|
Het schuim op mijn woedende lippen is al wat verschaald want ik heb de wijze raad van Lipske opgevolgd en een goeie Duvel naar binnen gegoten... zo eentje met een geweldige kraag... en geloof me dat was veel lekkerder.
In vroegere en rustiger jaren konden mensen zich geweldig druk maken over soms onnozele dingen zoals de uitvinding van het wiel  want er gebeurde toen niet echt veel... terwijl wij nu in zo'n onstuimige wateren ronddobberen dat de ene calamiteit de andere verdringt... tenslotte moeten we verder met ons leven zolang dat duurt en wat komen moet komt toch.
Het Paasweekend is ietwat somber uitgevallen... sneu voor de kindjes die paaseitjes moeten gaan zoeken in een natte tuin... ik denk nog altijd met plezier terug aan mijn kinderen toen ze nog klein en onschuldig waren... hoe ze uren bleven zoeken in de tuin en telkens weer een ei vonden dat met luid gejubbel werd in het mandje gelegd... dat mandje werd dan steeds stieken door de papa geplunderd zodat ze maar bleven zoeken en rapen... ze hadden nog zo veel vertrouwen in hun geniepige ouders dat ze het niet door hadden dat ze werden bedot... zalig toch die tijd.
Dochter en schoonzoon zouden vrijdag komen eten maar moesten forfait geven want schoonmama lag in de kliniek... daar zat ik dan met twee vette kiekens die al half ontdooid waren... ze maar terug in de vriezer gestopt want zoveel vlees is ons te machtig... ze mailde me vandaag dat ma nog in de kliniek ligt waar ze haar binnenstebuiten aan 't keren zijn want als je daar binnen komt zoeken ze zo lang tot ze iets hebben gevonden waar ze hun tanden kunnen inzetten... het is niet dochter's beste week want hun auto is in reparatie en er is een gaslek ontdekt in hun appartement met als gevolg breek- en reparatie- werken... ook dàt zal wel overwaaien;
Dan gisteren kwam zoon met Kiko binnen gestormd... Kiko stormt en zoon komt achteraan gedrenteld... die hebben dan een lange wandeling achter de rug en zoon komt bij ons uitrusten... een hapje eten en iets drinken terwijl ma en pa het beest verwennen... dat beest kan gewoon zijn liefde niet kwijt en probeert ons telkens te verschalken met een natte zwaaitong... het is lief bedoeld maar ik hou niet van dat nat gedoe maar hij had me toch weer liggen zeker... even mijn aandacht verslapt en LAP mijn oor droop... dat is nog niets want hij wil ook steeds aan je knabbelen... ook lief hoor maar je voelt het wel... toch een schattig beest.
|
