WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
23-08-2007
Vaccineren en andere blabla
(hiernaast schilderij ruiters door computeroma, gemengde technieken)
Bij gebrek aan inspiratie en bedenktijd grijp ik nog maar eens terug naar een vroegere blog, nl. die van 27.1.2006. Met excuses voor mijn bezoekers die deze onzin nu voor de tweede keer opgesolferd krijgen. Daar gaat-ie.
Reeds als kind was ik gevaccineerd door sterren, planeten en aangelanden (gastronomie heet dat) en allerlei filomenen in de korstmos (vandaar de term korstmologie). In mijn encyclopedofilie las ik dat het heelal al hoeroud is, zelfs miljààààrde jaren! Nadenken en lezen over die kosmetische items bezorgt me ook nu nog een echte kick, een soort geestelijk organisme zeg maar. Van mijn peter kreeg ik ooit een boek over komeneten, en met mijn plechtige commune een over zwarte gaten (eerst dacht ik dat het ging over Afrikaanse achterwerken).
Mijn peter zelf was verzamelaar van kinderpostzegels, een pedofilatelist dus eigenlijk. Hij was lid van de hobbyclub in zijn dorp, die was ontstaan door het fusilleren van een katholieke en een prostituantse club. Hij hield ook van tuinieren, kweekte zijn eigen aambeien en kwam af en toe ook in onze tuin de coryfeeën snoeien. Verder had hij cunnilaire kwaliteiten: hij kon frieten bakken als geen ander en profrituurde van elke gelegenheid om dat te bewijzen. Kortom, een vent vol ambitie en dynamiet.
Maar dan kreeg hij gezondheidsproblemen, zijn thermostaat werkte slecht en ten slotte begon hij te lijden aan dimensie. Ik hoop dat mij dat nooit overkomt, die ziekte van dinges, allee verdorie, hoe heet het nu (het begint al geloof ik), t begint met een A; ja nu weet ik het weer: Oldtimer
TOE(kom)MAATJES : 1) Een van onze kleinzoons (16) werd deze week door zijn verbaasde mama betrapt tijdens een voor hem nogal ongewone activiteit, hij was nl. bezig met het bakken van spek en eieren. Normaal is hij helemaal geen keukenpiet en dus was mama nieuwsgierig naar deze onverwachte activiteit. <<Awel mama, ik moet op mijn vakantiewerk (bij een aannemer) veel sjouwen en tillen en omdat ik dat natuurlijk niet gewend ben (hij is student) moet ik van de ploegbaas spek en eieren eten. Vandaar.>> 2) Wegens ingrijpende verbouwingswerken zal ik mijn computer gedurende enkele dagen niet kunnen gebruiken.Geen kommaneukerij dus; of dat voor mijn bezoekers nu een voor- of een nadeel is, moeten ze zelf maar uitmaken.
(hiernaast: wandeling in de buurt van Dendermonde)
We houden het vol: voor de derde zondag na elkaar lukte het ons vanmorgen om tegen half zeven op te staan en ons te prepareren voor een wandeling van 16 km, deze keer in de streek rond Kruibeke en georganiseerd door een wandelclub uit Nieuwkerken-Waas, aangesloten bij de overkoepelende organisatie Activia van Vlaamse wandelclubs. (Waarom zo vroeg? Wel, eenvoudig omdat we dan nog een groot deel van de (zon)dag aan andere zaken kunnen besteden; bovendien vinden we dan nog makkelijk een parkeerplaats vlakbij de startplaats van de wandeling).
Het grote voordeel van dergelijke wandelingen is het vaste stramien waaraan ze allemaal herkenbaar zijn: de startplaats is al van kilometers ver duidelijk aangegeven, je hebt altijd de keuze tussen verschillende afstanden (b.v. 6, 10, 15, 20, 25, 30 km), je vertrekt wanneer je wil (meestal tussen 7.30 en 15 uur) en passeert onderweg verschillende goed ingerichte stopplaatsen (ruime keuze van dranken, broodjes, soep, enz. tegen lage prijzen, EN WCs, vooral geapprecieerd door de dames!). Gevolg van deze spreiding van routes en vertrektijden: zelfs bij honderden deelnemers loop je mekaar niet in de weg, integendeel: vaak zie je niemand vóór noch achter je.
En ook heel belangrijk: je bepaalt je eigen tempo. En de bewegwijzering onderweg is zo perfect dat je al een enorme kluns moet zijn om verkeerd te lopen (mij overkomt het dus wel een enkele keer, maar het duurt nooit langer dan enkele minuten voordat opa weer op het rechte pad zit!).
