Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Mannekes ik wil hier weer geen klaagzang aanheffen dus zeg ik het only once... ik zie af... gisteren moesten we op koffieklatsj bij vrienden en ik heb me gewapend met een kussen als rugdekking... ik heb het overleefd maar het heeft me al mijn wilskracht en zere kaken gekost om me die enkele uren recht te houden... gelukkig gaat de pijn over zodra ik kan gaan liggen dus slapen lukt wel.
Mijn poetshulp is al in ziekenverlof sinds half december... arm/schouder gebroken... brute pech voor het meisje want ze heeft drie kinderen te onderhouden maar eigenlijk voor ons was het geen ramp want we zaten toch maar in de rommel zodat ze niet veel had kunnen uitvoeren hier... het kantoor belde dat ze nog zeker tot eind april verbod kreeg van haar dokter om te werken... dat was een beetje te veel van het goede dus heb ik een tijdelijke vervangster aangevraagd en die komt vrijdag... nu nog een glazenwasser vinden want die heeft niets meer van zich laten horen gedurende 3 maanden en toen ik probeerde te bellen was zijn nummer buiten gebruik... alle suggesties zijn welkom.
Dit voor de huiselijke problemen... gisteren slecht nieuws te verwerken gekregen... weer een van onze wandel/golf vrienden overleden na jarenlange strijd tegen K... 't manneke maakte er een gewoonte van om de zoveel weken bij haar op bezoek te gaan en toen hij gisteren belde om te vragen of het paste kreeg hij van haar zuster te horen dat ze gestorven was... het brengt je weer aan het denken... iets wat ik gewoonlijk probeer te vermijden want je wordt er alleen maar triest van.
Waar ik niet triest van wordt maar wel geweldig koleirig is de tegenstand die BDW moet ondervinden bij elke beslissing die hij neemt... zelfs deze die de vorige "leiding" opperde maar niet uitvoerde uit angst zekere bevolkingsgroep in het harnas te jagen... alle middelen zijn geoorloofd om tegen te werken... wat een zielig gedoe toch... ik ga proberen zijn email adres te vinden teneinde de man te feliciteren met zijn aanpak.
Mijn uit de bibliotheek geleende boeken zijn intussen uitgelezen en ik ga beginnen aan die fameuze "tinten grijs"... ben toch wel benieuwd na alle negatieve commentaren die ik hoorde... zij die zich in de sensuele wereld gaat storten groet U!
Ik was hier het relaas aan het intikken van mijn perikelen met de vloerwerken toen Sennet plots uitviel en ik alles kwijt was... ik heb een duister vermoeden dat ze mijn geklaag beu waren want het was één grote klaagzang... dus ik ga niet opnieuw beginnen... in het kort dus voor ze me hier weer afkappen... gisteren de nieuwe overgordijnen gaan halen en ophangen en dat was het laatste... alles is weer spic en span behalve bibi hier die haar rug heeft overbelast en nu met geweldige rugpijnen zit te zitten... afgewisseld met liggen... ik voel me zoals wrakhout zich moet voelen... rijp voor het stort... maar eigenlijk toch ook opgelucht dat die beproeving voorbij is... elke keer ik de living binnen stap kijk ik met trots en voldoening naar de fris in de olie gezette meubeltjes... het opgepoetste zilver... de nieuwe kurkvloer... en nu is het tijd om weer wat te gaan liggen met het elektrisch verwarmingskussen in mijn rug... DOEI!!!
Inderdaad... wat een sufkop ben ik toch... ik was helemaal vergeten dat het vandaag de eerste vrijdag van de maand is... wat een miskleun... nu heb ik al jullie knuffels gemist... VERDORIE NOG ES AN TOE SEG!!!
Na een hele sleur-week eindelijk weer eens mijn accu kunnen opladen... gisteren gaan eten bij de Spanjaard met een groep vrienden... verleden jaar spraken we af met enkele gelijkgestemde zielen om eens in de paar maanden "vreemd" te gaan... we begonnen met Japan... dan China... dan Portugal... Italïe en nu Spanje... vermodelijk wordt het volgende keer Afrika... het was lekker en gezellig maar vermoedelijk werden mijn batterijen oververhit want ik heb een heel onrustige nacht gehad... zonet gebeld voor die vloer en maandag beginnen ze eraan... ik tel de minuten en seconden af nu... ik verheug me nu al op het ogenblik dat ik mijn kasten terug kan vullen want dat is een van mijn meest geliefde bezigheden... kasten herschikken... ik zit wel met een klein probleempje... bij het verhuizen heb ik verschillende zaken weggedaan... en nu zit ik met overtollige ruimte... hoe ga ik die gaten vullen en waarmee? Onverbeterlijk nietwaar... ik zal het nooit afleren... heb mappen met knipsels uitgekuist en ben weeral druk bezig knipsels te verzamelen... aiaiai!!!
