|
Als mensen eigenlijk niets te vertellen hebben beginnen ze over het weer... iets dat dagelijks verandert... hier in ons lage landje dan toch... en een onuitputtelijk gespreksonderwerp blijft... ik vraag me soms af hoe mensen die in zo'n eindeloos zonnig land wonen een gesprek beginnen... zo van : "tja de lucht is nog altijd blauw he" en dan vallen ze stil want hoe moet het dan verder... hier dus niet... elke dag ander weer en elke dag weer de vraag : "wat ga ik vandaag aantrekken, is het te koud/nat/warm/winderig voor dit of dat"... niet gemakkelijk hoor maar aan afwisseling geen gebrek.
Gisteren nog eens met de club op stap geweest voor de hele dag en dat dan nog naar Oostduinkerke... de badplaats waar wij indertijd zeven jaren lang de maand juli doorbrachten... een plaats die ons herinnert aan de tijd dat onze kinderen nog pril waren en wij nog redelijk jong en fluks... de uren aan het strand en de lange wandelingen en fietstochten in de duinen... regen en wind kregen we er natuurlijk ook te verdragen maar die zijn barmhartig naar de achtergrond verdrongen... wij vertrokken hier 's morgens heel vroeg in de kletsende regen... ik met frisse tegenzin want de zee met dat weer trekt me echt niet zo aan... hoe dichter we bij de kust kwamen hoe minder zwarte wolken er te zien waren en aangekomen werden we begroet door een waterzonneke... in de namiddag konden we zelfs onze jas laten openhangen... een echte luxe.
We bezochten er eerst het visserijmuseum... echt een aangename verrassing want in onze vakantietijd was datzelfde museum een onnozel prutske waar enkele vitrinekasten tentoon stonden met wat rommel... nu een heus volwassen museum stijl Bokrijk waar je het leven van de vissers kon bekijken... natuurlijk ook alle attributen bij het vissen gebruikt... en dan nog een soort aquarium waar we alle soorten Noordzee vissen konden bewonderen... echt een aanrader.
Dan op naar Koksijde voor de warme lunch... en na die lunch naar de abdij Ten Duinen... van die abdij bestaan alleen nog de muren... we maakten een wandeling doorheen die abdij en ik moet zeggen dat die monniken het breed zagen... toen was er nog grond genoeg om te bouwen en dat deden ze dan ook à volontiers... we kregen een filmpje te zien met het leven in de middeleeuwen in zo'n abdij en in het museum kon men ook levensgrote monniken bewonderen in hun dagelijks leven... ook een aanrader.
Maar mensenlief was ik blij toen we eindelijk naar onze bus toe mochten voor de rit naar huis... ongeveer anderhalf uur rijden... nog een laatste rit met de tram vanaf L.O. en dan eindelijk home sweet home... zo'n hele dag op stap is toch wel erg vermoeiend... we hadden wel geweldig goeie gidsen... in het visserijmuseum een guitige man uit de streek zelf en in de abdij een Antwerpse dame die eerst de indruk gaf van wat tuttig te zijn maar eigenlijk best meeviel... een geslaagde dag.
Vandaag de hele dag geluierd... tja het kan niet elke dag feest zijn... morgen naar de begrafenis van een van onze vroegere kaartvrienden... dat is dan minder leuk.
|
