deze blog gaat hoofdzakelijk over mijn hulpactie, maar ook over mijn persoonlijk leven en dat van mijn omgeving.... mijn oudste kleinkind Tom, bijna 12 jaar is autistisch. door de jaren heen heb ik veel gelezen over dit onderwerp, en je leert ook gaandeweg hoe zo'n kind in mekaar zit, wat de problemen zijn.... het grootste probleem is, dat men bij problemen niet onmiddelijk aan 'autisme' denkt. de meeste autistjes worden als 'moeilijke kinderen' bestempelt, worden dan gestraft, en dit is juist wat je niet mag doen... omdat ik overtuigd ben dat veel ouders en grootouders mijn blogje lezen wil ik hierover toch iets meer vertellen. deze kinderen hebben meestal al een 'lijdensweg' van onbegrip en verkeerd handelen achter de rug wanneer ontdekt wordt dat ze autistisch zijn.... op de site van een vereniging voor ouders van autistische kinderen vond ik een opsomming van enkele signalen van autisme : * enkel meedoen als een begeleider aandringt of helpt * onophoudelijk over hetzelfde onderwerp praten * behoeften uitdrukken door iemand bij de hand te nemen * ongepast lachen of giechelen * moeilijkheden in de omgang met anderen * ongewoon spelgedrag * vreemde bewegingen * beperkte wederkerigheid * extreem verdriet of woede zonder aanwijsbare reden * geen angst voor gevaar * steeds dezelfde activiteiten herhalen * letterlijk herhalen van woorden of zinnen * weinig soepel in denken en doen * heel goed zijn in sommige activiteiten waarbij geen sociaal inzicht nodig is * vluchtig of géén oogcontact * opvallende lichamelijke over-activiteit of extreme passiviteit * afstand houden * ze hebben moeilijkheden met : sociale relaties, (non-)verbale communicatie, spel en verbeelding, veranderingen....
in 'Nina' van vorige week stond een vraag over 'hoe communiceren met autisten?' daar raad men het volgende aan : - spreek met korte zinnen - gebruik concrete taal - vaak kunnen ze maar één ding tegelijk, dus niet praten en kijken tegelijk... - vermijd eindeloze discussies. het kind begrijpt je standpunten niet en zal het ook niet begrijpen. hij moet het gewoon doen omdat het moet - hou het inhoudelijk zakelijk inplaats van emotioneel - toon je gevoelens en emoties fysiek - stel concrete vragen en wees geduldig, een antwoord krijgen duurt soms wat langer - wees voorspelbaar en geef veranderingen 'tijdig' aan - lok communicatie uit en geef het de tijd om de informatie te verwerken - geef duidelijkheid en regels - communiceer één ding tegelijk - verwacht geen reactie op non-verbale communicatie van jou kant - stel het kind gerust als je boos bent op iemand anders, het heeft niets met hem te maken - straffen heeft geen zin, ze begrijpen niet waarom...met duidelijke afspraken en regels zal het vanzelf goed gaan, want ze kunnen zich daar goed aan houden - als het kind boos is, zorg dan voor afleiding om weer tot rust te komen. praat er later met hem over. er discussies en emoties in mengen heeft géén zin.
zoals je ziet is het een heel moeilijke materie, maar ik hoop dat je een klein beetje inzicht kreeg, en niet altijd denkt bij kinderen die soms raar reageren, dat het 'moeilijke kinderen' zijn... wat mijn dochter dikwijls ervaart is dat mensen je bekijken 'alsof je met je kind geen weg kunt...' veroordeel ouders niet onmiddelijk, want je weet nooit wat erachter zit... dat is iets wat ik geleerd heb door de leukemie van Fien en de kanker bij mezelf : niet te snel oordelen als iemand te moe lijkt te zijn, iets niet kan.... één voorval is me altijd bijgebleven van toen Fientje ziek was. op een bepaald moment in haar ziekte kon ze niet meer stappen, ze was té uitgeput. ik had bij de CM een grote buggy gehuurd, zodat ik elke dag met haar eens kon gaan wandelen... op een keer kruisten we een paar jonge gasten. één van hen zei : "hey zeg, ben jij niet een beetje te groot om in zo'n buggy te zitten???" Fien zijn toen tegen mij : " mémé, zij weten niet dat ik heel ziek ben, en niet meer kan stappen hé " gelukkig dat ze dat zo opnam, maar die gast besefte niet hoeveel hij ons kwetste met zijn opmerking...
't is weer maandag, een nieuwe week, bijna halfweg het jaar, ons stemplicht vervult, en nu uitkijken wat de week ons brengt. hopelijk geluk, vriendschap, een nieuwe uitdaging.... ik wens het jullie alvast toe.
eerst en vooral wil ik een berichtje doorgeven van Annie : zij was deze week in Huize Triest en Werner vroeg haar aan de breisters te melden, dat er deze week nog breigerief mag afgegeven worden, maar daarna sluiten ze voor verbouwingswerken tot 5 september... begeleid wonen blijft natuurlijk wel open; hij wil "hééééél graag " ons breiwerk weer in ontvangst nemen vanaf september. hij vertelde ook nog dat de broodjeszaak opent begin september . waarschijnlijk zit die "stille weldoener" daar voor een stukje tussen dat ze dit nu kunnen verwezenlijken. donderdag was ik in Rumbeke om dekens af te halen bij Antoinette en Maggy, die hadden flink hun best gedaan.... ik wens iedereen een fijn weekend toe, de zon is vandaag alleszins van de partij.....