Wat dat opruimen betreft... het is wreed moeilijk iets kwijt te geraken... in mijn leeftijdsklasse zit iedereen met teveel rommel en de jongeren willen die rommel niet... toch niet mijn kinderen... ik kan ze geen ongelijk geven maar ik ben in dat bedje ongeneeslijk ziek... laatst stapte ik nog een kringloop binnen en 't manneke moest me buitensleuren of ik had weer iets gekocht... en rommelmarkten durf ik gewoon niet meer aan.
Eergisteren gingen we bij de kinderen binnen... volgens de dokter zou dochter misschien aan die operatie ontsnappen... met ontstekingsremmers en pijnstillers zijn de gezwollen en geknelde zenuwen zich aan het herstellen... duimen maar... ze gaf me de 3 boeken "Grijs" mee... ben er nog niet aan begonnen maar als het echt zo erotisch is als men me vertelde ga ik ze niet lezen wanneer er vreemde manspersonen in mijn buurt zijn... men weet maar nooit
Na de dochter was zoon aan de beurt... die is ook nog in ziekenverlof... is op controle geweest bij dokter van het ziekenfonds en die beaamt dat zijn rug niet meer geschikt is voor overbelasting... wat er dan moet gebeuren met zijn werk vragen we ons bezorgd af... ook weer duimen.
De arm en schouder van 't manneke zien er ook niet schitterend uit... bij sommige bewegingen stoot hij oerwoudgeluiden uit en dan weet ik dat 't weer mis is en 's nachts wisselt hij bed en zetel regelmatig af... bij gebrek aan een derde duim moet ik mijn tenen gaan aanspreken.
En ik... ik sta erbij en zie dat het NIET GOED IS!!!
Ontheemd... ja zo voel ik me in mijn ontmantelde living... en zeggen dat het nog een hele week duurt voor het werk begint... alhoewel ik luidkeels protesteer tegen die vroegtijdige ontmanteling is er geen kruid gewassen tegen de ongedurigheid van 't manneke... zonet zat ik nog even te trachten mijn spannend detectiveverhaal uit te lezen toen hij weer begon rond te drentelen... met meubels begon te sjouwen en me stond te beloeren met van die afwachtende ogen... afwachtend tot ik uit m'n zetel zou opstaan om die ook te verplaatsen... toen ik eindelijk... na veel onderbrekingen... het einde had bereikt ben ik maar zuchtend opgestaan om naar boven te verdwijnen... wat die man bezielt weet ik niet... die draaft rond alsof hij een drukwerkende mierenkolonie in zijn broek heeft zitten... aan tafel moet ik mijn laatste boterham en kop koffie angstvallig vasthouden of ze zijn foetsie... na druk over en weer geschuif met salontafel en zetels begint hij mijn laatste toevluchtsoord... mijn relaxzetel in het uiterste hoekje van de living... met roofzuchtige ogen te beloeren... ben benieuwd wanneer ik terug naar beneden ga waar ik die nu weer ga vinden... zijn laatste tic is om midden in de nacht op te staan en rond te banjeren tot ik ook wakker word... dan zegt hij wel :"ga jij maar rustig slapen" HAHA... rustig... mooi woord maar waar krijg je rust met zo'n nerveus type in je buurt... gelukkig dat ik den Buddy nog heb.
Morgen moet dochter een EMG scan ondergaan... ik ben bij Google mijn licht gaan opsteken en dan worden er naalden in de bedreigde zenuwen geprikt en stroomstootjes doorgejaagd... toen ik die site opende las ik ook de reacties van de sukkels die het hadden meegemaakt... niet erg opwekkende lectuur... mijn hart bloedt nu voor haar... hoe oud ze ook worden je kinderen ze blijven je baby's (twijfelde even aan het meervoud van baby maar meneer Google heeft me op de goede weg geloodst)... nogmaals bedankt.
Met dochter en zoon in de lappenmand hoeven we niet op hulp te rekenen... wat we ook niet willen vragen... tot hiertoe hebben we het er al aardig van afgebracht... we hebben de hele reutemeteut verplaatst en dan zullen we de spullen wel weer op hun plaats krijgen achteraf... tja er zijn mensen die om de haverklap om hulp roepen maar dat zit niet in mijn karakter... alleen in de supermarkt hang ik soms het hulpeloze vrouwtje uit als ik iets wil hebben dat op het bovenste schap staat... dan wacht ik tot er een boomlange kerel komt aanschuifelen en trek hem aan zijn slippen... HET WERKT ALTIJD!
Nu ga ik met een bang hartje terug beneden kijken waar en of ik mijn favoriete zetel kan vinden... wens me geluk!
