TJA dat zegt alles... wat kan ik jullie vertellen... dat 't manneke stilaan aan het wegglijden is... eigenlijk gaat het niet "stilaan" maar met veel misbaar... hij begrijpt niets meer en wordt daar boos om en bij hem gaat boosheid gepaard met veel lawaai en tamtam... ik kan het me wel inbeelden hoe erg dat is omdat ik zelf al gefrustreerd geraak als ik op een bepaald woord niet meer kan komen of namen vergeet... en dan weet ik nog wel dat ze ergens in mijn hoofd zitten maar er even niet willen uitkomen... bij hem is dat hoofd leeg denk ik... dat 3u in de namiddag als 15u wordt geschreven is voor hem Chinees geworden... hoe vaak ik het hem ook uitleg... het gaat er niet meer in... hij wordt dan kwaad en brult tegen mij en ik... tja... soms laat ik het zo maar soms brul ik terug... ik voel me dan weer geweldig schuldig... men zegt wel dat men met ouder worden wijzer wordt... niet dus... ik zal dus wel een hopeloos geval zijn.

Dit even om mijn gemoed te luchten... van "luchten" gesproken... die beginnen ook op mijn seskes te werken... altijd dat grijs... vandaag weer prijs... de seringen in onze tuin staan er schitterend bij... de meidoorn is bloemetjes aan het kweken... en al dat moois kan ik alleen vanachter het raam bewonderen... zelfs de weerman zegde het... we kregen al meer regen dan ooit... Sabinneke voorspelde zelfs geweldig smerig weer de komende dagen alsof het nog niet genoeg is.

De poetshulp kwam dinsdag en mijn huis kan er weer tegen voor 2 weken... ik vroeg haar vooral de hoeken en afvoerbuizen en plinten niet te vergeten... en ja die heeft ze gedaan maar dan weer enkele andere zaken vergeten... wat je zelf doet kan je beter maar een heel huis goed onderhouden kan ik spijtig genoeg niet meer aan... ik ben al blij dàt ik een hulp heb en ze is lief... tel je zegeningen!

21-04-2024 om 00:00 geschreven door Myette

De hele week doorgebracht met als achtergrondgeluid het boren en hameren bij onze buur die aan een nieuw dak toe was... dat betekent al twee weken een grote vrachtwagen voor onze oprit... iets waar 't manneke niet blij mee is... en ik heb hem dan toch kunnen overtuigen onze wagen op de oprit van onze andere buur te plaatsen tot onze garage weer vrij komt... dat overtuigen heeft me wel weer een jaar van mijn leven gekost... als bijkomstig ornament staat er ook een onsmakelijke WC voor onze poort... tja die dakwerkers moeten ook al eens pipi en kaka doen... ik zal toch happy zijn als dat gedrocht verdwijnt... en zoals dat altijd gebeurt bij grote werken is er nevenschade... in dit geval gelukkig niet erg... alleen enkele grote brokken oud dak op onze terraskoepel... wij kunnen niet op die koepel dus de mannen aangesproken... en ja dat is vlugger gezegd dan gedaan... zoals tegenwoordig normaal is zijn het buitenlanders en dan moet je maar aan hun verstand kunnen brengen wat je wil... en ja het is me gelukt en onze koepel is terug brokvrij... over die andere ontelbare kleine brokjes heb ik maar gezwegen... ik hoop nu op regen zodat die ook gaan verdwijnen... oei oei... schiet me niet dood!

Gisteren voor de eerste keer een hele namiddag in de tuin gezeten... het was wel wat zoeken om de koude wind te ontwijken maar het deed toch deugd... zitten luisteren naar de lenteroep van de meesjes... en 's avonds weer op het terras kunnen zitten met zoon terwijl "den bompa" in de tuin zat met de hond... ook de merel was in zijn element en druk in gesprek met een andere verder in de buurt... vele jaren lang geen merels meer gehoord en nu word ik gewoon emotioneel van hun stemmetjes... deze ochtend was de lucht staalgrijs maar nu komt er een verlegen zonnetje door... zou het lukken?

Wat een beetje zon met een mens al doet... je krijgt er op slag meer energie door... heb net het bed verschoond en ga nu de douchekop ontkalken... woensdag zou de poetshulp terug moeten zijn en gaat mijn huisje weer stofvrij worden... ook de ramenwasser komt morgen... nu mezelf nog een extra beurt geven en ik ben klaar voor de lente... klaar om rustig verder te kabbelen... tenminste dat hoop ik maar.

