de twee laatste dagen ben ik eigenlijk te laat gaan slapen. maar ja, patriek heeft verlof, en dan gaat hij naar elke biljartprijskamp die er is in de buurt. als je laat thuiskomt , is dat dan meestal, omda je het ver gebracht hebt. gisteren was dat desondanks toch niet de reden. we zijn blijven plakken!!!!! ik ontmoette enkele mensen met wie ik een aangenaam gesprek had. soms ken je mensen al jaren van zien, en dan plots heb je er een gesprek mee, en ontdek je dat je eigenlijk echt goed kan praten met mekaar, en over veel dingen dezelfde mening hebt. dat doet deugd! ik had ook een gesprek met iemand, die in een rouwperiode is en héél blij was er eens te kunnen over praten. dat zijn zo allemaal van die gesprekken die zich plots voordoen, en waar je er achteraf een goed gevoel bij hebt.
maar vanavond is het feest! over enkele uren beginnen we een nieuw jaar. het voorbije jaar was weer gekruid met van alles en nog wat, maar wat mijn werk voor Pakistan betreft, groei ik. nog heel veel mensen die van in het begin breiden, doen dat nu nog. vriendschappen zijn verder uitgebouwd. ik mag me gelukkig prijzen, met een paar hele goeie "vriendinnen voor het leven " : antoinette, zuster cécile en zuster noëlla, annie van drongen.... allemaal leerde ik hen dit jaar kennen en zij zijn van onschatbarewaarde voor mij. bij hen voel ik me goed, en er is een bijzondere band die ons bindt : de mensen in Pakistan.
ik wil HEN héél in het bijzonder, en ook ALLE andere mensen die wat dan ook gedaan hebben voor de actie, EEN HEEL GELUKKIG EN GEZOND NIEUW JAAR . hopelijk kunnen we nog vele mensen helpen die armoede en koude kennen, en die niet het geluk hadden om hier geboren te worden. mijn gedachten gaan nu vooral uit naar al die mensen in Pakistan die nog in tentenkampen leven, of in een schamele woonst. hopelijk zijn daar velen bij, die zich kunnen warmen aan één van onze dekentjes......
graag zou ik ook iedereen die mijn blog bezoekt, en alle andere bloggers, een gelukkig nieuwjaar wensen, en hopelijk blijven we contact houden in 2007, dat is mijn grootste wens voor jullie.
de laatste dag van 2006 nadert. op kerstmis in de namiddag kwamen we allen samen voor kerst bij mijn broer. er is daar voldoende ruimte voor onze grote familie, die elk jaar nog uitbreid. het is altijd een gezellig samenzijn ! papa en mama zijn altijd zo fier als ze al hun kinderen en kleinkinderen samen hebben. ik hoop dat ze dit nog vele jaren kunnen beleven. de rest van de week heb ik van de rust gebruik gemaakt om af en toe een flinke wandeling te maken, en ondertussen cadeautjes te kopen voor tom en fien en voor mijn beide dochters en hun partner. patriek en ik kopen geen pakjes voor elkaar, voor ons is ieder dag samen een geschenk, zeg ik altijd. straks op 25 mei, zijn we 20 jaar samen. ik ben nog altijd even gelukkig dat ik met hem mijn leven mag delen.
gisteren is verleden tijd morgen is een mysterie vandaag is een geschenk, daarom heet het ook "the present" ik denk dat dit leven bijzonder is... leef en geniet van elk moment.
zo hebben we samen op kersavond ons diner klaargemaakt, en daarna smakelijk gegeten en genoten van heel wat moois op teevee. en met oudejaarsavond zal dat niet anders zijn. we genieten echt van een avondje thuis, zeker in de winter.
