Snoep kenden we niet… soms kon ma wat suikerbonnen sparen en ruilde die dan in voor “zure bollen”, van die venijnig puntige dingen, eens heb ik er eentje per ongeluk ingeslikt en die bleef heel lang en pijnlijk in mijn slokdarm steken… alles was “op den bon” en, als kind besef je het niet maar het moet voor de vrouwen toen geweldige problemen gegeven hebben om man en kroost elke dag weer van genoeg voedsel te voorzien… in deze overvloedige tijd durven wij al eens klagen dat we niet weten wat “nu weeral op tafel te zetten”… we hadden haring waar we uren voor in de rij moesten staan (mijn taak)… soms melk- of eierpoeder… ook filewerk (mijn taak)… geloof me ik heb hiervan een file-trauma overgehouden… laat mij ergens in de rij staan en mijn bloeddruk stijgt... het beschikbare brood was een vies bruin geval met in het midden een platte smurrie, ik noemde het “spinnebrood” want men kon er draden van trekken… mijn zus had chronische darmklachten en mocht Veen beschuiten eten waar ik stikjaloers op was en zij was die flepse beschuiten zo beu dat ze jaloers naar mijn spinneboterhammen loerde… wij hadden in de eet-leefkamer een “continue” staan, zo’n grote kachel met oven en verschillende kookplaten, de bovenplaat ervan lag vaak vol bonen of gerst of wat dan ook om te drogen, zaken die pa had meegebracht… eens kwamen er kevers uitgekropen... ma en pa hadden voor de oorlog uitbrak een bescheiden sommetje bijeengespaard met het doel een eigen huisje te kopen… dat geld is helemaal opgegaan aan “zwarte markt” producten, ja in de oorlog zijn er velen rijk geworden op de kap van de andere burgers… en als je een fiets bezat en je kon “naar den buiten” trekken om bij de boeren te gaan hamsteren was je gelukkig maar die boeren gaven ook niets gratis weg hoor… wagens reden er bijna niet, ofwel waren ze “aangeslagen” ofwel was er geen benzine voor… import producten waren er niet en de streekpro-ducten streekproducten werden door de duitsers afgeschuimd en de bevolking kreeg alleen het hoognodige… lakens en linnengoed werden versteld tot in het oneindige en als er echt niets meer viel op te lappen werden de enkele bruikbare stukken als zakdoeken verwerkt… ik doe dat nog steeds en die dienen dan als “bedzakdoeken” of extra “snotdoeken”… mijn zus en ik kregen eens allebei een winterjas uit een grijze legerdeken gemaakt, lekker warm wel maar loodzwaar… een vriendin van ma had van haar joodse buren de inboedel in bewaring gekregen bij hun vertrek, daar zaten ook kleren in van de dochters, aangezien die dochters er bij hun terugkomst toch zouden uitgegroeid zijn gaf ze er soms iets van aan ma in ruil voor een brood of wat dan ook, die kleren werden dan voor zus en mij vermaakt… de joodse buren zijn nooit teruggekeerd.

27-06-2013 om 08:06 geschreven door ani

26-06-2013 om 16:30 geschreven door natoken

22-06-2013 om 16:11 geschreven door Huismusje

22-06-2013 om 14:01 geschreven door natoken

22-06-2013 om 13:50 geschreven door natoken

22-06-2013 om 11:57 geschreven door ani