Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Verhuizen bah... bah... bah... de zoon is gisteren verhuisd... ben vrijdag de boel gaan uitmesten... letterlijk... de mannen hadden de vorige dagen het houtwerk afgeschuurd wat heel wat stof rondslingert... en het plafond en de muren geschilderd wat dan weer heel wat spetters teweeg brengt... enfin dat was de taak van de "mamma" die kon met dweil en zeemlap zich eens te buiten gaan... vrijdagdagmorgen met goede moed vertrokken... eerst dan maar de ramen eventjes lappen... ja eventjes... de vorige bewoonster... een oude dame... had kennelijk nog nooit gehoord van ramen lappen... laat staan van houtwerk afsoppen... voor elke vierkante meter moest ik proper water nemen... er stonden dan ook nog overal voorzetramen in wat betekent dat je die eerst moet losschroeven enz. enz.... na dat jobke keukenkasten uitsoppen... zelfde scenario... een vettig werkje... ik ben 's avonds naar huis gestrompeld... m'n rug had het begeven... vroeg naar bed en de volgende ochtend zo stijf als een plank eruit gekropen... Zaterdag was de grote dag... DE verhuis... daar hadden ze mij niet bij nodig... ben na de middag teruggegaan om verder te helpen... chaos alom... ze hadden alles zowat lukraak binnengekwakt... met vereende krachten orde op zaken gesteld... badkamer gesopt... die was al even vuil als de rest... maar je hebt wel voldoening van je werk... achteraf dan toch... de zoon was wreed content want zijn living hebben we in orde kunnen brengen... die sukkel had 2 nachten doorgewerkt en stond op de rand van een inzinking... Zondag rustdag... zoon wilde de hele dag slapen... belde me zonet op om te vragen of ik het oude appartement morgen kom opruimen... het leven is toch één groot feest nietwaar... vanavond hebben we onze kaartavond en ik heb mezelf eens lekker verwend... haar gewassen... nagels gedaan... had daar niet veel aan te vijlen want die waren al afgesleten ... en nog zo van die vrouwelijke badkamerbezigheden... Tussen ( ) de katten zijn gisteravond naar de nieuwe flat overgebracht en voelen er zich al goed thuis... als dàt geen goed nieuws is... Minneke, de oudste, voelde zich in dat leeg huis niet op haar gemak... dacht zeker dat het baasje haar ging achterlaten... Cheeta, het kleine mormel, trekt zich van de hele boel niks aan en gaat dapper door met het baasje z'n voeten te spelen... letterlijk en figuurlijk... dat beest heeft iets met voeten... daar kan ze niet afblijven... het is een gezond en levendig deugnietje geworden... Ik ga me nu terugtrekken... als je even niets hoort... niet ongerust worden ik ben aan het poetsen... kom wel weer boven water als de boel aan kant is... tot dan... Myette
Nog even een klein vervolg aan vorig verhaaltje... tja onze tienerjaren waren soms een kwelling... wij waren niet zo zelfzeker en brutaal als de jeugd nu is... ons werd ingehamerd respect voor ouderen te hebben... daar ben ik in het algemeen nog mee akkoord maar sommige ouderen verdienen helemaal geen respect... op die firma vroeger zaten heel wat ..zakken (zèlf in te vullen)... die jonge knullen ach die wilden gewoon wat dollen... allemaal heel onschuldig... maar bepaalde oudere "heren" gingen wat verder... niets handtastelijks of zo maar met dubbelzinnigheden... sexuele intimidatie was toen nog niet uitgevonden denk ik... jonge meisjes van mijn generatie hadden er geen verweer tegen... ikzelf volstond met koud en afstandelijk gedrag (pokerface) en dat hielp wonderwel... na wat eerste pogingen doofden ze uit als een kaars... nu was ik al wel gewend aan puberaal gedrag van mijn klasgenoten (gemengde school) en kwam het niet helemaal als een schok maar toch... als je zo spitsroeden moet lopen door hagen van starende mannen... prettig is anders... zo had je ook nog de bouwvakkers... in mijn jonge jaren kon je gewoon niet voorbij zo'n huis in aanbouw komen zonder een fluitconcert te moeten trotseren... dat mag nu niet meer... probeer maar eens elegant en schijnbaar onbezorgd voorbij zo'n horde kerels te stappen... ik had gewoonlijk al m'n aandacht nodig om niet over m'n eigen voeten te struikelen... ach ja "those were the days"... in die tijd kon ik het niet appreciëren maar ik ga niet hypocriet doen... soms zou ik willen dat er nog eens zo'n fluitconcert voor mij gehouden werd... helaas... Met deze weemoedige biecht sluit ik hierbij af... ga me wijden aan m'n huishoudelijke plichten... groetjes van Myette
