eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag ! om 8.30u hadden we de zaal klaargezet, alles was klaar om er een geslaagde dag van te maken. Antoinette , Germaine en Rita hadden soep gemaakt en die moest niet onderdoen voor soep uit een chique restaurant ! Rita had daarbovenop nog twee bakplaten gebak klaargemaakt, voor bij de koffie. ik bedank hen in naam van alle aanwezigen, die het er roerend over eens waren, dat we echt verwend werden met zoveel lekkers !
deze morgen waren we met ongeveer een 25 'samennaaisters', deze namiddag kwamen daar nog een tiental bij. Annie en ik hadden zorgvuldig pakjes klaargemaakt waarin het aantal lapjes voor één deken zaten... zo kon iedereen vlot beginnen samennaaien. Antoinette noemde ons (= Annie, Antoinette, ik en onze nieuwe steun Patricia ) "een klavertje vier". een klavertje vier brengt geluk ! en zo voelt het ook : wat ik alleen begon, zou ik niet verder kunnen uitbouwen hebben zonder de fantastische steun van Antoinette en Annie. vorige zomer leerden we via Annie, Patricia kennen, en we voelden onmiddelijk dat deze merkwaardige vrouw heel veel in haar mars heeft! en zo zijn we nu met vier : het klavertje vier, waar Antoinette het over had. met ons vier hebben we deze dag voorbereid tot in de puntjes. ik bedank mijn drie maatjes voor hun inzet en alles wat zij voor mij doen, en om wat zij voor mij betekenen. wie ik vandaag extra wil bedanken is Mireille, die samen met Antoinette de Crea in Vinkt oprichtte. vorig jaar was zij er niet bij wegens gezondheidsreden, maar vandaag was ze voortdurend in de weer om mensen van koffie, thee, frisdrank.... te voorzien. zo konden wij eens een praatje slaan met de mensen, zelf wat samennaaien... ik leerde vandaag Maggy kennen die speciaal van Roeselare kwam om deze dag mee te maken, ook Rosa, en nog enkele mensen, die ik nog niet kende. het was een echte verrijking vandaag, en daar zullen ze het allemaal mee eens zijn... er zijn heel wat dekens gemaakt, en er zijn er ook nog meegenomen naar huis om verder af te werken. we hebben weer een voorraad die nog zal groeien.... vandaag heb ik even achteruit gekeken : wie hebben we al allemaal verwarmd met ons dekentjes? hoeveel mensen hebben we hier al mee bereikt? we hebben een fijne hobby, waar we ook nog eens mensen mee helpen. we recycleren , want we gebruiken restjes wol, die anders in de vuilbak belanden. we zijn superfier op wat we doen !
op initiatief van WWF wordt vanavond Earth Hour georganiseerd : vandaag zullen meer dan een miljard mensen en tal van steden en organisaties over de hele wereld tussen 20.30u en 21.30u lichten doven. met dit sterke gebaar wil WWF bewijzen dat mensen wel degelijk een verschil kunnen maken in de strijd tegen de klimaatverandering. deze nacht mogen we onze klok een uur vooruit draaien, ook in zekere zin een maatregel om energieverbruik te sparen... maatregelen om onze aarde een beetje te sparen.... en dat is nodig voor de toekomst ! de toekomst van onze kinderen moet hoopvol blijven.... wij willen allemaal wel dat ze hier nog een mooi leven kunnen opbouwen, en dat kan alleen als we zuinig omspringen met wat we hier hebben. en dat doet me eens achterom kijken : als we gewoon eens denken aan wat er de laatste 50 jaar allemaal veranderd is, beseffen we ook dat we héél véél vragen van deze aarde... tijd dus om eens allemaal een inspanning te doen !
maandag is er onze tweede samennaaidag. Rita en Germaine maken soep (Germaine levert de groenten!) Rita bakt taart voor bij de koffie en Antoinette doet de inkopen (drank, toespijs, brood...) Antoinette, Annie, Patricia en ik zullen ons best doen om de mensen, die zich opgegeven hebben om te komen, een gezellige dag te bezorgen. we hopen op veel afgewerkte dekens, zodat we weer een nieuwe voorraad kunnen opbouwen. op die manier dragen we ons steentje bij tot een betere wereld. prettig weekend !
eerst en vooral hoop ik dat vele mensen het artikel over onze dekens gelezen hebben in de krant "het nieuwsblad"... vrijdagnamiddag kwamen Rita, Annie en Leen van Stalhille naar mijn appartementje met hun lading dekens. die konden niet meer mee naar Haïti maar Annie doet ze naar Huize Triest. Patricia, Antoinette en Annie waren ook van de partij, en daarmee hadden we een gezellig onderonsje met ons zeven : een koffietje, een stukje taart, paaseitjes.... slecht voor de lijn, maar we hebben er niet naar gekeken hoor ! we waren apetrots dat "onze dekens" naar Haïti gaan, en daarop mag je wel eens trakteren... nu starten we opnieuw met een nieuwe voorraad en die zal met onze tweede samennaaidag een flinke start kennen....
in Groot-Brittanië heeft men misschien ooit eens iets over onze lapjes gelezen..... vorige week stond het volgende in de krant : Britse pubs worden bezet door vrouwen met breipriemen in de handtas. breiclubs veroveren namelijk stilaan de Britse cafés met hun concept "Stitch and Bitch". Stitch and Bitch, in het nederlands "brei en roddel", is een nieuw concept in Groot-Brittanië dat vrouwen aanzet om op café te trekken met hun breipriemen. zo kunnen ze niet alleen hun hobby uitoefenen, ze ontspannen ook bij een glaasje wijn en kunnen de laatste roddels met breigezellen wisselen. sommige breiverenigingen noemen zichzelf zelfs een nieuwe soort boekenclub.
als ik meega met mijn ventje, die biljarter is, neem ik heel vaak lapjes mee, en naai ik die aan mekaar terwijl hij deelneemt aan een wedstrijd. vele mensen zijn me al komen vragen wat ik doe en voor wie.... en dan doe ik mijn verhaal....
