Fruitontbijt

Vanmorgen kwam een koolmees snoepen van de druiven onder het afdak. Nu de peren geplukt zijn en dus niet meer beschikbaar hangen komt hij/zij het bij de druiven zoeken!

Ik zag ze een bes uitsnoepen.

Europom 2006

Ik kom net terug van de Europese Fruittentoonstelling in Naumburg, Hessen, Duitsland, zo’n 400 km van Antwerpen. De Nationale Boomgaardenstichting (Ludo Royen en Erno Eersels) stonden samen met de afdeling Nord et Pas de Calais van de Crocqueurs de Pomme (dhr. en Mevr. Ponchau).

Weer heel wat personen ontmoet, veel gezien en veel informatie opgedaan. Om minder te vergeten en interessante dingen te kunnen doorgeven volgen er de komende dagen een aantal aantekeningen.

Volgend jaar krijgen de Luxemburgers voor de eerste maal de kans om de fruitverenigingen van de omringende landen te ontvangen, dit van zat. 13 okt. tot en met zo. 21 okt. In ‘LuxExpo’ van Luxemburg stad.

Ashmead’s Kernel

Een van de eerste appels die ik in Engeland 15 jaar terug aanschafte was deze appel. Ik had gelezen dat hij bij proefpennels er reeds als nummer één uitgekomen was.

Zijn ontstaan dateert al van rond 1700. De waarde van deze vrucht werd pas laat erkend. De Royal Horticultural Society gaf dit ras pas in 1981 een FCC, een First Class Certeficate.

Ik denk dat dit komt omdat zijn uiterlijk nogal ruw is: grijsbruinachtig en wat ruw. In het Engels gebruikt men dan de benaming : russet, roestachtig. (Vergelijk de Rabau; de Gris de Saintogne) Een aantal van de vruchten vertoont gemakkelijk misvormingen, vooral de kleinere. Mooi belichte vruchten krijgen een geelrode schijn aan de zonkant.

Vast wit vruchtvlees, knapperig, sappig met een intense, zuur-zoete, aromatische smaak. De vrucht is op zijn best december, januari; maar is nog goed te genieten in februari. Het is een gezond groeiend ras. Gezonde bladeren. Haast geen schurft. Zeer weinig kanker.

In ‘The Book of Apples’ spreekt Joan Morgan van 'poor crops' (weinig vruchten). Mijn ondervinding spreekt dit tegen.

Het ras staat op een MM 106 onderstam. Het duurde wel lang vooraleer de dracht begon en de eerste jaren waren er niet veel vruchten. Ik was dan ook verwonderd door 3 opeenvolgende jaren (2002-2004) met zeer veel vruchten.

Begin vorig jaar moest de boom echter voorbereid worden om verplant te worden. Hij zou moeten wijken voor het aardgastracé.

Het rondom graven van een sleuf en het afsteken van de wortels gebeurde deskundig door de NBS (Nationale Boomgaardenstichting). Deze boom had echter een allesoverheersende wortel gevormd die ongeveer 30 cm diep, evenwijdig met de oppervlakte liep. Ludo Royen vond het dan ook erg deze wortel te moeten doorsteken en vreesde voor de gevolgen. In de kroon werden grote takken weggenomen.

De sleuf zelf werd daarna weer aangevuld met oude, goed verteerde compost, om nieuwe wortelvorming te stimuleren.

Deze boom heeft vorig jaar het meest geleden onder de behandeling en kon slechts kleine blaadjes vormen. Begin november vonden we gelukkig een definitieve plantplaats en moest hij niet naar het wachtbed. Dit jaar vertoonde de boom, zoals verwacht, nog steeds een zwakke groei. Het zal nog wel even duren vooraleer hij zich volledig kan herstellen.

Gelukkig had ik het ras verder geënt, ook op een MM 106, en plukten we enkele dagen terug een grote krat vol.