Onverwacht vrijaf vandaag... toen ik me klaarmaakte om naar de golf te gaan begon het te regenen dus nu zit ik lekker thuis te computeren... deze voormiddag even boodschappen gedaan voor morgen want dan komen de kinderen eten... straks is het kaarten bij ons... alleen de vrienden van m'n man en dan trek ik me bescheiden terug achter m'n PCke om de heren niet te storen... jaja zo ben ik... bescheidenheid is mijn naam... Toen ik pas op kantoor aangenomen was na de handelsschool was ik nog net geen 18 en zo verlegen dat ik... alleen al bij het idee m'n mond te moeten opendoen... zo rood werd als een biet (een tomaat mag ook)... wij waren toendertijd nog helemaal niet zo zelfzeker als de meisjes nu zijn... ik zou niet meer terug in de tijd willen want ik voelde me er helemaal niet prettig bij... Ik zat als steno-dactylo op een grote zaal helemaal achterin met nog een boel andere dactylo's (in de "pool") en de jongste moest elke dag om 4 uur alle afgewerkte dossiers naar beneden brengen op de verkoopdienst... dat betekende eerst de hele zaal doorlopen voorbij de mannen van de boekhouding die natuurlijk allemaal de nieuwelinge bekeurden... dan enkele trappen af en weer een hele lange zaal door met aan de ene kant zo'n 50 mannen van de technische dienst en aan de andere zijde ook zo'n 50 stuks technisch tekenaars... tegen dat ik bij de verkoopdienst aankwam stond het water me in de schoenen... op de verkoopdienst zelf zaten dan de correspondenten waar ik die dossiers moest aan kwijtraken... spitsroeden lopen noemen ze dat... de terugweg was zo mogelijk nog erger want dan kon ik me niet meer vastklampen aan die dossiermappen... tot overmaat van ramp zaten er bij die tekenaars enkele specimen onder die ik had leren kennen bij de tafeltennisclub van de firma... ene ervan was DE lolbroek van de bende... eens riep hij me toen ik voorbij kwam strompelen en zegde me dat hij een geschenkje voor me had... ik durfde hem niet negeren en toen ik bleef staan duwde hij me een luciferdoosje in de hand met het verzoek er eens in te kijken... wat ik niet durfde weigeren... het zat vol dode vliegen... die had hij speciaal voor mij gevangen verklaarde hij luidkeels... kun je je voorstellen de hilariteit rondom... al die slungels die plat lagen van het lachen... ik ben gelukkig gezegend met een pokerface maar eens in de gang gekomen moest ik toch even tegen een muur gaan hangen om te bekomen... als het mij nu moest overkomen zou ik zelf er het hardste om lachen maar toen... een andere keer had hij een peer voor mij meegebracht... toen er weer een nieuwe dactylo werd aangenomen was ik dolblij want van dat karwei was ik van dan af vrijgesteld... het heeft echter wel zijn sporen nagelaten... ik heb nog steeds een hekel aan vliegen... levende EN dode... Ziezo dat moest ik even kwijt... ik ga nog maar wat verder rondlummelen... ben benieuwd of ik nog bezoek op m'n blog ga krijgen want de laatste dagen is het hier maar stillekes... tot kijk... Myette
Hallo allemaal... vandaag is het de dag van God en Myette... m.a.w. ik neem even een rustpauze... gisteren kregen we onze vrienden uit Brussel op bezoek en dat is om 3 uur koffie met iets erbij (zelf gebakken taart)... dan aperitief met wat hapjes... vervolgens uitgebreid maal met voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en koffie na... dus eigenlijk doe je niet veel anders dan tafel dekken en afdekken... terug dekken enz. enz. daarna de afwas en het opruimen... om nog niet te spreken over de voorbereidingen... ik kan eventjes m'n keuken niet meer ZIEN... gelukkig kregen we deze middag op de golf na het spelen in plaats van de gebruikelijke prijzen iets te eten nl. gebraden kip met frietjes en dat heeft me uitstekend gesmaakt... ik kook over het algemeen wel graag maar verleden week had ik ook al bezoek met alles erop en eraan en nu is het voor mij eventjes genoeg geweest... De volgende dagen ga ik me wijden aan de verhuis van zoonlief... dat wordt poetsen tegen de klippen op... eerst het nieuwe appartement en dan het oude uitmesten... njamnjam... dat wordt genieten... dat meen ik niet echt hoor maar zo probeer ik mezelf moed in te pompen... Dus vandaag neem ik het ervan... ga nu nog maar wat verder rondlummelen... tot later... doei... Myette
