Even voor het slapen gaan nog eens een logje plegen... gisteren en vandaag gewerkt aan de nieuwsbrief voor onze leden... die is nu de deur uit... gelukkig dat het regende zodat ik een excuus had om niet naar de golf te moeten... als ik weet dat er zoiets op me ligt te wachten heb ik geen rust tot het werk gedaan is... vannacht werd ik even wakker met een schitterend idee voor een blog... ik draaide me tevreden om in bed en toen ik wakker werd was ik het kwijt... iemand het gezien?

Ik heb dus de hele dag aan de computer gezeten en kijk er haast scheel van dus dat wordt vroeg beddewaarts... maar eerst nog even mijn ei kwijt... ik las met verbijstering de krant met de nieuwe regelingen die onze lieve regering voor ons heeft gewrocht... jaja ze hebben geld nodig en waar gaan ze het weer zoeken... raad eens... pensioenen zakken... roerende voorheffing stijgt naar 30 %... op wat... op dat piepkleine percentje dat we "misschien" nog krijgen van ons spaargeld... dat spaargeld dient voornamelijk om extra onkosten te dekken... wat als dat spaargeld op is... krijgen we dan ook gratis een flat en een uitkering of moet je daar asielzoeker voor zijn... het is verdorie godegeklaagd en ik ben boos.

Voilà mijn ei is eruit en nu kan ik gaan slapen!

18-10-2016 om 21:47 geschreven door Myette

Zaterdag hadden we een etentje met een groepje vrienden... toen we 25 jaar en 50 jaar getrouwd waren deden we het ook zo... met aparte groepjes vrienden en familie gaan eten... wij doen dit liever zo dan in één keer iedereen uit te nodigen... we hebben er zelf ook meer aan en ikzelf hou niet zo van die grote evenementen... daardoor moesten we zoon verwittigen dat we niet thuis waren... hij kwam dan gisteren zondag met de Kiko aangewaaid... Kiko was voor zijn doen wat makjes en zoon vertelde dat hij door een teefje was gebeten... toen hij wilde tonen waar zag hij dat ze echt had doorgebeten... de wond was ietwat ontstoken ook... ik direct mijn medicijnkastje ingedoken voor ontsmettingsmiddel... de wond werd uitgewassen wat die "leubbe" geduldig liet doen... dan het middel erop en om hem af te leiden snoepjes gevoerd  zodat hij niet aan de wond  zou gaan likken... hij werd uitbundig beklaagd en gestreeld en bibi liet het zich welgevallen... zuchtte tevreden en ging liggen slapen... hij zag er rustiger uit dan zijn baasje want die was in alle staten... wat ik niet begrijp is dat men een onbetrouwbare hond los laat lopen op de hondenweide... zij viel gewoon aan zonder reden en het enige wat Kiko deed was even zijn tanden laten zien... gelukkig maar dat hij geen wraak nam want zo zou je nog in de problemen komen.

Wat ons etentje betreft... ik mag hier geen reclame maken maar het was super... het eten top... de bediening tiptop... ons gezelschap genoot en wij dus ook... onze ober was een specialleke... hij stapte niet maar huppelde... één en al enthousiasme... welbespraakt ook en op het einde van ons etentje kwam hij aangehuppeld met cava en zo'n glinsterding dat spettert (weet niet hoe het heet) begon te zingen en de rest van de zaal zong mee en last but not least ik kreeg 3 dikke smakken van hem... wil je weten wie er gelukkig naar huis en bed trok... raad eens!

17-10-2016 om 12:30 geschreven door Myette

Ik gebruikte het woord "boekerij" eens en iemand keek verwonderd op... vond het een schattig woord maar had het nog nooit gehoord... bij mij thuis gebruikte men "boekerij" om de bibliotheek aan te duiden... toen ik hier de boel aan 't opruimen was vielen me herinneringen te binnen aan mijn allereerste "bib" bezoeken als 8-jarige wijsneus... waarom... omdat ik gisteren de bib bezocht en zoveel boeken mocht meenemen als ik kon want men gaat aan verbouwingswerken beginnen en de bib blijft dicht tot in januari... tot mijn spijt kon ik maar 20 boeken meenemen maar heb wel de dikste uitgezocht die ik kon vinden en daardoor ben ik de bib eerder buitengestrompeld dan gewandeld... beladen met 2 overvolle "netzakken"... nog zo'n woord uit de oude doos.

Ik was dus 8 en een echte boekenwurm... het leesboek dat we elk klasjaar kregen was al uitgelezen voor de 2de schooldag begon en daar zat ik dan... me stierlijk te vervelen want op straat spelen was niet toegelaten... la mamma was denkelijk mijn gezeur beu want ze gaf me een abonnement op de "boekerij"... dat was toen een kaart waar voor elk geleend boek een stempel op gezet werd... je kreeg maar 1 boek per dag... ik wandelde dan met dat boek de hele weg naar huis terug al lezende en thuis gekomen begon ik terug te zeuren dat ik niets meer te lezen had... in de vakanties werd die wandeling elke dag ondernomen... in de bib werkten 2 mannen... een dikke en een dunne... voor de dunne had ik wat schrik want die zag er heel gestreng uit... de dikke was al vlug mijn maatje en die liet me al vlug kiezen uit de serie boeken die boven mijn leeftijd lagen... ik denk omdat ik de andere al heel vlug uit had... dus kreeg ik telkens een "ouder" boek toegestopt met een knipoog van de dikke meneer... iets wat op de lange duur de dunne ook

maar deed... zo heb ik wel veel geleerd.