Comtesse de Paris

Dit zijn onze bewaarperen voor januari. Een warme nazomer is voor dit ras uitstekend. Dan hebben de rijpe vruchten sappig, smeltend, zoet vlees na nieuwjaar. Ik herinner me jaren dat ze onvoldoende rijp werden. Vandaag heb ik geplukt, op de warmste 26 oktober ooit. Bij ons werd het nipt 22 °C.

Het voornaamste sein voor mij om te plukken is wanneer ik vaststel dat de eerste gave vruchten beginnen te vallen. Dit was het geval.

Eigenlijk had ik best iets vroeger geplukt, want nogal wat vruchten vertonen kleine pikputjes, meestal naast de steel, maar soms ook midden op de vrucht. Dit pikken is al een tijdje bezig. Op de aangepikte plaats beginnen de peren te rotten rond de steel en vallen af.

Dit zijn geen vraatsporen van merels, maar met grote waarschijnlijkheid van zangvogels.

Ik verdenk de mezen van deze snoeperij.

Gasleiding, nog een verloren Jaar

Vandaag vernomen dat er geen tekort is aan buizen. Die liggen er wel, maar ze werden afgekeurd wegens een fabricatiefout. Ten vroegste zou men begin volgend jaar opnieuw kunnen beginnen, maar dan is het winter en wellicht geen geschikt weer. Half april begint een nieuw broedseizoen en zijn er bezwaren om naast het beschermde natuurgebied Zoerselbos te werken. Herstart in augustus, na het bouwverlof? De kans wordt al klein dat alles achter de rug is eind oktober, het geschikte moment om te herplanten.

Nog een jaar verloren.

Nieuwe Vertraging Aanleg Gasleiding

Enkele dagen terug ontvingen we van Fluxys de melding dat de werken stilvallen omdat er geen buizen meer zijn. De Duitse firma die de aanleg doet zit door haar voorraad heen! Komt dat tegen. Het Wirtschaftwunder heeft blijkbaar veel van zijn pluimen verloren.

Begin dit jaar werd er gezegd dat men in maart al zou beginnen. Ik begon al te hopen op een herplanting in de herfst. Het meest geschikte tijdstip.

Er gebeurde niets. Maanden later hoorden we dat men niet kon werken omwille van een broedgebied. Begin september werd begonnen in Herentals. De werken zijn gevorderd tot in Vorselaar. We zijn eind oktober.

Ik begin er voor te vrezen dat de werkzaamheden hier in maart nog niet achter de rug zullen zijn en het seizoen van planten niet zal kunnen benut worden.

Een tweede groeiseizoen verloren?

Lombarts Calleville in twee Betekenissen

Vorige week reed ik met een flinke lading appelen naar Voormezele, een eind voorbij Ieper, op de weg naar de Kemmelberg.

Net voor dat je links moet afslaan, staat rechts in een park ‘de betonnen villa’, een curiositeit van na de eerste wereldoorlog.

Voor zover ik weet kan je als liefhebber je vruchten laten persen bij Fructus in Landen ofwel bij Lombarts Calleville in Voormezele.

Twee jaar terug richtte de VELT-werkgroep Fruit van Beernem een uitstap in naar de kwekerij De linde van Bart Dequidt te Kemmel en naar de Wijngaard op de Monteberg, de zuidflank van de Kemmelberg.

We werden daar ontvangen en rondgeleid door Jean-Pierre Six en waardeerden achteraf zijn wijnreusites.

Het derde bezoek was bij fruitperser Luc Goossens van Lombarts Calleville. We bezochten zijn boomgaard achter de bedrijfsgebouwen; verzamelden vruchten, die vervolgens geperst werden en het resultaat geproefd. Ik maakte een afspraak en iets daarna reed ik een eerste maal met mijn vruchten naar het verre West-Vlaanderen. Het interessante was dat ik mijn 60 kg kweeperen apart kon laten persen. Het sap gemengd met twee derde appelsap viel erg in de smaak op de Kerstmarkt van Zoersel. Als gevolg van de gasleidingshistorie en het verplanten van de bomen had ik dit jaar geen oogst. Dubbel spijtig, want het project in Kameroen van CoZoeGo (Comitee Zoersel Going), het project van Aleide is dit jaar een van de twee centrale projecten.