als ik kon toveren gaf ik de hele wereld gezondheid en geluk zinloos geweld kwam niet meer voor geen relatie liep nog stuk
maar ik kan helaas niet toveren alleen sommige dingen wensen daarom veel gezondheid en geluk voor U en alle mensen
*******
kies een spar omdat je houdt van het leven stop in de kerstballen je mooiste herinneringen van het hele jaar hang aan de slingers, je vurigste verlangens schik de lichtjes vol goede gedachten en hef het glas op het feest met elkaar
*********
geen grote woorden niets wat je in de winkel kan kopen maar alles wat je stilletjes hoopt dat wens ik jullie voor 2007
ik kreeg zo net een mailke van mijn boezemvriendin annie uit drongen. ze vertelt me regelmatig over wat ze allemaal samenkrijgen in drongen, voor de dekentjes. maar deze keer is het toch echt bijzonder : ik wil hier iemand figuurlijk in de bloemetjes zetten : LILIANE HEEFT TUSSEN KERST VORIG JAAR EN NU NIET MINDER DAN 1000 LAPJES GEBREID VOORPAKISTAN dit vind ik toch echt de moeite om eens aan jullie allemaal te laten weten. één persoon die dit realiseert, mag wel eens geprezen worden. als u haar wilt feliciteren hiervoor schrijf het gewoon in het gastenboek, zo komt het ook bij haar terecht. ik weet we doen het allemaal voor het goede doel, maar t mag toch wel eens gezegd worden. PROFICIAT LILIANE!!!!!!!!!!
ik heb al héél wat verteld over de dekentjes, en over mezelf en andere mensen waar ik mee omga, mee bevriend ben. vandaag wil ik het even hebben over mijn vader. toen ik héél klein was, reed ik veel mee met mijn pa die varkenshandelaar was. hij reed van boer tot boer om varkens, die slachtrijp waren, te kopen. het was de tijd dat je nog één bank had voorraan, dus zat ik naast mijn pa. hij leerde me alle auto's kennen, gelukkig waren er toen nog niet zoveel verschillende merken. vandaar komt ook mijn liefde voor de dieren op de boerderij, en voor het plattelandsleven, en ook de bijzondere band met mijn vader. maar daar wil ik nu niet verder over uitwijden. mijn vader heeft een leven van hard werken achter de rug en geniet nu op 78-jarige leeftijd van zijn hobby's : postzegels verzamelen en biljarten... én AA. het klinkt misschien raar : eerst en vooral AA zijn dus de Anonieme Alcoholisten. volgend jaar is mijn vader 30 jaar bij de AA. vroegere jaren dronk hij veel, maar altijd thuis. terwijl hij 's avonds klanten opbelde, en zijn werk regelde genoot hij (soms al te veel) van een lekker glaasje wisky. hij was niet agressief en zo, maar voor mijn moeder was dat echt niet leuk. op een bepaald moment heeft hij dat ook ingezien en ging naar de vergadering van AA. en nu, dertig jaar later, doet hij dat nog elke week tweemaal. hij heeft ook al voordrachten gegeven in scholen en verenigingen, en begeleid ook mensen met een drankprobleem. dit vind ik echt fantastisch! hij lééft er echt voor, en het neemt een belangrijk deel van zijn tijd in beslag. laatst gaf hij mij een gedicht, die richard van de AA schreef, en ik vind het zo mooi dat ik het hier wil neerschrijven, zodat jullie er ook kunnen van genieten :
wat ik leerde op school
ik heb leren lezen, eerst het alfabet en dan de tien geboden, en jantje zag eens pruimen hangen maar nooit heb ik geleerd te lezen in het dagblad van het leven
ik heb leren schrijven, eerst het abc den dan wat de anderen voorschreven en over de herfst, de blaadjes vallen van de bomen nooit heb ik mogen schrijven wat als zuurkool op mijn maag ligt, over de hypocrisie en over de ellende in de wereld
ik heb leren tellen, één en één is twee ik heb vraagstukken opgelost, zoals, deze trein vertrekt op dat uur, die op dat uur hoe laat zullen ze elkaar kruisen. levensvraagstukken bleven onaangeroerd
en in de geschiedenis heb ik geleerd dat de mensen sinds lang wachten, over de oorlog, haar oorzaak haar aanleiding en verloop maar nooit heb ik geleerd hoe de oorlog kon vermeden worden
en ik heb aardrijkskunde geleerd, over de ardennen dat de belangrijkste stad spa is dat wist ik allang, meneer de schoolmeester maar nooit, nee nooit heb ik geleerd waar in deze wereld mijn dorst naar rechtvaardigheid te lessen
ik ben ..jaar nuchter in AA in de AA-vergaderingen heb ik veel meer geleerd, over het werkelijke leven ik ben niet van plan om de AA te verlaten daar kan ik nog bij leren, en eventueel doorgeven aan andere mensen. ik ben niet perfect en zal het nooit worden.
ik hoop jullie het mooi vinden, het is in ieder geval geschreven door iemand, die nog elke dag zijn leven op het goede pad houd door AA. proficiat, richard, met je mooie gedicht.