Druk... dat was het de laatste weken... soms wou ik dat ik eens een week op een onbewoond eiland zat. maar ja, dat zou ook niks zijn voor mij. ik ben zo graag bezig voor mensen, maar soms zou ik wat meer tijd willen om te doen wat ik heel graag doe : kaartjes maken... het komt er de laatste tijd niet meer van. maar ik heb wel werk bijgekregen, wat ik met hart en ziel doe, en waar ik veel voldoening van krijg : op Floortje passen. het oppassen op zich is al leuk, maar als je Floortje uit haar bedje haalt, lacht ze al, haar kleine armpjes slaat ze rond mijn hals, en ze vleit zich dan heel dicht tegen mij aan.... daar smelt je gewoon van weg.... gisteren was het een bijzondere dag : Floortje werd gedoopt, en wat niet alledaags is : ze heeft twee meters, inplaats van een meter en een peter. dat is een bewuste keuze van haar ouders. de dag begon met regen, maar eindigde met zon, en het feest was geweldig. in de kerk zat Floortje heel stil op mama's schoot en keek mee in het boekje met de teksten. het was echt de moeite om te zien hoe ze alles volgde, en meemaakte. ze wordt woensdag 7 maanden !
deze week staat een bezoek op mijn programa aan Antoinette en Maggy van Rumbeke. Maggy heeft gevraagd om lapjes te brengen. ondertussen breng ik ook een bezoek aan mijn metekind Arthur. morgen ga ik mijn maatje Antoinette uit Vinkt een beetje helpen. ze heeft het de laatste tijd heel druk, er wordt ook zoveel beroep op haar gedaan, en ze kan zo moeilijk "neen" zeggen.... ondertussen zijn we weer wat samen en kunnen we een beetje praten over onze actie , wie nog wol heeft, waar we lapjes moeten ophalen, waar dekens klaarliggen.... en zo gaan we de zomer tegemoet.
vrijdag kwam een groot pakket toe van een groep vrouwen uit Borgerhout, waar prachtige lapjes inzaten.... k heb al zin om ze aan elkaar te zetten. ze zijn zo kleurrijk en dat maakt een deken heel mooi. maandag brachten Denise uit Liedekerke en haar man twee grote zakken lapjes, ook heel kleurrijk... Denise geniet er echt van om in al haar vrije momenten te breien... ze is als de dood dat ik op een dag zeg dat we geen lapjes meer nodig hebben, zegt ze. maar dat zal wel niet gebeuren. de hobbywinkel "Hobbyfarm" in Eeklo, waar ik al mijn hobbymateriaal haal, verkoopt ook wol. Eveline had op facebook gelezen over mijn actie en heeft me wol beloofd. als ze de wintergarens uitzetten, gaat ze eens kijken wat ze me kan meegeven.... dank je Eveline ! en dan is er nog heuglijk nieuws in onze familie : op zaterdag 22 juni werd Ferre geboren, een flinke jongen van 3,650 kg en 54 cm (net als ons Floortje toen ze geboren werd) Ferre is het elfde achterkleinkind van mijn ouders, en nog maar het derde jongetje, na Tom (11) en Nathan (2).... Ferre is het broertje van Frauke (2,5) die net naar school gaat. het wordt dus stilaan een "grote" familie.... ik ben blij dat mijn papa die al 82 is, en mijn mama,79 jaar, dit nog allemaal kunnen meemaken... ze zijn bijzonder trots op "hun kroost". dan is er nog iets anders : dit jaar start de Ronde van België in Eeklo. en dat is hier duidelijk te merken.... gisteren werd het pleintje aan ons appartement volledig ingenomen door camions van de vrt, waar al het materiaal inzit waar ze de uitzendingen mee verzorgen....de torenhoge zendmast heeft veel bekijks. op de foto hierbij zie je dat het echt een serieuze installatie is. reeds rond de middag begonnen ze alles in gereedheid te brengen : een klein beetje verderop is de start en aankomst voorzien van vandaag en morgen. alle kabels worden naar een cabine daar geleid. gisteravond was het voorstelling van de ploegen op het herbakkersplein. vandaag om twaalf uur is de start. deze avond is de aankomst hier in Eeklo, evenals de start morgenmiddag. het zijn voor de wielerfanaten hoogdagen. ze kunnen hun favoriet in levende lijve zien. gisteren was het dan nog een hoogdag voor Eeklo : onze Tom Dice stoot door naar de finale van het Europees Songfestival in Oslo. het is jaren geleden dat een Belg de finale haalde. en als we de kranten mogen geloven heeft Tom een reeële kans om heel hoog te eindigen. we duimen allemaal voor Tom Dice en zijn liedje : "Me and my guitar". mijn vriendin, Carine(sinds 30 jaar) is meter van Tom en is daar ter plaatse om alles van dichtbij mee te maken. laat ons hopen dat Tom op het hoogste schavotje komt. een plaats in de top drie zou echt super zijn !
in het tijdschrift "flow" vond ik een interessant artikel : "we zijn weer thuis..." "vroeger was het kneuterig om thuis te willen zijn, nu is het hip! " zegt trendanalist Christine Boland. tien jaar geleden gingen we nog op pad voor de kick en het avontuur, maar nu vinden we dat vluchtig en leeg. we willen wat meer diepgang, en die vinden we in ons eigen huis. noem het "homehappiness". het begon ooit zo bescheiden : op zondag een uitstapje met de auto, op bezoek bij familie.... maar mettertijd is het aanbod 'vrijetijdsactiviteiten' enorm gestegen....mensen gingen in hun vrije tijd op zoek naar belevenissen.... nu komt er stilaan een tegenreactie : er is een vermindering van uithuizigheid. dat zou natuurlijk ook met de crisis te maken hebben. we hebben minder geld en gaan minder vaak op stap, en vinden weer plezier in het 'thuis zijn' : lekker eten maken, een film kijken, gezellig met vrienden praten.... na een drukke werkweek is dat best wel leuk, je hoeft de deur niet uit, mag een glaasje drinken, je zit makkelijk in je zetel.... voor tweeverdieners is het fijn samen met de kinderen even te kunnen praten over de voorbije week, over school, de jeugdvereniging... gezelschapsspelletjes spelen... en met dit alles bespaar je heel wat ! vele vrouwen én zelfs mannen ervaren het plezier van zelf te koken en dan samen te eten. met de nieuwe televisieschermen en het rijke aanbod om thuis films te bekijken, moet niemand zich nog vervelen. en als je dan extra kan besparen is dat mooi meegenomen ! wat denk je? voel je je ook goed bij een avondje gezellig thuis? misschien is dat met het ouder worden... maar ik kan er alvast heel erg van genieten !
