aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
04-06-2023
Naar het schoolfeest van onze kleinzoon.
Vandaag was toch wel 'n speciale dag. De school van onze kleinzoon, organiseerde haar jaarlijks schoolfeest met optredens van de kinderen. En als bomma en bompa, konden we daar uiteraard niet wegblijven.
Zo kwam het dat wij getweeën de fiets namen om tot ginder te rijden. Het was dus 'n simpel ritje langs het kanaal, langs de rechtse kant op, en langs de andere kant terug.
Het feest zelf heeft ons enorm geplezierd, onze Arne heeft goed zijn best gedaan. De gehele school zelf heeft zijn beste beentje voorgezet, alles was goed geregeld en kinderen en leerkrachten waren enthousiast.
Ook het goede weer was van de partij, meer zelfs, het was in die blakende zon zelfs 'n beetje té warm. Maar niet geklaagd, onze kleinzoon was content dat we er waren.
En ja, dat wil ik jullie ook nog vertellen. Vanavond bij de maaltijd, mij eens voor het eerst gewaagd aan 'n alcoholvrij wijntje, 'n Merlot. Maar dat voor het eerst, zal ook voor het laatst zijn. Het proefde gewoon naar druivensap. Niet mijn ding dus. Bij de alcoholvrije bieren, staan ze al véél verder, er zijn verschillende bieren 0,0% die goed smaken.
Ra, ra, wat wil dat nu zeggen, die rare titel? Vrienden, ik zal het jullie uitleggen. Een goede week geleden is mijn fietsmaat Hubert toch bompa geworden van 'n nieuw kleinkind. En de mama van dat kind, Hubert's dochter, heeft aan haar pa gevraagd of hij er iets voor voelde om de geboorte aankondiging kaartjes zelf te brengen ipv. met de Post te versturen. En pa kon natuurlijk niet nee zeggen. Hij heeft dus de voorbije dagen al alle kaartjes in de bussen gestopt in Lanaken zelf, vandaag waren de omliggende gemeenten aan de beurt.
Als je ons kaartje van vandaag bekijkt, dan zie je het grillige karakter ervan. Het is niet eenvoudig om postbode te spelen in 'n ander dorp. Maar goed, het was zo beslist, het werd zo gedaan, en ik ging dus met hem mee
Uiteraard zou niet de volledige rit 'n postronde worden, er zou ook gewoon gefietst worden. En die rit ging van Zutendaal naar As om daar deels over het oude kolenspoor te fietsen. We kwamen oa. door het natuurgebied Bergerven dat deels op het grondgebied ligt van Maaseik en van Dilsen-Stokkem. Maar van al dat fietsen kregen we honger, en waar kun je dan het best zijn, ... in Heppeneert in het Hepperhuys. Was daar toch niet 'n koffietafel bezig (genodigden na 'n begrafenis), maar er bleek toch nog plaats voor ons en we werden er goed bediend.
En dat fietsen niet zomaar fietsen is, dat getuigt 'n foto waar we aan de andere kant van het kanaal dienden te geraken, trapje op - trapje af. Veel mooie natuur hebben we natuurlijk ook gezien, maar van al dat moois kon ik geen foto's maken, eens je in beweging bent, stop je niet graag.
Via het prachtige gemeentehuis van Dilsen ging onze route verder door ondermeer Eisden-Dorp om aan het voormalige station van Eisden, nog 'n laatste stop te maken. We hadden er dorst van gekregen.
Terugkeren deden we via Uikhoven en Smeermaas om thuis te genieten van 't smakelijk avondeten.
Het was weer van dat, flink werken in de tuin. Van 'n uur of 10u00 tot 14u30, verschillende struiken en hagen onderhanden genomen. Dat snoeien is één ding, ik heb steeds hulpmiddelen - zoals trapladder of gewone ladders - nodig om dit werkje tot 'n goed einde te brengen, ik ben zelfs tot in de tuin van de buurman moeten gaan - met toestemming uiteraard van de buurman - om overal aan te kunnen. Maar daarnaast moet ook al dat snoeisel opgeraapt worden en op de composthoop gegooid worden. Mijn rug heeft dus afgezien.
Maar niets weerhoudt mij van 'n mooie wandeling. Vandaag de bosrand opgezocht. Voor ene keer, ik doe dat niet zo dikwijls, vertrokken via de Bremstraat om op het einde van die straat het bos in te stappen. Nu ja, het bos instappen, is 'n groot woord. Zoals gezegd werd het de bosrand en daar zie je al eens paarden en grote weidevlaktes.
Bijna in Gellik, nam ik 'n smal pad links, 'n pad waar nog resten te zien zijn van oude bouwsels. En op de Kounterstraat zag ik de papavers groeien tussen het gewas. Mooi die rode kleur.
De terugweg was simpel, via de Stationsstraat naar het centrum waar 'n frisse kleine (25 cl.) Leffe bruin op mij stond te wachten.