Wat een verschil met nu... rekken vol met kinderboeken waar je naar hartelust in mag grasduinen... toen ik eens zocht naar de Harry Potter boeken moest ik me inhouden of ik zou alleen maar kinderboeken meegenomen hebben... je mag op je lidkaart 20 boeken lenen voor 3 weken en éénmaal verlengen... toch een weelde nietwaar... de jeugd van nu beseft echt niet hoe ze verwend worden... willen ze iets weten : tik Google... iets over een of ander land weten ; Google is daar met landkaart en alle nodige inlichtingen... ik gebruik bijna dagelijks Google... haha... dat bewijst hoe weinig ik wel weet.

12-10-2016 om 10:41 geschreven door Myette

Ja ja ik heb de wijze raad van de wijze madammen gelezen... ik weet het wel... meer beweging en frisse lucht zou goed doen... echter... zo maar wat doelloos ronddobberen is niet mijn ding dan verveel ik me stierlijk... en als 't manneke mee wil is het nog erger want die kletst aan één stuk door en dat ontspant me ook niet echt... wat doe ik dan als de muizenissen toeslaan... me terugtrekken in mezelf... een boek lezen of puzzelen of computeren... tja ik weet dat dit niet erg gezellig klinkt maar ik heb nooit aan een overdosis sociaal voelen geleden... ben meer een loner die af en toe eens gezelschap zoekt.

Vandaag kon ik moeilijk mijn bed uit... na het bezoek van zoon met hond moet ik steeds herstellen van al dat druk gedoe... toen ik dan eindelijk beneden kwam en de rommel die ze achterlieten zag zakte mijn kin nog een beetje lager... ik pakte vloerwisser en opneemvod en zette me aan het opnemen van de vloer in de living... die hond heeft me een muil om U tegen te zeggen en die muil staat steeds wijd open om zijn ellenlange tong te laten verluchten en die tong lekt dan als een kapotte kraan... dus ik begon aan de vloer... stootte met mijn lomp achterwerk tegen een plantenstaander... een van de planten viel eraf... pot kapot... aarde overal verspreid... plas water idem... ik vloekend op mijn ouwe knieën om de boel op te ruimen... 't manneke was in een behulpzame bui... wilde helpen en liep me overal in de weg... na heel wat gezucht was de living weer toonbaar en gingen we ontbijten... na het ontbijt wilde ik mijn haar een spoeling geven... gisteren had ik datzelfde haar overijverig bijgeknipt zodat ik er nu uitzie als een geplukt kieken... en ik kwam tot de ontdekking dat ik de nodige kreme niet meer in voorraad had... weer gesakker... na het douchen en bijwerken van wat kramikkige onderdelen naar beneden waar manlief me voorstelde een wandeling te maken... ik heb hem een van mijn vuilste blikken toegeworpen en mezelf in mijn zetel geworpen... tot daar het wandelen.

09-10-2016 om 19:58 geschreven door Myette

Wat een vreselijke nacht had ik... die gin-tonic was echt niet zo'n goed idee... geslapen tot 1u... plasje gepleegd en verder liggen piekeren tot tegen de ochtend... dat beeld van die 2 oudjes in dat krottige kamertje bleef maar door mijn hoofd spoken... wat als het onze tijd wordt om verzorgd te worden... het idee alleen al dat ik met 't manneke zou moeten samenhokken in zo'n cel deed me naar adem snakken... maar wat moet je dan doen... ik vatte het plan op de bestaande verzorginghuizen stuk voor stuk te gaan bezoeken en ons te laten inschrijven in het minst afschuwelijke... met dat idee viel ik dan toch in slaap... vandaag op controle geweest bij onze huisarts en tevens voorschrift voor de griepspuit gevraagd... de rest van de dag niet veel gedaan... mijn kop stond er niet naar.

Morgen is het blogmeeting... we zullen maar met vier zijn ditmaal... de rest van ons groepje paste... maar niet getreurd... met ons vieren zorgen we wel voor voldoende decibellekes... de zon zou nog even blijven... we hebben toch de verwarming moeten aanzetten want 's morgens was het in de badkamer niet echt gezellig... hoe vlug het kan veranderen kan me nog steeds verwonderen... de ene dag loop je te puffen en de andere te rillen... brengt wel afwisseling in je leven.

06-10-2016 om 19:41 geschreven door Myette

Depri... depri... depri... ik til er echt zwaar aan... zo zwaar dat ik hier zit met een straffe gin-tonic om mijn humeur op te krikken... waarom... omdat wij, zoals ik plande... neef en nicht zijn gaan opzoeken in hun nieuwe woonst... dat verzorgingshuis... die neef en nicht zijn echt niet van de armsten... ze woonden tot een week geleden redelijk riant en nu... zielig... zielig... zielig... na de rit met behulp van GPS en het gebruikelijke commentaar van 't manneke kwamen we ter plaatse... voor de deur van het home geen plaats om te parkeren dus wat verder door een staanplaats gevonden... na wat gevraag en gezoek door lange gangen de betreffende kamer gevonden... een piepklein hok gevuld met 2 ziekenhuisbedden, twee ziekenhuisstoelen, een piepklein tafeltje met nog eens 2 keukenstoelen, het TV-scherm, 2 kastjes, en dat was het... voor mijn meegebracht plantje was haast geen plaats te vinden... nicht zichtbaar blij ons te zien, neef ook wel maar ook zichtbaar een plant... hij weet niets meer... nicht is nog geestelijk in orde... en dat zit dan daar te vegeteren... dat beeld zit in mij gebrand en ik weet er geen weg mee... zo je leven te moeten eindigen... één ding weet ik wel... MIJ NIET GEZIEN... IK GA NOG LIEVER DOOD