zaterdag was het een superdag voor onze Tom. hij deed zijn Plechtige Communie en werd gevormd. daar hij in het bijzonder onderwijs zit, deden de kinderen van het zesde jaar hun communie in de kapel van de school Sint Gregorius in Gentbrugge. ik had aan mijn vriendinnen gevraagd om hem een kaartje te schrijven, want voor Tom staat een kaartje gelijk aan : denken aan ! en mijn vraag werd massaal beantwoord zodat hij een ganse lading kaartjes ontving. en daar was hij superblij mee. dus bij deze mijn hartelijk dank aan allen die een kaartje stuurden, het deed mij zoveel plezier dat mijn Tom zo gelukkig was. het is ook weer een kaap hé : eerst worden je kleinkinderen geboren, zes jaar later doen ze hun eerste communie, zes jaar later hun plechtige communie, en dan gaat het richting de 18 jaar.... het gaat allemaal zo snel.... maar dat we dat allemaal nog kunnen meemaken is wel geweldig. daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
dan wou ik een mooi verhaal vertellen, waar we iets van kunnen leren : Een Afrikaan ligt te slapen in de zon onder een bananenboom, toen een Amerikaan voorbij kwam. -"hé, " riep de Amerikaan, "moet jij niet werken : Time is money!!" -"wat moet ik doen" zegt de Afrikaan. -"nou de bananen plukken en verkopen" -"waarom verkopen? ik kan ze toch ook weggeven, als er teveel zijn" -"ben je gek", zegt de Amerikaan. "verkopen moet je, geld verdienen..." -"wat moet ik met dat geld?" vraagt de Afrikaan -"land kopen, nog meer bananenbomen planten...en dus nog meer verkopen en dus nog meer geld verdienen." -"wat moet ik met al dat nog meer geld?" -"koelcellen bouwen" zegt de Amerikaan, "om de bananen te bewaren ze zo tegen de beste prijzen te verkopen. dan verdien je nog meer, dan kun je arbeiders huren, die al het werk voor jou doen, en nog meer grond kopen en nog meer bananen verbouwen.. en dus nog meer verdienen!" -"en dan" vraagt de Afrikaan? -"dan word je rijk, miljonair!" -"en dan?" -"dan word je multimiljonair!" -"en dan?" -"dan ben je pas rijk, zo rijk dat je kunt rentenieren" -"rentenieren?" vraagt de Afrikaan. -"ja, dat is" zegt de Amerikaan, "zalig niets doen. lekker luieren in de schaduw van de boom, en vooral tevreden zijn...!" -"maar...wat is het verschil met nu?" mompelt de Afrikaan en sluit met een tevreden glimlach op zijn gezicht de ogen....
wat als een fijn weekend begon kreeg een andere wending toen ik de melding kreeg dat Linda, een heel goede vriendin van me, pas 54 jaar geworden, plots overleden was aan een hartaanval.... ik kon het bijna niet geloven, we hadden vorige donderdag nog gebeld met elkaar..... vier jaar geleden had ze borstkanker overwonnen. sindsdien ging ze niet meer werken en genoot van haar leven op de buiten, haar dieren, haar tuin, en stond altijd klaar voor haar echtgenoot die een zelfstandige zaak heeft. de laatste tijd stond ze een andere vriendin van ons ( die toevallig ook Linda heet ) bij, elke keer deze naar het ziekenhuis moest voor chemo, onderzoeken....en nu was dat enkel nog wat pijnbestrijding want ze is palliatief.... daarover belde ze me donderdag nog.... morgen wordt ze begraven..... haar man Chris blijft alleen achter ... ik zal haar heel erg missen, we zaten vaak samen als het biljart was... laatst op de kampioenschappen in Lotenhulle zijn we nog samen gaan wandelen met onze andere vriendin Linda in de rolstoel, want ze kon niet meer gaan. t zijn dingen die je niet rap vergeet.... het leven is soms veel te kort en zo oneerlijk.... toch moeten we blij zijn om de warme vriendschap die ze ons gaf....
het was een vruchtbare week. vorige week had ik al dekens opgehaald in Kleit(Maldegem), en dinsdagnamiddag trokken Antoinette en ik naar de missiekring van Ruiselede. daar wachten ons een ganse lading heel mooie truitjes en heel veel mooie dekens. zuster Noëlla toonde trots de voorraad wol die ze kregen van iemand die stopte met haar wolwinkel. het was echt mooi om te zien, al die prachtige kleuren. en wat bijzonder was, meestal krijgen we restjes wol, maar hier waren het allemaal zakken met een groot aantal van hetzelfde zodat ze er zeker mooie truitjes uit kunnen breien. we besloten de truitjes te houden voor het weeshuis in Sint Niklaas. Elke van de Bosrank in Deinze had vorig jaar voor het feest van Sinterklaas voor elk kindje daar een mooie trui, en dit jaar wil ze dat weer doen. wij helpen haar daarbij. met de dekens kon ik mijn auto echt helemaal volladen, en die deed ik naar Huize Triest in Gent. toen ik daar toekwam stond daar een jonge moeder met twee kindjes aan de deur. het ene was maar enkele maanden oud, het andere een jaar of twee vermoed ik. het kindje keek me zo vragend aan. ik nam een paar van de truitjes die we maken met de vierkantjes en gaf het aan de moeder, alsook twee mooie dekens. ze kon haar ogen niet geloven, en dankte me meermaals. wat ik toen voelde kan ik niet beschrijven... de rest van de dekens gaf ik af aan de medewerkers van Huize Triest, alsook een ganse doos nieuwe handdoeken die ik van zuster Noëlla en zuster Cécile meekreeg . toen ik wegreed zwaaide het kleine jongetje en zijn moeder naar mij... voor ik naar Huize Triest reed was ik nog langsgeweest bij Mariette in Drongen. de dekens die ze van Waregem gebracht hadden waren nog niet voorzien van een mooie omranding. en dat is net het werk van Mariette. ze had al gezegd tegen Annie dat ze bijna geen werk mee had, dus dat kwam goed van pas. we hebben nog wat gezellig zitten keuvelen over onze kinderen en kleinkinderen, en Mariette heeft al twee achterkleinkinderen : twee jongetjes. ze is er supertrots op, net als alle oma's. ik was blij daar eens even rustig te kunnen bijpraten. zij genoot er ook echt van. ik heb zoveel bewondering voor deze kranige vrouw, die nooit haar gevoel voor humor verliest. en ondertussen zijn we al vrijdag.... morgen is het één mei. mei de bloeimaand ! dit bloempje noemt terecht "meiklokje" omdat bijna geen enkel andere voorjaarsbloem zich zo angstvallig nauwgezet aan een bepaalde bloeitijd houdt. hun tere en zoete geur spreekt niet alleen ons aan, maar lokt ook insekten. de insekten zorgen voor de bestuiving van de plant. bij ons is het de gewoonte om op 1 mei een tuiltje meiklokjes te geven aan al wie we liefhebben. de meiklokjes symboliseren oprechtheid, discretie, absolute zuiverheid en onschuld. in de zestiende en zeventiende eeuw genoot het groot aanzien als hart- en hersenversterkend middel. de plant schijnt in Midden en Oost Europa al heel lang te worden gebruikt tegen hartritmestoornissen. zo zie je maar.... ik hoop dat het voor iedereen een mooi weekend wordt. alvast een tip voor morgenavond 1 mei : avondmarkt in eeklo !
