De Meesjes kunnen het niet alleen aan

Meesjes zeulen voortdurend allerhande insecten en rupsjes aan voor hun talrijke kroost. Ik zie ze graag in de takken hangen.

Aan een tak merk je meerdere bottende bladeren waar wat mis mee is.  Er is vraatschade en sommige bladeren zijn vervormd en tegen elkaar gesponnen. Als je die voorzichtig lospeutert bemerk je binnenin het lichtgroen rupsje van de Kleine Wintervlinder. Twee weken terug waren ze nog piepklein en nauwelijks te zien. Nu zijn ze al een centimeter lang. Straks verpoppen ze in de grond. Met wat geluk zie je ze aan een draadje bengelen.

Praktisch alle bladknoppen van een eenjarige entscheut van een Lemoenappel waren aangetast. Soms waren er 2 rupsjes samen aan het werk.

Ik heb een einde gemaakt aan hun destructiewerk, vooraleer ze het takje helemaal konden kaal vreten.

De meesjes hebben dus ook hulp nodig.

Wordt het een Wespenjaar?

Vandaag was ik een wortelbed aan het voorbereiden en ik verraste een wespenkoningin die haar eerste coconnetje aan ’t fabriceren was in de grond.

Een wespennest begint klein. In dat eerste coconnetje maakt de koningin 5 tot 10 zeshoekige cellen en legt er een eitje in. Na een kleine maand zijn hieruit de volwassen werksters gegroeid, die vol ijver aan de verdere opbouw van het nest beginnen. De koningin heeft haar handen vol met de eileg. Zo’n nest kan uitgroeien tot 5000 bewoners.

Zolang de wespen broedzorg hebben zijn ze nuttig. Als eiwitbron voor de larven vangen zij insecten, vooral vliegen.

Daarna kunnen zij , vooraleer te sterven, zich te buiten gaan aan zoetigheden. Dan snoepen  ze mee van het fruit!

De vorige weken had ik al verschillende wespen opgemerkt en ook in de mailgroep tuin schreef iemand dat er veel wespen waren.

Anders dan bijen en hommels hebben zij blijkbaar geen last gehad van de lange winter.

Dit voorjaar zie ik nauwelijks bijen en hommels.

De mooiste Appelbloesem

De meeste appelbomen staan nu in bloei. Enkel bij de late bloeiers zijn de bloemknoppen nog gesloten.

De buitenste bloemblaadjes hebben bij appel allemaal een nuance tussen wit en roze. Sommige zijn nog een tikje roder.

De meest witte bloemen heeft de Tulpappel.

Zowel Aleide als ik vonden de bloei van de Bramley Seedling bijzonder mooi. Het mooist van al bloeit echter de Ecolette met meer uitgesproken rozige bloemen.

Als bestuivers waren enkel een paar kleine hommels aan het werk.

Vermeerderen van Braamachtigen

Ik heb weer iets bijgeleerd? Toen ik laatst op de strook van de voor de aanleg van de gasleiding gerooide bramenhaag aan het zoeken was naar gevallen hechtingsclipsen, bemerkte ik scheutvorming op bedekte resten van in oktober geknipte Taybes – en Thornfreestengels, die bedekt waren geraakt. Ik heb de ranken op een kweebed ingelegd ‘to wait and see’. Zullen er zich werkelijk nieuwe planten vormen of lopen de knoppen enkel uit op oude kracht om daarna te verdrogen?

Ik heb niets over deze vorm van vermeerderen gevonden in

het handboek ‘Small Fruit Crop Management’  van Gene J. Galetta en David G. Himelrich Uitgever:  Prentice Hall  Englewood Cliffs, New Jersey 07632 in 1990   ISBN 0-13-814609-8.

Bij de vermeerdering maakt men onderscheid tussen de de rechtop groeiende -  en de rankende rassen.

