Het gras lijkt altijd groener aan de overzijde maar dat is nu niet het geval... als ik boven uit het raam kijk zie ik niets dan dorgele gazons... in betere tijden stonden dan overal de sproeiers aan maar ook dat is gedaan... we moeten bezuinigen op het water... op het gas... op stroom... op zowat alles wat ze maar kunnen bedenken... zodoende is ons gazonneke in treurige staat... er waren echter nog wat groene plukken van hardnekkig mos maar 't manneke heeft zich tot taak gezet dat mos uit te roeien... hij zet zich dan op een stoel en begint met een harkje dat mos eruit te plukken... resultaat grote bruine kale vlekken midden in het geel... ik zit dan in tweestrijd... enerzijds ben ik blij dat hij niets ergers doet... anderzijds huilt mijn hart voor dat mos want ik ben stiekem een mosfan... vandaag even geen gewetensprobleem want het regent dus wordt er niet geplukt.

Gisteren belde zoon om te vertellen dat hij langs was gekomen en ons niet had thuis gevonden... tja na vele weken waren we eindelijk nog eens een klein wandelingetje gaan maken... het weer leende zich ertoe... niet te warm... fris windeke... het was van nu of nooit... naar het park gewandeld tot aan de speeltuin om daar naar de kindjes te zitten kijken... enkele banken verder zaten een bomma en bompa met hun kleindochtertje... bompa was van corvee om die kleine bezig te houden... tja daar zijn bompas goed in... de man was al van het krammikige soort met gebogen rug... hij moest kleindochter op de schommel duwen... dan wilde ze langs een lijn naar beneden glijden en moest bompa het tuigje elke keer terug naar boven slepen... daarna was het frisbee... toen wij opstonden om naar huis te gaan moesten we voorbij hun bank en ik kon het niet laten te lachen want die bompa zat gewoon te slapen... volledig uitgeput... zijn vrouw bezag mij en moest ook lachen... ik vertelde het aan zoon en die vond het ook grappig... en ik was blij dat hij terug kan lachen want hij zat de hele week diep in de put... hij had eindelijk een vriendin gevonden en ze wilde hem ontmoeten tot de dag er aankwam en ze belde dat ze niet kwam... dat is de zoveelste kaakslag... toen ik hem belde wilde hij met rust gelaten worden... dat is zijn manier om problemen te verwerken... hij gaat dan slapen en slapen... dat deed hij als kind al... ik ken dat en laat hem gewoon met rust maar de hele week zit je toch mee te lijden... dus ik voelde dat hij terug aan het opkrabbelen is... OEF!

Zoals ik al zegde het regent... een zachte milde gezonde en verfrissende regen... zo zonde dat dat mos het niet meer mag meemaken want dat ligt nu in de groene container uit te drogen... ik hoop maar dat de spaarzame grassprieten die de brute aanval van 't manneke doorstonden met volle teugen genieten van hun drankje... dat brengt me weer op het probleem "eten"... gisteren heb ik alle kletsjes bijeen geschraapt en er een "machtige soep" van gemaakt... ik was al die potjes met restjes in de frigo zo beu... ik had achteraf wel een grote afwas oftewel vaat... en voor deze keer deed ik die vaat met gusto oftwel goesting.

01-07-2023 om 10:12 geschreven door Myette

Af en toe heb ik van die bedenkingen... ik sta er soms zelfs verbijsterd over... zoals vandaag toen ik mijn routine opruimwerk deed... ik was voor de tigste keer de badkamer aan het ordenen toen ik me begon af te vragen hoeveel maal ik dat al had gedaan in de afgelopen 66 jaar huwelijksleven... ik die een hekel heb aan routine begon ervan te duizelen... nu ja dat duizelen heb ik tegenwoordig vaak... dit terzijde gelaten... al 66 jaar elke dag dezelfde handelingen... nu ik dat plots besef ga ik er morgen nog meer een hekel aan hebben... en dan kom je tot de ontdekking dat je eigenlijk heel je leven als een hamster in een molentje door trappelt zonder ergens aan te komen... ja uiteindelijk is dat molentje versleten en stopt het... enerzijds een gruwelijke gedachte... anderzijds ook bevrijdend... eindelijk gedaan met vuile sokken en onderbroeken uit alle hoeken van de kamer opvissen en in de was stoppen... bedden verschonen... strijken... om eerlijk te zijn strijk ik alleen nog de zichtbare spullen terwijl ik vroeger letterlijk àlles plat walste behalve sokken en onderbroeken... tja ik ben niet meer die perfekte hausfrau... en weet je... ik voel me er niet schuldig om... de bel gaat... b-post met een pakje... vroeger was mijn grootste plezier en ontspanning winkelen... zomaar de winkels afschuimen en af en toe iets kopen... dat gaat niet meer maar ik heb tijdens corona het online shoppen ontdekt en dat is nu mijn dada geworden... gewoon spullen die ik nodig heb... soms niet echt nodig zoals nu lavendelolie... gewoon voor de lol... mag ik ook nog iets a.u.b.?