Vandaag oogstte ik de Lombarts Calville vruchten die waren blijven hangen. De meeste kwamen gemakkelijk los.

Ik oogst graag de wintervruchten wanneer die voor een stuk afgerijpt zijn op de boom. Dan nog kan ik ze voldoende lang natuurlijk bewaren.

Eigenlijk verdient Lombarts Calleville meer aandacht bij de liefhebber. De boom groeit zeer gezond, zo goed als schurftloos en ook geen kanker. De smaak valt danig mee en hij is nog een tijd te bewaren. Minstens tot januari.

Joan Morgan in The Book of Apples, de appelbijbel omschrijft de smaak als: ‘Rich, sprightly (levendige smaak), lots of flavour of fruit (rijke fruitsmaak), sweet (zoet), juicy (sappig). Zij kan het weten, want ze heeft de meer dan tweeduizend rassen van Brogdale beoordeeld.

Het ras werd in 1906 gekweekt door P. Lombarts te Zundert, zo’n 40 km van hier, net over de grens in Nederland. Het zou een zaailing zijn van de Calleville Blanche d’Hiver, een van de lievelingsappels van Michel Ponchau, de president van de afdeling Nord et Pas de Calais van de Crocqueurs de Pommes.

De familie Lombarts bracht het ras in 1911 in de handel.

De gele kleur maakt dat dit ras minder aangepikt wordt door de merels, die het vooral op roodkleurige vruchten gemunt hebben.

Niet alleen bij de mensen is de rode kleur aantrekkelijker! Maar schijn bedriegt (soms).

Feedback Goudbessen

In  het voorjaar hebt u mij goudbessen gestuurd. De oogst was groot! Elke dag zoek ik nog afgevallen vruchten. Ik vind ze heerlijk en deel ze aan iedereen uit en vertel dat ik ze van u bekomen heb. Ik heb de zaden in de huiskamer voorgetrokken en ook ter plaatse gezaaid. Het laatste gaf de beste resultaten.
Ik geniet van uw verhalen en dank U  nogmaals hartelijk voor deze vruchten, die ik de naam Daantje heb gegeven en die niet meer uit mijn tuin zullen verdwijnen!
hartelijke groet, Jelly Kolkman Ryptsjerk Nederland

Op Bezoek bij Gerard en Irene Ameeuw

19 oktober 2006

Net na het stichten van de VELT vzw (toen nog Vereniging voor Ecologische Land – en Tuinbouw) in 1974, leerde ik bij Jan Heyman - de stichtende voorzitter en de erevoorzitter van VELT - (sinds ’79 Vereniging voor Ecologisch Leef - en Teeltwijze) Gerard Ameeuw kennen. Toen was zijn firma OSMO te Diksmuide al in volle uitbreiding. Als ingenieur Land – en Tuinbouw was hij zijn loopbaan begonnen aan de Land – en Tuinbouwschool te Roeselare. Jan Heyman was er toen nog een van de eminente leraars. In eigen midden was er in die tijd erg veel weerstand tegen voorstanders van Biologisch Telen.

Gerard bracht als een van de eerste biologische producten en meststoffen op de markt.

Na de verkoop van zijn zaak heeft hij een hoeve verbouwd te Houthulst.

De machtige, oude knotwilgen en knotpopulieren zijn magnifiek opgenomen in het geheel van verbouwingen en nieuwe aanleg, o.a. van een grote vijver.

De sier- en moestuin van Irene lopen mooi in elkaar over. Er is aandacht voor kleinfruit. Er is een hoogstam boomgaard met nogal wat okkernoten. Deze waren nog volop aan het vallen. Ook hier een reuzenoogst. Dezelfde rassen van geënte noten Broadview en Buccaneer waren bij mij in De Kempen een tiental dagen vroeger rijp. Ernaast heeft hij een perceel kersen op de laag blijvende onderstam Gisela V van Bart Dequidt, uitmuntende boomkweker te Kemmel. Rond om rond staat een metalen constructie om een vogelnet te kunnen aanbrengen. Alles mooi afgebogen, geen haperingspunten. Knap gemaakt in eigen werkhuis!