Morgen ga ik fietsen. Normaal gezien vertrekken naar de NO-richting omdat het toch 3 bfr. zal waaien. Benieuwd of Hubert mee kan gaan.
Wat gisteren niet kon, diende vandaag te gebeuren, het knippen van de klimop. Rond 9u00 ben ik er aan begonnen om tegen 13u00 al mijn gerief opgeruimd te hebben. De klimop groeide tot tegen de dakgoot en ik had dus 'n stevige ladder nodig om dat groen bovenaan bij te snoeien. Een stevig werkje met veel stof waardoor 'n speciaal masker nodig was. Het resultaat was vier kruiwagens snoeisel, goed vol.
Maar ondanks dat vermoeiend werkje, wilde ik toch 'n wandeling maken. Het werd er eentje doorheen Pietersheimbos en langs het kanaal.
Ik vertrok langs de kinderboerderij waar enkele oude landbouwwerktuigen tentoongesteld worden. Vervolgens langsheen de visvijver en dan Pietersheim bos in. Op 'n bepaald moment kwam ik langs 'n oud bord van de fit-o-meter. Ze hangen er al sinds mensenheugenis. In mijn vroege volleybalcarrière, kwamen we daar geregeld trainen. En dat is toch al héél wat jaren geleden. Iets verder zag ik het kasteel in de verte liggen. Maar mijn volgend wandeldoel voor vandaag was het onverharde jaagpad langs het Verbindingskanaal. Je moet er eerst de brug van Tournebride over en dan direct rechts naar beneden.
Met dit mooie weer zag ik enkele plezierbootjes richting Neerharen varen. Ikzelf wandelde verder langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaken. Effe omhoog om via de fietsbrug terug te gaan naar het centrum. Ik had er nog enkele boodschappen te doen en die had ik uiteraard opgespaard tot het einde van mijn wandeling.
Morgen zijn er weer andere struiken aan de beurt om gesnoeid te worden.
Zelden heb ik tijdens 'n wandeling zoveel konijntjes gezien, ik overdrijf niet als het er 'n 15-tal waren. Maar om die beestjes op 'n foto te krijgen, moet je snel zijn. Eentje heb ik op beeld, zie blauwe cirkel op de foto.
Maar om te wandelen, heb ik vandaag toch moeten wachten tot na 18u00. Deze morgen eerst wat noodzakelijke inkomen moeten doen en na de koffie, 'n aantal uurtjes in de tuin gewerkt. Deze namiddag hebben we vervolgens onze kleinzoon moeten animeren. Zo kwam het dat ik pas de deur uit kon na het avondeten en de afwas.
Opmerkzame lezers zullen zich vragen stellen bij mijn kaartje op Strava. Strava had namelijk kuren en heeft mijn vertreklocatie elders gelegd. Het waren dus geen 13 km. maar +/- 8 à 9 km.
Ik vertrok langs de jeugd van voetbalclub Lanaken aan de sportoase. En dan dat smalle pad op naar de Gellikerweg. Eenmaal de brug over in Briegden, naar links om op het einde van de straat, rechts af te draaien naar de holle weg. Die weg komt uit aan het voetbalstadion van Veldwezelt. Daar links naar het pad: "op de Kerkberg". Via het Kronkelpad, links naar het Belvédèrepad. En daar boven op het graspad, lukte het mij uiteindelijk, 'n konijntje op foto te krijgen.
Opnieuw de brug van Briegden over, maar nu direct naar rechts, de Stationsstraat in om via het Molenweideplein, huiswaarts te keren.
En ja, voor ik het vergeet, er is er eentje jarig vandaag! Mijn blogje bestaat vandaag welgeteld 2 jaar. Op 31 mei 2021 begon ik er aan.
Vandaag hadden Hubert en ikzelf afgesproken om te fietsen. Ik zou de route maken en omstreeks 10u30 konden we vertrekken. Door wegenwerken is het momenteel altijd even goed nadenken langs waar we Lanaken kunnen buiten rijden.
Eens dat probleem opgelost, kon de dag niet meer stuk. We vertrokken via Kotem aan de Maas om daar de autostradebrug over te steken richting Stein. Vervolgens fietsten we naar Geleen waar we zijn gaan kijken naar de wielerpiste. Deze ziet er in minder goede staat uit, er zijn plannen om ze vóór 2025 te overdekken. Gefietst wordt er sinds 1932.
En dan gingen we de Duitse grens over. We passeerden oa. Hillensberg, maar dat geflirt met de grens duurde niet lang, in Jabeek zaten we terug in Ned. Limburg om daarna naar de Brunssummerheide te fietsen, 'n prachtstreek. Wat verderop ligt Heerlen, 'n vrij drukke stad met grote terrassen voor de vele toeristen en vandaag toevallig ook nog marktdag. Het was even zoeken om het centrum uit te geraken. Op grondgebied Heerlen zagen we ook 'n mooi kasteel (hotel/restaurant) Ter Worm.
