Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
21-06-2008
Laatste Appelen 2007
Laatste Appelen 2007
Dit zijn, op twee na, onze laatste
appelen van vorig jaar. We bewaren die buiten onder een afdak. Bij vriesweer
worden ze afgedekt.
Het zijn vruchten van het tegen
schurft resistente ras Baujade.Het
is een productief ras, soms te, met kleine vruchten. Als er het volgende jaar
minder vruchten zijn is de maat beter.
Met zijn donker groene pel trekt de
vrucht minder aan , alhoewel de smaak meevalt. Later tijdens de bewaring wordt
de pel geel. Het is onze langst bewarende appel. Deze vruchten voldoen nog voor de fruitsla.
Vandaag, 20 juni, kwam Leen met haar kinderen Keda
(15), Kael (13), Nico (11) en Isis (7) om 10u aan in het zonnige Halle-Kempen.
Wat een verademing hier op de buiten in vergelijking
met het, drukkend, tropisch-vochtig klimaat in de 3 miljoenenstad, Douala, havenstad
en grootste stad van Kameroen, zei Leen.
Fotos
1Welkom terug (Jonathan 7)
2Welkom in het
Besjesparadijs
3Moeder en
dochter
4 De namen van
de 5 nieuwe bewoners
5Leen met
dochter Keda; Aleide met Peter, de oudste van onze vijf kinderen.
Wij hebben twee poezen. Laatst zag ik de zwarte met een woelmuis. De
witte is feller en die heb ik al een paar keer gezien met een rat.
Gisterenavond ontdekten we een nieuw slachtoffer voor de keukendeur.
Gezien de donkere kleur dacht ik eerst aan een hermelijn. De staart was echter
kort en bruin. Hermelijnen hebben een langere staart met zwarte eindharen.
Waarschijnlijk is dit dier nog niet helemaal volwassen en is de vacht nog
donkerbruin en wordt die met het ouder worden lichter bruin.
Bij een hermelijn, die duidelijk groter is, is de afscheiding tussen de
bruine vacht- althans in de zomer, want in de winter heb ik er ooit een witte
gezien- mooi afgelijnd van de witte onderzijde. Bij een wezel is de afscheiding
meer golvend.
Een typisch kenmerk bij de wezel is ook de bruine vlek achter de
mondhoek.
Veertig jaar terug zag ik hier af en toe een wezel. Nu was het zeker
meer dan dertig jaar geleden.
Studente vindt biologische oplossing voor beurtjaar
Studente vindt biologische
oplossing voor beurtjaar
Een studente uit de Verenigde Staten heeft een manier ontdekt om fruittelers te
helpen aan een constante oogst van biologische appelen. Normaal gesproken
hebben appeltelers te maken met schommelende jaren van hoge en lage productie.
Dit heeft gevolgen voor de kwaliteit, waarde en grootte van de oogst. Er zijn
wel middelen om deze schommeling enigszins tegen te gaan maar dat strookt niet
met de biologische teelt.
Na lange gesprekken met diverse telers heeft de studente uitvoerig testen
gedaan en uiteindelijk 5 mineralen gevonden. Deze natuurlijke mineralen
stimuleren de boom om tot een overvloedige oogst van hoge-kwaliteitsappelen te
komen. Nu wordt verder onderzoek gedaan om nog beter te begrijpen hoeveel van
elk mineraal gebruikt moet worden en in welke concentratie. Bron: Biotheek Netknipsels
Ik heb ooit
beroepshalve witlof geteeld voor een witloftrekker. De ervaring met duiven is
dat die er wel aan pikken, maar de rest van het plantje laten staan. Zelf heb
ik ook enorme slakkenschade in de moestuin. Ze hebben zeker zes kroppen sla
volledig opgegeten (niet de gekleurde!) en van enkele bijna volgroeide
spitskolen alleen maar rafels overgelaten! Dit heb ik nog nooit gezien! Overdag
zie je ze niet, 's avonds komen ze pas. Dit waren naaktslakken.
Ook dahlia's e.d.
moet je in de gaten houden. Je denkt nl dat ze niet willen boven komen, maar in
werkelijkheid worden ze gewoon elke nacht een paar mm afgeschaafd, tot tegen de
grond, door met name huisjesslakken.
