WELKOM OP MIJN BLOG... DOE JE JAS UIT... ZET JE GEZELLIG NEER... IK HOOP JE SPOEDIG WEER TE ZIEN... TOT DAN... MYETTE

Naam : Myette,
woon in Antwerpen,
heb 1 man, 1 dochter,
1 zoon, 1 schoonzoon,
geen kleinkinderen,
1 schildpad,
ben Boogschutter,
verjaar in november,
ik hou van lezen, crypto-
grammen, schrijven, com-
puteren, bloggen, minigolf,
nieuwe contacten maken,
pret maken met vrienden.

100%
150%
200%
LOEP

REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT

MIJN FAMILIE

Het manneke

Dochter Myriam

Zoon Nico

Schoonzoon Kurt

Schildpad Polleke

Kiko en Chita

Konijn Pruts

Gezellig

IN MEMORIAM

Konijn Bik

Kiddy

Felix

Prinses Poekie

Minneke

Lucky

VICO

de hond van Nico

Inhoud blog

	Rot
	Ach
	Vrede
	Rust
	Finale
	Amaai!
	Ach
	Schuldgevoel
	Fris
	Warm, warmer, warmst
	Buren
	Joehoe
	Haha
	Hoi
	PFFFF
	Warm

	Ocharme
	Regen
	Ahoy
	Pasen
	SORRY

	Zalig
	OEF
	PFFFFFFF
	Hoop
	Lachen
	OEF
	Amaaaaaaaiiiiii!!!

Zoeken in blog

Nieuws GVA

Archief per maand

	11-2025
	10-2025
	09-2025
	08-2025
	07-2025
	06-2025
	05-2025
	04-2025
	03-2025
	02-2025
	01-2025
	12-2024
	11-2024
	10-2024
	09-2024
	08-2024
	07-2024
	06-2024
	05-2024
	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	12-2023
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	08-2023
	07-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	12-2022
	11-2022
	10-2022
	09-2022
	08-2022
	07-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	12-2021
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	08-2021
	07-2021
	06-2021
	05-2021
	04-2021
	03-2021
	02-2021
	01-2021
	12-2020
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	08-2020
	07-2020
	06-2020
	05-2020
	04-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	10-2019
	09-2019
	08-2019
	07-2019
	06-2019
	05-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	12-2018
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	08-2018
	07-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	12-2017
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	08-2017
	07-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	07-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	11-2014
	10-2014
	09-2014
	08-2014
	07-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	09-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006
	11-2006
	10-2006
	09-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	04-2006
	03-2006
	02-2006
	01-2006
	12-2005
	11-2005
	10-2005
	09-2005
	08-2005
	07-2005
	06-2005
	05-2005
	11--0001

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Myette's Eigen Hoekje

09-05-2018

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Tevredenheid

Er is echt niet erg veel voor nodig om je tevreden te voelen... alhoewel... vandaag heb ik een zege behaald... ooit 25-30 jaar geleden reed ik van en naar de scholen met een wagen vol kinderen... die van ons en die van de buren... aan dat rijden kwam een einde toen 't manneke op pensioen ging en me verbood nog achter het stuur te gaan zitten... ja soms mocht ik er eens zitten om de binnenkant van de auto te poetsen maar daar bleef het bij... veel van onze vrienden raadden me aan te blijven rijden maar hoe doe je dat als je echtgenoot razend wordt als je het probeert... ja... je schikken natuurlijk... nu hij ziek is probeerde ik het weer maar hij bleef koppig tot vandaag... we lagen nog wat in bed na te soezen toen ik hem voorstelde naar de golf te rijden echter op voorwaarde dat ik zou rijden... omdat ingeval van nood ik zou kunnen inspringen... en tot mijn grote verbazing stemde hij toe... hij reed de auto uit de garage... je mag nu ook niet direct teveel willen... en ik achter het stuur de straat uit... nog een straat... daar moest ik rechtsaf slaan... plots kwamen er allerlei wagens uit allerlei richtingen en ik... zenuwachtig natuurlijk... graaide rechts en had de ruitenwisser beet... toen ik dat ding stil wilde leggen sloeg de motor af... begon man naast mij te brullen... en ik stapte uit en liep naar de andere kant ondertussen breed lachend en sorry gebarend naar de intussen wachtende chauffeurs die zichtbaar zaten te genieten "het is weer een vrouw natuurlijk"... op de golf vertelde ik mijn mislukking en daar kreeg ik steun en de raad vol te houden... de uitbater ging zelfs mee naar onze auto om me de richtingaanwijzer te tonen en me te pushen achter het stuur te gaan zitten... manlief werd onder dwang gezet en durfde niet tegenpruttelen... ik ben dus naar huis gereden onder voortdurend geroep van "meer naar rechts, meer naar links, remmen" maar ik bleef ijzig kalm... veel te blij dat ik het nog niet helemaal verleerd was... hij mocht de garage terug binnenrijden... zoals ik al zei... niet teveel hooi op je vork de eerste keer... thuis gekomen is er geen woord over gezegd maar ik zie wel dat hij niet echt blij is... tant pis... ik ben het wel... voel het als een overwinning... mag ik een beetje fier zijn... ik ben met weinig tevreden.