Daarnaast een perceel met laagstammen, vooral prachtige peren. Er was nogal veel vogelschade.

Achteraan was er al een gedeelte moestuin met geweldige preien. Voor de verdere uitbreiding wordt de zware leemgrond humusrijk gemaakt met een grote hoeveelheid regenwormencompost.

Tijd om binnen te gaan kijken naar zijn collectie uitzonderlijke, antiquarische fruitboeken. Daarvoor heeft hij overal connecties. Maar hij heeft ook oog voor instructieve boeken. ”Ik zou eens drie maand ingesneeuwd moeten zitten om alles te kunnen ordenen”.

Ik vertelde hem dat men mij had aangezet mijn ervaringen neer te schrijven en dat het er niet van kwam tot het Seniorennet die kans bood.

“Je vergeet zoveel als je ouder wordt” zei ik. “Weet je wat DMC betekent? Dement maar content!” Als het niet in de familie zit, is de achteruitgang beetje bij beetje, ‘pianewies’ zoals ze het in het West-Vlaams zeggen. Achteraf maakte ikzelf de associatie met dezelfde letters, maar in een andere volgorde: DCM, De Ceuster Meststoffen, een concurrent van Osmo.

Op de bus van de laatste trip naar Brogdale had Gerard al een gedicht voorgedragen over ‘De Boom’. Ik weet niet zeker of het van hem was, maar hij heeft eigen gedichten met de natuur als onderwerp op zijn kerfstok. Hij had ze gebundeld en genummerd in een boekje als ‘zitplaatsen’.

Telkens met een genummerde stoel erboven, zeer suggestief om er even bij te zitten en te mijmeren…

Jelena

Jacques Bosschaerts, pomoloog van Mortsel is in Vlaanderen de stamvader van de Fruithappenings.

Halverwege de jaren zeventig zette hij de eerste grote fruittentoonstelling op in het Arboretum te Kalmthout. Een paar jaar later zou nog een tweede, grote tentoonstelling te Kalmthout volgen.

Ter nagedachtenis van de flamboyante mevrouw Jelena De Belder, die het Arboretum van Kalmthout wereldfaam bezorgde, heeft hij een zaailing naar haar genoemd.

Op de fruithappening te Herzele zag ik de Jelena appel voor ‘t eerst.

Het is een mooi gevormde, roodgestreepte, middelmatig grote vrucht. Ook de smaak kon mij bekoren.

Feedback Walnoten

Beste Daan,

U hebt gelijk: wal- en okkernoten zijn zeer waardevol voor de mens.  Maar als de mens er nu eenmaal teveel heeft (meer dan 7.000 noten kregen wij met 2 personen niet "verdaan") en weet dat de vogels er verlekkerd op zijn, tja...

Nu, wij eten geregeld een nootje en ik bak soms gemalen noten in mijn brood.  Al bij al had ik er dan nog te veel.  Bijaldien (wat een woord!)  ik verleden herfst er een 2.500 op zolder heb ondergebracht.  Blijkt nu dat die na 1 jaar nog compleet intact en eetbaar zijn.  En met onze huidige magere oogst goed van pas gaan komen.

Ik had nochtans verwacht dat die noten totaal onbruikbaar zouden geworden zijn.  Om reden dat het op zolder extreem  koud en warm kan worden (dak niet geïsoleerd, vloer driedubbel geïsoleerd).  Ik had de noten wel op voorhand goed gewassen en goed laten drogen in de zon en op dagbladpapier (ik toonde daar verleden jaar een foto van).  Op zolder lagen ze op een plankenvloer eenlaags uitgespreid.  Onder een rechthoekig houten kader waarop fijnmazig kippengaas was geniet, dit tegen eventueel ongedierte.   
Daan, deze ervaring is voor u als fruitliefhebber misschien iets voor uw blog.  U ziet maar.