Het is gelukt met de Kiddy... normaal komt die nooit binnen maar deze namiddag was hij stiekem de garage ingeslopen... we hebben hem dan klem kunnen zetten in een hoek en vlug in de bak gestopt... dan ermee naar de dokter... en ja dat pootje was gewond geraakt en vreselijk ontstoken... ze heeft alles moeten openmaken en ontsmetten... spuitjes antibiotica gegeven... tot daar alles goed maar we zaten wel met het probleem dat we hem na ca. 7 dagen weer op controle moeten brengen en... na 3 dagen van vergeefse jacht zagen we dat niet zo zitten... hebben hem dan maar in het tuinhuisje geïnstalleerd met kattenbak, water, eten en bed... nu maar hopen dat hij daar de boel niet afbreekt want toen hij daar in die bak zat dachten de mensen zeker dat we met een jonge leeuw op stap waren zo erg rammelde hij met dat kot... Deze morgen toen ik m'n ogen eens lodderig opentrok scheen de zon al uit alle macht... haha dacht ik... vandaag ga ik het eens heerlijk rustig aandoen... dat was echter buiten de waard gerekend... de waard dat is m'n echtgenoot... m'n man en rustig kennen elkaar niet... het begon al met de vraag... zouden we vandaag niet eerst eens naar de Makro kunnen gaan... ik heb nog wat tegengesparteld maar uiteindelijk om van het gezeur af te zijn maar toegezegd... kwamen we van de Makro thuis zagen we Kiddy in de garage zitten... dus weer op jacht en naar de dokter... dan Kiddy's chalet in orde gebracht... toen was het weeral tijd om te gaan koken... enfin dat is nu ook van de baan en het zal een flinke moeten zijn die mij vandaag nog uit m'n stoel krijgt... Gisteravond met vrienden gaan eten... zalig eens niet moeten koken en bediend worden... van tijd tot tijd moet dat ook eens kunnen vind ik... spijtig dat het zo duur uitkomt want anders... een flesje wijn erbij... wat prietpraat verteld en goed gelachen en mijn accu is weer opgeladen... Deze avond wordt het wat TV kijken... de serie "Kinderen van Dewindt"... vind ik wel goed... "Thuis" heb ik van de eerste aflevering gevolgd... waar ik ook gaarne naar kijk is "Midsomer Murders" maar ik snap niet waar ze al die slachtoffers blijven halen... dat dorp telt 3 man en 1 paardenkop maar de lijken vallen er als vliegen... normaal genomen zou er allang niemand meer in leven zijn maar ze blijven maar komen en vallen... Tot kijk beste lezers... morgen nog wat nieuws... als je dat nieuws wil noemen... ik klets maar wat af... Myette
Ik kreeg hier op m'n blog een reactie dat ik het wat rustiger aan moet doen... och ik zou niet liever willen... lekker bloggen... lezen... wat rondlummelen in de tuin en nog zo van die zeer plezante dingen maar... er is altijd een maar he... rust zit er nog niet in voor mij en misschien is dat maar goed ook want als ik m'n moeder daar zo zie zitten niksen in de home krijg ik de griebels... zou me doodvervelen... niettemin soms krijg ik het gevoel dat ik mezelf voorbijloop... ik heb het al eens gezegd dat alles precies in golven komt in het leven... even rustig tij en dan weer ineens komt alles tegelijk op je af... Deze ochtend begon al met een poging Kiddy te verschalken wat spijtig genoeg weer niet gelukt is... hij loopt nog steeds met dat rechtervoorpootje pijnlijk opgetrokken maar als we hem willen pakken kan hij ontzettend ver springen (op 3 poten)... ik had zijn wormpil in wat tonijn geprakt maar ook dat wilde hij niet... hoe dat gaat aflopen weet ik niet... we willen hem helpen maar krijgen de kans niet... Zijn even de was bij de zoon gaan brengen en goeiedag gaan zeggen aan m'n pleeg-kat... Cheeta... ze is nu al dubbel zo groot als in het begin en begint op een èchte kat te lijken... wast zich als een grote... is alert en springt naar alles wat beweegt... zo'n schatje... Dan naar huis en even gaan aanbellen bij de buren... die hadden ons gevraagd om getuige te zijn bij latere euthanasie... papieren getekend... het is wel bangelijk als je vrienden al bezig zijn met die zaken... brengt je weer een stapje dichter naar je eigen vergankelijkheid... je weet wel dat er ooit een dag komt dat... maar dat verdring je gewoon... en dat is maar goed ook anders zou het leven ondraaglijk worden... En om dat leven zo aangenaam mogelijk te maken trekken we deze namiddag weer naar de golf en gaan later met vrienden eten ergens in de koekestad... vermits onze Kiddy niet naar de dokter wil sparen we daarmee minstens 5O euro uit... die zullen we dan maar aan onszelf spenderen... en morgen zien we wel verder... Ondertussen is het weeral tijd geworden om een BOterhammeKE te gaan eten... tot volgende keer lieve mensen... Myette
