Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Verandering van spijs doet eten zeggen ze... maar al te waar... zonet wat op TV zitten zappen en kwam bij een programma terecht over extreem dikke en extreem dunne vrouwen... whaw... en ik die dacht dat mijn derrière al overvloedig was... nee dan kom ik nog wat tekort... om het te vieren ben ik in de koekjesdoos gedoken... dan lieten ze een uitgemergeld meisje zien dat probeerde wat aan te dikken... ze zetten een hele dikke met dat magere ding samen en die moesten dan de maaltijden delen... ocharme... terwijl het skelet zich met lange tanden door haar bord zat te wurmen zat de dikke dame met hongerige ogen op een mager botje te kluiven... ik ben niet lang genoeg blijven kijken of er resultaat te zien was.
En het weer blijft maar guur... vandaag dus weer geen golf... heb er maar een klussendag van gemaakt... kasten uitgeruimd en alles eruitgegooid dat ik toch nooit meer zal gebruiken... de kinderen mogen kijken of ze er iets van kunnen gebruiken en dan gaan ze onherroepelijk het huis uit (niet de kids, wel de rommeldingen)... als ik ooit moet verhuizen wil ik niet verplicht zijn 10 containers te huren... wat een mens zo allemaal in zijn huis opstapelt is monsterlijk... en dan hebben we nog geen kelder of zolder.
Verder niets te vertellen vandaag en... aangezien ik geen fantasie heb... kan ik ook niet zomaar iets uit m'n duim zuigen... ik ga nog maar eens vroeg slapen... goed voor de teint.
Oef... oef... oef Het was me het weekje weer Nog niet erg genoeg dat ik twee keer m'n mond heb moeten laten pijnigen... nee hoor... ik heb ook nog eens ambras met den Buddy... wat die mij niet allemaal aandoet... brrr... dat Vista geval hangt me ferm de keer uit. Gisteren hing onze voorzitter aan de foon om met zijn meest lieve stemmeke te vragen of ik aub eventjes een briefje kon maken om donderdag tijdens de uitstap uit te delen aan de leden... een "briefje" jawadde... zwaar onderschat... het kwam erop neer dat dat briefke 3 volle pagina's nodig had plus de nodige inschrijvingsformulieren voor de uitstappen plus het inschrijvingsformulier voor het nieuwe seizoen... aangezien de volgende week ook alweer volzet is heb ik dat mooie zonnige weekend binnen zitten zwoegen om al dat spul klaar te stomen... het is me gelukt... maar met de nodige tegenkanting van Buddy... nu morgen copies laten maken en dan kan ik donderdag sinterklaas spelen... we bedelen gewoonlijk al de leden die mee op tocht gaan... kwestie van de portkosten binnen de perken te houden. Ik zit hier echter met zware computerproblemen... zoon is aan 't proberen om er een mouw aan te passen maar die jongen moet ook zoeken... hij is geen computer crack... heeft het zichzelf aangeleerd... ik typ bvb een brief wat al een hele opgave is met dat nieuwe systeem... als dan eindelijk alles naar m'n zin erop staat sla ik dat op... doe ik het bestand later open staat alles dooreengehutseld... om gek van te worden... kun je opnieuw beginnen... na veel mislukkingen printte ik dus eerst die brief af vooraleer hem op te slagen... ook al een ellende... in het afdrukvoorbeeld staat alles erop zoals het hoort... de printer drukt alles schots en scheef... nu ben ik een moeilijk mens op dat gebied... alles wat scheef hangt kan ik niet tolereren he... haha... zodoende... ZWARE PROBLEMEN. Genoeg geklaagd nu... er was één lichtpuntje in deze donkere week... Van Campen's Poppentheater... ik ben een echte fan van die kleine poppekes... Van Campen is dan ook super... prachtige decors... grappige dialogen... natuurlijk in het aaaaaaantwaaarps... ZALIG. En nu ga ik van een welverdiende rust genieten... ik vlei me in m'n relaxke... pootjes omhoog... glaasje en snoepje erbij... soms is het leven nog zo slecht niet. Slaapwel kindjes... moeke gaat genieten!!!
SPRING IS IN THE AIR Hoeraaaa... jubel jubel... eindelijk eens wat frisse lucht in m'n stoffige longen kunnen zuigen... en dit met volle teugen... zaterdag gaan petanquen... die verkrampte spieren eens losgegooid... er stond natuurlijk weer een koude wind maar die moesten we er dan maar bijnemen... we zijn droog gebleven... de wolken hebben hun plas ingehouden tot we terug thuis waren... dan zondag voor de eerste keer na de lange winter naar de minigolf... dat is ook al zoiets dat je niet verleert zoals fietsen en zwemmen... je neemt die stok vast en klopt tegen dat balleke en je hoopt dat dat ballake het rechte middenpad blijft bewandelen... soms is dat ding ondeugend en maakt een zijsprongetje maar... hehe... wie van ons is altijd braaf... enne... weer droog naar huis kunnen fietsen... ja fietsen... dat is efkes schrikken he... ik schrok er zelf van... zoveel sportiviteit op 2 dagen tijd... waar gaat dat naartoe!!!