ik lees net bij de krantenartikels op seniorennet dat de schade door de aardbeving op Haïti veel meer is dan oorspronkelijk werd geschat. hulp zal dus meer dan welkom zijn. vorige week stond in de krant al een artikel over Dieter, een negenjarige jongen uit Turnhout die 4,5 ton hulpgoederen inzamelde . dit alles werd afgehaald door Wereldmissiehulp en vertrekt volgende week per boot naar Port-au-Prince. wie ook goederen meegeeft met Wereldmissiehulp zijn wij ! gisteren doken Antoinette en ik op haar zolder om onze voorraad dekens en truitjes te sorteren. ik wou echt eens weten hoeveel dekens we konden meegeven en heb ze ook effectief geteld : het waren er 400 !!!! 400 mooie, warme dekens.... de hulpgoederen van Dieter zullen straks toekomen bij pater Jan Hoet, die twee projecten heeft in Haïti. in Haïti is de toestand schrijnend. Jan doet wat hij kan, maar het is niet gemakkelijk. Pater Jan Hoet komt deze zomer naar België en zal Dieter persoonlijk gaan bedanken. misschien komen onze dekens daar ook terecht, ik hoop het, en anders zal het wel ergens anders in Haïti verdeeld worden. sowieso hebben we weer ons "warme" steentje bijgedragen... ik dank alle mensen die lapjes gebreid en samengenaaid hebben. jullie zien nogmaals dat het goed terechtkomt.... er is ook een journalist langsgekomen en het artikel + foto komen waarschijnlijk morgen zaterdag in het Nieuwsblad ! (misschien alleen maar in onze rego)
donderdagnamiddag ben ik samen met Annie naar Watervliet gegaan om daar samen met de breiclub 'de Vierkantjes' lapjes aan elkaar te zetten. Annie had een grote voorraad wol mee. eerst en vooral kleine restjes voor de 'streepjesmadam', dat is een dame die allemaal lapjes breit in streepjes..... de overige wol werd verdeeld onder de andere vrouwen. ze waren er heel blij mee. het was een gezellige namiddag, en er stond heel wat klaar voor Huize Triest. Vrijdag ben ik even tot bij Antoinette geweest. ze was samen met nog een paar vrijwilligers pannekoeken aan het bakken : bijna 500 stuks, die zaterdag zouden verkocht worden in Deinze ten voordele van Haïti. ondertussen belden ze van Wereldmissiehulp dat ze aanstaande vrijdag in de late voormiddag al onze dekens en ander breiwerk komen halen voor verzending per boot naar Haïti. we zijn toen samen op de zolder van Antoinette even gaan kijken wat we zo al allemaal klaar hebben liggen : het zal de moeite zijn !!!! donderdag gaan we een ganse dag alles sorteren, inpakken en klaarzetten voor vrijdag. ben benieuwd hoeveel het zal zijn !!!! ondertussen liet Patricia me weten dat Chris uit Beveren de beloofde wol heeft opgestuurd. aanstaande vrijdagnamiddag komt Rita uit Stalhille met nog een paar vrouwen hun breiwerk afleveren, dat dan wel niet meer meekan naar Haïti , maar we beginnen dan opnieuw met een voorraad aan te leggen. mijn nichtje Lara gaat ondertussen informeren bij de organisatie van hun reis naar de Filipijnen of ze ook dekens kan meenemen. Lara gaat met nog andere afgestudeerden tandheelkunde en dokters in oktober naar de Filipijnen om de mensen daar te behandelen. (enkele dagen geleden drukte ik haar mailtje af)
als ik zo even achteromkijk.... dan denk ik dikwijls : ons bedrijfje draait echt goed... we boeken geen winst, dat is niet nodig, het bezorgt ons allemaal zo'n superfijn gevoel !!!!! en dat is met geen geld te kopen !!!!
een meisje keek naar haar oma, die een brief aan het schrijven was.
op een gegeven moment vroeg zij : "oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?"
haar oma stopte met haar brief en zei :
"ik schrijf inderdaad over jou. maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf is het potlood waarmee ik schrijf. ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt."
het meisje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken.
"maar het is een gewoon potlood, niets speciaals"
"het is maar hoe je ernaar kijkt. het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou -maar dan moet je ze wel onthouden- tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven.
ten eerste : je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil.
ten tweede : af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar wordt er wel scherper van. dus moet je wat pijn kunnen verdragen , het maakt je een beter mens.
ten derde : als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgommen wat je fout schreef. de les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
ten vierde : het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat er in zit. dus wees steeds bezorgd om wat er binnenin je gebeurt.
tenslotte : het vijfde wat een potlood bijzonder maakt : het laat altijd een spoor achter. besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar bewust van te zijn."
vandaag wil ik eens een bijzonder initiatief onder jullie aandacht brengen. Lara Dejonghe is de dochter van mijn neef Dirk en is laatstejaarsstudente tandheelkunde aan de KU Leuven. na hun studies gaan de studentes tandheelkunde op speciale missie naar de Filipijnen. Lara stuurde een mail aan iedereen die ze kent om wat meer uitleg te geven over deze missie. ik druk de tekst hier eens af, zodat jullie weten wat zij daar gaan doen. (bekijk ook het filmpje op youtube. het is de moeite )
Hallo iedereen,
Van donderdag 21 oktober tot zondag 31 oktober trekt er een delegatie van 30 tandartsen, tandtechnici en logistiek medewerkers op missie naar de Filipijnen om de arme bevolking daar van de broodnodige tandheelkundige zorgen te voorzien. In 2007 heeft deze missie al eens plaatsgevonden en dit had een geweldig succes. Graag doen wij dit nog eens over! Dit jaar gaan er ook laatstejaarsstudenten tandheelkunde mee (tegen dan afgestudeerd), onder andere ikzelf. Op volgende link kan u een videoverslag bekijken zodat jullie zich een beeld kunnen vormen van wat wij daar gaan doen.