Bij de rechtop groeiende bramen is het snijden van wortelstekken een courante techniek. Gedurende het winterseizoen,-  maar voor het moment dat de wortels uitbotten in de lente, want dan zouden te veel knoppen afbreken,-  snijdt men wortels die 5 tot 9 mm dikte hebben (Bij te dikke wortels lopen de slapende ogen niet of minder goed uit.) in stukjes van 7,5 tot 10 cm lengte. Deze worden fris, doch vorstvrij bewaard. Bij het planten legt men deze horizontaal in een voor van 7,5 tot 10 cm diep. Afdekken met een lichte mulch voorkomt onkruidgroei. Bij het  aanleggen van  een nieuwe plantage gaat men soms op deze manier te werk. Tegen dat de planten in productie komen is er geen verschil meer met  een veld waarbij men met vooraf gekweekte planten startte  De aanlegkosten lagen met jonge planten een flink stuk hoger dan bij het planten van wortelstukken.

Bij rankende bramen gebruikt men de techniek van het inleggen der toppen. In de nazomer of herfst graaft men de toppen in of bedekt deze met een laag grond van 7,5 tot 10 cm. Het volgend voorjaar snijdt men de stengel door op 20 cm van de nieuw gevormde plant. Dit vergemakkelijkt tevens het verplanten.

De bekende stekelkoze braam met het peterselie blad ‘Thornless Evergreen’ moet op deze manier vermnigvuldigd worden, omdat enkel (afgezien van vermenigvuldigen via de weefseltechniek) op deze manier de stekelloosheid verder kan gezet worden. Bij dit ras beperkt de stekelloosheid zich enkel tot de buitenste laag cellen. Vandaar dat je bij dit ras dikwijls gestekelde wortelopslag ziet, die je dan dient weg te knippen.

De tweede manier van vermeerderen bij rankende bramen gebeurt met stukjes stengel van 1 of 2 knopen, met 2 tot 3 bladeren, die men stekt in een poreuze groeibodem van perliet bijvoorbeeld, die men voortdurend benevelt.

Eenmaal heb ik het vermeerderen gezien bij Walpole, de Engelse vermeerderaar te Kings Lynn in Norfolk. Als ik het goed herinner gebruikte men enkel het blad met steel . De steel werd in hormoonpoeder gebracht en daarna in de stekgrond geduwd. Eens de bak vol ging die direct onder de verneveling.

Verder heeft men de moderne vermeerdering via weefseltechniek op voedingsschaaltjes. Met deze techniek bekomt men bv.’ Thornless Evergreen’ planten die door en door stekelloos zijn, ook de wortelscheuten.

Bestuivers gezocht

Daarnet enkele bloeiende bomen bekeken. Slechts een paar bijtjes en een hommelke gezien, en dat bij een voor ’t eerst zomerse temperatuur van 25 ° C.  't Is mij al opgevallen dat er zo weinig zijn. Ze hebben inderdaad een slechte tijd gehad met het lange, koude voorjaar.

Gelukkig fladderden er nog een citroenvlinder en een oranjetipje voorbij.

De rupsjes van de Bessenbladwesp laten zich niet afschrikken door het koude weer

Op 30 april , bij de zondagse rondgang 4 haardjes van bessenbastaardrupsjes ontdekt op 2 stekelbessen, die in afwachting van de heraanleg van de kleinfruitkooi, een plaatsje vonden in de luwte van de schuur.

Twee haardjes hadden elk al een halve tak kaalgevreten. Deze waren minstens al enkele dagen aan de dis. De andere waren nog met hun eerste blad bezig.

De eitjes worden onderaan op een van de laagste blaadjes afgezet en de rupsjes attaqueren de hoger staande blaadjes. Met drie, vier zitten ze verspreid rond het nog kleine blaadje te knabbelen tot praktisch alleen de nerf overschiet.

Als ik hen opmerk sneuvelen ze tussen mijn duim en wijsvinger.

Het is een zorguldig werkje, want de kleur van de rupsjes accordeert zeer goed met de blaadjes.

Met de ene hand draai ik het takje zodat ik de onderkant van de bladeren zie. Dan vallen de snoodaards beter op. Bij te veel beroering van de tak laten sommige zich vallen. Bij warm weer zal dit wel vlugger gebeuren.

Op 1 mei vond ik een verse haard op rode bes op een andere, open plaats.

Vandaag 2 mei kwam ik op door Fluxys gehuurde opkuilperceel.