Ziezo dat was het weekend... de rest van de week was minder geslaagd... dinsdag onze huisarts nog eens iets gegund... die man klaagt altijd dat hij me niet genoeg ziet... jaja... z'n portemonnee dan toch... om hem te troosten heb ik hem wat bloed afgestaan maar hij heeft wraak genomen... ik zit met een halve blauwe arm nu... dan vrijdag naar die orthodontoloog geweest... het was een -loge... eerst sleurde ze een aantal elektrische toestellen binnen... sloot die aan op het net terwijl ik met dichtgeknepen knietjes lag toe te kijken... dan stortte ze zich op m'n tanden en begon errond, erboven, ertussen en erachter te poken en te schrapen dat horen en zien me verging... nu ga ik elk jaar voor een onderhoudsbeurt naar mijn vaste tandarts en ik dacht dat die dame grondig poetste maar nee... bij deze dame ligt ze ver achter... ik lag intussen met m'n ogen dichtgeknepen... en niet alleen m'n ogen... alleen m'n mond was nog wijd open... te hopen en te bidden dat niet al m'n vullingen het zouden begeven... toen stopte ze eindelijk en zegde me te spoelen... daar zat ik dan... een mond overvol bloed en geen bekertje te bekennen... met gebarentaal en gekreun haar duidelijk gemaakt wat m'n nood was... nog een geluk dat ik een vrouw ben en dus gewend aan wat bloed want anders was ik misschien nog "van m'ne sus gegaan" (vertaling nodig? ga maar in het antwerps woordenboek zoeken)... na de foto bekeken te hebben raadde ze me aan die allerlaatste kies eruit te laten halen... die hangt er zomaar voor piet lut bij omdat z'n kompanen al lang de pijp uit zijn en het ding was in erbarmelijke toestand... dat heb ik dus vandaag laten gebeuren... en nu zit ik hier weer eens met een dikke prop watten tussen m'n tanden geklemd... scheel van de honger en de goesting naar een kop hete koffie... maar dat is me voor vandaag verboden... ik zit dan maar wat zuinig aan een glas water te nippen en te dromen van een heerlijk malse steak met frietjes.. zal voor morgen zijn.
De vriendin die pas geopereerd is voelt zich weer kiplekker... het was baarmoederkanker en natuurlijk zat ze in zak en as voor de uitslag... chemo of bestraling... niet nodig dus... de dokter verzekerde haar dat de kust veilig was... zucht van opluchting... het was heel waarschijnlijk nog maar in het prille begin aangezien ze pas een controle had gehad... al die onderzoeken zijn wel niet prettig maar toch maar beter laten doen.
Nu ga ik even m'n koudgeworden koffie drinken... beter dàt dan water... misschien straks een Duvel?
Zijn er onder jullie die een reis naar India overwegen... moet je dit echt eens proberen!!!
De nieuwe frisdrank werd vandaag voorgesteld in de stad Kanpur en is het werk van een extreme hindoegroepering. Die wil het drankje deze zomer in heel India te koop aanbieden.
Het goedje bestaat grotendeels uit urine van koeien -heilige dieren in het hindoeïsme- en dat kan uiteraard niet slecht zijn. Het drankje wordt op smaak gebracht met aloe vera en sap van bessen en andere vruchten.
Volgens de producent is de "koeienplas" niet enkel lekker, maar ook gezond, want de urine zou allerlei infectieziekten voorkomen.
PROFICIAT Eindelijk een eerlijke vrouw die er voor uitkomt dat ze naar knappe mannen loert... haha... nietwaar N... ik was benieuwd hoelang het zou duren vooraleer iemand dat schattige beestje ontdekte want daarvoor was het me te doen... wat zou je kiezen als je de gelegenheid had... de man of het beest... venijnig vraagske nietwaar.
Allee genoeg gezwanst... hier ten huize van gaat het met horten en stoten... Buddy nog niet helemaal in z'n hum... zoon die al gedreigd heeft zijn bed hier te komen plaatsen... na lang gezwoeg weer buddy op gang gekregen maar ben eens te meer dingen kwijtgeraakt en dit keer zijn het m'n ledenlijsten van de club en dat knaagt aan me... enfin ik heb me rotgezocht zo tussen de soep en de patatjes in maar tot hiertoe nog niks.
Zo dadelijk me gaan klaarmaken voor een bezoek aan de orthodontoloog... heb al enige tijd last van bloedend tadvlees en alle speciale gellekes en pastakes helpen geen fluit... nu zit ik te beven en te trillen van de zenuwen want wat gaat het verdict zijn... heb tot hiertoe nog (bijna) al m'n tanden kunnen houden... ze zijn weliswaar langs alle kanten gerestaureerd maar ze staan er nog... en dat zou ik toch nog enkele jaartjes willen zo houden.
De petanque en de golf zijn gestart verleden week maar zonder ons... het weer was ons wat te bar... aangezien de Frank ons zacht lenteweer heeft beloofd voor het weekend gaan we er morgen met frisse moed invliegen... EINDELIJK... de winter heeft me... en dat geldt voor iedereen denk ik... te lang geduurd... ik ben helemaal geen ijsbeer zodat ijzige boswandelingen me niets zeggen... geef mij maar een lenteweertje... zacht... zonnig... geurig... zalig.