Voor het project is natuurlijk de nodige steun vereist; niet alleen mankracht maar ook financiële steun is noodzakelijk om het nodige materiaal aan te schaffen en over te brengen naar de Filipijnen. Om geld in het laatje te brengen, organiseren wij verschillende evenementen. De winst gaat integraal naar de Filipijnen aangezien wij zelf ons vliegticket en verblijf daar bekostigen.
Overzicht benefietacties:
maandag 8/3: TD in Leuven => Dit vooral met studenten als doelgroep. De studenten die meegaan, hebben de organisatie hiervan op zich genomen.
vrijdag 16/4: Koor met wereldfaam: The University Singing Ambassadors - in Geel (zie uitnodiging in bijlage) => zij hebben al een hele lijst internationale prijzen op hun curriculum staan
vrijdag 30/7: Herentals loopt - Herentals => Lopen voor het goede doel, ik nodig de sportievelingen onder jullie van harte uit!
zaterdag 9/10: Modeshow - Herentals => voorstelling van de wintercollectie van verschillende kledingzaken
Meer info omtrent deze evenementen volgt. In bijlage vinden jullie alvast een uitnodiging voor The University Singing Ambassadors. Reserveren kunnen jullie alvast op het telefoonnummer 014 236 448, wees er snel bij want tickets zijn gegeerd! Binnenkort volgt de link naar onze website waar jullie goed kunnen volgen hoe onze missie vordert.
daarnet opende ik mijn mailbox, en er kwam een mailtje binnen van Wereldmissiehulp !!!! eindelijk !!!! de directeur, de heer Demullier, liet me weten dat ze bezig zijn met laden voor Haïti, en dat we al onze dekens mogen meegeven met hen. in de loop van volgende week komt de vrachtwagen van Wereldmissiehulp bij Antoinette langs, om de dekens en ander breiwerk op te halen. ik haastte me om Antoinette te bellen, en af te spreken om daags ervoor alles klaar te zetten. Rosette van Watervliet had me deze middag nog gebeld om te vragen of ik donderdag hun breiwerk en dekens kom halen. het is maandelijkse breinamiddag en Annie en ik waren toch van plan om te gaan samennaaien bij hen. er staat veel klaar, dus dit kan dan ook mee naar Haïti. onlangs was ik nog in Brugge bij Integraal, en bij de missiekring van Ruiselede, waar ik heel veel prachtige dekens ophaalde, die nu allemaal meekunnen naar het zeer getroffen gebied in Haïti. onze dekens zullen de mensen daar warmte en beschutting bieden, dat is onze missie !
ik schreef vorige week over de uitzending van "stille weldoeners" waar Huize Triest een cheque kreeg waar ze heel tevreden mee waren. Annie had een mailtje gestuurd naar Werner, de coördinator van dit tehuis voor daklozen, waar wij sedert twee jaar héél véél dekens naar toe doen. "hallo Werner, wat was ik blij toen ik zag dat jullie nog een extra cheque kregen...jullie verdienen het echt hoor ! elke keer als ik breiwerk bij jullie aflever, vraag ik me af wat ik nog meer zou kunnen doen...maar beschik helaas niet over dat grote kapitaal. daarom proberen we via ons breiwerk toch een druppeltje op die hete plaat te zijn... en zoals je weet ...vele druppeltjes zijn het begin van een rivier. vele groetjes, Annie" Werner antwoordde : "Jullie druppeltjes zijn bij ons meer dan welkom, want wij zijn één grote familie druppels samen. van harte dank voor alles. met vriendelijke groeten, Werner Van de Weghe, coördinator Huize Triest - Gemeenschapshuis Tabor Broeders van Liefde Een thuis voor medemensen....
Annie liet weten dat Mariette weer in het ziekenhuis ligt. Mariette is een kranige vrouw die rond onze dekentjes een prachtig boordje haakt. haar dochter neemt haar breiwerk mee als ze op bezoek gaat, en ook dekens waar Mariette dan boordjes rond haakt.... ondertussen voert ze serieus campagne in het ziekenhuis voor onze actie ! ze vertelt daar honderduit over wat we doen en voor wie dat allemaal bestemd is....
Patricia, onze vierde musketier..(Antoinette, Annie en ik zijn de andere drie!) plaatste een zoekertje op seniorennet, en dat wordt toch blijkbaar goed gelezen... : van Viviane heeft ze een doos mogen ontvangen op haar kosten waar sublieme wol in zat... Mimi heeft wol beloofd ... bij Jacqueline mag ze wol gaan afhalen deze morgen kreeg ze nog een mailtje : dag Patricia, ik heb nog een kist vol wol staan. er zit van alles in. ze staat er al jaren in de hoop er ooit iets mee te doen, maar je mag alles hebben. mvg, Chris
enige tijd geleden stuurde ik een mail naar Jan, een vriend uit mijn jeugd, die zich ook inzet voor minderbedeelden. via Jan kreeg ik een mail van Véronique : Hallo Nadine, via Jan heb ik je email adres gekregen. zoals ik van Jan kon vernemen zijn jullie een organisatie of groep dames die als hobby haken en breien voor goede doelen. ik persoonlijk ben voorzitster van Okra trefpunt Menen. wij hebben een eigen creaclub. wij stellen ons graag ten dienste van goede doelen. verleden jaar waren wij actief voor kankerpatiënten. dit jaar willen wij wel denken aan de daklozen. jullie zouden me een groot plezier doen indien jullie me daarbij uitleg zou kunnen verschaffen. ik kijk uit naar een antwoordje van jullie, hartelijke groetjes, Véronique ik heb haar een uitgebreid antwoord gestuurd en ook verwijzing naar mijn blog. wéér een groep die gaat breien voor daklozen. dit doet me echt veel deugd.
