lena dezwarte is een succesvolle zakenvrouw die samen met haar broers een elektrobedrijf heeft in diksmuide. sinds het begin breit ze voor onze actie. toen ik georgine, je weet wel het vrouwtje dat deze zomer 100 jaar werd, ging bezoeken ben ik ook bij lena langs geweest. we hadden een gezellige babbel en ik toonde haar de dekentjes en truitjes die we maakten van de lapjes. bijgevolg kreeg ik van lena regelmatig een doos toegestuurd met afgewerkt breiwerk. gisteren kreeg ik een mailtje van haar om te zeggen dat er een doos onderweg is met heel veel breiwerk. ik stuurde een antwoordje om haar te bedanken. deze morgen had ik al een mailtje weer, die me zo gelukkig maakte dat ik het hier helemaal wil neerpennen :
beste nadine, het is onvoorstelbaar, maar ik heb het je al eens verteld, er is al een gans netwerk van oudjes die aan het breien gegaan zijn en voor velen is het een echte therapie. want ik heb een tante van 89 jaar in koksijde waar ze de lapjes binnen brengen en zij ze dan aan mij bezorgd, maar nu is zij ziek gevallen en ligt in het ziekenhuis. men belde mij in paniek op waar ze nu de lapjes mochten brengen, want ze waren bang dat ze niet meer mochten breien... ze zullen ze nu binnen brengen in onze winkel in oostduinkerke... ik heb dan een ander madammetje die naast breien ook alle lapjes die ik krijg aan elkaar naait... zo zie je maar dat jou initiatief alleen maar positief is... wat een klein oproepje in de krant kan doen.. ze zullen jou eens moeten komen filmen voor man bijt hond... groetjes, lena
zo'n mailtjes doen echt wel deugd, en je ziet zelfs in de westhoek breien ze voor onze actie. met dit goeie nieuws wens ik jullie allemaal een fijn weekend.
k heb het enkele dagen zonder pc moeten stellen, maar nu is alles weer gefixt en kan ik weer wat neerpennen op mijn blogje. tijdens het weekend zat ik zo na te denken over de dekentjes en hoe het allemaal begon, en alles is terug te brengen tot dat kleine lapje ! een lapje gebreid met heel veel liefde voor de medemens, die niet zoveel geluk had als wij. een klein woordje waaraan ik volgende betekenis geef : Liefde (en) Aandacht (voor) Problemen (van minderbedeelden) kort maar krachtig en het houd zoveel in.... iedereen die nu breit voor onze actie kan het op zijn manier invullen, maar over één ding zijn we het roerend eens : het maakt van ons een gelukkige mens ! dat kleine lapje bracht zovelen samen om voor hetzelfde doel te breien, er onstonden levenslange, intense vriendschappen, het vulde uren vrije tijd.... hoe kan zoiets kleins, zoveel betekenen....? hoe dan ook, we zijn blij dat we ermee bezig zijn.
vorige week kwamen Antoinette, Annie, Patricia en ik samen om een nieuwe (ondertussen de tweede) samennaaidag te bespreken. Antoinette moest de zaal in Vinkt kunnen vastleggen. maandag 29 maart is de zaal nog vrij en past voor ons alle vier om deze dag in goede banen te leiden. net zoals vorig jaar kan iedereen die wil, komen 'samennaaien'. je kan in de voormiddag en/of namiddag komen. op de middag is er lekkere soep met boterhammen, in de namiddag is er koffie. er is ook frisdrank te bekomen. om alles goed te kunnen inschatten zouden we graag hebben dat jullie op voorhand laten weten wanneer je komt (voor en/of namiddag) en met hoeveel personen. dit om te weten hoeveel soep, brood.... er moet zijn. we vragen dat jullie een schaartje, een naald en een haaknaald meebrengen, en ...een goed humeur. we hopen dat diegenen die er vorig jaar waren ook dit jaar terugkomen en misschien nog mensen, die er vorig jaar niet konden bijzijn... in elk geval : iedereen is van harte welkom !
eens een heel ontspannende tekst.... geboren voor 1970? wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.. onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium. boven aan de trap was geen hekje. wie te ver ging kukelde naar beneden. als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten. flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen. poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers ertussen zat waren ze weg... op de fiets zat je achterop met je kont op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de staafveren van het zadel voor je. een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op de fiets... water dronken we uit de kraan, niet uit de fles. kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was...zie ik ze nu echt niet meer. een kauwgom legde je s avonds op het nachtkastje, en stak je 's morgens weer in je mond. op school hadden ze maar één maat bank, en met zo'n heerlijk gevaarlijke kleppen eraan. schoenen waren meestal in-gedragen door broer, zus, neef of zo... ook je fiets was of té groot of té klein. een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken. we gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. niemand wist in die tussentijd waar we waren en we hadden geen gsm. het bos of park was een plek om te spelen, en geen vieze mannetjes verzamelplek. als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naartoe, je hoefde niet aan te bellen, je ging er gewoon naartoe. we hadden geen playstation, nintendo, x-Box,64 televisiezenders,videofilms, dvd's, eigen televisie... we hadden vrienden! de televisie begon pas om 18 uur. dan kwam een uurtje voor kinderen en oh wee... als we daarna durfden op te staan en op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het aan het toestel vast) pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek. we hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hiervoor werd niemand voor de rechter gesleept. pedagogisch materiaal maakte we zelf, met stokken sloegen we naar ballen. we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren. we voetbalden op straat, en alleen wie goed genoeg was mocht meedoen. wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen. op school zaten ook domme kinderen. zij gingen en kwamen naar dezelfde lessen als wij. zij deden soms nog een jaar, en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. de meester had altijd gelijk. wij smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was, kon je op school niets kopen. als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag. wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter ! als je moeder de huisdeur naar je zwaaide was je een watje! als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. ze kwamen je wel halen, maar niet om je eruit te lullen. onze daden hadden consequenties. dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen. wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. we hebben moeten leren ermee omgaan. onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico's durven nemen en instaan voor de gevolgen. hoor jij daar ook bij ? GEFELICITEERD ! WIJ WAREN HELDEN !!!!