En nu ga ik m'n bieterkes een extra poetsbeurt geven... DUIM VOOR MIJ
Eindelijk gelukt, maar voor hoe lang... na wekenlange computerloze ellende is den buddy naar huis teruggekeerd... zijn ingewanden moesten bijna allemaal vervangen worden... de chirurg had echter de oude boel er zomaar ingekapt en ik had er m'n handen aan vol om alles terug een beetje naar mijn hand te zetten... toen dat eindelijk gefixt was blokkeerde hij... misschien van 't verschieten... zoon dokter teruggeroepen... die was er helemaal niet gelukkig mee... sleurde de sukkel met geweld uit m'n armen enne... ik zat weeral een hele week op m'n nagels te bijten... enkele dagen geleden was het zogenaamd gelukt... ikke blij natuurlijk... weer van hetzelfde... de boel ordenen... gisteren kon ik eindelijk herademen want hij zag er piekfijn uit... van kop tot teen in "het nief" Maar toen... terwijl ik gezapig wat zat de frutselen weigerde Internet Explorer plotseling nog één stap te verzetten... dat is een ramp voor een nieuwsgierig vrouwmens zoals ik... kon niet meer aan m'n mails OF op seniorennet OF om het eender waar... na zowat 6 uren geduldig wachten heb ik dan toch maar weer zoon dokter gebeld... die begon al met me uit te kafferen omdat ik teveel op het net zit en zo virussen binnenhaal... dan begon hij me telefonisch instructies te geven hoe ik dit en dat moest doen o.a. virusscanner en ccleaner en nog van die spionnagezaken... niks gevonden... den buddy was so proper als een pasgeboren boeleke... toen plots... HOERA... was Explorer terug op post... ik ben dan als een gelukkig mens m'n bed ingedoken... deze ochtend ocharme weer geen Explorer... sakkerdesakkerdesakker... ben door het huis gevlogen als een wervelwind om op te ruimen... kussens op te "kloppen"... m'n zenuwen af te reageren... toen ik de kat wilde strelen schoot haar poot uit... zou die het voelen dat ik opgeladen was... enfin na zowat 1 uur nog eens geprobeerd enne... BINGO... alles marcheerde weer. Nu haast ik me om m'n leed even hier uit te storten voor die verdomde Explorer het weer laat afweten... moest een van jullie soms een idee hebben wat de oorzaak is... graag ontvang ik jullie suggesties. Ik ga nu efkes een boke binnenspelen en dan naar de kliniek... een van mijn vriendinnen is zopas geopereerd... dat gaat hier ook al niet zo best... eentje ligt te herstellen... eentje moet einde van de maand onder het mes... de derde is ook geopereerd maar dat ziet er helemaal niet goed uit... is nl. een agressieve darmkanker... plezant is anders.
HALLO MANNEKES... EFKES RAP IN DE VLUCHT... IK BEN TERUG IN DE CIRCULATIE... HOOP ALLEEN DAT HET DEZE KEER VOOR LANGER IS... ZAL MIJN LIJDENSWEG WEL VANAVOND UIT DE DOEKEN DOEN... MOET NU WEG!!!
De laatste dagen waren ietwat bewogen... inderdaad alles bewoog... zelfs zaken die eigenlijk onbeweeglijk op hun plaats hoorden te blijven... onze buren hadden een nieuwe poetshulp aan de haak geslagen en vroegen of ik ze soms ook kon gebruiken voor een halve dag... ik greep de kans met beide pollekes aan... woensdag kwam dus m'n Oekraïense helpster m'n ietwat verwaarloosd kot op orde brengen... de kennismaking viel mee... de communicatie ging ietwat stroever... deels in steenkolenengels en deels met gebaren... toen ze boven aan 't poetsen was en ik in de keuken m'n peretten aan 't afdraaien was hoorde ik een harde knal... LAP dacht ik... ze laat al iets vallen... beetje later ging ik naar beneden en vond de hele gang en trap onder de glasscherven... de plafondlamp was zomaar naar beneden gedonderd... gelukkig dat er niemand onder stond want het waren ferme brokken... enfin ik was wel een half uurtje zoet voor de rommel opgeruimd was... nu op zoek naar een vervangstuk.
Dat was één... de volgende dag kwam man binnengestruind met een brede grijns op zijn aanschijn... vond het al een beetje raar want de laatste dagen heerste er stilte ten huize van Myette... nee het was geen blijde lach... hij kwam alleen zijn gebit tonen... één van zijn voortanden zomaar afgebroken... weer zware kosten.
Dat was twee... toen ik de zopas gepoetste keuken binnenkwam vond ik een hele plas water op het aanrecht... het opvangbakje van de boiler verstopt en overgelopen... kalk wegkrabben en schoonmaken.
Dat was drie... vandaag donderde een van de haakjes in de keuken naar beneden met in zijn kielzog scharen en nog zo van die onmisbare zaken... lijm afkrabben en nieuwe haak opplakken.
Nu zit ik met ongeduld en spanning te wachten wat het volgende slachtoffer gaat worden... rarara!!!
Gisteren nog even een toneelstukje meegepikt in het EWT te Deurne... ik heb er al betere gezien... een typisch "dolkomisch" stuk over mannen en hun vrouwen en maitresses die deur in en deur uit lopen... zeer vermoeiend... de Duvel achteraf met wat vrienden was nog het beste deel.