Ik zag beginnende vreterij op een rode bes en wat verder aan een andere struik merkte ik een gaatje in ’t midden van een blad. Enkele pas ontloken larven waren net beginnen knagen. Alle eitjes waren echter nog niet uitgekomen.

De heel kleine, langwerpige eitjes worden in een rij op de nerven afgezet, een bleek snoer tegen de groenige achtergrond van het blad.

De bessenbladwesp, Nematus ribesii, tast kruisbes, rode en witte-, jostabes, worcester en Black Velvet aan.

Het insect, ca 6 mm lang, goudgeel met zwarte kop en lange antennen ontpopt tussen einde maart en begin mei. Een tweede generatie legt eieren van juni tot augustus.  De larven, het zijn immers geen echte rupsjes, kunnen tot begin september nog een struik kaalvreten.

De kop van de larven is glanzend zwart, het lichaam groen, de voorste en achterste segmenten geel. Over het lichaam loopt een lichtere streep en overal verspreid zijn er talrijke zwarte wratten, elk met een of enkele haren.

Kaalgevreten struiken verliezen veel van hun vitaliteit en kunnen geen volwaardige vruchten meer vormen.

Het Vliesdoek was weer nodig

Vrijdag- maar vooral zaterdagmorgen had het hier aan de grond gevroren. Beter nog dan aan de rijp op het gras, zien we de rijpsporen op de rand van de trampoline, die op 29 april helemaal rond, wit berijpt was. Het was 7 u en de termometer wees 3 ° C.

We maakten ons klaar om het eerste lustrum van het Seniorennet mee te gaan vieren in de kursaal van Oostende. We hebben er van genoten en bijgeleerd op computergebied.

Het gevoel dat overheerste was dat de senioren, dank zij Pascal Vyncke weer meer meetellen in de maatschappij.

Op de 30 ste was er regen.

Gelukkig bleef het de nacht daarop overtrokken en was er geen vorst. 1 mei werd een (mot)regendag.

Gelukkig was er geen nachtvorst vorige week.

De luchttemperatuur is wellicht nooit onder het vriespunt gezakt? Peren, kersen en pruimen zijn flink aan het bloeien. Zelfs de eerste bloemen op de Gravenstein staan al open. Voor bestuiving zullen we moeten wachten op het warme weer dat men voorspelt voor de volgende dagen. Voor de meeste pruimen zal het nog niet te laat zijn.

Van het begin vorige week heb ik de aardbeien afgedekt, veelal met dubbel vliesdoek. Meerdere bloempjes komen al open. Zwarte hartjes van bevroren bloemen heb ik nog niet gezien.

Zonder afdekking zou dat zeker wel het geval geweest zijn.

Vanmorgen 2/5 lag er werkelijk ijs op de trampoline, alhoewel de termometer om 7 u al 5 ° C aanduidde. Er is dus nachtvorst geweest.

Is er schade aan de bloesems van de bomen?

Komt dat tegen

We komen terug van het Seniorenlustrum en er is geen internet. Wat later ontdekken we dat er geen TV is en ook geen telefoon.

Pas vandaag (2/5) is alles weer in orde.

Met een jachtgeweer heeft men in het verleden de Telenet kabel geraakt, een eind van ons vandaan en die was bezweken.

Meerdere buren hebben dus een ongestoord, lang weekend achter de rug.

Het Enten zit er op

Gisteren de laatste enten geplaatst. Ik hou het gemakshalve bij kroonenten. Je hebt enkel de tak of onderstam op de gewenste plaats door te knippen of te zagen.

Nu bij het uitbotten van de bladeren komt de bast gemakkelijk los.