maart is begonnen, de lente is in aantocht. tijd om even te bezinnen. 1. wandel elke dag 10 tot 30 minuten 2. spreek elke dag minstens tien minuutjes met God, zonder je desnoods af 3. luister dagelijks naar goede muziek, het is echt voedsel voor de geest 4. zeg 's morgens bij het opstaan het volgende : God de Vader... ik dank U voor deze nieuwe dag 5. leef met de 3 E's : ENERGIE, ENTHOUSIASME en EMPATHIE 6. kijk minstens één keer per dag naar de hemel, realiseer de majesteit van de wereld om je heen 7. droom vaker terwijl je wakker bent 8. eet vaker voedsel dat groeit aan de bomen en planten en minder vaak voedsel dat industrieel geproduceerd is 9. eet bessen en noten. neem groene thee , veel water en dagelijks een glas wijn. let er op dat je daarbij een toast uitbrengt op iets moois van het vele dat je in je leven hebt en als het mogelijk is in het gezelschap van iemand waar je van houdt 10. verwijder de wanorde in je huis, je auto en je bureau. laat nieuwe energie je leven binnenstromen 11. verdoe je kostbare tijd niet met roddels, zaken uit het verleden, negatieve gedachten of zaken die je toch niet kunt beïnvloeden. steek liever je energie in het positieve van het leven 12. realiseer je dat het leven een school is en da je hier bent om te leren. problemen zijn lessen die komen en gaan, wat je ervan leert geldt voor het leven 13. ontbijt als een koning, eet 's middags als een kroonprins en 's avonds als een bedelaar 14. het leven is te kort om je tijd te verspillen met iemand te haten 15. je hoeft niet elke discussie te winnen. accepteer dat je het niet eens bent met de ander 16. verzoen je met het verleden, dan zal je je heden niet ruïneren 17. vergelijk je leven niet met dat van anderen. je hebt er geen idee van welke weg zij in hun leven hebben afgelegd 18. niemand anders is verantwoordelijk voor jou geluk dan jijzelf 19. denk eraan dat je niet alles wat er gebeurt onder controle hebt, maar wel dat wat je ermee doet 20. wat anderen van jou denken is niet jou verantwoordelijkheid 21. help altijd anderen. wat je vandaag zaait zal je morgen oogsten 22. je werk zal zich niet met jou bezighouden als je ziek bent. je vrienden zullen dat wel doen. blijf in contact met hen. 23. gooi alle dingen weg die niet nuttig, mooi of leuk zijn 24. afgunst is tijdverlies. je hebt al alles wat je hebt 25. het beste moet nog komen 26. hou overvloedig van je bestaan 27. dank God elke avond voor het slapengaan, voor weer een dag die je hebt geleefd 28. realiseer je dat je te rijk gezegend bent om gestresst te zijn 29. geniet van de reis. je hebt maar één gelegenheid, haal er het beste uit ! 30. het leven is mooi, geniet ervan zolang je kunt
vorige vrijdagnamiddag was ik in Integraal in Brugge. zuster Noëlla had me gevraagd om hun breiwerk te komen afhalen. bij een kopje koffie en wat zoetigheden.... hadden we een toffe babbel over wie en waar gebreid werd... zuster Noëlla houd eraan om de breisters te informeren over waar alles naartoe gaat. tijdens de vakantiedagen is het in Integraal in Brugge wat rustiger en is het gemakkelijker voor haar om wat tijd vrij te maken voor mij. toen ik naar huisreed zat mijn ganse koffer en de achterbank van mijn wagen volgeladen. ik bedank hierbij nog eens de vele breisters uit Brugge.
dinsdagavond was er het vervolg op televisie van "de stille weldoeners"... het was eigenlijk een programma dat drie maand later eens toonde wat er allemaal gebeurd was , dus ook bij Huize Triest in Gent. zij hadden drie maand geleden een cheque gekregen van een stille weldoener en waren daar heel blij mee. maar het liet die man niet los en hij wou met zijn gezin eens op bezoek gaan en zijn vrouw en kinderen laten zien wat daar in Huize Triest allemaal gebeurd. zijn familie was zichtbaar ontroerd toen de families met kinderen daar toekwamen om te eten en de nacht door te brengen. ze namen een kijkje in de slaapruimtes en zaten met hen aan tafel. wat me opviel was dat de vrouw van die stille weldoener zei : "ze zien er allemaal gelukkig uit" dat is ook wat mij en Annie telkens opvalt als we naar daar gaan : ondanks hun soms triestige toestand, zijn ze gelukkig. daar waar velen die heel veel hebben, nooit gelukkig zijn, of zich althans zo voelen... deze mensen zouden eens als vrijwilliger in Huize Triest moeten meedraaien... ze zouden een andere kijk krijgen op hun eigen leven... en beseffen hoe gelukkig dat ze wel zijn. ik wil nog eens Werner en alle medewerkers van Huize Triest bejubelen voor het mooie werk dat zij daar verrichten !!! wat die mensen realiseren is gewoonweg super !!! en dat wéét de stille weldoener ook te waarderen want hij gaf Werner nog een cheque van 20.000 euro voor hij weer huiswaarts keerde. er zouden méér van die mensen moeten zijn, die een deeltje van hun fortuin delen met deze arme mensen. die man heeft een week onder deze mensen geleefd en wéét dat zijn gift goed besteed zal worden.
lena dezwarte is een succesvolle zakenvrouw die samen met haar broers een elektrobedrijf heeft in diksmuide. sinds het begin breit ze voor onze actie. toen ik georgine, je weet wel het vrouwtje dat deze zomer 100 jaar werd, ging bezoeken ben ik ook bij lena langs geweest. we hadden een gezellige babbel en ik toonde haar de dekentjes en truitjes die we maakten van de lapjes. bijgevolg kreeg ik van lena regelmatig een doos toegestuurd met afgewerkt breiwerk. gisteren kreeg ik een mailtje van haar om te zeggen dat er een doos onderweg is met heel veel breiwerk. ik stuurde een antwoordje om haar te bedanken. deze morgen had ik al een mailtje weer, die me zo gelukkig maakte dat ik het hier helemaal wil neerpennen :
beste nadine, het is onvoorstelbaar, maar ik heb het je al eens verteld, er is al een gans netwerk van oudjes die aan het breien gegaan zijn en voor velen is het een echte therapie. want ik heb een tante van 89 jaar in koksijde waar ze de lapjes binnen brengen en zij ze dan aan mij bezorgd, maar nu is zij ziek gevallen en ligt in het ziekenhuis. men belde mij in paniek op waar ze nu de lapjes mochten brengen, want ze waren bang dat ze niet meer mochten breien... ze zullen ze nu binnen brengen in onze winkel in oostduinkerke... ik heb dan een ander madammetje die naast breien ook alle lapjes die ik krijg aan elkaar naait... zo zie je maar dat jou initiatief alleen maar positief is... wat een klein oproepje in de krant kan doen.. ze zullen jou eens moeten komen filmen voor man bijt hond... groetjes, lena
zo'n mailtjes doen echt wel deugd, en je ziet zelfs in de westhoek breien ze voor onze actie. met dit goeie nieuws wens ik jullie allemaal een fijn weekend.