En nu ga ik slapen... morgen komen er vrienden eten... heb vandaag al de soep en het dessert gemaakt... morgen de rest...
Gisteren de blogmaatjes weer ontmoet... zoals steeds weer supergezellig... maar ik zit nu wel met een probleempje... ligt het aan het weer... de luchtdruk of zijn mijn batterijen gewoon zo opgeladen... maar ik knetter en knisper door het ganse huis... kan niks vastpakken of er gaat een schokgolf door m'n lijf... allee een kleintje wel maar toch verschietachtig... haar kammen lukt niet... het kan alleen omhoogrijzen en daar staan wapperen... geen gezicht... de kat durf ik niet strelen en ik geloof dat ze het voelt want ze loopt in een boog om me heen... ik kan alleen nog met m'n ellebogen werken... een omslachtige manier om iets vast te pakken maar je weet... maar alles went behalve een vent
Heb weer eens een brief moeten schrijven voor onze clubleden en zal vandaag... na m'n wekelijks bezoekje aan la mamma... weer zoet zijn met alles in enveloppen stoppen en adressen plakken... och en dan durven sommigen beweren dat wij gepensioneerden niks doen... ze weten niet beter... als de brieven weg zijn ga ik me eens bezighouden met een poetshulp te zoeken met dienstencheques... ik dacht voorlopig het maar zelf te doen maar dat was buiten mijn rug en pols gerekend... het doet verrekte pijn en ik ben nu eenmaal niet in de wieg gelegd om nodeloos te lijden.
Ik bedenk daar plots iets... die elektrische lading in m'n lijf zou dat door dat Duveltje kunnen komen... toen ik naar de bushalte stapte voelde ik me lichtelijk wankel... en dat na één glas... ik moet dringend weer wat gaan oefenen... zoiets moet je onderhouden nietwaar.
Dat was om jullie even te laten weten dat ik nog in leven ben... heb geen tijd want moet me gaan omkleden voor het bezoek aan la mamma... de vorige keren bestelden we voor haar witte Martini met tonic... ze had nog nooit zo'n lekkere tonic gedronken zegde ze... goed he... eerlijk gezegd ik lust het ook wel.
Jullie denken misschien wel dat ik een oppervlakkig wezen ben... alleen gebrand op uitgaan en plezier maken... en dat is ook zo... haha... maar soms mijmer ik wel eens... eigenlijk heel veel... voornamelijk als ik zoals deze ochtend de zoveelste aangebrande pot sta uit te krabben... dat gebeurt bijna dagelijks dus kunnen julle uitrekenen hoeveel er hier gemijmerd wordt... dit keer was ik nog aan 't nagenieten van het ballet en de muziek van Tjaikovsky... toen ik bij Google te rade ging voor dat dansfragment las ik dat zijn muziek werd beoordeeld als "commercieel"... wel dat is nu iets waar ik de kriebels van krijg... iets mag niet commercieel zijn want dan heeft het geen waarde... wat is er mis mee iets te componeren of schilderen of schrijven waar de grote massa plezier van heeft... dat is toch een teken dat dit het grote publiek aanspreekt... nee hoor... je kunt beter iets onbegrijpelijks op papier zetten waar niemand iets van snapt... dat noem je dan Kunst en degenen die het maar niks vinden zadel je op met een minderwaardigheidsgevoel... zo ook met schilderen... trek een streep over een wit doek... plaats er een bolleke bij en noem het "Oneindigheid"... de grote massa staat er bij en kijkt er naar... maar wie durft luidop zeggen dat het boerenbedrog is... bijna niemand... waarom niet... omdat ze vrezen voor dom te worden uitgemaakt... met muziek hetzelfde... wat we tegenwoordig te horen krijgen via radio en TV is om te huilen soms... ik ben natuurlijk nog van een vorige eeuw maar lieve mensen geef mij maar iets dat melodieus klinkt en in je hoofd blijft hangen... dat mag niet meer want dan is het "commercieel"... wel ik ben nogal een eigenzinnig mens en zeg eerlijk mijn mening... als het me niet bevalt zeg ik het gewoon... wat anderen ervan denken gaat mij niet aan maar meehuilen met de kudde heb ik nooit gedaan en zal het ook nooit doen... en dat minderwaardigheidsgevoel... tja dat heb ik al heel lang en heb ermee leren leven... ik weet dat ik heel weinig weet en kom daar eerlijk voor uit... maar... ieder zijn meug he.
En nu ga ik efkes verder de aangebrande smurrie wegkrabben. Zij die krabben gaat groet U!
Elk jaar gaan we met de club naar een opvoering van het Ballet van Vlaanderen... we moeten ons niet schamen voor dit balletgezelschap... ze reizen dan ook de hele wereld rond met enorm succes... dit keer gaven ze Het Zwanenmeer in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg op het Theaterplein waar men qua belichting... decors en ruimte meer mogelijkheden heeft... mensenlief IK HEB GENOTEN... het was AF... prachtig en wat een talent... hieronder kunnen jullie een fragmentje bekijken van de "pas de quatre"... die meisjes kregen ook een staande ovatie voor hun kunnen.
