Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
18-05-2005
Een Rechtzetting
In de vorige blog moet vooral Merksem vermeld worden als het overstromingsgebied (niet Schoten).
Een tijdje terug hadden we het over de krulziekte op perzik en consulteerde ik Fik. Hij moest toen mensen gaan begeleiden die het heropenen van een oude monding van de Schijn, een bijrivier van de Schelde bestuderen. Fik is al jaren bezig met de studie rond de Schijn. Alhoewel dit riviertje door het Ter Rivierenhof in Deurne loopt, is het een open riool geworden. Hieraan is men de laatste tijd wel aan het dokteren. Nu is de monding een eind in de haven , na herleggingen en inkokeringen. Enkele jaren terug was de verstopping daar de oorzaak voor de grote overstromingen in Schoten en Brasschaat.
Fik was een van de pioniers van onze Veltwerkgroep Fruit, waar we begin der tachtiger jaren mee startten. Ik dank hem van harte voor zijn bijdrage.
PERZIKEN 17 mei 2005 fikdenissen@tiscali.be
Op aanraden van Daniël Willaeys uit Zoersel heb ik mijn 25jarige ondervinding inzake perzikenkweek en -teelt genoteerd.
Zelf ben ik geboortig van 1937 . Mijn overgrootouders teelden reeds voor 1900 deze zeer lekkere perziksoort waarvan ik de naam nog niet ken en reden ermee naar de Antwerpse markt. Zij hadden een boomgaard op het Eksterlaar in Deurne-Zuid bij Antwerpen. Waarschijnlijk ben ik de enige nakomeling die onze perziksoort van de ondergang heeft gered. Mijn hoogstamboomgaard bestaat -buiten een mengeling van groot en klein fruit- uit een aanplant van 30 jonge en oudere perzikbomen. In 1980 kreeg ik twee perzik-zaailingen van een grootoom als geschenk, t.g.v. het aanschaffen van een ½ ha grote weide voor de aanleg van een boomgaard.. Wat mij er vooral toe aanzette om zelf beginnen te kweken is de ondermaatse kwaliteit van de ingevoerde perziken t.o.v. onze Belgische. Mijn bomen dragen in het derde jaar +- 1 kg kleinere vruchten. Het vierde jaar +- 5 kg iets grotere vruchten , en vanaf het vijfde jaar 25 à 30 kilo volwaardige perziken met een gewicht tussen 100 en 130 gram per stuk, afhankelijk van de goede bevruchting, de late nachtvorst en de vruchtdunning.
ZAAILINGEN KWEEK
In 1985 begon ik zelf met het kweken van zaailingen. De verzamelde vruchtstenen van de beste perziken worden in de herfst 3 à 5 cm diep, op een rij in volle grond geplant, tussen enkele markeringsstokjes. Hiervan ontkiemen er ongeveer 1/3 vanaf begin mei. De wortelkluiten worden in de zomer voorbereid : op een doormeter van 35 cm wordt rondom de zaailing +- 40 cm diep met de schop een bewortelde kluit afgestoken en ter plaatse voorbereid. In november worden de best groeiende en half-jarige jonge zaailingen geselecteerd en verplant in een plantgat dat rondom tot 1,5 m doormeter grasvrij gehouden wordt. De minder goed groeiende zaailingen worden meteen afgeknipt tot op de grond. Na het planten wordt de omgeving van de zaailing rijkelijk voorzien van rijpe compost. De nieuwe boom wordt nog enkele jaren gekoesterd en grasvrij gehouden met een laag compost : +- 1 ½ x de boomkroondoormeter.
Zelf zoek ik nog naar de goede bodemverzorging bij volwassen perzikbomen, zodat zij jaarlijks voldoende stevige nieuwe scheuten blijven vormen. Hierop ontstaan dan volgend jaar nieuwe vruchttakken Naar mijn gevoel zal ik best alle perzikbomen gedurende heel hun productieperiode onder de kroon grasvrij houden en steeds voorzien van bv. compost.
SNOEI
Ik snoei de perzikbomen in het vroege voorjaar, tijdens de bloesemtijd. De jonge scheuten van vorig jaar, en voorzien van bloesems waarin een bladbot ontluikt worden terug gesnoeid tot maximum 10 bloemen. Jonge scheuten zonder bloesem worden terug gesnoeid tot +- 2 botten, en waarvan de laatste bot best in de richting wijst, diametraal weg uit het center van de hoofdstam. De nieuwe vruchttwijg die hieruit ontstaat zal volgend jaar vruchten dragen.
