WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
27-10-2010
Klas-reünie na 58 jaar nog steeds een succes!
In 1952 nam ik afscheid van mijn 23 medeleerlingen van de Retorica van het Sint-Michielscollege in Brasschaat, dat onder leiding stond van de paters Norbertijnen van Averbode (foto 1). Niemand van ons kon toen vermoeden dat we elkaar 58 jaar later nog steeds zouden ontmoeten tijdens een zoveelste reünie. De periodiciteit en de formule zijn in de loop der jaren wel een paar keer aangepast aan veranderde behoeften: in het begin schuimden we een aantal Norbertijnenabdijen af, maar toen we daar oneerbiedig gezegd - op uitgekeken waren, zochten we het meestal in meer wereldse bestemmingen. Zo trokken we dit jaar naar een brouwerij-met-restaurant in Antwerpen (fotos 2 en 3). Ook was het in de beginjaren nog zonder (eventuele) vriendinnetjes, maar al snel mochten die ook meekomen en zo is onze groep intussen geëvolueerd tot een stelletje eerbiedwaardige opas en omas en een drietal priesters. Overigens hadden we in de loop der jaren ook al een achttal overlijdens te betreuren. Opmerkelijk is wel, dat de drie oorspronkelijke initiatiefnemers er ook nu nog steeds in slagen om met hun aanstekelijk enthousiasme de meeste overlevenden en hun partners samen te krijgen! In ons jubileumjaar 2002 organiseerden zij een meerdaags verblijf in het Zuid-Franse Frigolet (tussen Avignon en Tarascon) waar een van onze klasgenoten al jaren père abbé is van een Norbertijnerabdij. Het volgende jubileumjaar is 2012 en ook dan zal ons creatieve trio ongetwijfeld weer iets leuks tevoorschijn toveren (allicht met de nodige voorzieningen voor krukken- en rolstoelgebruikers? )
(TOE(kom)MAATJE. Een van mijn eerstvolgende blogs zal ik eindelijk nog eens weiden aan een aantal recente schilderijen van mijn madam ) foto 1: onze laatste klasfoto uit 1952. Van de 24 leerlingen zijn er nog 16 in leven
foto 2: een glimp van ons reünie-bezoek van vorige week in Antwerpen. Van de 16 nog levende klasgenoten waren er 11 van de partij; de overige 5 konden er deze keer om diverse redenen niet bij zijn.
foto 3: tijdens onze laatste reünie gaf een van de vrienden mij een totaal onverwacht compliment omdat ik volgens hem zo "attent" was geweest om speciaal voor de gelegenheid een pullover met daarop de geborduurde cijfers "52" aan te trekken. Dat was echter puur toeval, sterker nog: het was me nog nooit opgevallen dat het afscheidsjaar van onze retorica op mijn outfit prijkte!
Reclamespots op TV of Radio kan ik maar zelden waarderen. Integendeel, vooral de radio-boodschappen werken meestal danig op mijn zenuwen. Het is me een raadsel waarom eerbiedwaardige bedrijven of instellingen grote budgetten overhebben om hun producten te horen aanprijzen op een toontje waarmee je kleuters of peuters aanspreekt; bovendien wordt de tekst zelf daardoor vaak onverstaanbaar. Kortom: weggegooid geld! En nu ik toch bezig ben: ook het zwaar overdreven en onnodig gebruik van Engelse teksten kan me enorm storen, hoewel ze soms op mijnlachspieren werken. Zo hoor ik de laatste dagen een radiospot voor Mercedes Advantage, gedeeltelijk in een taaltje dat blijkbaar voor Engels moet doorgaan. De Vlaamse Engels(?!)man van dienst spreekt Advantage uit met de klemtoon op de laatste lettergreep (in plaats van op de tweede), dat klonk dan zo: Edvntéédzj. Zo zielig, dat het eigenlijk leuk werd, maar als ik meneer Mercedes was, eiste ik onmiddellijk stopzetting van deze anti-boodschap en vroeg direct mijn geld terug.