Karel
Commentaar: In Vlaanderen schrijven wij witloof, in Nederland witlof.
De spitskolen werden naar alle
waarschijnlijkheid het slachtoffer van houtduiven. Daarom heb ik er een foto van
mijn door houtduiven aangepikte rode kool bijgedaan. Wat de dahlias betreft is dit voor 99,9 %
zeker dat de naaktslakken, minstens 95 % van het aantal slakken, de aanvreters
zijn.
Vorige week trok de Crinium (Crinum ) uit de leliefamilie, mijn aandacht door de
uitwerpselen en aangevreten bladeren: slakken. Dat zou je niet verwachten op
die dikke bladeren.
De jacht werd geopend. Overal op, onder en tussen de
bladeren verzamelde ik 72 naaktslakken. Een zwart gestreepte, gele kleine huisjesslak werd met rust gelaten. De volgende dag kon ik er slechts 2 vinden.
1. Het verst in ontwikkeling staat Loch Ness, momenteel het voornaamste, commerciële ras. 2. Thornless Evergreen met het peterselieblad. Was vroeger in veel tuinen te vinden. Meerdere keren heb ik echter gezien dat een soort bezemziekte toesloeg: geen lange stengels meer, maar een bos korte, waarop geen vruchten meer komen. Opstoken. 3. Let op het typische ingesneden blad. 4. Mijn spontane zaailing. Zullen de vruchten de moeite waard zijn? 5. Open bloemen van de zaailing. Gestekeld 6. Himalaya Het oude Duitse ras Theodoor Reymers. Bloeit een stuk later dan Loch Ness, toch zullen de eerste bessen ongeveer ter gelijkertijd rijp zijn. 7. Bloem van Himalaya. 8. Fantasia, een uit het wild geselecteerde braam uit Engeland. Een van mijn favoriten. 9. Aan de uitstekende vruchtstengels zijn geen stekels te bespeuren. Gemakkelijk voor het plukken.
Enkele dagen geleden stelde ik tot mijn verbijstering vast
dat er geen witloof meer stond, zelfs niet een plantje. Ik had het in de verste
uithoek gezaaid en er niet meer naar omgekeken. Over de kiemkracht heb ik
zekerheid. Het pakje nagekeken: kiemkrachtig tot 2010.
Zijn het de slakken geweest? Aan die kant dacht ik ze
minder talrijk. Een andere hypothese zijn de houtduiven. Van een tuinier hoorde
ik dat ze ook dit gewas lusten. Zelf niet geconstateerd. In elk geval laten ze
mijn salade nog steeds met rust.
Vroeger moest ik altijd afschermen tegen de konijnen.
Nu deze verdwenen zijn komen er andere belagers. Welke? Ik heb er voorlopig het
raden naar.
De schuldigen hebben geen visitekaartje
nagelaten.
Ik ga de proef op de som nemen. Straks zaai ik opnieuw
een rij witloof. Die wordt afgedekt tegen de duiven. Maar misshien vinden de
slakken, die intussen flinke kleppers zijn geworden, opnieuw(? )de gedekte
tafel?
Op 25 maart berichtte
ik over de Boechoutse Wijnbes, een hybridisatie tussen Japanse Wijnbes en
Dormanred?
Daarom is het
interessant om de bloeiwijze van beiden te vergelijken. De gelijkenis is er,
zeker bij de puntige, nog gesloten bloem. De open bloem van de Boechoutse heeft
al meer weg van een frambozenbloem. Dormanred wijkt duidelijk af van beide
voorgaanden.
Na vele jaren onderbreking kwam hier vorig jaar de koninginnepage terug. Ik kon die toen fotograferen. (blog van 12/05/2007). Terwijl ik vandaag het wortelbed aan 't wieden was kwam er een exemplaar overzeilen en was direct weer weg. Zijn haring zou hier toch niet braden, want straks gaat het insectengaas er terug op. Wortelen behoren tot de waardplanten ( plant waarop de eieren gelegd worden en waarmee de rupsen zich voeden) van deze vlinder.
Twee jaar terug kreeg ik van Jules Reyniers plantjes
van de tomatillo (Physalis ixocarpa).