Alle overige voddetwijgjes kunnen weggesnoeid worden
VRUCHTDUNNING
De vruchtjes kunnen vanaf begin mei uitgedund worden tot er maximum alle 20 cm één blijft staan : d.w.z. max. 3 perziken per ingesnoeide vruchttak. Vruchtjes die in een aftakking groeien worden verwijderd. Wanneer zij uitgroeien tot een volwaardige perzik zullen zij zichzelf vastgroeien en tijdens de pluk beschadigd worden. Omdat er rond de ijsheiligen op 12, 13 en 14 mei nog flinke nachtvorst kan voorkomen, en de vruchtjes afvriezen, is het- om geen verloren werk verricht te hebben- dus geraadzaam om nog te wachten met uitdunnen tot 15 mei. Door benevelen tijdens vorst-nachten kan de oogst nog gered worden omdat de verse vruchtjes dan beschermd worden door een ijslaagje. ( Hier zal Daantje even aanvullen: zolang het blijft vriezen moet het benevelen aanhouden. Op het reeds gevormde ijslaagje komt water dat op zijn beurt aanvriest; maar dit verschijnsel gebeurt bij 0° C !, omdat de ijsvorming terzelfdertijd gepaard gaat met warmteontwikkeling. Als de buitentemperatuur weer tot boven de 0 ° gestegen is, stopt men het beregenen.) Zelf vind ik dit te omslachtig omdat mijn boomgaard zich op 2 km van huis bevindt, en er geen electriciteit en stromend water ter beschikking is.
KRULZIEKTE
De krulziekte waaraan mijn perzikbomen onderhevig zijn ( door overgevoeligheid van deze soort of door de omgeving ? ) wordt tijdens de vruchtdunning aangepakt. De aangetaste blaadjes worden met de vingers afgepulkt. De boom herstelt zich vrij snel. Het is wél zo dat de zaailingen tijdens het eerste voorjaar door de krulziekte ernstig kunnen aangetast worden. Ik verwijder de aangetaste blaadjes door regelmatig afpulken.
LUIZEN
Luizen vestigen zich graag aan de onderzijde van de bladeren. Deze beestjes worden er als een veestapel verzorgd door de mieren : zij melken ze voor hun zoete afscheiding. De luizen halen de suikers uit de perzikbladeren en ontnemen dus de zoetigheid die voor de vruchten bedoeld is. Wij kunnen gebruik maken van oorwormen en lieveheersbeestjes. De oorwormen jagen s nachts op die luizen en de lieveheersbeestjes overdag. Het is dus geraadzaam om onze helpers een behuizing te bezorgen.midden hun jachtgebied : bv. een ondersteboven gehangen bloempot, half gevuld met hooi of stro, en door middel van een opgekrulde ijzerdraad doorheen het hooi en het bodemgaatje van de pot, en met een krul aan een tak tegen de stam aanleunend, zodat hij stormvast hangt. Aan jonge boompjes kan een bundeltje holle stengels van bv. riet opgehangen worden. Reeds na enkele dagen worden zij bewoond door oorwormen, en breiden er snel hun kroost uit. De bladeren die onderaan dicht bevolkt zijn door luizen kunnen eventjes met duim en wijsvinger verwijderd worden, zonder het blad te beschadigen. Na enkele weken regelmatig nazicht ondervindt de boom een evenwicht : de prachtig diepgroene bladeren blinken in de zon, lieveheersbeestjes doen in de dag en de oorwormen s nachts hun ronde om de sporadische luizen te verwijderen waardoor de vruchten uitgroeien tot prachtig zoet fruit. Ook wespen komen likken aan het zoete luizenvocht boven op de bladeren en verraden dat er daarboven nog luizen actief zijn.
KONIJNENVRAAT
De jonge uitgeplante zaailingen zijn vooral in de winter een lekkernij voor de konijnen : zij lusten blijkbaar de amandelsmaak van het zachte stammetje (ook jonge wortelopslag van pruimelaars worden gelust, maar de perziken hebben in mijn boomgaard - misschien door de ligging t.o.v. de konijnenpijpen - de voorkeur). Om te voorkomen dat zij alle afgeknakt worden, breng ik vanaf de grond tot op 0,5 m hoogte dunne zachte plastic aan rond de stam d.m.v. nietjes. In de volgende zomer wordt de bast van de zachte stammetjes harder en misschien minder lekker en worden niet afgeknakt.