Vandaag stond m'n dagrooster weer bol van de jobkes... bibliotheek... bank... strijken... koken... wassen... dierenarts... enz. enz... onze Kiddy loopt al enkele dagen op 3 poten te strompelen en we hadden besloten met hem naar de dierenarts te trekken en in een moeite door onze Poekie en hem te laten inenten tegen de kattenziekte en te ontwormen... dat is wel rapper gezegd dan gedaan... eerst reismandjes bij de dokter gaan halen... afspraak maken en dan het grote werk... katten vangen... eerst de Poekie in de garage klem zetten en dan een grabbel en de bak in... ja wadde... dat beest wilde om te beginnen al niet de garage in en heeft me trap op en af gekregen vooraleer het zover was... toen ging m'n man het eens proberen... had ze eindelijk beet maar toen hij ze in dat bakje wilde gooien spartelde ze zo erg dat hij ze los moest laten... dan kwam ik aan de beurt... nu is het zo dat geen van onze poezen echt mak zijn... wij nemen ze ook nooit op de arm of op schoot want dat willen ze gewoon niet... ik met een valse grijns op m'n gezicht en poeslief stemmetje naar de kat geslopen... oortjes en achtereind gekrauwd en dan met ijzeren hand beetgepakt en in de bak... zonder probleem... ik stond zowaar versteld van mezelf... wat een moed... toen moest m'n man numer 2 nog proberen lokken... die zat op het dak van ons tuinhuisje buiten bereik van grijpgrage handen... vanalles geprobeerd... snoepje... extra borstelbeurt... noppes... hij heeft manlief flink gebeten en toen was zijn en mijn geduld op... zijn dan maar naar de dierenarts getrokken met 1 kat... de arts was een piepjonge vrouw... ze vroeg me Poekie vast te houden en wonder boven wonder het schatje heeft me zelfs niet gekrabt of gebeten... de vorige keer heeft ze de dokter nog een flinke haal over de arm verkocht dus hield ik m'n hart vast... of nee ik moest de kat vasthouden... de onderzoektafel en ikzelf zaten onder de haren... dat is van de stress... morgen kunnen we misschien heel dat proces nog eens doormaken want Kiddy is nog steeds niet geholpen... nummer 3 kunnen we zelfs niet strelen dus die zal het zonder dokter en spuit moeten redden... De rest van m'n programma heb ik ook nog kunnen afwerken... dat geeft een voldaan gevoel... nog wat telefoontjes plegen en ik kan op m'n lauweren gaan rusten... voor even toch... morgen gaan we weer op safari... zal jullie op de hoogte houden hoor... tot dan... Myette
Hallo beste mensen... vandaag geen nieuws te vertellen... heb de hele week hard gewerkt en voel me alles behalve "fit en fun"... zit zo maar wat op het net te surfen maar ook dàt kan me niet erg boeien... morgen misschien beter... Myette
Ik heb mezelf leren zwemmen toen ik 15 was... we moesten op schoolreis met de klas... een hele week naar de Ardennen met de rugzak en van de ene naar de andere jeugdherberg... badpak mee want we zouden gaan zwemmen... paniek ten allen kante want ik kon niet zwemmen en een van m'n vriendinnen ook niet... we gingen wel 1 keer per maand met de klas naar het stedelijk zwembad maar daar hingen we dan maar wat aan de rand van het bad te bungelen... we zijn elkaar dan beginnen op te peppen en de eerstvolgende keer dat we naar het bad trokken begonnen we met samen zo'n 1 meter van de rand te gaan staan en ons naar de kant te gooien... dan 1,5 m... dan 2 m... tot we natuurlijk de rand misten en we moesten krauwelen om boven te blijven... en zo is het ons gelukt... steeds iets verder... later kwam dan de vuurproef om het bad in de breedte over te zwemmen... dan in het diepe... waauw... dat was héél eng... echter die watervrees kun je toch niet helemaal meer wegkrijgen als je zo laat leert zwemmen... ik nam me toen vast voor mijn toekomstige kinderen al heel klein het water in te gooien... heb ik ook gedaan... al in de kleuterklas ging ik elke woensdagnamiddag met ze naar zwemles en ze zijn allebei echte waterratten geworden... Als ik in het diepe zwem moet ik m'n verstand op nul zetten want als ik aan al dat water onder mij begin te denken verstijf ik... zo was ik eens bij ons in het Noordkasteel (heel groot openluchtzwembad met vlotten in het midden) naar een van die vlotten gezwommen... dat was een flink eindje en ik was moe... toen durfde ik niet meer terug en heb daar zeker meer dan een uur mijn moed bijeen zitten grabbelen om me terug het water in te gooien... ondertussen lag m'n kersverse echtgenoot (die helemaal niet kan zwemmen) prinsheerlijk op het strand te zonnen onkundig van mijn hachelijke toestand... als het mij nu zou gebeuren zou ik wel een van de andere zwemmers aanklampen om me te begeleiden maar toen was ik nog jong en verlegen... ik ben uiteindelijk toch naar de kant gesukkeld maar heb me op het strand vastgeketend... voor mij die dag geen water meer... Die echtgenoot van mij heeft eens voor heel wat commotie gezorgd toen we eens op vakantie waren in Yugoslavië... we gingen die dag met een klein bootje het water op met ons reisgezelschap... we kregen salami en wijn aan boord... allemaal heel gezellig... toen begon het water woelig te worden... er was storm voorspeld... de bootsman had juist gezegd dat we toch maar beter rechtsomkeer konden maken voor het te gortig werd... ik zat heel stilletjes in een hoekje te doen alsof ik niet zeeziek aan 't worden was... eensklaps rumoer aan dek... geroep van "man over