ik kreeg van Annie een enthousiaste mail toegestuurd in het weekend : " we hebben er weer een fervente breister bij...via schoonzus...haar schoonzus...haar buurvrouw. Raymonde zet zich blijkbaar in voor allerhande goede doelen en heeft me vandaag gebeld of ze mee mocht helpen... daar zeggen we geen neen op hé. " daar zeggen we zeker geen neen op , en ik kan alleen maar zeggen : Raymonde, van harte welkom in ons clubje van breisters, dat ondertussen al heel wat mensen telt van zowat overal in vlaanderen. we zijn heel blij met de komst van Raymonde maar ik wil ALLE mensen die meewerken aan onze dekens nog eens extra bedanken voor hun vele werk ! twee weken geleden belde een vrouw me op : ze stond voor mijn deur met heel wat afgewerkte dekens, gebreid door mensen uit Waregem ! probleem was, dat ik in Maldegem bij mijn kleindochtertje aan het babysitten was..... gelukkig heb ik een heel goede buurman, Stefaan, een gepensioneerde schipper van 86 jaar, die altijd thuis is en die de dekentjes voor me aanneemt. hij is ook blij dat hij eens een klapke kan doen met de mensen... dat was dan weer geregeld, maar ik heb die vrouw gevraagd , als ze nog eens komt op voorhand te bellen zodat ik thuis kan zijn. vorige maandag ben ik dekens gaan halen in Kleit (Maldegem). de missiekring aldaar heeft weer flink wat afgebreid. vrijdag ging de rit naar Rumbeke, waar Antoinette en Maggy hun steentje tot onze actie bijdragen : Antoinette breit de lapjes en Maggy naait ze aan elkaar. enkele weken geleden zette ik al een foto op mijn blog van een prachtig deken die ze gemaakt heeft. we kwamen samen bij Antoinette voor de koffie : Maggy had dekens mee, en Antoinette had weer een voorraad lapjes voor Maggy klaar. een prachtige samenwerking tussen twee mensen uit hetzelfde dorp ! vandaag ga ik met Antoinette uit Vinkt naar het klooster van de zusters van de 7 weeën in Ruiselede waar de missiekring deze namiddag samenkomt. zuster Cécile en zuster Noëlla hebben me laten weten dat er heel wat klaarstaat. het is echt heel bijzonder hoe goed die missiekring daar werkt. onder impuls van de twee zusters loopt alles daar op wieletjes. in het lokaal waar ze breien worden de lapjes verdeeld, wol uitgedeeld, de afgewerkte dekens afgegeven... en dat alles bij een lekker kopje koffie en een gezellige babbel. het is daar echt een gezellige bedoening waar we graag eens bijzijn. ik vermoed dat ik morgen met een ganse auto vol naar Gent naar Huize Triest rij. ik weet niet of jullie het al gelezen of gehoord hebben maar het opvangtehuis heeft plannen om vanaf september broodjes te verkopen aan daklozen. het initiatief komt er omdat daklozen vaak niets kunnen aanvangen met de algemene voedselpakketten doordat ze op straat niet kunnen koken. het opvangtehuis heeft al een sociaal eethuis, maar een deel wordt omgebouwd tot broodjeszaak. de broodjeszaak zal elke middag open zijn tussen 12 en 16 uur. voor één euro krijgt de klant vier belegde boterhammen in driehoekvorm. Huize Triest is een privié-initiatief van de Broeders van Liefde. naast een sociaal eethuis en douchemogelijkheden worden er ook zestien bedden ter beschikking gesteld. in het programma "stille weldoeners" vertoefde een welstellende zakenman een week tussen de mensen daar om te ervaren wat er allemaal gedaan wordt. op het einde van zijn verblijf gaf hij een cheque af, en keerde later nog eens met zijn gezin terug om hen eens te tonen dat niet iedereen het zo goed getroffen heeft, en weer gaf hij een cheque af. met dit geld kunnen ze in Huize Triest al heel veel doen. ik was superblij dat ook via televisie dit project eens onder de aandacht kwam, en dat wij hen ook helpen met onze dekentjes, die door de daklozen heel erg gewaardeerd worden.