- 2° C in Brasschaat hoorde ik op het nieuws van 7.
Onze weerman heeft sinds gisterenavond andere dingen rond zijn hoofd.
Een wit waas ligt over het gras. Het dak van een buitenstaande wagen glinstert. Ook op sommige donkere pannen van het dak zie ik rijpvorming. Op het zeil van de trampoline staat een plasje water met een stevige ijslaag. Hoe zullen de vruchten en de aardappelen de kou doorstaan hebben?
Vandaag was het vrij fris. Nu is het helemaal opgeklaard. Men voorspelt vorst aan de grond en in Brasschaat zou het -1 kunnen worden.
Ik heb het vliesdoek terug van stal gehaald en de aardbeien ondergedekt en ook de vroege aardappelen.
Een goede week terug hadden we ook een gevaarlijke periode.
De Zoerselse weerman heeft 0.5 ° en 1.1 ° C gemeten. (Temperaturen onder thermometerhut)
Toen bleef een oud aardbeien bed onbedekt. Het had zeker gevroren aan de grond en toch heb ik geen zichtbare schade kunnen vaststellen.
De toppen van de Perlette, een pitloze, gele,zoete druif van Peter Bauwens , die tegen het plastiek van de serre kwamen, zijn toen bevroren.
Naast Perlette stond vroeger Red Flame, eveneens een pitloze, smakelijke druif. Deze werd wel aangetast door meeldauw. Daar hij het volgende jaar zijn leven niet beterde, kwam de zaag er aan te pas.
'k Ging naar mijn oudste mispel kijken, die tegen 'de vijver', zoals wij zeggen- eigenlijk een wal, waarvan ik de oorsprong niet ken- staat.
Mij overviel een heerlijk parfum. Ik zocht de oorsprong bij de bloeiende meidoorn, een 20 m verder, maar neen, het waren de mispelbloemen!
Deze boom heeft slechts enkele verdorrende schimmelblaadjes.
De schimmelsporen staan niet onder, maar aan de bovenkant van het blad.
Mijn goede vriend Louis Eelen van Vorselaar kwam vandaag op bezoek. Een tiental jaar terug heb ik Louis leren kennen bij boomkweker Mampay. Hij kwam er pruimen kopen. Ik vond dat hij niet naar de interessantste rassen informeerde en we geraakten in gesprek.
Louis heeft nu een zeer uitgebreide pruimencollectie.Hij heeft zich ontpopt tot een eerste klas enter.
We gingen achteraan naar enkele pruimen kijken en kwamen voorbij de mispels. Er staan een vijftal verschillende rassen.
Enkele weken terug had ik al gezien dat sommige bladeren een bruin-zwarte plek kregen.
Even dacht ik aan kaligebrek. In dat geval worden de bladranden zwart, maar deze aantasting ligt meer in het midden. De bladeren krullen niet om.
Momenteel bloeien de mispels met grote, witte bloemen. Toch wel mooi.
Maar wat stellen we vast. Op de onderkant van de plekken heeft zich een wit waas gevormd. Een schimmelziekte dus, die ik nog niet kende. Een familielid van de krulziekte bij perzik?
Gelukkig is slechts een minderheid van de bladeren aangetast. Maar wat wordt het in de toekomst?
Er zijn mensen die het bij lage erwten (en bonen ) houden. Ik heb liever de hoge rassen. Je hebt er wel meer werk mee, maar de beloning is dus te groter. Ik ben volop bezig de laatste erwtenrijzen te plaatsen. Takken heb ik in overvloed. Mijn grote snoeischaar ligt er bij om de takken schuin af te punten. ( Natuurlijk zijn die tijdens de winter al efgeknipt). Het liefst werk ik met hazelaar omdat die zich zo gemakkelijk in elkaar laten vlechten. Dan mag er nog een zomers onweer met rukwinden komen. Eventjes kom ik binnen om te verpozen. Terwijl ik dit intyp, geniet ik van een Westmalse triple. Ze hebben hier goede dingen in de geburen!
Kennen jullie Sugar Snap? Dit is mijn voorkeurerwt. De muizen weten dit al, ook de konijnen en de eksters en Vlaamse gaaien. De spreuk : 't is voor de rapsten' is hier ook van toepassing. Ik jeun het hen niet wel van harte, maar kan het toch begrijpen.In de natuur komt het er op aan te overleven en als het kan met lekkere digen, waarom niet?