14-04-2024 om 21:03 geschreven door Myette

Wat een trieste wereld waarin we leven, een wereld waar je bij alles wat je hoort of ziet vraagtekens moet stellen... is dit echt of FAKE... kunnen we het nieuws op het nieuws nog wel geloven... als nieuwsgierig en leergierig Aagje stond ik steeds vooraan om te ontdekken welke wonderlijke vorderingen er weer werden gemaakt in de technische wereld, als SF fan boeide me vooral de digitale wereld, en ja waar ik indertijd over las is nu werkelijkheid geworden... de AI... er loopt een documentaire op TV over die AI evolutie en, ik als die voormalige SF fan, bekijk het met achterdochtige blikken, als speeltje is het prima maar zoals altijd en overal gebeurde met allerlei uitvindingen zal er misbruik van gemaakt worden, nu al duiken er overal gemanipuleerde foto's op, wat kan je nog geloven... zoals meneer Trump vroeger al zei... FAKE!

Toevallig heb ik enkele boeken gelezen die zich afspelen in een toekomstige wereld, een wereld die in elkaar stortte door de klimaatverandering, de voortdurende vulkaanuitbarstingen en aardbevingen, miljoenen mensen op de vlucht in erbarmelijke toestanden, als klap op de vuurpijl een dodelijke virusinfectie waardoor 90% van de mensen uitgeroeid werden... de rest is op de vlucht en op zoek naar een veilige plaats om er terug een leven op te bouwen... noem me maar een doemdenker maar ik vond dat er veel gelijkenis was met onze huidige wereld... wij mensen zijn echt niet goed bezig... ik troost mezelf met de gedachte dat ik gelukkig te oud ben om dit nog mee te moeten maken.

Om iets vrolijker af te sluiten, dochter kwam op bezoek en alles is weer zoals vroeger, ze is erg vermagerd en nog druk bezig met allerlei formaliteiten maar ze heeft wèl al haar vakantie in Kreta vastgelegd, samen met enkele vrienden, iets wat ikzelf niet goed kan begrijpen maar op zich een goed teken, ze gaat verder met haar leven.

03-04-2024 om 00:00 geschreven door Myette

Maandag... een nieuwe week... wat gaat die ons brengen... de vorige was niet AL te slecht maar ook niet om over te "stoeffen"... zodoende hoop ik dat deze week eens rustig zal verlopen... tja hopen mag altijd.

Wat het weer betreft... dat is grillig... afwisselend zon en buien... dat betekent dat ik het beu ben de terrasdeur open en dicht te gooien... dat terras ligt op het zuiden en als de zon even komt piepen stijgt de temperatuur razend snel... aangezien ik zelfs op mijn hoge leeftijd nog last heb van "vapeurkes" gooi ik dan die deur open om even later te zitten bibberen door de ijskoude wind die naar binnen blaast... ik heb het nu maar opgegeven en ze blijft dicht... de thermostaat heb ik afgezet... ik moet er wel aan denken die tegen de avond terug te draaien of we komen morgenochtend in een ijskoude badkamer terecht... pffff!!!

Ik heb net mijn stoelyoga oefeningen gedaan en ook dàt is niet om over te stoeffen... de vorige week was ik te lui om ze te doen en dat voel ik... ik zit nu diep na te denken of ik ze nog eens ga overdoen of niet... ik vrees dat het "niet" gaat worden... eerlijk gezegd ben ik nooit een sportfanaat geweest... al wat ik ooit gedaan heb vroeger was om de overbodige kilokes te bestrijden... voor mij was de "after sport" altijd het beste deel... ik begon zowat elk jaar met iets anders... jazz ballet... een of andere gym waarvan ik zelfs de naam niet meer van weet... yoga... zwemmen... ik schreef me in voor een reeks... begon er enthousiast aan en volgde die tot het einde maar dan was de pret eraf... thuis lachten ze me uit als ik weer over mijn nieuw "project" begon... toen 't manneke op pensioen ging moest ik iets zoeken om hem bezig te houden en we kwamen terecht via kennissen in een minigolf vriendengroepje... die trokken ons in een wandelgroep en later een fietsgroep en dàt was gezellig... we hebben ook vele jaren in een badminton club gespeeld... en nog later weer een midget golf club... de kinderen waren het huis al uit en wij waren bijna nooit meer thuis... het was fijn zolang het duurde... een tijd waaraan ik met plezier terug denk... eigenlijk heb ik genoeg sport gepleegd en mag nu met een gerust gemoed op mijn lauweren rusten... wat ik wèl niet mag verwaarlozen is de hersengymnastiek... daarom puzzel ik als verwoed... afgewisseld door lezen... googelen... alles om mijn brein gezond te houden... mijn lichaam zal nooit meer in de oude vorm komen... mijn geheugen is niet meer wat het ooit was maar ik doe mijn best de resten ervan te bewaren.