Ik kan onmogelijk zeggen dat ik me happy voel, zonet bezoek gehad van zoon... moet een infiltratie hebben voor die kadukke rug en dan is het maar afwachten of het werkt he... hij was net de deur uit... ik naar den buddy waar me een mailtje wachtte van dochter die al een week met geblokkeerde nek thuis zit... scans laten nemen... zenuw gekneld en in het slechtste geval een operatie... en dit terwijl 't manneke weer naar kinesist moet met arthose en tendinitis in rechterschouder... als ik nu ook nog in panne val kunnen we gezellig samen in de kliniek gaan liggen... zal ik maar een "familiekamer" bestellen?
Vandaag eindelijk de boodschappen kunnen doen zodat we nog niet dadelijk van honger gaan omkomen... als de weersvoorspellingen uitkomen net op tijd want het gaat terug vriezen... in de voormiddag nog "even" die oude tapis plein losgewrikt... mensen lief dat was travakken zenne... aangezien man momenteel invalide is was mij die taak toebedeeld... gelukkig ben ik geen pluimgewicht want ik moest er mijn hele hebben en houden tegenaan gooien om de boel van onder de plinten uit te trekken... toen het karwei geklaard was was bibi bijna rijp voor het stort... hijgend en zwetend heb ik me in een zetel geploft en ben er zeker een uur niet meer uitgekomen... maar we boeken vooruitgang... gisteren stond ik wel met rode kaken want nadat we de pick-up met alle toebehoren hadden afgekoppeld (mijn taak alweer) en het meubel naar de andere kant van de living hadden versjouwd moesten we daar ettelijke stekkers uit ettelijke stekkerdozen trekken om de boel een plaats te geven... daarna moesten die stekkers terug in hun thuisplek gestoken worden wat ik... tot mijn grote voldoening... hmhm... had klaargespeeld... dacht ik... tot we ontdekten dat de telefoonlijn dood was... eerst de buren gebeld met gsm maar daar was alles in orde... dan de Belgacom die ons vertelde dat de lijn in orde was tot bij ons en de fout dus bij ons lag... ik had intussen alle draden en stekkers en aanverwanten al zeker 20x gecontroleerd... toen ging 't manneke onze overbuur halen... die kwam... bekeek de boel en vroeg wat die stekker hier lag te doen... die lag namelijk onaangesloten vlak voor mijn neus... en het probleem was opgelost... van pure dankbaarheid heb ik de man bijna in een omhelzing geplet... ik stond als een idioot te grijnzen en zo voelde ik me ook... idioot!!!
Onderstaand oeuvre heb ik niet zèlf geschreven maar het heeft me tot in m'n diepste wezen geraakt... oordeel zelf :
Het windje Waarom wordt er gelachen met een windje? Of hij nu komt van man, vrouw of een kindje, Het is toch echt puur natuur, Zelf gemaakt, luchtig van structuur, En wat kan het een opluchting zijn Zo'n windje te laten, gedaan de pijn Vooral in je darmkanaal, Windjes laten we allemaal. Er zijn er die worden gelaten Alsof twee mensen met elkaar praten, Sommige komen fluisterend naar buiten, Zijn er ook wel die piepen of fluiten Wat er ook gebeurt, stil of met geluid Eens gevormd wil hij er uit Dan in de enge ruimte van je te dikke buik. Gooi dus gewoon maar open dat onderluik zo��n wind voelt zich beter thuis in de vrije natuur, En iedereen kan mee genieten familie vriend en buur
Knijp je billen dus niet meer dicht Laat gaan die wind en voel je verlicht Doe niet meer achterbaks, wees spontaan En zeg 'sorry, ik heb het gedaan, maar
ikzal in het vervolg naar buiten gaan'
en nu is het verhaal van de wind gedaan.
Zeg nu zèlf... is het niet uit het leven gegrepen?
Groot vraagteken !!! wie heeft er belang bij een postzak van de Ziekenkas te stelen... dit is blijkbaar half december gebeurd... we kregen een brief van de ziekenkas met de vraag of we op een bepaalde datum doktersbriefjes en zo in hun bus hadden gedropt want diezelfde dag is een koerier van hen overvallen en beroofd van zijn postzak... na een hele maand nog weten of je op die bepaalde dag iets bij hen hebt afgegeven is wel veel gevraagd... nu is het zoeken welke verrichtingen al zijn terugbetaald en welke er nog in gebreke bleven... niet gemakkelijk want in die periode hadden 't manneke en ik het druk met doktersbezoek... ik de tandarts en de huisarts... hij voor handoperatie... huisarts en controle... nu vraag ik jullie... welke idioot steelt er nu een postzak van de Ziekenkas!!!