Naast Mechelse krombek, zaai ik heel graag de kapucijners (veel beter bekend in Nederland), de hoge vorm dan, want de lage brengen veel te weinig op.
Even wordt mijn aandacht afgeleid door het Kwikstaartje dat op de oprit even voor het raam passeert. Nu valt mij veel meer het snokkende kopje op, klaar om insecten te snappen.
Mijn pint is uit en ik ga 'voort doen'.
'k Heb net witloof gelezen in de blog Biologisch Tuinieren.
De tip om gaatjes te maken op 5 cm van de bodem van de emmer of het vat waarin je het witloof kroppen laat vormen, vind ik het onthouden waard.
Zo kan je de wortels niet te veel water geven.
Als je in de tuin een braamhybride of BRAAMBOOS ( Half braam, half framboos ) hebt die nu bloeit, dan is er heel veel kans dat dit de TAYBES is. Bij mij bloeien de loganbessen nog niet.
De eerste braam die nu gaat bloeien is HELEN van Derek Jennings.
In 1962 had boer Gheys voor ons de tuin nog geploegd. Dat jaar was er geen mest aangebracht. We teelden op oude kracht . Zaaidatum 17 april. Toen dochter Leen geboren was - 18 juli begonnen we kleine worteltjes te oogsten.
We hadden dat jaar mooie wortelen. De kinderen van een vriend hadden mij de naam gegeven van pekesmeneer.
Er waren praktisch nog geen gemaaide wortelen. Zat er te veel DDT in de grond?
De volgende jaren verbleekte mijn naam als pekesmeneer. De aantasting door de wortelvlieg werd steeds maar erger. Eén keer heb ik die vlieg gezien bij een biologische teler, die ze gevangen had op een vangstrip. Het ziet er een gewone vlieg uit . Ik herinner mij vooral de gele pootjes.
Deze vlieg legt haar eitjes rond de wortel. De maden die hieruit komen, beginnen hun vreetgangen onderaan de wortel en laten een memel achter die de wortel erg onsmakelijk maakt.
In de pioniertijd van het biologisch telen werd vanalles aangeraden. Rijen uien of prei of look of afrikaantjes zouden een beschuttende werking hebben. Men mocht vooral niet uitdunnen, want dan kwamen de vliegen op de geur af en de invalsweg was al aangelegd.
Dan verschenen de nylon gordijnen. Men maakte boogconstructies met plastieken buizen (voor het aanleggen van elektrische leidingen). Hierover spande men de gordijnstof.
Maar deze gordijnstof werd vlug aangetast door de U.V. stralen. Meestal lukte men nog een tweede jaar, maar dan mocht er geen kat opspringen. Daarna werd alles te bros en was de scheurgevoeligheid zeer hoog.
Daarna kwamen de polyethyleen netten. Die gaan veel langer mee: 10 teelten.
Ik gebruik het insectengaas van 3,66 m. breedte. Hieronder komen acht rijen op een voet van elkaar.
Hoe ga ik tewerk bij het zaaien? De plantkoord wordt uitgezet. Eerst wordt de rij vastgetreden. Dan trek ik een oppervlakkig voortje. Hierin stuif ik bentoniet om het vochthoudend vermogen te verhogen. Vervolgens worden wat radijszaadjes in de rij gelegd en tenslotte de wortelzaadjes. Aan de vlug kiemende radijsjes zie ik beter waar de rij is en kan ik al schoffelen om de ontkiemende onkruiden in de kiem te smoren.
Dit doe ik met een rolschoffel. Dit gaat een stuk vlugger dan hakken. Maar dit werktuig wordt precies niet meer gemaakt? Al een paar tientallen jaar heb ik het niet meer in de handel gezien. Ik begrijp totaal niet waarom?
Ik zaai Nantes en winterrassen. De vroege Amsterdamse bak heb ik destijds verlaten. Misschien moet ik het toch nog eens proberen?
Mijn wortelbed bestaat uit 8 rijen. Op de twee binnenste rijen zaai ik pastinaak. Dit jaar was dit Tender and true, biologisch zaad van de Nederlandse firma De Bolster in het ene bed en Turga, een biologisch zaad uit de Organic Catalogue van de firma Chase Organics en de Henry Doubleday Research Association (de Engelse Velt) in het tweede bed.. In Engeland is parsnip veel populairder dan bij ons.