wie me goed kent weet dat ik enorm van dieren hou en in het bijzonder van katten. daar ik op een appartement woon, heb ik er maar één. drie jaar geleden haalden we ze uit het asiel : ze was graatmager en doodsbang. het heeft een tijdje geduurd voor ze zich echt thuisvoelde, maar nu is ze "onze kleine meisje". ik zou ze voor geen geld willen missen. ze gaat slapen met ons, en ze staat op met ons. als we thuiskomen zit ze aan de deur te wachten om ons te verwelkomen. het is een raskat : een brit. maar net zoals wij, zijn er nog wel heel wat katteliefhebbers, vermoed ik. daarom het volgende : morgen, zaterdag 16 december gaat in gent in het citadelpark een internationale katteshow door van 10 tot 18 uur. deze show is echt de moeite waard, van overal komen mensen hun kat showen. zo is toch al één dag van het weekend gevuld.
nog een mopje :
Een geslaagde zakenman gaat op zoek naar een leuke vrijstaande boerderij om zijn verdiende kapitaal te kunnen investeren.
Als hij een leuke boerderij gevonden heeft komt hij erachter dat de boer tevens imker is en dat er allemaal bijenkorven achter de boerderij staan.
"De koop gaat niet door !" roept hij tegen de boer, "die bijen zijn tamelijk gevaarlijk !"
"Ach, welnee zegt de boer. Ik zal het je bewijzen. Ik bind je compleet naakt aan een boom vast tussen de korven en kom na een dag terug. Als 1 bij je steekt, mag je mijn boerderij gratis hebben !"
Wel, de zakenman denkt natuurlijk deze kans moet ik nemen. De man laat zich vastbinden en de boer vertrekt.
Na een dag komt de boer terug en ziet de zakenman ineengestort aan de boom hangen, jammerend en uitgeput.
"Amai !" zegt de boer, "ze hebben je toch niet gestoken?"
"Nee, dat niet" zegt de zakenman "maar de kalfjes zijn al zes keer komen drinken"
vandaag zetten we inderdaad de 50ste week in. een vol jaar telt er 52, dus nog een goeie twee weken en het jaar zit er weer op. deze middag belde ik mariette van kleit en ze vertelde me dat ze al weer één en ander heeft voor me : ze doen daar flink hun best in kleit. lutgart uit kleit mailde me dat ze nogal wat wol heeft klaarstaan. en donderdag zitten ze weer samen in watervliet om te breien. dus dat wordt een fijne week. de voorraad voor pakistan groeit weer aan. morgenvoormiddag breng ik samen met marleen een bezoek aan ludwine. het is lang geleden dat we nog samen dekens maakten. elk doet zijn best thuis maar het komt er niet meer van om samen te zitten. daar gaan we morgen eens proberen een afspraak over te maken. gisteren had ik de man van antoinette aan de lijn. ik wilde informeren hoe het zaterdag was geweest op de kerstmarkt maar ze was niet thuis. raoul vertelde dat ze heel veel wenskaarten verkocht hadden voor ziekenzorg. dat is dan weer een succes. ondertussen kijk ik even naar buiten, en nu is het toch wel echt winter aan het worden. we zijn lang verwend geweest maar eens moest er toch een einde komen aan dat mooie weer. 't zal er vandaag niet meer van komen om een flinke wandeling te maken. dicht bij de verwarming is het nog zo gezellig, en kan ik wat op de computer werken. moet ook gebeuren! vorige week was ik bij familie in denderleeuw, en die vertelden me dat ze voor de vierde keer samen met nog enkele vrienden eenzamen uitnodigen voor kerstavond! ze maken een reclameboekje over het initiatief, daarin bevindt zich ook een inschrijvingsformulier. deze reclame brengt wat geld in het laatje, want de eenzamen worden getrakteerd op een lekker feestmaal, inclusief hapjes en aperitief. alles wordt door de organisators zelf bereid. dat vind ik nu een echt lovenswaardig initiatief!!!!! waarschijnlijk worden nog op andere plaatsen mooie initiatieven genomen . iedereen zou toch moeten van de kerstsfeer kunnen genieten ! daarom wens ik iedereen volle moed om aan de voorbereidingen van de eindejaarsfeesten te werken.
