Alhoewel ik niet echt een bang kieken ben... integendeel... ik zal gevaar nooit de rug toedraaien... ik trek dan mijn schouders naar achter zodat mijn borstpartij een halve meter naar voor schuift... laat mijn oogbollen uitpuilen... zet daarbij mijn afschuwelijkste gezicht op en... kijk het gevaar recht in de ogen... dat is gewoonlijk voldoende... echter... er zijn enkele zaken waar ik echt schrik van heb en dat zijn... onweer... stormwind... overvloedige regen of extreme droogte... noem het maar natuurfenomenen... en je staat er machteloos tegen... dus vandaag beleef ik niet mijn rustigste dag wegens de storm... ik heb de gordijnen dichtgetrokken om de zich diep buigende bomen niet te moeten zien... en heb het geluid op mijn computer aangezet zodat ik nu zit te genieten van allerlei achtergrond bliepen en kloppen... dat alles om het bonken van de wind tegen onze ramen niet te moeten horen... zonet belde zoon voor een babbel... zijn manege stelt het goed... poes en konijn trekken zich niets aan van het natuurgeweld... alleen die grote lobbes van hond Kiko zit te bibberen als een rietje... tja dat heb je met macho's... maar ik voel mee met hem... een lotgenoot.

Ik zat daarstraks op FB en zette een reactie op een video die in het nieuws was... man man kreeg ik daar een boel modder over me heen... de meeste mensen kunnen echt niet meer gewoon hun mening zeggen zonder meteen te schelden... ik ben een "gestoord mokkel"... "oliedom"... eentje wenst me "door 10 negers verkracht te worden"... van "gestoord" gesproken... niet dat dit me zal tegen houden mijn mening te verkondigen... wie niet akkoord gaat kan me dat gewoon zeggen en ik zal luisteren maar mensen die schelden negeer ik.

Vrijdag zijn dochter en schoonzoon nog eens komen eten... vroeger gebeurde dit elke week... dan om de twee weken... dan eens per maand en nu... ik schaam me het te zeggen... alleen nog soms als ik "in the mood" ben... jammer genoeg ben ik vaak niet in stemming om een halve dag in de keuken te staan koken... de leeftijd begint zijn sporen na te laten... elke week zaterdag komt zoon met de Kiko en dan gooi ik wat extra voer in de kookpot... volgende vrijdag komen er vrienden op bezoek... vroeger werd er dan uitgebreid getafeld... nu wil ik me daar niet meer aan wagen en heb het opgelost door voor te stellen dat ze bij ons uitgebreid komen aperitieven en dan trekken we samen naar een restaurantje in onze buurt... dat moet lukken.

10-03-2019 om 16:33 geschreven door Myette

Wat kan ik jullie vandaag wijsmaken... niet veel want voorbije week was er eentje van zwijgen... met dikke prop watten in je eetkamer kan je niet veel zeggen... hoogstens wat lispelen... eten was ook op rantsoen... moeilijk en vermoeiend om je boterhammeke aan één kant te houden terwijl je kauwt... je krijgt er dan weer een zere nek van... dat leed is "bijna" geleden... prop eruit... ik kan weer klappen... helaas is er niet veel om over te klappen... we deden zondag een oude-mensen-wandelingetje in het Rivierenhof... met dat prachtige lenteweertje zou het doodzonde zijn je neus niet buiten te steken... we deden boodschappen in de Carrefour en ik kwam duizelend buiten... gewoon overwelmd door de uitbundige keuze daar... tja ik doe mijn inkopen gewoonlijk in een andere en kleinere supermarkt... de vorige keer echter kocht ik zoals gewoonlijk een 4 kg zak persappelsientjes en toen ik die de enkele dagen later thuis opende kon ik er al direct 4 rotte uithalen... elke dag weer enkele rotte... toen werd ik kwaad en besloot daar niet meer te gaan winkelen... zodoende... ik trok ook nog naar een winkel van Base voor uitleg over de laatste factuur en naar Van den Borre waar ze iemand hebben die Scarlet vertegenwoordigt... de jonge gast die ik er aansprak kwispelde bijna toen ik over Scarlet begon... hij dacht namelijk een nieuwe klant te kunnen strikken... dat viel tegen... nieuwe klanten worden met gejuich binnen gehaald maar je moet niet met klachten afkomen want dan geven ze niet thuis... enkele dagen later kreeg ik bericht van Scarlet dat ik een nieuw telefoonnummer heb voor vaste lijn maar het is nog niet geactiveerd... "nog enkele dagen geduld mevrouw" zei de Hollandse juffrouw aan de telefoon... dit met een voor mij bijna onverstaanbare hollandse tongval... waar zitten tegenwoordig onze Vlaamse meiden... aan de telefoon niets dan Hollanders te horen... sommigen verstaanbaar anderen met 3 hete patatten in hun mond.

Na het prachtige lenteweertje moeten we minstens een hele week regen en wind verwachten... morgen een etentje met 6  vrienden... 't manneke begon weer lastig te doen maar desnoods ga ik alleen... ik laat me niet helemaal afsluiten van de buitenwereld omdat meneer zich terugtrekt... en vrijdag komen de kinderen eten dus ik ben wel even bezig... vandaag ga ik nog even profiteren om mijn Buddy wat op te poetsen... waar de rommel vandaan blijft komen is me een raadsel maar op een wip staan er allerlei dingen in mijn bestanden waar ik echt niet voor gekozen heb... en misschien nog wat rommelen in wat kasten... ik ben zo iemand die niet vlug iets weg gooit... het kan misschien nog wel eens van pas komen... ken je dat... dan trek je een schuif open... zoals ik daarnet... en vind je doosjes met allerlei spulletjes die van ouderdom verroest of vastgeplakt zitten en die je alleen nog maar met ether kan loswrikken uit dat doosje... net gedaan... één schuif weer netjes.

04-03-2019 om 10:58 geschreven door Myette