WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
08-08-2007
Oprotten? Gezellig!
Oprotten? Gezellig! Niet alleen bij televisiemakers en andere media maar ook bij komkomm(aneuk)er heeft de komkommertijd toegeslagen. Wegens een totaal gebrek aan inspiratie, gepaard aan een aangeboren luiheid, breng ik u daarom een herhaling van blabla uit de beginperiode van mijn blog. Ik ben er trouwens vrij zeker van dat mijn column van toen niet veel bezoekers heeft (aan)getrokken, laat staan dat iemand het zich nog zal herinneren! Bon, genoeg geluld, daar gaat-ie.
Iedereen heeft het al wel eens meegemaakt. Je nodigt goede vrienden of familie uit voor een gezellig etentje bij je thuis, maar je hebt het zóóó gezellig gemaakt dat ze véééél langer blijven plakken dan je eigenlijk lief is, waardoor een deel van je eigen plezier eigenlijk verloren gaat.
Om niet onvriendelijk of onbeleefd over te komen, laat je niks merken maar kijk je toch hoopvol uit naar het moment waarop je gasten het zelf eindelijk welletjes vinden en uit eigen beweging opstaan. Daarom een tip uit mijn eigen zeer recente ervaring. Mijn zus had ons telefonisch uitgenodigd voor een diner, met het volgende programma: aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie en opdonderen.
Het werd zoals verwacht een kei-gezellige en gastronomische belevenis, we hielden ons uiteraard aan het programma en waren dus op tijd weer weg. Ik geef toe: de formule is niet aan te raden als u de Koning of president Huppeldepup van een belangrijk land uitnodigt op een vretentje bij u thuis: in dat geval werkt de truc niet, of misschien juist wel: die mensen komen immers toch niet en bijgevolg is er dan ook geen probleem van blijven plakken. Nog een goede raad: al was het nog zo gezellig, dring nooit bij uw gasten aan om toch nog maar een tijdje te blijven, het zou u bij een volgende gelegenheid ongeloofwaardig maken.
TOE(kom)MAATJE. In India werden onlangs in plastic zakken tientallen lijkjes van pasgeboren kinderen gevonden. Allemaal meisjes uit arme gezinnen, waar de ouders weten dat ze nooit de bruidschat zullen kunnen betalen die ze bij een later huwelijk van hun dochter verschuldigdzullen zijn aan de bruidegom. Ze zien dan geen andere uitweg dan hun pasgeboren dochter(s) te vermoorden.Toen ik dit bericht las, werd ik stil. DOODstil
Reacties op bericht (1)
09-08-2007
..
aangezien ik een trouwe fan van het eerste uur ben, zal ik waarschijnlijk toen op dat stukje gereageerd hebben. Om nu niet in herhaling te vallen ga ik dus niet reageren
Maar serieuzer: dat verhaal van die dode meisjes baby's in Indië - vreselijk... en in China gebeurt het ook, omdat men daar maar één kind per gezin mag hebben en omdat jongens daar ook meer gegeerd worden dan meisjes.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