als men de dag van vandaag spreekt over de 7 schoonheden, dan zijn dat :
1. amandelvormige ogen 2. kuiltjes in de wangen 3. blond haar en bruine ogen 4. donker haar en blauwe ogen 5. omhoogkrullende mondhoeken 6. sproetjes 7. schoonheidsvlekje
de Utrechtse schrijfster Johanna van Woude had in 1897 een eigen versie van de zeven schoonheden :
1. reinheid 2. vrolijkheid 3. geestdrift - enthousiasme 4. vriendelijkheid 5. zachtheid 6. eenvoud 7. oprechtheid al deze drukken hun eigen overgankelijke stempel op het gelaat. ze schreef een boek over de 7 schoonheden....
een uitgebreidere tekst vond ik in het tijdschrift "flow". ik kan je zeggen dat ik er heel veel mooie teksten vond, echt de moeite waard om eens in te kijken....
de voorbije weken waren nogal druk voor mij. een nieuwe periode is aangebroken.... enkele dagen in de week pas ik nu op Floortje, mijn derde kleinkindje. ik moet zeggen dat het natuurlijk tijd in beslag neemt, maar het is goed voor mij. ik ga bij haar thuis , zodat ze 's morgens niet vroeg uit haar bedje moet worden gehaald, en in haar eigen omgeving kan blijven. voor mij is het een dag rust... niemand kan onnodig beroep op me doen, geen druk 'van hier naar daar', tijd ook om lapjes aan elkaar te zetten, een middagdutje doen terwijl Floortje ook slaapt.... allemaal voordelen ! ze is nu vijf maand, heel rustig, slaapt goed, eet goed.... maar deze week was ze ziek, en dat deed me echt verdriet... je zou willen dat je hun pijn kan afnemen, maar dat gaat niet. na een doktersbezoek en vele medicatie is het nu al veel beter, gelukkig! zo'n kleine ukjes maken heel snel veel koorts, en de nachten zijn verre van rustig voor mama en baby. volgende week plan ik een bezoekje aan Maggy en Antoinette van Rumbeke. Maggy naait de lapjes aan elkaar die Antoinette breit. Maggy stuurde mij bijgevoegde foto op van één van de dekens die ze al samennaaide. héél mooi ! weer een goede samenwerking tot stand gekomen. en zo gaat het bij ons : er zijn breisters, en er zijn er die samennaaien. in Beke liggen dekens klaar, en ik moet zeker langs bij zuster Cécile en zuster Noëlla van Ruiselede. zij konden spijtiggenoeg niet naar de samennaaidag komen, en lieten me al weten dat de missiekring daar weer heel wat dekens en ander breiwerk samengebracht hebben. daar moet ik dus heel dringend naartoe. het is altijd met heel veel plezier dat ik bij hen op bezoek ga. ik schreef het vroeger al : de sfeer en de rust die je daar voelt is heel bijzonder. ik verbleef vroeger in het internaat en was daar heel graag. toen ik de eerste keer in het klooster van Ruiselede kwam, voelde ik datzelfde gelukzalige gevoel van mijn internaatstijd.
vandaag is het kuisdag, een voorbereiding op het weekend dat bij ons de komende weken in het teken staat van , hoe kan het ook anders.... de biljart. er zijn kampioenschappen in het oostvlaamse Lotenhulle, en als goeie biljarter mag mijn ventje niet ontbreken. ik maak van de gelegenheid gebruik om een dagje met Antoinette door te brengen. we zullen weer wat kunnen bijpraten over onze actie, waarvan zij van in het in begin aan mijn zijde stond. verder wens ik iedereen een heel fijn weekend toe !
in de libelle van deze week las ik een interessant artikel : Sorry, ik ben er even niet... All by myself... in liedjes lijkt het vaak een beetje zielig, maar eigenlijk hebben we er allemaal wel eens behoefte aan. en wat blijkt? het is goed voor je ! mensen hebben nu en dan eens nood aan een beetje alleen zijn, tot onszelf komen... de tijd die we alleen doorbrengen, maakt ons sterker en geeft ons zelfvertrouwen. we krijgen de kans om onze verbeelding de vrije loop te laten en ruimte te maken voor de creativiteit die we nodig hebben om problemen op te lossen. het brengt ook rust in je hoofd. psychologen zeggen dat als je op jezelf aangewezen bent, je in contact komt met je diepste gevoelens. eerlijk gezegd : wat is er nu heerlijker dan zo nu en dan helemaal niets te hoeven van jezelf, gewoon te zitten dagdromen of je gedachten te laten afdwalen? om nog maar te zwijgen van het feit dat je je achteraf heerlijk fris voelt. iemand zegt : "breien is voor mij dé manier om er even niet te zijn voor de rest van de wereld. met een bol wol en twee breinaalden creëer ik een wereld van rust waar niemand me kan storen. en als er iemand in de buurt komt, doe ik of ik heel hard aan het tellen ben...." (libelle)
ik vermoed dat we allemaal graag eens alleen zijn, ik zeker ! van zo'n dagje alleen kan ik echt genieten en ben ik weer helemaal opgeladen. voor mij is dat meestal een dagje Brugge, een wandeling aan zee, of gewoon ongedwongen thuis in mijn zetel mooi in een fleece-deken gewikkeld enkele uurtjes slapen.... van breien kom ik ook heel erg tot rust. en ik denk dat vele van onze breisters me zullen gelijk geven. het creëeren van een mooi breistuk geeft je enorm veel voldoening, of dat nu voor jezelf is, voor je kleinkinderen, voor anderen.... het is iets dat je zelf maakt, dat uniek is ! probeer het maar eens !
vier kuikentjes, zoals ons klavertje vier... in naam van Antoinette, Annie , Patricia en mezelf wens ik jullie allemaal een Zalig Pasen ! na een koude, donkere winter, komt eindelijk alles weer in bloei... mensen werken in hun tuintje, de krokussen... paaslelies bloeien, de bomen krijgen weer blaadjes, de vogels fluiten dat het een lust is... regelmatig zie ik hen met een takje of zo in hun bek vliegen om hun nestje klaar te maken... alles komt weer helemaal tot leven.... morgen zal weer een feest zijn voor de kleinsten : paaseieren rapen en ... opeten! ook de groten zullen eran genieten, want wie houd nu niet van lekkere chocolade-eitjes ? Pasen is een kerkelijk feest : de verrijzenis van Christus. in deze tijd wordt dat wel eens vergeten, en voor velen zal het wel niet méér zijn dan een extra lang weekend , spijtig genoeg... voor diegenen die wel nog geloven is het, na een 40 -dagen vastentijd, palmzondag en de goede week een echte feestdag ! ieder van ons kan deze bijzondere dag op zijn eigen manier beleven, maar kijk eens rond in de natuur en je beseft toch dat er Iemand is, die dit alles voor ons zo mooi gemaakt heeft ! Iemand die méér is dan wie of wat dan ook ! Iemand héél véél van ons houd !
eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag ! om 8.30u hadden we de zaal klaargezet, alles was klaar om er een geslaagde dag van te maken. Antoinette , Germaine en Rita hadden soep gemaakt en die moest niet onderdoen voor soep uit een chique restaurant ! Rita had daarbovenop nog twee bakplaten gebak klaargemaakt, voor bij de koffie. ik bedank hen in naam van alle aanwezigen, die het er roerend over eens waren, dat we echt verwend werden met zoveel lekkers !
deze morgen waren we met ongeveer een 25 'samennaaisters', deze namiddag kwamen daar nog een tiental bij. Annie en ik hadden zorgvuldig pakjes klaargemaakt waarin het aantal lapjes voor één deken zaten... zo kon iedereen vlot beginnen samennaaien. Antoinette noemde ons (= Annie, Antoinette, ik en onze nieuwe steun Patricia ) "een klavertje vier". een klavertje vier brengt geluk ! en zo voelt het ook : wat ik alleen begon, zou ik niet verder kunnen uitbouwen hebben zonder de fantastische steun van Antoinette en Annie. vorige zomer leerden we via Annie, Patricia kennen, en we voelden onmiddelijk dat deze merkwaardige vrouw heel veel in haar mars heeft! en zo zijn we nu met vier : het klavertje vier, waar Antoinette het over had. met ons vier hebben we deze dag voorbereid tot in de puntjes. ik bedank mijn drie maatjes voor hun inzet en alles wat zij voor mij doen, en om wat zij voor mij betekenen. wie ik vandaag extra wil bedanken is Mireille, die samen met Antoinette de Crea in Vinkt oprichtte. vorig jaar was zij er niet bij wegens gezondheidsreden, maar vandaag was ze voortdurend in de weer om mensen van koffie, thee, frisdrank.... te voorzien. zo konden wij eens een praatje slaan met de mensen, zelf wat samennaaien... ik leerde vandaag Maggy kennen die speciaal van Roeselare kwam om deze dag mee te maken, ook Rosa, en nog enkele mensen, die ik nog niet kende. het was een echte verrijking vandaag, en daar zullen ze het allemaal mee eens zijn... er zijn heel wat dekens gemaakt, en er zijn er ook nog meegenomen naar huis om verder af te werken. we hebben weer een voorraad die nog zal groeien.... vandaag heb ik even achteruit gekeken : wie hebben we al allemaal verwarmd met ons dekentjes? hoeveel mensen hebben we hier al mee bereikt? we hebben een fijne hobby, waar we ook nog eens mensen mee helpen. we recycleren , want we gebruiken restjes wol, die anders in de vuilbak belanden. we zijn superfier op wat we doen !
op initiatief van WWF wordt vanavond Earth Hour georganiseerd : vandaag zullen meer dan een miljard mensen en tal van steden en organisaties over de hele wereld tussen 20.30u en 21.30u lichten doven. met dit sterke gebaar wil WWF bewijzen dat mensen wel degelijk een verschil kunnen maken in de strijd tegen de klimaatverandering. deze nacht mogen we onze klok een uur vooruit draaien, ook in zekere zin een maatregel om energieverbruik te sparen... maatregelen om onze aarde een beetje te sparen.... en dat is nodig voor de toekomst ! de toekomst van onze kinderen moet hoopvol blijven.... wij willen allemaal wel dat ze hier nog een mooi leven kunnen opbouwen, en dat kan alleen als we zuinig omspringen met wat we hier hebben. en dat doet me eens achterom kijken : als we gewoon eens denken aan wat er de laatste 50 jaar allemaal veranderd is, beseffen we ook dat we héél véél vragen van deze aarde... tijd dus om eens allemaal een inspanning te doen !
maandag is er onze tweede samennaaidag. Rita en Germaine maken soep (Germaine levert de groenten!) Rita bakt taart voor bij de koffie en Antoinette doet de inkopen (drank, toespijs, brood...) Antoinette, Annie, Patricia en ik zullen ons best doen om de mensen, die zich opgegeven hebben om te komen, een gezellige dag te bezorgen. we hopen op veel afgewerkte dekens, zodat we weer een nieuwe voorraad kunnen opbouwen. op die manier dragen we ons steentje bij tot een betere wereld. prettig weekend !
eerst en vooral hoop ik dat vele mensen het artikel over onze dekens gelezen hebben in de krant "het nieuwsblad"... vrijdagnamiddag kwamen Rita, Annie en Leen van Stalhille naar mijn appartementje met hun lading dekens. die konden niet meer mee naar Haïti maar Annie doet ze naar Huize Triest. Patricia, Antoinette en Annie waren ook van de partij, en daarmee hadden we een gezellig onderonsje met ons zeven : een koffietje, een stukje taart, paaseitjes.... slecht voor de lijn, maar we hebben er niet naar gekeken hoor ! we waren apetrots dat "onze dekens" naar Haïti gaan, en daarop mag je wel eens trakteren... nu starten we opnieuw met een nieuwe voorraad en die zal met onze tweede samennaaidag een flinke start kennen....