En dan op weg naar Valkenburg want 'n pauze drong zich op. We waren niet gestopt in Heerlen wegens té druk. Maar in Valkenburg, weliswaar niet in het toeristische centrum, vonden wij 'n mooie rustplaats om iets te eten en te drinken. Met weer voldoende energie in 't lijf, lieten wij in Valkenburg centrum de Cauberg rechts liggen en gingen links de helling omhoog. Boven op de top konden wij wat info lezen mbt. 'n Amerikaans vliegtuig dat er neerstorte op 12 maart 1945. Alle inzittenden konden zich blijkbaar redden. Ook boven op die top, kun je in dat huisje afdalen om ondergronds te mountainbiken.
We hadden onderweg al vele vergezichten gezien, vele kapelletjes, prachtige natuur, kortom, het kon niet op. En omdat we beiden nog genoeg jus in de benen hadden, hebben wij na het afdalen van de Bemelerberg, nog 'n extra lus gemaakt, 'n lus die kon tellen. In Cadier en Keer dienden wij de Örenberg over te fietsen met stijgingspercentages boven de 16%.
Maar eens daarover, ging het rechtstreeks naar Maastricht en terug naar huis. Zelf ben ik nog 'n aperitiefje gaan drinken in de vorm van 'n lekkere Duvel. Ik had op die locatie ook nog 'n fijn gesprek met 'n groepje wielertoeristen, ook net terug van hun tocht. Paul, ook 'n voormalig medewerker/postbode en Alex, ooit eerste burger van Lanaken, zijn ook nog steeds sportief bezig.
Voila, weer 'n wat langer verslag, maar 't was dan ook de moeite. Een fijne rit, niet te veel last gehad van de wind, geen fysieke problemen en goed gezeldschap, méér moet dat niet zijn.
Wat was me dat gisteren, grote problemen met internet. Met onze gsm konden we op sommige websites wel, op andere dan weer niet geraken en op mijn vaste pc geraakte ik helemaal nergens. Wat was het probleem? Mijn pc eens helemaal ontkoppeld van internet, opnieuw opstarten, ...zonder resultaat. Tot we op het lumineuze idee kwamen om tv, pc en gsm (één pakket bij Telenet) helemaal te ontkoppelen van de binnenkomende kabel en opnieuw te laten opstarten. En oef, na enkele minuten werkte weer alles zoals vanouds. Gelukkig.
Maar vandaag ging ik wandelen, en het werd 'n specialleke, 'n wandeling met onze dochter. Het werd de paarse route met begin en aankomst achter La Butte aux Bois. De route is +/- 11,3 km. lang en loopt voornamelijk door het bos. Onderweg kom je diverse knuppelpaden tegen, smalle weggetjes, zandpaden en vooral enkele mooie vergezichten. Ook kwamen wij langs 'n hoogzitstoel met zicht op de heidevlakte.
Het hoogtepunt van de wandeling is - mijn idee toch - de Aspermansvijver. Het was er vandaag 'n oorverdovend gekwaak van de kikkers. Die zitten nu vermoedelijk in de paartijd. Als je goed keek, kon je ze door het water zien springen.
Met de vrije dag en het goede weer, zagen wij toch geregeld andere wandelaars op deze route. Meestal zie je enkel wandelaars - al dan niet met hond - of joggers aan het begin of het einde van dergelijke route, nu zag je ze ook dieper in het bos.
Voila, dat was het weer, 'n dochter - vader wandeling. We hebben weer eens wat kunnen bijbabellen.
Wat doe je op ’n zondagmorgen, geen krant, gewend om tegen 7u30 aan de ontbijttafel te zitten en niet van plan om jezelf bezig te houden met allerhande klusjes, … gaan wandelen dus. Ook na die stevige fietstocht van gisteren met toch meer dan 600 hoogtemeters, heb ik nergens last van. Geen stijve spieren, geen pijnlijk achterwerk en ook geen vermoeide benen. Tijd dus om het doel van de dag te bepalen. En dat doel werd dus Smeermaas en Hocht.
Ik vertrok door ’n doodstille winkelstraat, geen kat te bespeuren. Op de Stationsstraat zijn ze bezig ’n nieuwe bouwput te creëren. Hopelijk wordt die bouwsite wél volledig afgewerkt. En dan op weg naar Smeermaas. Hiervoor diende ik over de fiets- en wandelbrug te stappen. Aan de overkant, waar er nog werken bezig zijn, zag ik drie echte senioren staan. Ze waren aan ’t wachten op nog ’n vriend om samen gezellig te gaan fietsen. Een van die mannen, Fernand, ken ik zeer goed. Hij was een van mijn medewerkers/postbode in het kantoor waar ik in die tijd de leiding over had. Fernand is meerdere jaren ouder dan ikzelf, maar is blijkbaar nog ’n hevige fietser. Het was trouwens hun tweede tocht dit weekend, gisteren reden ze ook al rond in dezelfde regio als Hubert en ikzelf.