Je plaatst het entmesje aan de (west)kant en maakt al drukkend een insnede. Door zachtjes naar links en rechts te duwen maak je de bast iets los. Vervolgens neem je een bewaarde ent, bij voorkeur al gesneden in januari en bewaard tegen een noordermuur. Je legt de ent op je knie terwijl je deze vasthoudt met je linkerhand. Met de rechterhand plaats je het entmes schuin op de ent, op de achterkant van een oog. De hand met het entmes immobiliseer je zo goed mogelijk op je knie en met de klinkerhand geef je een flinke ruk aan de ent. Tracht een gelijkmatige schuine snede van een 2 tal centimeter te bekomen. De ent top je in boven een derde of vierde oog. Met uw handen het snijvlak niet aanraken. Met de achterkant van het entmes licht je de bast aan de insnede iets op en duw je de ent voorzichtig in. Hierbij hou ik mijn linkerduim boven op de insnede, zodat de kracht bij het inschuiven met de rechterhand zich meer zijdelings verplaatst. Vroeger heb ik nog meegemaakt dat de ent naar buiten geduwd werd. De ent stevig aanbinden met nat gemaakte raffia en alles goed dichtlakken met entwas. Ik gebruik nog altijd Lacbalsam, maar er zouden er nog betere zijn. Hierbij het topje niet vergeten, dat anders gaat indrogen. Bij dikkere takken plaats ik 2, 3, 4 enten, naar gelang de dikte, opdat de tak niet zou inrotten. Later laat je er maar één of twee uitgroeien. De andere hou je kort, om die na verloop van jaren weg te knippen als de uitgegroeide voldoende verdikt is en de stomp gaat overdekken.

Dit jaar heb ik een paar bomen omgeënt o.a. Delcorf (rasnaam), Delbarestival, (merknaam), een lekkere, vroege herfstappel, maar zo schurftgevoelig dat die zonder spuiten niet te telen is.

Van Jean-Pierre Billen- de reisleider van de Nationale Boomgaardenstichting, met wie we met de bus begin september het fruit gaan verkennen aan de zuid-west kant van Engeland- had ik nogal wat enten gekregen.

Ik had ook de Amerikaanse, schurftresistente Liberty gekregen, een zwakke groeier, met rode vruchten, die steeds zo fors draagt dat er nauwelijks scheutgroei is.

De erg dunne enten heb ik op een M7 onderstam gezet , omdat dit een tamelijk sterke groeier is. Er bestaat veel kans dat de enten uitdrogen vooraleer ze kunnen aanslaan.

Dan moeten we het beter met een andere enting, bv de verbeterde Engelse plakenting proberen. Maar dit vraagt meer snijbehendigheid. Mijn goeie vriend Louis Eelen is daar een krak in.

Aanbevolen Pruimen in Engeland 2

 foto Violetta

"Rassen voor begin augustus zijn Opal, Violetta, en Valerija, een grote blauwe pruim uit Yoegoslavië.

Voor midden augustus zijn er de variëteiten als P-6-19 (een rode selectie), Heron, Swan, Jubileum (een sterke groeier) en Eastbourne Belle (voordien WJ65)" .

Nick refereerde ook naar Noorwegen’s pruimenras nr 1, Mallard, dat plukrijp is in de derde week van augustus.

Andere vermeldenswaardige rassen voor eind augustus zijn Avalon, Manns NO.1, WJ30, Reeves en WJ 63 (nu Lord Nelson), Blaisdon Red (de favoriete pruim voor verwerking: opleg en excellente confituur met rode kleur. Wij hebben de Belle de Louvain, die eveneens een uitstekende, rode confituur geeft. De beste die ik ken.), en Excalibur.

"September is de maand van Victoria; maar naast dit meest gekweekt ras zijn er nog aantal andere vermeldenswaardige rassen als Haganta®, Laxton's Cropper (die korte tijd te bewaren is), Seneca (blauwe pruim), een geregistreerde Canadese selectie uit een kruising van Victoria en WJ 96, die beschouwd wordt als een verbetering ten opzichte van Marjorie's Seedling" .

FP Matthews Ltd volgde eveneens van nabij de ontwikkeling van nieuwe onderstammen voor pruimen, vooral deze uit Frankrijk. Nick Dunn vernoemde Plumina, veel gebruikt in Frankrijk. Hij suggereerde dat het ook interessant is te controleren hoe de nieuwe rassen zich gedragen op de oude onderstammen, om mogelijke onverenigbaarheden tussen ras en onderstam op te sporen.   "We zijn geïnteresseerd in de Russische onderstam VVA1 die strenge vorst kan verdragen en in Jaspi, die tollerant is voor natte gronden. ( Op mijn natte grond zou zo’n onderstam meer dan welkom zijn!)  We volgen Ishtara, een verbetering ten opzichte van St Julien A," zegde Nick. "Het zou ook kunnen dat Pixie betere resultaten zou geven op rijkere gronden ".