Vorig jaar al hadden die zichzelf uitgezaaid. Het is een groene variëteit
die ongeveer een meter hoog wordt. Ondanks de zwakke zomer hadden we een overvloed
aan vruchten. Ongeoogste vruchten zorgden voor nieuw zaad dat dit voorjaar ter plaatse uitkwam. Tijdens het
regenweer heb ik er enkele uitgeplant die intussen al beginnen te bloeien.
De goudbessen
(Physalis pubescens of pruinosa) ontkiemden duidelijk later.
Verplanten kan enkel met een compacte kluit, liefst
bij nat weer, omdat anders de kluiten te gemakkelijk verkruimelen met wortelschade
en sterke groeiachterstand als gevolg.
De ananaskers (Physalis
peruviana) vergt normaal warm voorzaaien. In het warme 2003 had ik een
ontkieming van zaad, in de tuin gezaaid in 2000! Deze vruchten werden goed
rijp.
Ook de lampionbes
(Physalis alkekenge) , met de rode Chinese klokjes heb ik al vele jaren staan.
Over deze bessen heb ik vroeger al bericht (blogs van
03/07/2005 en 08/04/2006)
Op 4 juni kreeg ik trial planten van de Engelse firma
Meiosis.Ze werden direct geplant.Gieten was niet nodig wegens de vele regen.
Ik was zeer gelukkig mij contractueel te verbinden,
zij het op zeer kleine schaal, voor het proefproject met 2 zomerframbozen en
twee herfstframbozen.
De zomerframbozen.Dit zijn frambozen die tijdens het eerste
jaar stengels vormen en pas in het tweede jaar bloeien en vruchten geven.De stengels die gedragen hebben worden daarna
afgeknipt. De nieuwe scheuten laat men vanzelfsprekend staan om het volgend
jaar vruchten te geven.
Cascade Delight van de Washington State University
USA, vaster en groter vruchten dan Tulameen, het huidige standaardras,
excellente smaak, groeikrachtig gewas. C. Delight is resistent tegen dePhytophthora wortelschimmel (Phytophthora
fragriae var.rubi), de oorzaak van het afsterven van veel frambozen. Daarnaast
is er eveneens weerstand tegen nog andere frambozenplagen.
Cowichan uit Brittish Columbia, Canada.
Krachtige en gezonde groeier, midden-seizoen, lange, helderrode vruchten met
minder uitgesproken smaak dan Tulameen. Ook hier resitentie tegen Phytophthora.
De herfstframbozen. Deze struiken groeien,
bloeien en geven vruchten in hetzelfde jaar. Soms knipt men het bovenste
gedeelte dat gedragen heeft af en oogst opnieuw vruchten in het volgende
voorjaar. Ik heb ondervonden dat in dit geval de nieuwe scheuten lijden onder
de concurrentie , minder uitgroeien en minder vruchten geven. Daarom snoei ik
alles weg in januari.
Autumn Treasure ontwikkeld door Vicky Knight aan East
Malling Research. Het
ras is Phytophthora resistent, verder zeer gezond en geschikt voor de
Bio-teelt.
De 50 % plukdata over de jaren 2001-5005 liggen tussen
26 aug. en 8 sept., een week later dan Autumn Bliss (16-26 juli). Goede smaak
en helder rood van kleur. Stekelloze stengels. De handel vindt Autumn Bliss te
donker rood.
Marcela, de laatste herfstframboos van Derek
Jennings, even vroeg als Autumn Bliss, maar met tot 20 % meer opbrengst. Helder
rode bessen.
1.Zorgzaam verpakt in een herbruikte
doos van Eburon, de Tongerse Fruitveiling.
2.Cascade Delight.
3.Cascade Delight, uitgeplant op een verhoogde
berm, zodat de wortels s winters niet in het water staan.
4.Cowichan
5.De uitgeplante rij op verhoogde rug.
6.Autumn Treasure
7.Autumn Treasure op verhoogd bed.De planten zijn een stuk forser dan Marcela,
maar misschien zijn ze iets ouder?
Behoort de natuurlijke teelt van Krieken tot het verleden?
Behoort
de natuurlijke Teelt van Krieken (zure kersen) tot het verleden?
In mijn
herinneringsbeelden zie ik nog de kriekenboom bij mijn nonkel Alberic Hostens
op het Vinkjesveld te Edewalle. Mijn grote kozijns August en Cyriel plukten
voor mij de krieken. In onze boomgaard op de Reiger te Ichtegem hadden we die
niet staan.
