dou -me conta de que não é muito fácil para quem não conhece o Neerlandês deixar um comentário. Se desejar deixar o seu comentário faça o seguinte 2° preencha um nome(naam) 3° seja obrigatório preencher endreço E-mail 4° Possa preencher o URL 5° preencha um título(titel) 6° deixe o seu comentário 7° carregue no texto "reactie insturen"
Muito obrigado pela sua visita ou por se ter interessado por este blog.
Isso dá-me esperança de que vais regressar a esta página , para ver novas fotografias - e não só.
Se desejar deixar a sua opinião, faça-o por baixo de cada texto, clicando em "comentário"
Gostaria muito de poder melhorar o meu blogue com o seu comentário positivo.
São tolerados este blog comentários ofensivos. Mas prefiro que as caixas de comentários servem para abrir o debate ou entregar sugestões sobre os textos. Mas no caso quiser usar os espaços para a calúnia ou comentário maledicente. Então,muito obrigado para sua atenção.
À medida que o ano avança, passamos o tempo a medir as palavras, a tomar medidas, a medir os outros de alto a baixo, sem necessariamente enchermos as nossas medidas e outras vezes são tantas as medidas que não temos mãos a medir.laar voor een nieuwe uitdaging?
deze keer zullen wij een tekst in 77 woorden moeten schrijven waarin,
TEKST MET GEZEGDES VAN METEN eN MAATREGEL
Alleen de waarheid
De rechter mat zijn woorden toen hij de verdachte aansprak, vanwege zijn jeugdige leeftijd, zonder minachting of provocatie. Ik zal je eerlijk beoordelen als je de waarheid over de feiten van de misdaad naar voren brengt, voor zover mogelijk is. Maar ik zal geen leugens tolereren, want ik heb nog veel werk voor de boeg. Dus je moet uw woorden goed afwegen alvoor te spreken. De bevende jonge dader knikte en stamelde. Jawel, eerbare heer de rechter.
Só a verdade
O juiz media as palavras quando se dirigiu ao réu, por causa da idade juvenil dele, sem medir de alto a baixo. Julgar-te-ei com justiça à medida que avançava a verdade sobre os factos do delito, e só na medida do possível. Mas não tolerarei mentiras, porque ainda tenho mãos a medir. Por isso tem de repostar ponderadamente e mede as réplicas cem vezes e corta uma. O jovem tremulante anuía e gaguejava. Sim, sim, benemérito Senhor juiz.
Ele, proprietário dum Jaguar, tivera um aspeto bárbaro e à primeira vista poderia abater com só um dedo quatro rivais. Porém impossível era um grande urso de peluche, incapaz de fazer mal a uma varejeira. Ela, uma oculta lamparina criminosa, não conhecia nenhuma hesitação para espicaçar alguém quando se zangou. O casal sem recursos estava falido. Foi a mulher que naquela lojinha solidão terminou a vida do empregado atrapalhado, estrangulando-o misticamente com um xaile... por algumas notas.
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Hij, eigenaar van een jaguar , had een barbaars uiterlijk en op het eerste gezicht zou hij met een vinger vier rivalen kunnen verslaan.Echter onmogelijk , hij was een grote pluche beer niet instaat een vlieg kwaad te doen. Zij,een duister crimeneel individu ,die niet aarzelde om iemand te pesten ,wanneer zij zich kwaad maakte .Het koppel zonder inkomen was falliet . Het was zij die in dat afgelegen winkeltje het leven beeindigde van de in war gebrachte bediende ,zij wurgde hem op een vreemde manier met een sjaal ...Voor slechts enkele Euro briefjes.
Ao alvor, pensei que seria fantástico poder encontrar de novo os meus falecidos pais.Impossível!
Então, encontrei-os no dia seguinte no parque, sentados num banco. A minha mãe tricotava para a neta um cachecol, o pai lia o jornal. Embora o encontro fosse muito curto, mãe queria saber tudo sobre a família e pai começava a falar sobre a competição… Foram quase felizes, num sempre muito pequeno.Tirei uma selfie com eles, no caso de ninguém acreditar.
°°°°°°°°°°°°°°°
Selfie
Bij het aanbreken van de dag , dacht ik ,wat zou het fantastisch zijn om mijn overleden ouders terug tezien .
Onmogelijk !
Welnu ik ontmoette ze de volgende dag in het park,gezeten op een bank.Mijn moeder breidde een sjaal voor haar kleindochter ,vader las de krant. Alhoewel de ontmoeting kort was wilde moeder alles weten over de familie en vader begon over de voetbal.. Even ,voor een moment waren ze gelukkig . ik heb een selfie met hen gemaakt ,voor het geval dat niemand mij zou geloven .