Op de buitenkanten staan er telkens 3 rijen wortelen.
Dit jaar heb ik ook een rij witte wortels gezaaid: White Kuttinger, biologisch zaad uit de Organic Catalogue. Men zegt dat deze elegante witte wortel een Zwitserse delicatesse is en dat deze wortels een algemeen zicht waren op de markten van de jaren 1700. Ze hebben wel groene schouders, zijn 15-20 cm lang, hebben een milde smaak en bezitten een lang bewaarpotentieel. Ik ben benieuwd. Alleen vraag ik mij af waarom dit ras enkel nog in Zwitserland geteeld wordt. Met enkele maanden weten we meer.
De bogen laat ik reeds lang achterwege. Rondom het wortelbed maak ik gleuven . Hierin komen de randen van het gaasdoek. Naarmate de wortelen groeien wordt het gaas zonder problemen omhoog geduwd. Uitdunnen en wieden gebeuren in volle dag. De wortelvlieg zou pas in de latere namiddag vliegen, beweert men.
Ik heb het nest van de witte kwik - wuppesteertje in 't West-Vlaams, omdat de lange staart voortdurend op en neer wipt- gevonden in de kippen-geitenstal. De geiten zijn er niet meer , wel de zolder.
Vorig jaar werd de acasia die op de hoek stond omver geblazen. Daarbij beschadigde hij een nokpan. Dit werd de toegangskier voor de kwik, die zijn nest bouwde op de nokbalk. Binnen enkele dagen vliegen de jongen uit.
Als kleine jongen kende ik de witte kwikstaart onder deze naam. Wel, ik heb de kwikstaart terug als broedvogel. Vandaag zag ik hem/haar een drietal keren met voedsel in de bek. Het is heel wat jaren geleden dat de kwikstaart nog bij ons broedde.
Naast de huismus, wiens jongen intussen uitgevlogen zijn, is dit een tweede broedvogel die terugkomt.
Deze voormiddag werden mijn tuinwerkzaamheden (o.a. struikboontjes zaaien) opgevrolijkt door de merelachtige zang van de tuinfluiter. Dat riep herinneringen op met Torhout en Karel De Busschere. Hij gaf ons Nederlands in de 5 de latijnse (de 2 de van nu.) Ik zie hem nog binnenkomen met De klas moet gespuid worden! Ramen open.
Hij was priesterleraar verbonden aan de normaalschool en uitstekende Gezellekenner. Vandaar misschien zijn liefde voor vogels. Toen had het St Jozefsinstituut nog een grote tuin, met o.a. wielewaal en nachtegaal. Hij nam ons mee naar de tuin. Die keer heb ik de zang van de tuinfluiter leren kennen. Het is een weinig opvallende bruingrijsgele vogel.'s Namiddags hoorde ik de zang van de zwartkopgrasmus. Beide zangen hebben veel weg van elkaar. De zwartkop zingt nog helderder, maar in kortere strofen.
Het loont de moeite om uw stekelbessen en rode bessen te controleren.
Zopas de rupsjes vernietigd die volop bezig waren op twee verschillende struiken . Het probleem is dat ze beginnen aan een benedentak.
(Zie archief week 22 april)
De bladeren van een pas geplant appelboompje hangen slap, ondanks een ruim plantgat, water geven en slechts weinig bemesting.
Een plant al in blad verplanten is altijd een probleem. Er zijn sommige planten waarbij dit helemaal niet lukt. Andere kunnen dan weer tegen een stootje.
Een appelboom neemt vocht op via zeer fijne worteluiteindjes, de haarwortels. In volle activiteit verplanten betekent een erge verstoring met veelal afsterven als gevolg. Is de bladvorming nog maar begonnen, dan kan het nog lukken, maar het boompje staat er een jaar maar treurig bij.
Zelfs wanneer de plant in rust is, ziet men soms bomen een langere tijd met naakte wortel boven de grond liggen. Die uitdroging kan te ver gaan en menigeen heeft al ondervonden dat de aangeplante boom niet tot leven komt.
Het beste planttijdstip voor bomen is tijdens de winterrust en liefst nog tijdens het najaar.
Die rust is eigenlijk niet absloluut. Bomen geplant begin november beginnen nog haarworteltjes te vormen en kunnen met voorsprong van start gaan in de lente.
In de tuincentra kan men het ganse jaar door boompjes in container kopen. Deze wat omzichtig uitplanten blijft mogelijk.
