WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
25-02-2016
"Sorry: een dubbelzinnige cultuur..."
In weekblad KERK & levenlas ik een interessante bijdrage van redactrice Jozefien Van Huffel over onze "dubbelzinnige sorrycultuur". Ze vindt - terecht - dat we ons vaak onnodig "verontschuldigen" met een "sorry", bv. als we iemand gewoon om informatie willen vragen of als we een beetje opzij gaan om iemand niet te hinderen; Van Huffel noemt zo'n "sorry" een "leeg sociaal ritueel". Omgekeerd: als we echt in de fout gaan, vinden we het vaak moeilijk om ons te verontschuldigen. Nochtans, als er gekwetste gevoelens in het spel zijn, zijn excuses geen inhoudsloze formaliteit maar een cruciale stap in het helen van persoonlijke relaties. Een vernietigend spoor van wrok kan vaak voorkómen worden door een simpele maar oprechte verontschuldiging. Mensen zien in zo'n verontschuldiging vaak een teken van zwakheid, terwijl het in werkelijkheid een signaal is dat je meer waarde hecht aan je relatie dan aan je ego. Juist daarom betekent zo'n verontschuldiging niet altijd per se dat jij verkeerd was en de ander juist. Het artikel van Van Huffel deed me weer denken aan een persoonlijke ervaring tijdens mijn professionele loopbaan, toen ik een collega via de "binnenpost" (e-mail bestond nog niet...) een interne nota bezorgde, met kopieën aan zijn medewerkers, waarin ik hem een vrij belangrijke fout verweet. Amper enkele uren later besefte ik echter tot mijn schrik en schaamtedat het eigenlijk om een vrij banaal feit ging; ik belde de man onmiddellijk op, bood mijn oprechte verontschuldiging aan en vroeg hem om mijn "sorry" ook aan zijn medewerkers over te maken. Hij nam de zaak sportief relativerend op en beschouwde het "incident" als gesloten. Voor mij ontbraker echter nog een echt slotvoordat ik me weer happy kon voelen. Mijn principe was - en ik probeer me daar nog steeds aan te houden - om een onterechte beschuldiging jegens iemand via eenzelfde "procedure" recht te zetten. Ik bevestigde dus via een interne nota (met kopieën aan enz.) mijn excuses. Prompt kreeg ik 's anderendaags een sympathieke reactie van mijn collega (mede namens enz.) waarin hij mijn "sorry" probleemloos aanvaardde en bovendien zijn "volste vertrouwen" uitsprak in mijn beleid. Ik voelde me weer gelukkig.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