Een nieuwe week is begonnen. Gisteren kreeg ik een mail van Annie :"Brigitte, oud-collega van mijn zus, kwam met een heleboel mutsjes, sokjes en truitjes die haar nicht uit De Panne gebreid had ... stuk voor stuk Juweeltjes!"
We staan er soms versteld van, waar het breiwerk allemaal vandaan komt .... Toen ik mijn oproep in de krant deed , na de aardbeving in Pakistan, kwamen de telefoontjes van overal uit nederlandstalig België. De mensen breiden en stuurden de lapjes op naar mij ... na ongeveer een jaar bleven een paar groepen over, die nog steeds breien ... maar de laatste tijd komen er af en toe nieuwe mensen bij, die van onze actie gehoord hebben, en ook beginnen breien .... de meesten maken zelf dekentjes van hun gebreide lapjes, en truitjes, mutsjes, sokjes .... dat is heel praktisch, want het aantal breisters is veel groter dan het aantal dat samennaait ... daarom gaan we opnieuw een samennaaidag organiseren. Eind deze week komen Annie, Antoinette en ik samen. Patricia komt waarschijnlijk ook. We gaan dan proberen een datum vastleggen, en dan het nodige doen om er weer een geslaagde dag van te maken. diegenen die er de eerste keer bijwaren, komen zeker terug! via mijn blogje ik hou jullie op de hoogte, en kunnen jullie inschrijven. Ondertussen kijk ik hoopvol uit naar verder nieuws van Wereldmissiehulp, om ons breiwerk te kunnen meegeven naar Haïti.
eerst en vooral wil ik het goede nieuws meedelen : ik kreeg van Wereldmissiehulp bericht dat de haven van Port-au-Prince op Haiti weer open is, en ze momenteel offertes onderzoeken van rederijen om hulp naar Haiti te sturen. zodra ze iets beslist hebben, nemen ze contact met me op. dan kunnen we onze dekentjes en truitjes en ander breiwerk meesturen..... er ligt al heel wat klaar ! dinsdagnamiddag bracht ik een bezoek aan Antoinette, ze had eens een vrije namiddag.... wat niet veel voorvalt.... en omdat het Marialichtmis was, had ze pannekoeken gebakken.... we hadden het ook over een nieuwe samennaaidag. volgende week gaan we een datum proberen te prikken, samen met Annie. ik kreeg ook een mail van zuster Noëlla van Integraal in Brugge. in het krokusverlof mag ik hun voorraad breiwerk gaan ophalen. dat zal dan waarschijnlijk ook meegaan naar Haiti. Agnes uit Beke belde dat er dekens klaarliggen. die ga ik deze week halen. je leest het : we hebben véél dekens voor Haiti ! nu nog zo snel mogelijk versturen.... hier in Eeklo is het heel mistig, dus ideaal weer om lapjes aan elkaar te zetten... dit is zowat het enige wat ik nog in mijn vrije momenten doe. ik wil zoveel mogelijk meegeven met Wereldmissiehulp. gisteravond kreeg ik nog leuke verrassing : zoals elke vrijdag, gingen we competitie-biljarten. patriek speelt in ere-afdeling. we moesten tegen 'de notelaar' uit Lokeren. de vrouwen van die ploeg hadden een grote zak wol mee, en nog een zak met gebreide kousen . ze hadden al gezien bij de vorige ontmoetingen dat ik dekentjes maakte. (ik heb bijna altijd lapjes mee om aan elkaar te naaien) dus hadden ze eens in hun kasten gekeken of ze nog wat resten wol hadden. ik heb het dankbaar in ontvangst genomen... dank U wel, leden van biljartclub de notelaar ! Agnes uit Beke had me nog gevraagd of ik wat wol had, wel nu kan ik deze wol bij haar brengen. ik hoop dat ieder van jullie een fijn weekend tegemoet gaat. groetjes, Dino
dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. een maand geleden ongeveer zou ik het breiwerk gaan ophalen in Ruiselede, maar het vriesweer met bijbehorende ongemakken stak daar een stokje voor. daarom dus een nieuwe poging afgelopen dinsdag... het breiwerk van december stond al klaar in de hall. eerst laadde ik lapjes van de Ocra uit Meulebeke uit, en dan was er plaats om in te laden... bij de lading stond een hele grote doos met nieuwe handdoeken en washandjes. eerst dacht ik dat dat niet voor mij klaarstond, dus liet ik deze doos staan. toen alles ingeladen was ging ik naar de zaal waar de dames van de missiekring nog volop aan het breien waren. ze hadden hun breiwerk van de afgelopen maand meegebracht. dat was een hele verrassing : supermooie truien voor kinderen, brassièrkes voor baby's met bijbehorende mutsjes en sokjes, prachtige dekens.... ze hebben zichzelf weer overtroffen, de vrouwen van de missiekring ! het waren stuk voor stuk prachtige creaties ! ik vertelde hen dat ik de dikke truitjes naar Huize Triest zou doen, daar zullen ze er heel blij mee zijn. de dekens en lichte zomertruitjes zou ik graag meegeven naar Haiti. ik wacht op positief nieuws van ofwel Koen van Wereldmissiehulp, ofwel van Hart voor Haiti. hopelijk dit weekend weet ik méér... na de koffietafel, met geurende koffie en lekkere koffiekoeken, kon ik mijn auto verder laden, want het breiwerk van deze maand moest er ook nog bij. toen zei zuster Noëlla dat de doos met handdoeken, washandjes en slabbetjes voor Huize Triest waren..... als dat geen mooie verrassing is !!!!! thuisgekomen heb ik alles gesorteerd voor Huize Triest en Haiti. gisternamiddag ben ik naar Gent gereden om de mooie, warme wintertruitjes, enkele heel warme dekens en de nieuwe handdoeken af te geven bij Werner van Huize Triest. toen ik hem vertelde dat dit allemaal van de missiekring van Ruiselede kwam, zei hij dat ik ze een dikke proficiat en dank-u-wel moest overmaken. volgende week volgen de 1000 zeepjes van Patricia, en iedereen in Huize Triest zal zich heerlijk kunnen wassen !!!!