Aangezien dit pakje het hoogtepunt van mijn dag was en ik hoop de rest door te brengen zonder teveel zever ga ik nu verder met opruimen... ja de badkamer is in orde maar nu de rest nog... en dan komt de vraag... wat ga ik nu weer op tafel zetten vanavond... 't manneke eet nog als een zieke mus en ik doe niet voor hem onder... koken is een hete klus met dit weer maar elke dag "kouwe pla" wordt je ook beu... ik ga me nu buigen over dat dagelijkse probleem en ga jullie laten met je eigen zorgen en ik hoop ook enkele pleziertjes... online shoppen kan ik je aanraden haha!

26-06-2023 om 10:16 geschreven door Myette

Joepiejee ik ben eindelijk terug compleet d.w.z. dat ik terug kan grijnzen MET tanden... na 2 maanden met een citroenkoppeke te hebben rond gelopen kan ik terug lachen... niet dat er veel te lachen is hier ten huize van maar we doen ons best...voorzichtig aan een boke gesabbeld vanmiddag en ja het is wennen... maar zoals de dokters altijd zeggen als ze het niet meer weten : "je zult er moeten mee leren leven"... enfin... weer een hoofdstuk afgesloten.

Over het weer ga ik het niet hebben... alleen dat ik gisteren een poging deed om een gat in de lucht te springen toen ik wat regen zag vallen... helaas vandaag is het al weer te warm en nog vochtig ook... puur zweetweer... we zullen het maar gelaten ondergaan.

Momenteel ben ik verbannen uit de zitkamer want mijn lieve poetshulp is vlijtig aan het werk daar... het buitenterras heeft eigenlijk een beurt nodig maar ik kan het niet over mijn hart krijgen dat kind in die zon te laten werken... misschien geeft ons lievenheerken wat regen om me te bedanken voor mijn goedertierenheid.. haha... probleem opgelost.

Zonet werd een verse modem bezorgd... de laatste tijd heb ik wat problemen met mijn tablet en zoon dacht dat de modem zou moeten vervangen worden dus mailde ik naar de provider en kreeg de volgende dag al antwoord... dat was even schrikken want ik had me al voorbereid op eindeloos gezeur... mijn dank aan de provider die ik niet mag noemen hier omdat reclame verboden is... nu nog zoon proberen te strikken om dat ding aan te koppelen... volgend probleem... wat betreft dat zoneke... hij heeft het "weer aan zijne rekker" m.a.w. weer pech... vrijdag kwam een ladderzatte man op de fiets aangezwalkt en reed recht op zoon zijn motor... motor viel omver en raakte ook de auto van de buurvrouw... op slag kwamen er enkele buren aangelopen en hielden de man tegen toen die wilde weglopen... ze verwittigden zoon... die man zag nog kans om zijn fiets tegen het hoofd van zoon aan te kwakken omdat hij werd tegen gehouden... politie erbij die na 3 uren kwam opdagen... zoon heeft al enige tijd geleden een camera geplaatst om de onverlaten die vuilnis voor zijn deur gooiden te betrappen... en het ongeval stond er duidelijk op dus geen probleem... meer bewijs kan je niet hebben... maar intussen zit zoon met een beschadigde motor en hij had hem net opgeknapt... van pech gesproken... die straat staat propvol geparkeerde dikke wagens en juist die motor nam de man als doelwit.

Wat gaan we straks eten... tomatensoep met ballekes... ik kook nog altijd veel teveel en de resten gaan de vriezer in voor dagen dat madam geen zin of tijd heeft zoals vandaag... voordeel is ook dat ik zo mijn nieuwe bieters niet ga overbelasten.