Nog een goede middag
Hughes     

Howgate Wonder, De Kampioen

Op de Fruithappening te Herzele had Jacques Bosschaerts zijn grootste appel, Howgate Wonder tentoongesteld.

Een van de vele bezoekers had een grote appel bij ter determinatie.

Hij had die een hele tijd terug als ‘Reuzenappel’ bij Bakker in Nederland gekocht.

Zowel de aangeboden vrucht, als de tentoongestelde appels hadden naast dezelfde uiterlijke kenmerken, in de steelholte dezelfde donkergroene vlek. De smaak is matig. Het betreft een keukenappel, die zijn vorm behoudt bij het koken.

Het ras ontstond uit een kruising van Blenheim Orange en Newton Wonder in 1916 op het Engelse eiland Wight en kwam in 1932 in de handel.

In oktober 1997 bezocht ik de Fruitshow te Detling, Maidstone en zag er de Howgate tentoongesteld, die in het Guinness Book of Reccords kwam: 1,389kg

SLEEPRUIMEN

Zo’n 15 jaar terug leerde ik bij Luc De Cleene te Lokeren de Streping appel kennen. Ik kreeg er enthout van en oogstte dit jaar weer heel wat van die grote appels.

Zijn boomgaard was omringd door een heg van sleepruim. De grotere vruchten trokken toen mijn aandacht en ik kon ze niet goed plaatsen als sleepruim. De struiken waren ook een stuk minder doornig.

Hier tegen het Zoerselbos wist ik ook een sleedoornstruweel staan.

In de vroege lente was het steeds een witte vlek in het groene landschap, tot de nieuwe eigenaar ‘alles proper maakte’.

Gisteren kwam ik op de stand van het Provinciaal Archeologisch Museum Velzeke – Ename er eindelijk achter dat er naast de Prunus spinosa vulgaris, ook nog een spinosa ducescens en een spinosa macrocarpa bestaan. De standhouder André Van Peteghem had de 3 soorten vruchten in de streek verzameld. Ze hebben elk een eigen karakteristieke steen. Je kon die bekijken door een vergrootglas.

Stenen van de spinosa ducescens, stammend uit de 14 de eeuw werden te Geraardsbergen opgegraven.

Nog straffer: stenen van de spinosa macrocarpa trof men te Zele aan in een laag uit de Ijzertijd (3 de eeuw voor Chr. tot 35 na Chr.)

Fruithappening Herzele

Zondag 15 was ik voor de derde maal uitgenodigd als medewerker aan de 4 de Fruithappening van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen.

Men was verhuisd van Wortegelm-Petegem naar het Cultureel Centrum De Steenhoven te Herzele.

We hebben veel nuttige contacten gehad. Lang niet alle streekrassen konden we determineren, soms wel een richting aanduiden.

Voor mij was de ontdekking van de dag de stand van het Provinciaal Archeologisch Museum van Velzeke-Ename. Zie blog Sleepruimen.

Hoge Rode Boscoop

Het is ideaal weer om appels te plukken.

Vandaag geconstateerd dat ik de Reinette d’Orleans, een lekkere appel, best een paar weken eerder had geplukt. Sommige vruchten tonen al overrijpheid. Een gedeelte zal na het uitponsen van het klokhuis, met de broodsnijder in fijne plakjes gesneden worden. Daarna leg ik die op de horren om ze te drogen in de droogkast boven op de tegelkachel. De rest gaat mee naar de sapverwerking volgende week.

Mijn 8 m ladder volstond net om de appels in de top van Rode Boscoop te plukken. Gelukkig had ik de top in de lente al wat teruggenomen.

43 Jaar terug kocht ik een struikje met 3 takken, die op 50 cm hoogte vertakten. Eén spil heb ik na verloop van tijd weggezaagd.