Maar er is ook goed nieuws ten huize van... tussen het schuiven met meubelen door heb ik kans gezien... geholpen door het winterweer... om lekker thuis te blijven en die dekselse foto's te sorteren zodat ze nu netjes gesorteerd in mappen zitten om ofwel gebrand op CD ofwel gedownload te worden op USstick... dat moet ik nog uitknobbelen... zal ik blij zijn dat die karwei eindelijk geklaard is... ik zit er welgeteld al 3 jaar op te "knoeften"... dit woord doet me denken op een ander dat me deze week te binnen schoot... iets dat een tante van me regelmatig gebruikte nl. "mandeeke" kennen jullie dat?
En met deze moeilijke quizvraag neem ik afscheid want 't manneke staat te roepen dat hij wil eten... mijn plicht roept me... tot later!!!
Jaja ik weet het... ik ben weer achterop aan 't geraken maar het gaat allemaal niet meer zo vlug en vlot als vroeger he... ben juist terug uit de koekestad... en vraag me niet waar het allemaal pijn doet want dan ben ik efkes bezig he... zal die sakkerse rug toch nog eens moeten laten nakijken want stappen wordt een probleem... van gaan winkelen als elke stap een marteling is kan je nog moeilijk genieten... heb de moed in beide pollen gepakt en eraan begonnen... wat ik heb gekocht... een sportbeha om mijn uitdijende boezem in bedwang te houden... een andere die ietwat sexier is voor doktersbezoek... hihi... ijdelheid is me niet vreemd... twee kleurtjes nagellak... een trui met V-hals die een toelaatbare diepte heeft en waar je niet noodgedwongen een topje moet onderdragen teneinde niet door de zedenpolitie te worden opgepakt...waarom waren die diepe halsuitsnijdingen niet in de mode toen ik nog jong en strak was... nu is het ook niet meer nodig... na bovengenoemde inspanningen ben ik de metro ingedoken om puffend en krakend thuis te komen.
Het manneke zijn linkerhand is genezen... zijn rechterarm is ietwat beter... artrose zegt de dokter en artrose komt en gaat met opstoten... ik kan het weten... gisteren verjaarde hij en het was een druk komen en gaan bij ons... niet dat we het speciaal vierden maar enkele buren hadden het gerucht opgevangen en kwamen feliciteren en tegelijkertijd een borrel halen...85 is hij nu en zowat de ouderdomsdeken van onze straat denk ik... ik kreeg gisteren ook telefoontje van de werkleider van de kurkfirma... hij beweert dat die onderlaag van tapis plein geen belemmering is dus ben ik terug als gek begonnen dozen in te pakken... 4 en 5 februari komen ze de vloer leggen... zal ik even blij zijn dat het karwei geklaard is... mijn kasten terug op hun plaats... vol... de nieuwe gordijnen gehangen... dat er mensen zijn... zoals een vriendin van mij... die helemaal opleven als ze hun huis kunnen verbouwen... heb ik nooit begrepen... IK HAAT HET!!!
Zonet buurvrouw de deur uitgewuifd... ze kwam van een receptie en bij ons uitpuffen... ik heb me al in slaaptenue gezet en hoop dat er niemand meer komt aanbellen vandaag... moesten jullie op dat idee gekomen zijn... vergeet het maar... Myette is bijna klaar voor haar bed... nog even dit blogje afmaken... wat mailtjes plegen en ik ben ermee schuppes... tot volgende keer!
Deze week heb ik doorgebracht in alle rust en vredigheid... hoe dat komt... omdat er verdorie niets te beleven viel... omdat 't manneke nu niet alleen zijn linkerhand moet sparen maar ook nog de gelegenheid heeft gevonden zijn rechterarm te kwetsen... wat het is weten we niet alleen dat het heel veel pijn doet en hij die arm bijna niet kan gebruiken... zodat ik nu niet alleen de vaat moet doen maar hem ook aan- en uitkleden... ik kan jullie verzekeren dat het vlugger gaat met een pasgeboren baby dan met een volwassen man... woensdag kan hij maar eerst naar de dokter... ben ik even blij dat ik niet voor een feest moet zorgen... ik kom jullie hier nog even mijn wensen aanbieden voor ik me voor de TV ga installeren.
Nee ik ben niet zwanger... beetje te oud voor die toeren... maar wel in blijde verwachting want we werden door verscheidene buren uitgenodigd op een drankje... morgen om het oude jaar uit te wuiven en volgende week om het nieuwe in te wijden... dan staat er nog een namiddagje bij vrienden op het programma gevolgd door een etentje bij de chinees... daarna een dineetje met clubvrienden... als mijn lever en ik dit allemaal overleven blijven we goeie maatjes... ooo en dan vergeet ik nog de blogmeeting... hoe kon ik!!!!!
Zoals ik al vaak gezegd heb ben ik gaarne thuis... bezig met lezen of puzzelen of den Buddy... maar ik leef maar eerst op als ik op zwier kan... met zwier bedoel ik niet bepaald dansen... vroeger moesten ze me haast van de dansvloer afscheuren om me naar huis te krijgen... dat is wel afgezwakt... te vermoeiend geworden... maar gewoon bij vrienden zitten met een hapje en een drankje en gezellig leuteren is me al genoeg.