19-06-2023 om 16:04 geschreven door Myette

WAUW wat een hitte... die rust waar ik vorige week over sprak zou nu voorbij moeten zijn maar nee ik doe maar even verder want die hitte bekomt me niet zo goed... ik ben meer iemand van de gematigdheid... maar ja ik moet er door zoals iedereen en dus pas ik me aan... d.w.z. voor de middag op een sukkeldrafje de hoognodige huistaken en dan de tuin in gewapend met de nodige spullen om te overleven... ons Polleke de schildpad is ook niet in zijn nopjes... als Griek zou hij de zon moeten aanbidden maar dat beestje is al zo lang Belg dat hij dat vergeten is... hij zit de hele dag weggekropen onder de struiken... ik geef hem soms even een douchke met de gieter en dan eet hij enkele brokjes komkommer en graaft zich terug half in... geen normaal gedrag... ik begin me zorgen te maken... zit ik nu met 2 oude krammikige knarren opgescheept.

Ik ben net van de PC weggeroepen door 't manneke om eten te brengen voor Pol... hij hoeft maar alleen de frigo open te doen maar nee dat was weer te moeilijk... paniek... ik dus maar weer eens de trap af naar beneden om te fourageren en wat doet hij... terwijl ik de komkommer sta te snijden is hij weg de tuin in... moet ik hem het eten achterna brengen... en ik maar trachten rustig en cool te blijven... mijn bloeddruk is inmiddels weer enkele graden gestegen en mijn temperatuur ook... rustig blijven Myette... rustig meisje!!!

Poef... het gaat al beter nu ik het op de PC heb kunnen gooien... doen jullie ermee wat je wil... ik ben er vanaf... nog even opruimen hier en de afloop van het bidet ontstoppen en het zit er op voor vandaag... straks de rolluiken naar beneden laten... deed ik gisteren ook en het helpt wel... een ietsje toch... voor de tuin kan ik echter niets doen dan wachten op regen... zou ik nog eens een regendansje proberen?

13-06-2023 om 10:29 geschreven door Myette

Even rust... ja ik weet dat het nog vroeg is maar in deze warme dagen raffel ik al mijn huishoudelijke taken zo vlug mogelijk af voor het me te heet wordt... zodoende ben ik zonet mijn kot rondgehuppeld... eerder van die hink-stap-sprongen... ja je bent atletisch of niet... met de plantengieter...  heb de was ingestoken... het voer voor ons "diner" vanavond uit de vriezer gehaald... alles klaargezet om de supermarkt man voorbereid te ontvangen... mezelf ietwat opgetut... de ramen opengegooid... en nu zit ik even uit te blazen om jullie wat te komen vervelen... haha... ik mag ook wel eens een pleziertje hebben nietwaar.

Gisteren naar de bank geweest om enkele zaken te regelen... tevens een gezellige babbel met de adviseuse gehad... ik ben altijd blij nog eens met een normaal iemand te kunnen praten want als je thuis alleen kinderpraat kan lozen verlies je op den duur je woordenschat... dan naar huis gewandeld en enkele straten verkend waar ik al jaren niet meer kwam... avontuurlijk he ja zo ben ik... die wandeling ging goed en ik tevreden... het weer was prima en voor de eerste keer dit jaar eens in mijn blote bloes kunnen lopen... niet schrikken hoor... bloot betekent hier zonder jas erover... thuis stond man me al op te wachten want hij wist weer niet hoe hij de auto moest afsluiten... de avond was rustig en vannacht goed geslapen zonder die dekselse krampen van de vorige nacht... toen ben ik 3 x uit mijn bed gevlogen en ben rondjes gaan strompelen tot de pijn wegtrok... heb uit voorzorg maar 2 tabletten magnesium geslikt bij het ontbijt... ik heb ook dat stuk sunlight zeep in het bed even streng toegesproken... dat ding deed zijn werk niet... nog één keer en het vliegt eruit.

Vandaag na de middag komt zoon onze sering struik... zeg maar boom... fatsoeneren... hij (de struik) begint wel heel veel plaats in te nemen en moet dringend een toontje lager gaan zingen... door het aanhoudend wisselen van zon en regen groeit alles als kool... in een stadstuin vergt dat geregeld bijsnoeien of alles groeit dicht... en toen wij hier bouwden en de tuin aanlegden waren wij piepjong en zeer enthousiast dus plantten we maar op zonder eraan te denken dat die kleine plantjee grote struiken zouden worden... mooi is het wel maar er zijn grenzen... wat ik niet kan velen is dat die planten elkaar gaan verstikken en dan zet in de schaar erin... ieder zijn ruimte nietwaar.

