pubescens of pruinosa) ontkiemden duidelijk later.

Verplanten kan enkel met een compacte kluit, liefst bij nat weer, omdat anders de kluiten te gemakkelijk verkruimelen met wortelschade en sterke groeiachterstand als gevolg.

De ananaskers (Physalis peruviana) vergt normaal warm voorzaaien. In het warme 2003 had ik een ontkieming van zaad, in de tuin gezaaid in 2000! Deze vruchten werden goed rijp.

Ook de lampionbes (Physalis alkekenge) , met de rode Chinese klokjes heb ik al vele jaren staan.

Over deze bessen heb ik vroeger al bericht (blogs van 03/07/2005 en 08/04/2006)

Foto’s:

1.Tomatillo op 10 juni

2. Goudbes op 10 juni.

3. Lampionbes op 10 juni

Trial Plants (Proefplanten)

Op 4 juni kreeg ik trial planten van de Engelse firma Meiosis.  Ze werden direct geplant.  Gieten was niet nodig wegens de vele regen.

Ik was zeer gelukkig mij contractueel te verbinden, zij het op zeer kleine schaal, voor het proefproject met 2 zomerframbozen en twee herfstframbozen.

De zomerframbozen.  Dit zijn frambozen die tijdens het eerste jaar stengels vormen en pas in het tweede jaar bloeien en vruchten geven.  De stengels die gedragen hebben worden daarna afgeknipt. De nieuwe scheuten laat men vanzelfsprekend staan om het volgend jaar vruchten te geven.

Cascade Delight van de Washington State University USA, vaster en groter vruchten dan Tulameen, het huidige standaardras, excellente smaak, groeikrachtig gewas. C. Delight is resistent tegen de  Phytophthora wortelschimmel (Phytophthora fragriae var.rubi), de oorzaak van het afsterven van veel frambozen. Daarnaast is er eveneens weerstand tegen nog andere frambozenplagen.

Cowichan uit Brittish Columbia, Canada. Krachtige en gezonde groeier, midden-seizoen, lange, helderrode vruchten met minder uitgesproken smaak dan Tulameen. Ook hier resitentie tegen Phytophthora.

De herfstframbozen. Deze struiken groeien, bloeien en geven vruchten in hetzelfde jaar. Soms knipt men het bovenste gedeelte dat gedragen heeft af en oogst opnieuw vruchten in het volgende voorjaar. Ik heb ondervonden dat in dit geval de nieuwe scheuten lijden onder de concurrentie , minder uitgroeien en minder vruchten geven. Daarom snoei ik alles weg in januari.

Autumn Treasure ontwikkeld door Vicky Knight aan East Malling Research. Het ras is Phytophthora resistent, verder zeer gezond en geschikt voor de Bio-teelt.

De 50 % plukdata over de jaren 2001-5005 liggen tussen 26 aug. en 8 sept., een week later dan Autumn Bliss (16-26 juli). Goede smaak en helder rood van kleur. Stekelloze stengels. De handel vindt Autumn Bliss te donker rood.

Marcela, de laatste herfstframboos van Derek Jennings, even vroeg als Autumn Bliss, maar met tot 20 % meer opbrengst. Helder rode bessen.

1.     Zorgzaam verpakt in een herbruikte doos van Eburon, de Tongerse Fruitveiling.

2.      Cascade Delight.

3.      Cascade Delight, uitgeplant op een verhoogde berm, zodat de wortels ’s winters niet in het water staan.

4.     Cowichan

5.     De uitgeplante rij op verhoogde rug.

6.     Autumn Treasure

7.     Autumn Treasure op verhoogd bed.  De planten zijn een stuk forser dan Marcela, maar misschien zijn ze iets ouder?

8.     Marcela.

9.     Het borderel

Behoort de natuurlijke Teelt van Krieken (zure kersen) tot het verleden?

In mijn herinneringsbeelden zie ik nog de kriekenboom bij mijn nonkel Alberic Hostens op het Vinkjesveld te Edewalle. Mijn grote kozijns August en Cyriel plukten voor mij de krieken. In onze boomgaard op de Reiger te Ichtegem hadden we die niet staan.

Hier in Halle Kempen plantte ik direct verschillende Noordkrieken en een Kelleris. In de jaren zonder vorstschade konden we volop plukken. De merels oogsten toen nog niet mee. Met de jaren begonnen ze ook krieken te waarderen.

Zo’n 30 jaar terug begon de miserie: jonge takken begonnen af te sterven door een nieuwe? of veel agressiever geworden schimmelziekte, de takmonilia (Monilia laxa).