05-10-2016 om 19:31 geschreven door Myette

Wat heb ik de voorbije dagen gedaan... eigenlijk niks om over te schrijven maar aangezien dit van mij verwacht wordt doe ik het toch... verveelt het je... klik die zever dan maar weg... dus... na de vermoeiende uitstap van verleden donderdag was ik aan wat rust toe... die "rustdag" heb ik doorgebracht met achteruitgeschovenklussen aan te pakken...met o.a. het interieur van de auto eens uitmesten want ik werd ietwat beschaamd... toen zag ik dat de garagevloer ook een beurt nodig had en viel die dan ook maar aan... na al dat geklus was ik weer ietwat moe of zal ik liever zeggen "het moe" en dook in een boek... zaterdag kwam zoon weer met heel drukke hond... druk maar ook lief... ik werd haast doodgelikt (door hond, niet door zoon)... na hun vertrek de living terug op orde gebracht en gaan slapen... zondag gingen we met onze buren ontbijten (doen we een keer per maand) met na het ontbijt nog wat nakletsen in een café in de buurt... het was echt geen terrasjesweer meer... maandag kreeg het kot een beurt door de poetshulp met mij als hulpje... dinsdag... vandaag dus bezoek aan de tandarts voor een poetsbeurt... amaai...  als mijn tandartse zich op mijn gebit stort voel je het 2 dagen later nog... ik bloedde als een rund... ze heeft gel en mondspoeling voorgeschreven tegen de vorming van tandplak... tja ik produceer tandplak in recordtijd wat ik ook poets... tevens afspraak gemaakt voor mij en 't manneke want die heeft ook amaajskes aan zijn bieterkes... ook een afspraak met de oogarts voor hem... ach ik vrees dat ik stilaan zal moeten uitkijken naar een nieuwere uitgave want de man brokkelt af in snelvaart... mijn nieuwe bril gaan ophalen... thuisgekomen schoot me opeens te binnen dat het bijna tijd is voor die griepspuit dus ook maar afspraak geregeld met de huisarts... morgen gaan we neef en nicht bezoeken die pas verhuisd zijn naar een verzorgingshuis... ben benieuwd... de golf hebben we afgezegd... ongezellig weer vandaag.

Ziezo hebben jullie ervan genoten... ik denk het niet... maar mijn geweten is weeral gerustgesteld want ik heb mijn huiswerk braafjes gedaan.

04-10-2016 om 14:32 geschreven door Myette

Gisteren donderdag... a day to remember... zoals steeds als we op stap gaan was ik al heel vroeg uit de veren... in feite lag ik al vanaf 4 u in mijn bed te draaien... klaarwakker... dus we stonden op... deden ons wasje en plasje en aten een boke... om 8u30 zou de bus vertrekken op L.O. dus wilden we de tram nemen... iets dat in normale omstandigheden een fluitje van een cent is maar niet gisteren... we zaten om 7u30 aan de halte te wachten op onze tram... die geen sjoege gaf... wel die van een andere lijn... tegen 8u werden we toch wel ongerust en besloten die andere te nemen maar moesten dan overstappen aan de Meir en op een andere stappen richting L.O... zo gezegd zo gedaan... de tram zat overvol en de rit duurde behoorlijk lang door alle in- en uitstappers onderweg... eindelijk geraakten we in metro Meir... kwamen in gesprek met een jonge kerel die al vanaf 5 u op weg was om te trachten op zijn werk te geraken en het opgaf en terug naar huis wilde rijden... daar hoorden we dat vele trams niet reden omwille van staking... wij wisten het dus niet... intussen kon ik al bijna naar L.O. zwemmen in het "zenuwen-zweet... ik belde naar onze voorzitter dat we vermoedelijk later zouden zijn... die voorzitter zat zelf te sukkelen in weer een andere tram... we kwamen net op tijd aan waar we de verhalen te horen kregen van de andere leden ook met hun vervoer problemen... één stel is met eigen wagen naar Beveren gereden en 5 anderen zijn er gewoon niet geraakt... mensen lief WEES LIEF VOOR HET MILIEU EN GEBRUIK HET OPENBAAR VERVOER!

In Beveren bezochten we het Kasteel Cortewalle... dit en nog 2 andere werden aangekocht door Beveren en ik kan alleen vol lof vertellen dat "ons" kasteel pikfijn onderhouden wordt en de moeite waard is om te bezoeken... ook onze gidse was een lieve en onderhoudende dame... het park rondom is ook schitterend... tot hier alles prima... dan de bus weer in naar Waasmunster voor de warme lunch waar we extra verzorgd werden en we met leuk gezelschap aan tafel zaten... dus hier ook weer geen klachten.