Wat ben ik toch een stom rund oftewel koe, had hier een heel epistel gewrocht en helemaal op het einde zocht ik een passend citaat, stapte naar Google, toen ik wilde terugkeren naar deze pagina knipte ik per ongeluk alles weg, om een fl.....aap te sch....n, hehe heb me nog op het nippertje kunnen inhouden
Gisteren efkes met Hamlet gesproken na enkele dagen radiostilte, de sukkel... en met hem duizenden... zit in die bittere kou zonder ramen of deuren en met kapot dak, ook geen gas om eens een warm drankje te brouwen, dan prijst hij zichzelf nog gelukkig omdàt hij een dak boven zijn hoofd heeft terwijl er ontelbare mensen in de straten dolen die alles kwijt zijn, hij vertelde me enkele verhalen van gewonden die hij bezocht, spreek mij niet meer over de holocaust want de Israeli's zijn al even erg... ik kots ervan.
De vorige weken was ik echt niet in m'n hum, buiten de noodzakelijke boodschappen kwam ik niet buiten, ofwel te nat of te koud of te donker, nee ik bleef liever op m'n snel uitdijend achterwerk zitten, van al dat binnenzitten krijg ik namelijk een onweerstaanbare "lekkere honger" en de koekjes vlogen dan ook met sneltreinvaart de deur uit, pardon niet de deur, wel Myette binnen, gelukkig maak ik nooit meer goede voornemens met nieuwjaar anders zat ik nu op de koop toe met een gigantisch schuldgevoel.
Zondagvoormiddag mocht ik op stap, alleen, er was namelijk een concert voorzien in het Elzenveld, ikke dus in blijde verwachting op weg, een overvolle tram, allemaal naar de "vogeltjesmarkt" zoals de Hollanders het noemen... was toch de dirigent die nacht plots ziek geworden zeker, concert afgelast, maar we hadden wel voor de lunch om 1 u gereserveerd, we zijn dan maar met enkele vrienden naar Carolus Bortholomeus getrokken voor een gezongen mis, prachtige muziek en een fantastische mezzo sopraan, en dat helemaal gratis, daarna op weg naar het restaurant waar de lunch, de wijn en de tafelgesprekken zeer genietbaar waren.
Vanavond ga ik weer op stap naar het Ballet van Vlaanderen met Het Zwanenmeer, hehe ik kom stilaan weer op gang, was wat aan 't roesten, ik zal maar direct eens aan wat opwarmingsoefeningen beginnen zoals de grand écart, kwestie van in de stemming te komen grrrr.... kkkrrrrr... aiaiai... krkraak!!! Oei... dat was niet zo'n geweldig idee een grand écart proberen met panty aan... kruis gescheurd... van die panty uiteraard... wat dachten jullie?
Om af te sluiten nog even een bedenking over HET onderwerp van de week... Dendermonde... heel erg, zeer erg, maar die gast was niet aan zijn proefstuk toe, nu wordt er heel wat afgezeverd over het hoe en waarom, voor mij geldt er maar één ding... opsluiten en samen met hem de dokters die hem de eerste keer "ongevaarlijk" vonden, ik wil wedden dat die gast er weer zonder noemenswaardige kleerscheuren vanaf komt, nog een poosje en hij kan zijn biografie gaan schrijven als mediafiguur.
Wat mij vooral bezighoudt is het feit... hoe zou je je voelen als ouder van zo'n kind, enerzijds moet het een gruwelijk idee zijn dat je zo'n monster hebt voortgebracht maar anderzijds, kan je het feit uitwissen dat het ooit een schattige baby en kleuter was waar je gek op was en kan je dat kind uit je hart en geest bannen... ik denk het niet, hoezeer je misschien ook verafschuwt wat hij gedaan heeft, het blijft je kind toch.
Als afsluiter het citaat waardoor ik opnieuw moest beginnen :
EEN MENS BEGRIJPT SLECHTS WAT HIJ IN ZICHZELF TERUGVINDT Amiel
Wie die Amiel is of was weet ik niet maar ik vind dat citaat wel treffend.
Hebben jullie het ook al gemerkt... Amerika heeft een nieuwe president... hehe... wat een verrassing... heb eventjes zijn "blijde inkomst" gadegeslagen en ik moet zeggen dat ik tevreden ben en met mij legio zwarten maar ook blanken... nu maar hopen dat deze kwistenbibbel wat humaner zal handelen dan zijn voorganger... cowboy Bush... die niet bepaald mijn keuze was en waar ik wreed tegen m'n goesting acht lange jaren heb moeten tegenaan zitten kijken... natuurlijk deze jongen moet nog bewijzen wat hij kan en zelfs als hij van "goeden wille" is zal hij het niet op 1-2-3 kunnen klaarstomen... ik benijd hem niet om de prachtige erfenis die ome Bush hem heeft nagelaten... die kan nu in alle gemoedsrust op zijn lauweren gaan liggen te liggen... jawel gemoedsrust... want die man heeft echt geen geweten... en slapeloze nachten zal hij niet beleven voor al het leed dat hij veroorzaakt heeft... hehe... ik heb het er eens afgegooid... lag al acht jaren te wringen.