boord" en "dat is de man van die mevrouw daar" met alle ogen op mij gericht... en ja hoor toen ik naar de reling stormde zag ik in de verte m'n man dobberen... strooien hoed en zonnebril op... rechtop staand in het water al peddelend... ik moest dan nog de bootsman aan het verstand brengen dat m'n man niet kon zwemmen... in mijn gebroken duits... het ging er bij die man gewoon niet in dat er iemand NIET kon zwemmen want die mensen daar zijn geboren en getogen in en aan het water... ik heb hem bijna over boord moeten duwen... toen hij eindelijk het water in dook was er al een jongen op zijn luchtmatras naar m'n man gepeddeld waar hij op kon blijven hangen tot de boot gedraaid was en hem is komen oppikken... toen hij aan boord werd gehesen... hoed en zonnebril nog op... stond hij daar triomfantelijk te grijnzen en het applaus in ontvangst te nemen terwijl hij mij niet zag staan... het heeft toen niet veel gescheeld of ik had hem terug over boord geduwd... later die nacht kwam de reactie en had meneer een borrel nodig om te kunnen slapen... de volgende dag probeerde ik hem te overhalen toch eens te proberen zwemmen met als argument dat het nu toch bewezen was dat... als hij mèt hoed, zonnebril, hemd, short en schoenen zo'n dik kwartier staande kon blijven drijven... het toch een fluitje van een cent zou zijn om even op zijn rug te dobberen... maar nee hoor niks gedaan... hij kan nog niet zwemmen en ik heb het opgegeven... Dat zwemverhaal kwam bij me opborrelen toen ik bij Caerwyn over zijn bijna verdrinkingsdood las... moest dat toch even kwijt... Genoeg gebabbeld voor vandaag... de kinderen komen eten... heb vlug even de strijk gedaan en nu moet ik toch aan de soep en de rest beginnen... tot weerziens... Myette
Al bloggend kom je soms op rare ideeën... ik las een versje over gekookte worteltjes bij Mare en dat bracht me op een reclame boodschap die ik deze ochtend las... een restaurant waar de specialiteit vis en schaaldieren is en waar je je eigen kreeft kunt kiezen uit de bak met levende exemplaren... nou ik vind kreeften nu niet bepaald aantrekkelijk en zou ze niet als huisdieren willen maar zo in koelen bloede een dier uitkiezen om het naar het kokende water te verwijzen vind ik grof... ik moet tot mijn schande bekennen dat ik al vaak van een lekker kreeftje heb zitten smikkelen maar dan kende ik het dier niet toen het nog leefde... het zou me niet meer kunnen smaken... zo koop ik rivierpaling ook uit de diepvries... smaakt even lekker en die beesten zijn al dood... heb ze ooit in m'n beginjaren als versgehuwde snotter op de markt gekocht... die leefden nog... ze waren vers dat wel... maar nadat ze in stukken gehakt waren en ik er mee thuiskwam kronkelden ze nóg... afschuwelijk... op vakantie in een chalet in de ardennen kwamen onze buren me een hele emmer levende forellen brengen... daar zat ik dan... man en kinderen op wandel en ik heel alleen met die beesten... doodkloppen... nee dat kon ik niet... ik heb toen een hele laffe daad gesteld nl. het water uit die emmer gegoten en met m'n vingers in m'n oren zitten wachten tot ze dood waren... ook afschuwelijk... het ligt nóg op m'n geweten... heb er niet van gegeten... op een keer ging ik eens culinair doen... ook in die chalet... kocht kikkerbilletjes uit de diepvries... legde die in de hete boter en die billetjes begonnen te dansen... net babybeentjes die op en neer gingen... de zoon zat toen nog in de luiers... ik werd er gewoon niet goed van en moest me omdraaien omdat ik het niet kon aanzien... heb er niet van gegeten... ik hou erg van biefstuk maar soms betrap ik mezelf erop dat... terwijl ik zit te genieten van zo'n malse bloedende lap... ik ineens dat hele beest voor me zie... dan moet ik vlug m'n gedachten ergens anders op fixeren of ik eet niet meer... met kip heb ik dat niet... weet ook niet waarom... konijn hebben we zeker in 15 jaar niet op tafel gehad omdat onze Bik ons vanuit zijn kooi kon gadeslagen... onze troetel is al jàren naar de konijnenhemel maar nee het smaakt me niet meer zoals vroeger... als ik zo doorga wordt ik ooit nog eens vegetariër en ik die vroeger een vleesverslindster was... mijn moeder noemde me net een leeuwin achter haar homp vlees... mijn porties worden van langsom kleiner en kleiner... groenten lust ik ontzettend graag maar nadat ik dat versje van Mare heb gelezen vraag ik me toch af of die ook geen gevoelens hebben... ik hoop van niet anders ziet m'n eet-toekomst er maar donker uit... één lichtpunt is dat ik dan heel misschien m'n slanke lijn terugkrijg... alhoewel er is nog snoep... Maandag klussendag... even in de tuin wat bijgesnoeid... nog wat zetels geshampood... planten verzorgd... mezelf wat opgepoetst... dat is nog de zwaarste klus... nu even wat mailtjes en blog afhandelen... dan wens ik jullie allen nog een prettige dag verder... Myette