Nick Dunn gaf ook commentaar op het ontbreken van commerciële interesse voor ander steenfruit als abrikozen, nectarines en perziken.         “ Er zijn variëteiten van Mirabellen, vooral deze uit Oekraïne, die vrij bloeien en interessant zijn voor nichemarkten. Mirabelle de Nancy, Golden Sphere, Gypsy, UP1  en UPC3, een kolomboom of Ballerina variëteit met zeer sappige vruchten, bieden allemaal mogelijkheden”.

De moderne overdekkingsmogelijkheden bieden nieuwe kansen. We hebben zeer geschikte rassen als    Peregrine, een perzik met hoge eetkwaliteit, zeker beter dan deze van importrassen. Het is aan een progressieve teler om als eerste te gaan investeren”.                                                                            

Naschrift: meerdere van de genoemde rassen zijn ook mij nog onbekend. Ik zal trachten meer gegevens te verzamelen. Ik zal die graag doorgeven. Misschien zijn er lezers, die over meer info beschikken? Ik zou dankbaar zijn voor nuttige tips ter zake.

Aanbevolen Pruimen in Engeland

(op de foto: Eastbourne Belle, een nieuwe Engelse pruim)

Vorige maand verscheen in de Fruit Grower, het blad voor de beroepsteelt  in Engeland, een in mijn ogen formidabel interessant artikel van de hand van de Nederlandse tuinbouwvoorlichter Stephan Timmermans van Lucel Horticulture  over genetische manipulatie en bodemvruchtbaarheid (Zie blogs van13-14-16 en 17 maart).

Het aprilnummer is zeer interessant voor de pruimenliefhebbers.

Hierin geeft Malcolm Withnall, hun beslagen fruitreporter, verslag van de jaarlijkse ’Technical Day’ van de BIGFA leden te Bewl Water in Kent.

Voor de uiteenzetting over pruimen voor de beroepsteelt, had men Nick Dunn, uitgenodigd. Hij staat aan het hoofd van befaamde boomkwekerij F P Matthews Ltd te Tenbury Wells in Herford and Worcester (Midden Engeland).

Veruit het meest geteelde ras in Engeland is de Queen Victoria.

Bij ons rijpt dit ras eind augustus - begin september. Indien men flink gedund heeft is deze roodachtige, tamelijk grote pruim behoorlijk van smaak, maar zeker niet uitstekend.

Voeg daarbij dat men in de beroepsteelt pruimen meestal iets te onrijp plukt voor de iets langere bewaring; wat de smaak beslist niet ten goede komt.

Sinds kort is er een nieuw product: Smart Fresh dat een filmlaagje rond de vrucht aanbrengt om het afrijpen (dit is vorming van ethyleen) te beletten.

Dit komt het uitstalleven ten goede.

De Engelse consument is niet opgezet met blauwe pruimen. In zijn ogen zijn deze inferieur. Bij ons heeft men het niet voor  langwerpige  kwetspruimen, die dan weer in Duitsland de hoofdmoot uitmaken.

Bij de ontwikkeling van nieuwe rassen, zoals in het kweekprogramma van East Malling Research zoekt men naar roodkleurige vruchten.

Elk jaar selecteert men zo’n 300 zaailingen, om deze verder te beproeven. Voor de komende jaren zitten er zeker nieuwe rassen in de pijplijn.

Bij het veredelingswerk maakt men gebruik van waardevolle rassen als EM32, Opal, Avalon, Excalibur, Jojo en Victoria.

Naast de opkweek van boomkwekerij gewassen, heeft Matthews zijn eigen evaluatieboomgaard voor nieuwe rassen.

”Herman blijft een waardevolle variëteit voor de eerste week van juli.

Sanctus Hubertus (De Blauwe van Rillaar) is een zeer productief ras. Edda is een excellent Noors ras, maar komt wat laat in productie.

