In mijn glorietijd was ik een turbo-vrouw... altijd aan het werken... poetsen... wassen... strijken... boodschappen... ik was onvermoeibaar... als ik daar nu aan terugdenk schiet ik vol... waar is die tijd gebleven... tegenwoordig doe ik alles met mondjesmaat met als regel :"morgen is er nog een dag"... maar soms... heel soms krijg ik nog eens een opstoot en pak wat verwaarloosde zaken aan die ik al heel lang heb trachten te negeren... zo ook vandaag... mijn poetshulp kwam en ik vroeg haar de ramen te wassen want dat was door al die regen al een hele poos geleden... ramen wassen betekent alle planten van de vensterbank sleuren... die planten afwassen en bewateren... de vensterbanken in de olie zetten en boenen... terwijl ik dan toch die fles teakolie vast had de meubelen ook een likje olie geven... dan zie je daar in een hoekje een vergeten stofnest dat dringend moet verwijderd worden... je kijkt eens vinnig rond en ontdekt nog wat ongerechtigheden die je moet aanpakken... en zo voort en zo verder... enfin ik was in prima vorm tot plots de fut eruit was... toen poetshulp vertrok was mijn pijpeke uit en na het middagboke ben ik op bed gaan liggen... viel in slaap tot zoon me wakker belde om wat te babbelen... toen 't manneke me voorstelde nog even naar de Makro te rijden heb ik hem wandelen gestuurd... trop is trop en "morgen is er nog een dag"... ik nestelde me in mijn zetel met een binaire puzzel maar niet voor lang want meneer duif kwam op ons terras op de leuning zitten en begon me een serenade toe te koeren... eerst dacht ik naiëf dat het uit liefde was maar nee meneer had honger en wat doe je dan als een man honger heeft... voederen natuurlijk... geen rust voor het vrouwke... ik zal dan maar vroeg gaan slapen en maar hopen dat die vervelende mug in onze slaapkamer eindelijk bezweken is.

13-07-2016 om 08:37 geschreven door natoken

13-07-2016 om 08:09 geschreven door lipske