WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
22-10-2014
Ebola: "geen reden tot paniek"
Ebola: "geen reden tot paniek" in Afrika bezwijken dagelijks honderden mensen aan deze vreselijke, hoogst besmettelijke ziekte. We moeten de hulpverleners bewonderen die zich inzetten - blijkbaar met reëel gevaar voor eigen leven - om de epidemie onder controle te krijgen. Gelukkig is men ook in onze contreien blijkbaar uiterst waakzaam en zijn er nog geen gevallen van besmetting vastgesteld. Wat mij in dat verband echter dwars zit, is het feit dat de media ons voortdurend zodanig inpompen dat er "geen reden tot paniek" is, dat ze het omgekeerde dreigen te bereiken, namelijk een (lichte) vorm van ... paniek, zoals ik in mijn eigen omgeving al heb vastgesteld. Ik weiger, aan die nutteloze neiging toe te geven en stel mijn hoop op de deskundigheid van de medische wereld.
TOE(kom)MAATJE 1. "geen reden tot paniek" is een foutief gezegde, dat men nochtans wel vaker tegenkomt. "Paniek" is immers per definitie een verkeerde reactie (de Dikke Van Dale geeft mij gelijk). Wie geeft mij een voorbeeld waarbij wél een reden tot paniek zou bestaan?... TOE(kom)MAATJE 2. Nog een taalblundertje, deze keer in een kop boven een artikel in Gazet van Antwerpen van 21 oktober: "Belsele: missing link in fietsroute langs spoorlijn verdwijnt"
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
