|
Het is toch plezant om 's morgens de gordijnen open te trekken en te zien dat de zon ons al aan 't opwarmen is. 
Na het ontbijt, effe naar de bakker voor vers brood om dan na de koffie, nog eens 't bos in te trekken. Ik vertrok aan de Maastrichterweg via 'n smal pad. Even verder, 'n ruiter met paard voor mij. En dan, achter camping San Lanaco, begon ik aan het houten bord aan 'n deel van de rode wandeling (het mooiste stuk in feite). 
Het bos is nu op zijn mooist, wel op vele plaatsen nogal drassig, maar je kunt goed omheen die plassen en dat slijk stappen. Op één plaats ligt er zelfs 'n houten plank. Het was zalig in het bos, je krijgt er gratis 'n concert van de vele vogels en onderweg zijn alle andere wandelaars vriendelijk en gerelaxt. 
Dat jonge koppel voor mij - de moeder met haar kindje op haar buik - hadden ook 'n stevige stap. Ik ben zeker niet traag als ik ga wandelen, maar dat koppel heb ik niet ingehaald.
Het bos heb ik verlaten via de houten vlonder achter de kinderboerderij.
Nu nog even genieten van 'n rustige zondag. Misschien al wat dagdromen over 'n mogelijke fietsvakantie binnenkort met als uitvalsbasis Diksmuide. Niks voor mijn echtgenote maar wel met 'n fietsmaat. 
|
Ik ben Eddy Meuris