zo'n dagen zijn echt de max ! mensen gelukkig maken, mensen helpen, daar heb je zoveel deugd van !
hebt u al gehoord van Susan Boyle? Susan is een betoverende schotse zangeres, die faam verwierf door haar optreden op 11 april 2009 in de populaire britse talentshow : 'Britain's got talent'.
de 47-jarige werkloze ongehuwde vrouw bevestigde dat ze nog nooit werd gekust en dat ze haar hele leven vaak als achterlijk werd beschouwd. zij zorgde voor haar oude moeder in de stad Blackburn.
op het moment dat ze het podium beklom om haar kans te wagen, riep deze sympathieke dame van de buiten met haar bedeesde gebaren bij het publiek gelach en tekenen van minachting op. verstoken van elk teken van schoonheid zei Susan dat ze als Elaine Paige (een beroemde, elegante zangeres) wilde zijn. de sceptici klonk dit als belachelijk in de oren. ze droomde om een professionele zangeres te worden en voor een groot publiek te zingen. daartoe had ze nooit de kans gekregen. die dag wilde ze 'I dreamed a dream' uit de musical 'Les Misérables' zingen. niet op prijs gesteld door de jury en het ganse publiek overwon ze haar schammte en het misprijzen en begon te zingen.... de zaal viel achterover...!!!! de volgende dag verspreidde You Tube het nieuws over het ontdekte talent, vderstopt achter een simpel en goedig gezicht. in enkele weken tijd hadden meer dan 100 miljoen mensen de video bekeken. de eigenares van deze stem werd in één uur tijd wereldberoemd. ze kwam terug in het programma met het lied 'Memory' uit de musical 'Cats'. opnieuw trilde het publiek door haar buitengewoon vokaal vermogen.
waarom kreeg dit verhaal zoveel aandacht?
heel eenvoudig door het feit dat mensen een oordeel vellen over het voorkomen van iemand zonder de inhoud te kennen. toen Susan zei dat ze als Elaine Paige wilde zijn, barstte iedereen in lachen uit. spijtig genoeg zijn we zo : we beoordelen onze naaste zonder medelijden. waarom zou een 'lelijk' ogende vrouw goed kunnen zingen? de mensen gaan meestal af op iemands voorkomen. een mooie mens heeft meer kans om te worden geapprecieerd dan een lelijke.
Susans sympathie en vooral haar stem veroverden de wereld. was het een schok iemand met een dergelijk voorkomen zo goddelijk te horen zingen? voor de meerderheid : JA, maar zie wat er van kwam ! wij beoordelen onze naasten op hun voorkomen zonder te weten wat ze ons te bieden hebben. wij lachen en miskennen een oertalent op basis van onze schoonheidsbegrippen. zo begraven wij een droom in ruil voor maquillage en esthetiek.
reeds op 12-jarige leeftijd droomde Susan ervan een professionele zangeres te worden, maar ze werd door niemand aanvaard. het eerste lied dat ze koos voor de show kon niet passender zijn : I dreamed a dream... een droom die onmogelijk leek voor een miskend persoon werd in een oogwenk realiteit. betrouwbare bronnen die Susan kennen bevestigen dat ze een heerlijk mens is die de wereld zich altijd heeft ontzegd. die vrouwen die tegenwoordig succes hebben zijn mooi, dragen gepaste kledij, zijn sensueel en uitdagend.