In Smeermaas nam ik links de Oude Heirbaan. Het is ’n straat waar meerdere oude woningen goed bewaard gebleven zijn, deels door restauratie, deels door goed onderhoud. Ook in die straat zag ik ’n heel speciale brievenbus. Als voormalig postmeester heb ik daar wel ’n goed zicht op. Het verlengde van de Oude Heirbaan is ’n veldweg richting Hocht. Daar zag ik vandaag voor het eerst dat de gehele boomgaard gerooid is. Van al die perenbomen is er geen enkele blijven staan. Het is nu zo te zien, ’n akkerland geworden. Mogelijk zal dit meer opbrengen dan de verkoop van peren.
Via de dreef naar het kasteel van Hocht en de sluis van Neerharen, was het tijd om terug te keren. Langs de brug van Tournebride en Pietersheim – waar blijkbaar het terras terug geopend is, goed om te weten – naar huis om te middagmalen.
En morgen, dan staat er vermoedelijk ’n speciale wandeltocht op het programma. En nu ik dit aan 't klaarmaken ben, lange tijd met internetproblemen gezeten. De stekker moeten uittrekken en opnieuw installeren. Het kan gebeuren.
Na enkele wandeldagen, was het vandaag weer tijd voor 'n mooie fietstocht. Het was effe afwachten of mijn maat Hubert mee kon fietsen. Hij zat namenlijk al enkele dagen op hete kolen, 'n kleinkind was op komst. Vanmorgen kreeg hij dan het goede nieuws en deze avond kon hij op kraambezoek.
Hubert zat vandaag aan het stuur om de rit te bepalen. Eerst naar Maastricht en de Noorderbrug om vervolgens naar Mesch (Ned. Limburg) te fietsen. En dan 'n stukje door de Voerstreek, terug België, om dan Wallonië binnen te trekken. We kwamen ondermeer in Warsage, Herve, Clermont sur-Berwinne, Blegny, Aubel, Visé.
We hebben veel bergop en bergaf gereden, getuige de verschillende foto's van mooie vergezichten. Bij het binnenrijden van Aubel, 'n foto binnenin van 'n mooie kapel. Ik had daar wat voorsprong op Hubert zodat ik er even 'n foto kon maken. Als je met twee aan 't fietsen bent, dan is het niet vanzelfsprekend op heel wat foto's te maken.
Een aantrekkelijk dorp was Clermont sur-Berwinne, een der mooiste dorpen van Wallonië. Om te verduidelijken dat we heel wat hoogtemeters maakten, het profiel van La Heydt in het land van Herve.
Op de terugweg reden we langs de mijn van Blegny (geen eigen foto) en Visé om langs Kanne terug huiswaarts te keren. Uiteraard is bompa nog over de brug gekomen met 'n kleine traktatie voor zijn kleinkind.
Het was rap beklonken welke activiteit we vandaag op het programma zouden zetten, 'n dagje Maastricht met ons twee. Eerst naar de wekelijkse markt, daarna 'n tasje koffie in de boekenkerk om vervolgens te gaan shoppen in de binnenstad.
En zo geschiedde. De bus naar Maastricht om aan de Wilhelminabrug uit te stappen. Het was wat zoeken op de markt om de juiste kramen te vinden, maar we hadden tijd. En daarna aanschuiven in de boekenkerk voor 'n tas koffie. Meer en meer zie je daar mensen pauzeren. Uiteraard deden we daar weer wat inspiratie op voor nieuwe boeken, niet om ze te kopen maar om ze te ontlenen in onze bibliotheek.
En gelet op het zonnige weer - maar ook omdat het nog veel te vroeg was om te gaan middagmalen - maakten wij nog 'n wandeling langs de O.L.Vrouwekerk en doorheen ons favoriete stadsdeel, het Jekerkwartier. Je blijft onder de indruk van die stadswallen, maar ook van die immense boom naast de wallen. Prachtig was ook 'n beeldhouwwerk van "man en hond". Ook die gekapte uil mocht er zijn. Even verderop zagen wij het beeld van de bekendste musketier staan, D'Artagnan. Hij werd in zuid-west Frankrijk geboren in 1611 onder de naam Charles de Batz de Castelmore. Hij diende de zonnekoning Lodewijk IV en vond de dood bij de bestorming van Maastricht in 1673. Sommigen beweren dat hij begraven ligt op het kerkhof van Wolder, nu 'n woonwijk van Maastricht.