07-06-2023 om 10:03 geschreven door Myette

Ik weet dat het afgezaagde boel is maar ik zeg het toch nog maar eens... wat vliegt de tijd toch... ik zie dat het weer een poos geleden is dat ik vertelde hoe tevreden ik met mezelf was... ja ik mag ook wel eens stoeffen he... over het algemeen doe ik dat niet want ik ben een bescheiden menske... ook niet bijgelovig behalve als het op dat stoeffen aankomt... daar waag ik me zelden aan want gewoonlijk gebeurt dan het tegenovergestelde... dit terzijde gelaten... het weer is nog altijd prima hier in Apen... zon maar ook nog die koude wind... op klagen ga je me niet betrappen hierover... voor mij mag het de hele zomer zo blijven... ja misschien met soms een nachtelijk mild regenbuitje om de planten tevreden te houden... en niet alleen de tuinplanten maar ook de groenten- en  fruitboeren... over deze laatste gesproken en ik bedoel hier niet de boeren mee... van de prijzen ga je toch even achterover leunen... en wat ik ook opmerkte is dat wel de prijzen stijgen maar de kwaliteit daalt en als je opmerkzaam bent zie je ook dat de hoeveelheid in allerlei potten en dozen gedaald is... niet zo erg dat het opvalt maar met geniepige beetjes... geniepig is zowat de trend geworden in deze tijden en we hebben goeie voorbeelden zitten bij onze leidinggevenden.

Ik ga rap over iets anders beginnen voor ik me weer kwaad maak... ik ga proberen 't manneke voor een wandeling te strikken... hij laat zich "hangen" en dat is geen goed teken... hij loopt rusteloos rond in huis... doet alle kasten open en als ik hem vraag wat hij zoekt weet hij het niet... nu is zoeken wel dagelijkse kost voor hem... ook in zijn gloriejaren... zijn bril, portemonee, sleutels, tas, soms zijn broek... het was bijna elke dag hetzelfde... een zoektocht door het hele huis en ik was natuurlijk de pineut want dan moest ik alles laten liggen om mee te zoeken... nu is het niet anders... gisteren was hij even de straat op gegaan maar vlug terug binnen... kwam later in paniek de huissleutels zoeken... overal had hij gezocht... ik naar beneden en daar in zijn jas zaten ze... OEF zei mijn bloeddruk en ik ook... dat zijn zowat de dagelijkse zorgen en ik ben al blij als het hierbij blijft.

Dat zoeken is nog maar een van 's mannekes onhebbelijkheden... hij had ook de gewoonte alles mee te graaien wat in zijn buurt lag zonder te kijken wat en van wie het was... wij werden eens wakker gebeld door een van onze badminton vrienden die kwam vragen of 't manneke soms zijn schoenen had aangetrokken... en ja dat was zo... er lag eens een bril op tafel die van niemand van ons was... ook weer gedachteloos meegegrist... aan tafel was het zijn gewoonte de opscheplepel of bestek bij hem te houden zodat iedereen zat te zoeken... nu is het niet anders maar heb ik er alleen de last van... zo zaten wij regelmatig met "gevonden" voorwerpen terwijl wij moesten zoeken naar onze "eigen" zaken... nooit verveling ten huize van.