Terug in de bus naar Kemzeke om het museum van de Verbeke Foundation te bezoeken... dat was vroeger een transport bedrijf tot de eigenaar het verkocht en zich ging wijden aan zijn hobby... het verzamelen van "kunstwerken... dit zeg ik met mijn zeer nuchtere kijk op de zaken... onze gidse... een zeer welbespraakte dame met een eigen stijl in kleding leidde ons rond... eerst het omliggende open domein in... een zeer wild begroeid domein... ontelbare paadjes tussen hoog opgeschoten gras... struiken en onkruid... waar hier en daar zo'n "kunstwerk" stond... even een opsomming... 2 opeengestapelde bijna doorgeroeste containers die iets moesten voorstellen... iets wat ik al lang vergeten ben en alleen in de koker van de kunstenaar bestaat... dan een in hout opgetrokken hut waar we met zijn allen in moesten... dit om te testen of wij elkaar goed verdroegen in zo'n beperkte ruimte want naar de gidse vertelde is dit niet bij elke groep het geval... wij doorstonden de test... een kunstig uit houten balken opgetrokken "dome" was de volgende... een glazen kist met het skelet van een of ander beest volgde... een hoge berg bestaande uit allerlei knoken waar al bloemekes op groeiden... de "mals" van een kudde paarden die nooit afgewerkt werden en die daar stonden te vergaan... al die werken werden minutieus en vol begeestering uitgelegd door onze gidse waar... naar mijn bescheiden mening... ook "een hoek af was" maar ja ik ben dan ook geen kunstkenner.

Dan naar binnen waar ook vanalle rommel te kijk stond... alles in het teken van "beweging"... een dikke kabel die lag te kronkelen... een rode lap aan de zoldering die rond draaide en een papaver moest voorstellen... een collage van afval die de vervuiling van de oceanen voorstelde... dan de pronkstukken uit de verzameling... die bewegende structuren gemaakt van buizen en plastic vellen... we zagen ze al in actie op TV... ze worden door de wind aangedreven en lopen als vreemdsoortige dieren op het strand... helaas hier was geen strand en geen wind en moesten we het doen met de uitleg van de maker en dat in het engels... hij probeerde een van die "beesten" nog te laten bewegen door middel van een compressor maar dat mislukte... het ding wiebelde een beetje en zei "foert"... dat laatste was voor mij en de anderen wel een teleurstelling want ik had die dingen wel eens in het echt willen zien lopen... je kon wel een mini exmplaartje kopen waar je moest tegen blazen om het te laten bewegen... daar heb ik dan ook "foert" tegen gezegd.

De meningen waren verdeeld in onze groep... de meesten deelden mijn mening... de anderen vonden het fantastisch... of misschien waren ze gewoon beleefd... ik dus niet... ik zeg wat ik denk maar wel niet tegen de gidse want ik bewonderde haar enthousiasme wel... al met al was het een geslaagde uitstap... niet te lang in de bus gezeten... het kasteel was prima... de lunch idem... dat museum een belevenis... 't manneke zag ook nog kans om zijn hoofd te stoten aan een van die kunstwerken... dat was gelukkig niet beschadigd maar het hoofd wel want dat bloedde... wat hem dan weer het medelijden van onze leden opleverde en de pijn verzachtte... na deze rondleiding was het tijd om huiswaarts te keren en begonnen we ons af te vragen hoe we thuis gingen geraken vanaf L.O. dat viel ook mee want we mochten meerijden met een stel dat met eigen wagen was gekomen... eind goed al goed.

Ik was wel moe en lag om 9u al mijn bed in... goed geslapen... alleen enkele keren mijn bed uit met krampen... tja we hebben die dag wel enkele kilomerkes afgelegd... eerst dat kasteel met park... dan die wilde en uitgebreide kunsttuin... vandaag ga ik me toeleggen op het administratief werk... eerst dit logje en dan voor de club... tot de volgende!

30-09-2016 om 13:29 geschreven door Myette

Verleden nacht akelig gedroomd... eigenlijk was het niet echt dromen... was half wakker en had verwarde gedachten... zo verward dat ik er bang van werd... we hadden net gehoord dat er een kennis van de golf plots overleden was door een hersenbloeding... ze leed al 2 jaar aan Alzheimer en ging zienderogen achteruit... met haar man gesproken en die bekende dat die jaren een hel waren voor hem... dit spookte denkelijk in mijn hoofd... was er echt niet goed van.

Vandaag clubvergadering gehad... weer werk aan de winkel voor mij maar dat zal nog even moeten wachten want morgen zijn we de hele dag op stap met de club... nu maar hopen dat het niet regent.

Nog wat boodschappen gedaan en nu ga ik vroeg slapen want morgen vroeg uit de veren... eigenlijk ben ik een beetje bang dat het weer zo'n nachtje wordt... gewoonlijk slaap ik heel goed en was dit voor mij een ongewone belevenis... ik beklaag degenen die aan slapeloosheid lijden.

28-09-2016 om 22:26 geschreven door Myette

Na enkele vermoeiende dagen besloot ik zondagrust te nemen... legde boek, bril, bic, papier en sudoku in de "tuinmand" en trok de hof in... 't manneke wilde perse de stad intrekken maar ik hield mijn been stijf en negeerde zijn zielige blikken... hij vertrok dan maar alleen... ik installeerde me in mijn ligstoel... ging wat rond liggen kijken en zag de eens zo frisse struiken en plantjes er treurig bijstaan... of hangen is een beter woord... mijn hart liep vol medelijden en ik wenste hen heel vlug regen toe... en zie... het giet hier... nu zullen er mensen zijn die me vervloeken maar denk eens aan de patatjes en andere groentjes die smachtten naar water... nu maar hopen dat het weer geen weken blijft regenen want dan moet ik weer een wens doen.