Als alles gebeurt volgens plan komen ze de eerste week van februari die vloer leggen... er is natuurlijk weer een probleem opgedoken... hoe kan het ook anders... we hebben ontdekt... toen 't manneke in de hoeken de tapis plein lospeuterde... dat onze oude tapis plein er nog onder ligt... dat is nu wel zo'n goedkoop geval... plat en hard... maar wel gelijmd op de chape... toen ik de firma probeerde te bereiken was iedereen in bouwverlof... nu zitten we met het spreekwoordelijke EI of het wel kan doorgaan met alle problemen van dien... ik zou het gruwelijk erg vinden dat ik al die kasten heb leeggehaald en de inhoud verpakt in dozen naar boven heb gesleurd voor noppes... om over die vuile bobbelige tapis plein nog niet te spreken... dat worden 2 spannende weken!!!
Terwijl ik hier toch ben wil ik jullie allen een denderend oudjaar en een spetterend nieuwjaar wensen... kissy kissy...
Effe pauze... de kerst is voorbij en we zijn er ongedeerd doorgekomen... wij mochten bij zoonlief gaan tafelen en die wilde niet dat ik kwam helpen... dan loop ik hem maar voor de voeten zegt hij... dus dààr ben ik niet moe van geworden... echter op zondagavond kreeg ik een telefoontje met een woedende zoon aan de andere kant van de lijn... MOT met zijn zuster... zo'n grote MOT dat ze bij hem niet meer binnen mocht... daar sta je dan... de dag voor het feest... plezant is anders... na zoon ietwat gekalmeerd te hebben ben ik even gaan zitten nadenken... wat doen... bemiddelen of doen of mijn neus bloedt... het is het laatste geworden... ik heb me van den domme gehouden en ben na nog ettelijke telefoontjes van zoon te hebben aanhoord... gaan slapen... alle toch proberen te slapen... je ligt dan te piekeren en je wordt één brok "zemelen"... op maandag met loden schoenen zoonwaarts getrokken... hij had voor alle zekerheid zijn buurman uitgenodigd zodat we niet armzalig met zijn drietjes aan de feesttafel zouden zitten... dochter en haar man zijn toch gekomen en ook die deden of hun neus bloedde... met geen woord werd er over die ruzie gerept zodat het toch nog een gezellige avond is geworden... toch kruipt zoiets niet in je kouwe kleren en gisteren was ik geen knip meer waard want door de stress waren mijn ingewanden helemaal van slag... vandaag gaat het wat beter en heb ik me gestort op werk voor de club... onze voorzitter weet... zoals ik al eens gezegd heb... zijn momenten wel te kiezen... gooit hij onverwacht een boel werk binnen met de vraag dit zo vlug mogelijk door te sturen naar onze leden en dat midden in de feestdagen... terwijl hij note bene op reis gaat... geluk voor hem dat het een charmante man is of anders zouden er ongelukken kunnen gebeuren... enfin... taak volbracht... OEF!!!
Voor mijn kerst kreeg ik van zoon een digitale fotokader... weer iets dat ik onder de knie moet zien te krijgen... het houdt gewoon niet op... net heb ik iets geleerd en ik kan weer beginnen... en dan nog met 't manneke achter m'n vodden want die vindt dat ding fantastisch... maar het installeren is andere koek... werk voor het vrouwke... dat vrouwke is nu van plan er even den blok op te leggen... TOT LATER!!!
Doemdag... tot hiertoe ben ik er nog maar de dag is nog niet voorbij... en voor degenen die dit lezen en nog toekomstplannen maken... even een waarschuwing... vandaag kreeg ik een vriendelijk verzoek van Microsoft om Skype te installeren daar de ons vertrouwde Messenger binnenkort met Skype in het huwelijk gaat treden... ik dacht bij m'n eigen zichzelve een van deze dagen zal ik er toch aan moeten geloven dus waarom vandaag niet... zodoende downloade ik het spul... mijn chatvrienden werden netjes mee verhuisd maar toen alles in kannen en kruiken zat kwam ik tot de ontdekking dat je het lettertype niet kon aanpassen... dat lettertype was piepklein en als ik van "piep" spreek bedoel ik ook "piep"... m.a.w. niet te lezen... heb meer dan een uur alle hoeken en kanten afgezocht maar er was niets aan te verhelpen... heel even was ik in paniek... van "doemdag" gesproken... tot ik het briljante idee opvatte een systeemherstel te maken... ik heb dan zowat 10 minuten met dichtgeknepen billen zitten wachten of het zou lukken en JAAAAA mijn oude vertrouwde Messenger staat er terug... voor hoelang weet ik niet maar wat ik wèl weet is dat den Bill altijd maar wil veranderen en dat het dan op zijn "boerefluitjes" is... toen ik de helpdesk raadpleegde stond er een hele resem van gebruikers met dezelfde klacht... dan weet je het wel... van pure opluchting ben ik driftig in mijn glazenkast gedoken en ben beginnen inpakken... weer twee dozen naar boven gesleurd... als er iemand van jullie glazen verzamelt kan je bij mij terecht... heb helemaal achteraan de kast nog bierglazen gevonden die we nooit hebben gebruikt... eentje van Gueuze... eentje van Teutenbier... enz. allemaal even stoffig... goesting?