Inschrijven gebeurt op de startplaats maar is niet verplicht; het is echter zo spotgoedkoop (1,50 euro voor de verzekering, als je geen lid bent van een wandelclub) dat iedereen het er graag voor over heeft. Terloops gezegd: het valt ons steeds weer op dat de jeugd het op deze wandelingen laat afweten: weinig deelnemers zijn jonger dan 40 en de meeste zijn zo tussen 50 en 70 (wij zitten daar zelfs boven ).N.B. op www.marching.be vind je een volledig overzicht van deze georganiseerde wandelingen.
TOE(kom)MAATJE Een paar taalgrapjes, geselecteerd uit www.taalpost.nl(het is een leuke denkoefening om te ontdekken hoe de volgende zinnen in elkaar zitten!): 'Wat was was voor was was was?' - 'Als achter vliegen vliegen vliegen vliegen vliegen vliegen achterna.' - 'Als zeven zeven zeven zeven zeven, zeven zeven zeven zeven zeven.' Zulke vondsten bestaan ook in het Frans ('Si six scies scient six scies scient'; vertaald: 'Als zes zagen zagen, zagen zes zagen'). En wat dacht u van de volgende: 'De kapelaan liep door de kapellaan achter de kapel aan tegen de kapel aan'. Maar wat de volgende betekent (het is blijkbaar een Engelse variant) heb ik niet begrepen; naar het schijnt staat de oplossing op Wikipedia Commons. Wie zoekt het voor mij uit?': Buffalo buffalo Buffalo buffalo buffalo buffalo Buffalo buffalo.'
(hiernaast: moeder panda, computertekening door computeroma) Iedereen kent het wel: bij het binnen-(of buiten)gaan van een winkel, bank of derg. houdt een andere bezoeker even de deur voor je open, ook als je dat evengoed zelf had kunnen doen. Maar gelukkig behoren zulke kleine nutteloze maar vriendelijke attenties nog steeds tot onze dagelijkse cultuur. Die gebaren worden trouwens ook meestal beloond met een al even vriendelijk en kosteloos dank u en een glimlach. Ik voel me altijd een beetje gelukkig als ik zon gebaar (!) mag stellen of ontvangen.
Jammer genoeg zijn er ook wel eens uitzonderingen. Nadat ik vanmorgen met mijn bankkaart toegang had gekregen tot het voorgeborchte van mijn bankkantoor en mijn rekeninguittreksels uit het afdruktoestel had geplukt, zag ik buiten iemand op het punt staan om ook binnen te komen. Terwijl ik buitenging hield ik de deur voor hem open, maar er kon geen glimlach of dankwoordje af. Hij keek me zelfs niet aan, de klootzak. Als ik die heer, pardon: ongelikte beer, nog eens in eenzelfde situatie tegenkom, dan .. houd ik de deur opnieuw voor hem open.
TOE(kom)MAATJE Als het echt waar is dat buitenlandse foutparkeerders in Antwerpen niet beboet worden omdat men ze toch niet kan identificeren (Gazet van Antwerpen), waarom sleept de politie de wagens dan niet gewoon weg? De eigenaars zullen dan heus wel opdagen en voor de kosten (moeten) opdraaien. En wedden dat deze oplossing vlug genoeg bekend zal raken in hun moederland? Of ben ik weer naïef?
(hiernaast: kind op een schommel, touter, rutseko, wipwap, zwikzwak, ..- zie toemaatje!)
Waar is de tijd dat we nog geen computer kenden en onze zakenbrieven nog moesten typen op zon mastodont van een schrijfmachine. Ik hoor nog het helse lawaai van op-en-neer springende toetsen en de vloeken van de typistes als er weer eens toetsen vastliepen of hun eigen zin deden.
Ik herinner me uit mijn kantoortijd een grappige anekdote, waarin de directiesecretaresse de hoofdrol speelde. We werkten met zon vijftien man (m/v) in een zgn. landschapsbureau, waarin we elkaar voortdurend konden horen en zien. Op een dag was juffrouw X weer druk aan het typen toen ze plots met een onwillig, tegensputterend klavier geconfronteerd werd. Ze riep luidkeels de hulp in van haar chef met de sindsdien legendarische woorden: Meneer Y, help mij eens a.u.b.: als ik op mijn Q druk, komt mijn M omhoog. Algemene hilariteit natuurlijk, want wij hoorden die zin natuurlijk anders, nl.: als ik op mijn KUU druk, komt mijn (H)EM(D) omhoog.(Voor wie het niet zou snappen: KUU was het plaatselijk dialect voor achterste, en nen em betekende een hemd).