Was zojuist op Labo's blog waarin ze vertelde dat ze absoluut een lelijk woord kwijt wilde... wat ze dan ook deed... wel mensen lief de lelijke woorden die mij vandaag zijn ontsnapt heb ik niet geteld want het waren er teveel... en dit zonder gewetenswroeging of spijt... nu ik dit zo overlees valt het me op dat ik al langer hoe minder last heb van schuldgevoelens... zou dat komen doordat oefening kunst baart of zou ik aan het vermannelijken zijn... dat laatste zou ik erg vinden want ik voel me nogal lekker in m'n vrouwelijk vel... dat was wel even anders toen ik nog zeer pril was... toen was ik minstens 1 keer in de maand razend jaloers op mannen... je weet wel toen het weer van dadde was... maar ik ben aan het afdwalen... de reden van mijn groot ongenoegen was dat ik vandaag op de golf speelde gelijk een rund... de ene fout na de andere... geen potten kunnen maken... het was 1 grote pot ellende... was zielsgelukkig toen ik naar huis mocht... we doen nl. 3 zondagen achtereen aan competitie voor het eindclassement... ik zal wel nooit bij de "grote mensen" geraken maar verleden zondag heb ik het heel goed gedaan... wat ik dus vandaag grandioos naar de knoppen heb geholpen... misschien dat ik volgende week iets kan repareren... misschien... Nog iets over dat stemmen... heb een oproep gedaan om eens een stem uit te brengen... en ja er is iets gebeurd op m'n blog... ik ben nl. van 58 Heel Goed naar 55 gezakt... natuurlijk was dat weer een deuk in m'n ego... ik sta intussen al vol blutsen en builen... maar ik waardeer jullie eerlijkheid echt wel... heb wel om stemmen gevraagd maar wil niemand beïnvloeden... we blijven sportief... sans rancune en steeds tot wederdienst bereid... Ik ga nu m'n wonden wat likken... zal er werk aan hebben... liefs van Myette
Hallo lieve bezoekers... ik heb een verzoekje... ik sta nu al een héééle tijd op hetzelfde aantal stemmen... doe er eens iets aan... ik haat stilstand... positief of negatief maakt niet uit als er maar iets gebeurt... ik zie dat er regelmatig reizigers langs komen maar die vertrekken weer met stille trom... hoe komt dat... ligt dat aan mij of... ik ben benieuwd en wachtende...
Hallo allemaal... ik heb eigenlijk niks interessants te vertellen... heb heel de dag klussen geklaard die door het warme weer zijn blijven liggen... ramen gelapt... meubels en marmer geboend... m'n witleren bankstel een shampoo gegeven... als je het zo bekijkt stelt het niks voor maar ik kan jullie verzekeren dat ik me afgepeigerd voel... heb wat afgezweet ook... de reden voor deze uitbarsting van poetswoede is dat ik volgende zaterdag vrienden te eten krijg... de week daarop ook enz. en zo verder... ja die afspraken waren al gemaakt en nu komt de verhuis van de zoon er ook nog eens bij... dus moet ik al die karweien er zo'n beetje tussenwringen... zoals ik zegde voel ik me geradbraakt maar ook geweldig tevreden met mezelf... ken je dat gevoel van : "ik zou toch eens dit en dat moeten doen maar..." je hebt gewoon geen zin en doet het niet maar dat gevoel blijft je kwellen... ik had deze ochtend ook geen zin maar ben er toch maar aan begonnen... ja hoor ik ben geweldig "content van m'n eigen" of had ik dat al gezegd... och ik ga jullie niet verder vervelen met m'n geklets... ik ga nu wat anders doen... weet nog niet wat... als het maar niks met poetsen te maken heeft... daaag allemaal... tot morgen... Myette
Dorothy and Edna two "senior" widows, are talking at the local coffee shop.
Dorothy: "That nice Joe asked me out for a date . . . I know that you went out with him last week, and I wanted to talk with you about him before I give him my answer."
Edna: "Well . . . I'll tell you. He shows up at my apartment punctually at 7 P.M., dressed like such a gentleman in a fine suit, and he brings me such beautiful flowers! Then he takes me downstairs, and what's there but a luxury car . . a limousine, uniformed chauffeur and all. Then he takes me out for dinner. . a marvelous dinner - lobster, champagne, dessert, and after-dinner drinks. Then we go see a show . . . let me tell you, Dorothy, I enjoyed it so much I could have just died from pleasure! So then we are coming back to my apartment and he turns into an ANIMAL. Completely crazy, he tears off my expensive new dress and has his way with me.... two times!"
Dorothy: "Goodness gracious! . . so you are telling me I shouldn't go out with him?"
Edna: "No, no, no . I'm just saying, wear an old dress."
