Om te beginnen een dikke SORRY... waarom... ja als ik ongelijk heb beken ik het ook... zoals ik vertelde zochten zoon en ik tevergeefs naar die stofzuiger en dachten dat man hem had weggegooid... nee dus... toen ik zoon gisteren weer opriep om me te helpen en ik iets anders zocht vonden we dat hulpje van mij EN die stofzuiger heel diep weggestopt onder allerlei rommel... dus vader is onschuldig verklaard... zoals ik ook al vertelde is man methodisch onze tuin aan het leeg plukken onder het mom van snoeien... en ik ging in de tegenaanval en bestelde een pakket planten... na een hele winter waren de boorden van het gazon wild uitgegroeid en hadden nood aan een knipbeurt... terwijl man TV zat de kijken begon ik met frisse moed... noem het maar overmoed... aan die taak... met puffen en zweten heb ik één kant gehaald en dacht dat mijn hart het zou begeven... heb dan maar mijn lieve zoon gebeld en die kwam ons moeke terhulp... samen de hele tuin een lentebeurt en alle plantjes een plaatsje gegeven... nu ligt ons hofje er keurig bij te wachten op enkele frisse buitjes... oeioei... niet kwaad worden maar echt ze hebben het nodig na al die weken van zon en droge koude wind... het water dat we de borelingen gaven bleef aan de oppervlakte liggen borrelen... gisteren was voor mij een succesvolle dag... over de spierpijnen en de rest ga ik het niet hebben... tja je kan niet alles hebben in je leven nietwaar... vandaag komt mijn poetshulp en de ramenwasser en dan moet ik het een hele maand alleen klaren... met mondjesmaat... van die verpleger zijn we nog niet verlost want man heeft het klaargespeeld zijn andere been te stoten net nu die wond eindelijk dicht zat... dan maar weer een lading verbandmateriaal laten komen... een mens moet op alles voorbereid zijn nietwaar... zelfs op oorlog of andere kalamiteiten zoals de EU ons oproept om te hamsteren... ik heb alvast een voorraadje WC papier besteld... je weet maar nooit!

09-04-2025 om 10:32 geschreven door Myette

Hoi... zondag en prachtig weer... ik zit even uit te blazen na gedane huishoudelijke inspanningen... tja een huishouden kent geen rustdag... man wil niet meer douchen en dus moet ik hem van kop tot teen zelf wassen... hij was gelukkig niet weerspannig... loof de Here... aangezien mijn strijkhulp volgende week komt moet ik zorgen dat alles strijkklaar ligt voor haar en dat betekent nog 4 wasbeurten plegen... de tuin lonkt maar zal even moeten wachten... gisteren kwam zoon ons uit de nood helpen... een houten wand die terras van tuin scheidt stond wankel... onderaan gerot door het vocht... zoon heeft er de hele dag aan gewerkt... nieuwe balken... alles een nieuwe laag vernis gegeven... en dat alles onder luid protest van papa die niet verstond waarom dat allemaal moest... zoon is totaal uitgeput naar huis vertrokken... en dat niet alleen van dat werk... zijn geduld was uiteengerafeld... toen hij de stofzuiger uit de garage wilde gebruiken was dat ding niet meer te vinden... enkel wat onderdelen in de stookkelder... het werk van de "alles-moet-weg" rage van vader... ik was er even niet goed van... het ding was amper 3   jaar oud... waarschijnlijk kon hij het goede knopje niet vinden om hem te gebruiken en dan gooit hij woedend alles weg... ik heb net nog de afstandsbediening van de TV kunnen redden of die was ook ribbedebie... tja je zou kunnen zeggen dat ik een spannend leven leid... voor mij zou het wel wat rustiger mogen... het is wat het is en we ploegen door.