De resistentie van Jojo tegen het Sharka virus ( Plum pox in het Engels) is een plusfactor voor dit ras, plus het feit dat dit ras een zelfbestuiver is.  Dit ras rijpt half september met grote, lekkere pruimen.  Vorig jaar liet ik de enige pruim proeven aan Paul Bekaert, een fijnproever, die er niet veel van verwachte gezien de afstamming van Stanley, maar de smaak echt kon appreciëren.

Voor eind juli-begin augustus is er het kwaliteitsras Opal.

(Vervolgt)

Bloesem

De meeste kerspruimen staan in volle bloei of iets verder. Volle bloei is het stadium dat de bloemblaadjes beginnen af te vallen.

Toen ik tegen de avond ging kijken, trof mij de honing-zwangere geur die rond de bomen hing. Betoverend.

Bij de perziken openen zich de eerste bloempjes, maar nog niet bij alle rassen. Doch dit is voor zeer binnenkort.

De amandel Robijn is al aan het bloeien.

Roep van de Koekoek

Vanavond 19 april, de roep van de koekoek gehoord.  Mijn vroegste waarneming ooit, was op 5 april 2004, 2 jaar terug. Vorig jaar was het 8 april. Toen hadden we koude, aprilse grillen en omwille van de nachtvorst had ik de aardbeien afgedekt met vliesdoek.

Dit jaar staat alles veel minder ver; ook de aardbeien. Afdekken is nog niet nodig geweest.

In west-Vlaanderen gold de spreuk dat we als kind op blote voeten mochten lopen als we de koekoek gehoord hadden.

Dit jaar zou dit kunnen kloppen. We krijgen eindelijk warm weer.

Herrezen Rode Bessen

Een vraag in de mailgroep Tuinieren:

‘Enige jaren geleden waren mijn rode bessen(ribes) kapot. Ik kon het niet over mijn hart krijgen deze uit te doen, maar ik snoeide ze. Ze groeiden niet daarna ook niet meer aan. Maar nu na drie jaar begint die struik weer scheutjes geven. Ik heb er vier stekjes van genomen om wortel te schieten.
Is dit normaal dat die plant dood scheen en na drie inactiviteit terug begint te groeien.
big ietie’

Wellicht heeft het niets te maken met de Verrijzenis van Pasen.

Waarom deden uw planten het niet?

Omdat de grond waarin de plant staat niet meer in orde was?

Omdat de levensomstandigheden van de plant niet meer voldeden door overwoekering en te veel schaduw van andere planten? Wortelconcurrentie? Uitputting van de grond door de lange jaren op dezelfde standplaats. Vergiftiging door sproeistoffen?

Schadelijke bodembeestjes en schimmels? Onvoldoende toevoer van voedingsstoffen? Planten kunnen sterk aan vitaliteit inboeten door sterke aantasting door bladvalziekte. In de vroege zomer verschijnen er zwartbruine stippen, die vlekken worden. Het blad wordt verder bruin en valt af. Vanaf juli zie je dan haast kale struiken. Dergelijke planten staan stil in hun groei.

Terugknippen werkt stimulerend. De ondergrondse delen werken naar een herstel van de bovengrondse delen. Die bovengrondse delen met de bladgroenverrichting zijn op hun beurt nodig voor de levensprocessen van de plant.

Vorig jaar hadden zich al behoorlijke scheuten ontwikkeld waarvan je nu stekken kon snijden. Het eerste jaar na het afsnijden was er blijkbaar nog maar weinig groei, omdat de plant sterk verzwakt was, maar een start zal er wel geweest zijn.

Ik denk ook dat je met een ras met zwakke groeikracht te maken hebt.

Andere rassen als Jonkheer van Tets, Rondom, Rotet enz. groeien veel sterker.

Verdi

Mijn perenassortiment is niet zeer uitgebreid. Dertig jaar terug dacht ik nog dat peren hier niet goed gedijden. Maar met een behoorlijke voedselvoorziening doen ze dat wel.

Vorige zaterdag kwam ik eerder toevallig in een tuincentrum. Eens kijken wat ze nog hebben staan. Ik zag er onder andere Verdi, een peer die vroeger al mijn interesse gewekt had.