1. Overzicht van de aangetaste Gerema, in Duitsland aangeschaft om wille van de 'resistentie'. "Dag Jan"!

2. Verdroogde scheut.

3. Dode knoppen. Als deze zich midden in een tak bevinden, worden ook gezonde stukken mee weggeknipt.

4. Nog een afstervende tak.

Straks, als alles opgedroogd is, ga ik de slechte takken tot een stuk in het gezonde hout afknippen en verbranden. 

Red Devil komt tot leven

(Met dank aan Magda Schuurmans voor de foto, 31 mei)

Klik op de foto voor vergroting

De dit jaar laatst geplaatste ent komt tot leven. Dit is een kroonent. Iedereen kan een dergelijke ent plaatsen. Je hebt enkel de onderstam door te zagen op de gewenste hoogte. Mijn voorkeur gaat naar een halfstam van ongeveer een meter.  Dit doe je eind maart of in april wanneer de sapstroom terug op gang komt. Dan kan je, na de insnede, de bast voorzichtig losmaken van de cambium - of groeilaag. Je duwt de schuin gesneden ent erin. Nog aflakken en dichtbinden. De natuur doet de rest.

Wijngaard De Steenovens Sint-Amands

Vanmorgen kwam Hugo Bernar van De Hageling te Tienen, de enige biologische wijnboer van Vlaanderen, praten over de aanleg van een wijngaard.  Daarna werd de pas aangelegde wijngaard van een halve ha bezocht.

Er werden enkel resistente rassen aangeplant: Regent als rode druif, Johanniter, Merzling en Sirius als witte. Voorbehoedend zijn er met deze rassen enkel een paar bespuitingen met zwavel en koper nodig.

Op een vraag naar de verzorging van eetdruiven legde hij de nadruk op de geleidelijke opkweek:  1. Per jaar slechts een lengte van ten hoogste 80 cm aankweken.  2.  De okselscheuten (dieven) niet totaal uitbreken, doch één blad laten staan.

1. Hugo (rechts) en Karel, de man van de aanplant.

2. In de wijngaard.

3. Kritische kijk.

4. Johanniter, zeer gezond groeiende, witte druif van de Rieslingfamilie. Kenmerkend is de witte top. Let op de explosieve groei. De plant staat er pas een goede maand, van 24 april. Men dient laat te planten, want zelfs een beetje vorst is rampspoedig voor pas geplante druiven. Alvast heb ik vandaag dit ook bijgeleerd. Ik was haast vergeten dat ooit de ontspruitende druiventakjes in mijn plastiekserre bevroren.

5. Zicht op de wijngaard.

6. Hugo Bernar

Fruitig Weekend naar Engeland 13-14 september

Wisley Gardens, Canterbury, Brogdale en Sissinghurst                        

(org. D. Willaeys  Velt  Zoersel , NBS, Reizen Lauwers)

Vorig jaar 1 dag (Verslag van Jan Vannoppen in Seizoenen 1/2008). Daar Yalding spijtig gesloten werd, komt de beroemde tuin van  Sissinghurst in de plaats. Op zaterdag naar Wisley Gardens, de grote tuin van de Royal Horticultural Society met zeer veel fruit in Groot Londen, overnachting te Canterbury. Op zo. naar de fruitweelde (alleen al 2.300 appelrassen!) van Brogdale (Faversham) en het mooie Sissinghurst.

Opstappen: Antwerpen: Wommelgem (6u00), Gent  (6u50), Loppem (7u25).

€  174 ( Velt en NBS) (€ 179  niet-lid) Inbegrepen: bus, drinkgeld chauffeur, overzet, alle inkomgelden, gidsen (vertaling voorzien) , avondmaal , overnachting , breakfast  en lunch op zondag.

Verdere info en inschrijven:

Daniel Willaeys, Lage Weg 60  2980 Halle-Zoersel  Tel 03-383 12 37 rek.  000 -0875684 – 65   daniel@willaeys.be                

2008 Fiasco voor Perziken

Na het uitstekende 2006, toen er flink moest gedund worden; het tamelijk goede 2007, maar met slecht weer tijdens het afrijpen,  is dit jaar een complete tegenvaller. Ik heb nog geen enkele vrucht aan mijn 4 bomen kunnen ontdekken.

De vorst vernielde niet alleen de bloemen, doch ook nogal wat takken bevroren. Veel droog hout dient nog weggeknipt te worden.

Wat de aantasting door krulziekte betreft valt het bij mij nog mee. Het ras Peregrine heeft er het meeste last van. Benedicte minder. Fertile de Septembre en Wassenberger zo goed als niet.

De krulziekte is een schimmel. Als er maar weinig slechte bladeren zijn kan je die plukken en vernietigen.  De besmetting wordt dan verkleind, net als wat je doet met de meeldauwuiteinden bij appeltakken.