De kinderen zijn juist het huis uit... kwamen eten vandaag... we hebben gezellig zitten kletsen... en nu is het tijd voor moeke om wat uit te rusten... ga vroeg slapen vandaag want gisteren had ik visite en heb wat overdaad gepleegd... ja je moet toch het goede voorbeeld geven nietwaar... deze nacht liggen woelen als een woelmuis in barensnood... heb vandaag me maar aan water gehouden enne... weet je... als je echt dorst hebt is water ook lekker... raar maar waar.
Morgen beginnen we de nieuwe dag met een begrafenis... is weer eens wat anders... jongens toch ze vallen als vliegen rondom ons... deze is van een vrij jonge vrouw... enkele jaren geleden kwam ze zomaar uit het niets opduiken en beweerde dat ze familie was van 't manneke... ze was bezig met de stamboom en vroeg of we haar enkele inlichtingen en fotokes konden bezorgen van de wortels van die boom... man in de wolken want hij is bezeten van stambomen... het was dan nog een knappe vrouw ook... ze heeft ons later de papieren komen brengen met de hele rits namen en foto's... helaas ze is niet meer en met haar alle hoop op verdere stamboom-vertakkingen vervlogen.
Wegens heersende breindroogte en gebrek aan inspiratie ben ik het net ingedoken en heb wat zitten spelen... dit heb ik voor jullie uitgezocht... is altijd goed als je jezelf wat beter leert kennen... of toch niet?
Zoals ik al zegde... in de winter droogt de huid uit... daarvoor bestaan er smeerseltjes die ik dan ook wellustig gebruik... maar wat ik met m'n brein aanmoet weet ik nog niet goed... tenminste wat er nog van overschiet... als dat ook verschrompelt zoals de rest aan je lichaam ziet het er niet goed uit daarbinnen... heb ik ook al gemerkt... de grijze cellen noemde Poirot ze... grijs inderdaad... al even triest als de lucht.
De voorbije week was er weer eentje van 't paters vaatje... hmhm... een aaneenschakeling van bloedstollende huistaken zoals was... strijk ... poets en kook... geen wonder dat daar je hersens van verschrompelen... hier en daar een opwekkend tussendoortje met Buddy- en TV-problemen... zakdoeken vullen... hoestpoeders slikken en pols verzorgen... de enige lichtpunten waren af en toe een levensteken van Hamlet... als je dat nog leven kan noemen... en donderdag een uitstapje met de club naar Lier overgoten door een Duveltje... dear me... ik heb dringend nood aan een avontuurtje voor ik helemaal wegkwijn... niet dat dat wegkwijnen zo snel gaat... de hele voorbije week bijna niet gegeten omdat ik me niet zo lekker voelde en... denk je dat er maar één kilootje af is... bijlange niet... ik heb eerstekwaliteitsspek op me zitten... niet van dat verwaterde spul zoals ze nu maken... gooi maar eens een kip in de pan... na vijf minuten heb je een halve pan water... heb zojuist nog de proef gedaan door een hete douche te nemen... geen vetoogje te bekennen... als dàt geen kwaliteit is!!!
De feestdagen zijn eindelijk voorbij... joepieeeee... tijd om m'n agenda te gaan vullen met allerlei taken die ik nog te vervullen heb zoals vrienden uitnodigen die ik al een hele tijd heb zitten verschuiven... foei Myette... schaam je... jaja dat doe ik dan ook me schamen... daarom die agenda... dinsdag komt de eerste lading... woensdag de kinderen... menukes zijn al opgesteld nu nog de aankopen en dan... o vreugde... mag ik me gaan afsloven in de keuken... zo dadelijk ga ik de volgende lading vastleggen... het wordt onderschat maar mensen te eten vragen brengt altijd toch de nodige dosis stress mee... je bent ook niet echt ontspannen want je zit de hele tijd te denken aan wat je nu nog moet doen zoals op tijd de oven opwarmen... het ijs uit de vriezer halen... de saus maken... je mag ook niet meer dan één glaasje drinken of je zit zo gezellig te praten dat je je eten vergeet... is mij al overkomen... haha.
Allee genoeg gekletst... tijd voor een spelletje... enne... zelfkennis is het begin van de wijsheid!
Hallo Maatjes Nu heb ik het niet over maatjesharingen he... die lust ik ook wel... maar tegen m'n blogmaatjes... blij dat ik jullie nog eens gezien en gesproken heb... de knuffels zullen voor volgende keer zijn... ik hoop alleen maar dat jullie m'n microbekes hebben overleefd want amaai zenne... ik heb geprobeerd ze te verdrijven met enkele glaasjes wijn maar toen die uitgewerkt waren kwam ik tot de ontdekking dat ze alleen maar wat groggy waren... ik zit hier nu al twee dagen te snotteren en te hoesten en wreed medelijden met mezelf te hebben... ... tot hiertoe was ik ontsnapt aan de verkoudheidsgolf en dacht al dat ik immuun was... weer een illusie armer dus... één ding is er goed aan... ik heb een geldig excuus om niet te hoeven poetsen... en m'n geplande visite voor dinsdag heb ik ook maar afgezegd... nu de kinderen woensdag ook even op 't schap zetten en ik ga een luie week tegemoet... alleen donderdag moet ik met de club naar Lier en... aangezien ik de brieven moet meebrengen... ben ik zedelijk verplicht me te vertonen.
