-40- HET GETROUWDE LEVEN

En dan begin je je stilaan te settelen… je krijgt een zekere routine… tijdens de week was het hard werken… vroeg opstaan… schoofzakske klaarmaken voor de lunch… te voet naar het kantoor… de hele dag facturen en brieven opnemen en uittikken in een grote zaal… gehuld in grijze rookwolken want zeker de helft van de dactylos rookte gelijk schoorstenen… en in een oorverdovend gekletter van de mechanische typemachines… aan die rook en dat lawaai raak je op den duur gewend… na een tijd werd ik ontheven van de koerierstaak omdat er andere en versere meisjes kwamen werken… ook verhuisden we na enkele jaren naar de “nieuwen bouw”… een gedeelte van het oude aftandse gedeelte van de fabriek werd verbouwd en in een moderner kleedje gestoken… we zaten nu in een glazen kooi met aan de overkant van ons lokaal de directeur van de Ventes… een Franssprekende en zeer pedante kerel waar we allemaal bang voor waren… gedaan met het knusse thee zetten en voetjes baden zoals we deden in ons oud lokaal… we kregen ook een andere chef… een oudere slonzige jongejuffer waar iedereen een hekel aan had maar ze was wel binnen gekomen door een van de directeuren en direct tot chef gebombardeerd… onbekwaam ook maar één regel zonder fouten uit te tikken maar wel steeds vol kritiek en eigendunk… mijn oude “baas” was ook op pensioen en ik kreeg een ex piloot in de plaats… een echte vrouwenversierder die ook nog aan de drank was… op sommige ochtenden als ik naast hem zat om dictaat op te nemen voelde hij aan als een gloeiende kachel… niet dat ik hem bevoelde hoor… nee die man was dan al die alcohol aan het verbranden en straalde hitte uit… best lekker in de winter maar in de zomer iets minder… het was een bonk van een kerel maar de eerste keer dat hij zich aan mij voorstelde kreeg ik het echt benauwd… uit die bonk kwam een hoog damesstemmetje… hou dan maar je gezicht in de plooi… hij heeft het me nooit verteld maar ik denk dat hij ontslagen werd bij Sabena voor dat drankprobleem… in de weekends vloog hij soms met reclameboodschappen en dan vertelde hij trots hoe hij bijna die of die torenspits had meegeritst… geen kwaaie kerel en best amusant… na enige tijd werd hij weer vervangen door een droogstoppel van een man… waarom mijn piloot de firma verliet heb ik nooit geweten maar ik heb wel een vermoeden… hij was namelijk iets te dik “bevriend” met de secretaresse van de opper directeur… die dame bracht hem regelmatig een thermoskan koffie waaruit de whiskygeur je tegemoet walmde… maar ik zat opgezadeld met meneer droogstoppel… een grijze muis met grijze pakken die steeds de ene fout na de andere maakte in zijn bestelformulieren… die papieren mocht ik dan later weer terug tikken en dan zegde hij steevast : “ach faire et défaire c’est toujours faire” en dat was het dan.

26-11-2013 om 07:59 geschreven door ani

24-11-2013 om 18:03 geschreven door Natoken

24-11-2013 om 14:53 geschreven door Ludovikus

Het enthousiasme voor die job en de collega's druipt er zo af. Je stond zeker te springen elke dag om er aan te beginnen. Van het dak te springen zeker. Kus

ps:Het is me opgevallen dat bijna al onze maatjes op facebook zitten. "Vinden ze leuk" staat er dan nog bij. Awel bij mij niet.

24-11-2013 om 14:53 geschreven door Ludovikus

22-11-2013 om 19:18 geschreven door Natoken