Als je nu naar de perzikbomen kijkt krullen vele blaadjes of schijnen blazen te krijgen.
De krulziekte is een van de schimmelaantastingen. Beestjes komen hierbij niet te pas.
Soms kan men aan de onderkant de witte uitslag van de sporenvorming zien. Verdere uitbreiding kan men een beetje tegen gaan door de aangetaste bladeren af te plukken en te verbranden.
Ik heb de vraag voorgelegd aan Fik Denissen, die reeds lang met perziken bezig is en terzake heel wat kennis verzameld heeft.
Hij spuit niet, maar hij verzamelt de aangetaste bladeren, terwijl hij de vruchten dunt. Iets wat bij een liefhebber uiterst zelden gebeurt. Slechts om de 20 cm laat hij een goede vrucht staan, zodat deze vrucht alle voedingsstoffen krijgt en tot een kwaliteitsvrucht kan uitgroeien. Dat maakt ook dat onderlinge besmetting van de vruchten met voornamelijk moniliaschimmel veel minder gebeurt. Op vele perziken blijven die verdroogde vruchtjes hangen. Natuurlijk een bron voor verhoogde infectie. Deze mummies in het najaar afplukken en verbranden.
Het ene ras is al gevoeliger voor krulziekte dan het andere. Reine de Vergers is een van de betere rassen.
Via Gembloux is het ras Fertile de Septembre gepropageerd.
De krulziekte is gelukkig maar een tijdelijk verschijnsel. In juni vormt de boom nieuwe bladeren en staat er weer goed bij. Als hij dan niet overladen staat met vruchten is er weinig verzwakking.
Weet ook dat een perzikboom maar een kort leven beschoren is.
Via de mailgroep Tuinieren kreeg ik enkele reacties en vragen.
Iemand heeft een tiental appelen op halfstam. De oogstappel is bekend. De andere staan op een terug te vinden papier. Goudrenet en Boskoop zijn er bij. Dit zijn eigenlijk twee benamingen voor dezelfde appel.
Edmond Van Cauwenberghe, de eminente tuinbouwleraar fruit van Vilvoorde, pleitte in het prachtige boekwerk Fruit in 1954 uitgegeven door het Ministerie van Landbouw, om de populaire benaming goudrenet te laten vallen en enkel nog van Boskoop te spreken om verwarring met enkele andere rassen o.a. Reinette dorée te vermijden.
Er is nogal wat variatie in de Boskopen. Ik heb 2 verschillende types Groene Boskoop. Bij de Rode Boskopen zijn er meerdere, waarvan de meest bekende : Schmidt-Hubsch (bonkiger) en Bielaer, mooier uitzicht.
Om de namen van de overige te achterhalen kan men in het najaar terecht op een van de fruittentoonstellingen. van bv de Nationale Boomgaardenstichting of van het Regionaal Landschap De Vlaamse Ardennen in De Ghellinck te Wortegem-Petegem.
De boomspiegel onkruidvrij houden betekent geen concurentie voor de wortels. De eerste jaren bij een nieuwe aanplant is dat wel aangewezen en blijvend bij een de zwak groeiende onderstam M 9. Men kan bv Phacelia zaaien, een groenbemester met blauwe bloempjes en een uitstekende bijen- en vlinderbloem. Onderzaai van Oost-insdische is nog populairder. Bloemen (en blaadjes) worden benut in de slaschotels, mooi als versiering, lekker en gezond. Kweker Marc Renders te Lier heeft een uitgebreide kwerij van bloemen die benut worden in de Horeca.
Enkele van mijn bomen krijgen een bedekking met het afgemaaide gras: geen onkruid, geen uitdroging en onderaan compostvoeding. Tegen de winter is alles verteerd en helpt de zwarte grond in het voorjaar een tikje, door opwarming en uitwaseming , tegen late lente nachtvorst. En ik kan mijn gras ter plaatse kwijt. Geen sleuren. Trouwens de Groene GFT container werd enkel benut voor de wegwerpluiers en is al lang terug ingeleverd.
Iemand heeft al veertig jaar herfstframbozen. Het voordeel is dat de vogels ze gerust laten. Dat is inderdaad ook mijn ervaring, alhoewel mijn merels eind sept., begin oktober weer beginnen mee te snoepen.
Hij vraagt nog wat tips. Frambozen kunnen inderdaad lang op eenzelfde plaats blijven staan. Evenwel na een goede tien jaar verhuizen naar en andere locatie is aan te raden.