TOE(kom)MAATJE. (zie ook foto) Nu we het toch over dialecten hebben. Welk ander woord kent u voor schommel? Ik geef er enkele (!), geplukt uit het tijdschrift Nederlands van Nu: schop, schoppel, schok, joek, schokkel, schoggel, touter, talter, telt, stuur, bijs, bizebijs,, zwik, zwikzwak, wip, wipwap, ruts, rutseko, vaar, singel, zwingel, slinger, suie, rui, ruik, hus, bungel, bommel, schingel, zeelke, renne, renneko, ritse, ritseko, rijdeko, balançoire, berlans, bascule, rijtak,witak, karis, zwier, holeers, hangwieg, litse En das naar het schijnt nog niet alles.
Er klopt iets niet. Telkens als ik op mijn eigen blog klik, voegt de teller een eenheid toe aan het aantal bezoekers. Dat betekent dat ik dat aantal kunstmatig zou kunnen opschroeven om de indruk te geven dat ik populair ben!! Hetzelfde geldt voor de zogenaamde gemiddelde waardering van 0 tot 5. Ik kan mezelf een monsterscore bezorgen door een groot aantal keren op 5 te klikken. Dat zou toch eigenlijk niet mogen kunnen. Het maakt de statistieken immers onbetrouwbaar en soms ongeloofwaardig. Ik zal er niet van wakker liggen maar vind het jammer dat Seniorennet dat Stemmen voor jezelf niet kan verhinderen. Ik vind het vreemd dat sommige blogs zelden of nooit een (laag of hoog) waarderingscijfer krijgen, en andere blogs bij elk bericht soms tientallen.
Oprotten? Gezellig! Niet alleen bij televisiemakers en andere media maar ook bij komkomm(aneuk)er heeft de komkommertijd toegeslagen. Wegens een totaal gebrek aan inspiratie, gepaard aan een aangeboren luiheid, breng ik u daarom een herhaling van blabla uit de beginperiode van mijn blog. Ik ben er trouwens vrij zeker van dat mijn column van toen niet veel bezoekers heeft (aan)getrokken, laat staan dat iemand het zich nog zal herinneren! Bon, genoeg geluld, daar gaat-ie.
Iedereen heeft het al wel eens meegemaakt. Je nodigt goede vrienden of familie uit voor een gezellig etentje bij je thuis, maar je hebt het zóóó gezellig gemaakt dat ze véééél langer blijven plakken dan je eigenlijk lief is, waardoor een deel van je eigen plezier eigenlijk verloren gaat.
Om niet onvriendelijk of onbeleefd over te komen, laat je niks merken maar kijk je toch hoopvol uit naar het moment waarop je gasten het zelf eindelijk welletjes vinden en uit eigen beweging opstaan. Daarom een tip uit mijn eigen zeer recente ervaring. Mijn zus had ons telefonisch uitgenodigd voor een diner, met het volgende programma: aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie en opdonderen.
Het werd zoals verwacht een kei-gezellige en gastronomische belevenis, we hielden ons uiteraard aan het programma en waren dus op tijd weer weg. Ik geef toe: de formule is niet aan te raden als u de Koning of president Huppeldepup van een belangrijk land uitnodigt op een vretentje bij u thuis: in dat geval werkt de truc niet, of misschien juist wel: die mensen komen immers toch niet en bijgevolg is er dan ook geen probleem van blijven plakken. Nog een goede raad: al was het nog zo gezellig, dring nooit bij uw gasten aan om toch nog maar een tijdje te blijven, het zou u bij een volgende gelegenheid ongeloofwaardig maken.