Hallo jongens en meisjes... heb juist een zalig ontspannende dag achter de rug... maar wel een droge... daarom zit ik hier nu achter een lekkere Duvel m'n waterpeil terug "op peil" te brengen... we hebben een dagtocht naar Maastricht gemaakt... heb enkele foto's gemaakt maar zet die later wel op het blog... heel de dag in die bloedhitte achter onze gids aangesjouwd... ontelbare terrasjes links laten liggen want geen tijd... Maastricht is echt een gezellige stad... meer bourgondisch ingesteld... eerst deden we het historisch oude stadsgedeelte... gaan eten in La Bonbonnière... dan de brug over naar het nieuwe gedeelte... dan eindelijk mochten we iets gaan drinken in De Vitrine en hup de bus weer in naar huis toe... de kat binnengelaten en wat geknuffeld... een douche genomen en dan... le moment suprême : een Duveltje... ik "kom op lijk bloem" zeggen we hier wat betekent dat ik me weer wat mens begin te voelen... ach neem me niet te ernstig op hoor... heb me kostelijk geamuseerd maar op het einde begonnen m'n voeten op te spelen... de warmte... het lange staan enz. dus terug in de bus was effe een verademing... we zijn de St. Servaes kerk gaan bekijken met de schatkamer... ook nog een een Romaanse kerk die ik persoonlijk veel mooier vind... de naam schiet me even niet te binnen... met een prachtig orgel door ene Severin ontworpen... sorry voor de weinig nauwkeurige uitleg maar dat is te wijten aan die Duvel... enfin m'n dag was goed... heb me kunnen ontspannen en nu kan ik de wereld weer aan... misschien dat ik me morgen meer details herinner... tja en als dat niet zo is hebben jullie pech... daaaag... Myette
Cheeta is haar naam geworden... deze middag gaan voederen... gedaan met de papfles... het wordt al een hele meid ons poezebeest... ze eet en drinkt van een bordje en gaat op de kattenbak... zó schattig... ze gaat er eens goed voor zitten... trekt een zeer ernstig snuitje en produceert 3 druppeltjes pipi... gaat in de andere hoek zitten... zelfde proces maar met ingespannen gepiep en legt een hoopje... het onderkrabben heb IK moeten doen want dat moet ze nog leren... ze loopt al rond... doet een poging tot springen maar dat lukt nog niet zo goed... als ze iets opmerkt dat ze niet kent... en dat is heel wat... gaat ze met haar buikje op de vloer in sluiphouding zitten gelijk een grote... onze zoon is apetrots op haar en ook zijn prestatie want zo'n nestjong grootbrengen is nog niet zo gemakkelijk... van wegdoen wordt allang niet meer gesproken... ze IS en BLIJFT... De verhuis begint te naderen... zaterdag wordt er geschilderd... dan moet er gepoetst worden en kan de boel naar binnen... zal blij zijn als dat alles achter de rug is... Mijn taak als nieuwsbrief opstelster zit er weer op... gelukkig heb ik die karwei niet elke week... zo om de 3 maanden ongeveer... ik heb wèl "mene peire gezien" deze keer... dat betekent in mensentaal dat ik heb afgezien... kreeg zowaar de ene na de andere foutmelding van Microsoft met de opwekkende mededeling dat ik misschien m'n document kwijt was... gelukkig kon Microsoft elke keer de boel redden... dat kostte me telkens bijna een hartstilstand... ik vraag me af of dat een truc is van MS om het spannend te houden... dat doen ze in het circus ook he... eerst wat laten mislukken om te tonen hoe moeilijk het wel niet is... toen ik dan eindelijk alles op m'n schijf had staan en wilde gaan uitprinten kreeg m'n printer weer een van zijn kuren... hoe vaak ik dat verdraaid inktpatroon met zijn poep in heet water heb gezet kan ik me niet herinneren... tot de laatste pagina toe heb ik met samengeknepen knieën en gekromde tenen uitgezeten... ik hoop nu maar dat er géén fouten in zitten want ik begin NIET terug... heb er voor even genoeg van... Morgen doen we onze eerste uitstap van het nieuwe seizoen... Maastricht wordt het ditmaal... zal proberen een foto te nemen... ben blij dat ik er eens even uit kan... me even laten meevoeren door onze gids... problemen thuis laten... niet koken... zalig... Echtgenoot roept juist dat De kinderen van Dewindt begint op TV... heb de vorige serie gevolgd en nu begint de nieuwe reeks... byebye... tot volgende keer... Myette