Verdi is een Nederlandse peer, ontwikkeld  door het toenmalige IVT, het Instituut voor de Veredeling van Tuinbouwgewassen te Wageningen, nu Plant Research International.

Verdi is geselecteerd uit een kruising in 1966 tussen Bonne Louise d'Avranches en Doyenné du Comice en werd in 1994 geïntroduceerd. Het ras is kweek  - en merkenrechtelijk beschermd.

De rasnaam is  VERDI,  de merknaam in de handel SWEET BLUSH.

Het is een groene peer met een fraaie, bruinrode blos. De smaak doet niet onder voor het uiterlijk: sappig met een goed aroma. De vruchten van dit nieuwe ras lijken op die van Bonne Louise d'Avranches, slank met rode blos, maar smaak en vruchtgrootte zijn duidelijk beter.

Groei: sterk. Rechtstreeks enten op kwee MC toont onverenigbaarheid. Als tussenstam raadt men Doyenné du Comice aan.

Bloei: vrij vroeg (gevaar voor late vorst!) . Gedeeltelijk zelfvruchtbaar, maar kruisbestuiving aanbevolen ( o.a. conference, concorde en de stoofpeer Gieser Wildeman).

Productiviteit: Matig vroeg en regelmatig. De productie per boom is matig tot goed.

Pluktijd: begin oktober. De liefhebber kan de vruchten beter iets rijper laten worden, voor de beste smaak.

Vrucht: zacht, zeer sappig en fijnvlezig. De smaak is aromatisch en iets zuur. Over de natuurlijke bewaarbaarheid heb ik niets gevonden. In de koelcel bij – 0,5 °C bewaart de vrucht gemakkelijk tot eind december.

Ziektegevoeligheid:  zeer vatbaar voor schurft. Hopelijk trekt de vrucht hierbij op de ene stamouder Bonne Louise d’Avranches, die eveneens zeer vatbaar is voor schurft, maar waarover ik toch relatief tevreden ben. Is de gevoeligheid dezelfde als deze van Doyenné du Comice dan wordt dat zeer problematisch. Mijn twee bomen hadden in meer dan 10 jaar niets opgeleverd en werden gerooid.

 Ingepakte Bessen in je Tuin

Dank zij de warme zomer van 2003 begon het rapen van de vruchten al in de eerste week van augustus. De meeste vruchten hangen dan nog in hun groen jasje aan de plant. Eronder liggen al enkele rijpe, geelbruine vruchten. Vorig jaar met de natte juli begon de oogst een maand later. Het oogsten gaat door tot het invallen van de vorst.

Physalis peruviana

In het voorjaar 2000 zaaide ik beide soorten gewoon in de tuin. Ik

herinner mij toen op half oktober slechts een paar halfrijpe vruchten te hebben kunnen oogsten. Anderzijds van de pubescens waren er vruchten met hopen.

Wat een verrassing 2003: tussen de andere planten staat ook een peruviana! Het is de plaats waar ik 4 jaar terug zaaide! Eind september zijn enkele vruchten al bruin verkleurd en binnenin volledig rijp. Ze zitten nog stevig vast aan de plant en vallen niet af.

De peruviana heeft dus ongeveer een 2 maand  langer groeiseizoen nodig als je vergelijkt met zijn Noord-Amerikaanse soortgenoot.

Warm voorkweken is een noodzaak. Maar ik heb het nog niet gedaan. Wat is de optimale duur van de vooropkweek? Kan je deze plantjes verspenen? Uitplanten in een serre geeft meer zekerheid op een voldoende lang groeiseizoen. Maar buiten uitplanten na het vorstgevaar kan eveneens succesvol zijn.

In Bokrijk op het evenement ‘Eetbaar Landschap’ zag ik op de stand van Bokrijk zelf, enkele ranken waarvan de grootste vrucht de grootte van een pingpongbal benaderde, maar nog volledig onrijp. Zeker geen voorgekweekte planten. Achteraf kwam ik te weten dat dit tomatilo's waren ( zie verder).
Ananaskersen worden toch dubbel zo groot als de physalis pubescens/ pruinosa en dieper oranje-geel van kleur.