k heb het enkele dagen zonder pc moeten stellen, maar nu is alles weer gefixt en kan ik weer wat neerpennen op mijn blogje. tijdens het weekend zat ik zo na te denken over de dekentjes en hoe het allemaal begon, en alles is terug te brengen tot dat kleine lapje ! een lapje gebreid met heel veel liefde voor de medemens, die niet zoveel geluk had als wij. een klein woordje waaraan ik volgende betekenis geef : Liefde (en) Aandacht (voor) Problemen (van minderbedeelden) kort maar krachtig en het houd zoveel in.... iedereen die nu breit voor onze actie kan het op zijn manier invullen, maar over één ding zijn we het roerend eens : het maakt van ons een gelukkige mens ! dat kleine lapje bracht zovelen samen om voor hetzelfde doel te breien, er onstonden levenslange, intense vriendschappen, het vulde uren vrije tijd.... hoe kan zoiets kleins, zoveel betekenen....? hoe dan ook, we zijn blij dat we ermee bezig zijn.
vorige week kwamen Antoinette, Annie, Patricia en ik samen om een nieuwe (ondertussen de tweede) samennaaidag te bespreken. Antoinette moest de zaal in Vinkt kunnen vastleggen. maandag 29 maart is de zaal nog vrij en past voor ons alle vier om deze dag in goede banen te leiden. net zoals vorig jaar kan iedereen die wil, komen 'samennaaien'. je kan in de voormiddag en/of namiddag komen. op de middag is er lekkere soep met boterhammen, in de namiddag is er koffie. er is ook frisdrank te bekomen. om alles goed te kunnen inschatten zouden we graag hebben dat jullie op voorhand laten weten wanneer je komt (voor en/of namiddag) en met hoeveel personen. dit om te weten hoeveel soep, brood.... er moet zijn. we vragen dat jullie een schaartje, een naald en een haaknaald meebrengen, en ...een goed humeur. we hopen dat diegenen die er vorig jaar waren ook dit jaar terugkomen en misschien nog mensen, die er vorig jaar niet konden bijzijn... in elk geval : iedereen is van harte welkom !
eens een heel ontspannende tekst.... geboren voor 1970? wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.. onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium. boven aan de trap was geen hekje. wie te ver ging kukelde naar beneden. als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten. flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen. poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers ertussen zat waren ze weg... op de fiets zat je achterop met je kont op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de staafveren van het zadel voor je. een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op de fiets... water dronken we uit de kraan, niet uit de fles. kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was...zie ik ze nu echt niet meer. een kauwgom legde je s avonds op het nachtkastje, en stak je 's morgens weer in je mond. op school hadden ze maar één maat bank, en met zo'n heerlijk gevaarlijke kleppen eraan. schoenen waren meestal in-gedragen door broer, zus, neef of zo... ook je fiets was of té groot of té klein. een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken. we gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. niemand wist in die tussentijd waar we waren en we hadden geen gsm. het bos of park was een plek om te spelen, en geen vieze mannetjes verzamelplek. als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naartoe, je hoefde niet aan te bellen, je ging er gewoon naartoe. we hadden geen playstation, nintendo, x-Box,64 televisiezenders,videofilms, dvd's, eigen televisie... we hadden vrienden! de televisie begon pas om 18 uur. dan kwam een uurtje voor kinderen en oh wee... als we daarna durfden op te staan en op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het aan het toestel vast) pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek. we hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hiervoor werd niemand voor de rechter gesleept. pedagogisch materiaal maakte we zelf, met stokken sloegen we naar ballen. we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren. we voetbalden op straat, en alleen wie goed genoeg was mocht meedoen. wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen. op school zaten ook domme kinderen. zij gingen en kwamen naar dezelfde lessen als wij. zij deden soms nog een jaar, en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. de meester had altijd gelijk. wij smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was, kon je op school niets kopen. als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag. wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter ! als je moeder de huisdeur naar je zwaaide was je een watje! als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. ze kwamen je wel halen, maar niet om je eruit te lullen. onze daden hadden consequenties. dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen. wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. we hebben moeten leren ermee omgaan. onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico's durven nemen en instaan voor de gevolgen. hoor jij daar ook bij ? GEFELICITEERD ! WIJ WAREN HELDEN !!!!
Een nieuwe week is begonnen. Gisteren kreeg ik een mail van Annie :"Brigitte, oud-collega van mijn zus, kwam met een heleboel mutsjes, sokjes en truitjes die haar nicht uit De Panne gebreid had ... stuk voor stuk Juweeltjes!"