Onwetend had ik een enting op zaailing gekocht. Denk er een stam van 2 meter bij en je hebt een echte hoogstam. Dan schiet een ladder van 8 m te kort. Nu zal dat hoogst waarschijnlijk niet meer gebeuren. Men ent struikvormen op de zwakke onderstammen M 9 en de iets sterker groeiende M26.

Xinta’s mening

De vijfjarige Xinta kwam met haar vader op bezoek. Ik was goudbessen aan ’t rapen.

Ik liet haar er eentje proeven:

“Ze zijn goed, maar niet lekker.”

Op Boerentoeren

Vorig jaar is Wervel - Antwerpen met deze busuitstappen begonnen.

Te Aartselaar bezochten we het biologisch melkveebedrijf van Dirk en Ilse S’Jongers. Dirk heeft nog 2 broers die boeren: een doet het eveneens biologisch, de andere gangbaar.

Een eerste aanvraag bij het certificeringsorgaan BLIK werd afgewezen, omdat uit het onderzoek van zijn bodem bleek dat deze vervuild was met cadmium. (Neerslag van Union Minière Hoboken, nu Umicore). Dank zij de E G wetgeving voor Bio, met mindere eisen, kon hij wel overschakelen. 6 Jaar terug moest nog 40 % naar de gangbare melkerijen gebracht worden. Nu kan 100% van de melk biologisch afgezet worden.

Het bedrijf evolueert stilaan naar een zorgboerderij, waar mensen met een handicap kunnen komen werken.

Als ik de grote oppervlakte zuidermuren zag, suggereerde ik Dirk druivelaars aan te planten. Er had er lange tijd een gestaan, vertelde hij, maar deze was door een nu gerooide naaldboom in de verdrukking geraakt.

De woonruimte met zelfgebouwde, grote tegelkachel was net groot genoeg voor de broodjeslunch.

In de namiddag ging het naar bioboer Koen Busschots te Koningshooikt (Lier).

Een mispel naast de toegangsweg trok al onmiddellijk de aandacht.

Koen nam in 1990 het biobedrijf van zijn vader Marcel over.

Het bedrijf bedraagt 10 Ha. Gelukkig steunt het op 2 pijlers: 3 Ha groenten en 7 Ha fruit: 3 Ha appels en evenveel peren. Verder een halve Ha pruimen en nog een ½ Ha ander fruit: noten, kersen, krieken, perziken.

Hij startte al onmiddellijk met tegenslag: zware lentenachtvorsten in ’90 met als gevolg zeer weinig fruit en het jaar daarop een uiterst zware hagelstorm begin augustus. Als boer blijft men afhankelijk van de natuur. Ik heb achteraf in de streek de schade aan de bast van bomen gezien. Niet te geloven: overal diepe putten. Geen fruit meer aan de bomen en nauwelijks nog een blad. Er waren jonge boompjes bij die letterlijk afgehageld waren. De reeds grote maïs op aanpalende velden was totaal af – en platgeslagen.

De datum 7 oktober van ons bezoek was goed gekozen, want het was die dag appelproefdag in de bedrijfswinkel.

Maar eerst gingen we op wandelvoordracht, waarbij we veel vernamen over de groei en verzorging van fruit. Hij legde het waarom van zomer – en wintersnoei uit. Zijn appels staan op M9.  Een peer die nog te fel groeit op kwee als bv  de Flippen (Beurré de Merode) krijgen een tussenstam Comtesse de Paris en blijven dan kleiner. In de bioteelt is er geen sprake van chemisch dunnen. Alles gebeurt met de hand. Optimaal heeft 1 vrucht 70 bladeren nodig.

Tot juli wordt de strook onder de bomen zwart gehouden. De tijdelijke begroeiing daarna zorgt voor extra humusmateriaal. Zou de gras – en onkruidgroei de vegetatieve groei van de bomen iets verminderen ten voordele van de vruchten? Op sommige bomen was de groei nog niet afgesloten wegens de forse hergroei in aug., na de julidroogte.