TOE(kom)MAATJE. In India werden onlangs in plastic zakken tientallen lijkjes van pasgeboren kinderen gevonden. Allemaal meisjes uit arme gezinnen, waar de ouders weten dat ze nooit de bruidschat zullen kunnen betalen die ze bij een later huwelijk van hun dochter verschuldigdzullen zijn aan de bruidegom. Ze zien dan geen andere uitweg dan hun pasgeboren dochter(s) te vermoorden.Toen ik dit bericht las, werd ik stil. DOODstil
Als alles goed gaat, staat hiernaast een fotootje van de Leie. Eigenlijk had dat gisteren 5.8 al moeten gebeuren maar ondanks verschillende pogingen mislukte dat. Geen flauw idee wat ik verkeerd deed, ik volgde gewoon de procedure van altijd. Als het nu vandaag weer niet lukt, weet ik het ook niet meer, enfin, tant pissalors
Toch nog even over onze tweedaagse in en rond St.-Martens-Latem. U vindt het misschien helemaal niet interessant, maar ja dit is nu eenmaal MIJN dagboek en daarin schrijf ik dus wat ik wil. Bon, daar gaat-ie. Woensdag 1.8 was het zo warm als Frank De Boosere voorspeld had en tijdens en na onze wandeling stierven we van de dorst. Hoewel ik eigenlijk geen bierdrinker ben, heb ik op die ene dag een pint, een Palm en een Hoegaarden gedronken; computeroma hield het telkens bij een waterke (van bier zou ze inderdaad sterven!)
Het Roger Raveelmuseum in Machelen had ons zodanig gepakt dat we in het mueseumwinkeltje een prachtig boek over Raveel kochten, een echte kanjer (volgens mijn keukenweegschaal ver over de grens van 2 kilo) met tal van fotos van zijn werken. Het geval was de prijs van 65 euro beslist waard maar tot mijn schrik mocht ik alleen cash betalen; we schudden onze portemonnees uit zo kwamen we nog net aan het vereiste bedrag
TOE(kom)MAATJE. Zoon/Dochter van??? Aan mensen met een bekend klinkende achternaam wordt soms gevraagd: bent u een zoon/dochter van ?. Aan mijn nakomelingen zal die vraag niet vaak gesteld worden want ik ben alleen bij mijn buren wereldberoemd; veel vaker gebeurt het omgekeerde, nl. dat iemand aan mij vraagt of ik soms de (groot)vader ben van ?, en dan volgt de in bepaalde kunstkringen meer bekende naam van een van mijn (klein)kinderen. Ik antwoord dan uiteraard met gepaste trots: Jaaah!
Sint-Martens-Latem en omgeving: een paradijs voor fietsers, maar
helaas ten koste van de wandelaars. Wat vroeger voetpaden waren, door een verhoogde stoeprand veilig gescheiden van het snelverkeer, daar hebben ze van de ene dag op de andere fietspaden van gemaakt. Gewoon op elke straathoek bij het (vroegere) voetpad een rond blauw bordje zetten of hangen en hup: voetpad is geen voetpad meer maar wordt voortaan fietspad, klaar is kees. Ja, zo kan ik het ook.
Tijdens een tweedaags bezoek aan dit gebied hebben wij ondervonden hoe irriterend het is om als rustige wandelaar voortdurend opzij te moeten springen om doortocht te verlenen aan fietsers. We hadden soms zelfs geen andere keus dan ofwel in een haag te duiken naast het voetpad, pardon: fietspad, ofwel aan de andere kant op de rijbaan te stappen met alle risicos van dien.
Eerlijkheidshalve moet ik hier zeggen dat mijn kritiek gebaseerd is op persoonlijke indrukken en uiteraard niet op objectieve tellingen; ik twijfel er echter niet aan dat de meeste fietspaden eigenlijk gewoon vroegere voetpaden waren maar ik kan het dus niet keihard bewijzen. Een tweede opmerking: tijdens een wandeling hedenmorgen in de omgeving van Breendonk/Puurs stelden we vast dat ook daar de voetgangers soms geen andere keuze hebben dan een aangeduid fietspad dat duidelijk ooit als voetpad was bedoeld. Het is dus niet alleen in Sint-Martens-Latem dat de wandelaars de pot op kunnen Gelukkig zijn er ook positieve dingen te zeggen over deze kunstenaarsstreek. We hadden de Leiestreek niet alleen uitgekozen om er te wandelen, maar ook om enkele musea te bezoeken (we wonen al 50 jaar op amper 40 km. afstand, dus het mocht wel eens!). Op dat punt werd onze tweedaagse een geweldig succes. Het Roger Raveelmuseum in Machelen werd ronduit een fantastische belevenis, die we iedere kunstliefhebber kunnen aanraden. Hetzelfde geldt voor de (tijdelijke) tentoonstelling van Octave Landuyt in het Museum van Deinze en de Leiestreek. Raveel en Landuyt, twee totaal verschillende stijlen maar twee hedendaagse kunstenaars waar Vlaanderen trots op mag zijn.
TOE(kom)MAATJE. (Duitse) Woord van de Week: Schnellzugzuschlag (sneltreintoeslag), als oefening aanbevolen (of juist NIET? ) voor mensen met een spraakgebrek
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