06-04-2025 om 12:31 geschreven door Myette

Net terug van een "bankentocht" door het naburig parkje... wat gewandeld en naar de kindjes in het speeltuintje gekeken en genoten van het zonnetje...ook deze voormiddag weer aan mijn stoelyoga begonnen...iets waar ik de vorige week niet aan toekwam...te moe om me ook nog extra te gaan afmatten... na thuiskomst mezelf en man beloond met een ferme hap ijscreme... tja voor de lijn moeten we het niet laten want de kilootjes vliegen er vanzelf af... nog even en hier lopen 2 rammelende skeletten  rond...wat ik al niet deed om af te vallen vroeger en nu kan ik me zelfs volproppen met snoep zonder bij te komen... toch wel een voordeeltje van oud zijn... een ander is dat ik me niets meer aantrek van wat anderen van me denken... wat ik moet proberen is niet klakkeloos mijn eerbiedwaardige leeftijd te verkondigen... iets wat ik vroeger immens belachelijk vond en waar ik me nu zelf op betrap... maar ja soms kan het helpen om iets gedaan te krijgen... haha... geniepig nietwaar!

31-03-2025 om 17:09 geschreven door Myette

OEF en nog eens OEF...was me dat een dag gisteren... toen ik beneden de was uit de machine wilde halen stapte ik in water... tjonge was me dat schrikken... wat nu... eerst dat ding afzetten en gaan nadenken over hoe het verder moest... dweilen natuurlijk maar het ergerlijke is dat water geen grenzen kent en overal onder en achter kruipt... dat betekent alles buiten sleuren en mijn rug brulde van afgrijzen... dan maar mijn lieve zoon bellen... die kwam direct en samen hebben we het kunnen oplossen... hij   controleerde eerst de filter en ja dat was het... niet goed vastgezet na de poetsbeurt de vorige dag... en daarvoor was die dubbele OEF van mij en mijn portemonnee... de rest van de dag verliep chaotisch want man heeft weer een beenwond waarvoor ik de verpleger heb opgeroepen... de hele week heb ik het zelf verzorgd maar toen hij het verband er weeral aftrok en overal bloedsporen naliet kreeg ik het op mijn heupen en ging in staking... die verpleger liet op zich wachten en toen ik hem belde zei hij dat hij een ambulance had moeten bellen voor een van zijn patienten... hij kwam dan toch nog later op de avond... verzorgde het been enne door zijn haast kwamen het tafellaken en een zitkussen onder het bloed... tja ik kon het hem niet kwalijk nemen want die jongen zat zichtbaar onder de stress... er zijn van die dagen waar werkelijk geen einde aan komt... dit was er zo eentje... na alles te hebben opgeruimd en man in een propere pantalon te hebben gehesen heb ik me in mijn relax gestort en had maar een  wens... RUST!!!

21-03-2025 om 13:32 geschreven door Myette

PFFFFF... zoals ik al had verwacht maar ja hopen kan je altijd wel... gisteren man in stadstenue gestoken... moest er ook nog vroeg voor opstaan... het busje van de dagopvang kwam hem om 8u30 stipt ophalen... ik een hele dag zonder gezeur en gevit kunnen doorbrengen... heb van het goede weer en de gelegenheid geprofiteerd om even een wandelingetje in mijn buurt te maken... een wandelingetje helemaal alleen en zonder vervelend getrek en gezeur... zalig... dan even na 4u kwam het busje hem terug thuis afzetten... resultaat... hij wil niet meer terug want het eten was niet lekker en de anderen verstonden hem niet en hij hen niet... dus kon ik deze ochtend weer de boodschap overbrengen... de dame daar vertelde me dat hij bezorgd was omdat ik helemaal alleen thuis zat... hij moest eens weten hoe blij ik was... et voilà we zijn weer terug naar AF... toen ik zo stom was om te zeggen dat ik was gaan wandelen sprong hij er vierklauwens op en vandaag had ik weer prijs... een wandeling  zoals HIJ het wil... gelukkig is er aan het einde van onze straat een klein parkje met een speeltuintje en banken... er waren enkele jonge moeders met hun kleintjes zodat we daar naar konden kijken... ach ik heb dan toch EEN dagje rust gehad.

Ik moet bekennen dat ik me soms schaam over mijn geklaag... mensen die geen partner meer hebben vinden me een geluksvogel... ergens is dat ook wel zo maar toen ik die jonge moeders zag herinnerde ik me mijn jonge moedersdagen en het geduld dat je moet opbrengen met die kleine peuters en hoe moe je dan 's avonds bent... ik voel me nu net zo als toen maar het enige verschil is dat ik niet meer jong ben nu en ook minder geduld heb... zoals op de rest van je lichaam komt er ook sleet op je zenuwen en wat stoom afblazen helpt ietwat.

06-03-2025 om 16:29 geschreven door Myette