Maar van al dat wandelen kregen wij honger, op naar het Vrijthof. Daar kennen wij 'n goed restaurant, de verhouding prijs-kwaliteit is er optimaal. Nadien nog even 'n laatste aankoop en dan terug naar de bushalte. Daar zag ik de gele bus staan van City - Tours Maastricht.
Mijn laatste twee foto's wil ik jullie ten slotte niet onthouden. De vernieuwde bibliotheek in onze gemeente Lanaken, heeft 'n grote oude landkaart opgehangen in een der zalen. Het betreft hier 'n reproductie van één van de oudste kaarten van onze regio. Lanaken werd toen nog geschreven als "Lonaken".
Goedenavond vrienden en vriendinnen, vandaag was ik toe aan 'n simpele wandeling. Geen voorbereiding, niet te veel nadenken, gewoon doen. Dat mocht ook wel na die stevige fietstocht van gisteren. Eerst nog even naar de bakker, dan wachtend op mijn echtgenote die winkelen was en daarna kon ik vertrekken.
Zoals de laatste paar weken dikwijls het geval, stapte ik het bos in langs de Maastrichterweg, de kortste afstand vanaf thuis. Even de rode wandeling gevolgd via de houten vlonder en de vele bamboestokken achter de Heidemolen. Panda's zijn er bij ons niet, anders zouden die stokken al lang gerooid zijn.
Op het einde van de Sprokkelstraat (even terug tussen de woningen), 'n foto van de inrit naar het laatste huis. En dan terug in het bos, die zalige rust, kabbelende beken, rustige wandelpaden en véél groen. Het was vandaag gewoon de Bessemerberg opwandelen via het bos. Vervolgens de grote weg naar Zutendaal overgestoken om mijn weg doorheen het bos te vervolgen naar Sparrendal en de Roelerdreef. Deze straat is eindelijk voorzien van 'n toplaag asfalt.
En thuis mijn bedenkingen gemaakt of ik toch niet een dezer dagen mijn gras ga maaien. Ik doe, zoals verleden jaar, weer mee aan de actie: "maai mei niet". Maar door de vele regen van de afgelopen weken, staat het gras, en ook alle andere plantjes, redelijk hoog.
De woensdag is meestal 'n fietsdag, tenzij het weer niet goed is. Maar vandaag was het prima fietsweer, niet al te veel wind, zonnig bij vertrek en de benen voelden goed aan. En aangezien ik wist dat het 'n solorit zou worden, koos ik ervoor om 'n rit te maken die op mijn to-do lijstje voor dit jaar stond, de fietstocht naar de Achelse Kluis. Het is 'n rit van méér dan 130 kilometer, maar alleen zijnde, kon ik natuurlijk mijn eigen tempo bepalen. Het werd uiteindelijk 22,92 km/uur. Niet slecht voor 'n ouwe taaie.
Uiteraard vertrok ik al vroeg. Eerst langs de sluis van Neerharen om vanaf daar, de Zuid-Willemsvaart te volgen. Zo kwam ik weer langs het Eilandje in Neeroeteren. Het kanaal heb ik gevolgd tot voorbij Bocholt. Je waant je bijna in West-Vlaanderen langs het kanaal tussen Brugge en Damme. Om je 'n idee te geven van de afstanden, in Tongerlo-Bree, was ik na 31km. en het bord van Hamont-Achel passeerde ik na 48 km. Over Hamont kan ik nog 'n kleine anekdote vertellen. Op 7/10/1914 tijdens wereldoorlog 1, werd daar onze Lanakense burgemeester Edgar de Caritat de Peruzzis doodgeschoten door Duitse soldaten. Onze burgemeester was leider van 'n verzetsgroep en was naar Hamont uitgeweken in de hoop te ontkomen aan Duitse represailles.
Maar Hamont-Achel is uitgestrekt. Voor ik bij de Kluis toekwam, passeerde ik nog eerst "den doodendraad" en 'n stukje Nederland (zie blauwe cirkel op het kaartje). Dat stukje Nederland ging over 'n smal onverhard pad doorheen 'n stiltegebied. En dan daagde de Kluis voor mij op. Hoog tijd om 'n pauze te nemen. Koffie, taart en cola.
Om niet dezelfde weg terug te moeten nemen, fietste ik ondermeer langs het station van Neerpelt. In de fusiegemeente Pelt kwam ik ook de Wedelse molen tegen. Het is 'n onderslagmolen (op de rivier de Dommel) die gewerkt heeft tem. 1957. In 1974 werd hij gerestaureerd en draaien doet hij nog steeds. In Linde, 'n kerkdorp horende bij Peer, ben ik even gestopt om 'n meegenomen boterham te eten. Dat kapelletje fascineerde mij om er even binnen te stappen.
Verder nog 'n foto van 'n rustplaats aan 'n vijver in Meeuwen (Meeuwen bereikte ik na 91 km.) en mijn fiets bij 'n allerlaatste stop in Zutendaal. Tja, ze zeggen soms dat 'n Thompsonfiets maar van mindere kwaliteit is, zeker vergeleken met de merken Ridley, Trek of nog enkele anderen. Maak mij allemaal niks uit. Zolang dat fietsje mij brengt waar ik heen wil, dan is het ok.