29-05-2023 om 10:00 geschreven door Myette

Ik ben vandaag tevreden over mezelf... dat gebeurt ook niet vaak want ik zit altijd vol goede voornemens waar in de praktijk niet veel van terecht komt... het tandartsbezoekje werd uitgesteld omdat het lab niet klaar was met mijn tanden... ik zal dus nog enkele weken "tochtig" moeten doorbrengen... ik moest dringend naar de apotheek en besloot het park iets verderop een bezoekje te brengen... heb 't manneke uit zijn zetel gesleurd en meegenomen... na die wandeling mijn medicatie gaan ophalen en tevreden en dorstig terug naar huis... mijn batterij is terug wat bijgeladen en dat was nodig want gisteren had ik een drukke dag... de supermarkt kwam onze wekelijkse voorraad voer en dergelijke brengen en ik was vroeg opgestaan... ze zouden komen tussen 9 u en 11 u en ze waren veel te laat... toen ik wilde betalen werkte dat "betaalding" niet en die man begon te prutsen en te prutsen tot ik bedeesd begon te piepen dat ik haast had en vroeg of ik later kon betalen... dat moest hij aan de baas vragen en het mocht... na het uitladen van de kisten en het opbergen van al die spullen was het net tijd voor de middagboterham... inderhaast een boke binnengespeeld en mijn poetshulp stond voor de deur... ik heb bijna 3 maanden zonder gezeten en was blij haar te zien... toen ik haar vertelde waarom ze zo lang was weg gebleven vertelde ze dat haar man een hersenbloeding had gekregen op zijn werk... hij heeft 3 weken in coma gelegen en moet nu alles terug aanleren als een baby... een lange revalidatie... ze liet me de foto's zien van hem in de kliniek en tijdens zijn oefeningen... en ik die dacht dat ik het zwaar had... haar man is ocharme 48 jaar en zij werkt volle dagen en moet dan thuis ook nog alles alleen doen en haar man als een baby verzorgen... ze is een geweldige vrouw... altijd lief en vrolijk... zelfs nu nog... ik nam me voor nooit of nimmer nog te klagen... dat durf ik zelfs niet meer.

Als bewijs hiervan... zondag was een super verschrikkelijke dag... waarom... dat ga ik niet vertellen... het kan altijd nog erger weet ik nu.

23-05-2023 om 21:00 geschreven door Myette

Afwisseling van spijs doet eten was vroeger een van die oude en ook wijze volksgezegden... aangezien ik een routine hater ben en ook al als kind naar school nooit dezelfde straten nam heb ik me vandaag getracteerd op een andere route... haha... gisteren moest ik naar de tandarts en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om een oogarts aan de haak te slaan... d.w.z. ik heb al vele weken last van schurende ogen... ken je dat... net of er zand in je ogen zit... soms is het zo erg dat ze zelfs gesloten pijnlijk zijn... na veel soebatten mocht ik de volgende dag... dus vandaag... komen... ik naar huis te voet... ben net terug van de oogarts... een echt vriendelijke schat van een jongen... hij constateerde extreme droogte... weer een van die oudemensenkwaaltjes... je huid verschrompelt... je tanden vallen uit en nu zijn mijn ogen aan de beurt... die lieve jongen gaf me druppels en gel mee en veel goede raad...  ik naar huis en heel avontuurlijk nam ik die andere route... tada... noem het toeval maar het ging prima... mijn passen zijn niet meer zo swingend als in mijn gloriejaren maar ik ben al blij als mijn heupen niet al te pijnlijk kreunen... het weer was zoals de laatste tijd bi... zon en wind... zon in de ogen en wind in de rug... ik zit nu hier heel tevreden en opgelucht dat het niets erger is dan droge ogen.

Volgende week weer tandarts om te passen... het is al even erg als toen we nog onze kleren lieten maken door een naaister... ik belde deze ochtend naar de ziekenkas om te informeren of de kosten van die "brug" vergoed worden door onze bijkomende verzekering... ze wist het niet... gaf me het nummer van de verzekering... die wist het ook niet en moest de "medische term" voor die brug weten... verdorie nog eens aan toe sèg... de tandarts noemt het een skeletje maar niemand kent dat... zal het volgende keer vragen en maar weer eens bellen... toch erg dat het altijd zo moeilijk is om geld te krijgen maar poepsimpel om het te storten... ik kon kiezen uit twee soorten "brug"... een in plastic zonder bevestigingshaakjes en een in metaal mèt haken... die zonder zouden blijkbaar niet heel vast zitten dus wat denk je... die mèt zijn een pak duurder zonder vergoeding van de ziekenkas... maar wie wil er nu met een rammelend gebit zitten... de keus is dus vlug gemaakt... en zo hebben ze ons steeds in de valies.

Nu ik mijn rapport heb doorgegeven ga ik mijn ogen een douchke geven... hoe ouder je wordt hoe meer restauratiewerken er komen net zoals bij oude gebouwen.

17-05-2023 om 15:50 geschreven door Myette

Tja ik zou nog eens iets zinnigs willen vertellen... iets vrolijks... of tenminste spannend... helaas... de dagen rijen zich aaneen als één saaie versleten ketting met soms een uitloper en dan nog geen gezellige... het weer is zoals ik me voel... met soms even een vrolijke opflakkering en dan pardaf weer het grijze in... dit klinkt geweldig depri dat weet ik... ik ben echter een realist en liegen is niet mijn gewoonte.

