|
Gisteren nog met de korte koersbroek op pad, vandaag toch maar wijselijk de lange broek aangedaan en 'n pull, eveneens met lange mouwen. Je weet maar nooit welke stekelige beestjes in 't bos op je afkomen. 
Ik wilde nog eens die pittige wandeling maken naar de top van de Bessemerberg. Vooral het gedeelte tussen de twee sterren (zie kaartje) is nogal inspannend. Het is dalen en stijgen, vooral over paden vol met losliggende stenen. Wandelaars zie je daar niet, wel in het begin, kortbij camping San Lanaco, maar op het moeilijke deel, kom je enkel jonge gasten tegen op hun mountainbike. Gelijk het fietsroutenetwerk, hebben zij ook hun bewegwijzering in de vorm van pijltjes en kleuren. 
Eens boven op de Bessemerberg, aan de andere kant van de grote weg, opnieuw het bos in. Ik had thuis aan mijn echtgenote gevraagd om het middagmaal, 'n kwartier later op tafel te brengen. Ik had dus nog even tijd om 'n extra bospad te nemen om bij dierenarts Neven, terug tussen de woningen te komen. 
Meer is er vandaag niet te vertellen, het belangrijkste is dat ik weer genoten heb van heel wat rust onderweg en toch 'n sportieve inspanning geleverd heb. 
|
Ik ben Eddy Meuris