-38-  HET HUWELIJK

Terwijl wij onze drie weken doorworstelden in Dover maakten pa, ma en schoonmama ons appartement in orde… mijn aanstaande echtgenoot blonk niet bepaald uit in handenarbeid wat mij… die gewend was aan een handige pa… vaak hoofdpijn bezorgde… ik heb de brief die pa me stuurde toen… de enige die ik ooit van hem kreeg… bewaard en als ik mijn kasten opruim lees ik hem nog maar eens… hij schreef over de vorderingen in ons appartement en dat schoonmama de generaal was die de bevelen uitdeelde… ma de kapitein die de bevelen doorgaf en sommige taken uitvoerde en hij de gewone soldaat die het zware werk deed… ik kon het zÓ voor mij zien… toen wij thuiskwamen  stapten we in een gezellig en ingerichte flat… maar zover waren we nog niet… de dag van het huwelijk naderde en ik… die daarvoor zo nerveus was… had me in mijn lot geschikt… echtgenoot stak in het pak dat we samen waren gaan kopen tot grote ontevredenheid van schoonma… die kende maar één winkel en daar leefden ze nog in de middeleeuwen… ik wilde hem in de twintigste eeuw sleuren en dat was niet gemakkelijk… schoonma trok aan de ene kant en ik aan de andere…  ik droeg een blauw-grijs mantelpakje dat mijn tante voor mij had genaaid… we trouwden voor de burgerlijke stand en kregen onze papieren mee… ik “geloof” dat we thuis nog langs het gemeentehuis moesten voor de officiële papieren maar eigenlijk weet ik het niet meer… wat ik wel nog weet is dat het een dag voor ons huwelijk lelijk stormde en dat de zee geweldig woelig was toen we terug voeren… dus ik weer zeeziek… bij aankomst in Oostende kwamen we tot de ontdekking dat er door die storm een reclamepaal van Martini op ons citroentje was gevallen… arm citroentje stond er gedeukt bij… mijn eerste werk als gehuwde vrouw was een klachtenbrief schrijven naar Martini en die hebben ons heel correct vergoed… zodat ik uit dankbaarheid nog steeds Martini als aperitief bestel in het restaurant… ons huwelijk was geen luidruchtige bedoening… niks kerk of feestmaal of prachtige witte bruidsjurk... ik heb me al deze dingen geen ogenblik beklaagd want al die tamtam is aan mij echt niet besteed... toen we een beetje gesettled waren heb ik wel alle familieleden uitgenodigd om hen te bedanken voor de geschenken… waarvan één ding het al die jaren heeft overleefd en dat is een kroonluchter… van kwaliteit gesproken...

16-11-2013 om 17:02 geschreven door Huismusje

14-11-2013 om 12:07 geschreven door Natoken

14-11-2013 om 10:56 geschreven door gita