De voornaamste behandeling bij herfstframbozen is deze in de winter tegen de grond af te knippen. Eventueel in de zomer wat uitdunnen, dan bekomt men nog mooiere vruchten.
De meest geteelde rassen zijn Autumn Bliss, die al begin augustus of nog vroeger begint te dragen met, naarmate ze rijper worden, donkerrode bessen.
In september beginnen de zoete, gele bessen van Fall Gold te rijpen. Oudere rassen zijn Heritage en Zefa Herbsternte.
Ik heb ook nog Dinkum, de eerste herfstframboos van Derek Jennings, niet beter dan Autumn Bliss. Ik heb het meer voor Joan Squire, eveneens door Derek Jennings gekweekt en benoemd naar zijn echtgenote.
Daarna zijn er nog een paar Joan rassen gekomen. Bv. Joan J, maar die zijn in handen van professionele telers in Engeland. Er is ook het Franse ras Galante, met grote, weke bessen.
De eerst genoemden blijven relatief klein van gewas en behoeven weinig steun. Joan Spquire en Galante dienen wel gesteund.
Nog een andere lezer vond het leuk eens iets te lezen over frambozen ,bessen en bramen.
Hij heeft een kruising tussen braam en framboos. In het Nederlands hebben we er het prachtige woord braamboos voor: half braam, half framboos.
De plant staat tegen een stal. De bessen zijn langwerpig en zuur-zoet. Blijkbaar is deze plant in zijn streek nog weinig bekend. Hij heeft deze nog nergens gezien. De vele bloemknoppen beloven een goede oogst.
Heel waarschijnlijk gaat het om de Taybes.
Tracht de ranken horizontaal te leiden, 5 m ver als het kan en je hebt een weelde aan vruchten.
Wie het niet ziet zitten met stekels, kan kiezen voor de stekelloze mutatie: de Buckingham Taybes.
De ijsheiligen zijn nog niet voorbij.
Buiten voelt het wel fris aan. Momenteel (21.15u)geeft de thermometer nog een 8 tal ° graden aan. Vorige nacht zegt ons weerstation was het nog 4,6 °C. Maar dat is onder thermometerhut; maar wanneer vriest het dan aan de grond? Ik zag iets van low dewpoint 0.5 °. Men voorspelt nu vorst aan de grond.
De aardbeien zijn terug toegedekt en ook de vroege aardappelen kregen beschutting. In volle veld zijn er al enkelen die beginnen boven te piepen. We zien wel hoe zij het er van afbrengen.
Iemand vroeg mij naar website van dochter Mieke.
Op de kleine blog Website dochter Mieke zie je achteraan : website Mieke
Hierop met de cursor gaan staan, de verbinding wordt geactiveerd en klikken.
Met Vincent op zat. 7/5 naar de opendeurnamiddag van het Proef Centrum voor Fruitteelt (PCF) te Tongeren geweest. s Voormiddags kwam de ene vlaag na de andere: 8,8 mm regen en vrij fris 11,8 ° C. Te Tongeren een paar lichtere vlagen, maar geen nood, veel staat onder regenkappen of in serres. De telers hadden zich echter niet laten afschrikken en waren massaal aanwezig; meerdere Nederlanders. Ik hoorde zelfs Duits. Tussen de aanwezigen was o.a. Annie De Meyere van het Ministerie. Zij heeft een warm hart voor de fruitteelt.
De kleine helft was geïnteresseerd in de aardbeien. De anderen volgden de heer Meurrens en Fanny Pitsioudis naar de Kleinfruitproeven.
Ik sta altijd te kijken welk een prachtig gewas men kan bekomen met deskundige verzorging en de nodige hulpmiddelen (vloeidarmen). Maar ook daar zie je en verneem je problemen.Bv wanneer men geen goed plantmateriaal bekomen heeft of wanneer men fouten gemaakt heeft Bv de Blauwbessen in rustfase te veel water geven in de pot. Er wordt al heel veel in pot geplant en nog weinig in volle grond. Binnen kan men alles meer zelf sturen. Sommige teelten worden vervroegd, warm opgekweekt; weer andere verlaat.
Ik ben steeds benieuwd naar de nieuwe rassen met een zekere resistentie tegen ziektes en met een goede smaak. Ook bij de commerciële rassen houdt men hier meer rekening mee dan vroeger toen alles alleen draaide om uitstalleven en houdbaarheid.