in Groot-Brittanië heeft men misschien ooit eens iets over onze lapjes gelezen..... vorige week stond het volgende in de krant : Britse pubs worden bezet door vrouwen met breipriemen in de handtas. breiclubs veroveren namelijk stilaan de Britse cafés met hun concept "Stitch and Bitch". Stitch and Bitch, in het nederlands "brei en roddel", is een nieuw concept in Groot-Brittanië dat vrouwen aanzet om op café te trekken met hun breipriemen. zo kunnen ze niet alleen hun hobby uitoefenen, ze ontspannen ook bij een glaasje wijn en kunnen de laatste roddels met breigezellen wisselen. sommige breiverenigingen noemen zichzelf zelfs een nieuwe soort boekenclub.
als ik meega met mijn ventje, die biljarter is, neem ik heel vaak lapjes mee, en naai ik die aan mekaar terwijl hij deelneemt aan een wedstrijd. vele mensen zijn me al komen vragen wat ik doe en voor wie.... en dan doe ik mijn verhaal....
ik lees net bij de krantenartikels op seniorennet dat de schade door de aardbeving op Haïti veel meer is dan oorspronkelijk werd geschat. hulp zal dus meer dan welkom zijn. vorige week stond in de krant al een artikel over Dieter, een negenjarige jongen uit Turnhout die 4,5 ton hulpgoederen inzamelde . dit alles werd afgehaald door Wereldmissiehulp en vertrekt volgende week per boot naar Port-au-Prince. wie ook goederen meegeeft met Wereldmissiehulp zijn wij ! gisteren doken Antoinette en ik op haar zolder om onze voorraad dekens en truitjes te sorteren. ik wou echt eens weten hoeveel dekens we konden meegeven en heb ze ook effectief geteld : het waren er 400 !!!! 400 mooie, warme dekens.... de hulpgoederen van Dieter zullen straks toekomen bij pater Jan Hoet, die twee projecten heeft in Haïti. in Haïti is de toestand schrijnend. Jan doet wat hij kan, maar het is niet gemakkelijk. Pater Jan Hoet komt deze zomer naar België en zal Dieter persoonlijk gaan bedanken. misschien komen onze dekens daar ook terecht, ik hoop het, en anders zal het wel ergens anders in Haïti verdeeld worden. sowieso hebben we weer ons "warme" steentje bijgedragen... ik dank alle mensen die lapjes gebreid en samengenaaid hebben. jullie zien nogmaals dat het goed terechtkomt.... er is ook een journalist langsgekomen en het artikel + foto komen waarschijnlijk morgen zaterdag in het Nieuwsblad ! (misschien alleen maar in onze rego)
donderdagnamiddag ben ik samen met Annie naar Watervliet gegaan om daar samen met de breiclub 'de Vierkantjes' lapjes aan elkaar te zetten. Annie had een grote voorraad wol mee. eerst en vooral kleine restjes voor de 'streepjesmadam', dat is een dame die allemaal lapjes breit in streepjes..... de overige wol werd verdeeld onder de andere vrouwen. ze waren er heel blij mee. het was een gezellige namiddag, en er stond heel wat klaar voor Huize Triest. Vrijdag ben ik even tot bij Antoinette geweest. ze was samen met nog een paar vrijwilligers pannekoeken aan het bakken : bijna 500 stuks, die zaterdag zouden verkocht worden in Deinze ten voordele van Haïti. ondertussen belden ze van Wereldmissiehulp dat ze aanstaande vrijdag in de late voormiddag al onze dekens en ander breiwerk komen halen voor verzending per boot naar Haïti. we zijn toen samen op de zolder van Antoinette even gaan kijken wat we zo al allemaal klaar hebben liggen : het zal de moeite zijn !!!! donderdag gaan we een ganse dag alles sorteren, inpakken en klaarzetten voor vrijdag. ben benieuwd hoeveel het zal zijn !!!! ondertussen liet Patricia me weten dat Chris uit Beveren de beloofde wol heeft opgestuurd. aanstaande vrijdagnamiddag komt Rita uit Stalhille met nog een paar vrouwen hun breiwerk afleveren, dat dan wel niet meer meekan naar Haïti , maar we beginnen dan opnieuw met een voorraad aan te leggen. mijn nichtje Lara gaat ondertussen informeren bij de organisatie van hun reis naar de Filipijnen of ze ook dekens kan meenemen. Lara gaat met nog andere afgestudeerden tandheelkunde en dokters in oktober naar de Filipijnen om de mensen daar te behandelen. (enkele dagen geleden drukte ik haar mailtje af)
als ik zo even achteromkijk.... dan denk ik dikwijls : ons bedrijfje draait echt goed... we boeken geen winst, dat is niet nodig, het bezorgt ons allemaal zo'n superfijn gevoel !!!!! en dat is met geen geld te kopen !!!!
een meisje keek naar haar oma, die een brief aan het schrijven was.
op een gegeven moment vroeg zij : "oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt? of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?"
haar oma stopte met haar brief en zei :
"ik schrijf inderdaad over jou. maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf is het potlood waarmee ik schrijf. ik zou willen dat je later, als je groot bent, net zoals dit potlood wordt."
het meisje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken.
"maar het is een gewoon potlood, niets speciaals"
"het is maar hoe je ernaar kijkt. het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou -maar dan moet je ze wel onthouden- tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven.
ten eerste : je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die jou leidt. deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil.
ten tweede : af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar wordt er wel scherper van. dus moet je wat pijn kunnen verdragen , het maakt je een beter mens.
ten derde : als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgommen wat je fout schreef. de les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.
ten vierde : het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat er in zit. dus wees steeds bezorgd om wat er binnenin je gebeurt.
tenslotte : het vijfde wat een potlood bijzonder maakt : het laat altijd een spoor achter. besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achterlaten en probeer je daar bewust van te zijn."
vandaag wil ik eens een bijzonder initiatief onder jullie aandacht brengen. Lara Dejonghe is de dochter van mijn neef Dirk en is laatstejaarsstudente tandheelkunde aan de KU Leuven. na hun studies gaan de studentes tandheelkunde op speciale missie naar de Filipijnen. Lara stuurde een mail aan iedereen die ze kent om wat meer uitleg te geven over deze missie. ik druk de tekst hier eens af, zodat jullie weten wat zij daar gaan doen. (bekijk ook het filmpje op youtube. het is de moeite )
Hallo iedereen,
Van donderdag 21 oktober tot zondag 31 oktober trekt er een delegatie van 30 tandartsen, tandtechnici en logistiek medewerkers op missie naar de Filipijnen om de arme bevolking daar van de broodnodige tandheelkundige zorgen te voorzien. In 2007 heeft deze missie al eens plaatsgevonden en dit had een geweldig succes. Graag doen wij dit nog eens over! Dit jaar gaan er ook laatstejaarsstudenten tandheelkunde mee (tegen dan afgestudeerd), onder andere ikzelf. Op volgende link kan u een videoverslag bekijken zodat jullie zich een beeld kunnen vormen van wat wij daar gaan doen.