Gisteren is zoon ons komen helpen... terwijl wij naar de dokter waren voor 't manneke... heeft hij de voorhof en de stoep... ook die van onze buren... kraakhelder geschuurd en dan ook nog de gazon getrimd... ikke blij met die propere voorhof en Polleke de schildpad blij met het korte grastapijt want dat beest geraakte bijna niet meer door die wilde junglegroei... iedereen blij behalve man die zijn territorium stilaan ziet ingepalmd worden... zijn voorhof... zijn gazon... zijn auto... ik begrijp het wel maar toch... er komt een tijd dat je hulp nodig hebt en die hulp moet je met gratie kunnen aanvaarden... heb zonet zoon gebeld om hem nog eens te bedanken... ik weet niet of iedereen dat heeft maar ik ben wel 4 x naar de brievenbus gewandeld om nog eens te kunnen genieten van die helder geschuurde voortuin.

09-05-2018 om 17:38 geschreven door Myette

>> Reageer (6)

03-05-2018

Proper

Er bestaat een gezegde : "arm maar proper"... aangezien die spreekwoorden en/of gezegdes veel waarheid bevatten hou ik me eraan... zodoende vond ik het hoge tijd dat onze voortuin en stuk stoep eens een grote beurt kreeg... rapper gezegd dan gedaan... toen mijn rug hoorde dat ik het tegen 't manneke zei begon hij (die rug) luidkeels te protesteren... dat haal ik niet brulde hij kwaad... vergeet het maar... hij dacht natuurlijk dat ik wilde gaan schuren zoals vroeger in mijn jonge en dolle jaren... met een lekker sopje en een harde schuurborstel... ach nee zo gek krijgen ze me niet meer... ik bedoelde natuurlijk met de hogedruk-reiniger... toen ging man dwarsliggen en wilde het zelf doen... ook rapper gezegd dan gedaan... de man kreeg het ding zelfs niet aan de praat en riep mij om het aan te koppelen... dat was efkes puzzelen want niet mijn dagelijkse bezigheid... "de aanhouder wint" is nog zo'n waar gezegde en het lukte me... ik draaide de knop om en met gepaste trots hoorde ik het oorverdovend gebrom aan... gevolgd door een diepe teleurstelling want er kwam wel water uit maar met bedroevend weinig druk... na nog wat gepuzzel gaf ik het op en staarde diep verdrietig naar onze winters-vuilgroene voortuin... de volgende dag kwam zoon me halen om met me naar de supermarkt te rijden... thuisgekomen haalde hij het toestel tevoorschijn maar moest alras constateren dat de druk ook bij hem miniem was (niet bij hem maar van het water)... dit om alle misverstanden te vermijden... zoon heeft dan uren zitten prutsen in de kelder om dat ding naar behoren te laten werken... na de zoveelste mislukte poging toch maar gewoon de tuinslang gepakt en trachten de groene aanslag er zo af te krijgen... nu kijk ik uit op een minder winters-vuilgroene voorhof... misschien gooi ik er een van deze dagen toch eens een sopje op maar dan ga ik het mijn rug niet vertellen tot het te laat is.

Zoon is verleden week vrijdag geopereerd en stond hier dinsdag al voor de deur op skates... die gast is echt een harde... hij wil koste wat kost terug aan het werk... tja lamzakkerij zit niet in onze familie.