Susan Boyle heeft onze maatschappij veranderd ! de 'Fiona' van de internationale muziek heeft miljoenen harten veroverd en aan de meest gevoelige mensen tranen ontlokt, gewoon door zichzelf te zijn. wars van stereotypen en kunstmatige schoonheid gebruikte ze haar uiterlijke schoonheid : haar STEM ! dat was haar recept.
hebben we een les geleerd? hoeveel Susans leven er onder ons? hoeveel mensen die we belachelijk vinden bezitten onzichtbare rijkdommen?
na de eerste auditie hebben de juryleden zich tegenover Susan verontschuldigd. Amanda Holden zei kategorisch : "ik ben gechoqueerd. wij waren allemaal tegen u en erg arrogant. u hebt ons de beste les geleerd die we konden krijgen. ik wil enkel zeggen dat het een privilege was om u hier te mogen horen."
wij moeten de mensen achter hun ogen bekijken. enkel zo kunnen we ze echt leren kennen en lopen we geen risico juwelen te verliezen die het leven ons te bieden heeft.
dit verhaal moet ons een voorbeeld wezen. een miskende vrouw wijzigde onze opvattingen door ons op een simpele manier haar talent te tonen en onze vooroordelen van de baan te vegen. de wereld heeft nu alle aandacht voor de onlangs ontdekte ster. een laattijdige erkenning van Susans talent. uit alle hoeken van de wereld komen uitnodigingen : van producers, regisseurs tot zelfs van het Witte Huis. Susan is er gelukkig om. zonder twijfel zal men zich inspannen om het imago van deze megaster te verbeteren. de Susan die we voortaan zullen zien zingen zal ietwat attractiever zijn. maar dat heeft geen belang : wat we moesten leren hebben we geleerd. de stijl van Susan kan u wel of niet bevallen, maar u kunt niet ontkennen dat ze aan het zo bekrompen mensdom een morele en ethische les heeft gegeven. we moeten de essentie van de persoon zien, de puurheid die iedereen in zich draagt, niet afgaan op de schijn. we moeten ophouden morele barbaren te zijn. Susan vertegenwoordigt onze zwakheden. we hebben allemaal een beetje Susan in ons binnenste. we zijn angstig, wantrouwend, gecompliceerd maar dat kunnen we overwinnen. we kunnen tonen dat we bekwaam zijn . ondanks onze zwakheden zijn we ieders gelijke. we danken God dat hij ons dit via Susan Boyle heeft aangetoond. laten we hopen dat we niet in onze arrogantie hervallen.
de krant 'The Guardian' resumeerde in een diepzinnige zin het gevoel dat in de harten leefde bij het zien en horen van de met al haar puurheid en eenvoud zingende Susan Boyle : 'Is Susan Boyle lelijk? of zijn WIJ het? Wij zijn lelijk, niet zij.
kijk op You Tube en Google : Susan Boyle Ze zal u begeesteren.
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. de lapjes van Ocra Meulebeke zijn van geweldige kwaliteit zowel wat het breien als de kleuren aangaat. ze maken er echt hun werk van en dat mag hier zeker eens gezegd worden. van harte bedankt aan deze mensen. Annie had me gemaild dat Patricia 1000 kleine zeepjes heeft kunnen bemachtigen voor Huize Triest. toen we daar enkele maanden geleden met haar en de mensen van Jabbeke waren vertelde Werner wat ze allemaal konden gebruiken. kleine zeepjes zijn interessant omdat zo iedereen die zich daar komt wassen, een eigen zeepje krijgt. Patricia heeft dit dus kunnen waarmaken. in Huize Triest zullen ze hier heel tevreden mee zijn. vandaag mocht ik in Maldegem bij een dame van 78 jaar twee prachtige zelfgebreide dekens afhalen. ze had me een tijdje terug gebeld om te vragen hoe wij de dekens maakten. ze had namelijk heel veel restjes wol . ik vertelde over de vierkantjes en zo... ze vond het een leuk idee. dus ging ze aan de slag. ze vind het supertof zegt ze dat ze dit kan doen, vooral in deze koude wintermaanden is het een aangenaam tijdverdrijf. uit Nederland kreeg ik ook een mail van een dame die op mijn blogje langsgeweest was, en ook in haar omgeving met dit initiatief wil starten. ze vroeg waar wij de dekens naartoe deden en zo... ik heb haar een uitvoerige mail gestuurd en gevraagd om me op de hoogte te houden. vandaag heb ik een mailtje gestuurd naar radio 1212 voor de actie voor Haiti, dat wij dekens hebben die we kunnen meegeven. wie weet krijg ik vanuit deze hoek antwoord.... ik wens iedereen een fijn weekend maar vraag even aan de mensen van Haiti te denken : onze steun is heel belangrijk ! indien er mensen zijn, die organisaties kennen die rechtstreeks naar Haiti gaan met kleding of zo, en die onze dekens kunnen gebruiken mag U dat gerust laten weten. onze dekens zijn gemaakt om mensen te helpen. het was na de aardbeving in Pakistan dat we hiermee begonnen.