We staan er soms versteld van, waar het breiwerk allemaal vandaan komt .... Toen ik mijn oproep in de krant deed , na de aardbeving in Pakistan, kwamen de telefoontjes van overal uit nederlandstalig België. De mensen breiden en stuurden de lapjes op naar mij ... na ongeveer een jaar bleven een paar groepen over, die nog steeds breien ... maar de laatste tijd komen er af en toe nieuwe mensen bij, die van onze actie gehoord hebben, en ook beginnen breien .... de meesten maken zelf dekentjes van hun gebreide lapjes, en truitjes, mutsjes, sokjes .... dat is heel praktisch, want het aantal breisters is veel groter dan het aantal dat samennaait ... daarom gaan we opnieuw een samennaaidag organiseren. Eind deze week komen Annie, Antoinette en ik samen. Patricia komt waarschijnlijk ook. We gaan dan proberen een datum vastleggen, en dan het nodige doen om er weer een geslaagde dag van te maken. diegenen die er de eerste keer bijwaren, komen zeker terug! via mijn blogje ik hou jullie op de hoogte, en kunnen jullie inschrijven. Ondertussen kijk ik hoopvol uit naar verder nieuws van Wereldmissiehulp, om ons breiwerk te kunnen meegeven naar Haïti.
eerst en vooral wil ik het goede nieuws meedelen : ik kreeg van Wereldmissiehulp bericht dat de haven van Port-au-Prince op Haiti weer open is, en ze momenteel offertes onderzoeken van rederijen om hulp naar Haiti te sturen. zodra ze iets beslist hebben, nemen ze contact met me op. dan kunnen we onze dekentjes en truitjes en ander breiwerk meesturen..... er ligt al heel wat klaar ! dinsdagnamiddag bracht ik een bezoek aan Antoinette, ze had eens een vrije namiddag.... wat niet veel voorvalt.... en omdat het Marialichtmis was, had ze pannekoeken gebakken.... we hadden het ook over een nieuwe samennaaidag. volgende week gaan we een datum proberen te prikken, samen met Annie. ik kreeg ook een mail van zuster Noëlla van Integraal in Brugge. in het krokusverlof mag ik hun voorraad breiwerk gaan ophalen. dat zal dan waarschijnlijk ook meegaan naar Haiti. Agnes uit Beke belde dat er dekens klaarliggen. die ga ik deze week halen. je leest het : we hebben véél dekens voor Haiti ! nu nog zo snel mogelijk versturen.... hier in Eeklo is het heel mistig, dus ideaal weer om lapjes aan elkaar te zetten... dit is zowat het enige wat ik nog in mijn vrije momenten doe. ik wil zoveel mogelijk meegeven met Wereldmissiehulp. gisteravond kreeg ik nog leuke verrassing : zoals elke vrijdag, gingen we competitie-biljarten. patriek speelt in ere-afdeling. we moesten tegen 'de notelaar' uit Lokeren. de vrouwen van die ploeg hadden een grote zak wol mee, en nog een zak met gebreide kousen . ze hadden al gezien bij de vorige ontmoetingen dat ik dekentjes maakte. (ik heb bijna altijd lapjes mee om aan elkaar te naaien) dus hadden ze eens in hun kasten gekeken of ze nog wat resten wol hadden. ik heb het dankbaar in ontvangst genomen... dank U wel, leden van biljartclub de notelaar ! Agnes uit Beke had me nog gevraagd of ik wat wol had, wel nu kan ik deze wol bij haar brengen. ik hoop dat ieder van jullie een fijn weekend tegemoet gaat. groetjes, Dino
dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. een maand geleden ongeveer zou ik het breiwerk gaan ophalen in Ruiselede, maar het vriesweer met bijbehorende ongemakken stak daar een stokje voor. daarom dus een nieuwe poging afgelopen dinsdag... het breiwerk van december stond al klaar in de hall. eerst laadde ik lapjes van de Ocra uit Meulebeke uit, en dan was er plaats om in te laden... bij de lading stond een hele grote doos met nieuwe handdoeken en washandjes. eerst dacht ik dat dat niet voor mij klaarstond, dus liet ik deze doos staan. toen alles ingeladen was ging ik naar de zaal waar de dames van de missiekring nog volop aan het breien waren. ze hadden hun breiwerk van de afgelopen maand meegebracht. dat was een hele verrassing : supermooie truien voor kinderen, brassièrkes voor baby's met bijbehorende mutsjes en sokjes, prachtige dekens.... ze hebben zichzelf weer overtroffen, de vrouwen van de missiekring ! het waren stuk voor stuk prachtige creaties ! ik vertelde hen dat ik de dikke truitjes naar Huize Triest zou doen, daar zullen ze er heel blij mee zijn. de dekens en lichte zomertruitjes zou ik graag meegeven naar Haiti. ik wacht op positief nieuws van ofwel Koen van Wereldmissiehulp, ofwel van Hart voor Haiti. hopelijk dit weekend weet ik méér... na de koffietafel, met geurende koffie en lekkere koffiekoeken, kon ik mijn auto verder laden, want het breiwerk van deze maand moest er ook nog bij. toen zei zuster Noëlla dat de doos met handdoeken, washandjes en slabbetjes voor Huize Triest waren..... als dat geen mooie verrassing is !!!!! thuisgekomen heb ik alles gesorteerd voor Huize Triest en Haiti. gisternamiddag ben ik naar Gent gereden om de mooie, warme wintertruitjes, enkele heel warme dekens en de nieuwe handdoeken af te geven bij Werner van Huize Triest. toen ik hem vertelde dat dit allemaal van de missiekring van Ruiselede kwam, zei hij dat ik ze een dikke proficiat en dank-u-wel moest overmaken. volgende week volgen de 1000 zeepjes van Patricia, en iedereen in Huize Triest zal zich heerlijk kunnen wassen !!!!
zo'n dagen zijn echt de max ! mensen gelukkig maken, mensen helpen, daar heb je zoveel deugd van !
hebt u al gehoord van Susan Boyle? Susan is een betoverende schotse zangeres, die faam verwierf door haar optreden op 11 april 2009 in de populaire britse talentshow : 'Britain's got talent'.
de 47-jarige werkloze ongehuwde vrouw bevestigde dat ze nog nooit werd gekust en dat ze haar hele leven vaak als achterlijk werd beschouwd. zij zorgde voor haar oude moeder in de stad Blackburn.