TOE(kom)MAATJE. Een nutteloos maar leuk tijdverdrijf voor regenachtige herfstdagen: zogenaamde alfabetzinnen bedenken van 26 woorden waarin de woorden achtereenvolgens met een a, een b, een c, etc. beginnen. Op Taalpost vond ik onlangs de volgende: Al bakt Charlotte dagelijks een friet Grof happen in je keuken ligt me niet Ook peuzelt Quinten rauwe suikerbiet Te Utrecht, vaak, waar Xerxes yoghurt ziet
Graffiti in Doel: vandalisme of ("Entartete"?) Kunst?
Gazet van Antwerpen van 16.10 wijdt twee bladzijden aan een initiatief van de partij Groen! en de lokale actiegroepen Doel 2020 en KunstDoel om de talrijke graffititekeningen op verlaten huizen in Doel met witte verf te overschilderen. Ik hoop uit de grond van mijn kunstminnend hart dat die initiatiefnemers het verschil zien tussen vandalen"streken" (die ze voor mijn part mogen overschilderen) en echte graffiti-kunstwerken (zoals GvA 16.10 er enkele toont). Maar als ik GvA goed begrijp, dreigen die laatste te verdwijnen onder een saaie witte laag verf. Naar het schijnt is die weerzinwekkende operatie trouwens al begonnen. Voor alle duidelijkheid: ik vind graffiti- of andere kunstwerken lang niet altijd mooi maar dat is een ander debat.
TOE(kom)MAATJE. Uit de school geklapt (bron: onbekend):
* De vissen namen vlug de benen, toen ze de vissers hoorden aankomen. * waar niks meer overgebleven is van al wat er te zien is.
* We zagen in de dierentuin apen, olifanten, giraffen en ook twee zustertjes waar ik nog bijgezeten heb in de kleuterschool. * Het was een goede chauffeur. Met zijn ene hand stuurde hij, en met zijn andere zong hij liedjes.
* Tegen de avond kwamen we aan onze laatste rustplaats.
* Door de grote droogte zagen we overal lege plassen staan.
Ik kan me voorstellen dat deze titel andere associaties oproept dan mijn bedoeling is. Maar wat wil je, als je vrouw je naar de winkel stuurt voor een speciaal strijkplankje waarmee ze in haar naaikamer mouwen wil strijken. Toen ik achteraf het etiket bekeek, begreep ik dat zon mouwstrijkplankje in het vakjargon een Jeannette heet (zie afb.)! En zo had ik weer een onderwerp(je) voor mijn blog.
TOE(kom)MAATJE Ik hou van woordspelingen, als het even kan ook in een vreemde taal (al is mijn vreemde-talenkennis bijlange niet zo groot als sommigen denken). Ik droomde onlangs dat ik met Franstaligen aan tafel zat. Terwijl mijn ogen gefixeerd waren op een schaal met oesters, vroeg iemand me welke studies ik gedaan had; ik antwoordde verstrooid (nog steeds afgeleid door de oesters): jai fait mes études chez les pères Jéshuitres
Zoals ik in mijn blogs van 9.6 en 29.9 had voorspeld (wat trouwens niet moeilijk was ) is de gigantische superpot van 100 miljoen euro op 1 oktober niet gegaan naar een groep van 2500 Antwerpse spelers die samen via een nochtans waterdicht systeem 250.000 euro hadden ingezet; hoeveel ze werkelijk hebben gewonnen (of verloren, wat waarschijnlijker is!) weet ik niet, maar een grote winst voor Belgische gokker(s) zou zeker onze media gehaald hebben. Tijdens een korte vakantie in de Ardennen las ik in het Belang van Limburg (4.10) dat een Luikse groep (80 man) met een inzet van 20.000 euro een gooi had gedaan naar de 100 miljoen euro (Wij winnen, je zal zien) maar uiteindelijk tevreden moest zijn met . 4000 euro.
TOE(kom)MAATJE. Uit de school geklapt (bron: onbekend): - Binnen in een klok hangt een tepel - Uit een Engels opstel: He shot three times and now he is dad - Vertaal in het Frans : "Duitsland was de vijand".La Germaine etait la viande - Hij vond de WC niet en gebruikte toen maar zijn zaklamp - Er waren veel Engelsen aan de kust, vooral Duitsers - Op een mooie dag in de vakantie toen het eens slecht weer was ...
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