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht? ik moet het mij niet meer afvragen, want ik kreeg zowaar vandaag een sinterklaasgeschenk. deze morgen belde een medewerker van minister-president yves leterme. enkele weken geleden schreef ik hem een brief : ik vertelde over de aktie, die zoveel succes heeft. wat ik niet verwachtte was dat ook in de scholen en bejaardentehuizen en instellingen men massaal aan het breien ging. zoals ik eerder al zei is naast het breien, ook het sociaal contact, belangrijk . ik vroeg hem of hij vanuit zijn positie geen beetje steun kon geven. daarom deze morgen dat telefoontje om wat meer te weten over de aktie, en mijn verwachtingen. we hadden een heel aangenaam gesprek en de medewerker zou alles doorgeven aan de minister-president. je kan niet geloven hoe gelukkig dit mij maakte. misschien krijg ik nu de kans om meer scholen en bejaardentehuizen te bezoeken, en over de dekentjes te spreken. misschien kunnen nu meer inrichtingen een paar uurtjes breien inlassen om de mensen zich nuttig te laten voelen, en ook hun creativiteit te laten ontplooien. in velzeke was ik in een psychiatrische inrichting, en de verpleegster zei, dat de patiënten heel graag breiden, en zij zette de lapjes dan aan elkaar. zij vroeg mij wel om wol te brengen, daar hadden ze wel nood aan. zo zie je maar, alles komt op zijn plooien. ik heb goede moed.
ik wens alle ouders en grootouders morgen een fijne dag met de kinderen en kleinkinderen op sinterklaas.
december is de laatste maand van het jaar. de oude-nederlandse naam is wintermaand of sneeuwmaand. het is ook de maand van sinterklaas, kerstmis en oudejaar. het is wel één van de mooiste maanden van het jaar, alleen al om het feit dat er zoveel gegeven wordt tijdens deze maand. binnen twee dagen zijn de onze kinderen aan de beurt. ze zullen hun schoentje weer zetten en tekeningen erbij leggen, en misschien een brief met hun verlanglijstje... ik vind het altijd heerlijk als ze dan 's morgens nieuwsgierig komen kijken wat de sint bracht. ondertussen mogen we al de kerstboom zetten en de kerstversiering aanbrengen. en dan pakjes kopen. nog een goeie vier weken en het jaar is weer om. wat gaat 2007 ons brengen? mijn gedachten gaan uit naar de mensen van Vorst en ook alle andere mensen, die kortelings minder goed nieuws kregen over hun werk. hopelijk brengt 2007 voor hen betere vooruitzichten. we kunnen alleen maar hopen dat het eindejaar voor iedereen toch feest wordt. ondertussen zullen onze dekentjes die we verstuurden naar pakistan wel toegekomen zijn. zo zullen de mensen daar toch ook een warm cadeautje krijgen. ik wens iedereen een fijne week toe, hou de moed erin. het zijn de laatste werkweken van 2006 en misschien hebben sommigen onder ons nog wat verlof tegoed. breng de sfeer in huis voor het mooiste feest van het jaar : kerstmis.
af en toe eens met één van mijn dochters op stap, sla ik niet af. de jongste had me gevraagd eens samen naar brugge te gaan. deze morgen vertrokken we al, met een tussenstop in sijsele. daar is een pracht van een zaak in binnenhuisinrichting. je vindt er tal van prachtige artikelen die je woonkamer, en andere kamers sfeervol maken. ook vindt je er artikelen voor in de tuin of op je balkon. en nu met de kersttijd, komen daar nog een ganse collectie artikelen bij. je kan er gerust een uur rondlopen, het verveelt niet. daarna ging het richting brugge. het was er zoals altijd heel druk. op het simon stevenplein en op de markt vindt je er al de typische kersthuisjes waar ze allerhande verkopen. ook de oliebollen ontbreken niet . op de markt heb je weer de mooi ijspiste. het is helemaal anders dan een bezoek in de zomer. het heeft zo echt iets speciaals, die sfeer die je momenteel in alle grote steden terugvindt : gezellige, sfeervolle markten en winkelstraten rijkelijk versierd voor kerst. cadeautjes worden volop gekocht, de feestkleding wordt uitgestald voor de etalages....en stillaan krijgt het weer toch een winters tintje : het was vandaag merkelijk kouder. ik denk dat de kledingzaken daar zeker niet rouwig zullen om zijn. in de namiddag zijn we dan huiswaarts gekeerd, want we moeten ons ventje ook nog soigneren. en, deze avond worden hier in eeklo ook weer lapjes aan elkaar gezet. dat is mijn vast werk bij teevee. ik zou echt niet meer zonder kunnen, zeker nu het zo vroeg donker is, is het een aangename bezigheid. dit zullen er velen met mij be-amen. en stillaan gaan we dan naar kerstmis toe. eerst komt sinterklaas nog langs voor de kinderen, want die wachten al ongeduldig wat er nu weer zal gebracht worden. ik hoop dat alle kinderen iets zullen krijgen, en ik bedank de mensen die speciale acties doen om ervoor te zorgen dat kinderen die niets krijgen , toch bezoek krijgen van de sint. dit mag ook eens gezegd worden !