Zijn zandleem bodem heeft een goede structuur, veel humus en een rijk bodemleven. Een indicatie is bv 60 regenwormen per m². Een nadeel is dat in een dergelijke bodem de mollen en woelmuizen het eveneens naar hun zin hebben met als gevolg wortelschade. De mollen zijn alleen de wegbereiders, of zeg ik in dit geval beter gangbereiders?

Topaz is een schurftresistente, heerlijk smakende appel, maar gevoelig voor stambasisrot. Daarom gebruikt men als tussenstam Golden Delicious. Een liefhebber kan bv hoger enten op een MM 106. Maar deze onderstam is te groeikrachtig voor de beroepsteelt.

Dat het ras vrij gevoelig is voor kanker was duidelijk te merken. Tijdig de aangetaste takken wegnemen en meenemen, want kankertakken op de grond laten slingeren vormt in het natte najaar en winter weer sporen en nieuwe infecties.

Santana van Nederlandse herkomst is zijn ander topras. Er zou nog maar 2 Ha aangeplant zijn in België. De vruchten zijn groter en nog mooier rood dan Topaz. Ze hebben eveneens een zeer goede smaak.

Mensen met een allergie voor rauwe appels zouden geen hinder ondervinden bij dit ras. Hij begint de rode vruchten tussen te plukken van begin september. Nog een zeer goede eigenschap: het ras is niet beurtjaargevoelig.

We bezochten ook het veld met de eenjarige Rode Topaz, een beschermd ras. Vele boompjes droegen reeds enkele mooi rode vruchten. Ik bemerkte al dadelijk een kankertakje. De mutatie slaat blijkbaar alleen op de kleur. De kankergevoeligheid is meegeerfd.

Ik vernam nog dat hij een paar nieuwe rassen van de befaamde, baanbrekende kwekerij Jo Nicolai heeft staan: Dara en Mila. Een van deze rassen was vroeg en zeer goed smakend.

Een ander nieuwer ras dat hij aanplant is Holsteiner Cox. Dit ras is gezond en krijgt geen stip.

Daarna werd er duchtig geproefd aan de stand. Nogal wat keuzebriefjes met een drietal voorkeuren verdwenen in de doos.

Santana en Topaz blijken de toppers.

Svatava smaakt nu, maar zou te vlug achteruit gaan. Raijka zou in hetzelfde bedje ziek zijn. Pirouette vond ik te vlak van smaak.

Daarnaast waren ook oude rassen te proeven als bv  Goudreinette en Septer, een minder bekend ras van Wageningen (Piet De Sonnaville) vond ik behoorlijk van smaak.

Het werd aanschuiven aan de kassa.

Ik vond het een zeer gesmaakt bezoek!

Walnoten bestrijden ongezond Vet

Een paar walnoten aan het einde van de maaltijd kan de schade die ongezond vet voedsel in de slagaders aanricht beperken. Dat blijkt uit een studie aan Hospital clinico in Barcelona, die in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of the American College of Cardiology staat.

Het onderzoeksteam raadt aan dagelijks 28 gram walnoten te eten.

Walnoten bevatten beschermende stoffen die de negatieve effecten van een maaltijd vol verzadigde vetten opheffen. Zo zouden de slagaders  niet verharden en zou het risico op hart – en vaatziekten niet stijgen.

Nog beter is een maaltijd zonder verzadigde vetten en eveneens wel met noten.

Familiefeest van de Engelandvaarders

Zondag ontvingen wij de medereizigers op de derde Engelandreis van de Nationale Boomgaardenstichting.”Een van de beste groepen die ik gekend heb. Zeg dat maar gerust.” Schreef Johan, die moest werken.

We hadden geluk met het weer, zodat we ’s avonds nog in de tuin konden eten.

We hadden eerst de tuin verkend, vooral met het oog op de fruitbomen.

Maar ook de goudbessen werden gretig geraapt en geproefd. Hopelijk ontkiemen die evengoed in andere tuinen.