op het moment dat ze het podium beklom om haar kans te wagen, riep deze sympathieke dame van de buiten met haar bedeesde gebaren bij het publiek gelach en tekenen van minachting op. verstoken van elk teken van schoonheid zei Susan dat ze als Elaine Paige (een beroemde, elegante zangeres) wilde zijn. de sceptici klonk dit als belachelijk in de oren. ze droomde om een professionele zangeres te worden en voor een groot publiek te zingen. daartoe had ze nooit de kans gekregen. die dag wilde ze 'I dreamed a dream' uit de musical 'Les Misérables' zingen. niet op prijs gesteld door de jury en het ganse publiek overwon ze haar schammte en het misprijzen en begon te zingen.... de zaal viel achterover...!!!! de volgende dag verspreidde You Tube het nieuws over het ontdekte talent, vderstopt achter een simpel en goedig gezicht. in enkele weken tijd hadden meer dan 100 miljoen mensen de video bekeken. de eigenares van deze stem werd in één uur tijd wereldberoemd. ze kwam terug in het programma met het lied 'Memory' uit de musical 'Cats'. opnieuw trilde het publiek door haar buitengewoon vokaal vermogen.
waarom kreeg dit verhaal zoveel aandacht?
heel eenvoudig door het feit dat mensen een oordeel vellen over het voorkomen van iemand zonder de inhoud te kennen. toen Susan zei dat ze als Elaine Paige wilde zijn, barstte iedereen in lachen uit. spijtig genoeg zijn we zo : we beoordelen onze naaste zonder medelijden. waarom zou een 'lelijk' ogende vrouw goed kunnen zingen? de mensen gaan meestal af op iemands voorkomen. een mooie mens heeft meer kans om te worden geapprecieerd dan een lelijke.
Susans sympathie en vooral haar stem veroverden de wereld. was het een schok iemand met een dergelijk voorkomen zo goddelijk te horen zingen? voor de meerderheid : JA, maar zie wat er van kwam ! wij beoordelen onze naasten op hun voorkomen zonder te weten wat ze ons te bieden hebben. wij lachen en miskennen een oertalent op basis van onze schoonheidsbegrippen. zo begraven wij een droom in ruil voor maquillage en esthetiek.
reeds op 12-jarige leeftijd droomde Susan ervan een professionele zangeres te worden, maar ze werd door niemand aanvaard. het eerste lied dat ze koos voor de show kon niet passender zijn : I dreamed a dream... een droom die onmogelijk leek voor een miskend persoon werd in een oogwenk realiteit. betrouwbare bronnen die Susan kennen bevestigen dat ze een heerlijk mens is die de wereld zich altijd heeft ontzegd. die vrouwen die tegenwoordig succes hebben zijn mooi, dragen gepaste kledij, zijn sensueel en uitdagend.
Susan Boyle heeft onze maatschappij veranderd ! de 'Fiona' van de internationale muziek heeft miljoenen harten veroverd en aan de meest gevoelige mensen tranen ontlokt, gewoon door zichzelf te zijn. wars van stereotypen en kunstmatige schoonheid gebruikte ze haar uiterlijke schoonheid : haar STEM ! dat was haar recept.
hebben we een les geleerd? hoeveel Susans leven er onder ons? hoeveel mensen die we belachelijk vinden bezitten onzichtbare rijkdommen?
na de eerste auditie hebben de juryleden zich tegenover Susan verontschuldigd. Amanda Holden zei kategorisch : "ik ben gechoqueerd. wij waren allemaal tegen u en erg arrogant. u hebt ons de beste les geleerd die we konden krijgen. ik wil enkel zeggen dat het een privilege was om u hier te mogen horen."
wij moeten de mensen achter hun ogen bekijken. enkel zo kunnen we ze echt leren kennen en lopen we geen risico juwelen te verliezen die het leven ons te bieden heeft.
dit verhaal moet ons een voorbeeld wezen. een miskende vrouw wijzigde onze opvattingen door ons op een simpele manier haar talent te tonen en onze vooroordelen van de baan te vegen. de wereld heeft nu alle aandacht voor de onlangs ontdekte ster. een laattijdige erkenning van Susans talent. uit alle hoeken van de wereld komen uitnodigingen : van producers, regisseurs tot zelfs van het Witte Huis. Susan is er gelukkig om. zonder twijfel zal men zich inspannen om het imago van deze megaster te verbeteren. de Susan die we voortaan zullen zien zingen zal ietwat attractiever zijn. maar dat heeft geen belang : wat we moesten leren hebben we geleerd. de stijl van Susan kan u wel of niet bevallen, maar u kunt niet ontkennen dat ze aan het zo bekrompen mensdom een morele en ethische les heeft gegeven. we moeten de essentie van de persoon zien, de puurheid die iedereen in zich draagt, niet afgaan op de schijn. we moeten ophouden morele barbaren te zijn. Susan vertegenwoordigt onze zwakheden. we hebben allemaal een beetje Susan in ons binnenste. we zijn angstig, wantrouwend, gecompliceerd maar dat kunnen we overwinnen. we kunnen tonen dat we bekwaam zijn . ondanks onze zwakheden zijn we ieders gelijke. we danken God dat hij ons dit via Susan Boyle heeft aangetoond. laten we hopen dat we niet in onze arrogantie hervallen.
de krant 'The Guardian' resumeerde in een diepzinnige zin het gevoel dat in de harten leefde bij het zien en horen van de met al haar puurheid en eenvoud zingende Susan Boyle : 'Is Susan Boyle lelijk? of zijn WIJ het? Wij zijn lelijk, niet zij.
kijk op You Tube en Google : Susan Boyle Ze zal u begeesteren.