De zieke bladeren vallen af. Zijn dat er veel, dan betekent dat een serieuze verzwakking voor de boom. Later komen er wel nieuwe bladeren.

Bij Charles in Pulderbos staat zijn zaailing er schitterend voor, maar we konden slechts één vrucht ontdekken. Aan de uitgeplante jonge zaailingen was nog de vorstschade te zien aan jonge takken.

Ook de perzikspecialist Fik Denissen te Wommelgem heeft zo goed als geen vruchten. De lemige grond is er nochtans minder vorstgevoelig dan het zand van De Kempen.

Er zijn nog mensen met problemen betreffende perzik. Een tiental dagen geleden kreeg ik volgende mail:

 "Wij hebben in de tuin een zieke perzikenboom. Symptomen: opkrullende bladeren, en sinds dit jaar ook dode twijgen heb ik gemerkt en vruchten met bruine, harde spikkels en vlekken."

FOTOMATERIAAL:

1.  Jonge Wassenberger met vorstschade aan de takken, echter geen krulziekte.

2.   Vorstschade aan takken van perzik.

3.  Geen krulziekte maar wel vorstschade bij Fertile de Septembre.

4.  Vorstschade aan takken.

5.  Peregrine met wat krulziekte. Let op de vele takken met vorstschade.

6.  De gezonde  zaailingperzik in Pulderbos

7.  Blad met  krulziekte van mijn Peregrine.

8.  Erge krulziekte.

9.  Te gevoelig ras voor krulziekte. Artistiek wel mooi, doch funest voor de vruchtontwikkeling. Dit zijn allemaal verloren bladeren, vitale organen die zorgen voor de fotosynthese, het eten voor de plant.
Een dergelijk ras liefst niet planten.

Naar Nederland (Land van Altena en de Betuwe)

met de Senioren van de Boerengilden van Broechem en omliggende.

Drie bussen is een aardig pak volk.

Net voorbij de eerste brede stroom, de Maas, slaan we rechts af van de snelweg in het Land van Altena. Aan de linkerkant van de autoweg ligt de veel bekendere Biesbosch.

Om het eerste doel, de klompenmakerij Den Dekker te Dussen te bereiken, reden we een eind hoog op de dijken met naast de veelal met stro gedekte huisjes en huizen, veel groen en aardige (moes)tuintjes.  De bodem ligt er 4 m onder de zeespiegel.

Terwijl de eerste helft door de klompenmaker een verhelderende en humoristische demonstratie kreeg, genoot de andere helft van een bakje koffie en kon rondsnuisteren in de winkel.

Daarna reden we nog een tijdje op dijken. Als bussen elkaar moeten kruisen (Ook Nederlandse senioren waren op stap!) is het wel wat smalletjes. We bereiken terug de autoweg en dwarsen de Waal (een van de Rijnarmen), de tweede, brede waterloop. Ernaast ligt Gorinchem en slaan we rechtsaf op de autoweg Tiel-Nijmegen, maar niet ver. Links naast ons loopt de nieuwe, beruchte Betuwe-lijn, HST spoorweg voor goederenverkeer.

De tweede afrit leidt links al naar Leerdam, befaamd als het glasblazersstadje van Nederland.

Daar loopt de rivier  Linge, die een stuk bevaarbaar is. We schepen in voor 2 uur varen. Benedendeks eten we eerst onze broodlunch en genieten daarna van het natuurschoon vanop het zonnige bovendek.

Terug aan wal kunnen we Leerdam verkennen.  Foto van ‘Het Poortje’,  overblijfsel van het jachtslot van Willem van Oranje, die ook graaf van Leerdam was. Let op de tekst: VRIHEYT EN IS OM GHEEN GHELT TE COOP.

Terug de bus op gaat het verder voor verkenning van de Neder Betuwe, de fruitstreek van Nederland, zoals bij ons Haspengouw. Zeer veel grote fruitpercelen. Mij vielen vooral de grote nieuwe perenaanplantingen op. We reden tot Geldermalsen met de grootste fruitveiling van Nederland. Maar die kregen we niet te zien.

Op het avondmaal te Ulvenhout had ik het genoegen Louis Mampay, boomkweker van Viersel te ontmoeten. We zijn trouwens even oud. Van hem heb ik mijn oudste fruitbomen. Hij kweekte op M7, een geschikte onderstam voor de streek. Het worden wel flinke kleppers.

Louis gaf voor onze Veltgroep meerdere, ook dank zij zijn volkse humor, zeer gesmaakte snoeilessen.

Daarna had je geen  schroom meer om zelf de snoeischaar ter hand te nemen.