Gisteren bij de dokter mijn tweede osteoporose spuit gaan halen... is om de 6 maanden... heb al enkele weken meer last van rug en heupen... nu effe afwachten of die spuit gaat helpen anders wordt het weer een cortisone spuit... zo blijven we bezig en dan mag ik nog niet klagen... met 't manneke zijn hand gaat het de goede kant op alhoewel hij niet vergeet te zeuren dat die vinger nog altijd krom staat... tja wat wil je... dat ding staat al jaren krom en zoiets kan niet van de ene op de andere dag veranderen maar mijn wederhelft heeft voor geen cent geduld... ik heb voorgesteld er elke dag een uurtje op te gaan zitten maar dat wil hij niet dus moet hij het zelf maar weten.
Deze voormiddag is zijn schatje... ons overbuurmeisje M... met hem komen schaken en hij heeft 1 partijtje mogen winnen... dus de man is momenteel tevreden...
Jullie zijn allemaal druk in de weer voor de feestdagen denk ik... aangezien ik mijn "schup afkuis" wens ik jullie veel moed en uithoudingsvermogen... probeer nog wat te genieten van de feesten zèlf... we zien elkaar weer na de "nievejoar" tenminste als we deze doemdag in één stuk doorkomen... las zonet in de krant hoeveel mensen er blijkbaar in geloven en voorzorgen namen... tot heel bizarre toe.
Nog even dit... niet alleen die Skype is knudde maar ook het nieuwe Windows 8 blijkt niet te voldoen... dus beter nog even wachten.
Ter gelegenheid van Kerst tik ik dit blog in vurig rood... ik weet wel niet waarom de standaardkleuren van kerstmis rood en groen zijn maar traditiegetrouw volg ik de massa... wat niet bepaald mijn gewoonte is... ach het wordt me stilaan te veel om steeds te gaan dwarsliggen... te vermoeiend!
Wat zat er in het vat deze laatste dagen... niets opwindends... de gewone sleur met daarop nog wat extra taken die het gehandicapte manneke voorlopig niet kan uitvoeren... ik zal er streng op moeten toezien dat hij die taken terug opneemt zogauw zijn hand genezen is... vandaag naar de kliniek voor verzorging en nazicht... volgende week is het al Kerstmis... om het met een platitude te zeggen : "wat vliegt de tijd"! In elk geval voel ik me dit jaar niet als een opgejaagd konijn... reden hiervan is dat zoon de Kerst dit jaar voor zijn rekening neemt... is een overeenkomst met zijn zus die volgend jaar van wacht zal zijn... aangezien zoon nog tot het einde van de maand in ziekenverlof is heeft hij voldoende tijd... maar zoonlief kennende zal hij weer tot het laatste nippertje wachten om alles in gereedheid te brengen... we kennen onze pappenheimers he! Momenteel ben ik bezig met dozen vol spullen naar boven te sleuren... met lijst opstellen van al onze uitstappen van de club en dit vanaf het ontstaan in 1994... ben ik nog wel even zoet mee... dan die vermaledijde foto's die nog steeds niet geklasseerd zijn... ik heb me voorgenomen er elke dag 1 uur aan te werken... meer kan ik niet aan want dan plak ik tegen het plafond... 't manneke heeft het namelijk klaargespeeld de al gescande dia's terug op de hoop te gooien zodat ik nu allemaal dubbels heb die ik eruit moet vissen... ggggrrrr!!!!! maar deze winter wil ik ze eindelijk op disc of USB stick hebben... kan ik eindelijk weer rustig slapen.
En nu ga ik mijn haar droogblazen en in model trachten te plooien en dat is een hele opgave want dat haar zit tegenwoordig in een weerbarstige fase... DADA!