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti' dit is eigenlijk een nederlandse hulporganisatie, ik vond er echter informatie over de persoon die in België het voortouw neemt voor die organisatie : Gerrit Verbeke. deze man uit Oostende en zijn vrouw Christine zijn de gelukkige ouders van 6 kinderen en 5 pleegkinderen. Na zijn eerste reis naar Haiti in 1993 , waar hij zijn adoptie-dochter Naomie afhaalde, besloot hij iets voor dit zeer arme land te doen. de verschrikkingen en ellende die hij daar gezien had, kon hij niet uit zijn gedachten zetten. hij reisde nog verschillende keren naar Haiti en in 1998 bracht hij nog drie kinderen mee naar ons land. na zoeken naar werkgroepen kwam hij via een tijdschrift in contact met 'Hart voor Haiti'-Nederland. in 2003 is hij een vzw gestart, die uiteraard hand in hand gaat met die van onze Noorderburen. dat jaar reisde hij voor de achtste keer naar Haiti : "ik heb er mijn hart verloren, ik houd van het land en haar bevolking. dit is dan ook zeer typerend. je houdt ervan of je haat het vanwege de enorme problematiek en bittere armoede." hij heeft heel veel respect voor het Nederlandse echtpaar Johan en Janie Smoorenburg (Hart voor Haiti-Nederland) die 24 jaar geleden in Haiti een kinderdorp hebben opgericht, waar 160 straatkinderen onderhouden en onderwezen worden en dit tot hun meerderjarige leeftijd. bovendien wordt er -bij het bereiken van die leeftijd- gezorgd voor huisvesting en werk en steunen ze daarna de jonge adolescenten nog twee jaar op financieel vlak. ze worden dagelijks geconfronteerd met een overweldigende nood, krijgen telkens opnieuw te kampen met geweld (vijf staatsgrepen). soms lijkt alles uitzichtloos en onoplosbaar.... zonder hulp redden de kinderen het niet. Haiti is een sterk opkomend toeristisch gebied (Cuba, Dominicaanse Republiek, de Antillen...) maar Haiti wordt door de Westerse mens gemeden. als bij ons een kind van honger sterft of wordt mishandeld, dan is dat voorpaginanieuws. in Haiti is dat al lang geen nieuws meer... miljoenen mensen staan 's morgens op met de vraag hoe ze vandaag gaan overleven. heb je ooit nagedacht hoe je leven zou zijn moest je in Haiti geboren zijn? wonend in een huis van karton, nauwelijks eten, geen onderwijs... maar ondanks al deze moeilijkheden kunnen ze constateren dat door de inzet en betrokkenheid van velen dit werk kan doorgaan.
ik moet zeggen dat ik heel ontroerd was bij het lezen van de tekst over Gerrit Verbeke.
het is er al zo erg, en nu nog dit..... de situatie is heel explosief, de mensen hebben honger, er is bijna geen voorraad meer, waardoor soms gevochten wordt om eten of andere dingen... de hulpverleners worden overspoeld, en hebben ook nood aan medicatie en ander verzorgingsartikelen.... van over gans de wereld komt hulp op gang. daarom had ik ook gebeld voor dekens. maar, het is daar nu 33 graden, dus absoluut niet koud, en wat ze daar nu hardst nodig hebben is geld. geld om voedsel en drank te kopen, geld om medicatie te kopen, geld om te beginnen opruimen en in een later stadium met de heropbouw te beginnen..... daarom opend de vzw een nummer waar je kan storten : Noodhulp Haiti ING 380-0064659-31 maar je kan ook storten op nummers van het Rode Kruis, of Arsen Zonder Grenzen..... om het even, iedere euro telt.... men doet ook een oproep om plaatselijk iets te organiseren om geld in het laatje te brengen, en dit dan door te storten ...
de aarde beefde in Haïti... de gevolgen zijn enorm!!!! nu al vreest men voor honderdduizend doden, nog velen zitten vast onder het puin... van overal ter wereld komt hulp op gang... dokter Beaucourt met zijn team, speurhonden met hun baasje .... ze zijn naar Haïti om ginder te helpen in verschrikkelijke omstandigheden. het doet me denken aan de aardbeving in Pakistan, toen het voor ons allemaal begon met de dekentjes... Georgine Deleu, de nu 100-jarige uit Kruiseken, Wervik, belde me toen met de vraag of ze ook nog mocht breien. ik bezocht deze kranige dame, die nog alleen in haar huisje woont (weliswaar met wat hulp). haar dochter Rita is lid van de organisatie :'hart voor Haïti' een organisatie met hoofdzetel in Nederland. zelf is Rita reeds twee keer in Haïti geweest , en ze wil er zeker weer naartoe. het is een heel arm land, zegt ze, en nu zal dat zeker nog erger worden. het zal jaren duren voor alles weer opgebouwd is, en er zal veel hulp van buiten het land moeten komen om dat te verwezenlijken. ik vroeg of we konden helpen met dekens. vandaag komen ze nog samen om te vergaderen en te kijken wat allemaal gedaan kan worden...en ze houdt me op de hoogte. indien ze onze dekens kunnen gebruiken, zullen we ze met plezier gaan afgeven. ik wacht dus op een seintje van Rita. ik wil hier ook een oproep doen voor mensen die financieel willen steunen : bezoek de website www.hartvoorhaiti.nl en daar vind je informatie. deze organisatie werkt uitsluiten voor Haïti en is daar heel goed thuis in het getroffen gebied. zij weten wat ze doen, en wat best is...
enkele maanden terug besloot Kim Clijsters weer te tennissen, Justine Henin volgde haar voorbeeld... en vorige zaterdag stonden ze tegenover elkaar in de finale in Brisbane, Australië. vorige vrijdag bezocht Kim de kankerafdeling van het Royal Children's Hospital in Brisbane. ze werd er zo aangegrepen door de menselijke miserie en toen ze haar eigen kleine Jada zag, besefte ze dat ze gelukkig is met een gezond kindje. wat ze gezien had liet haar niet meer los... ze dacht voortdurend aan die kankerpatiëntjes... toen ze zaterdag de finale won deed ze een mededeling : ze gaf haar prijzengeld, zo'n 25.700 euro aan het ziekenhuis ! ze kreeg een staande ovatie !!!!! ik moet zeggen dat ik me bijzonder gelukkig voelde toen ik dit bericht las. Kim houdt heel veel van kinderen, dat hebben we meermaals kunnen zien en lezen, en ze heeft reeds heel veel geld aan goede doelen gestort. we mogen fier zijn met zo'n fantastische landgenote ! dat zullen velen met mij be-amen.