Hier in Halle Kempen
plantte ik direct verschillende Noordkrieken en een Kelleris. In de jaren
zonder vorstschade konden we volop plukken. De merels oogsten toen nog niet
mee. Met de jaren begonnen ze ook krieken te waarderen.
Zon 30 jaar terug
begon de miserie: jonge takken begonnen af te sterven door een nieuwe? of veel
agressiever geworden schimmelziekte, de takmonilia (Monilia laxa).
1. Overzicht van de aangetaste Gerema, in Duitsland aangeschaft om wille van de 'resistentie'. "Dag Jan"!
2. Verdroogde scheut.
3. Dode knoppen. Als deze zich midden in een tak bevinden, worden ook gezonde stukken mee weggeknipt.
4. Nog een afstervende tak.
Straks, als alles opgedroogd is, ga ik de slechte takken tot een stuk in het gezonde hout afknippen en verbranden.
(Met dank aan Magda Schuurmans voor
de foto, 31 mei)
Klik op de foto voor vergroting
De dit jaar laatst geplaatste ent komt tot leven. Dit
is een kroonent. Iedereen kan een dergelijke ent plaatsen. Je hebt enkel de
onderstam door te zagen op de gewenste hoogte. Mijn voorkeur gaat naar een
halfstam van ongeveer een meter.Dit doe
je eind maart of in april wanneer de sapstroom terug op gang komt. Dan kan je, na
de insnede, de bast voorzichtig losmaken van de cambium - of groeilaag. Je
duwt de schuin gesneden ent erin. Nog aflakken en dichtbinden. De natuur doet de rest.
Vanmorgen kwam Hugo
Bernar van De Hageling te Tienen, de
enige biologische wijnboer van Vlaanderen, praten over de aanleg van een
wijngaard.Daarna werd de pas aangelegde
wijngaard van een halve ha bezocht.
Er werden enkel resistente
rassen aangeplant: Regent als rode druif, Johanniter, Merzling en Sirius als
witte. Voorbehoedend zijn er met deze rassen enkel een paar bespuitingen met zwavel en koper nodig.
Op een vraag naar
de verzorging van eetdruiven legde hij de nadruk op de geleidelijke
opkweek:1. Per jaar slechts een lengte
van ten hoogste 80 cm aankweken.2.De okselscheuten (dieven) niet totaal
uitbreken, doch één blad laten staan.
1. Hugo (rechts) en Karel, de man van de aanplant.
2. In de wijngaard.
3. Kritische kijk.
4. Johanniter, zeer gezond groeiende, witte druif van de Rieslingfamilie. Kenmerkend is de witte top. Let op de explosieve groei. De plant staat er pas een goede maand, van 24 april. Men dient laat te planten, want zelfs een beetje vorst is rampspoedig voor pas geplante druiven. Alvast heb ik vandaag dit ook bijgeleerd. Ik was haast vergeten dat ooit de ontspruitende druiventakjes in mijn plastiekserre bevroren.
Wisley Gardens, Canterbury,
Brogdale en Sissinghurst
(org. D. WillaeysVelt
Zoersel , NBS, Reizen Lauwers)
Vorig jaar 1 dag (Verslag van
Jan Vannoppen in Seizoenen 1/2008). Daar Yalding spijtig gesloten werd, komt de
beroemde tuin vanSissinghurst in de
plaats. Op zaterdag naar Wisley Gardens, de grote tuin van de Royal Horticultural
Society met zeer veel fruit in Groot Londen, overnachting
te Canterbury. Op zo. naar de fruitweelde (alleen al 2.300 appelrassen!) van Brogdale (Faversham) en het mooie
Sissinghurst.
Het statige Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea).
Ik hou van planten die voor zichzelf zorgen, die zichzelf uitzaaien. Dit wil niet zeggen dat ik ze soms niet een handje help door te verplanten. Jaren terug zal ik ook wel de digitalis op de hoek van het terras verplant hebben. Dit is al een aantal jaren geleden. De plant heeft het er naar haar zin, want jaar na jaar staat zij er ten pronk en nochtans vingerhoedskruid is toch een tweejaarlijkse plant. Het is een statige groeier van nu al ruim 1,80 m.