Zoals ik al zegde... ik was aan wat rust toe... jaja het menske is niet meer van de viefste en na gedane inspanningen heeft ze tijd nodig om te recupereren... die inspanningen waren deze voorbije week : boodschappen doen (2 maal)... naar de golf... een volledige maaltijd koken voor het kroost... de belegering van zoon met hond doorstaan en overleven... dus zeg nu zelf ik heb wat rust verdiend... morgen maandag moet er weer wat gepoetst worden... dinsdag golf (als het niet regent)... woensdag vergadering van de club met nadien het nodige werk... donderdag de hele dag met de club op stap en dat is heel vroeg het bed uit... de hele dag achter een gids aanschuifelen... veel babbel- en luisterwerk... het leven kan moeilijk zijn.

Zoon was gisteren hier met Kiko... allebei geweldig druk en nerveus... ik had hem gevraagd onze telefoon eens na te kijken want daar was iets niet pluis mee... hij ontdekte dat er een kabeltje losgerukt was en ook dat ik verkeerde batterijtjes in dat ding had gestopt... man man... heb ik naar mijn voeten gekregen... op zo'n momenten neemt hij kennelijk wraak voor alle keren ik hem vroeger de mantel heb uitgeveegd... het zou nu in orde moeten zijn... hoop ik toch.

25-09-2016 om 16:32 geschreven door Myette

"Ga naar je moeder, die heeft viskes gebakken" is zo een van die onnozele gezegdes als je iemand kwijt wil... gisteren bakte moeke geen vis en moeke wilde haar kroost ook niet kwijt... integendeel ze te eten vragen is zowat de enige manier om ze nog eens te zien... daarom maakte moe soep en kip Marengo en fruitsalade voor dochter en schoonzoon... alles was gelukt... ik slaagde erin het eens niet te laten aanbranden... toen de soep op tafel kwam... witlofsoep... witlof is een van de vele groenten die 't manneke niet lust... lepelde man die soep smakelijk naar binnen en ging nog een kop halen... dochter en schoonzoon zaten van verbazing met hun mond open en toen dochter vroeg : "lekkere soep pa?" antwoordde pa smakkend : "dat is echt mijn soepeke... erwtensoep" waarop het kroost slap van 't lachen achterover sloeg... man zag verwonderd toe en begon mee te lachen zonder te begrijpen waarom... ik heb achteraf dan wel verklaring gegeven en toen was hij heel verbaasd : "ja maar die soep zag toch groen"... dat was van het groen van de stoofprei... zo zie je maar dat een man gemakkelijk te misleiden is... je moet alleen de trucjes kennen.

Verder is er niets noemenswaardigs gebeurd... 't manneke is nog altijd in zijn kalme periode en is gisteren heel alleen naar de golf getrokken zonder protest en ik... ik geniet van de tijdelijke rust.

24-09-2016 om 10:42 geschreven door Myette

Vandaag is het donderdag... dit maar moest er iemand vergeten zijn in welke dag hij/zij leeft... zo raar is dat niet hoor... mij overkomt het vaak... dan moet ik op mijn vingers de dagen aftellen en me trachten te herinneren wat we die of die dag gedaan hebben... dus het is donderdag 22 september 2016.

Dit gezegd zijnde ga ik over op belangrijkere zaken... zoals mijn dagelijkse "goede daad"... niet dat ik dit ook al eens vergeet net zoals welke dag het is... ik heb nooit beweerd dat ik perfect ben... bijna maar niet helemaal... dus mijn goede daad... ik had al opgemerkt dat 't manneke er sips bijliep... dat gebeurt wel regelmatig en dan loop ik op mijn tenen tot de bui over is... hij wilde ook niet meer elke dag naar de golf en dàt doet dan bij mij enkele bellekes rinkelen... vandaag liep hij over van zelfmedelijden... tja net als ik verleden week... en toen ik vroeg of hij ging golfen golfde zijn gemoed over... de reden was dat hij altijd alleen moet gaan en daar die andere stellen zag samen spelen en hij... ocharme... snik snik... altijd alleen.

Ik begon driftig mijn geweten uit te pluizen... samen met mijn donderdagse agenda... en besloot een compromis te sluiten... vlug naar de supermarkt en dan samen naar de golf... en zo gebeurde... we hebben twee rondes gespeeld en een koffie gedronken voor we naar huis reden... daar lagen de boodschappen te wachten op verwerking... morgen komen de kinderen eten en dan maak ik al de dag ervoor de soep... maak groenten schoon zodat ik niet alles op één dag moet doen want dat verdraagt mijn ouwe rug niet meer... en zo gebeurde.

Ik zit nu uit te puffen en mijn gemoed te luchten... ben wel moe maar ik zie manlief intevreden sport kijken op TV en ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen... toch niet voor enkele dagen.