En ik hoor jullie vragen: en zadelpijn? Last van gehad? Nee, eigenlijk niet. Meer zelfs, de rit had nog langer mogen duren. De benen en de conditie waren dus goed. Thuis stevig gegeten want onderweg was ik toch bijna 2.000 kcal. kwijt geraakt. En morgen, dan wordt er weer gewoon gewandeld.
Deze voormiddag heb ik enorm veel aarbeienplantjes gezien. Het was voor mij 'n echte verrassing, zo kort bij huis en toch 'n immense plantage die ik nog nooit gezien had.
De wandeling vertrok vandaag via het Uilenspiegelpark en de gigantische boom aan het college. En dan op weg richting Veldwezelt. Ik wist er 'n weg aan de rechterkant liggen waar ik nog nooit doorheen gewandeld had, dus dat zou vandaag gebeuren. Het betreft hier de Beekveldweg. En al rap zag ik de eerste aardbeienplantjes onder plastiek hangen. Verderop, aardbeien in 'n grote glazen serre, aardbeien in grote bakken, in volle grond, in plastiektunnels in volle grond, duizenden en duizenden plantjes. Ik heb mij de ogen uitgekeken.
Eens doorheen al die aardbeien, kwam ik uit op de Kompveldstraat. Daar staan sinds mensenheugenis, betonplaten naast mekaar gezet, restanten van oude straatbedekkingen. Vervolgens de brug overgestoken van het oude spoor, om dan rechts, met zicht op de kerk van Gellik, de Boonakkerstraat in te stappen. De Dorpsstraat over en dan naar de Kounterstraat. Daar zie je massaal klaprozen staan.
Terugkeren deed ik via De Puin, met helemaal op het einde, 'n liefhebber van paarden, getuige hiervan de verschillende namaakpaarden en paardjes.
Fijne dinsdag nog beste vrienden en vriendinnen. Normaal gezien ga ik morgen fietsen.
Vandaag eens niet met de tuin bezig geweest, dadelijk naar de schaakclub, dus mijn wandeling gemaakt kort na de 10-uur koffie.
Ik vertrok weer eens langs het onverharde pad aan het fiets- en wandelbrugje om vervolgens uit te komen aan het jaagpad. En voor ene keer eens 'n zwart-wit foto gesmokkeld in mijn reportage. De man op de foto is Eddy, ook 'n wandelaar, maar hij is van 'n andere dimensie. Hij vertrekt dagelijks (in alle omstandigheden) om 8u00 om 's middags op tijd terug te zijn voor het middagmaal. Als je dan nog weet dat hij 71 jaar is, 2 jaar ouder dan ik, dan kun je alleen maar bewondering hebben voor zijn volharding. Ik ken hem al jaren, wij zijn beiden gepassioneerd door genealogie (stamboomonderzoek).
Wat verder aan de brug van Tourne Bride, naar links, naar het domein Pietersheim. Wat foto's gemaakt van 'n infobord. En die grachten, ... je blijft er foto's van maken. Ook nieuw leven op mijn pad, de mama vond het maar niks dat ik er langs liep, zij was stevig aan 't blazen.
Terugkeren deed ik via de sportterreinen van Atla.
Voila, het was niet te ver, maar ik ben alweer buiten geweest. En onderweg kom je altijd iemand tegen, zo ook - bijna thuis - één van mijn schoonbroers.
Gisteren nog met de korte koersbroek op pad, vandaag toch maar wijselijk de lange broek aangedaan en 'n pull, eveneens met lange mouwen. Je weet maar nooit welke stekelige beestjes in 't bos op je afkomen.
Ik wilde nog eens die pittige wandeling maken naar de top van de Bessemerberg. Vooral het gedeelte tussen de twee sterren (zie kaartje) is nogal inspannend. Het is dalen en stijgen, vooral over paden vol met losliggende stenen. Wandelaars zie je daar niet, wel in het begin, kortbij camping San Lanaco, maar op het moeilijke deel, kom je enkel jonge gasten tegen op hun mountainbike. Gelijk het fietsroutenetwerk, hebben zij ook hun bewegwijzering in de vorm van pijltjes en kleuren.
Eens boven op de Bessemerberg, aan de andere kant van de grote weg, opnieuw het bos in. Ik had thuis aan mijn echtgenote gevraagd om het middagmaal, 'n kwartier later op tafel te brengen. Ik had dus nog even tijd om 'n extra bospad te nemen om bij dierenarts Neven, terug tussen de woningen te komen.
Meer is er vandaag niet te vertellen, het belangrijkste is dat ik weer genoten heb van heel wat rust onderweg en toch 'n sportieve inspanning geleverd heb.