Vrijdag moest ik voor de middag naar de dokter in St. Augustinus... heb al twee maanden een pijnlijke pols... dacht dat het een arthritis aanval was... maakte een afspraak... zes weken wachten... heb tijdens die wachtperiode tonnen smeerseltjes aan die pols geofferd... niks gekort... om een lang verhaal kort te maken... het is niet het gewricht zelf... gelukkig... maar de pezen die erover lopen zijn ontstoken... waar ik dàt aan te danken heb weet ik ook niet... dus 10 dagen pillen slikken... als dat niet helpt scan en misschien kleine operatie... maar voor ik laat opereren zal er nog heel wat water door 't Scheld moeten stromen denk ik... we zien wel hoe het afloopt.
Hamlet spreek ik heel sporadisch even... zogauw hij heel efkes stroom heeft komt hij even op messenger of laat een berichtje achter zodat ik weet dat hij nog leeft... gisteren weer even gesproken... één van zijn leerlingen was bij de laatste tankaanval bij de slachtoffers... hij was er het hart van in... die aanval gebeurde in de nabijgelegen wijk... zijn huis liep vol vluchtelingen die er de nacht hebben doorgebracht... water moeten ze gaan halen ergens... verwarming is er niet meer... voedsel heel sporadisch... onmenselijke toestanden... wat wij meemaakten in WOII is er niet mee te vergelijken... en Hamas lijkt niet te willen toegeven niettegenstaande de overmacht.
Ik kreeg hier zonet beelden binnen van onze mooie blauwe planeet... mensen lief toch waar zijn we mee bezig... overal waar mensen komen rusten ze niet vooraleer ze alles hebben verknoeid... waarom toch!!!
Men is nooit te oud om te leren en daarom ben ik een fan van allerlei nutteloze weetjes waarvan de meeste dadelijk weer de vergetelheid induikelen maar sommige soms wel blijven hangen... hieronder enkele van die nutteloze dingen... je weet maar nooit waar ze goed voor zijn... maar eerst wil ik het even hebben over het nieuwe jaar.
Tja een nieuw jaar waarvan iedereen hoopt dat dit wat beter zal uitdraaien dan het vorige... jawadde... ik heb de hoop en de goede voornemens al lang achter me gelaten... komt toch niets van terecht... ik leef nu van de ene dag in de andere... hopend dat ik die in redelijke gezondheid en tevredenheid zal beleven... plannen maken heb ik ook opgegeven... is een hopeloze taak gebleken... we zien wel wat er komt... is het positief dan zet ik m'n breedste grijns op m'n aanschijn... is het negatief dan zet ik me in een hoekje en huil... ook dàt gaat weer voorbij... op dit ogenblik zit ik nog altijd met vingers en tenen gekruist de gebeurtenissen in Palestina te volgen... Hamlet heb ik twee dagen geleden eventjes online gehad... sindsdien geen sjoege meer... is hij nog onder de levenden of niet... bang afwachten maar. Van een nieuw en beter jaar gesproken!!!
De voorbije dagen waren natuurlijk weer druk... ik maak weliswaar niet meer zoveel rompslomp rond de feestdagen maar toch... de kinderen kwamen hier eten en dan wil je toch iets speciaals doen... dat betekent extra voorraden inslaan... twee maal een viergangenmenu op tafel zetten... la mamma niet vergeten plus het personeel daar... deze namiddag kwamen onze naaste buren nieuwjaar wensen en een glaasje drinken... daar ben ik weer wat restjes aan kwijtgeraakt... de overschot aan groenten moet nog weggewerkt worden... zal ik dan nooit leren niet zoveel te kopen... het feestservies zit weer veilig in de kast... mijn lever maakt geen bokkesprongen meer... heb vandaag zelfs in een vlaag van overmoed enkele vrienden gebeld om bij ons op bezoek te komen... had dat allang moeten doen maar de fut ontbrak me... vrijdag ga ik eindelijk die pijnlijke pols eens laten nakijken... het is me wat gezegd de laatste tijd... een afspraak bij een specialist is al moeilijker te bekomen dan een audiëntie bij de paus... niet dat ik dat zou willen... nee hoor die meneer heeft naar mijn zin veel te gemene oogjes... ik hoop maar dat mevrouw de dokter iets aan die arm kan doen want het wordt een geweldige handicap... gelukkig kan ik nog zonder teveel pijn met den Buddy spelen...heb ik even chance zeg.
Over het weer zal ik het maar niet hebben... extreme toestanden zijn niet favoriet bij mij... TE koud... TE warm... enfin niets dat TE is.
Dan de weetjes maar... ter meerdere eer en glorie van jullie brein. Goed om weten???