Hier zit een zeer opgeluchte vrouw op haar klavier te tokkelen... zoals ik al had verteld moet onze zoon verhuizen omdat het huis verkocht is... een golfvriend van ons had van zijn overleden zuster een benedenflat leegstaan dat hij wilde verhuren... er zijn echter wat problemen met erfenisrechten en nog zo van die dinges... ga hier niet over uitwijden... dus moesten we wachten op het fiat van de notaris en advocaat... en het is gelukt hij mag het huren voor een zeer schappelijk prijsje... er moet alleen wat geschilderd en gepoetst worden... dat poetsen is natuurlijk voor mij... het schilderen laat ik aan iemand anders over want ik ben op dat gebied een stuntel... ik ben daarjuist eens poolshoogte gaan nemen om te weten met welke bus ik er kan geraken en ook dàt viel geweldig mee... we zullen de zoon natuurlijk gaan helpen want hij moet werken... zijn anderhalve kat verzorgen... hij staat er helemaal alleen voor... veel werk in het vooruitzicht... De nieuwsbrief voor onze leden is haast klaar... er elke dag wat aan gewerkt zo tussen de soep en de patatjes in... nog uittypen... kopiëren en in enveloppen stoppen en klaar is kees...volgende week donderdag doen we onze eerste uitstap van het nieuwe werkjaar... we geven dan alle aanwezigen op onze bus hun envelop... dat spaart weer portkosten uit... Ik zie stilaan weer wat licht aan het eind van de tunnel... zo erg is het eigenlijk allemaal niet maar soms komt er alles tegelijk op je af en daar wordt ik wel zenuwachtig van... maar ook dàt gaat voorbij... die verhuis zie ik wel zitten... zijn huidige flat was flink aan het verkrotten... de eigenaar deed niets niemendal aan dat huis... houtwerk van de vensters verrot... geiser kaduk... parlofoon defect... enz. enz. en van de weeromstuit had de zoon er geen zin meer in nog veel in huis te doen... er moest geschilderd worden maar er waren overal barsten in het plafond en de muren en hij zag het niet meer zitten... hij kan nu met een nieuwe lei beginnen... de katten krijgen ook een tuin om in te stoeien... wat een weelde... Het is ondertussen al 12 uur voorbij... tijd om te gaan eten... dan de mama gaan luchten... misschien deze avond nog wat werken... ik zeg misschien want als het weer zo prachtig blijft zal het werk voor morgen zijn... ik moest en zou toch eerst eens mijn hart luchten op het blog... die verhuis baarde me zorgen... een pak van m'n hart... Het poezeminneke is flink aan 't groeien... het is een felle... de papfles geven lijkt soms op de "lut met den beer"... jaja dat wordt een flinke meid... Tot volgende keer mensenlief... ik ga nu een boke eten... tot ziens... Myette
Deze namiddag zoals elke dinsdag naar de golf... en volk dat er was... zeker 2 uren gedaan over 1 ronde... slecht gespeeld... te druk... teveel afleiding... maar een vriendin vroeg of we mee gingen eten en, aangezien ik weer eens vergeten was iets uit de vriezer te halen om te ontdooien, zijn we meegegaan... zalig buiten in een restaurant midden in een park... aperitiefke... mosselkes met frietjes... koffieke na... gezellig kletsen... zo een van die zomeravonden uit de duizend waar we er veel te weinig van krijgen hier in België... als extraatje kreeg ik een telefoontje van de zoon dat hij morgen niet moet werken en ik dus vrijgesteld ben van papfles-dienst... ook weer meegepakt... morgen komen de kinderen weer eten en dan heb ik het al druk genoeg... bovendien ben ik aan de nieuwsbrief begonnen en probeer die tussen de soep en de patatten met stukken en brokken klaar te stomen... heb deze voormiddag vlug pagina 1 klaargekregen maar toen ik het wilde uitprinten vertikte m'n printer het nogmaals... ik kreeg weer mauve tekst... cartridge eruit en met het poepke in heet water gezet... pagina onberispelijk afgedrukt... maar voor elke pagina moet ik de hele procedure herhalen... tijdrovend is dat... normaal is anders... Morgen wordt het weer een hete dag heeft men gezegd... ik zal maar een koude schotel in elkaar flansen... best nog veel werk aan... ben deze voormiddag even naar de markt geweest voor tomaatjes en dergelijke... dan naar m'n papfles-karwei... ik zeg nu wel karwei maar eigenlijk is het best prettig dat kleine mormeltje te vertroetelen... alleen vergt het veel van m'n tijd... even laten tutteren... mondje afvegen... poepke afvegen... wat laten rondlopen op de divan... terug de fles... afvegen... en zo verder tot het moe wordt en op m'n schoot in slaap valt... het begint al op een echte kat te lijken... kijkt pienter uit haar oogjes en wil al spelen... had daarstraks een papierpropje voor haar neus gelegd... ze bekeek dat ding eerst wantrouwend... dan stak ze een voorzichtig pootje uit om het aan te raken en viel prompt omver... grappig toch... Mijn echtgenoot is juist naar bed vertrokken en als goede echtgenote (hm hm) zal ik hem maar volgen he... hij is nu wat gekalmeerd dus houden zo... tot later... Myette
Hallo beste mensen... vandaag geen nieuws te vertellen... heb de hele week hard gewerkt en voel me alles behalve "fit en fun"... zit zo maar wat op het net te surfen maar ook dàt kan me niet erg boeien... morgen misschien beter... Myette