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. de lapjes van Ocra Meulebeke zijn van geweldige kwaliteit zowel wat het breien als de kleuren aangaat. ze maken er echt hun werk van en dat mag hier zeker eens gezegd worden. van harte bedankt aan deze mensen. Annie had me gemaild dat Patricia 1000 kleine zeepjes heeft kunnen bemachtigen voor Huize Triest. toen we daar enkele maanden geleden met haar en de mensen van Jabbeke waren vertelde Werner wat ze allemaal konden gebruiken. kleine zeepjes zijn interessant omdat zo iedereen die zich daar komt wassen, een eigen zeepje krijgt. Patricia heeft dit dus kunnen waarmaken. in Huize Triest zullen ze hier heel tevreden mee zijn. vandaag mocht ik in Maldegem bij een dame van 78 jaar twee prachtige zelfgebreide dekens afhalen. ze had me een tijdje terug gebeld om te vragen hoe wij de dekens maakten. ze had namelijk heel veel restjes wol . ik vertelde over de vierkantjes en zo... ze vond het een leuk idee. dus ging ze aan de slag. ze vind het supertof zegt ze dat ze dit kan doen, vooral in deze koude wintermaanden is het een aangenaam tijdverdrijf. uit Nederland kreeg ik ook een mail van een dame die op mijn blogje langsgeweest was, en ook in haar omgeving met dit initiatief wil starten. ze vroeg waar wij de dekens naartoe deden en zo... ik heb haar een uitvoerige mail gestuurd en gevraagd om me op de hoogte te houden. vandaag heb ik een mailtje gestuurd naar radio 1212 voor de actie voor Haiti, dat wij dekens hebben die we kunnen meegeven. wie weet krijg ik vanuit deze hoek antwoord.... ik wens iedereen een fijn weekend maar vraag even aan de mensen van Haiti te denken : onze steun is heel belangrijk ! indien er mensen zijn, die organisaties kennen die rechtstreeks naar Haiti gaan met kleding of zo, en die onze dekens kunnen gebruiken mag U dat gerust laten weten. onze dekens zijn gemaakt om mensen te helpen. het was na de aardbeving in Pakistan dat we hiermee begonnen.
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti' dit is eigenlijk een nederlandse hulporganisatie, ik vond er echter informatie over de persoon die in België het voortouw neemt voor die organisatie : Gerrit Verbeke. deze man uit Oostende en zijn vrouw Christine zijn de gelukkige ouders van 6 kinderen en 5 pleegkinderen. Na zijn eerste reis naar Haiti in 1993 , waar hij zijn adoptie-dochter Naomie afhaalde, besloot hij iets voor dit zeer arme land te doen. de verschrikkingen en ellende die hij daar gezien had, kon hij niet uit zijn gedachten zetten. hij reisde nog verschillende keren naar Haiti en in 1998 bracht hij nog drie kinderen mee naar ons land. na zoeken naar werkgroepen kwam hij via een tijdschrift in contact met 'Hart voor Haiti'-Nederland. in 2003 is hij een vzw gestart, die uiteraard hand in hand gaat met die van onze Noorderburen. dat jaar reisde hij voor de achtste keer naar Haiti : "ik heb er mijn hart verloren, ik houd van het land en haar bevolking. dit is dan ook zeer typerend. je houdt ervan of je haat het vanwege de enorme problematiek en bittere armoede." hij heeft heel veel respect voor het Nederlandse echtpaar Johan en Janie Smoorenburg (Hart voor Haiti-Nederland) die 24 jaar geleden in Haiti een kinderdorp hebben opgericht, waar 160 straatkinderen onderhouden en onderwezen worden en dit tot hun meerderjarige leeftijd. bovendien wordt er -bij het bereiken van die leeftijd- gezorgd voor huisvesting en werk en steunen ze daarna de jonge adolescenten nog twee jaar op financieel vlak. ze worden dagelijks geconfronteerd met een overweldigende nood, krijgen telkens opnieuw te kampen met geweld (vijf staatsgrepen). soms lijkt alles uitzichtloos en onoplosbaar.... zonder hulp redden de kinderen het niet. Haiti is een sterk opkomend toeristisch gebied (Cuba, Dominicaanse Republiek, de Antillen...) maar Haiti wordt door de Westerse mens gemeden. als bij ons een kind van honger sterft of wordt mishandeld, dan is dat voorpaginanieuws. in Haiti is dat al lang geen nieuws meer... miljoenen mensen staan 's morgens op met de vraag hoe ze vandaag gaan overleven. heb je ooit nagedacht hoe je leven zou zijn moest je in Haiti geboren zijn? wonend in een huis van karton, nauwelijks eten, geen onderwijs... maar ondanks al deze moeilijkheden kunnen ze constateren dat door de inzet en betrokkenheid van velen dit werk kan doorgaan.
ik moet zeggen dat ik heel ontroerd was bij het lezen van de tekst over Gerrit Verbeke.
het is er al zo erg, en nu nog dit..... de situatie is heel explosief, de mensen hebben honger, er is bijna geen voorraad meer, waardoor soms gevochten wordt om eten of andere dingen... de hulpverleners worden overspoeld, en hebben ook nood aan medicatie en ander verzorgingsartikelen.... van over gans de wereld komt hulp op gang. daarom had ik ook gebeld voor dekens. maar, het is daar nu 33 graden, dus absoluut niet koud, en wat ze daar nu hardst nodig hebben is geld. geld om voedsel en drank te kopen, geld om medicatie te kopen, geld om te beginnen opruimen en in een later stadium met de heropbouw te beginnen..... daarom opend de vzw een nummer waar je kan storten : Noodhulp Haiti ING 380-0064659-31 maar je kan ook storten op nummers van het Rode Kruis, of Arsen Zonder Grenzen..... om het even, iedere euro telt.... men doet ook een oproep om plaatselijk iets te organiseren om geld in het laatje te brengen, en dit dan door te storten ...
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag !
donderdagnamiddag ben ik samen met Annie naar Watervliet gegaan om daar samen met de breiclub 'de Vierkantjes' lapjes aan elkaar te zetten. Annie had een grote voorraad wol mee. eerst en vooral kleine restjes voor de 'streepjesmadam', dat is een dame die allemaal lapjes breit in streepjes.....
vandaag wil ik eens een bijzonder initiatief onder jullie aandacht brengen.
daarnet opende ik mijn mailbox, en er kwam een mailtje binnen van Wereldmissiehulp !!!! eindelijk !!!!
maart is begonnen, de lente is in aantocht. tijd om even te bezinnen. 
Een nieuwe week is begonnen. 
dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. 
hebt u al gehoord van Susan Boyle?
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. 
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti'
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