Voor het project is natuurlijk de nodige steun vereist; niet alleen mankracht maar ook financiële steun is noodzakelijk om het nodige materiaal aan te schaffen en over te brengen naar de Filipijnen. Om geld in het laatje te brengen, organiseren wij verschillende evenementen. De winst gaat integraal naar de Filipijnen aangezien wij zelf ons vliegticket en verblijf daar bekostigen.
Overzicht benefietacties:
maandag 8/3: TD in Leuven => Dit vooral met studenten als doelgroep. De studenten die meegaan, hebben de organisatie hiervan op zich genomen.
vrijdag 16/4: Koor met wereldfaam: The University Singing Ambassadors - in Geel (zie uitnodiging in bijlage) => zij hebben al een hele lijst internationale prijzen op hun curriculum staan
vrijdag 30/7: Herentals loopt - Herentals => Lopen voor het goede doel, ik nodig de sportievelingen onder jullie van harte uit!
zaterdag 9/10: Modeshow - Herentals => voorstelling van de wintercollectie van verschillende kledingzaken
Meer info omtrent deze evenementen volgt. In bijlage vinden jullie alvast een uitnodiging voor The University Singing Ambassadors. Reserveren kunnen jullie alvast op het telefoonnummer 014 236 448, wees er snel bij want tickets zijn gegeerd! Binnenkort volgt de link naar onze website waar jullie goed kunnen volgen hoe onze missie vordert.
daarnet opende ik mijn mailbox, en er kwam een mailtje binnen van Wereldmissiehulp !!!! eindelijk !!!! de directeur, de heer Demullier, liet me weten dat ze bezig zijn met laden voor Haïti, en dat we al onze dekens mogen meegeven met hen. in de loop van volgende week komt de vrachtwagen van Wereldmissiehulp bij Antoinette langs, om de dekens en ander breiwerk op te halen. ik haastte me om Antoinette te bellen, en af te spreken om daags ervoor alles klaar te zetten. Rosette van Watervliet had me deze middag nog gebeld om te vragen of ik donderdag hun breiwerk en dekens kom halen. het is maandelijkse breinamiddag en Annie en ik waren toch van plan om te gaan samennaaien bij hen. er staat veel klaar, dus dit kan dan ook mee naar Haïti. onlangs was ik nog in Brugge bij Integraal, en bij de missiekring van Ruiselede, waar ik heel veel prachtige dekens ophaalde, die nu allemaal meekunnen naar het zeer getroffen gebied in Haïti. onze dekens zullen de mensen daar warmte en beschutting bieden, dat is onze missie !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
eerst en vooral wil ik een berichtje doorgeven van Annie : zij was deze week in Huize Triest en Werner vroeg haar aan de breisters te melden, dat er deze week nog breigerief mag afgegeven worden, maar daarna sluiten ze voor verbouwingswerken tot 5 september...
Druk... dat was het de laatste weken... soms wou ik dat ik eens een week op een onbewoond eiland zat. maar ja, dat zou ook niks zijn voor mij. ik ben zo graag bezig voor mensen, maar soms zou ik wat meer tijd willen om te doen wat ik heel graag doe : kaartjes maken... het komt er de laatste tijd niet meer van. maar ik heb wel werk bijgekregen, wat ik met hart en ziel doe, en waar ik veel voldoening van krijg : op Floortje passen. 
vrijdag kwam een groot pakket toe van een groep vrouwen uit Borgerhout, waar prachtige lapjes inzaten.... k heb al zin om ze aan elkaar te zetten. ze zijn zo kleurrijk en dat maakt een deken heel mooi.
in het tijdschrift "flow" vond ik een interessant artikel : 
zaterdag was het een superdag voor onze Tom. hij deed zijn Plechtige Communie en werd gevormd. daar hij in het bijzonder onderwijs zit, deden de kinderen van het zesde jaar hun communie in de kapel van de school Sint Gregorius in Gentbrugge. 
wat als een fijn weekend begon kreeg een andere wending toen ik de melding kreeg dat Linda, een heel goede vriendin van me, pas 54 jaar geworden, plots overleden was aan een hartaanval....
het was een vruchtbare week. vorige week had ik al dekens opgehaald in Kleit(Maldegem), en dinsdagnamiddag trokken Antoinette en ik naar de missiekring van Ruiselede. daar wachten ons een ganse lading heel mooie truitjes en heel veel mooie dekens. zuster Noëlla toonde trots de voorraad wol die ze kregen van iemand die stopte met haar wolwinkel. het was echt mooi om te zien, al die prachtige kleuren. en wat bijzonder was, meestal krijgen we restjes wol, maar hier waren het allemaal zakken met een groot aantal van hetzelfde zodat ze er zeker mooie truitjes uit kunnen breien.
eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag !
donderdagnamiddag ben ik samen met Annie naar Watervliet gegaan om daar samen met de breiclub 'de Vierkantjes' lapjes aan elkaar te zetten. Annie had een grote voorraad wol mee. eerst en vooral kleine restjes voor de 'streepjesmadam', dat is een dame die allemaal lapjes breit in streepjes.....
vandaag wil ik eens een bijzonder initiatief onder jullie aandacht brengen.
daarnet opende ik mijn mailbox, en er kwam een mailtje binnen van Wereldmissiehulp !!!! eindelijk !!!!
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