Vanmorgen besloten dat 'n fietstochtje mogelijk was. Niet al te ver, en pas in de namiddag. Mijn fietsmaat Hubert op de hoogte gebracht, en ja, hij kon en wilde meegaan. Eerst mij nog wat nuttig gemaakt in mijn tuin (lees: op de knieën onkruid gewied). En omstreeks 13u00 konden wij vertrekken. Eerst nog wat twijfel omtrent de achterband van mijn maat, maar na wat extra lucht, gingen wij toch van start.
Eerst naar Zutendaal om vervolgens langs het oude station van As te fietsen. Het terras horende bij het station, zat helemaal vol. Vervolgens onder Opglabbeek door om dan langs het voetbalstadion van KRC Genk te fietsen (geen eigen foto). Wat verderop kwamen wij langs C-mine (geen eigen foto), de voormalige koolmijn van Winterslag, definitief gesloten in 1988.
En dan, stilaan op de terugweg; kwamen wij langs het oude ziekenhuis dat ze aan 't afbreken zijn. De juiste naam voor 't gebouw is in feite: "het Mariahuis". In het recreatiegebied Kattevenne, zagen wij 'n allesdurver op zijn snowboard naar beneden komen. Even was er 'n aarzeling bij die jonge vent, maar toen vloog hij hoog door de lucht. Zie de rode cirkels op de foto's.
Een laatste helling reden wij op langs het kanaal tussen Eigenbilzen en Gellik. Daar zag ik ook die paarden. Maar omdat ik vandaag toch de 70 km. wilde halen, reed ik nog 'n ommetje langs Sappi. Hoe noemen ze dat: 'n beetje ijdelheid? Daar zag ik dat alles al in gereedheid gebracht was voor de triatlon van morgen, georganiseerd door 'n club in Bilzen.
Op het Kerkplein was 'n muziekgroepje zich gereed aan 't maken voor 'n live optreden. Iets speciaals te doen bij ons in Lanaken ??? De communicatie met de gemeente loopt toch nog soms vierkant.
Het weer zat mee, de zon was er, redelijk warm, maar toch wat wind uit het NO. Maar goed, ik liet mij door die wind niet weerhouden om 'n mooie wandeling te maken.
Eerst deze voormiddag nog wat in de tuin gewerkt, maar na het middagmaal, nam ik de bus naar Maastricht. Ik stapte af aan het station. En die bus zat goed vol. De meeste Belgen hebben vandaag 'n brugdag, op vrijdag is er in Maastricht 'n grote markt en het weer was prima.
Ik heb dus vandaag dan maar niet geopteerd om de stad zelf in te trekken, maar ik ben rechtstreeks de Maas overgestoken via de Wilhelminabrug. Wat verderop, weet ik dat verschillende oude hallen, gebruikt worden door 'n kunstenaarscollectief. Er worden schilderijen, beelden en andere kunstwerken gemaakt.
Aan de Noorderbrug het water over om 'n voor mij onbekend pad te nemen. Ik had tijd en wilde dat best eens uitproberen. Maar ver ging dat pad niet, ik kwam uit aan de woonboten, de plaats waarlangs ik in feite wilde terugkeren. Het is rustig wandelen op dat pad, veel aangenamer in vergelijking met de grote weg. Speciaal op dat pad was dat ik ook dáár twee visserstentjes zag staan, de Zuid-Willemsvaart grenst aan het pad. Het is precies of alle vissers tegenwoordig 'n tentje moeten hebben, veldbed inbegrepen. Wat is er eigenlijk mis met die viskorven van weleer waar je al je gerief kunt insteken en die ook dienen om er op te zitten terwijl je je hengel vasthoudt? Nu worden die hengels vastgezet en de vissers komen van hun veldbed als het belletje op de hengel begint te rinkelen.
Aan de oude spoorbrug, even gaan kijken aan de andere kant, op zoek naar 'n alternatieve route. Dit is iets wat ik nog wil uitproberen. Op het laatst versmalt het pad met rechts 'n mooi zicht op de paar woningen aan het kanaal.
Om terug te keren naar huis, diende ik wel nog het Verbindingskanaal over te steken aan het politiekantoor, de fiets- en wandelbrug is door werken nog niet bereikbaar.
De bedoeling was om deze week nog 'n fietstocht te maken met een van mijn fietsmaten. Bleek deze zich gisterenavond ziek te voelen. Uiteraard neem je dan geen risico's, dus het was vandaag 'n soloritje.
Ik wilde nog eens in Maaseik de brug oversteken richting Geleen. Rond 10u00 begon ik er aan. Via Rekem - Opgrimbie, door het bos naar het oude station van As om daar de fietssnelweg te nemen naar Aldeneik, ten noorden van Maaseik. Onderweg dat brugje over de Zuid-Willemsvaart gepasseerd. Op die fietssnelweg kun je goed doorrijden, het aantal fietsers viel mee en de wind valt er zo goed als weg.