22-09-2016 om 17:07 geschreven door Myette

Wat heb ik zoal gedaan die hele lange week dat ik heb zitten mokken... vooral zweten en puffen... zeg nu zelf het was er echt het weer niet voor om zich in te spannen... natuurlijk moet er zo t'een en t'ander gedaan worden in huis maar dat doe je dan wreed tegen je goesting en zo rap mogelijk... gelukkig is het nu heel wat koeler en begin ik terug mijn vorige vorm aan te nemen in plaats van dat hoopje natte vodden.

Gisteren met vrienden gaan eten... op onze kosten... tja voor wat hoort wat he want die vriendin kwam zomaar met bloemen en geschenk aanzetten op de dag dat wij er 60 jaar op hadden zitten... een geheugen dat die vrouw heeft... ongelooflijk... nu we gingen eten en dat was lekker en gezellig... de lucht die er in de voormiddag somber bij hing klaarde op en we hebben er de namiddag aangebreid en tot het donker werd op een terrasje zitten nagenieten... dan naar huis... ikke met weer die hoofdpijn dus vroeg naar bed... na mijn galoperatie kan ik geen alcolhol meer verdragen maar zeg nu zelf... een etentje zonder aperitiefje en een glas wijn is toch niet te pruimen... tijdens het eten kwam er een dame naar me toe... met die dame heb ik ooit nog op kantoor gezeten zowat 50 jaar geleden en het mens herkende me nog... echt een boost voor mijn ijdelheid!

De vorige dagen waren echt niet om over naar huis te schrijven dus hebben jullie niet veel gemist... veel in de tuin liggen niksen en wachten tot het wat koeler zou worden... ik ben echt niet gemaakt voor de tropen... niet dat ik nu perse naar Antarctica wil verhuizen... trouwens die beginnen hun ijs daar al kwijt te geraken wat een probleem is voor die arme beren... nog even en die komen ook naar onze contreien afgezakt en hoe gaan die hier werk vinden.

Dat brengt me op mijn zoon die weer eens ambras had met een zwarte... toen zoon hem vroeg om zijn deel van de waterrekening te betalen weigerde hij en toen mijn zoon hem kwaad verweet dat het welletjes was want dat is elke keer hetzelfde liedje... vloog hij zoon aan en begon hem te wurgen... een buurman is er moeten tussen springen... politie erbij... klacht ingediend... maar wie gaat de schuld krijgen... groot vraagteken... en toen ik die heisa hoorde over die ongelukkige opmerking van een parlementslid tegen een allochtone collega begon mijn al kokend bloed echt over te koken... zo'n onnozel feit en er wordt haast een staatszaak van gemaakt... maar ja allochtone tenen zijn vlug bezeerd en het is ons geraden braafjes onze mond te houden en vooral blijven slikken.

Dat lijkt nu wel dat ik een geweldige racist ben... integendeel maar ik haat het dat men gewoon over ons heen loopt en waarom... wij vlamingen zijn te mak en braaf dus geen schrik dat we in opstand zullen komen... iets waar onze geleerde leiders niet zo zeker van zijn waar het allochtonen betreft want die roepen al "AUW" voor ze geslagen worden... ziezo dat moest er ook eens af.

17-09-2016 om 10:04 geschreven door Myette

Nu het wat koeler is en ik ook wat ben efgekoeld ga ik terug mijn log teisteren met onzinnige en onnozele dingen... zowat alles wat er in mijn onzinnig en onnozel kopke opkomt... hou je vast aan de takken van de bomen!

Maar eerst een verklaring voor mijn rebels gedrag... tja jullie zullen ook wel eens van die dagen hebben dat je jezelf zielig vind... miskend... slachtoffer van de samenleving... noem het op en ik was het... waarom... omdat ik al enkele dagen met mijn kop tegen de muur liep van pure frustratie... het was te warm... ik zweette me kapot... man was weer eens zijn eigen zichzelve dwarsligger... mijn strijkijzer had kuren... mijn PC ook... mijn ingewanden lagen overhoop... ik zat met een berg witwas plus de aanhangende strijk... ik moest dringend mijn voorraadkast aanvullen en had geen goesting... er moest vanalles gepland worden en ik had daar ook de fut niet voor... zo kan ik nog even doorgaan maar ga het niet doen... toen ik mijn leed en gejammer op mijn log wilde zetten bedacht ik dat daar toch niemand interesse voor heeft gezien het luttel aantal getrouwen die me met een bezoekje vereren... waarvoor eeuwige dank... en plots voelde ik me een zielepoot... miskend door de rest van de wereld... en als ik zoiets voel opkomen word ik van de wederomstuit rebels of noem het maar ezelachtig... geneer je niet... en besloot ermee te stoppen... maar de volgende dagen zat ik vergeefs met die drang alles wat me overkomt neer te pennen... eerst dacht ik aan een echt dagboek maar dan las ook niemand het dus kon ik het evengoed op mijn log zetten... dan waren er de reacties van trouwe lezers... ook van mensen die zelf geen log hebben maar wel kwamen lezen en soms een mailtje stuurden als reactie en dat deed het tij keren... ik voel me niet meer zielig en ben terug... juich Belgen juich!

Wat ik de vorige dagen tijdens die radiostilte deed zal ik nog wel eens vertellen een andere keer anders wordt dit epistel te omvangrijk en alles wat TE is is te vermijden.