zondag, rustdag, verwendag, luieren mag... gezellig ontbijten met z'n allen, is al een goede start. bijpraten en van gedacht wisselen over dingen recht uit het hart, brengt ons allen dichter bij elkaar. dit is voor mij de essentie van deze dag : zonder zorgen en stress tegaar, blij zijn om wat je hebt en mag, benieuwd om wat er nog komen zal, blij zijn voor je medemens, gelukkig zijn om al die je kent. het is de schepping God's die ons verwent met mooie landschappen, met lieve mensen, met dieren en planten, met liefde voor ons allen. laat ons beseffen hoe gelukkig we zijn ondanks sommige tegenslagen, laat ons verder bouwen aan een wereld waar het goed is om te leven, voor ieder van ons, arm of rijk, een toekomst waar je naar uitkijkt... nadine dejonghe
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moetenzijn..... deze actie was eigenlijk naar mijn mening een gewoon idee : enkele dekens kunnen opsturen naar pakistan. men spreekt soms van een sneeuwbaleffect, maar dit heeft daar niets meer van weg, die sneeuwbal is al lang een sneeuwberg geworden geloof ik.... ik vertelde vroeger al dat ik fantastische mensen leerde kennen, geweldige vriendschappen aan overhoud, en het stopt niet. vandaag was ik in jabbeke bij annie. een gewone vrouw zou je zeggen, maar na onze samenkomst kan ik zeggen : dit is een eenvoudige vrouw, maar met een gouden hart om mensen te helpen, om mensen enthousiast te maken, een vrouw die ook echt iets wil betekenen voor anderen. en ze heet ANNIE... net zoals mijn andere vriendin ANNIE uit drongen ! ik geloof dat alle annie's bijzondere mensen zijn. annie van jabbeke was vorig jaar vergeten een kalender van bond zonder naam te kopen, en ze werd doorgestuurd naar iemand in stalhille, die ook artikelen van bond zonder naam verkoopt : rita. toen annie bij rita de kalender ging halen was rita aan een deken bezig en vertelde van de actie voor pakistan. zo is annie ook naarstig beginnen breien, en heeft ook enkele vriendinnen aangesproken. ze vroeg me eens te komen tonen hoe ik de lapjes aan elkaar zet tot dekens en truitjes. maar ze had ook een verrassing voor mij : ze vertelde dat ze als bestuurslid van kvlv, een brief gestuurd had naar de leden van haar gemeente , maar ook naar leuven, naar de hoofdzetel. in die brief vraagt ze iedereen ook te breien of restjes wol te verzamelen, of lapjes aan elkaar te zetten.... ze wil iedereen inkvlv aan het werk zetten. ik ben echt blij dat ik vandaag weer zo een bijzonder iemand mocht leren kennen. ik heb echt het gevoel dat we één grotefamilie worden met een gouden hart voor pakistan. dank je, annie, voor het gezellig samenzijn deze namiddag, bij jou thuis. ik hoop dat we elkaar nog regelmatig zien.
juist voor het weekend wil ik jullie wat mopjes geven, die ik vond in "reader's digest" en hopelijk toveren ze ook bij jullie een glimlach op je gezicht. ik wens jullie nog mooi, rustig herfstweer, en tot volgende week.
In de luxe schoenenzaak waar ik werkte kregen we een nieuwe collega. Een klant kwam op de eerste werkdag binnen voor een paar herenschoenen. Op zijn vraag van wat soort leer de schoenen gemaakt waren, hoorde ik haar antwoorden : "deze schoenen zijn van ganzenleer, meneer."
be klant kocht de schoenen en vertrok. Toen ik haar vroeg waarom ze tegen de klant vertelde dat de schoenen van ganzeleer waren, zei ze "dat staat toch op het kaartje dat er aanhangt? Kijk maar : "ganzes leder."