gisteren had ik met veel plezier een tekst op mijn blogje neergeschreven. wat er gebeurt is weet ik niet, maar Annie maakte er mij attent op dat er een paar keer het woord 'sterven' in voorkwam.... hoe dat komt, weet ik niet.... blijkbaar is er iets verkeerd gegaan bij het publiceren.... ik hoop dat dat niet meer gebeurt. groetjes, dino
Een nieuw jaar ... Al tien dagen oud .... hier ben ik terug op mijn blogje en ik wil eerst iedereen een gelukkig, gezond en succesvol 2010 wensen. de prachtige sokjes die je hier ziet afgebeeld zijn van de hand van oma ... oma uit Betekom. van Heel in het begin breit ze al voor onze aktie, leest mijn blog, Mailt mij Regelmatig ... vorige zomer hebben we mekaar ontmoet in Blankenberge, toen ze voor een weekje aan zee was ... Het was alsof we mekaar al jaren kenden ... Regelmatig stuurt ze me breiwerk toe. Annie heeft de prachtige sokjes gefotografeerd, zodat ik ze op mijn blog kon zetten . zo kunnen jullie even meegenieten. deze sokjes gaan naar kinderen die ze heel goed kunnen gebruiken, daar zorgen wij persoonlijk voor. ik wou ook nog maar eens zeggen dat alles 'wat iedereen breit én samennaait voor de actie' met heel veel liefde gebeurt, echte liefde voor de medemens. en in die goede instelling zetten we een nieuw jaar in, met onze actie! Deze week zag ik een gesprek van een journalist met een dakloze in het Noordstation in Brussel, en die dakloze had een van onze dekens gewikkeld rondom zich ... zo'n beelden zijn uniek! het toont nog maar eens, dat mensen heel gelukkig zijn met ons breiwerk ...
enkele weken terug was ik in Watervliet bij Rosette van de breiclub 'de vierkantjes'. ze vertelde me dat een vrouw uit Boechoute dekens gebracht had naar het dorpshuis en wou weten waar de dekentjes naartoe gingen. toen Rosette ter plaatse kwam was een cameraploeg van het programma 'man bijt hond' van Eén er om te filmen. na de opname verzekerde men dat Rosette zou ingelicht worden wanneer het werd uitgezonden. ik was superblij , en Rosette zou me mailen wanneer het zo ver was.... deze namiddag was Annie hier bij mij om lapjes te komen halen, en mijn dekens mee te nemen naar Mariette om er een boordje aan te zetten. ze had een mail gekregen van Patricia. zij had op kerstavond het programma 'man bijt hond' gezien, met daarin de opname in Watervliet. noch Annie, noch ik hadden het gezien.... Patriek kwam op het idee om te kijken of we het via 'ooit gemist' konden opvragen... en dat ging. samen hebben we toen de uitzending bekeken, en ik herkende onmiddelijk de dekens, want ik heb ze meegekregen van Rosette. het was oorspronkelijk de bedoeling dat de dekens naar Sri Lanka zouden gaan, maar omdat het probleem van de daklozen in Gent toen juist zo nijpend was, kreeg ik ze mee om ze daar te gaan afgeven. ik vind het heel spijtig dat ik die uitzending van 'man bijt hond' niet op voorhand heb kunnen aankondigen op mijn blog, maar willen jullie het ook eens zien, kan dat via 'ooit gemist'. het is de uitzending van kerstavond 24 december... een mooiere dag kon niet !
ik ben reeds vroeg opgestaan want ik ben kokkin van dienst.... vanavond is heel bijzonder : kerstavond ! ik hoop dat zoveel mogelijk mensen een fijne avond zullen doorbrengen met familie of vrienden. laat ons daarbij niet de essentie vergeten van kerstmis : de geboorte van Jezus. dat kleine kindje geboren in de stal in Bethlehem is geboren voor ons allemaal. zijn hele leven, het verhaal van de Bijbel, ik vraag me af hoeveel mensen daar nog aan denken deze tijd van het jaar.... ik vermoed dat de meeste kinderen alleen denken aan de pakjes onder de kerstboom... en hier wil ik even vertellen wat Annie gisteren meemaakte in Huize Triest : Annie was daarheen gereden met dekens, truitjes en ook een mooi speelgoedje van haar kleindochtertje. er was daar juist een man met zijn dochtertje, en toen dit meisje dat speelgoed zag stak het zijn handje uit. Werner van Huize Triest gaf het haar en het was door het dolle heen. Annie was heel ontroerd : "probeer dan maar eens je tranen te bedwingen, een mooiere kerst kan ik me niet wensen... en dan nog met iets dat wij niet meer gebruiken...." daar kan niets tegen op ! ik ben zeker dat heel wat onder jullie ook een eigen kerstverhaal meemaken... ik hoop dat heel wat van onze dekentjes mensen zullen verwarmen met deze kerst. we hebben er heel wat afgeleverd in Gent voor de daklozen, en elders in de wereld via Wereldmissiehulp en anderen... zo geven we warmte door aan onze medemensen die het niet zo goed hebben als wij. eigenlijk wou ik dat er niemand kou heeft, niemand honger heeft, niemand moet lijden... maar dat is een utopie. maar als we allemaal iets doen .... vele kleintjes maken een grote ... dus wie weet wat we allemaal kunnen realiseren... gisteren kreeg ik van oma een doos prachtige gebreide sokjes, uit Borgerhout kreeg ik van drie breisters een grote doos lapjes toegestuurd, en Mariette is weer aan de beterhand en haakt weer mooie boordjes rond de dekens die wij maken... het is echt zalig met zoiets bezig te zijn, dat kan ik jullie verzekeren en velen met mij. op deze vooravond van Kerstmis wil ik iedereen bedanken, in het bijzonder Antoinette en Annie, voor het breien, aaneenzetten, boordjes haken van de dekens, en voor de truitjes, de sokjes, de sjaals...... dat mooie werk heeft al veel mensen gelukkig gemaakt, en ons zeker !!!!! Zalig Kerstfeest !!!!!!