De grote appels van de Rode Superman werden gekeurd en geproefd. Het proeven van een vroeg afgevallen Suntan riep het verhaal van Joan Morgan bij de gidsbeurt te Brogdale weer in het geheugen.

De meesten kenden Ecolette, de eerste resistente appel van Wageningen nog niet. De boom staat er zwaar beladen bij en de vruchten kleuren reeds flink rood. Sommigen vonden dit de best smakende appel. Anderen hadden het dan weer voor de zoet smakende Jupiter.

We konden niet alles bekijken want we hadden nog tijd nodig voor het tweede bedrijf: het beoordelen en proeven van 10 druivenrassen, die allemaal buiten groeien, zonder veel problemen of toch. Van een ras schoten dit jaar slechts een paar gehavende trossen over. Dit ras, waarvan ik de naam niet ken, groeit tegen de zuidwestermuur van het kippenhok en had tijdens de zeer natte augustusmaand haast dagelijks af te rekenen met de drup van de pannen. Gevolg de botrytisschimmel deed haast alle bessen rotten. Dit ras met groene bessen blijkt wel heel gevoelig voor Botrytis, dit in tegenstelling met het blauwe ras Regent, meer een wijndruif, die ernaast groeit. De Botrytisrotting was hier haast onbestaande.

Iedereen kreeg een beoordelingsblad. Het was de bedoeling het uiterlijk van de rassen te beoordelen volgens een tien puntenschaal en vervolgens de innerlijke kwaliteit eveneens een cijfer van 1 tot 10 te geven.

Er werden 20 ingevulde formulieren afgegeven. Jean-Pierre nam de verwerking op zich.

Himrod, met pitloze, groene bessen, kreeg voor uiterlijk een gemiddelde van 6,2/10 en innerlijk een 5,7. (Mijn commentaar: van al de geproefde bessen waren deze nog niet optimaal rijp).

Glenora, een pitloos ras met blauwe vruchten: uiterlijk 6,7 en innerlijk 6,3.

Phoenix (?) Groene bessen. Uiterlijk: 6/10 ; innerlijk eveneens 6/10.

Regent, blauwe wijndruif: uiterlijk: 4,75 ; innerlijk 4,6

De onbekende, botrytisgevoelige groene: uiterlijk 4,1/10 ; innerlijk 4,3.

Swenson Red, met roze en ook nog groenkleurige bessen: uiterlijk 6,6

Innerlijk 6,9. Jules Reyniers, van wie ik dit ras kreeg, vindt dit ook een van de allerbeste rassen van zijn uitgebreide collectie.

Reliance , roos, pitloos, zacht vel, sterke foxysmaak (Speciale, iets kruidige smaak van sommige Amerikaanse rassen) Uiterlijk 6,8 ;

innerlijk 5,25.  (Commentaar: persoonlijk hou ik wel van deze smaak. Iemand anders van de groep was van plan zijn exemplaar te rooien, wegens verfoeielijke smaak).

Steuben, mooie tros en blauwe bessen, een Amerikaanse hybride, maar zonder de foxysmaak stak er met kop en schouders bovenuit.

Uiterlijk: 7,6 ; innerlijk 7,3/10.

Bianca, wit-groene, doorschijnende bessen, waarin je de pitten ziet zitten. Uiterlijk 6,4/10  Innerlijk 6,3.

Lakemont , groen, pitloos Uiterlijk: 6/10 , innerlijk: 6,3

De jacked potatoes, aardappels in de pel en nog veel andere goede dingen zorgden voor een gezellige maaltijd.

Aleide toonde haar Afrika tentoonstelling en oogste vooral bijval met de zonneovens. De foto’s werden boven gehaald en de computer gestart voor de cd roms. Vooral deze van onze Nederlandse reisgenote, mevrouw Tony Janssen maakten indruk.

Bij de open haard werd nog gezellig nagepraat.

Een heerlijke, gezellige dag.