Morgen is de operatie welgeteld 6 weken achter de rug... waar ik in het begin vol goede moed zat want zoiets vraagt tijd toch... ben ik nu wat moedeloos aan 't worden... tijdens de controle bij de chirurg verleden week bleek dat het nieuwe onderdeel mooi op zijn plaats zat dus dàt was in orde... de dokter was tevreden en ik ook... maar de laatste dagen heb ik weer veel meer pijn tijdens het stappen en zodoende begin ik te wanhopen of ik ooit nog eens een deftige wandeling zal kunnen maken... 't manneke is naar de meeting met onze golfvrienden en ik zit hier thuis me zielig te voelen... de kine begint er ook al triest uit te zien want al haar inspanningen zijn tevergeefs... ik wacht nu nog enkele weken af maar als er geen beterschap komt zal ik het hogerop moeten zoeken... waar weet ik nog niet... weer een probleem om op te lossen... ik verdrijf mijn gedwongen huisarrest met lezen... veel lezen... slapen... ook veel... en herinneringen ophalen uit tijden dat ik nog hups en soepel kon ronddartelen.

-58- TERUG OP VAKANTIE

Na alle vakantieloze jaren hadden we er wel eentje verdiend… ’t manneke kon vier weken opnemen in juni en we huurden een chalet in de Ardennen… een houten huisje boven op een heuvel met nog 3 andere huisjes op redelijke afstand ernaast… de villa van de eigenaar lag achter de chalets… het dorp lag beneden ons en bestond uit enkele huizen… één bakker… één slager… één brocanterie waarvan de eigenaars later onze vrienden werden… we hadden juni gekozen omdat de voorgaande jaren juni steeds een zonnige maand was… was dat even een miskleun… we vertrokken in de regen… kwamen in de regen aan… iedereen verkouden… en die eerste week al moesten we de dorpsdokter een bezoekje brengen… die chalet hebben we 7 jaren gehuurd en die dokter hebben we goed leren kennen… hij noemde ons zelfs al lachend : “ces pauvres gens d’Anvers” maar dat is voor later… tijdens die eerste vakantie was dochtertje 3 jaar en zoontje 5 maanden… we maakten lange wandelingen… voornamelijk in regentenue… de hele omgeving bestond uit bossen en velden en je kon er uren wandelen zonder één enkele levende ziel tegen te komen… een supermarkt was er nog niet en om te winkelen moesten we naar het nabije stadje… wij waren de enige bewoners tijdens die maand maar aan gezelschap geen gebrek aangezien manlief zowat al onze vrienden had uitgenodigd… niet altijd tot mijn volle tevredenheid want met twee kleine kinderen heb je al genoeg te doen… ma en pa kwamen een hele week logeren… sommige vrienden tijdens de weekenden en dan was er het probleem om die allemaal te voeden… ik vergeet nooit de dag dat ik een diepvrieskip had gekocht… thuis kocht ik die kippen bij de poelier… wist ik veel dat men soms in zo’n diepvriesding de lever en de niertjes in papier gewikkeld stopte… dus toen ik die gebraden kip op tafel zette en aansneed… we hadden weer gasten… ontdekte ik tot mijn verbazing binnenin een bloederig hoopje ingewanden… mijn gasten konden er wel om lachen en ik ook…   beetje groen wel en nadat de eerste schok was afgezwakt… zo heb ik daar ook voor de enige keer in mijn leven kikkerbilletjes willen klaarmaken… ook uit de diepvries… ik legde die dingen in de pan en tot mijn ontzetting begonnen ze te bewegen… die billetjes gingen op en neer… zoon zat nog in het luierstadium en ik vond de gelijkenis TE treffend… aangezien er weer gasten aan tafel zaten te wachten heb ik die kikkerdingen verder gebraden met mijn rug naar het fornuis toe en heb er ook niet van gegeten… nadat ik veel later eens hoorde hoe men die arme kikkers behandelt eet ik nooit of te nimmer meer kikkerbilletjes… gewoon uit principe.

ook ik sluit me aan bij de co bloggers en wens je nog wat geduld te hebben, och mooi weer is het toch niet...bekijk het als een soort spaarperiode, wat zal je een dikke portemonnaie

hebben als je terug naar de koekenstad gaat, och ik weet het

"praat tegen de vaak "... anderijds kan je nu zonder je schuldig te voelen lezen slapen  en ... hoe dikwijls zegt men niet " wat zou ik eens niets willen doen, ... maar als je het dan mag wil men weer wat anders...