je kan er niet om heen, Kerst nadert... de straatverlichting, de mooie etalages, de versierde balkons, de kerstbomen.... het is een prachtige tijd, de mooiste tijd van het jaar !!!! het belangrijkste, en dat wordt soms eens over het hoofd gezien, is dat Kerst het feest is van Christus' geboorte, de geboorte van een bijzonder kindje. zelfs in eigen familie is de geboorte van een kindje heel speciaal. er worden kadootjes gekocht, een doopfeest gegeven.... iedereen komt naar het kindje kijken. zo is het ook een beetje met Kerst. het is een heel intieme sfeer, meestal in huiskring gevierd. ik kijk er enorm naar uit. dit jaar hebben we ook een kindje bij : ons Floortje. ze is nu vijf weken oud. ik kreeg een foto van mijn dochter, die me een beetje aan het kerstekindje deed denken. ik stuurde het door aan een goede vriend van me en zijn antwoord ontroerde me diep :
als ik lang naar deze foto kijk, dan worden de zorgen tot 'nul' herleid en krijg ik goesting om in te dommelen. in feite moeten wij zo kunnen leven, in de zekerheid dat onze Heer voor ons zorgt. elkeen moet in zijn leven leren kruipen, opstaan, vallen, weer opstaan en lopen. zo ook met onze problemen en tegenslagen. het doet soms pijn maar alles komt in orde !
iets om over na te denken, vind ik. donderdag ga ik eindelijk naar meulebeke bij angèle om lapjes op te halen. ze denkt dat ze niet allemaal in mijn auto zullen kunnen, dat belooft.... maar het maken van dekentjes is nu prioriteit, want de eerste vrieskou heeft ons al overvallen...
met het begin van deze nieuwe week, wil ik iemand bijzonder in de bloemetjes zetten : Liliane. zij is een vriendin van Annie. ze geeft op regelmatig tijdstip lapjes aan Annie mee. met de laatste 50 lapjes voor dit jaar komt haar teller op 1.500 te staan ! maar in totaal is dat al 5.550 !!!!! om U een ideetje te geven wat dat betekent rekende Annie uit dat dat ongeveer 40 dekens en 300 truitjes zijn..... je ziet met heel kleine dingen kan men grootse dingen realiseren. volgende week doet Annie haar een doos Mercitjes mee, om haar te bedanken. morgenochtend ga ik naar Deinze naar De Bosrank bij Elke. daar breien ze naarstig van alles en nog wat voor de kerstmarkt die volgend weekend plaatsheeft. dan verkopen ze hun breiwerk, en de opbrengst is voor Trees Van Hove, die elk jaar naar Senegal gaat en daar materiaal mee kan kopen om mee te doen. Antoinette komt me daar dan vervoegen, en we breien dan ook wat mee. vandaag kreeg ik ook een grote doos breiwerk van Lena De Zwarte. deze dame werkt met haar broers in een familiebedrijf maar maakt tussendoor tijd om te breien, en heeft nog andere vrouwen aangezet om te breien zodat het een serieuze levering is.... morgen gaat Annie naar Huize Triest, en zelf zal ik ook eens langs moeten want k heb ook nog veel klaar. en stilaan nadert het jaareinde.... Kerst en Nieuwjaar zijn niet meer ver af en we zijn wel allemaal al bezig met cadeautjes te kopen... we willen onze kinderen en kleinkinderen verwennen, het zijn dagen dat we allemaal samen vieren, dagen dat we ons echt goed voelen bij elkaar. denk ook eens aan de mensen die deze dagen alleen doorbrengen. een kaartje, een leuke attentie, een klein bezoekje... doet hen deugd. ik wens jullie allemaal een fijne week !