25-03-2024 om 15:24 geschreven door Myette

OEF een pak van m'n hart... zondag met dochter gebeld en het uitgepraat... tja een misverstand is vlug gebeurd... zij voelde zich niet gesteund door mij omdat ik niet genoeg belde en ik dacht dat het beter was om niet steeds in die wonde te zitten wroeten daarom liet ik ze gerust... voor degenen die het niet weten of vergaten... haar man overleed onverwacht en dat is een hele shock... een gezonde levenslustige man van amper 50 plots zomaar dood... weg... enfin ze wilde me niet meer zien en dat vreet aan je... ik heb haar uitgelegd hoe het zat en we zijn terug zoals voorheen... toch één zorg minder.

Als je zo hoort wat er allemaal komt bij zien bij een overlijden van je partner rijzen de haren je ten berge... alleen om te weten te komen wat de doodsoorzaak was vergt een hele procedure... die heeft ze doorgeworsteld en de oorzaak werd vastgesteld als "natuurlijk"... geen uiterlijke wonden of prikken of wat dan ook... dus weer maar eens een hartstilstand zoals de laatste jaren schering en inslag is bij vooral jonge mensen... dan krijg je nog die successierechten te betalen... wat ik me afvraag is wat er moet gebeuren als je dat niet kan... zij moet namelijk die lasten betalen op de bouwgrond die te koop staat... gelukkig gaat dat nog maar stel dat dit niet lukt... om aan geld te komen moet je eerst die gronden kunnen verkopen maar daar kan onze lieve regering niet op wachten... NU betalen en VLUG een beetje! Alsof het niet genoeg is om je echtgenoot te verliezen wordt je meegetrokken in een mallemolen van officiële en prijzige documenten.

Vandaag komt de huisarts eens kijken of we nog leven en als dat zo is wat pilletjes voorschrijven om dat leven nog wat te rekken... de bobbel in de nek van man is eindelijk tot rust gekomen... wat gaat het volgende worden... rara???

12-03-2024 om 10:29 geschreven door Myette

Vandaag de hele dag zon gezien... joepiejee... was dat effe schrikken... en geloof het of niet maar dit ouwetje kan nog altijd lentekriebels krijgen... ik denk toch dat het door de lente kwam dat ik een beetje gek deed vandaag... na mijn yogastoel oefeningen en mijn verplicht aantal stappen zocht ik op You Tube een goeie rock plaat op en danste een heel nummer lang mijn rock versie... ik moet bekennen dat ik nadien bekaf was maar ook opgeladen... ben zelfs de tuin ingetrokken voor een algemene inspectie en dat viel geweldig mee... die tuin staat er fris en fruitig bij... alleen enkele kleine plantjes hebben de winter niet overleefd... zoon had onze oude radio terug hersteld en ik zet die nu regelmatig op als de TV niet aanstaat... morgen komt de kapster mijn hardnekkige haren bij knippen... hardnekkig omdat ze maar niet grijs willen worden... ik zou een grijze haardos verwelkomen maar ik krijg alleen wat peper en zout en dat vind ik geen vis noch vlees... daarom maar weer een spoeling erop... licht goudbruin... kan ik lekker schitteren in het zonlicht.

Ik kreeg ook nog een aangename verrassing... na enkele dagen tevergeefs te hebben zitten wachten op de bib dame kwam haar echtgenoot de boeken brengen... 10 verse exemplaren leesgenot... nu nog de tijd vinden om ze te lezen want ik ben ook voorzichtig aan de lenteschoonmaak begonnen... mijn poetshulp heb ik de keuken laten afwassen en de gordijnen afnemen... die hangen nu weer proper in een ontvette keuken... de badkamer kreeg dezelfde beurt... de zonnegordijnen van de living gewassen en zoon heeft ze komen ophangen... een hele karwei want er waren veel ringetjes gebroken dus moesten die vervangen worden... dat is op een ladder staan en in de hoogte werken... met mijn labiel evenwichtsgevoel is dat gevaarlijk... als het woensdag nog droog is vraag ik de poetshulp terras en tuintrap te schrobben zodat ik de lente kan instappen met een proper huis en sereen gemoed.

04-03-2024 om 20:15 geschreven door Myette