Via Wurfeld dan naar Aldeneik om vervolgens in Maaseik de Maasbrug over te steken naar Roosteren. En dan naar Geleen via oa. 'n oude Maasarm. In Geleen 'n foto gemaakt van 'n oude woning. In Nederland leggen ze de wegen aan in functie van bestaande woningen (lees: de woning blijft staan en de weg leggen ze er omheen). Dit is anders in België, staat er 'n woning of gebouw in de weg, dan verdwijnt die woning. Jammer eigenlijk.
Even later de fiets aan de kant gezet voor 'n korte pauze, de inwendige mens versterken en "de aardappelen afgieten", ... als je begrijpt wat ik bedoel ... En dan op weg naar Meerssen via de afdaling van de helling "de Waterval". Bijna beneden, 'n foto van een der vele vakwerkhuizen in die regio. In Meerssen wilde ik even stoppen voor tas koffie en 'n stuk vlaai. Ik ken er 'n mooi eetcafé. Maar helaas, héél Meerssen was op pad om te flaneren langs de vele kraampjes van de jaarmarkt. Ik moest er langs, dus dat was te voet en héél traag uiteraard. En dat eetcafé? Uiteraard geen stoel meer vrij. Dan maar terug richting Maastricht en Lanaken.
Ik wilde vandaag toch de 100 km. halen, dus heb ik in Smeermaas nog 'n extra lus gemaakt naar de sluis van Neerharen. En op het Kerkplein van mijn woonplaats, toch even halt gehouden voor 'n frisse pint. Ik kon het gebruiken.
Vandaag dinsdag, zou Fluvius bij ons de digitale meter voor stroom en gas komen plaatsen. Iemand moest dus steeds standby zijn. Eerst ikzelf terwijl mijn ega naar de markt was, naderhand kon ik wat tuinieren. En ja, die digitale meter is intussen geplaatst.
Het was dus namiddag dat ik mijn wandelschoenen kon aantrekken. In Sparrendal het bos in en het hoofdpad volgen tot boven op de Bessemerberg. Aan de splitsing van wegen, gekozen om naar links te gaan, naar het fietspad richting Gellik. Op dat fietspad zie je altijd vele fietsers, vandaag zelfs 'n groepje van 'n man of twaalf. Bijna op het einde, aan het wandelpaaltje, terug het bospad op richting de Berkenlaan in Gellik.
De Berkenlaan is 'n zijstraat van de Bergstraat. Ik weer links, de Dorpsstraat in en dan opnieuw links naar de Kounterstraat. Op de foto van die mooie boom, zie je op de achtergrond de paarden die ik naderhand hoopte wat beter in beeld te brengen. In plaats van het fietspad te nemen aan de sportoase, opteerde ik deze keer om links via de Finse piste terug te keren. Op 'n hoogte nog 'n paar foto's gemaakt, oa. van het skatepark en 'n school bezig aan 'n lesuur lichamelijke opvoeding.
Het is toch plezant om 's morgens de gordijnen open te trekken en te zien dat de zon ons al aan 't opwarmen is.
Na het ontbijt, effe naar de bakker voor vers brood om dan na de koffie, nog eens 't bos in te trekken. Ik vertrok aan de Maastrichterweg via 'n smal pad. Even verder, 'n ruiter met paard voor mij. En dan, achter camping San Lanaco, begon ik aan het houten bord aan 'n deel van de rode wandeling (het mooiste stuk in feite).
Het bos is nu op zijn mooist, wel op vele plaatsen nogal drassig, maar je kunt goed omheen die plassen en dat slijk stappen. Op één plaats ligt er zelfs 'n houten plank. Het was zalig in het bos, je krijgt er gratis 'n concert van de vele vogels en onderweg zijn alle andere wandelaars vriendelijk en gerelaxt.
Dat jonge koppel voor mij - de moeder met haar kindje op haar buik - hadden ook 'n stevige stap. Ik ben zeker niet traag als ik ga wandelen, maar dat koppel heb ik niet ingehaald.
Het bos heb ik verlaten via de houten vlonder achter de kinderboerderij.
Nu nog even genieten van 'n rustige zondag. Misschien al wat dagdromen over 'n mogelijke fietsvakantie binnenkort met als uitvalsbasis Diksmuide. Niks voor mijn echtgenote maar wel met 'n fietsmaat.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Tot we op het lumineuze idee kwamen om tv, pc en gsm (één pakket bij Telenet) helemaal te ontkoppelen van de binnenkomende kabel en opnieuw te laten opstarten. En oef, na enkele minuten werkte weer alles zoals vanouds. Gelukkig. 
Uiteraard neem je dan geen risico's, dus het was vandaag 'n soloritje.
Ik ben Eddy Meuris