Physalis peruviana groeit een stuk forser en wordt een struikige plant van minstens 1,50 m. en blijft rechtop staan, maar eveneens met breed uitgroeiende takken. Buiten groeit de plant niet zo hoog maar toch forser dan de pubescens / pruinosa / grisea.

Een derde familielid is de bij de bloemschikliefhebbers geliefde lampionplant, Physalis alkekengii franchetii. De prachtige oranje lampions bevatten eveneens een eetbaar geel kersvruchtje, dat ik vele jaren geleden al geproefd heb.

Als vierde lid is er de Tomatillo,  Physalis ixocarpa  Lampiontomaat

De plant is nauw verwant met de goudbes, de ananaskers en de lampionplant met de Chinese lantaarntjes.

De tomatillo wordt 1,5 tot 2 m hoog en heeft gele bloemen.

De vruchten zitten in een lampionachtige omhulling, die later openspringt onder druk van de dikkende groene of paars kleurende vruchten.

Deze hebben een kruidig zuur aroma en zijn rijk aan mineralen en vitaminen.

In de Zuid – en Midden Amerikaanse keuken worden ze veel gebruikt in Chili’s, eenpansgerechten en sausen (Salsa verde).

Men zaait warm voor (22-24 °C)  en plant midden mei uit in onverwarmde serre.

Het kan ook op een beschutte plaats buiten, vergelijkbaar met tomaten. Ze vragen wel iets minder bemesting.

Men kan ze ook in potten kweken.

Bij cultuur in struikvorm worden de planten herhaaldelijk licht teruggeknipt, om een compacter gewas te bekomen. Steunen als bij tomaten. Chase Organics heeft biologisch zaad, zowel van de groenkleurige als van de paarskleurige variëteit.

JARIG

8 april

Vorige donderdag kreeg ik het bezoek van Jules en Anna Reyniers.  Ik kon hem Japanse Wijnbes en Dormanred bezorgen. Zijn planten waren om een onbekende reden (was het vochttekort?) onvruchtbaar geworden. De vruchtjes verdroogden.

Jules zit op een droge zandgrond in Rijkevorsel, een gemeente die over het algemeen veel rijkere grond heeft.

Jules heeft me o.a. plezier gedaan met enkele druivenrassen. We zijn ook enkele jaren geleden op de Lünenburgerheide bij Dierking de nieuwste Blauwbessen gaan halen. Ik heb ze nog allemaal. Bij hem zijn enkele planten bezweken. Iets te veel compost gegeven?

Jules is een fijne tuinier en had Tomatillo’s voorgekweekt.

Voeg daarbij dat ik uit Nederland een vraag kreeg waar goudbeszaad te bekomen was.

Samen met kleinzoon Jonas heb ik het artikel over ‘Ingepakte Bessen’ met een passende foto op de blog gezet ter gelegenheid van 1 jaar blog op 8 april.

Ik ben het Seniorennet dankbaar voor de geboden mogelijkheid.

Vroeger had men mij al gestimuleerd om mijn ervaring betreffende fruit neer te schrijven, maar het kwam er praktisch niet van.

Op deze manier hou je ervaringen vast en maak je anderen hieraan deelachtig.

Een goede 70 % zijn Belgen. Ruim 1 op 4 woont in Nederland. Als derde land volgen de Verenigde Staten (1 %). Verder Frankrijk, Duitsland , Groot Brittanië, Kameroen, Spanje, Polen en Canada  en nog een hele hoop landen.

Vruchten peruviana boven en pubescens onder

De Physalis vruchten zijn niet alleen lekker, maar ook gezond. Ze zijn waterafdrijvend, leverversterkend, anti reumatisch en koortswerend.

Per 100 gram vruchtvlees bevatten zij: 40 kcal,  3000 I E vitamine A., 30 mg vitamine C, 2,8 mg vitamine B 12 .

Voor zaden verwijs ik je naar de Veltcataloog. Ook Peter Bauwens heeft Physalis in zijn assortiment.

Je zou mij een plezier doen met het doorgeven van eigen ondervinding: daniel.willaeys@pandora.be