16-09-2016 om 10:16 geschreven door Myette

Ik heb al enkele dagen niets meer van me laten weten... de reden... ik ben het een beetje beu... ik leg hier soms mijn ziel bloot... vertel het wel en wee in huize Myette... maar respons... o nee... het lijkt erop dat ik gewoon wat in de lucht sta te brabbelen en daar wordt je moe van... als er dan toch niemand leest en/of de moeite neemt een reactie te plaatsen is het beter ermee te stoppen... het valt me op dat sommige bloggers gewoon een mooi plaatje op hun blog plaatsen en daar krijgen ze dan ellenlange reacties op... tja mooie plaatjes zijn niet echt mijn ding... ik vertel wat ik zie... meemaak... voel... en dat lijkt niemand te interesseren... dus voorlopig leg ik er de blok op... sorry Natoken maar ik ben echt moe... ik kom wel nog lezen en van mij krijg je dan wèl een reactie... tot ziens!

07-09-2016 om 20:24 geschreven door Myette

Er is al heel wat geschreven en gezeverd over de smartphone-verslaving van onze jongeren... toen ik woensdag nog eens de stad introk... eerst met de bus... later terug naar huis met de tram... zat ik omringd door zombies met ipods in hun hand geklemd alsof het reddingsboeien waren... zonder die dingen zouden ze gewoon dood gaan... sommigen zaten gewoon te staren naar het schermpje en te wachten op een of ander berichtje... anderen zaten verwoed te tokkelen met beide duimen... hoe ze dat klaarspelen heb ik nog niet kunnen achterhalen want als ik een berichtje wil intikken neem ik steevast 2 of meerdere letters mee en moet dan herbeginnen... iets wat me geweldig nerveus maakt dus heb ik dat ding in een schuif gemikt en gebruik liever mijn PC thuis... ben ik niet thuis dan moeten ze maar wachten... ik gebruik terug mijn oude GSM en dat alleen voor in noodgevallen... in bus of tram kijk ik rond en bespied al die zombies om me heen... kan ook interessant zijn.

Zoals je nu zult vermoeden ben ik een oude knar die zo'n 15-tal jaren geleden de stoute schoenen aantrok om enkele computerlessen te nemen... gewoon maar leren mailen en mappen aanmaken... na 3 lessen stond ik er alleen voor en heb veel geleerd door vallen en opstaan... mijn computer kreeg ik voor Kerst van mijn zoon... wat sarcastische commentaren uitlokte van 't manneke... maar niettemin heb ik doorgezet... ben op Sennet verzeild geraakt... ben gaan bloggen en door dat bloggen computermaatjes gemaakt die één keer per maand bijeenkomen voor een praatje en een drankje... dat doen we nu al ruim 10 jaar... bedankt Sennet.

Ik ben wel oud maar nog steeds leergierig en probeer ietwat bij de tijd te blijven al moet ik bekennen dat het tegenwoordig veel en veel te vlug gaat voor mijn ouwe stappers... je kan je rug niet draaien of er is iets nieuwer en nog ingenieuzer op de markt... ik ben ook niet van plan al die nieuwe wondertjes te gaan uitproberen... nee zeg... IK BEN NIET GEK!!!

Las net dat men een proef deed met enkele jongeren en hen deed beloven 1 week lang geen ipod of tablet of computer te gebruiken... de reacties van die gasten vond ik hilarisch... ze vonden het eerst eng... dan rustgevend... dan begonnen ze rond te kijken en ontdekten zaken die ze vergeten waren zoals andere mensen... de druk was weg... enz. enz... wedden dat ze zodra die week om is zich met zijn allen terug zullen storten op hun geliefde speeltjes... ach ja je moet toch bijblijven!

03-09-2016 om 19:34 geschreven door Myette

Sleur... een woord dat ik haat... het woord en de daad... ik heb het al eens eerder gezegd... routine haat ik als de pest... maar het dagelijks leven is gewoon routine... je word wakker (gelukkig)... je kleed je aan (of niet)... je gaat appelsientjes persen (lekker)... je ontbijt (1 boke met je pillen)... dan poets je je tanden (allemaal)... je ruimt de boel wat op (vuile sokken en onderbroek)... dan besluit je wat je vandaag eens gaat doen (gewoonlijk was draaien of strijken)... en dat is het zowat... de rest van de dag lummel je maar wat rond of je leest of je puzzelt... er zijn ook nog van die dagen dat dàt je ook verveelt en dan schiet er niets anders over dan je te zitten vervelen en denken aan al wat voorbij is en nooit meer gaat komen... triest.

Er zijn zo van die dagen dat het leven je plots zinloos lijkt... dat sombere gedachten je overvallen... waar dat dan zomaar vandaan komt weet ik niet maar het gebeurt... en dan voel je je moedeloos en niets kan je opbeuren... ja toch iets... een onverwacht maar prettig gebeuren zou je bestaan wel ietwat kunnen opfleuren... als dat dan niet gebeurt moet je gewoon die sombere dagen maar uitzitten... iets wat ik nu maar zal doen.

Ik ga nu even boodschappen doen in de supermarkt... nog zoiets saai maar nodig want mijn voorraadkast ziet er povertjes uit en moet nodig gevuld... wie weet gebeurt er wel iets dat me kan opfleuren... wie weet!