al van in het begin breit Denise uit Liedekerke lapjes. als ze er een hondertal heeft, brengt ze ze samen met haar man naar mij thuis. Denise en haar man zijn 80-gers, die nog graag eens op uitstap gaan . één van hun lievelingsuitstapjes is naar Sluis. en Eeklo ligt op hun baan als ze in Drongen van de autostrade rijden, richting Maldegem, Sluis. zondag bracht ze weer een grote zak lapjes, en ze vertelde met heel veel terechte fierheid, dat ze nu al 4.100 lapjes gebreid heeft !!!! dat mensen op deze leeftijd nog zo graag breien, daar neem ik mijn hoedje voor af..... en Denise is zo blij dat ze nog iets kan doen met haar breiwerk voor het goede doel. vorige woensdag deed ik een ganse auto dekens naar huize Triest. daar waren ze superblij . wat me heel erg trof, was een jonge moeder die daar met een drie weken oude baby was, en daar de nacht had doorgebracht... ik moest even slikken en dacht aan onze Floor, die zo zalig in haar bedje ligt, niets te kort heeft, met heel veel liefde omringt wordt... hoe kan het allemaal zoveel verschillen? gelukkig had ik een doos mee uit Waterliet, van een dame die speciale dekentjes maakt voor babies, en elk deken samen met nog wat kleinigheden, verpakt. ze wilde dat deze pakketjes uitsluitend aan jonge moedertjes gegeven werden. dit moedertje kreeg het eerste ! dat zijn dan van die mooie momenten, die het allemaal waard maken. daarom vertel ik dit allemaal op mijn blog, zodat jullie een beetje kunnen meeleven met wat het allemaal teweegbrengt. weer een nieuwe week, weer naarstig dekentjes maken... de winter nadert...
op 9 november werd Floor geboren, ons derde kleinkindje. Tom en Fien zijn ondertussen al 11 en 9 jaar, en nu komt daar Floortje bij. tientallen foto's zijn al genomen door de fiere mama en papa, en ik pikte er eentje uit om aan jullie te tonen. ze is nu vandaag 14 dagen oud, en woog vorige maandag al 3,800 kg, dus dat zal nu al wel 4 kg zijn. ze eet goed, krijgt borstvoeding !!!!! en slaapt ook heel veel. we zijn allemaal heel blij met dit nieuw leven in onze familie. binnen een week of vier is het kerstmis. ik ben druk bezig mijn kerstkaarten te maken, en naai ook in snel tempo lapjes aan elkaar.... de winter komt eraan, en we hebben weer een groot aantal dekens, die we deze week gaan afleveren in Gent. velen hebben wel de reportage gezien op teevee of het artikel in de krant over de daklozen die welzijnswerkers gevonden hebben en die in erbarmelijke omstandigheden leven... zo dicht bij ons.... het is onvoorstelbaar dat dit zich in onze omgeving afspeelt. wij hebben niks tekort, en ik vind het niet meer dan normaal dat we alles doen om hier toch ons steentje bij te dragen. "warmte en kleding" is één van de noodzakelijkste levensbehoeften, zonder overleef je niet. onze dekens geven warmte maar zijn ook met heel veel liefde (= warmte voor de medemens) gemaakt. daarom ben ik ook zo fier om weer heel wat breiwerk van heel veel mensen met een goed hart, naar daar te kunnen brengen.
op 9 november om 21.45u is Floor geboren. ze weegt 3,640 kg en meet 54 cm. het is een wolk van een baby. het is het eerste kindje van mijn jongste dochter Tamara en haar man Sven. ze zijn apetrots op hun dochtertje. en ik ook natuurlijk. het is mijn derde kleinkind, na Tom en Fien. ik ben superblij, het is een heel mooi kindje. ze slaapt goed , eet flink en is heel rustig tussendoor... zodra ik fotos heb zet ik er wel op mijn blog. een trotse oma, Dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Een nieuwe week is begonnen. 
dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. 
hebt u al gehoord van Susan Boyle?
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. 
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti'
de aarde beefde in Haïti... de gevolgen zijn enorm!!!!
Een nieuw jaar ... Al tien dagen oud ....
enkele weken terug was ik in Watervliet bij Rosette van de breiclub 'de vierkantjes'. ze vertelde me dat een vrouw uit Boechoute dekens gebracht had naar het dorpshuis en wou weten waar de dekentjes naartoe gingen. toen Rosette ter plaatse kwam was een cameraploeg van het programma 'man bijt hond' van Eén er om te filmen. 
je kan er niet om heen, Kerst nadert... de straatverlichting, de mooie etalages, de versierde balkons, de kerstbomen.... het is een prachtige tijd, de mooiste tijd van het jaar !!!!
met het begin van deze nieuwe week, wil ik iemand bijzonder in de bloemetjes zetten : Liliane. zij is een vriendin van Annie. ze geeft op regelmatig tijdstip lapjes aan Annie mee. 
al van in het begin breit Denise uit Liedekerke lapjes. als ze er een hondertal heeft, brengt ze ze samen met haar man naar mij thuis. Denise en haar man zijn 80-gers, die nog graag eens op uitstap gaan . één van hun lievelingsuitstapjes is naar Sluis. en Eeklo ligt op hun baan als ze in Drongen van de autostrade rijden, richting Maldegem, Sluis. 
op 9 november werd Floor geboren, ons derde kleinkindje. Tom en Fien zijn ondertussen al 11 en 9 jaar, en nu komt daar Floortje bij. tientallen foto's zijn al genomen door de fiere mama en papa, en ik pikte er eentje uit om aan jullie te tonen. ze is nu vandaag 14 dagen oud, en woog vorige maandag al 3,800 kg, dus dat zal nu al wel 4 kg zijn. ze eet goed, krijgt borstvoeding !!!!! en slaapt ook heel veel. we zijn allemaal heel blij met dit nieuw leven in onze familie. 
op 9 november om 21.45u is Floor geboren. ze weegt 3,640 kg en meet 54 cm. het is een wolk van een baby. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