neen myette ik begrijp dat je teleurgesteld bent door dat lang aanslepen v/d pijn. misschien heb ik het niet bij het juiste einde maar zelf loop!!!  ik met pijn ...en laat er niets aan doen ..... juist een behandeling van 18 sessies massages achter de rug, want ja mijn knieen zijn versleten ,maar ook mijn spieren zijn zo gevoelig... en dat heeft mij toch deugd gedaan... maar ja heb ikzelf moeten voorstellen aan de dokter...dus voor mij wat accupunctuur, massage,nu en dan water uit de knieen, 3x per jaar een spuit ...en PERSKINDOL de reflex spray en zalf van 't kruidvat...

wij zijn , met de kinderen ,ook jaren  gratis naar de streek van st hubert op vakantie geweest, wij hadden tantes die daar een chalet hadden en wij moesten het poortje achter in het bos maar opendoen en we waren in het reservaat... en dan maar opzoek naar het wild...met verrekijker, alle attributen van een wandelaar en REGENKLEDING !!!.. dokters bezoek zat er soms ook in... een dag moesten we op de vlucht gaan voor een bijenkolonie die verzameling hadden geblazen in een v/d slaapkamers... toch ging mijn voorkeur naar de zee...

ook weer gratis...

ik wens je een fijne dag en geef je een dikke knuf

gaby

20-02-2014 om 09:46 geschreven door puntanderelijn

geduld is een schone deugd ,maar ze moet beoefend worden..makkelijk gezegd he Schattebout..,maar ik geloof er in dat je tegen de volgende blogbijeenkomst up to date bent,al kan ik best begrijpen dat je baalt als je weet dat de anderen zich aan 't amuzeren zijn! Ondertussen een dikke troostknuffel en speel een spelletje op de pc,gaat de tijd wat vlugger!

19-02-2014 om 09:36 geschreven door lipske

Over vakanties van vroeger kan ik niet veel meepraten. Maar met die van jou had ik toch niet willen verwisselen want ik ben niet zo'n sociaal meisje als jij. Op vakantie wil ik gerust gelaten worden en niet moeten koken of poetsen. Te hoge eisen voor een te laag budget en dus bleef, en blijf ik nog,  liever thuis. Toen de kinderen al een hele poos uit de luiers waren hebben we wel veel gewandeld en gefietst in allerlei parken en bossen, pretparken bezocht en heeel veeel naar onze Zoo geweest.

Wat je operatie betreft, ik loop ook nog niet zonder pijn. Mijn chirurg zei me dat dit komt omdat ik al jaren door de pijn in de verkeerde houding liep en mankte en dat ik nu weer in de normale houding loop en dat er tal van spieren en pezen daartegen protesteren. Ook mijn bekken moeten zich weer "zetten" aldus de chirurg. Geduld oefenen dus. Wellicht is dat bij jou ook zo?! Ik hoop dat je snel weer fit en vroliijk aan de wandel kunt.

Dikke kus en tot de volgende...

19-02-2014 om 01:44 geschreven door Huismusje

maar ik denk dat je geduld moet hebben ? 6 weken is niet lang na een ingreep hoor !

en over die vacanties , ook wij gingen en wandelden met de kinderen , ja , waar is die tijd gebleven ??

18-02-2014 om 17:15 geschreven door ani

Amaai, lieve schat, wat een afknapper. Kan gerust geloven dat je wat in zak en as zit. Meestal hoor je dat de pijn verdwenen is, bij jou blijft het toch wat lang aanhouden. Weet eigenlijk niet goed wat zeggen. Wat denkt je chirurg? Zou toch vragen om een afspraak. Daar moet toch en reden en een remedie voor zijn.
Over je dagboek klinkt er iets bekends in mijn oren. Wij hebben jaren lang met Krokus en Pasen en soms gewoon tussendoor een chalet gehuurd in d'Ardennen, op een bergtop waar er wel meerdere stonden, het gehucht heet Blaimont bij Hastiére. Hebben er met kleinzoon Nicholas van toen hij nog maar twee was prachtige wandelingen gemaakt en geklauterd op Les Cascatelles van Waulsort daar vlakbij.  Spijtig is het gestopt door mijn handicap, konn geen helling meer op. Waar is de tijd.

18-02-2014 om 16:00 geschreven door Ludovikus