01-09-2016 om 13:17 geschreven door Myette

Er zit sleet op de blogs... buiten enkele hardnekkige gevallen die... weer of geen weer... blijven hun hart luchten hier op Sennet... is het bedroevend gesteld... op FB daarentegen wordt er duchtig gemoederen gelucht en soms de vuile was buiten gehangen... maar ja... FB is echt niet mijn ding dus ben ik een van die hardnekkige gevallen die blijven schrijven... als kind heb ik nooit een dagboek bijgehouden... ook niet als jonge moeder... iets waar ik nu spijt van heb want... je denkt wel dat je alles zal onthouden maar later besef je dat er heel wat verloren is gegaan... zoals dat eerste tandje... die eerste stapjes enz... dat kan ik natuurlijk niet herroepen... maar als ik mijn blogs van het eerste jaar herlees komen er zaken boven die ik gewoon vergeten was... zodoende modder ik maar verder.

Vandaag nog eens de koekestad ingetrokken... bloesje gekocht... wat verzorgingsproducten in mijn favoriete winkel... veel mensen gezien... duchtig gezweet... zere voeten opgelopen... thuis gekomen me helemaal verkleed... zelfs mijn ondergoed kon je uitwringen... voeten in koud water gebaad... de tuin ingetrokken met een boek... maar niet lang want ik voelde me onrustig... weet niet waarom maar kon gewoon niet stilzitten... ik voel me gewoon opgejaagd... onrustig.

31-08-2016 om 19:31 geschreven door Myette

Bij het lezen van mijn ochtendkrantje weer gezien dat er nog maar eens een aanslag gepleegd werd in Neder-over-Heembeek... wedden dat er minder over gezegd zal worden dan over die onnozele tent genaamd "boerkini"... de naam zegt het zelf... een kini voor boeren... op FB stonden ellenlange commentaren van voor en tegens... de meeste wel tegens... ikzelf vind dat ze op het strand mogen dragen wat ze willen... als zij willen zitten zweten en plakken van het zout en het zand onder hun tent moeten ze het zelf weten... en dit alleen maar om ons te laten weten dat ze doen wat ZIJ willen... van integreren gesproken... maar in godesnaam dat ze die bussel kleren niet toelaten in de zwembaden... wie kan weten hoeveel bacillen en lelijke beestjes er onder verborgen zitten... aangezien jongens niet het water in mogen met een bermuda om hygiënische redenen zou het wel heel grof zijn die ingepakte dames wèl toe te laten... maar ja wij zijn toch tolerant... ja WIJ wel.

Ik zag een foto van zo'n dame die net uit het water stapte... ooit al gehoord van die wet-shirt games... die dame niet denk ik want toen ze zich uit het water verhief plakte de hele zooi wel aanstootgevend aan haar lijf... sexy wel maar of dàt de bedoeling is betwijfel ik.

Ziezo dat was de bedenking van de dag... de rest van deze natte en zalig frisse dag ga ik wat verwaarloosde klussen opknappen zoals mijn kamerplanten laven want die sukkels kregen het ook zwaar te verduren afgelopen week... maar zoals ook bij mensen... sommige staan er stralend bij en weer andere laten triest hun bladeren en bloemen hangen... tijd voor een opbeurend praatje van het baasje (ikke dus).

29-08-2016 om 10:40 geschreven door Myette

Na enkele dagen op "non-actief" te hebben gevegeteerd neem ik de pen weder ter hand om Ulieden te verblijden... allee sèg... gene zever he Myette... doe maar gewoon gewoon...  sorry ik liet me eventjes meeslepen.

Dat non-actief is echt niet overdreven... ik deed het allerhoogstnoodzakelijke en dat in de vroege ochtenduren want... geef het maar toe... zo'n overdreven hitte is nu toch echt niet nodig... het zuigt je gewoon leeg... ik keek gisteren naar een natuurfilm... Namibië... niets dan rotsen en zand te zien... dieren die in de grond graven om wat modderachtig water te vinden... en ik zat daar met een hele fles fris water naast me... me vol te gieten want dorst dat ik had... ik smolt niet alleen weg van de hitte maar ook van medelijden... nee geef mij dan maar ons Belgiekske met zijn regelmatige regenbuien.

Deze voormiddag eens mee naar de golf gestapt en dit om aan het gezaag van 't manneke te ontkomen... die gaat namelijk bijna elke voormiddag golfen en is dan kwaad omdat ik niet mee wil... maar ja ik ben nu eenmaal niet zo fanatiek ingesteld... dus vandaag moest het dan maar... ik speelde en maakte de ene "pot" na de andere tot verbazing van manlief... na 4 opeenvolgende "potten" zag hij er ietwat gemangeld uit... ik ben bijna zeker dat hij niet meer zo gaat aandringen om me mee te krijgen... nog iets gaan drinken om af te koelen want het water liep letterlijk uit mijn pasgewassen coiffure... dan naar huis voor een boke en rappekes de tuin in met boek... ditmaal zonder schuldgevoel want ik heb het eerlijk verdiend.

Vandaag toch ietwat minder verstikkend dan gisteren dank zij een verkoelend briesje... van verkoelen gesproken... in mijn boek staan enkele stomende scenes wat niet bepaald bevorderlijk is voor mijn al hoog opgelopen temperatuur... ik laat het echter gelaten over mij heen komen... zolang ik 's nachts goed kan slapen overleef ik het wel.

26-08-2016 om 00:00 geschreven door Myette