Het is alweer een tijd geleden dat ik de pen ter hand heb genomen om jullie in te lichten over mijn handel en wandel... ik moest eerst mezelf bijeenrapen want ik zat nog maar eens in een van mijn dipjes... ach niks bijzonders... vallen en opstaan hoort bij het leven... helaas... gelukkig gebeuren er nog wel eens leuke dingen zoals donderdag... we moesten met de club de St.Joriskerk gaan bezichtigen... geloof het of niet maar ik heb ALLE kerken van Antwerpen al bezocht... niet omdat ik zo vroom ben... integendeel... maar voor de kunstschatten... de St. Joris echter nog nooit... dus het was DE gelegenheid... wordt meneer pastoor... die ons zou gidsen... toch wel ziek zeker... de man lag thuis met griep...belde een van zijn collega-priesters om in te springen maar die lag in de kliniek na operatie... onze voorzitter heeft dan alle hens aan dek gehesen of hoe ze het ook noemen en iemand gevonden die een voordracht kon geven over Antwerpen vroeger... nu... en in de toekomst... wel het nu en de toekomst hebben we niet gehaald... hij vergastte ons op een afbeelding van oude spreuken en uitdrukkingen in het "oud aaantwaaarps"... in het genre van Breughel... hij wees een fragment aan en wij mochten raden wat het voorstelde... ik kan je verzekeren dat er rare dingen uit de hoek kwamen... hilarisch... in het begin hielden onze leden nog een beetje hun manieren maar gaandeweg... na de pauze met consumptie... werden de remmen losgegooid... spijtig dat onze Lou er niet bij was... die had zijn hart kunnen ophalen.
De blogmeeting is helaas in de sneeuw verdwenen... ze hadden ons storm en zware sneeuwval beloofd... maar ja het is zoals bij onze regering... veel beloven en weinig geven doet de zot in vreugde leven... en wij de zotten lieten ons vangen en bleven thuis... ggggrrrrr... na een tijdje aan de nagels van handen en voeten te hebben geknabbeld uit pure frustratie ben ik in mijn kasten gedoken om al wat rommel in dozen te laden... als ze de kurkvloer komen leggen moeten die kasten leeg zijn om ze te kunnen verplaatsen... het is wel gepland voor februari maar als ik elke dag één doos naar boven sjouw geraak ik er misschien... ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik ben de trotse bezitster van bergen ongebruikte en overbodige spullen... door de jaren heen bijeengegaard omdat ik toen vond dat ik ze nodig had maar die ik nu niet meer gebruik... de tijd dat ik mijn eettafel moest uitschuiven om iedereen een plaatsje te geven is voorbij... misschien jammer maar wel zo rustig.
Nee ik ben nog in leven maar eventjes op rust... moet nog bekomen van de emoties die me elk jaar op m'n verjaardag overrompelen... niet dat ik overdadig gevierd wordt... nee maar dat er elke keer weer een jaar bij komt vind ik allesbehalve plezant... het maakt me weemoedig... dat gaat ook weer over dat weet ik maar momenteel voel ik me niet in m'n hum... het weer drijft me nu ook weer niet in juichstemming en tot overmaat van ramp ligt er hier een knoert van een berg strijk op me te wachten... zij die haar wonden likt groet U!
Na regen komt zonneschijn... zo vertelt ons het mooie gezegde toch... nou zonneschijn is er in geen velden of wegen te bespeuren vandaag... zonet begon het te regenen... maar toch... wat de poes betreft kan ik jullie geruststellen... ik ben nog ongeschonden en poes vindt die medicijn zo lekker dat ik stieken in de verleiding kwam er eens van te proeven... heb het maar niet gedaan... stel dat ik zo'n kattensnor zou krijgen... het is iets vloeibaars dat je door het eten kan mengen en bij hoge uitzondering krijgt ze nu "verboden" winkeleten met dat prakje erdoor gemengd... njam njam... het gaat er binnen gelijk "klokspijs"... wat een hele opluchting is... verder verdeelt ze haar tijd met plasjes buiten en slapen binnen... we hebben veel gemeen die kat en ik alleen slaap EN plas ik binnen.
Gisteren hadden we ons jaarlijks clubdineetje... alles heel gezellig met cava bij binnenkomst... veel gezoen en geknuffel wat met het verstrijken van de apero-tijd heftiger werd zodat ik al een half glas cava over m'n mouw kreeg geplenst... maar niet getreurd... toen we aan tafel gingen wilde onze voorzitter perse een toespraak houden... ik zette me nietsvermoedend eens gemakkelijk om zijn relaas aan te horen tot ik mijn naam hoorde noemen... de man vertelde namelijk voor een volle zaal in welk jaar ik geboren was en dat ik van plan was nog twee jaar in het bestuur te blijven en er dan mee te stoppen... dit had ik tijdens onze laatste vergadering me laten ontglippen... ik stond net op het punt naar voor te schieten om hem eens zachtjes te wurgen toen hij met een doos pralines op me af kwam stevenen... enne... wat doe je dan... aanminnig lachen toch... het was wèl een complete verrassing... verder verliep de namiddag heel vredig met lekker eten en wijntje... vandaag is het soep en brood!