De meest geteelde zomerframbozen zijn het Canadese ras Tulameen en het Schotse ras Glen Ample.
Men doet verder proeven met 2 rassen uit de V S en 2 uit Canada. De vier hebben een code en nog geen naam. Verder lijkt het zeer laat Engels ras Octavia interessant.
Herfstframbozen zijn frambozen die in hetzelfde jaar groeien en vruchten geven.
Hier is het belangrijkste ras Polka uit Polen. Himbo Top, een Zwitsers ras, is 3 weken later, nog productiever , blijft bleker rood, maar is wat minder van smaak. Mijn eerste vruchten vorig jaar vielen mij wel in de smaak (omdat het de eersten waren?).
Een Amerkaans ras onder codenaam, iets minder productief, maar met zeer grote, goed smakende, doch voor de handel te donkere bessen wordt verder beproefd.
Bij de rode bessen zie ik geen nieuwigheden. De planten stonden onder regenkappen, maar werden zodanig door dopluis aangetast dat geen betrouwbare resultaten konden bekomen worden.
De nieuwe bramen , allemaal nog codenamen, bleven ver achter bij het standaardras van tegenwoordig Loch Ness.
We zagen een nieuwe, gestekelde braam Karaka Black, uit Nieuw Zeeland. De zeer lange vruchten begonnen al te rijpen in de enkel vorstvrij gehouden serre. De bessen en struik deden me aan Kotata denken. Heel waarschijnlijk heeft het ras de lekkere smaakeigenschappen van de West Amerikaanse bramen. Ik kijk er al naar uit om dit ras zelf te kunnen telen.
Bij de stekelbessen zijn de interessantste rassen : Xenia (Zwitsers), een vroeg ras en resistent. Niet te rijp smaken de bessen het best, rijp maar flets. Dit is nogal dikwijks het geval met stekelbessen heb ik de indruk.
Verder Pax (Engels), waarbij de resistentie niet meer is wat ze geweest is en tenslotte het late ras Martlett (Engels), resistent, zeer grote bessen,met een wisselende smaak goed en flets. Straks proef ik mijn eerste vruchten.
Zwarte bessen. In west-Vlaanderen zijn dit paters. Ik heb ze altijd graag gegeten.
Cascanska Crna (Servisch), gezond gewas, rechtop groeiend, is een zeer productief ras met lange trossen met middelgrote bessen. Plukt dus gemakkelijk. De smaak wordt als lekker beoordeeld voor de verse consumptie.
Een ander interessant ras is de vroegrijpende Ben Gairn uit Schotland. Dit ras is resistent tegen de rondknopmijt. Als je nu naar je zwarte bessen gaat kijken en gezwollen , wel gebarsten, maar niet in blad gekomen knoppen ziet, weet dat hieruit vele honderden, met het blote oog onzichtbare mijten gekomen zijn, die lelijk aan de bladeren zitten te zuigen.
Ben Gairn heeft eveneens een goede troskwaliteit en goede smaak.
Een Pools ras smaakte uitzonderlijk goed maar was dan weer extreem gevoelig voor luizen en spint.
Het besluit bij de blauwe bessen heeft mij gefrappeerd. Na minstens 5 proefjaren blijkt dat met een teelt op substraat veel hogere producties kunnen gerealiseerd worden dan in grondteelt. Bovendien komen de planten ook veel sneller in productie.
Maar men heeft ook ondervonden dat men de planten kan verzuipen.
Bij een voorjaarsuitstap kwam ik bij een blauwbessenteler die veel schade ondervond door de vraatschade van de maden van de taxuskever in de substraatpotten.
Ik en vooral mijn kleinkinderen zijn best tevreden met de hopen lekkere vruchten aan mijn struiken in volle grond!
Deze namiddag waren hier twee fruitvrienden: Rita en Willy. Ik heb hen de bloeistadia leren kennen en we hebben naar de insectenschade gekeken. Willy vond dat de bloesemsnuitkever dit jaar wel schadelijk was, daar er duidelijk minder bloemen zijn na de geweldige dracht van vorig jaar.
Na verschillende kleine wintervlinders vonden we een donkerder rups. Met het boek Schadelijke en Nuttige Insekten (vroegere spelling!) en Mijten in Fruitgewassen van A. Van Frankenhuyzen was het zeer duidelijk: de grote wintervlinder.