Op het moment dat je je werk mee naar huis gaat nemen, weet je dat je onder te veel druk staat.
Na een zeer hectische dag achter de kassa in de supermarkt waar ik werk, ging ik naar huis en kroop vroeg onder de wol. Midden in de nacht werd ik wakker. Slaapdronken keek ik op de wekker en dacht: "oh, l euro 50"
Ik was politie agent in leuven, toen ik eens een jonge collega mee op pad kreeg. Oe commandant gaf me de opdracht ervoor te zorgen dat deze collega minstens tien verkeersboetes zou uitschrijven. Vanwege zijn meelevendheid was dat hem nog nooit gelukt. Ik liet het eerste het beste voertuig stoppen, en constateerde dat de jonge bestuurster geen gordel droeg. Terwijl ik de rest van de wagen controleerde, vroeg ik mijn collega of hij de dame wilde vragen of ze de boekte ter plekke wilde afrekenen of dat ze het later wilde doen. Even later kwam hij terug en zei:" de juffrouw zou het liefst helemaal niet betalen.
Een beer, een leeuw en een kip zijn aan het redetwisten over wie van
hen mensen het meest angst aanjaagt.
"ik hoef maar te grommen en mensen worden al bang" zegt de beer.
"wel ik hoe maar te brullen en mensen rennen doodsbang weg" zegt
de leeuw.
"dat is nog niks" zegt de kip. "ik hoef maar te niezen en heel de
op 26 augustus schreef ik op mijn blog over een koppel dat me nauw aan het hart ligt, dat ze eindelijk zwanger waren. het was nog af te wachten of alles goed zou verlopen. inmiddels zijn we een paar maand verder en zondag bracht ik hen een bezoek. met trots toonde ze me de kleertjes die ze al gekocht had. daar ze het geslacht van de baby nog niet kennen, beperkt het zich tot pyjamatjes, en hemdjes, slabbetjes.... gewoon al iets kunnen kopen voor het kindje waarnaar ze beiden zo verlangen, is voor hen toch al iets tastbaars. de kamer waar het kleintje zal slapen wordt ook opgeknapt, want tegen half mei 2007 moet alles piekfijn in orde zijn. terwijl we gezellig koffie dronken, vroegen ze me of ik meter wil zijn ? ik moest geen tweemaal nadenken : graag! het doet me zo een plezier dat ze mij dit vragen.
vandaag is het feest van de dynastie. gans de koninklijke familie woonde het Te Deum bij , en wat niet vaak gebeurt : onze koning albert was er ook bij. het doet me altijd iets als ik onze koning zie. ik ben fier dat wij nog een koning en koningin hebben. en ze mogen er wel zijn. iedereen dacht dat koning albert een "overgangskoning" zou zijn, maar niets is minder waar. hij kwijt zich voortreffelijk van zijn taken. daarbij wordt hij gesteund door koningin paola. zij zijn echt geïnteresseerd in de gewone mens, dat mocht ik een jaar geleden ondervinden. toen ik via de krant een oproep deed aan de mensen om met restjes wol lapjes te breien, kon ik mij echt niet voorstellen dat de mensen zo massaal zouden reageren. toen die lapjes begonnen toe te komen in eeklo, wist ik nog lang niet hoe ik de dekens in pakistan zou krijgen. overal kreeg ik te horen dat ik geld mocht storten, maar de dekens wilde niemand meenemen. tot ik op een morgen een idee kreeg om een brief te schrijven aan onze koning. iedereen in mijn dichte omgeving dacht dat het een maat voor niets zou zijn. in de week na nieuwjaar kreeg ik al een antwoord van de koning, dat hij het ministerie van defensie opgedragen had, om de dekens mee te nemen met een militaire vlucht. zo zijn de eerste vijfhonderd kilo dekens naar pakistan geraakt. vandaag is het dus in feite het feest onze koning, en denk ik met een dankbaar hart aan hem. ik hoop hem ooit eens persoonlijk een deken te kunnen afgeven.
Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpels, niks geen vouwen, net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriend zei "het is misschien gek... maar jouw kop past niet meer bij je nek". Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak. Nou mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden, De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag want nu zaten die volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zùlke prammen. Toen op een avond na het vrijen, keek hij peinzend naar mijn dijen. En al had ie geen duidelijke kritiek ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. Om tegelijkertijd mijn billen minstens zóóó'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel maar zat wel héél strak in mijn vel. Mijn man was niet meer zo op zijn gemak, want op straat riepen jongens "ga je lekker ouwe zak". Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in het fitnesscentrum gymmen. En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet, tot hij zonder reden in de sauna overleed! Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf, maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf. Nu laat ik de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen... Dames laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken. Met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkinnen, echte schoonheid zit vanbinnen!
via familie van antoinette, werden wij uitgenodigd om gisteren aanwezig te zijn op de maandelijkse bijeenkomst van NEOS knesselare. (neos = netwerk van ondernemende senioren) de heer jef gonissen kwam er spreken over pakistan. deze man komt uit een diepchristelijke familie. zijn broer pater stanislas was méér dan 40 jaar missionaris in punjab. hijzelf is reeds een acht tal keren in pakistan geweest en kent het land heel goed. de consul van pakistan, mevrouw katrien zoeter was ook aanwezig. pater stanislas heeft in die 40 jaar als missionaris héél véél goeds gedaan , en tal van projecten gerealiseerd voor dearmsten in pakistan. zijn vader reisde ooit mee naar pakistan en is daar gebleven en ligt daar begraven. de heer jef gonissen heeft vanuit belgië ook heel veel gedaan voor pakistan en is actief bij "thuisfrontpakistan". door zijn héél mooie getuigenis , leerde hij ons één en ander over dit verre land in zuid - azië, die 24 x groter is dan nederland. hij vertelde over het ontstaan, de geschiedenis, de bevolking, klimaat , situatie van de vrouw, kinderarbeid enz...
tijdens een korte pauze kon ik hem even spreken over onze dekens voor pakistan, over de problemen die we ondervinden om de dekens naar daar te krijgen. ik hoop en ik denk dat ik via deze persoon, die enorm van pakistan houd en zéér sociaal voelend is, méér kans maak om in de toekomst de dekens en truitjes die we maken , op de juiste plaats te krijgen.
ik was zo gelukkig kennis gemaakt te hebben met jef gonnissen, en ook neos knesselare en dan in het bijzonder met lea, de voorzitster. zo'n momenten zijn voor mij zo bijzonder. wij kennen pakistan wel bij naam, en wij hebben al veel dekens gemaakt, maar wij weten er eigenlijk bitterweinig van af. als je jef gonnissen hoort spreken zou je zo in het vliegtuig kunnen stappen en naar ginder vliegen. één ding heeft hij me geleerd : WE ZIJN GOED BEZIG !
een blog die ik vaak bezoek is deze van merel/begrijp me nietje. elke dag weer schrijft ze prachtige gedichten neer. vandaag wil ik hier een gedichtje van haar neerschrijven, zodat jullie er even van kunnen meegenieten<;
als je droomt, droom je misschien van een leven dat niet bestaat
als je verlangt is je verlangen misschien zo intens en voel je je wat verward
als je aan een afslag komt stop je misschien best even en kijk dan eens achterom
als je een keuze maakt kies je misschien iets waar je anderen mee kwetst
als je het niet meer weet kijk dan eens naar boven misschien kom je de ster wel tegen die over je waakt en je vertelt hoe het verder moet. merel
weer is een nieuwe week begonnen. de dagen worden korter, het is vroeg donker... we naderen het einde van het jaar ! in veel winkels ligt al de kerstversiering en sinterklaas is nog niet eens geweest. vorige week kreeg ik een mail van zuster cécile van ruiselede. volgend weekend gaat in de school naast het klooster het jaarlijkse missiefeest door. ze verwachten véél volk, want er is van alles te beleven en te zien. dus zaterdag en zondag, als je niet weet waar naartoe, steun de school door een bezoekje te brengen aan hun missiefeest. de zusters van ruiselede zijn mij echt zo dierbaar, het is er fijn vertoeven voor een babbel, en hun hulp bij mijn actie is niet te onderschatten. daarom ben ik blij dat ik eens naar het missiefeest kan.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
wie me goed kent weet dat ik enorm van dieren hou en in het bijzonder van katten.
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht?
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moeten zijn.....
een blog die ik vaak bezoek is deze van merel/begrijp me nietje.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