Weer een nieuwe dag... poes in bakje (kist die je bij de dokter kunt lenen) gestoken en haar... onder luid gemiauw en geklaag... naar de dokter gereden... die constateerde dat er niets gebroken was maar dat ze zich heel waarschijnlijk heeft bezeerd door zich te willen gedragen als een jong kitten... wat met haar door artrose stijve gewrichten niet meer aan te raden is... ze kreeg een spuitje met ontstekingremmend middel en moet zich rustig houden... jawadde... maak dàt de kat maar wijs... ze wil perse trap op en af "rennen"... dat rennen gaat niet echt goed zodat we nu samen als twee oudjes de trappen nemen in een gezapig tempo... jaja we passen ons aan... de volgende dagen moet ik haar een dosis medicijn toedienen gedurende 1 week... hoe dàt gaat aflopen weet ik nog niet... die kat is namelijk niet van gisteren... nu kan de dokter wèl beweren dat het lekker is voor katten maar of ZIJ het zo lekker gaat vinden zal ik morgen maar weten... in het ergste geval neem ik het zelf... ik heb ook artrose dus!
Sommige dagen zijn echt een bezoeking... vandaag was het er zo eentje... werd al in de vroegte wakker gemaakt door het woelen en steunen van 't manneke die een slapeloze nacht had doorgebracht met piekeren over die kurkvloer en de talloze problemen die dit zou meebrengen... moet hij zo nodig zeggen... wie wilde die vloer... HIJ... aan het ontbijt ging het gezeur door tot ik beloofde naar de firma te bellen dat we het voorschot niet zouden storten tot er iemand was langsgekomen om alles op te meten en ons raad te geven... dit gedaan zijnde trokken we erop uit omboodschappen te doen... eerst voer inkopen voor een uitgebreide maaltijd voor de kinderen morgen... dan naar de apotheek waar hij dubbel moest parkeren en me op straat stond te wenken dat ik moest voortmaken... rapper gezegd dan gedaan met teutende klanten voor mij die er een dagje uit van schenen te maken... dan naar de bib waar me hetzelfde lot wachtte... vlug... vlugger... vlugst... na 10 minuten stond hij in de bib breed te gebaren dat ik moest voortmaken... nog maar eens... thuis gekomen wilde ik eerst wat bekomen van die wilde rit maar dat was buiten de waard gerekend... ik moest zijn talloze bobo's verzorgen... toen ik in de keuken bezig was met de maaltijd hoorde ik een paniekerige kreet van hem en een luide piep van de kat... ze wilde de zetel op springen en kon niet... er is duidelijk iets mis... dan maar man naar de dierenarts gestuurd om bakje te gaan halen... luid protest van die man maar ja... het was HIJ die indertijd geen bak wilde kopen... toen hij terug kwam... met gekneusde rib... kreeg ik een heel relaas te horen van geld dat verdwenen was... je moet namelijk een borg van 25 betalen voor dat bakje... hij had 30 op de toonbank gelegd... vertelde hij... stond te wachten op wisselgeld en die mevrouw zegde dat ze niets had ontvangen... dus die 30 zijn foetsie... wat doe je dan... ik heb zo mijn bedenkingen maar hou die wijselijk voor mezelf... die rib ja... die had hij opgelopen door over die toonbank te gaan hangen op zoek naar zijn verdwenen eurokes... er staat me nog heel wat gezeur en gekreun te wachten vrees ik... en ik... ik zoek m'n heil bij den Buddy... morgen naar de dierenarts met poes... duimen maar!!!
een van deze dagen zal ik er toch aan moeten geloven dus waarom vandaag niet... zodoende downloade ik het spul... mijn chatvrienden werden netjes mee verhuisd maar toen alles in kannen en kruiken zat kwam ik tot de ontdekking dat je het lettertype niet kon aanpassen... dat lettertype was piepklein en als ik van "piep" spreek bedoel ik ook "piep"... m.a.w. niet te lezen... heb meer dan een uur alle hoeken en kanten afgezocht maar er was niets aan te verhelpen... heel even was ik in paniek... van "doemdag" gesproken... tot ik het briljante idee opvatte een systeemherstel te maken... ik heb dan zowat 10 minuten met dichtgeknepen billen zitten wachten of het zou lukken en JAAAAA mijn oude vertrouwde Messenger staat er terug... voor hoelang weet ik niet maar wat ik wèl weet is dat den Bill altijd maar wil veranderen en dat het dan op zijn "boerefluitjes" is... toen ik de helpdesk raadpleegde stond er een hele resem van gebruikers met dezelfde klacht... dan weet je het wel... van pure opluchting ben ik driftig in mijn glazenkast gedoken en ben beginnen inpakken... weer twee dozen naar boven gesleurd... als er iemand van jullie glazen verzamelt kan je bij mij terecht... heb helemaal achteraan de kast nog bierglazen gevonden die we nooit hebben gebruikt... eentje van Gueuze... eentje van Teutenbier... enz. allemaal even stoffig... goesting?