Volgens de wet mogen de LIBANESE mannen seksuele betrekkingen hebben met dieren, op voorwaarde dat ze van het vrouwelijke geslacht zijn. Seksuele betrekkingen met een mannelijk dier is een misdrijf, waarop de doodstraf staat . (zo hoort het )
Volgens de wet mag in BAHREIN een dokter van het mannelijke geslacht een vrouw aan een gynaecologisch onderzoek onderwerpen, zonder echter haar genitaliën te bekijken, tenzij via reflectie in een spiegel. (wat een volk)
In INDONESIE wordt masturbatie gestraft met onthoofding .. (zou men dat in het westen doen , bleef er niemand over )
In HONG KONG mag een bedrogen vrouw haar overspelige man doden, zo zegt de wet, maar alleen met de blote hand. De minnares van de man daarentegen mag ze ombrengen zoals ze verkiest. (rechtvaardig, toch?)
In CALI, COLUMBIE, mag een vrouw alleen seksuele betrekkingen hebben met haar man en de allereerste keer dat dat gebeurt, moet ook haar moeder in de kamer present zijn. (dat kan meevallen, dat kan tegenvallen )
Het orgasme van een varken duurt 30 minuten. (in mijn volgend leven wil ik een varken zijn)
Mensen en dolfijnen zijn de enige soort die seks bedrijven om er plezier aan te beleven. (daarom dat Flipper altijd lacht )
De sterkste spier van het menselijk lichaam is de tong. (geen commentaar)
Sommige leeuwen doen het meer dan 50 keer per dag. (in mijn volgend leven wil ik nog altijd een varken zijn, ik verkies kwaliteit boven kwantiteit )
Het oog van de struisvogel is groter dan zijn hersenen. (ik ken mensen met een gelijkaardig probleem)
Zeesterren hebben geen hersenen. (zulke mensen ken ik ook
Allooo , voor het ogenblik zijn wij afwezig, maar laat ons uw boodschap :
- Ben je één van onze kinderen, druk op 1 - Vind je het nodig dat wij op de kinderen passen, druk op 2 - Als je de wagen nodig hebt, druk op 3 - Voor was en strijk, druk op 4 - Komen de kinderen bij ons slapen, druk op 5 - Voor het afhalen aan school, druk op 6 - Kom je zondagmiddag bij ons middageten, druk op 7 - Ben je iemand uit onze vriendenkring, gelieve terug te bellen tijdens het ontbijt om zeven uur smorgens.
Wat heb ik de laatste dagen zoal uitgespookt... ik wilde dat er iets plezants te vertellen viel maar nee... het was weeral "the usual"... opruimen, kuisen, koken, enz. enz.... ben zelfs niet eens een frisse neus gaan halen buiten... te lui... geen goesting... te koud... en weet je... als zelfs de katten niet buiten willen waarom zou het vrouwtje het dan doen... onze buitenkat Kiddy genaamd... is zich stilaan een plaatsje in huis aan 't veroveren... op die stiekeme kattenmanier... je laat hem even binnen om te eten en zodra je je rug heb gedraaid wandelt hij met z'n meest onschuldige smoeleke verder de living in... nestelt zich bescheiden in een hoekje achter de zetel... wacht af of je hem gaat wegjagen en dan... pardaf... ligt bibike ineens IN die zetel waar hij je dan met bange oogjes in de gaten blijft houden... man had hem daarstraks even binnengelaten en ik kreeg order hem terug de deur uit te werken... jawadde ik weer de toverheks uithangen zeker... ik heb dan ook m'n meest onschuldige smoeleke opgezet en gedaan of ik niets had gehoord... hij heeft de klus zelf moeten klaren... maar dan blijft dat beest buiten voor de terrasdeur verwijtend naar ons zitten staren zodat de eetlust je vergaat... ik weet al hoe het gaat aflopen.
Gisteren was een zware dag voor me... in Palestina liggen ze weer zwaar onder vuur... in de loop van de dag had ik even Hamlet op de chat die me over de gruwelen vertelde... ik ga ze hier niet opnoemen... het is werkelijk TE erg... de man klonk zo moedeloos en wanhopig en toen hij afscheid nam was het net of hij niet geloofde er deze keer door te komen... ik heb zitten bleiten als een kind... deze nacht bijna niet geslapen... het klinkt misschien raar maar ik ken hem nu al bijna twee jaar en... alhoewel ik de man nooit gezien heb en waarschijnlijk ook nooit zal ontmoeten... beschouw ik hem toch als een vriend... enfin deze middag kwam hij er weer even door en kon ik herademen... daarna niets meer gehoord en is het weer bang afwachten.
Vandaag bijna de hele dag mailtjes verstuurd met nieuwjaarswensen tussen de huishoudelijke klussen door... morgen inkopen doen voor nieuwjaarsdag want dan komen de kinderen weer eten... ik kijk echt uit naar volgende week want dan vlieg ik de deur uit... 't stad in voor de solden... heerlijk rondstruinen... koffietje drinken... enne vrijdag de blogmaatjes knuffelen... hehe!!!
... tot hiertoe was ik ontsnapt aan de verkoudheidsgolf en dacht al dat ik immuun was... weer een illusie armer dus... één ding is er goed aan... ik heb een geldig excuus om niet te hoeven poetsen... en m'n geplande visite voor dinsdag heb ik ook maar afgezegd... nu de kinderen woensdag ook even op 't schap zetten en ik ga een luie week tegemoet... alleen donderdag moet ik met de club naar Lier en... aangezien ik de brieven moet meebrengen... ben ik zedelijk verplicht me te vertonen.