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O homem sério que contava dinheiro parou O faroleiro que contava vantagem parou A namorada que contava as estrelas Parou para ver, ouvir e dar passagem
A moça triste que vivia calada sorriu A rosa triste que vivia fechada se abriu E a meninada toda se assanhou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
Estava à toa na vida O meu amor me chamou Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
A minha gente sofrida Despediu-se da dor Pra ver a banda passar Cantando coisas de amor
O velho fraco se esqueceu do cansaço e pensou Que ainda era moço pra sair no terraço e dançou A moça feia debruçou na janela Pensando que a banda tocava pra ela
A marcha alegre se espalhou na avenida e insistiu A lua cheia que vivia escondida surgiu Minha cidade toda se enfeitou Pra ver a banda passar cantando coisas de amor
Mas para meu desencanto O que era doce acabou Tudo tomou seu lugar Depois que a banda passou
E cada qual no seu canto Em cada canto uma dor Depois da banda passar Cantando coisas de amor Depois da banda passar Cantando coisas de amor
Ik Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep kom de fanfare
zien passeren zingend over liefde
Ach droeve mensen gooi het verdriet van je af kom zien de fanfare passeert
zingend over liefde
en de bankier stopte met geld te tellen en hield halt ook de macho die snoevend zijn veroveringen telde die zweeg het meisje dat verliefd de sterren telde stopte om te luisteren
kijkend terwijl de fanfare passeert
het vrouwtje eenzaam thuis glimlachte en bloeide plots als een roosje open
en alle jongeren werden entusiast
toen de fanfare passeert zingend over liefde
Liep wat doelloos rond toen mijn lief mij riep om het muziekbandje te zien passeren zingend over liefde
Ach mensen gooi het verdriet van je af kom kijken hoe de fanfare passeert zingend over liefde
het oude manneke plots niet meer moe dacht dansend dat hij een jonge kerel was het meisje niet al te mooi hing uit haar venster Denkende dat de fanfare ter eren van haar speelt
EEN vrolike mars spreidde zich snel over de boulevard
met een maan die effe kwam piepen de hele stad was in feest met zijn allen kwamen zij naar de fanfare kijken die passeert
zingend over liefde
maar tot mijn spijt mooie liedjes blijven niet duren en alles viel terug in zijn oude plooi nadat de fanfare was gepasseert
ieder terug in zijn hoekje terug met zijn zorgen van welleer Nadat de fanfare was gepasseert zingend over liefde
Imagine-se! Num sonho transformei num livro! Encontrava-me na biblioteca em boa companhia porque fui posto por um leitor curioso, negligentemente, entre as formosas obras de literatura portuguesa. Encostei-me confortavelmente ao romance muito conhecido «A ilustre casa de Ramires.» Um clássico da literatura portuguesa. Perguntei a mim próprio. E que tipo de livro eu seria? Talvez fosse um romance ou um livro didático. Por curiosidade, abria-o porém as páginas encontravam-se vazias, minhas letras tinham sido escritas na areia. .
In de bibliotheek
Stel je voor! In een droom veranderde ik in een boek. Bevond mij in de bibliotheek in goed gezelschap Door dat ik door een nieuwsgierige lezer onachtzaam tussen de bekendste Portugese literatuur werd gezet. Ik leunde gezellig tegen de bekende roman "Het ilustre huis Ramires" Een klassieker van de Portugese literatuur . Ik vroeg mij af . En welk type van boek zou ik zijn ? misschien een roman of een leerboek . Uit nieuwsgierigheid, opende ik het ,echter de bladzijden waren leeg, de letters waren geschreven geweest in het zand
No parque natural tavirense, um trilho bastante estreito leva-me pela zona palustre. A maré enche discretamente sapais e salinas brilhantes. Durante esse passeio espetacular encontrarei espécies de pernaltas e várias aves migratórias. Mesmo um flamingo solitário cruzava meu caminho. Cegonhas-pretas sobrevoavam uns viveiros artificiais onde se cultivam crustáceos na base puramente industrial.Os altos brancos outeiros dão charme à salicultura. A maré crescia irresistivelmente, mas cheguei ao restaurante, antes dos outros participantes, sem me atascar, mostro-vos, no lodo.