Wat ik ook ben is iemand die kan relativeren... na elke opdoffer zit ik even in een diepe put... trek me terug in mijn "kantoor" waar de pc staat... begin mahjong of patience te spelen terwijl ik mezelf streng toespreek... zo van "de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt" of zo "het zal wel weer overwaaien zeker"... na zowat een uurtje zelfmedelijden trek ik terug naar beneden en ja... het gaat beter.

Wat ook beter gaat is de tuin... die staat er schitterend bij... zooooo groen... zooooo fris... de meidoorn is zichzelf aan het overtreffen tot groot plezier van de duiven die de bloemetjes erg lekker vinden... de witte seringen idem dito niettegenstaande die struik ook al dik over de 60 is... toen wij pas in ons huis kwamen wonen en de tuin moesten aanleggen... kregen wij van onze oude overbuur een stek van zijn seringen en die stek werd een struik en nu kun je al van een boom spreken... als ik me even op het terras waag tussen twee buien in word ik bijna high van hun parfum... het gazon is meer mos dan gras maar mos is ook groen dus mij stoort het niet... wel mijn wederhelft die steeds staat te krabben om dat mos weg te krijgen... tevergeefs want manlief is een koppige ezel maar dat mos is nog erger dus... onze Pol de schildpad wil maar niet eten wat ik hem ook maar aanbied... ik heb het opgegeven... hij leeft en beweegt dus zal hij toch ergens zijn gading vinden.

Mijn bib dame bracht me 10 boeken en ik ben dus voor enkele weken bevoorraad... net eentje uitgelezen over een familie met 4 volwassen kinderen die om diverse redenen terug naar huis komen... en niet alleen zij maar ook hun diverse vriendjes en kinderen zodat op den duur het huis uitpuilt van volk... soms hilarisch maar ook vermoeiend... na afloop "zat ik strijk" (uitgeput voor degenen die dit niet verstaan)... het is echter wel goed geschreven... typisch Vlaams en een kat wordt een kat genoemd... niets voor preutse zieltjes haha!

Vandaag neem ik platte rust... d.w.z. ik lees en puzzel en blog... wreed tegen mijn goesting heb ik de tafel gedekt voor de broodmaaltijd... deze avond eten we de rest van gisteren op... de vuile ramen irriteren me wel maar zullen moeten wachten tot mijn poetshulp nog eens komt opdraven... indien niet zal ik het zelf moeten doen maar nu niet... ik heb "mijn dag niet"... hoop dat het morgen beter gaat. 

12-05-2023 om 14:15 geschreven door Myette

Amai mijn oor zenne... ik geraakte weer niet op sennet binnen... enfin het is gelukt met veel geduld en uithoudingsvermogen... dat is iets dat je met de jaren moet leren of zou moeten leren... alhoewel... het blijft moeilijk.

Over de laatste dagen mogen we niet klagen... zon... een blauwe hemel... het is me zelfs gelukt enkele uurtjes in de tuin in de zon te zitten dank zij het verkoelende windje... dat is een hele prestatie want zonder die wind zou ik het geen 5 minuten uithouden.

Maandag had ik een afspraak met de tandarts... de nieuwe... aangezien onze vorige die de hele familie zowat 40 jaren heeft behandeld met pensioen is... zonder kwaad te willen spreken... deze nieuwe is vriendelijk genoeg maar ze kan volgens mij niet tippen aan de vorige... ze moest mijn nog aanwezige tanden grondig schoonmaken... wat deed ze... enkele keren in mijn tandvlees prikken en hop het was geklaard... er kwam zelfs geen pasta bij te pas... volgens mij weer een van de nieuwe lichting die er liefst met de pet naar gooien... ik kreeg een met een dikke pasta gevulde vorm in de mond geduwd waarvan ik later nog klonters van moest opvissen... het klinkt misschien raar maar de vorige was er een van de oude stempel die fier waren op hun werk en geen moeite teveel vonden... ach... nostalgie!

Voor de rest is er niets te melden... het was rustig en ik hoop dat dit nog even zo gaat blijven... shhhhsss!

03-05-2023 om 19:28 geschreven door Myette