Het getij
In het tavierse natuurpark,bracht een smal pad mij naar het moerassig gebied. Het getij vult onopvallend slikken en witte zoutpannen.Tijdens deze prachtige wandeling zal ik allerlei soorten van steltlopers en verschillende trekvogels tegenkomen.Zelfs een eenzame flamingo kruiste mijn pad.Zwarte ooievaar vlogen over enige kunstmatige viskwekerijen waar ze schaaldieren kweekten op pure industriële basis . De hoge witte heuvels geven charme aan de zoutwinning.Het getij steeg onverzettelijk maar ik kwam voor de andere deelnemer aan het restaurant zonder mij vast te zetten in de modder..
Ik voel me net zoals dat kind met een gewonnen bokaal heerlijke snoepjes .De eerste at ik bijwijlen gewoon op ,maar toen ik zag dat er nog weinig overbleven ,begon ik er zuinig op te zuigen .
DE tijd ontvlucht mij !
Ik heb mijn jaren opgeteld en kwam tot het besluit dat er voor mij minder tijd overblijft om te leven dan dat ik al geleefd heb tot nu toe.Ik heb meer verleden dan toekomst. IK heb ook dus geen tijd meer voor middelmatigheid . Ik wil niet meer vertoeven tussen een gezelschap met gekwetste egos .Het verontrust mij al die afgunstigen die proberen anderen die zij bewonderen te vernietigen ,jaloers zijnde op hun talent en geluk . Ik heb geen tijd meer voor oneindige gesprekken.Onnuttige gesprekken over de levens van anderen ,die zelf geen deel maken van mijn leven.ik heb geen tijd meer om mij bezig te houden met lichtgeraakte mensen die onvolwassen doen ondanks hun oplopende leeftijd .Mensen houden geen gesprekken over de werkelijke inhoud, zij twisten enkel over de verpakking .Voor zulke onbenulligheden wordt mijn tijd te kort, ik wil naar de kern, mijn ziel heeft haast. Met nog weinig snoepjes in de bokaal,wil ik nog enkel omgaan met de humane mens,heel humaan ,die lacht met zijn eigen stommiteiten ,die niet snoeft over zichzelf of zich hoger schat dan een ander , en niet vlucht voor zijn sterfelijkheid . Ja ,enkel bezig zijn met de echte dingen des levens dat maakt het leven de moeite waard om geleefd te worden . En voor mij is dat voldoende .
O tempo que foge!
Contei meus anos e descobri que terei menos tempo para viver daqui para a frente do que já vivi até agora. Tenho muito mais passado do que futuro. Sinto-me como aquele menino que ganhou uma bacia de jabuticabas. As primeiras, ele chupou displicente, mas percebendo que faltam poucas, rói o caroço. Já não tenho tempo para lidar com mediocridades. Não quero estar em reuniões onde desfilam egos inflados. Inquieto-me com invejosos tentando destruir quem eles admiram, cobiçando seus lugares, talentos e sorte. Já não tenho tempo para conversas intermináveis, para discutir assuntos inúteis sobre vidas alheias que nem fazem parte da minha. Já não tenho tempo para administrar melindres de pessoas, que apesar da idade cronológica, são imaturas. "As pessoas não debatem conteúdos, apenas os rótulos”. Meu tempo tornou-se escasso para debater rótulos, quero a essência, minha alma tem pressa. Sem muitas jabuticabas na bacia, quero viver ao lado de gente humana, muito humana, que sabe rir de seus tropeços, não se encanta com triunfos, não se considera eleita antes da hora, não foge de sua mortalidade. Só há que caminhar perto de coisas e pessoas de verdade. O essencial faz a vida valer a pena.E para mim, basta o essencial!
Autoria atribuída a Ricardo Gondim – O tempo que foge!
Meu amor foi marinheiro Navegou de lés a lés Enfrentou o mar inteiro Ventos e marés Mas um dia desistiu De embarcar no mar de tanta perdição E o seu navio Só cruza agora o meu coração
Meu amor audaz e forte Resistiu aos temporais E nunca perdeu o norte Chegou sempre ao cais Meu amor correu o mundo Até esteve em muitas terras de ninguém Foi vagabundo Mas já não vive nesse vai e vem
Mil e uma histórias Que ele tem pra me contar, E eu dou-lhe memórias Do futuro, eu sou seu novo mar…
Buscando a entrada escondida, operou-se de surpresa que entre a verdura se abrisse uma rocha. Uma secular escadaria em espiral levava-me ao fundo dessa torre aveza. O rapaz voltou a despertar em mim, imaginava-me no tempo dos templários e naquele labirinto macabro, só uma nesga de luz indicava o caminho para uma cascata na gruta mágica. Ali conforme rituais de iniciação na maçonaria andei sobre a água do lago que abastece, abundante, a bela Quinta da Regaleira.
